Saturday, February 10, 2024

Theory of Life

(What Is Life)

General Definition of Life

CONSCIOUSNESS Inheres in Matter

Man as an Entity

The "anti-scientific" theories of life science

Matter as a Product of Evolution of NATURE

The Awakening

GENERAL DEFINITION OF LIFE

What Is Life? We ask “What is Life literally”, and not in a “philosophical”, “ethical”, or “any other” sense, nor in the “superficial scientific way” which limits the “phenomenon of life” to only one part of the “Phenomenon Life"... The Answer to the Question "What is Life?" can only be given by LIFE, by "CONSCIOUS LIFE", by "Thinking Life", which means that in the "Conception of Life", (and in the resulting definition of Life, possibly) one must take into account the "CONSCIOUSNESS ITSELF", "Thought", (as a Factor of Life)... A "mechanistic" answer, which does not take into account Consciousness (as a Factor of Life) or limits Life to only one aspect of it, cannot be accepted …

In other words, a "Complete Conception of Life", (a "complete definition of life") is necessarily PHILOSOPHICAL, in the sense of a "Complete, deep, and broad, conception of Life", (in the sense of a REAL PHILOSOPHY )... and not simply "scientific" (biological, physical, material).

If all of the above is accepted (that is, if the Definition of Life necessarily includes the concept of CONSCIOUSNESS in the description, apart from any other phenomena) then we should define Life as "CONSCIOUSNESS THAT MOVES" and manifests itself through some physical entities (i.e. complex organizations of phenomena, processes, sequences of phenomena...), which can be both "non-material", (such as the Spirit, the Mind, and the Psyche), but also "material", (such as the material entity, the body)….

The First Conclusion that emerges from what we have been saying is that CONSCIOUSNESS is "outside of motion", with all that entails... The Second Conclusion is that "motion" is (ontologically, philosophically, practically) "outside of Consciousness", with organization of phenomena, processes, entities (Spirit, Mind, Soul, Matter)… The Third Conclusion is that LIFE (perceived, defined, and) is of many kinds…

For a FREE CONSCIOUSNESS (like GOD), Life Is Totally Different from the "life" experienced by a Consciousness (which has been "detached" from the "Primordial Unity" and has "immersed" in "subjectivity") in some realm of its of manifested creation (in one of the created worlds)... Life for a "Spiritual Nature" (whether manifested in the spiritual world, or in some lower world) is different from the Life of a "Spirit Being" (whether manifested in the mental world, or in some lower world), and this is different from the Life of a "Psychic Manifestation" (whether manifested in the invisible energy world, or in the lower material world), and this is different from the life of a biological organism (that is, a physicochemical organization, from simple, physical, material elements)...

CONSCIOUSNESS EXISTS IN MATTER

So beyond the "General Definition of Life" ("Life is Consciousness moving through a sequence of phenomena, which appear as carriers of life and experience") we must understand that there are many kinds of "lives", many "special lives" ( depending on the level of existence we are referring to)… Particularly “Life in the material world” is “Consciousness moving through physical (i.e. material organized) structures”…

CONSCIOUSNESS (Also Presupposed) Lies behind all the sequences of phenomena that appear as "organized life". It exists as a Potential, Directs, and Organizes, the structures of the phenomena, so that it can manifest itself through them... The Higher Potential manifests itself within the lower "phenomena"... There is even a hierarchical gradation of phenomena within the created universes (traces of which we can observe also in our own material world). There are, beyond the indisputable fact of "CONSCIOUSNESS", phenomena such as "Spirit" (the "spiritual unity" and the "possibility" of multiplicity, through the creation of the "subjective spirit"), Mind (the "ontological" core within the lower worlds), Psyche (the principle of "motion" and life in the lower worlds, and in the material world), Energy-Matter, which transforms into all the material beings that we perceive with our senses, around us . "Consciousness and the Higher Phenomena of Life" manifest as Capabilities, Powers, Processes, and Functions, within the organized structure of material life (the body).

Thus (in the material world), "Consciousness and the Higher Phenomena of Life" (Spirit, Mind, Soul) Exist as Potentialities (Over and Beyond) in the world of energy-matter, the "universal energy field" that the "distortions " lead to the "creation" of the material universe, the galaxies, the material world... Within this infinite (for human material possibilities) universe, phenomena of material life are organized in various places (solar systems, planets...). Life on earth has a purely material basis, a definite chemical composition, a definite organization, which produces the living things of the earth (marine primary life, plants, animals, mammals, man)... Possibly in other places (planets) in the vast universe the material life has been organized on a different chemical basis, and the forms of life are completely different... Therefore we should not define biological life on the basis of terrestrial biological life alone (and "Exobiology" should revise many "obsolete" concepts)... There are many types of biological life (we can "imagine" thousands of life forms...)... But the important thing is that behind all forms of biological life (terrestrial and extraterrestrial) there is CONSCIOUSNESS and the HIGHER PHENOMENA OF LIFE, as Potentials that organize this biological life in such a way that they can manifest through it…

MAN AS AN ENTITY

Specifically, for us, the people of the earth, "Consciousness and the Higher Phenomena of Life" (Spirit, Mind, Soul) manifest through the physical material carrier (the body). They manifest not fully and in all their depth and extent, but only as Potentialities, in relation to, and through the potentialities of biological life itself and the body... CONSCIOUSNESS Manifests not as “Whole Awakened Consciousness”, but as “Consciousness of the phenomena of psychosomatic life”… SPIRIT (remaining as “Unconscious Spiritual Unity” of Life) manifests as higher “moral consciousness”, as “innate consciousness”… MIND (remaining as “Mind in the Deep”) manifests as psychosomatic thought, oriented towards the outer world... SOUL (remaining as "Unconscious Memory") manifests itself as a principle of movement and feeling in our relationship with the outer world... Thus (precisely because of the "RELATIONSHIP" of "Consciousness and the Higher Phenomena of Life" with the body), a "psycho-somatic consciousness" is "established", a "material soul" (the “desirable part of the soul” of the Ancient Hellenes... Plato, etc.), which is influenced and receives content from our relationship (as CONSCIOUSNESS, Being with our biological basis, the needs of the body, and material life...

Thus, "the CONSCIOUSNESS with the Higher Phenomena of Life" Manifests almost "Unconsciously" within us (at the present stage of our evolution)... In exceptional individuals only, when the psycho-somatic processes are overcome, the Soul, Mind, Spirit, is fully Awakened, and Finally Consciousness (of Divinity), and we Emerge into FULLY AWAKENED CONSCIOUSNESS... This Path was Taught by all the Great Masters of Humanity, Buddha, Lao Tzu, Orpheus, Jesus... but very few followers walked in their footsteps... The Humanity, perhaps after thousands of years, will be able to walk this path of evolution...

SCIENCE'S "ANTISCIENTIFIC" THEORIES ABOUT LIFE

This is the "True Interpretation of the Phenomena of Life" which takes into account all the Phenomena of Life, (CONSCIOUSNESS, Spirit, Mind, Soul, material structure), interpreting them in conjunction with each other and in their full operation... But the perception of the life that people have is completely different (selective, incomplete, wrong). What the "academic" (the "scientific"?) community teaches is completely unscientific and contrary to common sense. Why this perception prevails, why it is officially imposed, certified, projected, and "passes" to the "human masses", let anyone who has intelligence sit down and "think" about it... So, what do they say?

The "academic community" that expresses the official ideology of the holders (at the economic, political, social, ideological level), leaving out (in principle) the "Consciousness Phenomenon" (and the "Higher Phenomena of Life") defines the life only materials, in its physicochemical basis. But because the "Higher Phenomena of Life" are "present", (so-called) "science" tries to interpret them as "phenomena of the material base"... Thus, CONSCIOUSNESS and Conscious Thought are "interpreted" as a result of an "increasing sensitivity of "entity" to the conflicts of the environment" during evolution...

But the "position" (the "view") of a material entity and the interpretation of all other phenomena as epiphenomena of the material base remain to be "proved". It is not scientific to set the conclusion (which must be "proved") as the basis for developing a reasoning... So, you can assume and prove what you want... It is not scientific (in the investigation of a problem) to ignore a Factor of Phenomenon, to describe the Phenomenon based on another (secondary and of secondary importance) factor, and afterwards to justify the existence of the First Factor, which you ignore, and do not take into account from the beginning, as an "epiphenomenon"... If this is scientific consistency and logical interpretation let everyone "judge" it...

Why do they officially teach such an illogical, incomplete, and erroneous "theory of life"? In principle, this is "comfortable" for some. In this way, all metaphysical thought and metaphysical reflection remains outside the field of knowledge and they "can" impose "whatever religion" they want (according to their interests)... Secondly, the perception (and the theory) can be established that everything has material basis and so there is no metaphysical space and no reason for metaphysical thought to exist, with all that entails... Now, if in the framework of such a "scientific approach", in which we leave out almost the whole "Total of Life" and observe only a very small part of Life and from a very limited point of view, we believe that we are acting rationally and scientifically... what can we say? We have lost the meaning of words... and not only that... The fact is that this view officially prevails throughout the "academic community", it is taught in universities and there are stupid university professors who sign and certificates to those students (stupid ones too) who accept and assimilate and they inflame this stupid knowledge... Does getting such a university degree (in physics, biology, psychology...), which cannot "see" beyond matter, mean anything? University certification of illogical, incomplete, incorrect, knowledge is not proof of the truth of that knowledge. On the contrary, the truth of a perception, of a theory, is the question. It must not be arbitrarily proclaimed, but "proved"...

MATERIAL AS A PRODUCT OF NATURE'S EVOLUTION

The Final Conclusion (beyond "World Religious Tradition", and the Teaching of the Great Teachers, and mainstream religious understanding) is that CONSCIOUSNESS (and the "Higher Phenomena of Life") Exist From the Beginning as Potentialities in the world of matter (when we begin to investigate him based on logical thinking and verifiable knowledge). This is the only logical explanation. "Matter" did not come from "nowhere". Logically (we are forced to assume too) we will assume a "Divine Creator" who "produces" from "nothing" "matter"... But in reality NATURE (the "Divine Physical Substance") Evolves and Produces all Phenomena of Life in a different way than described by the "religious fairy tales" of the official religious organizations, everywhere in the world... or the supposedly (enlightened) "scientific" community...

"Matter", as the Ancient Hellenes Philosophers taught, is the Last Stage in the Evolution of NATURE. Matter CONDITIONS all HIGHER PHENOMENA OF LIFE. Matter did not come from nowhere... Ignoring (in principle) all the INVISIBLE PHENOMENA OF LIFE, and having before us (immediately, here) only the "phenomenon of matter", and examining only the "phenomenon of matter" we should ( logically) to assume that within this Matter EXISTS as a Potential the HIGHER ELEMENT that (Invisibly) Directs, Organizes, the Matter so that it can Manifest through it...

This simple logical interpretation of Life is not taught to children in schools... on the contrary they propagate in favor of dark religious theories (about a "divine creator", "creation from scratch", etc.) or in favor of supposedly "scientific" theories in which life it is interpreted as a product of matter, and all the "Higher Phenomena of Life" as simple phenomena of the organization of matter... And there are idiots who support or believe such childish nonsense...

Matter by itself, apart from being a "problem" (because where did it come from? from nowhere?) could never develop Thought, CONSCIOUSNESS. How is it possible for a "phenomenal process" to produce a Higher Phenomenon, of a completely different form, that Transcends its field? That the HIGHER PHENOMENA OF LIFE (CONSCIOUSNESS, SPIRIT, MIND, Psyche) have a counterpart in the brain and nervous system (and are observed there as processes), only proves the ASSOCIATION of the "Higher Phenomena of Life" with the body (the material carrier ), the "establishment" of a "psychosomatic function", and not that all these (the "Higher Phenomena") are natural processes, phenomena of the material organization...

CONSCIOUSNESS, and the "Higher Phenomena of Life" not only Pre-Exist, Presuppose, and Exist in Matter, as Potentialities, but also constitute the NECESSITY and FINAL DESTINATION of Matter... As taught by the Ancient Hellenes (Plato, Aristotle, Plotinus, and others...) Matter is but the last stage in the Evolution of NATURE and the Principle of Involution, that is, of the Return to Real Nature, to the Divine Essence, to the TRUTH IS... The Concept, the Theory, of the Cycle of Evolution not only Presupposes the DIVINE NATURE before the Appearance of Matter but also Requires the Return from Matter to the DIVINE NATURE. Thus the Circle Closes.

THE AWAKENING

After all that we have said so far, it is obvious that LIFE is Something Much Higher (and HAS DIVINE NATURE AND ORIGIN), than what we (most people) usually think is life... LIFE (as a Potential in principle ) Transcends the limits of the life of the body. LIFE, Unconscious, Captive, within the "phenomenon of material life" must Evolve from Potential to Perception, to Consciousness, to AWAKENING... As much as CONSCIOUSNESS Expands beyond psychosomatic processes, as much as the Unconscious Light that Lives Within us Awakens, so We overcome the limited material, the individual psychic, the collective ontological, and we Emerge into the Global Unified Spiritual and from there to the FULL AWAKENING OF OUR DIVINE ESSENCE…

…

Θεωρία Ζωής

(Τι Είναι Ζωή)

Γενικός Ορισμός της Ζωής

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Ενυπάρχει στην Ύλη

Ο Άνθρωπος σαν Οντότητα

Οι «αντιεπιστημονικές» θεωρίες της επιστήμης για την ζωή

Η Ύλη σαν Προϊόν Εξέλιξης της ΦΥΣΗΣ

Η Αφύπνιση

ΓΕΝΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Τι Είναι Ζωή; Ρωτάμε «Τι Είναι Ζωή κυριολεκτικά», κι όχι με «φιλοσοφική», «ηθική», ή «οποιαδήποτε άλλη», έννοια, ούτε με τον «επιφανειακό επιστημονικό τρόπο» που περιορίζει το «φαινόμενο της ζωής» σε ένα μέρος μόνο του «Φαινομένου Ζωή»… Η Απάντηση στο Ερώτημα «Τι Είναι Ζωή;» μπορεί να δοθεί μόνο από την ΖΩΗ, από την «ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΖΩΗ», από την «Σκεπτόμενη Ζωή», πράγμα που σημαίνει ότι στην «Αντίληψη της Ζωής», (και στον ορισμό της Ζωής που θα προκύψει, ενδεχομένως) πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η «ΙΔΙΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», η «Σκέψη», (σαν Παράγοντας της Ζωής)… Μία απάντηση «μηχανιστική», που δεν λαμβάνει υπόψιν την Συνείδηση (σαν Παράγοντα Ζωής) ή περιορίζει τη Ζωή μόνο σε μία όψη της, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή…

Με άλλα λόγια, μία «Πλήρης Αντίληψη της Ζωής», (ένας «πλήρης ορισμός της ζωής») είναι αναγκαστικά ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ, με την έννοια μίας «Πλήρους, βαθιάς, και πλατιάς, αντίληψης της Ζωής», (με την έννοια δηλαδή μίας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ)… κι όχι απλά «επιστημονική» (βιολογική, φυσική, υλική).

Αν όλα τα πιο πάνω γίνονται αποδεκτά (αν δηλαδή ο Ορισμός της Ζωής συμπεριλαμβάνει απαραίτητα και την έννοια της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ στην περιγραφή, πέρα από τα όποια άλλα φαινόμενα) τότε θα πρέπει να Ορίσουμε την Ζωή σαν την «ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙΤΑΙ» κι εκδηλώνεται μέσα από κάποιους φυσικούς φορείς (δηλαδή σύνθετες οργανώσεις φαινομένων, διαδικασίες, αλληλουχίες φαινομένων…), που μπορεί να είναι και «μη υλικοί», (όπως το Πνεύμα, ο Νους, κι η Ψυχή), αλλά και «υλικοί», (όπως ο υλικός φορέας, το σώμα)….

Το Πρώτο Συμπέρασμα που βγαίνει από αυτά που λέμε είναι ότι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ βρίσκεται «έξω από την κίνηση», με ό,τι συνεπάγεται αυτό… Το Δεύτερο Συμπέρασμα είναι ότι «κίνηση» γίνεται (οντολογικά, φιλοσοφικά, πρακτικά) «εκτός Συνείδησης», με οργάνωση φαινομένων, διαδικασιών, φορέων (Πνεύμα, Νους, Ψυχή, Ύλη)… Το Τρίτο Συμπέρασμα είναι ότι η ΖΩΗ (γίνεται αντιληπτή, ορίζεται, και) είναι πολλών ειδών…

Για Μία ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (όπως ο ΘΕΟΣ), η Ζωή Είναι Τελείως Διαφορετική από την «ζωή» που βιώνει μία Συνείδηση (που έχει «αποσπαστεί» από την «Αρχέγονη Ενότητα» κι έχει «βυθιστεί» στην «υποκειμενικότητα») σε κάποιο πεδίο της εκδηλωμένης δημιουργίας (σε κάποιον από τους δημιουργημένους κόσμους)… Η Ζωή για μία «Πνευματική Φύση» (είτε εκδηλώνεται στον πνευματικό κόσμο, είτε σε κάποιο κατώτερο κόσμο) είναι διαφορετική από την Ζωή μίας «Νοερής Οντότητας» (είτε εκδηλώνεται στον νοητικό κόσμο, είτε σε κάποιο κατώτερο κόσμο), κι αυτή είναι διαφορετική από την Ζωή μίας «Ψυχικής Εκδήλωσης» (είτε εκδηλώνεται στον αόρατο ενεργειακό κόσμο, είτε στον κατώτερο υλικό κόσμο), κι αυτή είναι διαφορετική από την ζωή ενός βιολογικού οργανισμού (δηλαδή μίας φυσικοχημικής οργάνωσης, απλών φυσικών, υλικών, στοιχείων)…

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΥΛΗ

Έτσι πέρα από τον «Γενικό Ορισμό της Ζωής» («Ζωή είναι η Συνείδηση που κινείται μέσα από μία αλληλουχία φαινομένων, που εμφανίζονται σαν φορείς ζωής και εμπειρίας») πρέπει να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν πολλών ειδών «ζωές», πολλές «ιδιαίτερες ζωές» (ανάλογα με το επίπεδο ύπαρξης στο οποίο αναφερόμαστε)… Ιδιαίτερα «Ζωή στον υλικό κόσμο» είναι «η Συνείδηση που κινείται μέσα από φυσικές (δηλαδή υλικές οργανωμένες) δομές»…

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (Προϋποτίθεται και) Βρίσκεται πίσω από όλες τις αλληλουχίες φαινομένων που εμφανίζονται σαν «οργανωμένη ζωή». Ενυπάρχει σαν Δυνατότητα, Κατευθύνει, και Οργανώνει, τις δομές των φαινομένων, ώστε να μπορέσει να εκδηλωθεί μέσα από αυτές… Η Ανώτερη Δυνατότητα εκδηλώνεται μέσα στα κατώτερα «φαινόμενα»… Υπάρχει μάλιστα μία ιεραρχημένη διαβάθμιση φαινομένων μέσα στα δημιουργημένα σύμπαντα (ίχνη της οποίας μπορούμε να παρατηρήσουμε και στο δικό μας υλικό κόσμο). Υπάρχουν, πέρα από το αδιαμφισβήτητο γεγονός του «ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ», φαινόμενα όπως το «Πνεύμα» (η «πνευματική ενότητα» και η «δυνατότητα» της πολλαπλότητας, μέσα από την δημιουργία του «υποκειμενικού πνεύματος»), ο Νους (ο «οντολογικός» πυρήνας μέσα στους κατώτερους κόσμους), η Ψυχή (η αρχή της «κίνησης» και της ζωής στους κατώτερους κόσμους, και στον υλικό κόσμο), η Ενέργεια-Ύλη, που μετασχηματίζεται σε όλα τα υλικά όντα που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, γύρω μας. Η «Συνείδηση και τα Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» εκδηλώνονται σαν Δυνατότητες, Δυνάμεις, Διαδικασίες, και Λειτουργίες, μέσα στην οργανωμένη δομή της υλικής ζωής (το σώμα).

Έτσι, (στον υλικό κόσμο), η «Συνείδηση και τα Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» (Πνεύμα, Νους, Ψυχή) Ενυπάρχουν σαν Δυνατότητες (Υπεράνω και Πέραν) στο κόσμο της ενέργειας-ύλης, του «παγκόσμιου ενεργειακού πεδίου» που οι «παραμορφώσεις» του οδηγούν στην «δημιουργία» του υλικού σύμπαντος, των γαλαξιών, του υλικού κόσμου… Μέσα σε αυτό το άπειρο (για τις ανθρώπινες υλικές δυνατότητες) σύμπαν οργανώνονται σε διαφόρους τόπους (ηλιακά συστήματα, πλανήτες…) φαινόμενα υλικής ζωής. Η ζωή στη γη έχει καθαρά υλική βάση, προσδιορισμένη χημική σύνθεση, ορισμένη οργάνωση, που παράγει τα έμβια όντα της γης (θαλάσσια πρωτογενή ζωή, φυτά, ζώα, θηλαστικά, άνθρωπος)… Ενδεχομένως σε άλλους τόπους (πλανήτες) στο απέραντο σύμπαν η υλική ζωή να έχει οργανωθεί σε μία διαφορετική χημική βάση, κι οι μορφές ζωής να είναι τελείως διαφορετικές… Επομένως δεν πρέπει να ορίζουμε την βιολογική ζωή με βάση μόνο την γήινη βιολογική ζωή (κι η «Εξωβιολογία» θα πρέπει να αναθεωρήσει πολλές «απαρχαιωμένες» αντιλήψεις)… Υπάρχουν πολλά είδη βιολογικής ζωής (μπορούμε να «φαντασθούμε» χιλιάδες μορφές ζωής…)… Το σημαντικό όμως είναι ότι πίσω από όλες τις μορφές βιολογικής ζωής (γήινης και εξωγήινης) υπάρχει η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και τα ΑΝΩΤΕΡΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, σαν Δυνατότητες που οργανώνουν αυτή την βιολογική ζωή με τρόπο ώστε να μπορούν να εκδηλωθούν μέσα από αυτή…

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΑΝ ΟΝΤΟΤΗΤΑ

Συγκεκριμένα, για μας, τους ανθρώπους της γης, «η Συνείδηση και τα Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» (Πνεύμα, Νους, Ψυχή) εκδηλώνονται μέσα από τον φυσικό υλικό φορέα (το σώμα). Εκδηλώνονται όχι πλήρως και σε όλο το βάθος και την έκτασή τους, αλλά μόνον σαν Δυνατότητες, σε σχέση, και μέσα από τις δυνατότητες της ίδιας της βιολογικής ζωής και του σώματος… Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ δεν Εκδηλώνεται σαν «Πλήρως Αφυπνισμένη Συνείδηση», αλλά σαν «Συνείδηση των φαινομένων της ψυχοσωματικής ζωής»… Το ΠΝΕΥΜΑ (παραμένοντας σαν «Ασυνείδητη Πνευματική Ενότητα» της Ζωής) εκδηλώνεται σαν ανώτερη «ηθική συνείδηση», σαν «έμφυτη συνείδηση»… Ο ΝΟΥΣ (παραμένοντας σαν «Νους στο Βάθος») εκδηλώνεται σαν ψυχοσωματική σκέψη, προσανατολισμένη προς τον εξωτερικό κόσμο… Η ΨΥΧΗ (παραμένοντας σαν «Ασυνείδητο Θυμικό») εκδηλώνεται σαν αρχή της κίνησης και συναίσθημα στην σχέση μας με τον εξωτερικό κόσμο… Έτσι (εξαιτίας ακριβώς της «ΣΥΣΧΕΤΙΣΗΣ» της «Συνείδησης και των Ανώτερων Φαινομένων της Ζωής» με το σώμα) «εγκαθίσταται» μία «ψυχοσωματική συνείδηση», μία «υλική ψυχή» (το «Επιθυμητικόν» των Αρχαίων Ελλήνων… Πλάτωνας, κλπ.), που επηρεάζεται και λαμβάνει περιεχόμενο από την σχέση μας (σαν ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, Οντότητας,) με την βιολογική βάση μας, τις ανάγκες του σώματος, και της υλικής ζωής…

Έτσι, «η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με τα Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» Εκδηλώνεται σχεδόν «Ασυνείδητα» μέσα μας (στην παρούσα φάση της εξέλιξής μας)… Σε εξαιρετικά άτομα μόνο, όταν ξεπερνιούνται οι ψυχοσωματικές διεργασίες, Αφυπνίζεται πλήρως η Ψυχή, ο Νους, το Πνεύμα, και Τελικά η Συνείδηση (της Θεότητας), κι Αναδυόμαστε στην ΠΛΗΡΩΣ ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ… Αυτόν τον Δρόμο Δίδαξαν όλοι οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι της Ανθρωπότητας, ο Βούδας, ο Λάο Τσε, ο Ορφέας, ο Ιησούς… αλλά ελάχιστοι οπαδοί τους βάδισαν στα βήματά τους… Η Ανθρωπότητα, ίσως μετά από χιλιάδες χρόνια, θα μπορέσει να βαδίσει αυτό τον δρόμο της εξέλιξης…

ΟΙ «ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ» ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ

Αυτή είναι η «Πραγματική Ερμηνεία των Φαινομένων της Ζωής» που λαμβάνει υπόψιν όλα τα Φαινόμενα της Ζωής, (ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Πνεύμα, Νους, Ψυχή, υλική δομή), ερμηνεύοντάς τα σε συνδυασμό μεταξύ τους και στην πλήρη λειτουργία τους… Όμως, η αντίληψη για την ζωή που έχουν οι άνθρωποι είναι τελείως διαφορετική (επιλεκτική, μη πλήρης, λανθασμένη). Αυτό που διδάσκει η «ακαδημαϊκή κοινότητα» (η «επιστημονική»;) είναι τελείως αντιεπιστημονικό κι αντίθετο με την κοινή λογική. Γιατί επικρατεί αυτή η αντίληψη, γιατί επιβάλλεται επίσημα, πιστοποιείται, προβάλλεται, και «περνά» στις «ανθρώπινες μάζες», ας καθίσει να το «σκεφθεί» όποιος έχει νοημοσύνη... Τι λένε λοιπόν;

Η «ακαδημαϊκή κοινότητα» που εκφράζει την επίσημη ιδεολογία των κρατούντων (σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, ιδεολογικό, επίπεδο), αφήνοντας (κατ’ αρχήν) έξω το «Φαινόμενο της Συνείδησης» (και τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής») ορίζει την ζωή μόνο υλικά, στην φυσικοχημική βάση της. Επειδή όμως τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» είναι «παρόντα», η (δήθεν) «επιστήμη» προσπαθεί να τα ερμηνεύσει σαν «επιφαινόμενα της υλικής βάσης»… Έτσι, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ κι Συνειδητή Σκέψη «ερμηνεύονται» σαν αποτέλεσμα μίας «αυξανόμενης ευαισθησίας της «οντότητας» προς τις συγκρούσεις του περιβάλλοντος» στην διάρκεια της εξέλιξης…

Αλλά η «θέση» (η «θεώρηση») μίας υλικής οντότητας κι η ερμηνεία όλων των άλλων φαινομένων σαν επιφαινομένων της υλικής βάσης μένει να «αποδειχτεί». Δεν είναι επιστημονικό να θέτεις το συμπέρασμα (το οποίο πρέπει να «αποδειχτεί») σαν βάση για να αναπτύσσεις μία συλλογιστική… Έτσι μπορείς να υποθέτεις και να αποδεικνύεις ό,τι θέλεις… Δεν είναι επιστημονικό (στην έρευνα ενός προβλήματος) να αγνοείς ένα Παράγοντα του Φαινομένου, να περιγράφεις το Φαινόμενο με βάση ένα άλλο (δευτερογενή και δεύτερης σημασίας) παράγοντα, και εκ των υστέρων να δικαιολογείς την ύπαρξη του Πρώτου Παράγοντα, που αγνοείς, και δεν λαμβάνεις υπόψιν σου εξ’ αρχής, σαν «επιφαινόμενο»… Αν αυτό είναι επιστημονική συνέπεια και λογική ερμηνεία ας το «κρίνει» ο καθένας…

Γιατί διδάσκουν επίσημα μία τόσο μη λογική, ελλιπή, και λανθασμένη, «θεωρία για την ζωή»; Κατ’ αρχήν αυτό «βολεύει» κάποιους. Με αυτόν τον τρόπο όλη η μεταφυσική σκέψη κι ο μεταφυσικός προβληματισμός μένει εκτός του πεδίου της γνώσης και «μπορούν» να επιβάλλουν «όποια θρησκεία» θέλουν (κατά τα συμφέροντά τους)… Δεύτερον μπορεί να θεμελιωθεί η αντίληψη (και η θεωρία) ότι όλα έχουν υλική βάση κι έτσι δεν υπάρχει μεταφυσικός χώρος και ούτε έχει λόγο ύπαρξης η μεταφυσική σκέψη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό… Τρίτον, δίνεται μία πιο «επιστημονική» ερμηνεία του φαινομένου της ζωής αφού αυτή η ερμηνεία περιορίζεται μόνο σε «απτά, μετρήσιμα στοιχεία». Τώρα, αν στα πλαίσια μίας τέτοιας «επιστημονικής προσέγγισης», στην οποία αφήνουμε έξω σχεδόν όλο το «Σύνολο της Ζωής» και παρατηρούμε μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της Ζωής και από μία πολύ περιορισμένη σκοπιά, πιστεύουμε πως ενεργούμε λογικά και επιστημονικά… τι να πούμε; Έχουμε χάσει την έννοια των λέξεων… και όχι μόνο… Το γεγονός είναι ότι αυτή η άποψη επικρατεί επίσημα σε όλη την «ακαδημαϊκή κοινότητα», διδάσκεται σε πανεπιστήμια και υπάρχουν ηλίθιοι πανεπιστημιακοί που υπογράφουν και πιστοποιητικά σε όσους φοιτητές (ηλίθιους επίσης) αποδέχονται και αφομοιώνουν και αναμασούν αυτή την ηλίθια γνώση… Άραγε, το να αποκτάς ένα τέτοιο πανεπιστημιακό πτυχίο (φυσικής, βιολογίας, ψυχολογίας…), που δεν μπορεί να «δει» πέρα από την ύλη, σημαίνει τίποτα; Η πανεπιστημιακή πιστοποίηση μίας μη λογικής, ελλιπούς, εσφαλμένης, γνώσης δεν αποτελεί απόδειξη της αλήθειας αυτής της γνώσης. Αντίθετα η αλήθεια μίας αντίληψης, μίας θεωρίας, είναι το ζητούμενο. Πρέπει, όχι να διακηρύττεται αυθαίρετα, αλλά να «αποδεικνύεται»…

Η ΥΛΗ ΣΑΝ ΠΡΟΪΟΝ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Το Τελικό Συμπέρασμα (πέρα από την «Παγκόσμια Θρησκευτική Παράδοση», και την Διδασκαλία των Μεγάλων Διδασκάλων, και την επικρατούσα θρησκειολογική αντίληψη) είναι ότι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (και τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής») Ενυπάρχουν Εξ’ Αρχής σαν Δυνατότητες στον κόσμο της ύλης (όταν αρχίζουμε να τον διερευνούμε με βάση την λογική σκέψη και την επαληθεύσιμη γνώση). Αυτή είναι η μόνη λογική εξήγηση. Η «Ύλη» δεν ήρθε από το «πουθενά». Βάσει της λογικής (είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε και) θα υποθέσουμε ένα «Θείο Δημιουργό» που «παράγει» από το «μηδέν» την «ύλη»… Αλλά στην πραγματικότητα η ΦΥΣΗ (η «Θεία Φυσική Ουσία») Εξελίσσεται και Παράγει όλα τα Φαινόμενα της Ζωής με ένα διαφορετικό τρόπο από αυτόν που περιγράφουν τα «θρησκευτικά παραμύθια» των επίσημων θρησκευτικών οργανισμών, παντού στον κόσμο… ή η δήθεν (φωτισμένη) «επιστημονική» κοινότητα…

Η «Ύλη», όπως δίδαξαν οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, είναι το Τελευταίο Στάδιο στην Εξέλιξη της ΦΥΣΗΣ. Η Ύλη ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ όλα τα ΑΝΩΤΕΡΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Η Ύλη δεν ήρθε από το πουθενά… Αγνοώντας (κατ’ αρχήν) όλα τα ΑΟΡΑΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, κι έχοντας μπροστά μας (άμεσα, εδώ) μόνο το «φαινόμενο της ύλης» , κι εξετάζοντας μόνο το «φαινόμενο της ύλης» θα πρέπει (λογικά) να υποθέσουμε ότι μέσα σε αυτή την Ύλη ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ σαν Δυνατότητα το ΑΝΩΤΕΡΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ που (Αόρατα) Κατευθύνει, Οργανώνει, την Ύλη ώστε να μπορέσει να Εκδηλωθεί μέσα από αυτή…

Αυτή την απλή λογική ερμηνεία της Ζωής, δεν την διδάσκουν στα παιδάκια στα σχολεία… αντίθετα προπαγανδίζουν υπέρ σκοτεινών θρησκευτικών θεωριών (περί «θείου δημιουργού», «δημιουργίας εκ του μηδενός», κλπ.) ή υπέρ δήθεν «επιστημονικών» θεωριών στις οποίες η ζωή ερμηνεύεται σαν προϊόν της ύλης, κι όλα τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» σαν απλά φαινόμενα της οργάνωσης της ύλης… Κι υπάρχουν ηλίθιοι που υποστηρίζουν ή πιστεύουν τέτοιες παιδιάστικες ανοησίες…

Η Ύλη από μόνη της, εκτός του ότι αποτελεί ένα «πρόβλημα» (γιατί από πού ήρθε; από το πουθενά;) δεν θα μπορούσε ποτέ να αναπτύξει Σκέψη, ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Πως είναι δυνατόν μία «διαδικασία φαινομένων» να παράγει ένα Φαινόμενο Ανώτερο, τελείως διαφορετικής μορφής, που Υπερβαίνει το πεδίο της; Το ότι τα ΑΝΩΤΕΡΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Πνεύμα, Νους, Ψυχή) έχουν αντιστοιχία στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα (και παρατηρούνται εκεί σαν διεργασίες), αποδεικνύει μόνο την ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ των «Ανώτερων Φαινομένων της Ζωής» με το σώμα (τον υλικό φορέα), την «εγκαθίδρυση» μίας «ψυχοσωματικής λειτουργίας», κι όχι ότι όλα αυτά (τα «Ανώτερα Φαινόμενα») είναι φυσική διαδικασία, επιφαινόμενα της υλικής οργάνωσης…

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, και τα «Ανώτερα Φαινόμενα της Ζωής» όχι μόνο Προϋπάρχουν, Προϋποτίθενται, και Ενυπάρχουν στην Ύλη, σαν Δυνατότητες, αλλά αποτελούν και την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ και τον ΤΕΛΙΚΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ της Ύλης… Όπως δίδασκαν οι Αρχαίοι Έλληνες (ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Πλωτίνος, κι άλλοι…) η Ύλη δεν είναι παρά το τελευταίο στάδιο στην Εξέλιξη της ΦΥΣΗΣ και η Αρχή της Εισέλιξης, δηλαδή της Επανόδου στην Πραγματική Φύση, στην Θεία Ουσία, στο ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ… Η Αντίληψη, η Θεωρία, του Κύκλου της Εξέλιξης όχι μόνο Προϋποθέτει την ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ πριν την Εμφάνιση της Ύλης αλλά και Απαιτεί την Επάνοδο από την Ύλη στην ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ. Έτσι Κλείνει ο Κύκλος.

Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Μετά από όλα αυτά που έχουμε πει μέχρι τώρα, είναι φανερό ότι η ΖΩΗ είναι Κάτι Πολύ Ανώτερο (κι ΕΧΕΙ ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ), από αυτό που νομίζουμε συνήθως (οι περισσότεροι άνθρωποι) ότι είναι ζωή… Η ΖΩΗ (σαν Δυνατότητα κατ’ αρχήν) Ξεπερνά τα όρια της ζωής του σώματος. Η ΖΩΗ, Ασυνείδητη, Αιχμαλωτισμένη, μέσα στο «φαινόμενο της υλικής ζωής» πρέπει να Εξελιχθεί από Δυνατότητα σε Αντίληψη, σε Συνείδηση, σε ΑΦΥΠΝΙΣΗ… Όσο η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Διαπλατύνεται πέρα από τις ψυχοσωματικές διεργασίες, όσο Αφυπνίζεται το Ασυνείδητο Φως που Ζει Μέσα μας, τόσο Ξεπερνάμε το περιορισμένο υλικό, το ατομικό ψυχικό, το συλλογικό οντολογικό, κι Αναδυόμαστε στο Παγκόσμιο Ενοποιημένο Πνευματικό κι από Εκεί στην ΠΛΗΡΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ ΜΑΣ…

The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection

In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn.

This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation.

Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving.

The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole

The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence.

The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced.

Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers.

The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within.

Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding.

In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation.

The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self.

A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other.

And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom.

For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul.

…

Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός

Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη.

Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης.

Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας.

Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου.

Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης.

Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας.

Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας.

Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης.

Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό.

Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού.

Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο.

Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία.

Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES