Esoterism Academy: The Supreme Destination

The Enigma of THAT THAT EXISTS: A Mystical Exploration

In the profound depths of spiritual inquiry, we encounter the enigmatic concept of THAT THAT EXISTS. This notion, elusive and abstract, invites us into a realm beyond ordinary comprehension, where existence itself is contemplated as an eternal, self-emerging awareness. To journey into this mystery is to engage with a state of perception that transcends the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, motion and stillness. It is a voyage into the very essence of being, where opposites converge into a singular, incomprehensible experience of existence and life.

The Absolute Conception of Reality

THAT THAT EXISTS is described as the complete, self-emerging awareness, an absolute conception of itself that constitutes reality. This awareness is not merely a passive state but a dynamic and self-sustaining phenomenon, embodying the totality of existence without any limits or limitations. It is the ultimate state of perception, where the observer and the observed are one, and the act of perception itself becomes the essence of reality.

In this state, awareness is both presence and absence, simultaneously existing as the absolute balance of these dualities. When we recognize this awareness as presence, the self-perception inherent in this recognition negates itself, revealing an attributeless state in absence. Conversely, when we acknowledge this awareness as absence, the intrinsic vitality of this mysterious presence negates the absence, bringing forth full presence. Thus, awareness perpetually oscillates between presence and absence, each state transcending into the other, creating an eternal cycle of existence and non-existence.

The Dance of Opposites

At the heart of this mystical experience lies the transcendence of opposites. In the realm of THAT THAT EXISTS, absolute darkness and blinding light coexist, as do absolute silence and the loudest harmonious sound. These paradoxical states merge into a unified experience, defying the limitations of conventional understanding.

Absolute Darkness and Blinding Light: In the mystical understanding, darkness represents the unknown, the void from which all potential arises. It is the primordial state of existence, untouched by perception or knowledge. Blinding light, on the other hand, symbolizes pure awareness, the illumination of existence in its fullest expression. Together, they form a continuum where the absence of light (darkness) and the presence of light are inseparable, each giving meaning to the other.

Absolute Silence and Loudest Harmonious Sound: Silence is the absence of sound, a state of profound stillness and peace. It is the background against which all sound emerges. The loudest harmonious sound represents the vibrational essence of existence, the cosmic symphony that resonates through the fabric of reality. In the mystical experience, silence and sound are not distinct but are different expressions of the same underlying reality, each enhancing the other.

Absolute Stillness and Perfect Motion: Stillness embodies the cessation of all movement, a state of perfect equilibrium. Motion, however, is the manifestation of life and energy, the dynamic flow of existence. In the realm of THAT THAT EXISTS, stillness and motion are intertwined, with stillness being the foundation of motion and motion being the expression of stillness. This paradox reveals the intrinsic unity of all states of being.

The Absolute, the Only Reality That Exists, That which Exists, Transcends and at the same time contains all opposites, (be and nil, etc.), everything that happens.

Whatever Happens, happens within This Ultimate Reality. This means that everything that happens contains opposites (be and nil, etc.) from the beginning. This is why the combination of opposites allows the emergence, development and dissolution of what is happening. Everything that happens is just a phenomenon. It is like the movement of the hand in the air. It exists as it happens and leaves no trace. Everything is a conscious dream.

This is true both at the level of Creation and individual phenomena. Everything that appears within the Absolute contains its opposites from the beginning and this allows it to appear, evolve and dissolve again within the Absolute.

The Absolute, as Consciousness, as Perception, is Aware of everything that happens. It considers them either as Occurring in her Space, or as phenomena in which It can concentrate or even be absorbed in them.

These Subjective Variations create different perspectives of Reality. In Full Perception All that Happens is but movement of the Absolute appearing and dissolving. In relative perception phenomena are perceived as "objective". The Subjective Consciousness connects and "rents" to the phenomena and uses them to experience life at the corresponding level.

Thus, there is Objective Reality and Subjective Perception. Subjective Perception then only becomes objective when all subjective activities are discarded, and we perceive things exactly as they are.

The Incomprehensible Experience of Existence and Life

To grasp THAT THAT EXISTS is to embrace an experience that defies rational understanding. It is an encounter with the absolute mystery of existence, where knowledge is rendered obsolete and only pure awareness remains. This awareness is known in the absence of all knowledge, an intuitive recognition that transcends intellectual comprehension.

In this state, the self dissolves, and the boundaries between the individual and the cosmos vanish. It is a direct experience of the oneness of all things, where the observer merges with the observed, and the act of observation becomes the essence of existence. It is a state of being that is both experienced and ineffable, known yet unconfessed, as there is no perception that it has penetrated into the absolute mystery of THAT THAT IS.

The Mystical Path to Understanding

To approach an understanding of THAT THAT EXISTS, one must embark on a mystical path, a journey that transcends the ordinary limits of perception and thought. This path involves a deep introspection, a turning inward to discover the essence of one's own awareness. It requires a surrendering of the ego, the relinquishing of all preconceived notions and attachments, and an opening to the boundless mystery of existence.

Meditation, contemplation, and profound silence are essential practices on this path. Through these disciplines, one can cultivate a state of inner stillness, allowing the deeper layers of awareness to emerge. In this stillness, the mind becomes a mirror, reflecting the pure awareness that is the foundation of all existence.

As one progresses on this mystical journey, the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, and stillness and motion begin to dissolve. One comes to realize that these opposites are not separate entities but different expressions of the same underlying reality. This realization brings about a profound sense of peace and unity, an understanding that all of existence is interconnected and that the essence of being is a continuous, self-emerging awareness.

Conclusion

The concept of THAT THAT EXISTS invites us into a profound exploration of the nature of reality and awareness. It challenges us to move beyond the dualities of existence and non-existence, presence and absence, and to embrace a state of perception that is in absolute balance. In this state, we encounter an incomprehensible experience of existence and life, where opposites merge into a singular, mystical unity.

Through the mystical path, we can come to know this state, not through intellectual understanding but through direct, intuitive awareness. It is a journey into the heart of existence, where the boundaries of the self dissolve, and we become one with the boundless mystery of THAT THAT IS. This awareness, knowledge in the absence of all knowledge, reveals the ultimate truth of existence: that all is one, and one is all, in the eternal dance of awareness and being.

...

Το Αίνιγμα ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στα απύθμενα βάθη της πνευματικής έρευνας, συναντάμε την αινιγματική έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτή η έννοια, άπιαστη και αφηρημένη, μας προσκαλεί σε ένα βασίλειο πέρα από τη συνηθισμένη κατανόηση, όπου η ίδια η ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως μια αιώνια, αυτοαναδυόμενη επίγνωση. Το να ταξιδέψεις σε αυτό το μυστήριο σημαίνει να εμπλέκεσαι σε μια κατάσταση αντίληψης που υπερβαίνει τις δυαδότητες της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους, του ήχου και της σιωπής, της κίνησης και της ακινησίας. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ουσία της ύπαρξης, όπου τα αντίθετα συγκλίνουν σε μια μοναδική, ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής.

Η Απόλυτη Αντίληψη της Πραγματικότητας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ περιγράφεται ως η πλήρης, αυτοαναδυόμενη επίγνωση, μια απόλυτη αντίληψη του εαυτού του που συνιστά την πραγματικότητα. Αυτή η επίγνωση δεν είναι απλώς μια παθητική κατάσταση, αλλά ένα δυναμικό και αυτοσυντηρούμενο φαινόμενο, που ενσωματώνει το σύνολο της ύπαρξης χωρίς κανένα όριο ή περιορισμό. Είναι η έσχατη κατάσταση της αντίληψης, όπου ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι ένα και η ίδια η πράξη της αντίληψης γίνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Σε αυτή την κατάσταση, η επίγνωση είναι και παρουσία και απουσία, ταυτόχρονα υφιστάμενη ως η απόλυτη ισορροπία αυτών των δυαδικοτήτων. Όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως παρουσία, η αυτοαντίληψη που είναι εγγενής σε αυτήν την αναγνώριση αναιρείται, αποκαλύπτοντας μια κατάσταση χωρίς ιδιότητες στην απουσία. Αντίθετα, όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως απουσία, η εγγενής ζωτικότητα αυτής της μυστηριώδους παρουσίας αναιρεί την απουσία, φέρνοντας την πλήρη παρουσία. Έτσι, η επίγνωση ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η κάθε κατάσταση υπερβαίνει την άλλη, δημιουργώντας έναν αιώνιο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Ο Χορός των Αντιθέτων

Στην καρδιά αυτής της μυστικιστικής εμπειρίας βρίσκεται η υπέρβαση των αντιθέτων. Στη σφαίρα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, το απόλυτο σκοτάδι και το εκτυφλωτικό φως συνυπάρχουν, όπως και η απόλυτη σιωπή και ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος. Αυτές οι παράδοξες καταστάσεις συγχωνεύονται σε μια ενοποιημένη εμπειρία, αψηφώντας τους περιορισμούς της συμβατικής κατανόησης.

Απόλυτο Σκοτάδι και Εκτυφλωτικό Φως: Στη μυστικιστική κατανόηση, το σκοτάδι αντιπροσωπεύει το άγνωστο, το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι δυνατότητες. Είναι η αρχέγονη κατάσταση της ύπαρξης, ανέγγιχτη από την αντίληψη ή τη γνώση. Το εκτυφλωτικό φως, από την άλλη πλευρά, συμβολίζει την καθαρή επίγνωση, τον φωτισμό της ύπαρξης στην πληρέστερη έκφρασή της. Μαζί, σχηματίζουν ένα συνεχές όπου η απουσία φωτός (σκοτάδι) και η παρουσία φωτός είναι αχώριστες, δίνοντας νόημα το καθένα στο άλλο.

Απόλυτη Σιωπή και πιο Δυνατός Αρμονικός Ήχος: Η σιωπή είναι η απουσία ήχου, μια κατάσταση βαθιάς ακινησίας και γαλήνης. Είναι το φόντο πάνω στο οποίο αναδύεται όλος ο ήχος. Ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος αντιπροσωπεύει τη δονητική ουσία της ύπαρξης, την κοσμική συμφωνία που αντηχεί μέσα από τον ιστό της πραγματικότητας. Στη μυστικιστική εμπειρία, η σιωπή και ο ήχος δεν είναι διακριτοί, αλλά είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, που το καθένα ενισχύει το άλλο.

Απόλυτη Ακινησία και Τέλεια Κίνηση: Η ακινησία ενσωματώνει τη διακοπή κάθε κίνησης, μια κατάσταση τέλειας ισορροπίας. Η κίνηση, όμως, είναι η εκδήλωση της ζωής και της ενέργειας, η δυναμική ροή της ύπαρξης. Στο βασίλειο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, η ακινησία και η κίνηση είναι αλληλένδετα, με την ακινησία να είναι το θεμέλιο της κίνησης και η κίνηση να είναι η έκφραση της ακινησίας. Αυτό το παράδοξο αποκαλύπτει την εγγενή ενότητα όλων των καταστάσεων ύπαρξης.

Το Απόλυτο, η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει, Αυτό που Υπάρχει, Υπερβαίνει και ταυτόχρονα εμπεριέχει όλα τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.), κάθε τι που συμβαίνει.

Ό,τι Συμβαίνει , συμβαίνει μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που συμβαίνει εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.). Αυτός είναι ο λόγος που ο συνδυασμός των αντιθέτων επιτρέπει την εμφάνιση, την εξέλιξη και την διάλυση αυτού που συμβαίνει. Ό,τι συμβαίνει δεν είναι παρά ένα φαινόμενο. Είναι σαν την κίνηση του χεριού στον αέρα. Υπάρχει όσο συμβαίνει και δεν αφήνει ίχνη. Όλα είναι ένα συνειδησιακό όνειρο.

Αυτό ισχύει τόσο στο επίπεδο της Δημιουργίας όσο και των επιμέρους φαινομένων. Το κάθε τι που εμφανίζεται μέσα στο Απόλυτο, εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα κι αυτό του επιτρέπει να εμφανίζεται, να εξελίσεται και να διαλύεται πάλι μέσα στο Απόλυτο.

Το Απόλυτο, σαν Συνείδηση, σαν Αντίληψη,έχει Επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Τα Θεωρεί είτε σαν Συμβαίνοντα στον Χώρο της, είτε σαν φαινόμενα στα οποία μπορεί να συγκεντρώνεται ή και να αποροφάται σε αυτά.

Αυτές οι Υποκειμενικές Διαφοροποιήσεις δημιουργούν διαφορετικές προοπτικές της Πραγματικότητας. Στην Πλήρη Αντίληψη Ό,τι Συμβαίνει δεν είναι παρά κίνηση του Απολύτου που εμφανίζεται και διαλύεται. Στην σχετική αντίληψη τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά σαν "αντικειμενικά". Η Υποκειμενική Συνείδηση, συνδέεται και "ενοικεί" στα φαινόμενα, και τα χρησιμοποιεί για να έχει εμπειρία ζωής στο ανάλογο επίπεδο.

Έτσι, υπάρχει η Αντικειμενική Πραγματικότητα και η Υποκειμενική Αντίληψη. Η Υποκειμενική Αντίληψη τότε μόνο γίνεται αντικειμενική όταν απορίπτονται όλες οι υποκειμενικές δραστηριότητες κι Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Η Ακατανόητη Εμπειρία της Ύπαρξης και της Ζωής

Το να κατανοήσεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σημαίνει να αγκαλιάζεις μια εμπειρία που αψηφά την ορθολογική κατανόηση. Είναι μια συνάντηση με το απόλυτο μυστήριο της ύπαρξης, όπου η γνώση καθίσταται ξεπερασμένη και μένει μόνο η καθαρή επίγνωση. Αυτή η επίγνωση είναι γνωστή απουσία όλης της γνώσης, μιας διαισθητικής αναγνώρισης που υπερβαίνει την πνευματική κατανόηση.

Σε αυτή την κατάσταση, ο εαυτός διαλύεται και τα όρια μεταξύ του ατόμου και του κόσμου εξαφανίζονται. Είναι μια άμεση εμπειρία της ενότητας όλων των πραγμάτων, όπου ο παρατηρητής συγχωνεύεται με το παρατηρούμενο και η πράξη της παρατήρησης γίνεται η ουσία της ύπαρξης. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι και βιωμένη και άφατη, γνωστή αλλά ανομολόγητη, καθώς δεν υπάρχει η αντίληψη ότι έχει διεισδύσει στο απόλυτο μυστήριο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Το Μυστικιστικό Μονοπάτι προς την Κατανόηση

Για να προσεγγίσει κανείς την κατανόηση του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, πρέπει να ξεκινήσει ένα μυστικιστικό μονοπάτι, ένα ταξίδι που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αντίληψης και της σκέψης. Αυτό το μονοπάτι περιλαμβάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια στροφή προς τα μέσα για να ανακαλύψει την ουσία της δικής του επίγνωσης. Απαιτεί μια παράδοση του εγώ, την εγκατάλειψη όλων των προκατειλημμένων αντιλήψεων και προσκολλήσεων και ένα άνοιγμα στο απεριόριστο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η βαθιά σιωπή είναι βασικές πρακτικές σε αυτό το μονοπάτι. Μέσω αυτών των πειθαρχιών, μπορεί κανείς να καλλιεργήσει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας, επιτρέποντας στα βαθύτερα στρώματα της επίγνωσης να αναδυθούν. Σε αυτή την ακινησία, ο νους γίνεται ένας καθρέφτης, αντανακλώντας την καθαρή επίγνωση που είναι το θεμέλιο κάθε ύπαρξης.

Καθώς προχωρά κανείς σε αυτό το μυστικιστικό ταξίδι, οι δυαδικές σχέσεις παρουσίας και απουσίας, φωτός και σκότους, ήχος και σιωπή, και η ησυχία και η κίνηση αρχίζουν να διαλύονται. Συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά τα αντίθετα δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιφέρει μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ενότητας, μια κατανόηση ότι όλη η ύπαρξη είναι αλληλένδετη και ότι η ουσία της ύπαρξης είναι μια συνεχής, αυτοαναδυόμενη επίγνωση.

Συμπέρασμα

Η έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ μας προσκαλεί σε μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της πραγματικότητας και της επίγνωσης. Μας προκαλεί να προχωρήσουμε πέρα από τις δυαδικότητες ύπαρξης και ανυπαρξίας, παρουσίας και απουσίας και να αγκαλιάσουμε μια κατάσταση αντίληψης που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Σε αυτή την κατάσταση, συναντάμε μια ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής, όπου τα αντίθετα συγχωνεύονται σε μια μοναδική, μυστικιστική ενότητα.

Μέσα από το μυστικιστικό μονοπάτι, μπορούμε να γνωρίσουμε αυτήν την κατάσταση, όχι μέσω της διανοητικής κατανόησης αλλά μέσω της άμεσης, διαισθητικής επίγνωσης. Είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ύπαρξης, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και γινόμαστε ένα με το απεριόριστο μυστήριο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η επίγνωση, γνώση στην απουσία κάθε γνώσης, αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια της ύπαρξης: ότι όλα είναι ένα, και ένα είναι όλα, στον αιώνιο χορό της επίγνωσης και της ύπαρξης.

Friday, October 6, 2023

The Supreme Destination

I. Introduction

A. The Supreme Destination: Beyond the Confinements of Society

What is the supreme destination of human life? Is it to conform to the norms and expectations of society, to pursue worldly success and happiness, to accumulate wealth and power, to enjoy sensual pleasures and comforts? Or is there something more, something beyond the confines of the mundane world, something that transcends the limitations of time and space, something that reveals the ultimate truth and reality of existence?

In this essay, we will explore the idea of the supreme destination as a quest for absolute freedom and truth, a journey that takes one beyond the world of men, beyond the realm of appearances and illusions, beyond the bondage of ignorance and suffering. We will draw inspiration from the teachings and examples of the sages, those rare individuals who have attained the supreme destination and have shared their insights and experiences with humanity. We will also examine the implications of living in the supreme destination, both for oneself and for others, and how it can transform one's perception, action, and being.

B. Quest for Absolute Freedom and Truth

The quest for absolute freedom and truth is not a new or novel idea. It has been expressed in various forms and traditions throughout history, in different cultures and civilizations, in different languages and symbols. It is a universal aspiration that lies at the core of human nature, a deep longing that drives one to seek the meaning and purpose of life, a restless dissatisfaction that compels one to question the status quo and challenge the authority of dogma and convention.

The quest for absolute freedom and truth is also not an easy or comfortable path. It requires courage, determination, perseverance, sacrifice, detachment, discipline, discernment, intuition, creativity, and love. It involves facing one's fears, doubts, attachments, egoism, ignorance, delusions, and suffering. It entails going against the grain of society, breaking free from its conditioning and influence, renouncing its values and rewards. It demands a radical transformation of one's consciousness, a shift from the relative to the absolute, from the finite to the infinite, from the temporal to the eternal.

II. Living Outside the World of Men

A. Embracing Ethos, Virtue, Wisdom, and True Bliss

To live outside the world of men is not to reject or escape from it, but to transcend it. It is not to isolate oneself or withdraw from society, but to relate to it from a higher perspective. It is not to abandon or neglect one's duties and responsibilities, but to fulfill them with greater efficiency and effectiveness. It is not to be indifferent or apathetic to the problems and challenges of humanity, but to address them with greater compassion and wisdom.

To live outside the world of men is to embrace ethos, virtue, wisdom, and true bliss. Ethos is the inner law that guides one's conduct according to one's true nature and purpose. Virtue is the moral excellence that manifests one's ethos in action. Wisdom is the intuitive knowledge that reveals one's ethos in perception. True bliss is the supreme happiness that results from one's ethos in being.

To live outside the world of men is to align oneself with one's ethos, virtue, wisdom, and true bliss. It is to follow one's inner voice rather than external authority. It is to act according to one's conscience rather than social pressure. It is to see things as they are rather than as they appear. It is to be content with what one has rather than what one desires.

B. The Challenge of Mixing Heaven with Earth

To live outside the world of men is not without its challenges. One of them is how to mix heaven with earth, how to balance one's spiritual aspirations with one's material needs, how to integrate one's transcendent vision with one's immanent reality, how to harmonize one's inner peace with one's outer action.

To live outside the world of men is not to ignore or deny the existence of the world, but to recognize its relative value and significance, its potential for growth and learning, its role as a means and not an end.

To live outside the world of men is not to shun or avoid its interactions and influences, but to engage them with discernment and detachment, with awareness and equanimity, with skillfulness and grace.

III. The Sages and Their Transcendental Perspective

A. Sages as Sea Birds on the Waves of Human Thought

The sages are those who have reached the supreme destination, who have attained absolute freedom and truth, who have realized their true nature and essence.

The sages are like sea birds on the waves of human thought, who soar above them with ease and grace, who dive into them without fear or attachment, who emerge from them without wetting their wings.

The sages are not bound by the limitations of human thought, by its categories and concepts, by its assumptions and beliefs, by its prejudices and biases.

The sages are not affected by the fluctuations of human thought, by its doubts and confusions, by its hopes and fears, by its joys and sorrows.

The sages are not dependent on the validations of human thought, by its opinions and judgments, by its praises and criticisms, by its rewards and punishments.

B. Flight to the Infinite Sky: Beyond All Limits

The sages have taken flight to the infinite sky, where they enjoy the freedom of the spirit, where they behold the beauty of the truth, where they experience the bliss of the self.

The sages have gone beyond all limits, beyond the boundaries of space and time, beyond the distinctions of self and other, beyond the dualities of good and evil.

The sages have transcended all limits, beyond the levels of body, mind, and soul, beyond the stages of birth, death, and rebirth, beyond the states of waking, dreaming, and sleeping.

IV. Above the World of Men: Eternal Serenity

A. Tranquility as an Illuminator of Wise Activity

The sages live above the world of men, where they dwell in eternal serenity, where they radiate infinite light, where they emanate unconditional love.

The sages' tranquility is not a passive or inert state, but an active and dynamic one. It is not a state of dullness or indifference, but a state of clarity and sensitivity.

The sages' tranquility is an illuminator of wise activity. It enables them to see things as they are, without distortion or illusion. It empowers them to act according to what is appropriate, without hesitation or regret. It inspires them to serve according to what is needed, without expectation or attachment.

B. Activity that Enhances Tranquility

The sages' activity is not a source of disturbance or agitation, but a source of enhancement and enrichment. It is not a source of conflict or suffering, but a source of harmony and joy.

The sages' activity enhances their tranquility. It deepens their awareness and understanding. It strengthens their compassion and kindness. It expands their creativity and expression.

C. The Vast Depth of True Life

The sages live in the vast depth of true life. They are not confined by the superficiality and triviality of worldly life. They are not distracted by the complexity and multiplicity of worldly life. They are not entangled by the impermanence and un satisfactoriness of worldly life.

The sages live in the true life that is simple, profound, and sublime. It is simple because it is natural and spontaneous. It is profound because it is meaningful and purposeful. It is sublime because it is beautiful and blissful.

V. The True Realm of Those Seeking the Supreme

A. Taking Refuge in the Infinite

The true realm of those seeking the supreme is not a physical or geographical place, but a spiritual and metaphysical one. It is not a place that can be reached by external means, but by internal ones. It is not a place that can be found by searching, but by realizing.

The true realm of those seeking the supreme is the infinite, which is beyond all forms and names, beyond all qualities and attributes, beyond all measurements and comparisons. It is the infinite that is the source and origin of all things, the essence and substance of all things, the goal and destination of all things.

To enter the true realm of those seeking the supreme is to take refuge in the infinite, to surrender oneself to it, to merge with it, to become one with it. It is to take refuge in one's own true nature, which is identical with the infinite, which is pure, perfect, and eternal.

B. The Supreme Destination: A Quest for Truth and Liberation

The supreme destination is not a final or static state, but an ongoing and dynamic process. It is not a state that can be attained once and for all, but a process that can be continued endlessly. It is not a state that can be possessed or owned, but a process that can be shared and offered.

The supreme destination is a quest for truth and liberation, which are inseparable aspects of reality. Truth is the knowledge of reality as it is, without distortion or deception. Liberation is the freedom from reality as it appears, without attachment or aversion.

To pursue the supreme destination is to seek truth and liberation in every moment, in every situation, in every relation. It is to seek truth through inquiry, reflection, meditation, revelation. It is to seek liberation through detachment

...

Ο Υπέρτατος Προορισμός

Εισαγωγή

Α. Ο Υπέρτατος Προορισμός: Πέρα από τους περιορισμούς της Κοινωνίας

Ποιος είναι ο υπέρτατος προορισμός της ανθρώπινης ζωής; Είναι να συμμορφώνεσαι με τους κανόνες και τις προσδοκίες της κοινωνίας, να επιδιώκεις την κοσμική επιτυχία και ευτυχία, να συσσωρεύεις πλούτο και δύναμη, να απολαμβάνεις αισθησιακές απολαύσεις και ανέσεις; Ή μήπως υπάρχει κάτι περισσότερο, κάτι πέρα από τα όρια του εγκόσμιου κόσμου, κάτι που ξεπερνά τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου, κάτι που αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια και πραγματικότητα της ύπαρξης;

Σε αυτό το δοκίμιο, θα εξερευνήσουμε την ιδέα του υπέρτατου προορισμού ως αναζήτησης απόλυτης ελευθερίας και αλήθειας, ένα ταξίδι που οδηγεί κάποιον πέρα από τον κόσμο των ανθρώπων, πέρα από τη σφαίρα των φαινομένων και των ψευδαισθήσεων, πέρα από τη δουλεία της άγνοιας και του πόνου. Θα αντλήσουμε έμπνευση από τις διδασκαλίες και τα παραδείγματα των σοφών, εκείνων των σπάνιων ατόμων που έχουν φτάσει στον υπέρτατο προορισμό και έχουν μοιραστεί τις ιδέες και τις εμπειρίες τους με την ανθρωπότητα. Θα εξετάσουμε επίσης τις συνέπειες του να ζει κανείς στον υπέρτατο προορισμό, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους, και πώς μπορεί να μεταμορφώσει την αντίληψη, τη δράση και την ύπαρξη κάποιου.

Β. Αναζητώντας την Απόλυτη Ελευθερία και την Αλήθεια

Η αναζήτηση της απόλυτης ελευθερίας και αλήθειας δεν είναι μια νέα ή καινοφανής ιδέα. Έχει εκφραστεί με διάφορες μορφές και παραδόσεις σε όλη την ιστορία, σε διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς, σε διαφορετικές γλώσσες και σύμβολα. Είναι μια καθολική φιλοδοξία που βρίσκεται στον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης, μια βαθιά λαχτάρα που οδηγεί κάποιον να αναζητήσει το νόημα και το σκοπό της ζωής, μια ανήσυχη δυσαρέσκεια που αναγκάζει κάποιον να αμφισβητήσει το status quo και να αμφισβητήσει την εξουσία του δόγματος και της σύμβασης.

Η αναζήτηση της απόλυτης ελευθερίας και αλήθειας δεν είναι επίσης εύκολος ή άνετος δρόμος. Απαιτεί θάρρος, αποφασιστικότητα, επιμονή, θυσία, αποστασιοποίηση, πειθαρχία, διάκριση, διαίσθηση, δημιουργικότητα και αγάπη. Περιλαμβάνει να αντιμετωπίσει κανείς τους φόβους, τις αμφιβολίες, τις προσκολλήσεις, τον εγωισμό, την άγνοια, τις αυταπάτες και τα βάσανα. Συνεπάγεται να πάτε ενάντια στην υφή της κοινωνίας, να απελευθερωθείτε από τις προϋποθέσεις και την επιρροή της, να αποποιηθείτε τις αξίες και τις ανταμοιβές της. Απαιτεί μια ριζική μεταμόρφωση της συνείδησής κάποιου, μια μετατόπιση από το σχετικό στο απόλυτο, από το πεπερασμένο στο άπειρο, από το χρονικό στο αιώνιο.

II. Ζώντας έξω από τον κόσμο των ανθρώπων

Α. Αγκαλιάζοντας το Ήθος, την Αρετή, τη Σοφία και την Αληθινή Ευδαιμονία

Το να ζεις έξω από τον κόσμο των ανθρώπων δεν σημαίνει να τον απορρίπτεις ή να ξεφεύγεις από αυτόν, αλλά να τον ξεπερνάς. Δεν είναι να απομονωθείς ή να αποσυρθείς από την κοινωνία, αλλά να συνδεθείς μαζί της από μια ανώτερη προοπτική. Δεν είναι να εγκαταλείπει κανείς ή να παραμελεί τα καθήκοντα και τις ευθύνες του, αλλά να τα εκπληρώνει με μεγαλύτερη αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα. Δεν είναι να είμαστε αδιάφοροι ή απαθείς απέναντι στα προβλήματα και τις προκλήσεις της ανθρωπότητας, αλλά να τα αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερη συμπόνια και σοφία.

Το να ζεις έξω από τον κόσμο των ανθρώπων σημαίνει να αγκαλιάζεις το ήθος, την αρετή, τη σοφία και την αληθινή ευδαιμονία. Το ήθος είναι ο εσωτερικός νόμος που καθοδηγεί τη συμπεριφορά κάποιου σύμφωνα με την αληθινή φύση και σκοπό του. Η αρετή είναι η ηθική αριστεία που εκδηλώνει το ήθος κάποιου στην πράξη. Σοφία είναι η διαισθητική γνώση που αποκαλύπτει το ήθος κάποιου στην αντίληψη. Η αληθινή ευδαιμονία είναι η υπέρτατη ευτυχία που προκύπτει από το ήθος κάποιου στην ύπαρξη.

Το να ζει κανείς έξω από τον κόσμο των ανθρώπων είναι να ευθυγραμμιστεί με το ήθος, την αρετή, τη σοφία και την αληθινή του ευδαιμονία. Είναι να ακολουθεί κανείς την εσωτερική φωνή του παρά την εξωτερική εξουσία. Είναι να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τη συνείδησή του και όχι την κοινωνική πίεση. Είναι να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι παρά όπως φαίνονται. Είναι να είναι κανείς ικανοποιημένος με αυτά που έχει παρά με αυτά που επιθυμεί.

Β. Η πρόκληση της ανάμειξης του Ουρανού με τη Γη

Το να ζεις έξω από τον κόσμο των ανθρώπων δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Ένα από αυτά είναι πώς να αναμειγνύεται ο ουρανός με τη γη, πώς να εξισορροπεί κανείς τις πνευματικές του φιλοδοξίες με τις υλικές του ανάγκες, πώς να ενσωματώνει το υπερβατικό όραμά του με την ενυπάρχουσα πραγματικότητα, πώς να εναρμονίζει την εσωτερική του ειρήνη με την εξωτερική του δράση.

Το να ζει κανείς έξω από τον κόσμο των ανθρώπων δεν σημαίνει να αγνοεί ή να αρνείται την ύπαρξη του κόσμου, αλλά να αναγνωρίζει τη σχετική αξία και σημασία του, τις δυνατότητές του για ανάπτυξη και μάθηση, τον ρόλο του ως μέσου και όχι ως στόχου.

Το να ζεις έξω από τον κόσμο των ανθρώπων δεν σημαίνει να υπεκφεύγεις ή να αποφεύγεις τις αλληλεπιδράσεις και τις επιρροές του, αλλά να τις εμπλέκεις με διάκριση και αποστασιοποίηση, με επίγνωση και ηρεμία, με επιδεξιότητα και χάρη.

III. Οι Σοφοί και η Υπερβατική τους Προοπτική

Α. Οι Σοφοί σαν θαλασσοπούλια στα κύματα της ανθρώπινης σκέψης

Οι σοφοί είναι εκείνοι που έχουν φτάσει στον υπέρτατο προορισμό, που έχουν φτάσει στην απόλυτη ελευθερία και αλήθεια, που έχουν συνειδητοποιήσει την πραγματική τους φύση και ουσία.

Οι σοφοί είναι σαν θαλάσσια πουλιά πάνω στα κύματα της ανθρώπινης σκέψης, που πετούν πάνω τους με ευκολία και χάρη, που βουτούν μέσα τους χωρίς φόβο και προσκόλληση, που αναδύονται από αυτά χωρίς να βρέξουν τα φτερά τους.

Οι σοφοί δεν δεσμεύονται από τους περιορισμούς της ανθρώπινης σκέψης, από τις κατηγορίες και τις έννοιές της, από τις υποθέσεις και τις πεποιθήσεις της, από τις προλήψεις και τις προκαταλήψεις της.

Οι σοφοί δεν επηρεάζονται από τις διακυμάνσεις της ανθρώπινης σκέψης, από τις αμφιβολίες και τα μπερδέματά της, από τις ελπίδες και τους φόβους της, από τις χαρές και τις λύπες της.

Οι σοφοί δεν εξαρτώνται από τις επικυρώσεις της ανθρώπινης σκέψης, από τις απόψεις και τις κρίσεις της, από τους επαίνους και τις επικρίσεις της, από τις ανταμοιβές και τις τιμωρίες της.

B. Πτήση στον Άπειρο Ουρανό: Πέρα από όλα τα όρια

Οι σοφοί έχουν πετάξει στον απέραντο ουρανό, όπου απολαμβάνουν την ελευθερία του πνεύματος, όπου βλέπουν την ομορφιά της αλήθειας, όπου βιώνουν την ευδαιμονία του εαυτού.

Οι σοφοί έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, πέρα από τα όρια του χώρου και του χρόνου, πέρα από τις διακρίσεις του εαυτού και του άλλου, πέρα από τις δυαδικότητες του καλού και του κακού.

Οι σοφοί έχουν ξεπεράσει όλα τα όρια, πέρα από τα επίπεδα του σώματος, του νου και της ψυχής, πέρα από τα στάδια της γέννησης, του θανάτου και της αναγέννησης, πέρα από τις καταστάσεις της εγρήγορσης, του ονείρου και του ύπνου.

IV. Πάνω από τον Κόσμο των Ανθρώπων: Αιώνια Γαλήνη

Α. Η ηρεμία ως Φωτιστής της Σοφής Δραστηριότητας

Οι σοφοί ζουν πάνω από τον κόσμο των ανθρώπων, όπου κατοικούν στην αιώνια γαλήνη, όπου εκπέμπουν άπειρο φως, όπου εκπέμπουν αγάπη άνευ όρων.

Η ηρεμία των σοφών δεν είναι μια παθητική ή αδρανής κατάσταση, αλλά μια ενεργητική και δυναμική κατάσταση. Δεν είναι μια κατάσταση νωθρότητας ή αδιαφορίας, αλλά κατάσταση διαύγειας και ευαισθησίας.

Η ηρεμία των σοφών είναι ένας φωτιστής της σοφής δραστηριότητας. Τους δίνει τη δυνατότητα να βλέπουν τα πράγματα όπως είναι, χωρίς παραμόρφωση ή ψευδαίσθηση. Τους δίνει τη δυνατότητα να ενεργούν σύμφωνα με αυτό που είναι κατάλληλο, χωρίς δισταγμό ή λύπη. Τους εμπνέει να υπηρετούν σύμφωνα με αυτό που χρειάζεται, χωρίς προσδοκίες ή προσκόλληση.

Β. Δραστηριότητα που ενισχύει την ηρεμία

Η δραστηριότητα των σοφών δεν είναι πηγή ενόχλησης ή ταραχής, αλλά πηγή ενίσχυσης και εμπλουτισμού. Δεν είναι πηγή σύγκρουσης ή οδύνης, αλλά πηγή αρμονίας και χαράς.

Η δραστηριότητα των σοφών ενισχύει την ηρεμία τους. Βαθαίνει την επίγνωση και την κατανόησή τους. Ενισχύει τη συμπόνια και την καλοσύνη τους. Διευρύνει τη δημιουργικότητα και την έκφρασή τους.

Γ. Το απέραντο βάθος της αληθινής ζωής

Οι σοφοί ζουν στο απέραντο βάθος της αληθινής ζωής. Δεν περιορίζονται από την επιπολαιότητα και την μηδαμινότητα της εγκόσμιας ζωής. Δεν αποσπώνται από την πολυπλοκότητα και την πολλαπλότητα της εγκόσμιας ζωής. Δεν μπερδεύονται από την παροδικότητα και το ανικανοποίητο της εγκόσμιας ζωής.

Οι σοφοί ζουν στην αληθινή ζωή που είναι απλή, βαθιά και μεγαλειώδης. Είναι απλό γιατί είναι φυσικό και αυθόρμητο. Είναι βαθύ γιατί έχει νόημα και σκοπό. Είναι υπέροχο γιατί είναι όμορφο και μακάριο.

V. Το αληθινό βασίλειο εκείνων που αναζητούν το υπέρτατο

Α. Καταφύγιο στο Άπειρο

Το αληθινό βασίλειο εκείνων που αναζητούν το υπέρτατο δεν είναι ένα φυσικό ή γεωγραφικό μέρος, αλλά ένα πνευματικό και μεταφυσικό. Δεν είναι ένα μέρος που μπορεί κανείς να φτάσει με εξωτερικά μέσα, αλλά με εσωτερικά. Δεν είναι ένα μέρος που μπορείς να βρεις ψάχνοντας, αλλά συνειδητοποιώντας.

Το αληθινό βασίλειο εκείνων που αναζητούν το υπέρτατο είναι το άπειρο, το οποίο βρίσκεται πέρα από όλες τις μορφές και ονόματα, πέρα από όλες τις ποιότητες και ιδιότητες, πέρα από όλες τις μετρήσεις και συγκρίσεις. Είναι το άπειρο που είναι η πηγή και η προέλευση όλων των πραγμάτων, η ουσία και το περιεχόμενο όλων των πραγμάτων, ο στόχος και ο προορισμός όλων των πραγμάτων.

Το να μπεις στην αληθινή σφαίρα εκείνων που αναζητούν το υπέρτατο σημαίνει να βρεις καταφύγιο στο άπειρο, να παραδοθείς σε αυτό, να συγχωνευτείς μαζί του, να γίνεις ένα με αυτό. Είναι να καταφύγει κανείς στη δική του αληθινή φύση, που ταυτίζεται με το άπειρο, που είναι αγνό, τέλειο και αιώνιο.

B. Ο Υπέρτατος Προορισμός: Μια αναζήτηση για την αλήθεια και την απελευθέρωση

Ο υπέρτατος προορισμός δεν είναι μια τελική ή στατική κατάσταση, αλλά μια συνεχής και δυναμική διαδικασία. Δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί να επιτευχθεί μια για πάντα, αλλά μια διαδικασία που μπορεί να συνεχιστεί ατελείωτα. Δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί να κατέχεται ή να ανήκει, αλλά μια διαδικασία που μπορεί να μοιραστεί και να προσφερθεί.

Ο υπέρτατος προορισμός είναι η αναζήτηση της αλήθειας και της απελευθέρωσης, που είναι αναπόσπαστες πτυχές της πραγματικότητας. Η αλήθεια είναι η γνώση της πραγματικότητας όπως είναι, χωρίς παραμόρφωση ή εξαπάτηση. Απελευθέρωση είναι η ελευθερία από την πραγματικότητα όπως φαίνεται, χωρίς προσκόλληση ή αποστροφή.

Το να επιδιώκεις τον υπέρτατο προορισμό είναι να αναζητάς την αλήθεια και την απελευθέρωση σε κάθε στιγμή, σε κάθε κατάσταση, σε κάθε σχέση. Είναι η αναζήτηση της αλήθειας μέσω της έρευνας, του στοχασμού, του διαλογισμού, της αποκάλυψης. Είναι η αναζήτηση της απελευθέρωσης μέσω της απόσπασης.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Friday, October 6, 2023

The Supreme Destination

The Supreme Destination

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright