Esoterism Academy: Seeking Knowledge: A Spiritual Journey

Saturday, October 28, 2023

Seeking Knowledge: A Spiritual Journey

We live in a world of contrasts, where things stand out from each other by their differences and similarities. But how do we decide what is important and what is not? How do we direct our attention to the things that matter, and not to the things that distract us? How do we discover the truth behind the appearances, and not fall prey to illusions and prejudices? These are some of the questions that have occupied philosophers for centuries, and that are still relevant today.

One way to approach these questions is to think of reality as a background of life, a canvas on which things are painted with different colors and shapes. The background of life is the totality of everything that exists, everything that is possible, everything that is natural. It is the source of all meaning and value, but it is also hidden from our direct perception. We can only see some aspects of it, some fragments of it, some reflections of it. And we can only see them through our senses, our minds, our languages, our cultures, our histories. These are the filters that shape our experience of reality, but they also distort it, limit it, bias it.

Some things stand out from the background of life more than others. They catch our attention, they arouse our curiosity, they inspire our emotions. They are the things that we care about, that we value, that we pursue. They are the things that make us human. But they are also the things that can deceive us, that can mislead us, that can blind us. They are the things that we impose on reality, that we project onto reality, that we create in reality. They are the things that make us ignorant.

The ability to focus on some stimuli and isolate from the rest is a powerful tool for learning and understanding. It allows us to zoom in on the details, to analyze the parts, to compare and contrast the features. It allows us to discover patterns, to find regularities, to uncover laws. It allows us to construct models, to formulate theories, to test hypotheses. It allows us to explain reality, to predict reality, to control reality. But it also has a downside. It can make us lose sight of the whole, of the context, of the connections. It can make us overlook the nuances, the exceptions, the variations. It can make us ignore the background of life.

Whatever path evolution takes, logic can find a thousand reasons to justify it. This is because logic is not a mirror of reality, but a tool for manipulating reality. Logic is not a discovery of truth, but a creation of truth. Logic is not a reflection of nature, but a projection of nature. Logic is a game that we play with reality, but it is also a game that reality plays with us.

The natural is simple, it contains the least information that reveals it. The natural is what is given, what is obvious, what is self-evident. The natural is what does not need explanation, what does not require justification, what does not demand proof. The natural is what we take for granted, what we assume without question, what we accept without doubt. The natural is what we know without knowing how we know.

On the contrary, the unnatural and the improbable are the ones that contain the most information in order to be known. The unnatural is what is added, what is surprising, what is mysterious. The unnatural is what needs explanation, what requires justification, what demands proof. The unnatural is what we question, what we doubt, what we challenge. The unnatural is what we learn by learning how we learn.

The information blueprint that drives the dance of evolution is lost in the cosmic chaos. There is no plan, no purpose, no direction in nature. There is only chance, necessity and adaptation. There is only variation, selection and inheritance. There is only diversity, competition and cooperation. There is only change.

There is much we are ignorant of in this vast and complex universe. There are many mysteries that await our exploration and understanding. There are many challenges that test our intelligence and creativity. There are many opportunities that invite our curiosity and wonder.

But there is also something that we know for sure: if you don't learn to spell you can't read.

Spelling is the foundation of reading. Spelling is the code that translates sounds into symbols and symbols into sounds. Spelling is the bridge between speech and writing and writing and speech.

Spelling is also a metaphor for knowledge.

If you don't learn to spell you can't read reality.

If you don't learn to spell you can't understand reality.

If you don't learn to spell you can't communicate reality.

If you don't learn to spell you can't create reality.

...

Αναζητώντας τη Γνώση: Ένα πνευματικό ταξίδι

Ζούμε σε έναν κόσμο αντιθέσεων, όπου τα πράγματα ξεχωρίζουν μεταξύ τους από τις διαφορές και τις ομοιότητές τους. Πώς όμως αποφασίζουμε τι είναι σημαντικό και τι όχι; Πώς κατευθύνουμε την προσοχή μας στα πράγματα που έχουν σημασία και όχι σε αυτά που μας αποσπούν; Πώς ανακαλύπτουμε την αλήθεια πίσω από τα φαινόμενα και δεν πέφτουμε θύματα ψευδαισθήσεων και προκαταλήψεων; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν τους φιλοσόφους για αιώνες, και που εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και σήμερα.

