Sunday, November 26, 2023

A Spiritual Essay: The Journey of the True Man

What does it mean to be a true man? Is it a matter of physical strength, social status, or intellectual prowess? Or is it something deeper, something more essential, something that transcends the superficial appearances of this world?

In this essay, I will explore the concept of the true man from a spiritual perspective, drawing inspiration from ancient wisdom and modern insights. I will argue that the true man is not defined by his external attributes or achievements, but by his inner state of being and awareness. I will also suggest that the true man is on a journey of discovery and transformation, a journey that leads him to his ultimate destination: Ithaka.

The True Man: A Higher State of Being

The true man is not a product of his environment or circumstances. He is not a slave to his ego or his desires. He is not a victim of his ignorance or his fears. He is not a follower of the crowd or the trends. He is not a conformist or a rebel. He is not a sinner or a saint.

The true man is a master of himself. He is free from all attachments and aversions. He is aware of his true nature and purpose. He is aligned with the universal principles of truth and love. He is wise and compassionate. He is virtuous and noble.

The true man operates from a higher state of being, a state that transcends the duality and limitations of this world. He operates from a wider perception, a higher who. He sees beyond the appearances and illusions of phenomena. He sees the essence and reality of things. He sees the unity and harmony of all existence.

The true man acts according to his higher state of being. He acts in harmony with his inner guidance and intuition. He acts in service of his higher self and the greater good. He acts with integrity and responsibility. He acts with courage and grace.

The true man lives according to his higher state of being. He lives in joy and peace. He lives in abundance and gratitude. He lives in creativity and expression. He lives in love and freedom.

The true man is one with everything. He accepts everything as it is. He embraces everything as part of himself. He transforms everything with his presence.

But why does he not touch "evil", or is he not touched by "evil"? Because "evil" itself does not accept the light of truth, and isolates itself. It is like a shadow that recedes as the light advances. How can such a person mingle with the folly, the injustice, the wickedness of men? But any person who approaches him without fear can only take, gain something. The wise man has no desires, no scales to weigh what he gains and what he loses. He is done with all that.

The Journey of the True Man: A Quest for Ithaka

The true man is not born as such. He becomes one through a process of growth and evolution. He becomes one through a journey of exploration and adventure. He becomes one through a journey of challenges and opportunities. He becomes one through a journey of learning and unlearning. He becomes one through a journey of dying and rebirthing.

The journey of the true man is a quest for Ithaka, the symbol of his ultimate destination, his homecoming, his fulfillment. Ithaka is not a physical place, but a state of consciousness, a state of completion, a state of enlightenment.

The journey of the true man is inspired by the epic story of Odysseus, the hero of the ancient Greek poem, the Odyssey. Odysseus was a king who left his homeland, Ithaka, to fight in the Trojan War. After the war ended, he faced many trials and tribulations on his way back home. He encountered monsters and temptations, storms and shipwrecks, friends and foes, gods and goddesses. He endured hardships and losses, but also enjoyed pleasures and rewards. He learned many lessons and gained many insights. He grew in wisdom and character. He became a true man.

The journey of the true man is also influenced by the modern interpretation of the Odyssey by the Greek poet Constantine Cavafy, who wrote a famous poem called Ithaka. In this poem, Cavafy advises the traveler to enjoy the journey as much as the destination, to appreciate the experiences and discoveries along the way, to not rush or worry about reaching Ithaka, but to trust that Ithaka will be there waiting for him when he arrives.

The journey of the true man is not a linear or predictable one. It is not a smooth or easy one. It is not a short or simple one. It is a circular and mysterious one. It is a rough and challenging one. It is a long and complex one.

The journey of the true man is full of surprises and wonders. It is full of risks and rewards. It is full of tests and treasures. It is full of lessons and gifts.

The journey of the true man is not a solo or isolated one. It is not a selfish or egocentric one. It is not a competitive or aggressive one. It is a collaborative and connected one. It is a generous and altruistic one. It is a peaceful and harmonious one.

The journey of the true man involves many companions and helpers. It involves many mentors and guides. It involves many friends and allies. It involves many lovers and partners.

The journey of the true man is not a fixed or predetermined one. It is not a rigid or dogmatic one. It is not a passive or fatalistic one. It is a flexible and creative one. It is an open and curious one. It is an active and optimistic one.

The journey of the true man involves many choices and decisions. It involves many changes and adaptations. It involves many challenges and opportunities. It involves many actions and reactions.

The journey of the true man is not an easy or comfortable one. It is not a safe or secure one. It is not a boring or dull one. It is an exciting and adventurous one. It is a daring and courageous one. It is a fun and joyful one.

The journey of the true man involves many dangers and difficulties. It involves many fears and doubts. It involves many mistakes and failures. But it also involves many joys and successes.

The journey of the true man does not end with reaching Ithaka. It does not end with achieving enlightenment.

It does not end with finding fulfillment.

It continues with sharing Ithaka.

It continues with spreading enlightenment.

It continues with creating fulfillment.

For others.

For oneself.

For all.

Conclusion: The True Man Is You

The true man is not someone else.

The true man is you.

You have the potential to become a true man.

You have the power to operate from a higher state of being.

You have the opportunity to embark on the journey of discovery and transformation.

You have the responsibility to reach your ultimate destination: Ithaka.

But you also have the freedom to choose your own path.

You have the freedom to define your own meaning.

You have the freedom to express your own voice.

You have the freedom to create your own reality.

You are the hero of your own story.

You are the author of your own script.

You are the artist of your own masterpiece.

You are the true man.

Are you ready to begin?

…

Ένα πνευματικό δοκίμιο: Το Ταξίδι του Αληθινού Ανθρώπου

Τι σημαίνει να είσαι αληθινός άνθρωπος; Είναι θέμα σωματικής δύναμης, κοινωνικής θέσης ή πνευματικής ικανότητας; Ή μήπως είναι κάτι βαθύτερο, κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι που ξεπερνά τις επιφανειακές εμφανίσεις αυτού του κόσμου;

Σε αυτό το δοκίμιο, θα εξερευνήσω την έννοια του αληθινού ανθρώπου από μια πνευματική προοπτική, αντλώντας έμπνευση από την αρχαία σοφία και τις σύγχρονες γνώσεις. Θα υποστηρίξω ότι ο αληθινός άνθρωπος δεν ορίζεται από τις εξωτερικές του ιδιότητες ή επιτεύγματα, αλλά από την εσωτερική του κατάσταση ύπαρξης και επίγνωσης. Θα προτείνω επίσης ότι ο αληθινός άνθρωπος βρίσκεται σε ένα ταξίδι ανακάλυψης και μεταμόρφωσης, ένα ταξίδι που τον οδηγεί στον απόλυτο προορισμό του: την Ιθάκη.

Ο Αληθινός Άνθρωπος: Μια Ανώτερη Κατάσταση Ύπαρξης

Ο αληθινός άνθρωπος δεν είναι προϊόν του περιβάλλοντος ή των περιστάσεων του. Δεν είναι σκλάβος του εγώ ή των επιθυμιών του. Δεν είναι θύμα της άγνοιάς του ή των φόβων του. Δεν είναι οπαδός του πλήθους ή των τάσεων. Δεν είναι κομφορμιστής ή επαναστάτης. Δεν είναι αμαρτωλός ή άγιος.

Ο αληθινός άνθρωπος είναι κύριος του εαυτού του. Είναι απαλλαγμένος από κάθε προσκόλληση και απέχθεια. Έχει επίγνωση της πραγματικής φύσης και του σκοπού του. Είναι ευθυγραμμισμένος με τις παγκόσμιες αρχές της αλήθειας και της αγάπης. Είναι σοφός και συμπονετικός. Είναι ενάρετος και ευγενής.

Ο αληθινός άνθρωπος λειτουργεί από μια ανώτερη κατάσταση ύπαρξης, μια κατάσταση που υπερβαίνει τη δυαδικότητα και τους περιορισμούς αυτού του κόσμου. Λειτουργεί από μια ευρύτερη αντίληψη, ένα ανώτερο ποιος. Βλέπει πέρα από τα φαινόμενα και τις ψευδαισθήσεις των φαινομένων. Βλέπει την ουσία και την πραγματικότητα των πραγμάτων. Βλέπει την ενότητα και την αρμονία όλης της ύπαρξης.

Ο αληθινός άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με την ανώτερη κατάσταση της ύπαρξής του. Ενεργεί σε αρμονία με την εσωτερική του καθοδήγηση και διαίσθηση. Ενεργεί στην υπηρεσία του ανώτερου εαυτού του και του μεγαλύτερου καλού. Ενεργεί με ακεραιότητα και υπευθυνότητα. Ενεργεί με θάρρος και χάρη.

Ο αληθινός άνθρωπος ζει σύμφωνα με την ανώτερη κατάσταση της ύπαρξής του. Ζει με χαρά και ειρήνη. Ζει σε αφθονία και ευγνωμοσύνη. Ζει στη δημιουργικότητα και την έκφραση. Ζει μέσα στην αγάπη και την ελευθερία.

Ο αληθινός άνθρωπος είναι ένα με όλα. Αποδέχεται τα πάντα όπως είναι. Αγκαλιάζει τα πάντα ως μέρος του εαυτού του. Μεταμορφώνει τα πάντα με την παρουσία του.

Γιατί όμως δεν αγγίζει το «κακό», ή δεν τον αγγίζει το «κακό»; Γιατί το ίδιο το «κακό» δεν δέχεται το φως της αλήθειας, και απομονώνεται. Είναι σαν μια σκιά που υποχωρεί καθώς το φως προχωρά. Πώς μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να ανακατεύεται με την ανοησία, την αδικία, την κακία των ανθρώπων; Αλλά όποιος τον πλησιάσει άφοβα, μόνο κάτι μπορεί να πάρει, να κερδίσει. Ο σοφός δεν έχει επιθυμίες, δεν έχει ζυγαριά για να ζυγίσει τι κερδίζει και τι χάνει. Τελείωσε με όλα αυτά.

Το Ταξίδι του Αληθινού Ανθρώπου: Μια αναζήτηση για την Ιθάκη

Ο αληθινός άνθρωπος δεν γεννιέται ως τέτοιος. Γίνεται ένα μέσα από μια διαδικασία ανάπτυξης και εξέλιξης. Γίνεται ένα μέσα από ένα ταξίδι εξερεύνησης και περιπέτειας. Γίνεται ένα μέσα από ένα ταξίδι προκλήσεων και ευκαιριών. Γίνεται ένα μέσα από ένα ταξίδι μάθησης και απομάθησης. Γίνεται ένα μέσα από ένα ταξίδι θανάτου και αναγέννησης.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου είναι μια αναζήτηση για την Ιθάκη, το σύμβολο του απόλυτου προορισμού του, την επιστροφή του, την εκπλήρωσή του. Η Ιθάκη δεν είναι ένας φυσικός τόπος, αλλά μια κατάσταση συνείδησης, μια κατάσταση ολοκλήρωσης, μια κατάσταση φώτισης.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου είναι εμπνευσμένο από την επική ιστορία του Οδυσσέα, του ήρωα του αρχαίου ελληνικού ποιήματος, της Οδύσσειας. Ο Οδυσσέας ήταν ένας βασιλιάς που άφησε την πατρίδα του, την Ιθάκη, για να πολεμήσει στον Τρωικό πόλεμο. Μετά το τέλος του πολέμου, αντιμετώπισε πολλές δοκιμασίες και ταλαιπωρίες στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι. Συνάντησε τέρατα και πειρασμούς, καταιγίδες και ναυάγια, φίλους και εχθρούς, θεούς και θεές. Υπέμεινε κακουχίες και απώλειες, αλλά και απολάμβανε απολαύσεις και ανταμοιβές. Πήρε πολλά μαθήματα και απέκτησε πολλές γνώσεις. Μεγάλωσε σε σοφία και χαρακτήρα. Έγινε αληθινός άνθρωπος.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου είναι επίσης επηρεασμένο από τη σύγχρονη ερμηνεία της Οδύσσειας από τον Έλληνα ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη, ο οποίος έγραψε ένα διάσημο ποίημα που ονομάζεται Ιθάκη. Σε αυτό το ποίημα, ο Καβάφης συμβουλεύει τον ταξιδιώτη να απολαύσει το ταξίδι όσο και τον προορισμό, να εκτιμήσει τις εμπειρίες και τις ανακαλύψεις στη διαδρομή, να μην βιάζεται ή να ανησυχεί να φτάσει στην Ιθάκη, αλλά να πιστεύει ότι η Ιθάκη θα είναι εκεί και θα τον περιμένει όταν φτάσει.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου δεν είναι γραμμικό ή προβλέψιμο. Δεν είναι ομαλή ή εύκολη υπόθεση. Δεν είναι σύντομο ή απλό. Είναι κυκλικό και μυστηριώδες. Είναι σκληρό και προκλητικό. Είναι μακρύ και πολύπλοκο.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου είναι γεμάτο εκπλήξεις και θαύματα. Είναι γεμάτο κινδύνους και ανταμοιβές. Είναι γεμάτο δοκιμές και θησαυρούς. Είναι γεμάτο μαθήματα και δώρα.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου δεν είναι μοναχικό ή μεμονωμένο. Δεν είναι εγωιστικό ή εγωκεντρικό. Δεν είναι ανταγωνιστικό ή επιθετικό. Είναι συνεργατικό και συνδεδεμένο. Είναι γενναιόδωρο και αλτρουιστικό. Είναι ειρηνικό και αρμονικό.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου περιλαμβάνει πολλούς συντρόφους και βοηθούς. Περιλαμβάνει πολλούς μέντορες και οδηγούς. Περιλαμβάνει πολλούς φίλους και συμμάχους. Περιλαμβάνει πολλούς αγαπημένους και συνεργάτες.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου δεν είναι σταθερό ή προκαθορισμένο. Δεν είναι άκαμπτο ή δογματικό. Δεν είναι παθητικό ή μοιρολατρικό. Είναι ευέλικτο και δημιουργικό. Είναι ανοιχτό και περίεργο. Είναι δραστήριο και αισιόδοξο.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου περιλαμβάνει πολλές επιλογές και αποφάσεις. Περιλαμβάνει πολλές αλλαγές και προσαρμογές. Περιλαμβάνει πολλές προκλήσεις και ευκαιρίες. Περιλαμβάνει πολλές δράσεις και αντιδράσεις.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου δεν είναι εύκολο ή άνετο. Δεν είναι ασφαλές ή σίγουρο. Δεν είναι βαρετό ή αδιάφορο. Είναι συναρπαστικό και περιπετειώδες. Είναι τολμηρό και θαρραλέο. Είναι διασκεδαστικό και χαρούμενο.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου εμπεριέχει πολλούς κινδύνους και δυσκολίες. Περιλαμβάνει πολλούς φόβους και αμφιβολίες. Περιλαμβάνει πολλά λάθη και αποτυχίες. Εμπεριέχει όμως και πολλές χαρές και επιτυχίες.

Το ταξίδι του αληθινού ανθρώπου δεν τελειώνει με το να φτάσεις στην Ιθάκη. Δεν τελειώνει με την επίτευξη της φώτισης.

Δεν τελειώνει με την εύρεση της εκπλήρωσης.

Συνεχίζεται με μοίρασμα της Ιθάκης.

Συνεχίζει με τη διάδοση της φώτισης.

Συνεχίζει με τη δημιουργία εκπλήρωσης.

Για άλλους.

Για τον εαυτό.

Για όλα.

Συμπέρασμα: Ο αληθινός άνθρωπος είσαι εσύ

Ο αληθινός άνθρωπος δεν είναι κάποιος άλλος.

Ο αληθινός άνθρωπος είσαι εσύ.

Έχεις τη δυνατότητα να γίνεις αληθινός άνθρωπος.

Έχετε τη δύναμη να λειτουργείτε από μια ανώτερη κατάσταση ύπαρξης.

Έχετε την ευκαιρία να ξεκινήσετε το ταξίδι της ανακάλυψης και της μεταμόρφωσης.

Έχετε την ευθύνη να φτάσετε στον απόλυτο προορισμό σας: την Ιθάκη.

Έχετε όμως και την ελευθερία να διαλέξετε τον δικό σας δρόμο.

Έχετε την ελευθερία να ορίσετε το δικό σας νόημα.

Έχετε την ελευθερία να εκφράσετε τη δική σας φωνή.

Έχετε την ελευθερία να δημιουργήσετε τη δική σας πραγματικότητα.

Είσαι ο ήρωας της δικής σου ιστορίας.

Είστε ο συγγραφέας του δικού σας σεναρίου.

Είστε ο καλλιτέχνης του δικού σας αριστουργήματος.

Είσαι ο αληθινός άνθρωπος.

Είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε;

The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection

In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn.

This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation.

Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving.

The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole

The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence.

The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced.

Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers.

The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within.

Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding.

In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation.

The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self.

A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other.

And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom.

For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul.

…

Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός

Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη.

Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης.

Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας.

Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου.

Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης.

Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας.

Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας.

Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης.

Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό.

Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού.

Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο.

Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία.

Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES