CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence
Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

 

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

 

The Eternal Undifferentiated Base

 

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

 

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

 

The Manifestation of Differentiation

 

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

 

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

 

The Return to Pure Presence

 

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

 

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

 

The Paradox of Sound and Silence

 

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

 

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

 

Living in the Undifferentiated Awareness

 

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

 

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

 

The Invitation to Silence

 

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

 

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

 

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

 

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

 

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

 

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

 

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

 

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

 

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

 

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

 

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

 

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

 

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

 

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

 

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

 

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

 

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

 

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

 

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

 

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

 

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

 

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

 

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

 

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 7 December, 2025

Wednesday, September 30, 2015

Ποιος μπορεί να μιλήσει για τον Θεό;

 By Brimful


Για να μιλήσουμε για κάτι πρέπει να το γνωρίζουμε, να το γνωρίζουμε πραγματικά. Δηλαδή πρέπει να έχουμε επαφή με αυτό κι όχι απλά να αποκτάμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο νοητικές πληροφορίες για αυτό.
Ποιος μπορεί να μιλήσει για τον Θεό; Μονάχα αυτός που Βιώνει την Παρουσία του Θεού, που Ζει Μέσα στον Θεό, που Είναι Ένα με τον Θεό… μπορεί να μαρτυρήσει την Αλήθεια κι ο «λόγος» του είναι Αυθεντικός. Οποιοσδήποτε έχει αυτή την Εμπειρία μπορεί να μιλήσει κι ο λόγος του θα είναι γνήσιος και δεν θα παρεκκλίνει από την Αλήθεια. Μια Σταγόνα Εμπειρίας μπορεί να γίνει Αληθινό Μήνυμα της Πραγματικότητας.
Σκέψεις, πληροφορίες, συσσώρευση γνώσεων, όλων των γνώσεων του κόσμου, λειτουργού σε ένα άλλο επίπεδο, έξω από τον Χώρο της Αυθεντικής Εμπειρίας,  στον χώρο της διανόησης. Δεν αποκαλύπτουν τίποτα. Δεν μπορούν να υπερβούν την φύση τους (της νοητικής σύλληψης) και δεν μπορούν να βοηθήσουν να υπερβούμε αυτό το επίπεδο, να νοιώσουμε τα πράγματα, να τα αγγίξουμε.
Αλλά ποιος μπορεί να Μετέχει του Θεού; Ποιος μπορεί να απαντήσει τι Είναι Θεός και με ποιο τρόπο Μετέχουμε του Θεού; Αν μιλάμε στο Επίπεδο της Αληθινής Ζωής της Γνήσιας Εμπειρίας, του Βιώματος, τότε όλες οι γνώσεις κι οι πληροφορίες είναι άχρηστες, πρέπει να ακολουθήσουμε άλλο δρόμο. Η διανοητική διερεύνηση είναι άχρηστη. Η συναισθηματική προσέγγιση δεν μας πηγαίνει μακριά. Κι ασφαλώς όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες, είτε τις θεωρούμε ιερές πράξεις, είτε όχι, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.
Αν θέλουμε πραγματικά να ερευνήσουμε για την Αλήθεια θα πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό που έχουμε (το μόνο) δεδομένο. Κι αυτό είναι η Παρούσα Συνείδησή μας. Από την Φύση της η Συνείδηση είναι Συνείδηση Ύπαρξης, Αίσθηση Παρουσίας. Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται η Συνείδηση, είναι, εκ των πραγμάτων Συνείδηση Ύπαρξης, Μετέχει από την Φύση της στην Ύπαρξη.
Αν λοιπόν Δώσουμε Προσοχή στον Εαυτό μας (όποιος κι αν είναι, ό,τι κι αν είναι) και το κάνουμε σοβαρά, μπορούμε να βρούμε τον Μίτο (την αρχή του Νήματος της Γνώσης και της Ζωής) που θα μας Οδηγήσει στην έξοδο από τον λαβύρινθο της άγνοιας. Η Προσεκτική Παρατήρηση, η Προσοχή, η Άμεση Επαφή με αυτό που υπάρχει, που συμβαίνει, είναι η αληθινή δράση, η αληθινή γνώση και μπορεί να μας Οδηγήσει στην Αληθινή Αυτογνωσία. Και μέσω της Αυτογνωσίας να Βρούμε Διέξοδο προς το Απεριόριστο.
Τι αποκαλύπτει λοιπόν η Προσοχή; Η ανόθευτη παρατήρηση αυτού που συμβαίνει; Αποκαλύπτει ακριβώς τους περιορισμούς της ύπαρξης, τις άστοχες δραστηριότητες, την μη ορθή «λειτουργία». Η επίγνωση αυτών των περιορισμών, δηλαδή η αναγνώριση αυτού που συμβαίνει, οδηγεί στην διάλυση της λανθασμένης δραστηριότητας. Έτσι η Ήρεμη Προσεκτική Παρατήρηση είναι η Αληθινή Δράση που Οδηγεί στην Ορθή Δραστηριότητα. Η διάλυση των περιορισμών της ύπαρξης, το σπάσιμο των ορίων, οδηγεί έξω από την προσωπική ύπαρξη, στην Αληθινή Αυθεντική Ύπαρξη, στην Απεριόριστη Ύπαρξη, στην Απεραντοσύνη και τελικά στην Χώρα της Αλήθειας. Πρέπει να σπάσουμε το τσόφλι των περιορισμών αν θέλουμε να βγούμε έξω, στο Φως, στην Ελευθερία. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Και μην ρωτάτε «πως γίνεται αυτό»; Απλά Κάντε το.
Τελικά, μόνο αν γνωρίσουμε, μέσα από την Αυτογνωσία, μέσα από την Ανάπτυξη του Εαυτού, μέσα από την Απελευθέρωση από τους περιορισμούς, την Απεραντοσύνη της Ύπαρξης, μπορούμε να γνωρίσουμε τι Είναι Πραγματικά Θεός. Και τότε μόνο μπορούμε να μιλήσουμε για τον Θεό.
Θεός Είναι Αυτό το Απεριόριστο που Βρίσκουμε Μέσα μας, όταν ξεπερνάμε όλους τους προσωπικούς περιορισμούς. Αναδυόμαστε έτσι σε μια Συνείδηση Ύπαρξης Παγκόσμια, στην Επίγνωση της Ενότητας της Ύπαρξης, ότι όλα, τελικά, στο βάθος τους, Είναι Ένα. Βιώνουμε Αυτήν την Κατάσταση Ενότητας σαν το Βάθος, την Βάση πάνω στην Οποία Στηρίζονται Όλα. Αυτή η Κατάσταση Ενότητας Είναι η Αρχή από την Οποία Ξεκινούν Όλα, Στηρίζονται Όλα και Επιστρέφουν Όλα… Αλλά ακόμα κι αυτή η Κατάσταση, η Αντίληψη ότι Όλα Είναι Θεός, ότι Ζούμε Μέσα στον Θεό, ότι Είμαστε Ένα με τον Θεό, δεν είναι η Υπέρτατη Κατάσταση. Ο Θεός είναι ένα βήμα πιο πέρα. Γιατί υπάρχει ακόμα Διαχωρισμός από τον Θεό. Κι ο Διαχωρισμός, όσο λεπτός κι αν είναι, είναι διαχωρισμός. Είναι ελάχιστοι αυτοί που έφθασαν Εδώ κι ακόμα πιο λίγοι που «διάβηκαν» το «Τελευταίο Εμπόδιο» κι έγιναν Θεός. Σαν την σταγόνα που ενώνεται και χάνεται στον Ωκεανό.
Αυτή η Βιωματική Προσέγγιση της στο «Βάθος Πραγματικότητας», πέρα από προσωπικές παρεκκλίσεις είναι ο μόνος δρόμος που Οδηγεί στην Πραγματικότητα, η Οδός. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Κι αυτός είναι ο Δρόμος των Αρχαίων Μυστηρίων, που δεν ήταν βέβαια εξωτερικές δραστηριότητες ή λαϊκές γιορτές.
Αν μείνουμε στην Επιφάνεια, στην προσωπική ύπαρξη, συνείδηση κι αντίληψη, τότε όλες οι πληροφορίες που μπορούμε να αποκτήσουμε θα είναι μικρότερες της νόησής μας… Μπορεί το Απεριόριστο που Είναι Έξω από Όλα και τα Συμπεριλαμβάνει Όλα (και την νόησή μας) να χωρέσει μέσα σε μια περιορισμένη νόηση; Ό,τι συλλαμβάνει η νόηση είναι περιορισμένο, μια νοητική κατασκευή, μια αντίληψη αυτού που υπάρχει, όχι Αυτό που Υπάρχει. Ο Θεός της Νόησης, ο Θεός των ανθρώπων, των θρησκειών, των πανεπιστημίων και των θεολογικών σχολών, ο Θεός της καθημερινής λαϊκής λατρείας, είναι μια Ιδέα, Κάτι Ψεύτικο, ένα Είδωλο…
Για αυτόν τον Θεό Είδωλο είπαν κάποιοι σοφοί ότι «ο Θεός πέθανε». Στην πραγματικότητα αναφέρονταν όχι στον Αληθινό Θεό αλλά στην αντίληψη των ανθρώπων για τον Θεό. Δεν πρέπει να «πετροβολάμε» τους ανθρώπους που λένε την αλήθεια. Αν δεν μπορούμε να τους σεβαστούμε, τουλάχιστον ας σωπάσουμε. Το να υπερασπίζεσαι ένα ψέμα ούτε καλό άνθρωπο σε κάνει, ούτε σε δικαιώνει. Όσοι αναζητούν ένα τέτοιο Θεό Είδωλο μπορούν εύκολα να τον βρουν γιατί όλη η ανθρωπότητα αυτόν τον Θεό Είδωλο λατρεύει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι  αυτό που θεωρούν όλοι αληθινό είναι πραγματικά Αληθινό. Οι άνθρωποι είναι ειδωλολάτρες. Η θεολογία τους (κατασκευή της νόησης και της διανόησης) είναι φαντασία. Η θρησκεία τους, κακή απομίμηση των Εσωτερικών Μυστηρίων, είναι άστοχη. Κι όλες οι θρησκευτικές δραστηριότητές τους, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι βιώνουν την ύπαρξη στην Χώρα της Άγνοιας, κι ο Θεός που λατρεύουν είναι «δημιούργημα» της άγνοιας.



Posted by at
Labels:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 17. The Silent Sovereignty: A Meditation on the Invisible Throne
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 17. Anger
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
Viveka Chudamani, by Adi Sankaracharya, 11-15 / 3.The Path Beyond Action: A Journey to the Luminous Self
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / California: 2. The Unbidden Grace: A Meditation on the Pathless Path
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
17. The Unveiling: A Journey to the Shores of Transcendence
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~