Ένας τρόπος να προσεγγίσουμε αυτά τα ερωτήματα είναι να σκεφτούμε την πραγματικότητα ως φόντο της ζωής, έναν καμβά στον οποίο τα πράγματα είναι ζωγραφισμένα με διαφορετικά χρώματα και σχήματα. Το υπόβαθρο της ζωής είναι το σύνολο όλων όσων υπάρχουν, ό,τι είναι δυνατό, ό,τι είναι φυσικό. Είναι η πηγή κάθε νοήματος και αξίας, αλλά είναι επίσης κρυμμένο από την άμεση αντίληψή μας. Μπορούμε να δούμε μόνο κάποιες πτυχές του, κάποια κομμάτια του, κάποιες αντανακλάσεις του. Και μπορούμε να τα δούμε μόνο μέσα από τις αισθήσεις μας, το μυαλό μας, τις γλώσσες μας, τους πολιτισμούς μας, τις ιστορίες μας. Αυτά είναι τα φίλτρα που διαμορφώνουν την εμπειρία μας για την πραγματικότητα, αλλά και την παραμορφώνουν, την περιορίζουν, την προκατέχουν.

Κάποια πράγματα ξεχωρίζουν από το φόντο της ζωής περισσότερο από άλλα. Μας τραβούν την προσοχή, μας κεντρίζουν την περιέργεια, μας εμπνέουν τα συναισθήματά μας. Είναι τα πράγματα για τα οποία νοιαζόμαστε, που εκτιμούμε, που επιδιώκουμε. Είναι τα πράγματα που μας κάνουν ανθρώπους. Είναι όμως και τα πράγματα που μπορούν να μας εξαπατήσουν, που μπορούν να μας παραπλανήσουν, που μπορούν να μας τυφλώσουν. Είναι τα πράγματα που επιβάλλουμε στην πραγματικότητα, που προβάλλουμε στην πραγματικότητα, που δημιουργούμε στην πραγματικότητα. Είναι τα πράγματα που μας κάνουν να αγνοούμε.

Η ικανότητα εστίασης σε κάποια ερεθίσματα και απομόνωσης από τα υπόλοιπα είναι ένα ισχυρό εργαλείο μάθησης και κατανόησης. Μας επιτρέπει να κάνουμε ζουμ στις λεπτομέρειες, να αναλύουμε τα μέρη, να συγκρίνουμε και να αντιπαραβάλλουμε τα χαρακτηριστικά. Μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε μοτίβα, να βρούμε κανονικότητες, να αποκαλύψουμε νόμους. Μας επιτρέπει να κατασκευάζουμε μοντέλα, να διατυπώνουμε θεωρίες, να ελέγχουμε υποθέσεις. Μας επιτρέπει να εξηγήσουμε την πραγματικότητα, να προβλέψουμε την πραγματικότητα, να ελέγξουμε την πραγματικότητα. Έχει όμως και ένα μειονέκτημα. Μπορεί να μας κάνει να χάσουμε το σύνολο, το πλαίσιο, τις συνδέσεις. Μπορεί να μας κάνει να παραβλέψουμε τις αποχρώσεις, τις εξαιρέσεις, τις παραλλαγές. Μπορεί να μας κάνει να αγνοήσουμε το υπόβαθρο της ζωής.

Όποια διαδρομή κι αν ακολουθήσει η εξέλιξη, η λογική μπορεί να βρει χίλιους λόγους για να τη δικαιολογήσει. Κι αυτό γιατί η λογική δεν είναι καθρέφτης της πραγματικότητας, αλλά εργαλείο χειραγώγησης της πραγματικότητας. Η λογική δεν είναι ανακάλυψη της αλήθειας, αλλά δημιουργία αλήθειας. Η λογική δεν είναι μια αντανάκλαση της φύσης, αλλά μια προβολή της φύσης. Η λογική είναι ένα παιχνίδι που παίζουμε με την πραγματικότητα, αλλά είναι και ένα παιχνίδι που η πραγματικότητα παίζει μαζί μας.

Το φυσικό είναι απλό, περιέχει τις λιγότερες πληροφορίες που το αποκαλύπτουν. Το φυσικό είναι το δεδομένο, το προφανές, το αυτονόητο. Το φυσικό είναι αυτό που δεν χρειάζεται εξήγηση, αυτό που δεν απαιτεί αιτιολόγηση, αυτό που δεν απαιτεί απόδειξη. Το φυσικό είναι αυτό που θεωρούμε δεδομένο, αυτό που υποθέτουμε χωρίς αμφιβολία, αυτό που δεχόμαστε χωρίς αμφιβολία. Το φυσικό είναι αυτό που γνωρίζουμε χωρίς να ξέρουμε πώς ξέρουμε.

Αντίθετα, το αφύσικο και το απίθανο είναι αυτά που περιέχουν τις περισσότερες πληροφορίες για να γίνουν γνωστά. Το αφύσικο είναι αυτό που προστίθεται, αυτό που προκαλεί έκπληξη, αυτό που είναι μυστηριώδες. Το αφύσικο είναι αυτό που χρειάζεται εξήγηση, αυτό που απαιτεί αιτιολόγηση, αυτό που απαιτεί απόδειξη. Το αφύσικο είναι αυτό που αμφισβητούμε, αυτό που αμφιβάλλουμε, αυτό που αμφισβητούμε. Το αφύσικο είναι αυτό που μαθαίνουμε μαθαίνοντας πώς μαθαίνουμε.

Το σχέδιο πληροφοριών που οδηγεί τον χορό της εξέλιξης χάνεται στο κοσμικό χάος. Δεν υπάρχει σχέδιο, σκοπός, κατεύθυνση στη φύση. Υπάρχει μόνο πιθανότητα, αναγκαιότητα και προσαρμογή. Υπάρχει μόνο παραλλαγή, επιλογή και κληρονομικότητα. Υπάρχει μόνο διαφορετικότητα, ανταγωνισμός και συνεργασία. Υπάρχει μόνο αλλαγή.

Υπάρχουν πολλά που αγνοούμε σε αυτό το τεράστιο και πολύπλοκο σύμπαν. Υπάρχουν πολλά μυστήρια που περιμένουν την εξερεύνηση και την κατανόησή μας. Υπάρχουν πολλές προκλήσεις που δοκιμάζουν την ευφυΐα και τη δημιουργικότητά μας. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες που προκαλούν την περιέργεια και την απορία μας.

Υπάρχει όμως και κάτι που ξέρουμε με βεβαιότητα: αν δεν μάθεις ορθογραφία δεν μπορείς να διαβάζεις.

Η ορθογραφία είναι το θεμέλιο της ανάγνωσης. Ορθογραφία είναι ο κώδικας που μεταφράζει τους ήχους σε σύμβολα και τα σύμβολα σε ήχους. Η ορθογραφία είναι η γέφυρα μεταξύ λόγου και γραφής και γραφής και ομιλίας.

Η ορθογραφία είναι επίσης μια μεταφορά της γνώσης.

Αν δεν μάθεις να συλλαβίζεις, δεν μπορείς να διαβάσεις την πραγματικότητα.

Αν δεν μάθεις να συλλαβίζεις, δεν μπορείς να καταλάβεις την πραγματικότητα.

Αν δεν μάθεις να συλλαβίζεις, δεν μπορείς να επικοινωνήσεις την πραγματικότητα.

Αν δεν μάθεις να συλλαβίζεις, δεν μπορείς να δημιουργήσεις πραγματικότητα.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Saturday, October 28, 2023

Seeking Knowledge: A Spiritual Journey

Seeking Knowledge: A Spiritual Journey

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

14. The Flame of True Learning

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright