Καθαρή Επίγνωση / Η Εσωτερική Θεώρηση
Η Συνείδηση,
όταν είναι στην Φυσική της Κατάσταση έχει Πλήρη Συνειδητότητα (και δεν
λειτουργεί απλά σε κάποιο πεδίο συνειδητότητας), έχει Καθαρή Επίγνωση (και δεν
λειτουργεί απλά σε κάποιο επίπεδο επίγνωσης). Αυτό σημαίνει ότι η Συνείδηση
(σαν Συνειδητότητα και σαν Επίγνωση) είναι Τελείως Ελεύθερη και Ανεξάρτητη από
το περιεχόμενό της. Μπορεί να μην υπάρχει περιεχόμενο ή να υπάρχει περιεχόμενο.
Όταν υπάρχει περιεχόμενο αυτό δεν επηρεάζει την Πραγματική Κατάσταση της
Συνείδησης, το Πεδίο Συνειδητότητας, το Επίπεδο της Επίγνωσης. Σε κάθε
περίπτωση υπάρχει μια Αίσθηση Ολοκλήρωσης, Πλήρης Αντίληψη και Ανεμπόδιστη
Επίγνωση που Αγκαλιάζει τα Πάντα (όσα υπάρχουν, όσα εκδηλώνονται, όσα φαίνονται
στο πεδίο της). Υπάρχει Ύπαρξη Ελευθερία, Αδιατάρακτη Μακαριότητα, Ειρήνη και
Ήσυχη Ροή της Ζωής.
Αυτή η
Κατάσταση, η Αίσθηση Ολοκλήρωσης, της Ύπαρξης και της Ζωής, δεν επηρεάζεται
ακόμη και όταν η Συνείδηση (με Πλήρη Συνειδητότητα) περιορίζεται σε
Υποκειμενικότητα και σε ατομικότητα και σε μορφή (σε κάποιο από τους κατώτερους
κόσμους, νοητικό, δυναμικό υλικό). Η Συνείδηση παραμένει Ως Έχει ακόμη και όταν
ενσωματώνεται στους κόσμους της μορφής.
Αυτή η Φυσική
Κατάσταση Ποτέ δεν χάνεται και Παραμένει Πάντα σαν Υπόβαθρο οποιασδήποτε
αλλοιωμένης κατάστασης της Συνείδησης. Η απορρόφηση στην Υποκειμενικότητα, στην
ατομικότητα ή στον κατώτερο φορέα στους κόσμους της μορφής και στη
δραστηριότητα μέσω του φορέα στους εξωτερικούς κόσμους δεν είναι οντολογική,
αλλά μόνο γνωσιολογική. Μονάχα η Προσοχή εστιάζει στην επιφανειακή τρέχουσα
δραστηριότητα (και νιώθει) και συμπεριφέρεται σαν αυτά να είναι η μοναδική
(πραγματική) πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα η Συνείδηση παραμένει πάντα
σαν Βάση Ύπαρξης, η Συνειδητότητα παραμένει σαν Υπόβαθρο κάθε κατάστασης
(αντικειμενικής και υποκειμενικής) και η Επίγνωση, σαν Δυνατότητα, σαν Καθαρή
Επίγνωση, αποτελεί πάντα το Βάθρο κάθε περιορισμένης επίγνωσης. Είναι μέσα στην
Καθαρή Επίγνωση που σχηματίζονται όλες οι επιμέρους περιορισμένες επιγνώσεις.
Στην πραγματικότητα είναι μια εντελώς φυσική κατάσταση και λειτουργία. Έχουμε
από τη Φύση μας την δυνατότητα (να αντιλαμβανόμαστε), να βλέπουμε, αλλά και να
εστιάζουμε την προσοχή μας σε επιμέρους δραστηριότητες.
Η Πραγματική
Φυσική Κατάσταση είναι η Συνείδηση, στην Πλήρη Συνειδητότητά της, στην Καθαρή
Επίγνωσή της, όπου είναι Ελεύθερη, Ανεξάρτητη και Ανεπηρέαστη από το
περιεχόμενο της. Δηλαδή η Άδεια Επίγνωση που μπορεί να δεχθεί και να στηρίξει
οποιεσδήποτε επιμέρους επιγνώσεις (χωρίς να αλλοιώνεται ή να απορροφιέται
γνωσιολογικά. και -πάντα- προσωρινά στις ιδιαίτερες επιγνώσεις). Δεν υπάρχει
λοιπόν τίποτα να γίνει αντιληπτό ή να περιγραφεί. Η Αδειοσύνη είναι η
πραγματικότητα της «δημιουργίας». Και όλα όσα εμφανίζονται είναι προσωρινά
φαινόμενα (σαν τα σύννεφα στον Απέραντο Καθάριο Ουρανό). Δεν υπάρχει εδώ κάτι
να περιγράψουμε.
Εξ άλλου,
εφόσον η Καθαρή Επίγνωση αποτελεί το Σταθερό Βάθρο κάθε δραστηριότητας της
Επίγνωσης (κάθε ιδιαίτερης επίγνωσης) και είναι εξ αρχής και πάντα εδώ,
ανεξάρτητα από το τι εμφανίζεται σαν περιεχόμενο στην επίγνωση, δεν υπάρχει
τίποτα να πραγματοποιηθεί, τίποτα να εξελιχθεί. Δεν μπορείς να γίνεις ο Εαυτός
σου. Είσαι. Απλά είσαι.
Η «αντίληψη»
ότι είμαστε κάτι (πέρα από Καθαρή Επίγνωση) και ότι μέσω της δραστηριότητας
μπορούμε να γίνουμε κάτι, να φτάσουμε κάπου, να πραγματοποιήσουμε οτιδήποτε,
είναι απλά στον χώρο της φαντασίας. Δεν υπάρχει δραστηριότητα, δεν υπάρχει
δρόμος, δεν υπάρχει πρακτική ή μέθοδος να φτάσουμε στην Φυσική Κατάσταση, στην
Καθαρή Επίγνωση. Όλες οι δραστηριότητες μας κρατούν στον χώρο της φαντασίας.
Η Μόνη Ορθή
Δράση (πραγματική, λογική και αντικειμενική) είναι η παραίτηση από την
φαντασία. Να σταματήσουμε να το κάνουμε. Όλο το μυστικό (που δεν είναι μυστικό,
αλλά φυσική λειτουργία) είναι στην Ακινησία, στην Ηρεμία, στην Ησυχία, στην
Σιωπή, στην Διάλυση της ατομικότητας, στο Σβήσιμο της Υποκειμενικότητας, στην
Επάνοδο στην Αρχική Κατάσταση.
Όταν κάποιος
Επανέρχεται στην Κατάσταση της Σιγής, στην Φυσική Κατάσταση της Καθαρής
Επίγνωσης, απελευθερώνεται, φωτίζεται, κατανοεί ότι απλά είναι, απλά
αντιλαμβάνεται και απλά δρα ή δεν δρα. Είναι η Κατάσταση της Πλήρους Ύπαρξης,
της Πλήρους Ελεύθερης Συνειδητότητας, της Καθαρής, Ανεμπόδιστης Επίγνωσης που αγκαλιάζει
τα πάντα. Όταν κάποιος επανέρχεται στους κόσμους της μορφής δεν χάνεται αυτή η
Σταθερή Κατάσταση, η Αίσθηση της Απόλυτης Ολοκλήρωσης, της Ελευθερίας, της
Σιωπής, της Αδιατάρακτης Μακαριότητας, της Ησυχίας αλλά είναι πλήρως
λειτουργικός στο επίπεδο της σκέψης και της υλικής ζωής. Είναι το φως που
έρχεται στον κόσμο.
Όταν κάποιος
είναι απορροφημένος στον χώρο της φαντασίας, εστιασμένος στην ατομικότητα ή
στην εξωτερική δραστηριότητα, ενώ λειτουργεί πάντα στο Φυσικό Βάθρο της Καθαρής
Επίγνωσης, συγκεντρώνεται στις ιδιαίτερες λειτουργίες και νομίζει ότι αυτή
είναι η πραγματικότητα (αυτή που αντιλαμβάνεται μέσω των ιδιαίτερων
λειτουργιών). Η «πληροφόρηση» για την Πραγματική Κατάσταση ακόμη και η
κατανόηση ότι μόνο η Φυσική Κατάσταση είναι αληθινή και όλα αυτά που ζει δεν
είναι παρά κάτι εξαρτημένο και προσωρινό, δεν οδηγεί στην απελευθέρωση.
Οποιαδήποτε προσπάθεια είναι αδιέξοδη, οδηγεί πάλι στον χώρο της φαντασίας. Τι
πρέπει να κάνει κάποιος; Απλά να παραιτηθεί από την δραστηριότητα. Όσο
τροφοδοτεί την δραστηριότητα θα συνεχίζεται η φαντασία. Η παραίτηση οδηγεί στην
έξοδο. Μετά την Επάνοδο στον Εαυτό, στην Φυσική Πραγματικότητα, μπορεί να
επανέλθει στους εξωτερικούς κόσμους χωρίς να επηρεάζεται. Όλοι οι δρόμοι, όλες
οι διδασκαλίες, όλες οι θρησκείες, όλες οι θρησκευτικές δραστηριότητες, ανήκουν
στο χώρο της φαντασίας. Η Μόνη Αληθινή Θρησκεία είναι η κατανόηση της
αντικειμενικής πραγματικότητας, η
αντικειμενική δράση, η θρησκεία του βιώματος. Όλα τα άλλα είναι απλά
διανοητικά σκουπίδια.
Ερμηνεία της Εικόνας
Στην Φυσική
Κατάσταση η Συνείδηση είναι Παρούσα, η Συνειδητότητα είναι Ανοιχτή, η Επίγνωση
είναι Ανεμπόδιστη και ανεξάρτητη από το περιεχόμενό της. Αυτά τα Τρία στην
Φυσική Κατάσταση είναι ένα, ταυτίζονται.
Διαφέρουν όμως
στην Λειτουργία τους, όταν η Συνείδηση Εισέρχεται στο περιεχόμενό της, στην
δημιουργία (σαν Υποκειμενικότητα και σαν ατομικότητα). Τότε υπάρχουν Πεδία
Συνειδητότητας και σε κάθε Πεδίο Συνειδητότητας υπάρχουν Επίπεδα Επίγνωσης.
Αντικειμενικές
καταστάσεις και υποκειμενικές εμπειρίες είναι μόνο φαινόμενα, δραστηριότητες
της Συνείδησης. Ο κόσμος της δημιουργίας, σαν περιεχόμενο της Συνείδησης, δεν
έχει πραγματικό οντολογικό χαρακτήρα, αλλά μόνο
γνωσιολογική προσωρινή λειτουργία. Όλη η Εμπειρία της Δημιουργίας είναι
νοητικής υφής. Η διαφώτιση, η κατανόηση για αυτό που συμβαίνει, οδηγεί στην
παραίτηση από το Φαινόμενο, τους κόσμους, την εξωτερική ζωή. Οδηγεί στην
Επάνοδο στην Φυσική Κατάσταση, όπου η Συνείδηση είναι Παρούσα, η Συνειδητότητα
Ανοιχτή και η Επίγνωση Ανεμπόδιστη και ανεξάρτητη από το περιεχόμενό της (ή το
μη-περιεχόμενό της).
Στην Εικόνα, το
Λευκό αντιπροσωπεύει την Παρούσα Συνείδηση, την Ανοιχτή Συνειδητότητα, την
Ανεμπόδιστη Επίγνωση, σε ένα. Ο κύκλος είναι το «περιεχόμενο», η δημιουργία,
που υπάρχει περιοδικά (την ημέρα της δημιουργίας) και σβήνει τη νύχτα της
δημιουργίας, σύμφωνα με τον νόμο της αιώνιας επαναστροφής.
Η κουκίδα στο
κέντρο αντιπροσωπεύει την εμπειρία της ατομικότητας, το αντιληπτικό κέντρο που
εσφαλμένα γίνεται το κέντρο του κόσμου, το εγώ του ανθρώπου.
Καθαρή Επίγνωση / Η Θρησκειολογική Ανάλυση
Η τυπική
εκπαίδευση, σε ολόκληρο τον πλανήτη, ασχολείται με εξωτερικές γνώσεις και δεν
ασχολείται σχεδόν καθόλου με τους ψυχολογικούς μηχανισμούς, με την αντίληψη,
κλπ.
Η «επιστήμη
της ψυχολογίας», από την άλλη, είναι τελείως αναχρονιστική (και κατά την γνώμη
μας δεν δικαιολογείται να ονομάζεται επιστήμη...): Βασίζεται όχι στα αληθινά
γεγονότα αλλά σε προλήψεις και φαινόμενα...
Ακόμα κι ο
Γιούγκ – που μελέτησε με πάθος την ανατολική σοφία – κάνει ένα χονδροειδές
σφάλμα, μαζί με όλους τους άλλους:
Όλοι, μα όλοι,
ταυτίζουν την «επίγνωση» με το «εγώ» (και συμπεραίνουν με την τυπική λογική
τους, ότι αν σταματήσει να υπάρχει εγώ, δεν υπάρχει επίγνωση, ανθρώπινη
επίγνωση...)...
Λάθος! Τελείως
λάθος!
Η επίγνωση
είναι «άμεση λειτουργία θέασης». Το εγώ όμως είναι «σύνθετη διαδικασία» κατά
την οποία όλες οι πληροφορίες αναφέρονται σε ένα κέντρο, που πηγάζει από την
αντίληψη της ύπαρξης, του οργανισμού, και το οποίο αντιπαρατίθεται στον
εξωτερικό κόσμο.
Ο συνηθισμένος
άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει την επίγνωση από το εγώ, να ελέγξει δηλαδή την
διαδικασία εγώ, και ενδεχομένως να την παρακάμψει: τελικά ταυτίζοντάς τα αυτά
τα δύο, ασυναίσθητα, έχει επίγνωση του εγώ, γίνεται μόνο εγώ...
Αν όμως το εγώ
είναι διαδικασία, που κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται, ελέγχουν και
παρακάμπτουν, τότε αυτοί οι «τρελοί» φτάνουν σε μία καθαρή επίγνωση, σε μία
άμεση αντίληψη, χωρίς την διαδικασία εγώ, χωρίς διανοητική επεξεργασία και
χωρίς επεμβάσεις στην εξωτερική αντίληψη:
Σε αυτή την
κατάσταση δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην επίγνωση και τον κόσμο,
συμμετέχουμε στον κόσμο, δεν τον «βλέπουμε» απέναντι....
Το ότι είναι
έτσι, ότι το εγώ είναι διαδικασία, μπορεί να υποδειχθεί.
Το ότι, η
ανώτερη επίγνωση χωρίς εγώ, υφίσταται, μπορεί να επαληθευθεί...
Άλλωστε η
δήθεν επιστημονική θεώρηση του κόσμου έχει αναθεωρήσει πολλές φορές τις απόψεις
της: ψάχνει στα τυφλά... Ο κόσμος του Νεύτωνα ήταν απλά μία διανοητική
κατασκευή. Ακόμα κι ο κόσμος του Αϊνστάιν είναι μία ιδιοφυής σύλληψη ενός
υποκειμένου... Αλλά υπάρχουν ακόμα πιο ιδιοφυείς συλλήψεις του κόσμου,
συλλήψεις χωρίς εγώ...
Σε αυτή την
κατάσταση επίγνωσης, δεν καταργείται η ανθρώπινη ατομικότητα, η αληθινή
οντότητα (Κακώς την ταυτίζετε με το εγώ, την προσωπικότητα...)... Υπάρχει
συμμετοχή στο όλο, όχι σύγχυση με το όλο. Βρίσκουμε τον αληθινό εαυτό μας μέσα
στο όλο. Αυτό που καταργείται είναι η ψεύτικη προσωπικότητα. Κι αυτή πρέπει να
καταργηθεί, αν θέλουμε να είμαστε ένα με την πραγματικότητα... κι όχι απλά να
την βάζουμε απέναντί μας, κάτω από το μικροσκόπιο...
Αυτή νέα
συνείδηση, η συμμετοχή στο Παγκόσμιο, Αντικειμενικό, είναι η αρχή της επαφής
μας με τον Θεό... Κι υπάρχουν στάδια σε αυτό...
(Για κάποιον, που το «εγώ» έχει «πεθάνει», δεν
υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχουν απώλειες, δεν υπάρχουν κέρδη και ζημίες... Εμείς
προσωπικά, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, τίποτα να κερδίσουμε, κι από την ζωή
γενικότερα, κι από την συζήτηση εδώ... Δεν προσπαθούμε να πείσουμε κανέναν για
τίποτα, η μεγαλομανία του «σωτήρα» ανήκει στο «εγώ»... Κι εμείς απλά μαρτυρούμε
γι’ αυτό που κατανοούμε... επειδή είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε... τίποτα
περισσότερο)...
Δείτε αυτά τα βιβλία:
Jean Klein - I Am, (Non-Duality Press, 2006)
(Σε αυτό το
βιβλίο ο Jean Klein μας προσφέρει για
άλλη μια φορά μια από τις πιο σαφείς και άμεσες εκθέσεις της Advaita στην εποχή μας. Η
ρίζα όλων των επιθυμιών είναι η μία επιθυμία: να γυρίσεις στο σπίτι, να είσαι
ήσυχος. Μπορεί να υπάρξει μια στιγμή στη ζωή που οι αντισταθμιστικές μας
δραστηριότητες, η συσσώρευση χρημάτων, μάθησης και αντικειμένων, μας κάνουν να
νιώθουμε βαθιά απάθεια. Αυτό μπορεί να μας παρακινήσει προς την αναζήτηση της
πραγματικής μας φύσης πέρα από την εμφάνιση. Μπορεί να βρεθούμε να ρωτάμε:
«Γιατί είμαι εδώ; Τι είναι η ζωή; Ποιος είμαι;» Αργά ή γρήγορα κάθε έξυπνος
άνθρωπος κάνει αυτές τις ερωτήσεις. «Αυτό που ψάχνεις είναι αυτό που ήδη είσαι,
όχι αυτό που θα γίνεις. Αυτό που είστε ήδη είναι η απάντηση και η πηγή της
ερώτησης. Σε αυτό βρίσκεται η δύναμη του μετασχηματισμού. Είναι ένα σημερινό
πραγματικό γεγονός. Το να ψάχνεις να γίνεις κάτι είναι εντελώς εννοιολογικό,
απλώς μια ιδέα. Ο αναζητητής θα ανακαλύψει ότι είναι αυτό που αναζητά και ότι
αυτό που αναζητά είναι η πηγή της έρευνας»).
…
Greg Goode - The Direct Path, (Non-Duality Press,
2012)
(Έχετε κάνει ποτέ μια μη διττή έρευνα και έχετε πει στον εαυτό σας: «Το καταλαβαίνω
διανοητικά, αλλά δεν το νιώθω. Δεν είναι δική μου εμπειρία!» Αν ναι, το The Direct Path, εμπνευσμένο από τον Sri Atmananda (Krishna Menon), θα μπορούσε να είναι για εσάς. Αυτό το βιβλίο είναι το
«εγχειρίδιο που λείπει» για το Direct Path. Για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή, η έρευνα Direct-Path παρουσιάζεται από την αρχή μέχρι το τέλος και πέρα, με φιλικό προς το
χρήστη τρόπο. Ο πυρήνας του βιβλίου είναι ένα σύνολο σαράντα πειραμάτων που
έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν στη διάλυση των πιο συνηθισμένων μη διπλών
σημείων κολλήματος, από απλά έως λεπτά. Τα πειράματα καλύπτουν τον κόσμο, το
σώμα, το μυαλό, τα αφηρημένα αντικείμενα και την επίγνωση των μαρτύρων.
Πηγαίνετε βήμα-βήμα από την απλή αντίληψη ενός φυσικού αντικειμένου μέχρι την
κατάρρευση του μάρτυρα σε καθαρή συνείδηση. Η αποδοχή σας είναι ότι δεν υπάρχει
βιωματική αμφιβολία ότι εσείς και όλα τα πράγματα είναι η επίγνωση, η διαφάνεια
και η αγάπη).
