Esoterism Academy: The Eternal Presence: The Basis of Everything

Sunday, September 10, 2023

The Eternal Presence: The Basis of Everything

PERCEPTION, as a term, has a dynamic meaning that means precisely a cognitive process, Knowing. To know means to see directly, to come in contact with, to join, it does not mean to mentally approach through concepts, to believe, to have beliefs. It is about a deeper process of understanding, about a real contact, about an existential experience. Knowing is an Ongoing Process that when it "becomes" Knowing, static knowledge (supposedly "complete"), is petrified and useless... because it does not reveal what is happening in the present, "in front" of us, but is based on memory, in time.

So, PERCEPTION (with this meaning) is a Happening, a Becoming, it indicates Movement.

Some use terms like, Consciousness. The correct term is Conscious which denotes a process. The term Consciousness is misleading because it has an ontic character and an ontological meaning.

Also, the term Self-Consciousness is a static term that does not correspond to Flowing Reality.

All this philosophical grammar (elementary things after all) helps us to understand that we are PERCEPTION (PERCEIVED), in the sense of the Flow of Knowledge, of Knowing (constantly), Something Alive, Manifesting Here, Now, within the very experience of knowing.

PERCEPTION (with the meaning we said) is therefore the Source Spontaneous Direct Cognitive Energy, which "informs" us that WE EXIST, we are a Continuous Process of Existence, a Current of Existence more correctly, (EXIST), that Lives in the Flowing Moment, that constantly changing "content" (content of experience). The "information" about our existence comes primarily from this very PERCEPTION, with its own wherewithal and then, secondarily, from our relationship with something "else".

This very PERCEPTION (the Existential Happening) is our "Being", the way of existing in the space of experience.

But since we are talking about a Cognitive Process, can it (like a core of existence) have limits, be limited to certain activities, or behaviors? What is DEPTH OF PERCEPTION? How far can it be expanded? to be dilated? And what is its Real Quality, its Character? Its temporary limitation to a "type" of perception? In a defined behavior? In a specific activity? such as thought, sensation, or physical experience?

We want to say that PERCEPTION EXISTS, either like this or otherwise, even if its "content" changes, it does not depend on a specific content. It exists as a Pure Happening (as a Function, if you will) regardless of content.

This (if understood) means many things.

It means the Endlessness of the Process (a Process that continues in various fields of experience, worlds).

It also means the Infinite Depth of Potential, Expanding to the Limitless.

It also means the possibility of PERCEPTION being "trapped" in an activity (such as thinking, conceptual activity) and seeing through it, distorted Reality.

It also means that PERCEPTION Can be One (like Pure Perception, without "content") or from a COMMON BASE have many manifestations. To be artificially "separated" from its ONE BASE and to experience its individuality, within its "limited" activities.

It also means that THIS PERCEPTION is the BASIS OF EVERY "PERCEPTION", the Soil Where Every Limited Perception Grows and Grows up, such as EVERYONE'S PRESENT PERCEPTION.

PERCEPTION IS THE ESSENTIAL NATURE (the Background) of the PRESENT PERCEPTION that we feel when we "differ from our BASE, inasmuch as we differ in the character (traits) that we differ.

Essentially our PERCEPTION and CURRENT PERCEPTION (Everyone's Perception) are the same thing. In other words, what is individuality? The "x" man? The "w" man? It is PERCEPTION that is limited to a "particular mode of operation".

From here (from what we say) many conclusions can also be drawn that can take our "reflection" further down.

THE ESSENTIAL NATURE OF THE PRESENT PERCEPTION IS ALWAYS BEYOND ITS LIMITED AND LIMITED ACTIVITIES.

PERCEPTION (the PRESENT PERCEPTION) Is and Remains PRESENCE (An Immediate Perceptual Data) Embracing whatever is contained in our awareness at the given moment. This means that Presence Remains Presence even when all that we perceive changes or ceases to exist altogether, (sensory activities, emotions, thoughts, perceptions of an individual existence...). The Only Thing That Really Exists, Eternal and Indestructible, is the PRESENCE.

PRESENCE is in the nature of PURE PRESENCE, regardless of its "content". The Processes, the Functions, (such as thought, the senses, etc.) that cause separations between us (or our body) and the world are "artificial perceptions" of the given moment... they are purely, not ontic, but functional in nature … these are not permanent situations.

REAL FREEDOM Consists in Realizing that WE ARE PURE PRESENCE…all separations, all processes, “states” are just temporary, without permanent character. Therefore, they can be "overcome". It is a mistake to take them (temporary states) as permanent states of being. Ultimate Freedom from all, Reveals the ONENESS of PRESENCE.

Ultimately, because we always have to guide "thinking" to a conclusion, because people don't want to think (in the healthy sense of the term), what we need to UNDERSTAND is that PERCEPTION IS ETERNAL PRESENCE and it is we who "determine" what is its "content". We "build" the world we "live in". We determine our "course", our "destiny": "You Are Exactly What You Perceive".

If we don't ASCEND, throwing off all attachments to the worlds of illusion, To the Clear Sky of Freedom, if we don't LIBERATE, we will never be able to EMERGE into the LIGHT, into the TRUE REALITY (not what we think is Reality), Where ALL IS ONE, ALL IS GOD.

All Traditions speak of an Initiative Journey to Freedom, to the RESTORATION OF OUR TRUE NATURE, OUR DIVINE NATURE.

And like our "grandfather" Odysseus, we should "ignore" the song of illusions that invite us to their imaginary worlds. The Only Guide in the JOURNEY TO TRUTH, is the Deep Nostalgia of our Spiritual Homeland, the True Ithaca, which is our Home, our Nature... the Complete Liberation from all, no matter how beautiful they seem (they are not, they just imagine). Adventures in fantasy islands, experiences, no matter how much we think they enrich us in "knowledge", are actually like the dream of the night that is lost in the light of day. THERE IS NOTHING LIKE OUR HOME.

This INTERNAL JOURNEY OF UNDERSTANDING, of dissolving illusions, only leads us to Here We Have Always Been. But we only really understand this when we HAVE MADE the Journey. We're Back Here Where We Started. We have closed the CIRCLE of Existence, of Becoming. We are Outside of Becoming, Outside of Place and Time. WE ARE EVERYWHERE AND FOREVER.

...

Η Αιώνια Παρουσία

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ, σαν όρος, έχει ένα δυναμικό νόημα που σημαίνει ακριβώς μια γνωστική διαδικασία, το Γνωρίζειν. Το Γνωρίζειν σημαίνει βλέπω άμεσα, έρχομαι σε επαφή, ενώνομαι, δεν σημαίνει την νοητική προσέγγιση μέσω εννοιών, την πεποίθηση, την πίστη. Πρόκειται για μια πιο βαθιά διαδικασία κατανόησης, για μια πραγματική επαφή, για υπαρξιακό βίωμα. Το Γνωρίζειν είναι μια Διαρκής Διαδικασία που όταν «γίνεται» Γνωρίζω, στατική γνώση (υποτίθεται «ολοκληρωμένη»), είναι απολιθωμένη και άχρηστη… γιατί δεν αποκαλύπτει αυτό που συμβαίνει στο παρόν, «μπροστά» μας, αλλά βασίζεται στην μνήμη, στο χρόνο.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ λοιπόν (με αυτό το νόημα) είναι ένα Συμβαίνειν, ένα Γίγνεσθαι, υποδηλώνει Κίνηση.

Κάποιοι χρησιμοποιούν όρους όπως, Συνείδηση. Ο σωστός όρος είναι Συνειδέναι που δηλώνει μια διαδικασία. Ο όρος Συνείδηση είναι παραπλανητικός γιατί έχει ένα οντικό χαρακτήρα κι ένα οντολογικό νόημα.

Επίσης, ο όρος Αυτοσυνειδησία είναι ένας στατικός όρος που δεν ανταποκρίνεται στην Ρέουσα Πραγματικότητα.

Όλη αυτή η φιλοσοφική γραμματική (πράγματα στοιχειώδη άλλωστε) μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι είμαστε ΑΝΤΙΛΗΨΗ (ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΘΑΙ), με το νόημα της Ροής Γνώσης, του Γνωρίζειν (διαρκώς), Κάτι Ζωντανό, που Εκδηλώνεται Εδώ, Τώρα, μέσα ακριβώς από την εμπειρία της γνώσης.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ (με το νόημα που είπαμε) είναι λοιπόν η Πηγαία Αυθόρμητη Άμεση Γνωστική Ενέργεια, που μας «πληροφορεί» ότι ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ, Είμαστε μια Διαρκής Διαδικασία Ύπαρξης, ένα Ρεύμα Ύπαρξης πιο σωστά, (ΥΠΑΡΧΕΙΝ), που Ζει στην Στιγμή που Ρέει, που αλλάζει συνεχώς «περιεχόμενο» (περιεχόμενο εμπειρίας). Η «πληροφορία» για την ύπαρξή μας προέρχεται καταρχήν από αυτήν την ίδια την ΑΝΤΙΛΗΨΗ, με δικά της, ίδια, μέσα και μετά, δευτερευόντως, από την σχέση μας με κάτι «άλλο».

Αυτή ακριβώς η ΑΝΤΙΛΗΨΗ (το Υπαρξιακό Συμβαίνειν) είναι η «Ύπαρξή» μας, ο τρόπος να υπάρχουμε στον χώρο της εμπειρίας.

Εφόσον όμως μιλάμε για μια Γνωστική Διαδικασία, μπορεί αυτό (σαν πυρήνας ύπαρξης) να έχει όρια, να περιοριστεί σε ορισμένες δραστηριότητες, ή συμπεριφορές; Ποιο είναι το ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ; Μέχρι που μπορεί να Διευρυνθεί; να Επεκταθεί; Και ποια είναι η Πραγματική Ποιότητά της, ο Χαρακτήρας της; Ο προσωρινός περιορισμός της σε ένα «είδος» αντίληψης; Σε μια καθορισμένη συμπεριφορά; Σε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα; όπως η σκέψη, η αίσθηση, ή η σωματική εμπειρία;…

Θέλουμε να πούμε πως η ΑΝΤΙΛΗΨΗ Υφίσταται, Είτε Έτσι Είτε Αλλιώς, κι ας αλλάζει το «περιεχόμενό» της, δεν εξαρτάται από ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο. Υφίσταται σαν Καθαρό Συμβαίνειν (σαν Λειτουργία, αν θέλετε) ανεξαρτήτως περιεχομένου.

Αυτό (αν το κατανοήσουμε) σημαίνει πολλά πράγματα.

Σημαίνει το Ανώλεθρο της Διαδικασίας (μιας Διαδικασίας που Συνεχίζεται σε διάφορα πεδία εμπειρίας, κόσμους).

Σημαίνει ακόμα το Άπειρο Βάθος της Δυνατότητας, να Διευρυνθεί μέχρι το Απεριόριστο.

Σημαίνει ακόμα την πιθανότητα να «παγιδευτεί» η ΑΝΤΙΛΗΨΗ σε μια δραστηριότητα (όπως η σκέψη, η εννοιολογική δραστηριότητα) και να βλέπει από μέσα από εκεί, παραμορφωμένη την Πραγματικότητα.

Σημαίνει ακόμα πως η ΑΝΤΙΛΗΨΗ Μπορεί να Είναι Μια (σαν Καθαρή Αντίληψη, χωρίς «περιεχόμενο») ή από ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΒΑΣΗ να έχει πολλές εκδηλώσεις. Να «διαχωρίζεται» τεχνητά από την ΜΙΑ ΒΑΣΗ της και να βιώνει την ατομικότητά της, μέσα στις «περιορισμένες» δραστηριότητές της.

Σημαίνει ακόμα πως η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΑΥΤΗ είναι η ΒΑΣΗ ΚΑΘΕ «ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ», το Έδαφος Όπου Φύεται και Αναπτύσσεται κάθε Περιορισμένη Αντίληψη, όπως η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΦΥΣΗ (το Υπόβαθρο) της ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ που νοιώθουμε όταν «διαφοροποιούμαστε από την ΒΑΣΗ μας, στο μέτρο που διαφοροποιούμαστε και στον χαρακτήρα (στα χαρακτηριστικά) που διαφοροποιούμαστε.

Ουσιαστικά η ΑΝΤΙΛΗΨΗ κι η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ μας (η Αντίληψη του Καθενός) Είναι το Ίδιο Πράγμα. Με άλλα λόγια, τι είναι η ατομικότητα; Ο «χ» άνθρωπος; Ο «ψ» άνθρωπος; Είναι ΑΝΤΙΛΗΨΗ που Περιορίζεται σε ένα «ιδιαίτερο τρόπο λειτουργείας».

Από εδώ (από αυτά που λέμε) βγαίνουν επίσης πολλά συμπεράσματα που μπορούν να πάνε το «στοχασμό» μας πιο κάτω.

Η ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ.

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ (η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ) Είναι και Παραμένει ΠΑΡΟΥΣΙΑ (Ένα Άμεσο Αντιληπτικό Δεδομένο) που Αγκαλιάζει ό,τι εμπεριέχεται στην επίγνωσή μας την δεδομένη στιγμή. Αυτό σημαίνει ότι η Παρουσία Παραμένει Παρουσία ακόμα κι όταν όλα αυτά που αντιλαμβανόμαστε αλλάζουν ή παύουν να υπάρχουν εντελώς, (αισθητήριες δραστηριότητες, συγκινήσεις, σκέψεις, αντιλήψεις μιας ατομικής ύπαρξης…). Το Μόνο που Υφίσταται Πραγματικά, Αιώνιο κι Ανώλεθρο, είναι η ΠΑΡΟΥΣΙΑ.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ Είναι στην Φύση της ΑΓΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ανεξάρτητα από το όποιο «περιεχόμενό» της. Οι Διαδικασίες, οι Λειτουργίες, (όπως η σκέψη, αι αισθήσεις, κλπ.) που προκαλούν διαχωρισμούς ανάμεσα σε μας (ή το σώμα μας) και τον κόσμο είναι «τεχνητές αντιλήψεις» της δεδομένης στιγμής… έχουν καθαρά, όχι οντικό, αλλά λειτουργικό χαρακτήρα… δεν πρόκειται για μόνιμες καταστάσεις.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Συνίσταται στο να Κατανοήσουμε ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ… όλοι οι διαχωρισμοί, όλες οι διαδικασίες, οι «καταστάσεις» είναι ακριβώς προσωρινές, χωρίς μόνιμο χαρακτήρα. Συνεπώς μπορούν να «ξεπεραστούν». Είναι λάθος να τις εκλαμβάνουμε (τις προσωρινές καταστάσεις) σαν μόνιμες οντικές καταστάσεις. Η Τελειωτική Ελευθερία από όλα, Αποκαλύπτει την ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ.

Τελικά, επειδή πάντα πρέπει να οδηγούμε το «στοχασμό» προς μια κατάληξη, επειδή οι άνθρωποι δεν θέλουν να σκέπτονται (με το υγιές νόημα του όρου), αυτό που πρέπει να Κατανοήσουμε είναι ότι Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ κι είμαστε εμείς που «καθορίζουμε» ποιο είναι το «περιεχόμενό» της. Εμείς «κατασκευάζουμε» τον κόσμο στον οποίο «ζούμε». Εμείς καθορίζουμε την «πορεία» μας, την «μοίρα» μας: «Είσαι Ακριβώς Ό,τι Αντιλαμβάνεσαι».

Αν δεν Ανυψωθούμε, πετώντας όλες τις δεσμεύσεις με τους κόσμους των ψευδαισθήσεων, Προς τον Καθαρό Ουρανό της Ελευθερίας, αν δεν ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ, δεν θα μπορέσουμε ποτέ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΩΣ, στην ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (όχι αυτό που νομίζουμε Πραγματικότητα), Όπου ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ.

Όλες οι Παραδόσεις μιλάνε για μια Μυητική Πορεία προς την Ελευθερία, προς την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ, της ΘΕΪΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ.

Και σαν τον «παππού» μας τον Οδυσσέα, θα πρέπει να «αγνοήσουμε» το τραγούδι των ψευδαισθήσεων που μας καλούν στους φανταστικούς κόσμους τους. Ο Μόνος Οδηγός στο ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, είναι η Βαθιά Νοσταλγία της Πνευματικής Πατρίδας μας, της Αληθινής Ιθάκης, που είναι το Σπίτι μας, η Φύση μας… η Πλήρης Απελευθέρωση από όλα, όσο όμορφα κι αν φαντάζουν (δεν είναι, απλά φαντάζουν). Οι περιπέτειες στα νησιά της φαντασίας, οι εμπειρίες, όσο κι αν νομίζουμε ότι μας πλουτίζουν σε «γνώση», είναι στην πραγματικότητα σαν το όνειρο της νύχτας που χάνεται στο φως της μέρας. ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.

Τούτο το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ, της διάλυσης των ψευδαισθήσεων, δεν μας Οδηγεί παρά Εδώ που Είμασταν Πάντα. Αλλά αυτό το καταλαβαίνουμε πραγματικά μονάχα όταν ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ το Ταξίδι. Έχουμε Επιστρέψει Εδώ Από Όπου Ξεκινήσαμε. Έχουμε Κλείσει τον ΚΥΚΛΟ της Ύπαρξης, του Γίγνεσθαι. Είμαστε Έξω από το Γίγνεσθαι, Έξω από Τόπο και Χρόνο. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, September 10, 2023

The Eternal Presence: The Basis of Everything

The Eternal Presence: The Basis of Everything

Η Αιώνια Παρουσία

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright