Saturday, November 25, 2023

The Ultimate Reality

What is the ultimate reality that transcends our perception and understanding? How can we access it and what does it mean for our spiritual journey? These are some of the questions that we will explore in this essay, drawing from various sources of esoteric wisdom and personal experience.

The ultimate reality is not something that can be grasped by the mind, the senses, or the emotions. It is beyond all forms, concepts, and categories. It is the source and essence of all existence, the ground of being, the absolute. It is what some traditions call the Tao, Brahman, God, or the Void. It is ineffable, indescribable, and incomprehensible.

However, this does not mean that it is irrelevant or inaccessible to us. On the contrary, it is the most intimate and vital reality that we can ever know. It is our true nature, our original face, our innermost self. It is what we are when we strip away all the layers of conditioning, identification, and illusion that cover our awareness. It is what we are when we are fully awake, present, and aware.

But how can we awaken to this reality? How can we experience it directly and not just as a concept or a belief? There are many paths and methods that have been developed by different spiritual traditions and teachers to help us in this quest. Some of them involve meditation, contemplation, prayer, mantra, yoga, breathwork, energy work, ritual, service, devotion, inquiry, or surrender. Some of them require guidance from a master, a guru, a teacher, or a mentor. Some of them are more suited for certain types of personalities, temperaments, or stages of development

However, there is no one-size-fits-all solution or shortcut to this realization. Each one of us has to find our own way and follow our own intuition. Each one of us has to be sincere, honest, humble, and open-minded. Each one of us has to be willing to face our fears, doubts, attachments, and resistances. Each one of us has to be ready to let go of our ego and embrace our true self.

The process of awakening to the ultimate reality is not linear or predictable. It is not a matter of accumulating knowledge or achieving goals. It is not a matter of becoming better or more enlightened. It is a matter of dissolving into the mystery and becoming one with it. It is a matter of dying to the old self and being reborn as the new self.

This process can be challenging, painful, confusing, and scary at times. It can also be joyful, blissful, liberating, and empowering at other times. It can involve moments of insight, clarity, ecstasy, and peace. It can also involve periods of doubt, confusion, darkness, and despair. It can be gradual or sudden. It can be stable or fluctuating.

But ultimately, it is worth it. Because it is the most authentic and meaningful way of living. Because it is the most fulfilling and satisfying way of being. Because it is the most beautiful and sacred way of loving.

The ultimate reality is not something that we need to seek or find. It is something that we need to remember and realize. It is something that we need to be and express. It is something that we need to share and celebrate.

It is here and now.

…

Spiritual Ideas

The Ultimate Reality

In the exploration of human perception and understanding, individuals experience their own unique reality. This reality is influenced by their level of development, manifested through perception and understanding. However, there exists an Ultimate Reality that transcends all perceptions and movements, existing in the open space of being.

Perception and Objective Reality:

Every individual possesses a perception of reality, which may vary in objectivity based on their level of development. However, it is crucial to recognize that these perceptions are activities of perception itself. The Ultimate Reality, on the other hand, exists independently of any perception, beyond the realms of movement. It appears as "stillness" to our perceptive faculties, and can only be truly understood through personal experience.

The Continuous Expansion of Perception:

Human existence entails an ongoing journey of expanding perception and liberating oneself from various limitations, whether they are external, internal, mental, or existential. This progressive expansion leads to the abandonment of perception itself, enabling individuals to truly exist and live authentically. It is important to note that this path of liberation is not commonly pursued by most individuals, as the majority reside in the plains of spirituality.

The Sacred Mountain of Truth:

Only a select few venture to climb the sacred mountain of truth. This arduous ascent represents the pursuit of deeper understanding and connection with the Ultimate Reality. It is a path of exploration and self-discovery that requires dedication, commitment, and an unwavering quest for truth. The summit of the sacred mountain remains elusive for many, but those who reach it attain a profound realization of existence.

Personal Perspective:

The true meaning lies within the individual and their unique path.

Becoming an Ally:

In the pursuit of understanding and truth, it is essential not to become an obstacle to others. This involves practicing politeness, respect, and love towards fellow beings. It is important of not imposing personal beliefs or hindering the progress of others. Each individual's journey originates from their own perspective, whether within or beyond the ego, and eventually converges in some form of understanding.

The open space of being

The Ultimate Reality exists beyond individual perceptions, in the open space of being. Human existence encompasses the continuous expansion of perception and the liberation from limitations. While most individuals reside in the plains of spirituality, a select few embark on the sacred mountain of truth, seeking a deeper connection with the Ultimate Reality.

…

Η Απόλυτη Πραγματικότητα

Ποια είναι η απόλυτη πραγματικότητα που ξεπερνά την αντίληψη και την κατανόησή μας; Πώς μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτό και τι σημαίνει για το πνευματικό μας ταξίδι; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θα διερευνήσουμε σε αυτό το δοκίμιο, αντλώντας από διάφορες πηγές εσωτερικής σοφίας και προσωπικής εμπειρίας.

Η απόλυτη πραγματικότητα δεν είναι κάτι που μπορεί να συλληφθεί από το μυαλό, τις αισθήσεις ή τα συναισθήματα. Είναι πέρα από κάθε μορφή, έννοιες και κατηγορίες. Είναι η πηγή και η ουσία κάθε ύπαρξης, το έδαφος της ύπαρξης, το απόλυτο. Είναι αυτό που ορισμένες παραδόσεις αποκαλούν Τάο, Μπράχμαν, Θεός ή Κενό. Είναι ανείπωτο, απερίγραπτο και ακατανόητο.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άσχετο ή απρόσιτο για εμάς. Αντίθετα, είναι η πιο οικεία και ζωτική πραγματικότητα που μπορούμε να γνωρίσουμε ποτέ. Είναι η αληθινή μας φύση, το αρχικό μας πρόσωπο, ο εσώτατος εαυτός μας. Είναι αυτό που είμαστε όταν απογυμνώνουμε όλα τα στρώματα της προετοιμασίας, της ταύτισης και της ψευδαίσθησης που καλύπτουν την επίγνωσή μας. Είναι αυτό που είμαστε όταν είμαστε πλήρως ξύπνιοι, παρόντες και συνειδητοποιημένοι.

Πώς όμως μπορούμε να αφυπνιστούμε σε αυτή την πραγματικότητα; Πώς μπορούμε να το βιώσουμε άμεσα και όχι μόνο ως έννοια ή πεποίθηση; Υπάρχουν πολλά μονοπάτια και μέθοδοι που έχουν αναπτυχθεί από διαφορετικές πνευματικές παραδόσεις και δασκάλους για να μας βοηθήσουν σε αυτή την αναζήτηση. Μερικά από αυτά περιλαμβάνουν διαλογισμό, περισυλλογή, προσευχή, μάντρα, γιόγκα, αναπνοή, ενεργειακή εργασία, τελετουργία, υπηρεσία, αφοσίωση, έρευνα ή παράδοση. Ορισμένα από αυτά απαιτούν καθοδήγηση από έναν διδάσκαλο, έναν γκουρού, έναν δάσκαλο ή έναν μέντορα. Μερικά από αυτά είναι πιο κατάλληλα για συγκεκριμένους τύπους προσωπικοτήτων, ιδιοσυγκρασίες ή στάδια ανάπτυξης.

Ωστόσο, δεν υπάρχει μια ενιαία λύση ή συντόμευση για αυτή τη συνειδητοποίηση. Ο καθένας από εμάς πρέπει να βρει τον δικό του δρόμο και να ακολουθήσει τη δική του διαίσθηση. Ο καθένας από εμάς πρέπει να είναι ειλικρινής, τίμιος, ταπεινός και ανοιχτόμυαλος. Ο καθένας από εμάς πρέπει να είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει τους φόβους, τις αμφιβολίες, τις προσκολλήσεις και τις αντιστάσεις του. Ο καθένας από εμάς πρέπει να είναι έτοιμος να αφήσει τον εγωισμό του και να αγκαλιάσει τον πραγματικό του εαυτό.

Η διαδικασία αφύπνισης στην τελική πραγματικότητα δεν είναι γραμμική ή προβλέψιμη. Δεν είναι θέμα συσσώρευσης γνώσεων ή επίτευξης στόχων. Δεν είναι θέμα να γίνεις καλύτερος ή πιο φωτισμένος. Είναι θέμα να διαλυθεί κανείς στο μυστήριο και να γίνει ένα με αυτό. Είναι θέμα να πεθάνεις για τον παλιό εαυτό και να ξαναγεννηθείς ως νέος εαυτός.

Αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι προκλητική, επώδυνη, μπερδεμένη και τρομακτική μερικές φορές. Μπορεί επίσης να είναι χαρούμενο, ευτυχισμένο, απελευθερωτικό και ενδυναμωτικό σε άλλες στιγμές. Μπορεί να περιλαμβάνει στιγμές ενόρασης, διαύγειας, έκστασης και γαλήνης. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει περιόδους αμφιβολίας, σύγχυσης, σκότους και απόγνωσης. Μπορεί να είναι σταδιακή ή ξαφνική. Μπορεί να είναι σταθερό ή κυμαινόμενο.

Αλλά τελικά, αξίζει τον κόπο. Γιατί είναι ο πιο αυθεντικός και ουσιαστικός τρόπος ζωής. Γιατί είναι ο πιο ολοκληρωμένος και ικανοποιητικός τρόπος ύπαρξης. Γιατί είναι ο πιο όμορφος και ιερός τρόπος αγάπης.

Η απόλυτη πραγματικότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να αναζητήσουμε ή να βρούμε. Είναι κάτι που πρέπει να θυμόμαστε και να συνειδητοποιούμε. Είναι κάτι που πρέπει να είμαστε και να το εκφράζουμε. Είναι κάτι που πρέπει να το μοιραστούμε και να το γιορτάσουμε.

Είναι εδώ και τώρα.

…

Πνευματικές Ιδέες

Η Απόλυτη Πραγματικότητα

Στην εξερεύνηση της ανθρώπινης αντίληψης και κατανόησης, τα άτομα βιώνουν τη δική τους μοναδική πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα επηρεάζεται από το επίπεδο ανάπτυξής τους, που εκδηλώνεται μέσω της αντίληψης και της κατανόησης. Ωστόσο, υπάρχει μια Τελική Πραγματικότητα που υπερβαίνει όλες τις αντιλήψεις και κινήσεις, που υπάρχουν στον ανοιχτό χώρο της ύπαρξης.

Αντίληψη και αντικειμενική πραγματικότητα:

Κάθε άτομο έχει μια αντίληψη της πραγματικότητας, η οποία μπορεί να ποικίλλει σε αντικειμενικότητα ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξής του. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι αυτές οι αντιλήψεις είναι δραστηριότητες της ίδιας της αντίληψης. Η Απόλυτη Πραγματικότητα, από την άλλη, υπάρχει ανεξάρτητα από κάθε αντίληψη, πέρα από τις σφαίρες της κίνησης. Εμφανίζεται ως «σιωπή» στις αντιληπτικές μας ικανότητες και μπορεί να γίνει αληθινά κατανοητό μόνο μέσω της προσωπικής εμπειρίας.

Η Συνεχής επέκταση της αντίληψης:

Η ανθρώπινη ύπαρξη συνεπάγεται ένα συνεχές ταξίδι διεύρυνσης της αντίληψης και απελευθέρωσης του εαυτού της από διάφορους περιορισμούς, είτε αυτοί είναι εξωτερικοί, εσωτερικοί, ψυχικοί ή υπαρξιστικοί. Αυτή η προοδευτική επέκταση οδηγεί στην εγκατάλειψη της ίδιας της αντίληψης, επιτρέποντας στα άτομα να υπάρχουν πραγματικά και να ζουν αυθεντικά. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτό το μονοπάτι της απελευθέρωσης δεν ακολουθείται συνήθως από τα περισσότερα άτομα, καθώς η πλειοψηφία κατοικεί στις πεδιάδες της πνευματικότητας.

Το Ιερό Βουνό της Αλήθειας:

Μόνο λίγοι εκλεκτοί επιχειρούν να ανέβουν στο ιερό βουνό της αλήθειας. Αυτή η επίπονη ανάβαση αντιπροσωπεύει την επιδίωξη βαθύτερης κατανόησης και σύνδεσης με την Απόλυτη Πραγματικότητα. Είναι ένας δρόμος εξερεύνησης και αυτοανακάλυψης που απαιτεί αφοσίωση, δέσμευση και ακλόνητη αναζήτηση της αλήθειας. Η κορυφή του ιερού βουνού παραμένει άπιαστη για πολλούς, αλλά όσοι φτάνουν σε αυτήν επιτυγχάνουν μια βαθιά συνειδητοποίηση της ύπαρξης.

Προσωπική Προοπτική:

Το αληθινό νόημα βρίσκεται μέσα στο άτομο και τη μοναδική του διαδρομή.

Να γίνεις σύμμαχος:

Στην επιδίωξη της κατανόησης και της αλήθειας, είναι απαραίτητο να μην γίνεστε εμπόδιο στους άλλους. Αυτό περιλαμβάνει την άσκηση ευγένειας, σεβασμού και αγάπης προς τους συνανθρώπους μας. Είναι σημαντικό να μην επιβάλλετε προσωπικές πεποιθήσεις ή να εμποδίζετε την πρόοδο των άλλων. Το ταξίδι κάθε ατόμου ξεκινά από τη δική του οπτική γωνία, είτε μέσα είτε πέρα από το εγώ, και τελικά συγκλίνει σε κάποια μορφή κατανόησης.

Ο ανοιχτός χώρος της ύπαρξης

Η Απόλυτη Πραγματικότητα υπάρχει πέρα από τις ατομικές αντιλήψεις, στον ανοιχτό χώρο της ύπαρξης. Η ανθρώπινη ύπαρξη περιλαμβάνει τη συνεχή διεύρυνση της αντίληψης και την απελευθέρωση από τους περιορισμούς. Ενώ τα περισσότερα άτομα κατοικούν στις πεδιάδες της πνευματικότητας, λίγοι εκλεκτοί επιβιβάζονται στο ιερό βουνό της αλήθειας, αναζητώντας μια βαθύτερη σύνδεση με την Απόλυτη Πραγματικότητα.

The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection

In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn.

This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation.

Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving.

The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole

The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence.

The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced.

Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers.

The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within.

Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding.

In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation.

The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self.

A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other.

And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom.

For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul.

…

Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός

Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη.

Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης.

Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας.

Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου.

Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης.

Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας.

Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας.

Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης.

Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό.

Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού.

Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο.

Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία.

Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES