Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Saturday, March 23, 2024

Christianity - The Christian Tradition, the Pure Mind, and Union with God

Irrespective of the opinions of sages and theologians, and regardless of the perceptions of most so-called Christians, what Jesus of Nazareth gave to people is the Experience of God, the Knowledge (as Direct View) of God, the Life in God.

True Christianity is something much more, and infinitely deeper than the doctrines and the external (sacramental) life of the church. The church very quickly fell into superficial and formal worship, losing the Deeper Meaning of the Joyful Message of Jesus and the practical experience of the Kingdom of Heaven.

Those who, in the circles of the church but essentially cut off, preserved the Sacred Tradition of Jesus, the Experience of God (the True View of God) are the fathers, starting with Origen and Evagrius and then with Dionysius the Areopagite (pseudonym of a Syrian monk of the 5^th century), Maximus, Simeon, up to Palamas and Nicodemus the Saint...

The Essential Message of the fathers is that man Can Really Know God (with a Direct Inner Vision), Unite with God.

On this Experience was based the whole Neptic Tradition, the Nepsis, the Pure Prayer, the View of God. And this Experience was recorded by the fathers (as far as the secret experience can be recorded) over the centuries.

Makarios Notaras, in the 18th century, made a first anthology of patristic texts referring to the Neptic tradition, which was supplemented and edited by Nikodemos the Saint. The Venice Edition of 1782, the Philokalia, is perhaps the most important yet published in the Christian world. It contains the essence of the Experience of holy people who Really Experienced God, who entered the Kingdom of God. (The Philokalia exists in a modern five-volume edition).

The Experience of God and the Way have been thoroughly described by the fathers, so it is the least hypocritical of nominal Christians to say that they do not know how to approach God, how to reach the Theosis (deification): they do not want, with all that entails this.

1. In order to progress on the Path of God, one needs to psychologically unhook from the external world and material things. The Deepest Meaning of Possession, non-possession, relates to the psychological attachment to things and not to each of these things. Things are just to be used, nothing more... and we use what we need, we don't accumulate wealth...

2. On a deeper level we should give up all external desires, all external pursuits, reach Apathy, where nothing touches us. Apathy does not mean insensitivity or lack of discernment of things, it simply means not to be disturbed by anything, nor to run after "things"... just to Walk Quietly on our Way.

3. Mind, Thought, as a function, is active at various levels. It relates, through the senses, to the external world. It accumulates experiences, memories, beliefs, on which it structures the perception of the world and orients our action. And on a deeper level it is the simple, objective view, free of additional elements.

Different kinds of activity, of thinking, are thus distinguished, which the fathers call symbolically:

"Demonic thinking", everything related to attachment to the external world.

"Human logic", human thought based on memory, experience, and is "formed".

"Angelic cognition", the pure thinking, the objective consideration.

But all this activity keeps us in the cosmic field and all this must be overcome in order to go beyond thought, into Pure Mind.

4. The Mind Becomes Pure when we go beyond thinking, when we go beyond all kinds of thinking.

Pure Mind is the Gateway to God, to Eternity, the Prerequisite for Elevation to the View of God, to God. And here Experience has various Depths, which have been described by the fathers.

5. The True God is Beyond all these.

When we Pass Beyond thought (beyond all mental activities), in Pure Mind, there are (and have been described by the fathers) Three Levels of Experience, and then Union With God.

1) The Formless Mind:

The Mind, passing beyond thought, becomes formless as to external things: It perceives (and discerns all things) without clinging to anything: It experiences the Oneness of the Whole Field of Existence.

2) The Shapeless Mind:

The Mind is not only formless and indifferent to the external world (external stimuli) but, exploring its depths, it does not recognize an inherent, internal, by nature, need to be transformed and remains Formless Internally (remains quiet in its nature).

3) The Single Mind:

In this State the Mind (turning towards God) Considers God, the One and Becomes itself One. The Mind Acts as a "Mirror of the Infinite"... But it is still in the "process" of Approaching God, it is not the Infinite.

4) The Photooid Mind

Only when the Mind Passes Beyond All Motion of Perception and Immerses in the Being of God, and Becomes One with God, Does it Reach Completion and Become "All Light-like," Integrally and Endless Divine Light.

All that we are describing is what the fathers have explained in detail... but few are interested and recognize the Way.

Maximos writes:

"But being born of God (the mind), it becomes always formless and shapeless; for the monoid facing becomes monoid and all light-like"

(Philokalia, II, 40)

Maximus uses exactly four distinct (and not synonymous) terms:

All Formless, Shapeless, One-sided, All Lite-like.

Those who have experience know what the holy father is talking about. Those who mentally approach the text are lost in the interpretations.

In reality, true Christians in history are few and far between (and those who are baptized Christians, or those who go to church are not Christians).

Those who Do what Jesus Showed and those who Experience, like the fathers, the Union with God, are few. Most operate on the mental level of faith and belief (and their God is just an "idea", not the Living God) and get caught up in external worship, external activities... they are petrified Christians, not living Christians who Walk the Way of the Living God… yet all these heathens, have a strange indifference that they are Christians…

…

Χριστιανισμός - Η Χριστιανική Παράδοση, ο Καθαρός Νους, κι η Ένωση με το Θεό

Άσχετα από τις όποιες απόψεις των σοφών και των θεολόγων, κι άσχετα από τις αντιλήψεις των περισσοτέρων κατ’ όνομα χριστιανών, αυτό που Έδωσε ο Ιησούς από την Ναζαρέτ στους ανθρώπους είναι η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, η Γνώση (σαν Άμεση Θέα) του Θεού, η Εν Θεώ Ζωή.

Ο Αληθινός Χριστιανισμός είναι κάτι πολύ περισσότερο, κι άπειρα βαθύτερο από τα δόγματα και την εξωτερική (μυστηριακή) ζωή της εκκλησίας. Η εκκλησία πολύ γρήγορα ξέπεσε σε επιφανειακή και τυπική λατρεία, χάνοντας το Βαθύτερο Νόημα του Χαρμόσυνου Μηνύματος του Ιησού και την έμπρακτη βίωση της Βασιλείας των Ουρανών.

Αυτοί που, στους κύκλους της εκκλησίας αλλά ουσιαστικά αποκομμένοι, διατήρησαν την Ιερή Παράδοση του Ιησού, την Εμπειρία του Θεού (την Αληθινή Θέα του Θεού) είναι οι πατέρες, ξεκινώντας από τον Ωριγένη και τον Ευάγριο και μετά με τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη (ψευδώνυμο Σύρου μοναχού του 5^ου αιώνα), τον Μάξιμο, τον Συμεών, μέχρι τον Παλαμά και τον Νικόδημο τον Αγιορείτη…

Το Ουσιαστικό Μήνυμα των πατέρων είναι ότι ο άνθρωπος Μπορεί να Γνωρίσει Πραγματικά τον Θεό (με μια Άμεση Εσωτερική Όραση), να Ενωθεί με τον Θεό.

Πάνω σε αυτή την Εμπειρία βασίστηκε όλη η Νηπτική Παράδοση, η Νήψις, η Καθαρά Προσευχή, η Θέα του Θεού. Κι αυτή την Εμπειρία οι πατέρες την κατέγραψαν (όσο μπορεί να καταγραφεί το μυστικό βίωμα) στην διάρκεια των αιώνων.

Ο Μακάριος Νοταράς, τον 18^ο αιώνα, έκανε μια πρώτη ανθολόγηση πατερικών κειμένων που αναφέρονται στην νηπτική παράδοση, την οποία συμπλήρωσε κι επεξεργάστηκε ο Νικόδημος ο Αγιορείτης. Η Έκδοση της Βενετίας, του 1782, η ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, είναι ίσως το πιο σημαντικό που έχει εκδοθεί μέχρι σήμερα στο χριστιανικό κόσμο. Περιέχει το απόσταγμα της Εμπειρίας αγίων ανθρώπων που Βίωσαν Πραγματικά τον Θεό, που εισήλθαν στο Βασίλειο του Θεού. (Η Φιλοκαλία υπάρχει σε σύγχρονη πεντάτομη έκδοση).

Η Εμπειρία του Θεού κι η Οδός έχει περιγραφεί διεξοδικά από τους πατέρες κι έτσι είναι το λιγότερο υποκριτικό από τους κατ’ όνομα χριστιανούς να λένε ότι δεν γνωρίζουν πώς να Προσεγγίσουν τον Θεό, πώς να Φτάσουν στη Θέωση: δεν θέλουν, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

1. Για να προχωρήσει κάποιος στην Οδό του Θεού χρειάζεται να απαγκιστρωθεί ψυχολογικά από τον εξωτερικό κόσμο και τα υλικά πράγματα. Το Βαθύτερο Νόημα της Ακτημοσύνης, η μη-κατοχή, σχετίζεται με την ψυχολογική προσκόλληση στα πράγματα κι όχι με αυτά κάθε’ αυτά τα πράγματα. Τα πράγματα είναι απλά για να τα χρησιμοποιούμε, τίποτα περισσότερο… και χρησιμοποιούμε όσα χρειαζόμαστε, δεν συσσωρεύουμε πλούτο…

2. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο θα πρέπει να εγκαταλείψουμε όλες τις εξωτερικές επιθυμίες, όλες τις εξωτερικές επιδιώξεις, να φτάσουμε στην Απάθεια, όπου τίποτα δεν μας αγγίζει. Η Απάθεια δεν σημαίνει αναισθησία ή έλλειψη διάκρισης των πραγμάτων, σημαίνει απλά να μην ταραζόμαστε από τίποτα, ούτε να τρέχουμε πίσω από τα «πράγματα»… απλά να Βαδίζουμε Ήσυχα τον Δρόμο μας.

3. Ο Νους, η Σκέψη, σαν λειτουργία, δραστηριοποιείται σε διάφορα επίπεδα. Σχετίζεται, μέσω των αισθήσεων, με τον εξωτερικό κόσμο. Συσσωρεύει εμπειρίες, μνήμες, πεποιθήσεις, πάνω στα οποία δομεί την αντίληψη για τον κόσμο και προσανατολίζει την δράση μας. Και σε ένα βαθύτερο επίπεδο είναι η απλή, αντικειμενική θεώρηση, απαλλαγμένη από πρόσθετα στοιχεία.

Διακρίνονται έτσι διάφορα είδη δραστηριότητας, λογισμού, που οι πατέρες ονομάζουν συμβολικά,

«δαιμονιώδη λογισμό», ό,τι σχετίζεται με την προσκόλληση στον εξωτερικό κόσμο,

«ανθρώπινο λογισμό», η ανθρώπινη σκέψη που βασίζεται στην μνήμη, την εμπειρία, κι είναι «διαμορφωμένη»,

«αγγελικό λογισμό», ο καθαρός λογισμός, η αντικειμενική θεώρηση.

Όμως όλη αυτή η δραστηριότητα μας κρατά μέσα στο κοσμικό πεδίο κι όλα αυτά πρέπει να ξεπερασθούν για να περάσουμε πέραν της σκέψης, στον Καθαρό Νου.

4. Ο Νους Γίνεται Καθαρός όταν περάσουμε πέραν της σκέψης, όταν ξεπεράσουμε όλα τα είδη λογισμού.

Ο Καθαρός Νους είναι η Πύλη Προς τον Θεό, προς την Αιωνιότητα, η Προϋπόθεση για την Ανύψωση ως την Θέα του Θεού, ως τον Θεό. Κι εδώ η Εμπειρία έχει διάφορα Βάθη, που έχουν περιγραφεί από τους πατέρες.

5. Ο Αληθινός Θεός είναι Πέρα από όλα αυτά.

Όταν Περάσουμε Πέραν της σκέψης (πέραν των λογισμών), στον Καθαρό Νου, υπάρχουν (κι έχουν περιγραφεί από τους πατέρες) Τρία Επίπεδα Εμπειρίας, και μετά η Ένωση Με Τον Θεό.

1) Ο Άμορφος Νους

Ο Νους, περνώντας πέραν της σκέψης, γίνεται άμορφος ως προς τα εξωτερικά πράγματα: Αντιλαμβάνεται (και διακρίνει τα πάντα) χωρίς να προσκολλάται σε τίποτα: Βιώνει την Ενότητα Όλου του Πεδίου της Ύπαρξης.

2) Ο Ασχημάτιστος Νους

Ο Νους όχι μόνο είναι άμορφος κι αδιάφορος ως προς τον εξωτερικό κόσμο (στα εξωτερικά ερεθίσματα) αλλά διερευνώντας τα βάθη του δεν αναγνωρίζει εγγενή, εσωτερική, από την φύση του, ανάγκη να μετασχηματιστεί και παραμένει Ασχημάτιστος Εσωτερικά (παραμένει ήσυχος στην φύση του).

3) Ο Μονοειδής Νους

Σε αυτή την Κατάσταση ο Νους (στρεφόμενος Προς τον Θεό) Θεωρεί τον Θεό, τον Μονοειδή και Γίνεται ο ίδιος Μονοειδής. Ο Νους Λειτουργεί σαν «Καθρέφτης του Απείρου»… Αλλά βρίσκεται ακόμα μέσα στην «διαδικασία» Προσέγγισης του Θεού, δεν είναι το Άπειρο.

4) Ο Φωτοειδής Νους

Μόνο όταν ο Νους Περάσει Πέραν κάθε κίνησης της Αντίληψης και Βυθιστεί στο Είναι του Θεού, και Γίνει Ένα με τον Θεό, Φτάνει στην Ολοκλήρωση και Γίνεται «Όλος Φωτοειδής», Ολοκληρωτικά και Τελειωτικά Θείο Φως.

Όλα αυτά που περιγράφουμε είναι όσα έχουν επεξηγήσει με λεπτομέρειες οι πατέρες… αλλά ελάχιστοι ενδιαφέρονται κι αναγνωρίζουν την Οδό.

Γράφει ο Μάξιμος:

«Εν δε τω Θεώ γενόμενος (ο νους), άμορφος πάντη και ασχημάτιστος γίνεται· τον γαρ μονοειδή θεωρών μονοειδής γίνεται και όλος φωτοειδής»

(Φιλοκαλία, ΙΙ, 40)

Ο Μάξιμος χρησιμοποιεί ακριβώς τέσσερις διακριτούς (κι όχι συνώνυμους) όρους:

Άμορφος πάντη, Ασχημάτιστος, Μονοειδής, Όλος Φωτοειδής.

Όσοι έχουν εμπειρία γνωρίζουν για τι πράγμα μιλά ο άγιος πατέρας. Όσοι προσεγγίζουν νοητικά το κείμενο χάνονται στις ερμηνείες.

Στην πραγματικότητα οι αληθινοί χριστιανοί μέσα στην ιστορία είναι ελάχιστοι (και δεν είναι χριστιανοί όσοι βαπτίζονται χριστιανοί, ή όσοι πηγαίνουν στην εκκλησία).

Αυτοί που Πράττουν όσα Έδειξε ο Ιησούς κι όσοι Βιώνουν, όπως οι πατέρες, την Ένωση με τον Θεό, είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι λειτουργούν στο νοητικό επίπεδο της πίστης και των πεποιθήσεων (κι ο Θεός τους είναι απλά μια «ιδέα», κι όχι ο Ζωντανός Θεός) και εγκλωβίζονται στην εξωτερική λατρεία, στις εξωτερικές δραστηριότητες… είναι απολιθωμένοι χριστιανοί, όχι ζωντανοί χριστιανοί που Πορεύονται την Οδό του Ζωντανού Θεού… παρόλα αυτά, όλοι αυτοί οι ειδωλολάτρες, έχουν μια περίεργη αμεριμνησία ότι είναι χριστιανοί…

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES