Who can speak for God?

To talk about something we have to know it, really know it. That is, we must have contact with it and not simply acquire in one way or another mental information about it.

Who can speak for God? Only he who Experiences the Presence of God, who Lives in God, who is One with God... can testify to the Truth and his "word" is Authentic. Anyone who has this Experience can speak and his speech will be genuine and will not deviate from the Truth. A Drop of Experience can become a True Message of Reality.

Thoughts, information, accumulation of knowledge, all the knowledge of the world, operating at another level, outside the Realm of Authentic Experience, in the realm of intellect. They reveal nothing. They cannot go beyond their nature (of mental apprehension) and they cannot help us to go beyond that level, to feel things, to touch them.

But who can partake of God? Who can answer what God is and in what way we partake of God? If we are talking at the Level of True Life of Genuine Experience, of Experiencing, then all knowledge and information is useless, we must follow another path. Intellectual inquiry is useless. The emotional approach doesn't get us far. And certainly all external activities, whether we consider them holy acts or not, have no effect.

If we really want to search for Truth we should start from what we have (the only) given. And this is our Present Consciousness. By its Nature Consciousness is Consciousness of Existence, Sense of Presence. In whatever state Consciousness finds itself, it is, in fact, Consciousness of Existence, Participating by its Nature in Existence.

So, if we Pay Attention to Ourselves (whoever, whatever ) and do it seriously, we can find the Mito of Ariadne (the beginning of the Thread of Knowledge and Life ) that will Guide us out of the labyrinth of ignorance. Careful Observation, Attention, Direct Contact with what is, what is happening, is true action, true knowledge and can Lead us to True Self-Knowledge. And through Self-Knowledge to Find a Way to the Limitless.

So, what does Caution reveal? The unadulterated observation of what is happening? It reveals precisely the limitations of existence, the misguided activities, and the improper "functioning". Awareness of these limitations, i.e. recognition of what is happening, leads to the dissolution of wrong activity. Thus, Calm Mindful Observation is True Action Leading to Right Activity. The dissolution of the limitations of existence, the breaking of boundaries, leads out of personal existence, into True Authentic Existence, Limitless Existence, Infinity, and ultimately into the Land of Truth. We must break the shell of limitations if we want to go out, into the Light, into Freedom. There is no other way.

And don't ask "how is this done"? Just Do It.

Ultimately, only if we know, through Self-Knowledge, through Self-Development, through Liberation from limitations, the Immensity of Existence, can we know what God Really Is. And only then can we talk about God.

God Is That Limitless We Find Within, when we transcend all personal limitations. We thus emerge in a Universal Consciousness of Existence, in the Awareness of the Unity of Existence, that everything, ultimately, in their depth, Is One. We experience this State of Oneness as the Depth, the Foundation upon which All Rests. This State of Oneness Is the Principle From Which All Begins, All Sustains and All Returns... But even this State, the Perception that All is God, that We Live Within God, that We are One with God, is not the Supreme Condition. God is one step further. Because there is still Separation from God. And Separation, however subtle, is separation. There are very few who reached Here and even fewer who "crossed" the "Last Barrier" and became God. Like the drop that joins and is lost in the Ocean.

This Experiential Approach to the "Depth of Reality", beyond personal deviations is the only path that Leads to Reality, the Way. There is no other way. And this is the Path of the Ancient Mysteries, which were certainly not external activities or popular celebrations.

If we stay on the Surface, in personal existence, consciousness and perception, then all the information we can acquire will be smaller than our mind... Can the Infinite that is Beyond All and Includes All (and our mind) fit within a limited mind? What the intellect apprehends is limited, a mental construction, a perception of what is, not That Which Is. The God of Intelligence, the God of men, religions, universities and theological schools, the God of daily popular worship, is an Idea, a False Thing, an Idol...

Of this Idol God some sages said that "God is dead." They were actually referring not to the True God but to people's perception of God. We should not "stone" people who tell the truth. If we can't respect them, let's at least shut up. Defending a lie neither makes you a good person, nor does it justify you. Those who seek such an Idol God can easily find him because all mankind worships this Idol God. But that doesn't mean that what everyone thinks is true is really True. People are heathens. Their theology (construction of intellect and cerebration) is fantasy. Their religion, a poor imitation of the Esoteric Mysteries, is misplaced. And all their religious activities, without any result. People experience existence in the Land of Ignorance, and the God they worship is a "creation" of ignorance.

…

Ποιος μπορεί να μιλήσει για τον Θεό;

Για να μιλήσουμε για κάτι πρέπει να το γνωρίζουμε, να το γνωρίζουμε πραγματικά. Δηλαδή πρέπει να έχουμε επαφή με αυτό κι όχι απλά να αποκτάμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο νοητικές πληροφορίες για αυτό.

Ποιος μπορεί να μιλήσει για τον Θεό; Μονάχα αυτός που Βιώνει την Παρουσία του Θεού, που Ζει Μέσα στον Θεό, που Είναι Ένα με τον Θεό… μπορεί να μαρτυρήσει την Αλήθεια κι ο «λόγος» του είναι Αυθεντικός. Οποιοσδήποτε έχει αυτή την Εμπειρία μπορεί να μιλήσει κι ο λόγος του θα είναι γνήσιος και δεν θα παρεκκλίνει από την Αλήθεια. Μια Σταγόνα Εμπειρίας μπορεί να γίνει Αληθινό Μήνυμα της Πραγματικότητας.

Σκέψεις, πληροφορίες, συσσώρευση γνώσεων, όλων των γνώσεων του κόσμου, λειτουργού σε ένα άλλο επίπεδο, έξω από τον Χώρο της Αυθεντικής Εμπειρίας,  στον χώρο της διανόησης. Δεν αποκαλύπτουν τίποτα. Δεν μπορούν να υπερβούν την φύση τους (της νοητικής σύλληψης) και δεν μπορούν να βοηθήσουν να υπερβούμε αυτό το επίπεδο, να νοιώσουμε τα πράγματα, να τα αγγίξουμε.

Αλλά ποιος μπορεί να Μετέχει του Θεού; Ποιος μπορεί να απαντήσει τι Είναι Θεός και με ποιο τρόπο Μετέχουμε του Θεού; Αν μιλάμε στο Επίπεδο της Αληθινής Ζωής της Γνήσιας Εμπειρίας, του Βιώματος, τότε όλες οι γνώσεις κι οι πληροφορίες είναι άχρηστες, πρέπει να ακολουθήσουμε άλλο δρόμο. Η διανοητική διερεύνηση είναι άχρηστη. Η συναισθηματική προσέγγιση δεν μας πηγαίνει μακριά. Κι ασφαλώς όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες, είτε τις θεωρούμε ιερές πράξεις, είτε όχι, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Αν θέλουμε πραγματικά να ερευνήσουμε για την Αλήθεια θα πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτό που έχουμε (το μόνο) δεδομένο. Κι αυτό είναι η Παρούσα Συνείδησή μας. Από την Φύση της η Συνείδηση είναι Συνείδηση Ύπαρξης, Αίσθηση Παρουσίας. Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται η Συνείδηση, είναι, εκ των πραγμάτων Συνείδηση Ύπαρξης, Μετέχει από την Φύση της στην Ύπαρξη.

Αν λοιπόν Δώσουμε Προσοχή στον Εαυτό μας (όποιος κι αν είναι, ό,τι κι αν είναι) και το κάνουμε σοβαρά, μπορούμε να βρούμε τον Μίτο (την αρχή του Νήματος της Γνώσης και της Ζωής) που θα μας Οδηγήσει στην έξοδο από τον λαβύρινθο της άγνοιας. Η Προσεκτική Παρατήρηση, η Προσοχή, η Άμεση Επαφή με αυτό που υπάρχει, που συμβαίνει, είναι η αληθινή δράση, η αληθινή γνώση και μπορεί να μας Οδηγήσει στην Αληθινή Αυτογνωσία. Και μέσω της Αυτογνωσίας να Βρούμε Διέξοδο προς το Απεριόριστο.

Τι αποκαλύπτει λοιπόν η Προσοχή; Η ανόθευτη παρατήρηση αυτού που συμβαίνει; Αποκαλύπτει ακριβώς τους περιορισμούς της ύπαρξης, τις άστοχες δραστηριότητες, την μη ορθή «λειτουργία». Η επίγνωση αυτών των περιορισμών, δηλαδή η αναγνώριση αυτού που συμβαίνει, οδηγεί στην διάλυση της λανθασμένης δραστηριότητας. Έτσι η Ήρεμη Προσεκτική Παρατήρηση είναι η Αληθινή Δράση που Οδηγεί στην Ορθή Δραστηριότητα. Η διάλυση των περιορισμών της ύπαρξης, το σπάσιμο των ορίων, οδηγεί έξω από την προσωπική ύπαρξη, στην Αληθινή Αυθεντική Ύπαρξη, στην Απεριόριστη Ύπαρξη, στην Απεραντοσύνη και τελικά στην Χώρα της Αλήθειας. Πρέπει να σπάσουμε το τσόφλι των περιορισμών αν θέλουμε να βγούμε έξω, στο Φως, στην Ελευθερία. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Και μην ρωτάτε «πως γίνεται αυτό»; Απλά Κάντε το.

Τελικά, μόνο αν γνωρίσουμε, μέσα από την Αυτογνωσία, μέσα από την Ανάπτυξη του Εαυτού, μέσα από την Απελευθέρωση από τους περιορισμούς, την Απεραντοσύνη της Ύπαρξης, μπορούμε να γνωρίσουμε τι Είναι Πραγματικά Θεός. Και τότε μόνο μπορούμε να μιλήσουμε για τον Θεό.

Θεός Είναι Αυτό το Απεριόριστο που Βρίσκουμε Μέσα μας, όταν ξεπερνάμε όλους τους προσωπικούς περιορισμούς. Αναδυόμαστε έτσι σε μια Συνείδηση Ύπαρξης Παγκόσμια, στην Επίγνωση της Ενότητας της Ύπαρξης, ότι όλα, τελικά, στο βάθος τους, Είναι Ένα. Βιώνουμε Αυτήν την Κατάσταση Ενότητας σαν το Βάθος, την Βάση πάνω στην Οποία Στηρίζονται Όλα. Αυτή η Κατάσταση Ενότητας Είναι η Αρχή από την Οποία Ξεκινούν Όλα, Στηρίζονται Όλα και Επιστρέφουν Όλα… Αλλά ακόμα κι αυτή η Κατάσταση, η Αντίληψη ότι Όλα Είναι Θεός, ότι Ζούμε Μέσα στον Θεό, ότι Είμαστε Ένα με τον Θεό, δεν είναι η Υπέρτατη Κατάσταση. Ο Θεός είναι ένα βήμα πιο πέρα. Γιατί υπάρχει ακόμα Διαχωρισμός από τον Θεό. Κι ο Διαχωρισμός, όσο λεπτός κι αν είναι, είναι διαχωρισμός. Είναι ελάχιστοι αυτοί που έφθασαν Εδώ κι ακόμα πιο λίγοι που «διάβηκαν» το «Τελευταίο Εμπόδιο» κι έγιναν Θεός. Σαν την σταγόνα που ενώνεται και χάνεται στον Ωκεανό.

Αυτή η Βιωματική Προσέγγιση της στο «Βάθος Πραγματικότητας», πέρα από προσωπικές παρεκκλίσεις είναι ο μόνος δρόμος που Οδηγεί στην Πραγματικότητα, η Οδός. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Κι αυτός είναι ο Δρόμος των Αρχαίων Μυστηρίων, που δεν ήταν βέβαια εξωτερικές δραστηριότητες ή λαϊκές γιορτές.

Αν μείνουμε στην Επιφάνεια, στην προσωπική ύπαρξη, συνείδηση κι αντίληψη, τότε όλες οι πληροφορίες που μπορούμε να αποκτήσουμε θα είναι μικρότερες της νόησής μας… Μπορεί το Απεριόριστο που Είναι Έξω από Όλα και τα Συμπεριλαμβάνει Όλα (και την νόησή μας) να χωρέσει μέσα σε μια περιορισμένη νόηση; Ό,τι συλλαμβάνει η νόηση είναι περιορισμένο, μια νοητική κατασκευή, μια αντίληψη αυτού που υπάρχει, όχι Αυτό που Υπάρχει. Ο Θεός της Νόησης, ο Θεός των ανθρώπων, των θρησκειών, των πανεπιστημίων και των θεολογικών σχολών, ο Θεός της καθημερινής λαϊκής λατρείας, είναι μια Ιδέα, Κάτι Ψεύτικο, ένα Είδωλο…

Για αυτόν τον Θεό Είδωλο είπαν κάποιοι σοφοί ότι «ο Θεός πέθανε». Στην πραγματικότητα αναφέρονταν όχι στον Αληθινό Θεό αλλά στην αντίληψη των ανθρώπων για τον Θεό. Δεν πρέπει να «πετροβολάμε» τους ανθρώπους που λένε την αλήθεια. Αν δεν μπορούμε να τους σεβαστούμε, τουλάχιστον ας σωπάσουμε. Το να υπερασπίζεσαι ένα ψέμα ούτε καλό άνθρωπο σε κάνει, ούτε σε δικαιώνει. Όσοι αναζητούν ένα τέτοιο Θεό Είδωλο μπορούν εύκολα να τον βρουν γιατί όλη η ανθρωπότητα αυτόν τον Θεό Είδωλο λατρεύει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι  αυτό που θεωρούν όλοι αληθινό είναι πραγματικά Αληθινό. Οι άνθρωποι είναι ειδωλολάτρες. Η θεολογία τους (κατασκευή της νόησης και της διανόησης) είναι φαντασία. Η θρησκεία τους, κακή απομίμηση των Εσωτερικών Μυστηρίων, είναι άστοχη. Κι όλες οι θρησκευτικές δραστηριότητές τους, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι βιώνουν την ύπαρξη στην Χώρα της Άγνοιας, κι ο Θεός που λατρεύουν είναι «δημιούργημα» της άγνοιας.