Seeking Knowledge: A Spiritual Journey
We live in a world of
contrasts, where things stand out from each other by their differences and
similarities. But how do we decide what is important and what is not? How do we
direct our attention to the things that matter, and not to the things that
distract us? How do we discover the truth behind the appearances, and not fall
prey to illusions and prejudices? These are some of the questions that have
occupied philosophers for centuries, and that are still relevant today.
One way to approach these
questions is to think of reality as a background of life, a canvas on which
things are painted with different colors and shapes. The background of life is
the totality of everything that exists, everything that is possible, everything
that is natural. It is the source of all meaning and value, but it is also
hidden from our direct perception. We can only see some aspects of it, some
fragments of it, some reflections of it. And we can only see them through our
senses, our minds, our languages, our cultures, our histories. These are the
filters that shape our experience of reality, but they also distort it, limit
it, bias it.
Some things stand out
from the background of life more than others. They catch our attention, they
arouse our curiosity, they inspire our emotions. They are the things that we
care about, that we value, that we pursue. They are the things that make us human.
But they are also the things that can deceive us, that can mislead us, that can
blind us. They are the things that we impose on reality, that we project onto
reality, that we create in reality. They are the things that make us ignorant.
The ability to focus on
some stimuli and isolate from the rest is a powerful tool for learning and
understanding. It allows us to zoom in on the details, to analyze the parts, to
compare and contrast the features. It allows us to discover patterns, to find
regularities, to uncover laws. It allows us to construct models, to formulate
theories, to test hypotheses. It allows us to explain reality, to predict
reality, to control reality. But it also has a downside. It can make us lose
sight of the whole, of the context, of the connections. It can make us overlook
the nuances, the exceptions, the variations. It can make us ignore the
background of life.
Whatever path evolution
takes, logic can find a thousand reasons to justify it. This is because logic
is not a mirror of reality, but a tool for manipulating reality. Logic is not a
discovery of truth, but a creation of truth. Logic is not a reflection of
nature, but a projection of nature. Logic is a game that we play with reality,
but it is also a game that reality plays with us.
The natural is simple, it
contains the least information that reveals it. The natural is what is given,
what is obvious, what is self-evident. The natural is what does not need
explanation, what does not require justification, what does not demand proof.
The natural is what we take for granted, what we assume without question, what
we accept without doubt. The natural is what we know without knowing how we
know.
On the contrary, the
unnatural and the improbable are the ones that contain the most information in
order to be known. The unnatural is what is added, what is surprising, what is
mysterious. The unnatural is what needs explanation, what requires
justification, what demands proof. The unnatural is what we question, what we
doubt, what we challenge. The unnatural is what we learn by learning how we
learn.
The information blueprint
that drives the dance of evolution is lost in the cosmic chaos. There is no
plan, no purpose, no direction in nature. There is only chance, necessity and
adaptation. There is only variation, selection and inheritance. There is only
diversity, competition and cooperation. There is only change.
There is much we are
ignorant of in this vast and complex universe. There are many mysteries that
await our exploration and understanding. There are many challenges that test
our intelligence and creativity. There are many opportunities that invite our
curiosity and wonder.
But there is also
something that we know for sure: if you don't learn to spell you can't read.
Spelling is the
foundation of reading. Spelling is the code that translates sounds into symbols
and symbols into sounds. Spelling is the bridge between speech and writing and
writing and speech.
Spelling is also a
metaphor for knowledge.
If you don't learn to
spell you can't read reality.
If you don't learn to
spell you can't understand reality.
If you don't learn to
spell you can't communicate reality.
If you don't learn to
spell you can't create reality.
...
Αναζητώντας τη Γνώση: Ένα πνευματικό ταξίδι
Ζούμε σε έναν κόσμο αντιθέσεων, όπου τα πράγματα ξεχωρίζουν μεταξύ τους από
τις διαφορές και τις ομοιότητές τους. Πώς όμως αποφασίζουμε τι είναι σημαντικό
και τι όχι; Πώς κατευθύνουμε την προσοχή μας στα πράγματα που έχουν σημασία και
όχι σε αυτά που μας αποσπούν; Πώς ανακαλύπτουμε την αλήθεια πίσω από τα
φαινόμενα και δεν πέφτουμε θύματα ψευδαισθήσεων και προκαταλήψεων; Αυτά είναι
μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν τους φιλοσόφους για αιώνες, και που
εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και σήμερα.
Ένας τρόπος να προσεγγίσουμε αυτά τα ερωτήματα είναι να σκεφτούμε την
πραγματικότητα ως φόντο της ζωής, έναν καμβά στον οποίο τα πράγματα είναι
ζωγραφισμένα με διαφορετικά χρώματα και σχήματα. Το υπόβαθρο της ζωής είναι το
σύνολο όλων όσων υπάρχουν, ό,τι είναι δυνατό, ό,τι είναι φυσικό. Είναι η πηγή
κάθε νοήματος και αξίας, αλλά είναι επίσης κρυμμένο από την άμεση αντίληψή μας.
Μπορούμε να δούμε μόνο κάποιες πτυχές του, κάποια κομμάτια του, κάποιες
αντανακλάσεις του. Και μπορούμε να τα δούμε μόνο μέσα από τις αισθήσεις μας, το
μυαλό μας, τις γλώσσες μας, τους πολιτισμούς μας, τις ιστορίες μας. Αυτά είναι
τα φίλτρα που διαμορφώνουν την εμπειρία μας για την πραγματικότητα, αλλά και
την παραμορφώνουν, την περιορίζουν, την προκατέχουν.
Κάποια πράγματα ξεχωρίζουν από το φόντο της ζωής περισσότερο από άλλα. Μας
τραβούν την προσοχή, μας κεντρίζουν την περιέργεια, μας εμπνέουν τα
συναισθήματά μας. Είναι τα πράγματα για τα οποία νοιαζόμαστε, που εκτιμούμε,
που επιδιώκουμε. Είναι τα πράγματα που μας κάνουν ανθρώπους. Είναι όμως και τα
πράγματα που μπορούν να μας εξαπατήσουν, που μπορούν να μας παραπλανήσουν, που
μπορούν να μας τυφλώσουν. Είναι τα πράγματα που επιβάλλουμε στην
πραγματικότητα, που προβάλλουμε στην πραγματικότητα, που δημιουργούμε στην
πραγματικότητα. Είναι τα πράγματα που μας κάνουν να αγνοούμε.
Η ικανότητα εστίασης σε κάποια ερεθίσματα και απομόνωσης από τα υπόλοιπα
είναι ένα ισχυρό εργαλείο μάθησης και κατανόησης. Μας επιτρέπει να κάνουμε ζουμ
στις λεπτομέρειες, να αναλύουμε τα μέρη, να συγκρίνουμε και να αντιπαραβάλλουμε
τα χαρακτηριστικά. Μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε μοτίβα, να βρούμε
κανονικότητες, να αποκαλύψουμε νόμους. Μας επιτρέπει να κατασκευάζουμε μοντέλα,
να διατυπώνουμε θεωρίες, να ελέγχουμε υποθέσεις. Μας επιτρέπει να εξηγήσουμε
την πραγματικότητα, να προβλέψουμε την πραγματικότητα, να ελέγξουμε την
πραγματικότητα. Έχει όμως και ένα μειονέκτημα. Μπορεί να μας κάνει να χάσουμε
το σύνολο, το πλαίσιο, τις συνδέσεις. Μπορεί να μας κάνει να παραβλέψουμε τις
αποχρώσεις, τις εξαιρέσεις, τις παραλλαγές. Μπορεί να μας κάνει να αγνοήσουμε
το υπόβαθρο της ζωής.
Όποια διαδρομή κι αν ακολουθήσει η εξέλιξη, η λογική μπορεί να βρει χίλιους
λόγους για να τη δικαιολογήσει. Κι αυτό γιατί η λογική δεν είναι καθρέφτης της
πραγματικότητας, αλλά εργαλείο χειραγώγησης της πραγματικότητας. Η λογική δεν
είναι ανακάλυψη της αλήθειας, αλλά δημιουργία αλήθειας. Η λογική δεν είναι μια
αντανάκλαση της φύσης, αλλά μια προβολή της φύσης. Η λογική είναι ένα παιχνίδι
που παίζουμε με την πραγματικότητα, αλλά είναι και ένα παιχνίδι που η
πραγματικότητα παίζει μαζί μας.
Το φυσικό είναι απλό, περιέχει τις λιγότερες πληροφορίες που το
αποκαλύπτουν. Το φυσικό είναι το δεδομένο, το προφανές, το αυτονόητο. Το φυσικό
είναι αυτό που δεν χρειάζεται εξήγηση, αυτό που δεν απαιτεί αιτιολόγηση, αυτό
που δεν απαιτεί απόδειξη. Το φυσικό είναι αυτό που θεωρούμε δεδομένο, αυτό που
υποθέτουμε χωρίς αμφιβολία, αυτό που δεχόμαστε χωρίς αμφιβολία. Το φυσικό είναι
αυτό που γνωρίζουμε χωρίς να ξέρουμε πώς ξέρουμε.
Αντίθετα, το αφύσικο και το απίθανο είναι αυτά που περιέχουν τις
περισσότερες πληροφορίες για να γίνουν γνωστά. Το αφύσικο είναι αυτό που
προστίθεται, αυτό που προκαλεί έκπληξη, αυτό που είναι μυστηριώδες. Το αφύσικο
είναι αυτό που χρειάζεται εξήγηση, αυτό που απαιτεί αιτιολόγηση, αυτό που
απαιτεί απόδειξη. Το αφύσικο είναι αυτό που αμφισβητούμε, αυτό που
αμφιβάλλουμε, αυτό που αμφισβητούμε. Το αφύσικο είναι αυτό που μαθαίνουμε
μαθαίνοντας πώς μαθαίνουμε.
Το σχέδιο πληροφοριών που οδηγεί τον χορό της εξέλιξης χάνεται στο κοσμικό
χάος. Δεν υπάρχει σχέδιο, σκοπός, κατεύθυνση στη φύση. Υπάρχει μόνο πιθανότητα,
αναγκαιότητα και προσαρμογή. Υπάρχει μόνο παραλλαγή, επιλογή και
κληρονομικότητα. Υπάρχει μόνο διαφορετικότητα, ανταγωνισμός και συνεργασία.
Υπάρχει μόνο αλλαγή.
Υπάρχουν πολλά που αγνοούμε σε αυτό το τεράστιο και πολύπλοκο σύμπαν.
Υπάρχουν πολλά μυστήρια που περιμένουν την εξερεύνηση και την κατανόησή μας.
Υπάρχουν πολλές προκλήσεις που δοκιμάζουν την ευφυΐα και τη δημιουργικότητά
μας. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες που προκαλούν την περιέργεια και την απορία μας.
Υπάρχει όμως και κάτι που ξέρουμε με βεβαιότητα: αν δεν μάθεις ορθογραφία
δεν μπορείς να διαβάζεις.
Η ορθογραφία είναι το θεμέλιο της ανάγνωσης. Ορθογραφία είναι ο κώδικας που
μεταφράζει τους ήχους σε σύμβολα και τα σύμβολα σε ήχους. Η ορθογραφία είναι η γέφυρα
μεταξύ λόγου και γραφής και γραφής και ομιλίας.
Η ορθογραφία είναι επίσης μια μεταφορά της γνώσης.
Αν δεν μάθεις να συλλαβίζεις, δεν μπορείς να διαβάσεις την πραγματικότητα.
Αν δεν μάθεις να συλλαβίζεις, δεν μπορείς να καταλάβεις την πραγματικότητα.
Αν δεν μάθεις να συλλαβίζεις, δεν μπορείς να επικοινωνήσεις την
πραγματικότητα.
Αν δεν μάθεις να συλλαβίζεις, δεν μπορείς να δημιουργήσεις πραγματικότητα.
