The Supreme Destination
I. Introduction
A. The Supreme
Destination: Beyond the Confinements of Society
What is the supreme
destination of human life? Is it to conform to the norms and expectations of
society, to pursue worldly success and happiness, to accumulate wealth and
power, to enjoy sensual pleasures and comforts? Or is there something more,
something beyond the confines of the mundane world, something that transcends
the limitations of time and space, something that reveals the ultimate truth
and reality of existence?
In this essay, we will
explore the idea of the supreme destination as a quest for absolute freedom and
truth, a journey that takes one beyond the world of men, beyond the realm of
appearances and illusions, beyond the bondage of ignorance and suffering. We
will draw inspiration from the teachings and examples of the sages, those rare
individuals who have attained the supreme destination and have shared their
insights and experiences with humanity. We will also examine the implications
of living in the supreme destination, both for oneself and for others, and how
it can transform one's perception, action, and being.
B. Quest for Absolute
Freedom and Truth
The quest for absolute
freedom and truth is not a new or novel idea. It has been expressed in various
forms and traditions throughout history, in different cultures and
civilizations, in different languages and symbols. It is a universal aspiration
that lies at the core of human nature, a deep longing that drives one to seek
the meaning and purpose of life, a restless dissatisfaction that compels one to
question the status quo and challenge the authority of dogma and convention.
The quest for absolute
freedom and truth is also not an easy or comfortable path. It requires courage,
determination, perseverance, sacrifice, detachment, discipline, discernment,
intuition, creativity, and love. It involves facing one's fears, doubts,
attachments, egoism, ignorance, delusions, and suffering. It entails going
against the grain of society, breaking free from its conditioning and
influence, renouncing its values and rewards. It demands a radical
transformation of one's consciousness, a shift from the relative to the
absolute, from the finite to the infinite, from the temporal to the eternal.
II. Living Outside the
World of Men
A. Embracing Ethos,
Virtue, Wisdom, and True Bliss
To live outside the world
of men is not to reject or escape from it, but to transcend it. It is not to
isolate oneself or withdraw from society, but to relate to it from a higher
perspective. It is not to abandon or neglect one's duties and responsibilities,
but to fulfill them with greater efficiency and effectiveness. It is not to be
indifferent or apathetic to the problems and challenges of humanity, but to
address them with greater compassion and wisdom.
To live outside the world
of men is to embrace ethos, virtue, wisdom, and true bliss. Ethos is the inner
law that guides one's conduct according to one's true nature and purpose.
Virtue is the moral excellence that manifests one's ethos in action. Wisdom is
the intuitive knowledge that reveals one's ethos in perception. True bliss is
the supreme happiness that results from one's ethos in being.
To live outside the world
of men is to align oneself with one's ethos, virtue, wisdom, and true bliss. It
is to follow one's inner voice rather than external authority. It is to act
according to one's conscience rather than social pressure. It is to see things
as they are rather than as they appear. It is to be content with what one has
rather than what one desires.
B. The Challenge of
Mixing Heaven with Earth
To live outside the world
of men is not without its challenges. One of them is how to mix heaven with
earth, how to balance one's spiritual aspirations with one's material needs, how
to integrate one's transcendent vision with one's immanent reality, how to
harmonize one's inner peace with one's outer action.
To live outside the world
of men is not to ignore or deny the existence of the world, but to recognize
its relative value and significance, its potential for growth and learning, its
role as a means and not an end.
To live outside the world
of men is not to shun or avoid its interactions and influences, but to engage
them with discernment and detachment, with awareness and equanimity, with
skillfulness and grace.
III. The Sages and Their
Transcendental Perspective
A. Sages as Sea Birds on
the Waves of Human Thought
The sages are those who
have reached the supreme destination, who have attained absolute freedom and
truth, who have realized their true nature and essence.
The sages are like sea
birds on the waves of human thought, who soar above them with ease and grace,
who dive into them without fear or attachment, who emerge from them without
wetting their wings.
The sages are not bound
by the limitations of human thought, by its categories and concepts, by its
assumptions and beliefs, by its prejudices and biases.
The sages are not
affected by the fluctuations of human thought, by its doubts and confusions, by
its hopes and fears, by its joys and sorrows.
The sages are not
dependent on the validations of human thought, by its opinions and judgments,
by its praises and criticisms, by its rewards and punishments.
B. Flight to the Infinite
Sky: Beyond All Limits
The sages have taken
flight to the infinite sky, where they enjoy the freedom of the spirit, where
they behold the beauty of the truth, where they experience the bliss of the
self.
The sages have gone
beyond all limits, beyond the boundaries of space and time, beyond the
distinctions of self and other, beyond the dualities of good and evil.
The sages have
transcended all limits, beyond the levels of body, mind, and soul, beyond the
stages of birth, death, and rebirth, beyond the states of waking, dreaming, and
sleeping.
IV. Above the World of
Men: Eternal Serenity
A. Tranquility as an
Illuminator of Wise Activity
The sages live above the
world of men, where they dwell in eternal serenity, where they radiate infinite
light, where they emanate unconditional love.
The sages' tranquility is
not a passive or inert state, but an active and dynamic one. It is not a state
of dullness or indifference, but a state of clarity and sensitivity.
The sages' tranquility is
an illuminator of wise activity. It enables them to see things as they are,
without distortion or illusion. It empowers them to act according to what is
appropriate, without hesitation or regret. It inspires them to serve according
to what is needed, without expectation or attachment.
B. Activity that Enhances
Tranquility
The sages' activity is
not a source of disturbance or agitation, but a source of enhancement and
enrichment. It is not a source of conflict or suffering, but a source of
harmony and joy.
The sages' activity
enhances their tranquility. It deepens their awareness and understanding. It
strengthens their compassion and kindness. It expands their creativity and
expression.
C. The Vast Depth of True
Life
The sages live in the
vast depth of true life. They are not confined by the superficiality and
triviality of worldly life. They are not distracted by the complexity and
multiplicity of worldly life. They are not entangled by the impermanence and un
satisfactoriness of worldly life.
The sages live in the
true life that is simple, profound, and sublime. It is simple because it is
natural and spontaneous. It is profound because it is meaningful and
purposeful. It is sublime because it is beautiful and blissful.
V. The True Realm of
Those Seeking the Supreme
A. Taking Refuge in the
Infinite
The true realm of those
seeking the supreme is not a physical or geographical place, but a spiritual
and metaphysical one. It is not a place that can be reached by external means,
but by internal ones. It is not a place that can be found by searching, but by
realizing.
The true realm of those
seeking the supreme is the infinite, which is beyond all forms and names,
beyond all qualities and attributes, beyond all measurements and comparisons.
It is the infinite that is the source and origin of all things, the essence and
substance of all things, the goal and destination of all things.
To enter the true realm
of those seeking the supreme is to take refuge in the infinite, to surrender
oneself to it, to merge with it, to become one with it. It is to take refuge in
one's own true nature, which is identical with the infinite, which is pure,
perfect, and eternal.
B. The Supreme
Destination: A Quest for Truth and Liberation
The supreme destination
is not a final or static state, but an ongoing and dynamic process. It is not a
state that can be attained once and for all, but a process that can be
continued endlessly. It is not a state that can be possessed or owned, but a
process that can be shared and offered.
The supreme destination is a quest for truth and liberation, which are inseparable aspects of reality. Truth is the knowledge of reality as it is, without distortion or deception. Liberation is the freedom from reality as it appears, without attachment or aversion.
To pursue the supreme
destination is to seek truth and liberation in every moment, in every
situation, in every relation. It is to seek truth through inquiry, reflection,
meditation, revelation. It is to seek liberation through detachment
...
Εισαγωγή
Α. Ο Υπέρτατος Προορισμός: Πέρα από τους περιορισμούς της Κοινωνίας
Ποιος είναι ο υπέρτατος προορισμός της ανθρώπινης ζωής; Είναι να
συμμορφώνεσαι με τους κανόνες και τις προσδοκίες της κοινωνίας, να επιδιώκεις
την κοσμική επιτυχία και ευτυχία, να συσσωρεύεις πλούτο και δύναμη, να
απολαμβάνεις αισθησιακές απολαύσεις και ανέσεις; Ή μήπως υπάρχει κάτι
περισσότερο, κάτι πέρα από τα όρια του εγκόσμιου κόσμου, κάτι που ξεπερνά τους
περιορισμούς του χρόνου και του χώρου, κάτι που αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια
και πραγματικότητα της ύπαρξης;
Σε αυτό το δοκίμιο, θα εξερευνήσουμε την ιδέα του υπέρτατου προορισμού ως
αναζήτησης απόλυτης ελευθερίας και αλήθειας, ένα ταξίδι που οδηγεί κάποιον πέρα
από τον κόσμο των ανθρώπων, πέρα από τη σφαίρα των φαινομένων και των
ψευδαισθήσεων, πέρα από τη δουλεία της άγνοιας και του πόνου. Θα αντλήσουμε
έμπνευση από τις διδασκαλίες και τα παραδείγματα των σοφών, εκείνων των σπάνιων
ατόμων που έχουν φτάσει στον υπέρτατο προορισμό και έχουν μοιραστεί τις ιδέες
και τις εμπειρίες τους με την ανθρωπότητα. Θα εξετάσουμε επίσης τις συνέπειες
του να ζει κανείς στον υπέρτατο προορισμό, τόσο για τον εαυτό του όσο και για
τους άλλους, και πώς μπορεί να μεταμορφώσει την αντίληψη, τη δράση και την
ύπαρξη κάποιου.
Β. Αναζητώντας την Απόλυτη Ελευθερία και την Αλήθεια
Η αναζήτηση της απόλυτης ελευθερίας και αλήθειας δεν είναι μια νέα ή καινοφανής
ιδέα. Έχει εκφραστεί με διάφορες μορφές και παραδόσεις σε όλη την ιστορία, σε
διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς, σε διαφορετικές γλώσσες και σύμβολα.
Είναι μια καθολική φιλοδοξία που βρίσκεται στον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης,
μια βαθιά λαχτάρα που οδηγεί κάποιον να αναζητήσει το νόημα και το σκοπό της
ζωής, μια ανήσυχη δυσαρέσκεια που αναγκάζει κάποιον να αμφισβητήσει το status quo και να αμφισβητήσει την εξουσία του δόγματος και της σύμβασης.
Η αναζήτηση της απόλυτης ελευθερίας και αλήθειας δεν είναι επίσης εύκολος ή
άνετος δρόμος. Απαιτεί θάρρος, αποφασιστικότητα, επιμονή, θυσία,
αποστασιοποίηση, πειθαρχία, διάκριση, διαίσθηση, δημιουργικότητα και αγάπη.
Περιλαμβάνει να αντιμετωπίσει κανείς τους φόβους, τις αμφιβολίες, τις
προσκολλήσεις, τον εγωισμό, την άγνοια, τις αυταπάτες και τα βάσανα.
Συνεπάγεται να πάτε ενάντια στην υφή της κοινωνίας, να απελευθερωθείτε από τις
προϋποθέσεις και την επιρροή της, να αποποιηθείτε τις αξίες και τις ανταμοιβές
της. Απαιτεί μια ριζική μεταμόρφωση της συνείδησής κάποιου, μια μετατόπιση από
το σχετικό στο απόλυτο, από το πεπερασμένο στο άπειρο, από το χρονικό στο
αιώνιο.
II. Ζώντας έξω από τον κόσμο των ανθρώπων
Α. Αγκαλιάζοντας το Ήθος, την Αρετή, τη Σοφία και την Αληθινή Ευδαιμονία
Το να ζεις έξω από τον κόσμο των ανθρώπων δεν σημαίνει να τον απορρίπτεις ή
να ξεφεύγεις από αυτόν, αλλά να τον ξεπερνάς. Δεν είναι να απομονωθείς ή να
αποσυρθείς από την κοινωνία, αλλά να συνδεθείς μαζί της από μια ανώτερη
προοπτική. Δεν είναι να εγκαταλείπει κανείς ή να παραμελεί τα καθήκοντα και τις
ευθύνες του, αλλά να τα εκπληρώνει με μεγαλύτερη αποδοτικότητα και
αποτελεσματικότητα. Δεν είναι να είμαστε αδιάφοροι ή απαθείς απέναντι στα
προβλήματα και τις προκλήσεις της ανθρωπότητας, αλλά να τα αντιμετωπίζουμε με
μεγαλύτερη συμπόνια και σοφία.
Το να ζεις έξω από τον κόσμο των ανθρώπων σημαίνει να αγκαλιάζεις το ήθος,
την αρετή, τη σοφία και την αληθινή ευδαιμονία. Το ήθος είναι ο εσωτερικός
νόμος που καθοδηγεί τη συμπεριφορά κάποιου σύμφωνα με την αληθινή φύση και
σκοπό του. Η αρετή είναι η ηθική αριστεία που εκδηλώνει το ήθος κάποιου στην
πράξη. Σοφία είναι η διαισθητική γνώση που αποκαλύπτει το ήθος κάποιου στην
αντίληψη. Η αληθινή ευδαιμονία είναι η υπέρτατη ευτυχία που προκύπτει από το
ήθος κάποιου στην ύπαρξη.
Το να ζει κανείς έξω από τον κόσμο των ανθρώπων είναι να ευθυγραμμιστεί με
το ήθος, την αρετή, τη σοφία και την αληθινή του ευδαιμονία. Είναι να ακολουθεί
κανείς την εσωτερική φωνή του παρά την εξωτερική εξουσία. Είναι να ενεργεί
κανείς σύμφωνα με τη συνείδησή του και όχι την κοινωνική πίεση. Είναι να
βλέπεις τα πράγματα όπως είναι παρά όπως φαίνονται. Είναι να είναι κανείς
ικανοποιημένος με αυτά που έχει παρά με αυτά που επιθυμεί.
Β. Η πρόκληση της ανάμειξης του Ουρανού με τη Γη
Το να ζεις έξω από τον κόσμο των ανθρώπων δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Ένα
από αυτά είναι πώς να αναμειγνύεται ο ουρανός με τη γη, πώς να εξισορροπεί
κανείς τις πνευματικές του φιλοδοξίες με τις υλικές του ανάγκες, πώς να
ενσωματώνει το υπερβατικό όραμά του με την ενυπάρχουσα πραγματικότητα, πώς να
εναρμονίζει την εσωτερική του ειρήνη με την εξωτερική του δράση.
Το να ζει κανείς έξω από τον κόσμο των ανθρώπων δεν σημαίνει να αγνοεί ή να
αρνείται την ύπαρξη του κόσμου, αλλά να αναγνωρίζει τη σχετική αξία και σημασία
του, τις δυνατότητές του για ανάπτυξη και μάθηση, τον ρόλο του ως μέσου και όχι
ως στόχου.
Το να ζεις έξω από τον κόσμο των ανθρώπων δεν σημαίνει να υπεκφεύγεις ή να
αποφεύγεις τις αλληλεπιδράσεις και τις επιρροές του, αλλά να τις εμπλέκεις με
διάκριση και αποστασιοποίηση, με επίγνωση και ηρεμία, με επιδεξιότητα και χάρη.
III. Οι Σοφοί και η Υπερβατική τους Προοπτική
Α. Οι Σοφοί σαν θαλασσοπούλια στα κύματα της ανθρώπινης σκέψης
Οι σοφοί είναι εκείνοι που έχουν φτάσει στον υπέρτατο προορισμό, που έχουν
φτάσει στην απόλυτη ελευθερία και αλήθεια, που έχουν συνειδητοποιήσει την
πραγματική τους φύση και ουσία.
Οι σοφοί είναι σαν θαλάσσια πουλιά πάνω στα κύματα της ανθρώπινης σκέψης,
που πετούν πάνω τους με ευκολία και χάρη, που βουτούν μέσα τους χωρίς φόβο και
προσκόλληση, που αναδύονται από αυτά χωρίς να βρέξουν τα φτερά τους.
Οι σοφοί δεν δεσμεύονται από τους περιορισμούς της ανθρώπινης σκέψης, από
τις κατηγορίες και τις έννοιές της, από τις υποθέσεις και τις πεποιθήσεις της,
από τις προλήψεις και τις προκαταλήψεις της.
Οι σοφοί δεν επηρεάζονται από τις διακυμάνσεις της ανθρώπινης σκέψης, από
τις αμφιβολίες και τα μπερδέματά της, από τις ελπίδες και τους φόβους της, από
τις χαρές και τις λύπες της.
Οι σοφοί δεν εξαρτώνται από τις επικυρώσεις της ανθρώπινης σκέψης, από τις
απόψεις και τις κρίσεις της, από τους επαίνους και τις επικρίσεις της, από τις
ανταμοιβές και τις τιμωρίες της.
B. Πτήση στον Άπειρο Ουρανό: Πέρα
από όλα τα όρια
Οι σοφοί έχουν πετάξει στον απέραντο ουρανό, όπου απολαμβάνουν την
ελευθερία του πνεύματος, όπου βλέπουν την ομορφιά της αλήθειας, όπου βιώνουν
την ευδαιμονία του εαυτού.
Οι σοφοί έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, πέρα από τα όρια του χώρου και του
χρόνου, πέρα από τις διακρίσεις του εαυτού και του άλλου, πέρα από τις δυαδικότητες
του καλού και του κακού.
Οι σοφοί έχουν ξεπεράσει όλα τα όρια, πέρα από τα επίπεδα του σώματος, του
νου και της ψυχής, πέρα από τα στάδια της γέννησης, του θανάτου και της
αναγέννησης, πέρα από τις καταστάσεις της εγρήγορσης, του ονείρου και του
ύπνου.
IV. Πάνω από τον Κόσμο των Ανθρώπων: Αιώνια
Γαλήνη
Α. Η ηρεμία ως Φωτιστής της Σοφής Δραστηριότητας
Οι σοφοί ζουν πάνω από τον κόσμο των ανθρώπων, όπου κατοικούν στην αιώνια
γαλήνη, όπου εκπέμπουν άπειρο φως, όπου εκπέμπουν αγάπη άνευ όρων.
Η ηρεμία των σοφών δεν είναι μια παθητική ή αδρανής κατάσταση, αλλά μια
ενεργητική και δυναμική κατάσταση. Δεν είναι μια κατάσταση νωθρότητας ή
αδιαφορίας, αλλά κατάσταση διαύγειας και ευαισθησίας.
Η ηρεμία των σοφών είναι ένας φωτιστής της σοφής δραστηριότητας. Τους δίνει
τη δυνατότητα να βλέπουν τα πράγματα όπως είναι, χωρίς παραμόρφωση ή
ψευδαίσθηση. Τους δίνει τη δυνατότητα να ενεργούν σύμφωνα με αυτό που είναι
κατάλληλο, χωρίς δισταγμό ή λύπη. Τους εμπνέει να υπηρετούν σύμφωνα με αυτό που
χρειάζεται, χωρίς προσδοκίες ή προσκόλληση.
Β. Δραστηριότητα που ενισχύει την ηρεμία
Η δραστηριότητα των σοφών δεν είναι πηγή ενόχλησης ή ταραχής, αλλά πηγή
ενίσχυσης και εμπλουτισμού. Δεν είναι πηγή σύγκρουσης ή οδύνης, αλλά πηγή
αρμονίας και χαράς.
Η δραστηριότητα των σοφών ενισχύει την ηρεμία τους. Βαθαίνει την επίγνωση
και την κατανόησή τους. Ενισχύει τη συμπόνια και την καλοσύνη τους. Διευρύνει
τη δημιουργικότητα και την έκφρασή τους.
Γ. Το απέραντο βάθος της αληθινής ζωής
Οι σοφοί ζουν στο απέραντο βάθος της αληθινής ζωής. Δεν περιορίζονται από
την επιπολαιότητα και την μηδαμινότητα της εγκόσμιας ζωής. Δεν αποσπώνται από
την πολυπλοκότητα και την πολλαπλότητα της εγκόσμιας ζωής. Δεν μπερδεύονται από
την παροδικότητα και το ανικανοποίητο της εγκόσμιας ζωής.
Οι σοφοί ζουν στην αληθινή ζωή που είναι απλή, βαθιά και μεγαλειώδης. Είναι
απλό γιατί είναι φυσικό και αυθόρμητο. Είναι βαθύ γιατί έχει νόημα και σκοπό.
Είναι υπέροχο γιατί είναι όμορφο και μακάριο.
V. Το αληθινό βασίλειο εκείνων που αναζητούν το υπέρτατο
Α. Καταφύγιο στο Άπειρο
Το αληθινό βασίλειο εκείνων που αναζητούν το υπέρτατο δεν είναι ένα φυσικό
ή γεωγραφικό μέρος, αλλά ένα πνευματικό και μεταφυσικό. Δεν είναι ένα μέρος που
μπορεί κανείς να φτάσει με εξωτερικά μέσα, αλλά με εσωτερικά. Δεν είναι ένα
μέρος που μπορείς να βρεις ψάχνοντας, αλλά συνειδητοποιώντας.
Το αληθινό βασίλειο εκείνων που αναζητούν το υπέρτατο είναι το άπειρο, το
οποίο βρίσκεται πέρα από όλες τις μορφές και ονόματα, πέρα από όλες τις ποιότητες
και ιδιότητες, πέρα από όλες τις μετρήσεις και συγκρίσεις. Είναι το άπειρο που
είναι η πηγή και η προέλευση όλων των πραγμάτων, η ουσία και το περιεχόμενο
όλων των πραγμάτων, ο στόχος και ο προορισμός όλων των πραγμάτων.
Το να μπεις στην αληθινή σφαίρα εκείνων που αναζητούν το υπέρτατο σημαίνει
να βρεις καταφύγιο στο άπειρο, να παραδοθείς σε αυτό, να συγχωνευτείς μαζί του,
να γίνεις ένα με αυτό. Είναι να καταφύγει κανείς στη δική του αληθινή φύση, που
ταυτίζεται με το άπειρο, που είναι αγνό, τέλειο και αιώνιο.
B. Ο Υπέρτατος Προορισμός: Μια αναζήτηση για την αλήθεια
και την απελευθέρωση
Ο υπέρτατος προορισμός δεν είναι μια τελική ή στατική κατάσταση, αλλά μια
συνεχής και δυναμική διαδικασία. Δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί να
επιτευχθεί μια για πάντα, αλλά μια διαδικασία που μπορεί να συνεχιστεί
ατελείωτα. Δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί να κατέχεται ή να ανήκει, αλλά
μια διαδικασία που μπορεί να μοιραστεί και να προσφερθεί.
Ο υπέρτατος προορισμός είναι η αναζήτηση της αλήθειας και της
απελευθέρωσης, που είναι αναπόσπαστες πτυχές της πραγματικότητας. Η αλήθεια
είναι η γνώση της πραγματικότητας όπως είναι, χωρίς παραμόρφωση ή εξαπάτηση.
Απελευθέρωση είναι η ελευθερία από την πραγματικότητα όπως φαίνεται, χωρίς
προσκόλληση ή αποστροφή.
Το να επιδιώκεις τον υπέρτατο προορισμό είναι να αναζητάς την αλήθεια και
την απελευθέρωση σε κάθε στιγμή, σε κάθε κατάσταση, σε κάθε σχέση. Είναι η
αναζήτηση της αλήθειας μέσω της έρευνας, του στοχασμού, του διαλογισμού, της
αποκάλυψης. Είναι η αναζήτηση της απελευθέρωσης μέσω της απόσπασης.
