Tuesday, August 1, 2023

The Path: Understanding the Intersection of Unity, Virtue, and Knowledge

The journey of life, often referred to as "The Path", is a complex weave of unity, virtue, and knowledge. This intricate tapestry is woven with the threads of our experiences, moments of understanding, and flashes of insight. It is in this journey that we find the essence of reality, and the possibility of discerning the existence of a higher power.

Unity in Diversity: The Foundation of Reality

One of the fundamental truths of existence is the concept of unity in diversity. This principle suggests that beneath the surface of apparent diversity exists a profound unity. Indeed, the multiplicity of the universe's forms, colors, and structures is not contradictory to the idea of unity, but rather it is the very manifestation of it.

As humans, we often struggle to perceive this unity due to our limited perspectives. We are like the blind men in the popular parable, each touching a different part of an elephant and proclaiming it to be the whole. However, just because we fail to perceive the elephant in its entirety does not mean that it ceases to exist as a unified entity.

The Road of Virtue

Navigating the path of life entails traversing diverse terrains: ups and downs, turns and straight paths. Amid this complexity, the road of virtue remains ever consistent and straight. Virtue is not swayed by external circumstances. It remains constant, serving as a guiding principle that we can cling to amidst the turbulence of life.

Through virtues like honesty, kindness, patience, and perseverance, we find stability and direction. These virtues serve as the compass that helps us stay true to our path, ensuring that we do not lose our way in the labyrinth of life's challenges and uncertainties.

The Path of True Knowledge

The path of true knowledge, on the other hand, is not an easy one. It transcends the typical boundaries of good and evil, challenging us to look beyond these dualities to uncover the truth. This path demands courage, for it requires us to confront the unknown and the uncomfortable.

True knowledge is not about accumulating facts or information. Rather, it is about achieving a deep understanding of reality, of life, and of ourselves. It is about seeing beyond the superficial and the apparent, and discerning the underlying principles that govern the universe.

Reality and God: Self-Evident and Self-Imposed

Reality is self-evident and self-imposed. It exists regardless of our perception or understanding of it. It does not require defense, nor is it threatened by denial. It simply is. This understanding brings us to the concept of God.

The existence of God, like reality, does not depend on our perception. Whether we perceive God or not, whether we believe or disbelieve, does not change the reality of God's existence. God remains ever present, ever constant, with a reality that transcends human understanding and perception.

Conclusion

The path of life is a journey through the realms of unity, virtue, and knowledge. It is a journey of discovery, exploration, and understanding. It is a journey that ultimately leads us to the realization of the self-evident and self-imposed reality of existence, and the unchanging reality of God. It is on this path that we find the true essence of our existence and the profound wisdom that lies in the heart of life itself.

Here are some advices related to the spiritual path:

- Stay focused on the present moment. The past is gone and the future is not yet here. This moment is all we ever have.

- Let go of attachment and desire. Clinging to things and wanting more leads to suffering. Accept what is.

- Practice forgiveness. Holding on to anger and resentment blocks inner peace. Forgive others and yourself.

- Cultivate compassion. Wish all beings to be happy and free from suffering. Helping others helps yourself.

- Develop equanimity. Treat all experiences with an even mind - joy and sorrow, praise and blame. Remain balanced.

- Have faith in your own inner wisdom. Trust your intuition. It will guide you if you listen to it.

- Be patient and persistent. Spiritual growth takes time. Progress may seem slow but each step forward is worthwhile.

- Find a spiritual teacher or community. Their wisdom and support can aid your journey. But remember to think for yourself.

- Live ethically and morally. Harmful actions create disturbances in the mind. Right conduct leads to tranquility.

- Regularly reflect and meditate. Make time to go within. This deepens self-awareness and brings insight.

The path requires effort but brings lasting fulfillment. Follow it earnestly but lightheartedly. The destination is within you.

...

# Το Μονοπάτι: Κατανόηση της Τομής της Ενότητας, της Αρετής και της Γνώσης

Το ταξίδι της ζωής, που συχνά αναφέρεται ως «Το μονοπάτι», είναι ένα σύνθετο πλέγμα ενότητας, αρετής και γνώσης. Αυτή η περίπλοκη ταπετσαρία είναι πλεγμένη με τα νήματα των εμπειριών μας, των στιγμών κατανόησης και των αναλαμπές της διορατικότητας. Σε αυτό το ταξίδι βρίσκουμε την ουσία της πραγματικότητας και τη δυνατότητα να διακρίνουμε την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης.

Ενότητα στην Διαφορετικότητα: Η Βάση της Πραγματικότητας

Μία από τις θεμελιώδεις αλήθειες της ύπαρξης είναι η έννοια της ενότητας στην διαφορετικότητα. Αυτή η αρχή υποδηλώνει ότι κάτω από την επιφάνεια της φαινομενικής διαφορετικότητας υπάρχει μια βαθιά ενότητα. Πράγματι, η πολλαπλότητα των μορφών, των χρωμάτων και των δομών του σύμπαντος δεν είναι αντίθετη με την ιδέα της ενότητας, αλλά μάλλον είναι η ίδια η εκδήλωσή της.

Ως άνθρωποι, συχνά αγωνιζόμαστε να αντιληφθούμε αυτή την ενότητα λόγω των περιορισμένων προοπτικών μας. Είμαστε σαν τους τυφλούς στη λαϊκή παραβολή, που ο καθένας αγγίζει ένα διαφορετικό μέρος ενός ελέφαντα και το διακηρύσσει ως το σύνολο. Ωστόσο, μόνο και μόνο επειδή αδυνατούμε να αντιληφθούμε τον ελέφαντα στο σύνολό του δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει ως ενοποιημένη οντότητα.

Ο Δρόμος της Αρετής

Η πλοήγηση στο μονοπάτι της ζωής συνεπάγεται τη διέλευση διαφορετικών εδαφών: ανηφόρες και κατηφόρες, στροφές και ευθεία μονοπάτια. Μέσα σε αυτήν την πολυπλοκότητα, ο δρόμος της αρετής παραμένει πάντα συνεπής και ευθύς. Η αρετή δεν επηρεάζεται από τις εξωτερικές συνθήκες. Παραμένει σταθερό, χρησιμεύοντας ως κατευθυντήρια αρχή στην οποία μπορούμε να προσκολληθούμε εν μέσω της αναταραχής της ζωής.

Μέσα από αρετές όπως η ειλικρίνεια, η καλοσύνη, η υπομονή και η επιμονή, βρίσκουμε σταθερότητα και κατεύθυνση. Αυτές οι αρετές χρησιμεύουν ως η πυξίδα που μας βοηθά να παραμείνουμε πιστοί στο μονοπάτι μας, διασφαλίζοντας ότι δεν θα χάσουμε το δρόμο μας στον λαβύρινθο των προκλήσεων και των αβεβαιοτήτων της ζωής.

Το Μονοπάτι της Αληθινής Γνώσης

Ο δρόμος της αληθινής γνώσης, από την άλλη, δεν είναι εύκολος. Ξεπερνά τα τυπικά όρια του καλού και του κακού, προκαλώντας μας να κοιτάξουμε πέρα από αυτές τις δυαδότητες για να αποκαλύψουμε την αλήθεια. Αυτός ο δρόμος απαιτεί θάρρος, γιατί απαιτεί να αντιμετωπίσουμε το άγνωστο και το άβολο.

Η αληθινή γνώση δεν αφορά τη συσσώρευση γεγονότων ή πληροφοριών. Μάλλον, πρόκειται για την επίτευξη βαθιάς κατανόησης της πραγματικότητας, της ζωής και του εαυτού μας. Πρόκειται για το να δούμε πέρα από το επιφανειακό και το φαινομενικό, και να διακρίνουμε τις βασικές αρχές που διέπουν το σύμπαν.

Πραγματικότητα και Θεός: Αυτονόητη και Αυτοεπιβαλλόμενη

Η πραγματικότητα είναι αυτονόητη και αυτοεπιβαλλόμενη. Υπάρχει ανεξάρτητα από την αντίληψη ή την κατανόησή μας για αυτό. Δεν απαιτεί άμυνα, ούτε απειλείται από άρνηση. Απλώς είναι. Αυτή η κατανόηση μας φέρνει στην έννοια του Θεού.

Η ύπαρξη του Θεού, όπως και η πραγματικότητα, δεν εξαρτάται από την αντίληψή μας. Είτε αντιλαμβανόμαστε τον Θεό είτε όχι, είτε πιστεύουμε είτε δεν πιστεύουμε, δεν αλλάζει την πραγματικότητα της ύπαρξης του Θεού. Ο Θεός παραμένει πάντα παρών, πάντα σταθερός, με μια πραγματικότητα που υπερβαίνει την ανθρώπινη κατανόηση και αντίληψη.

Συμπέρασμα

Το μονοπάτι της ζωής είναι ένα ταξίδι μέσα από τα βασίλεια της ενότητας, της αρετής και της γνώσης. Είναι ένα ταξίδι ανακάλυψης, εξερεύνησης και κατανόησης. Είναι ένα ταξίδι που τελικά μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση της αυτονόητης και αυτοεπιβαλλόμενης πραγματικότητας της ύπαρξης, και της αμετάβλητης πραγματικότητας του Θεού. Σε αυτό το μονοπάτι βρίσκουμε την αληθινή ουσία της ύπαρξής μας και τη βαθιά σοφία που βρίσκεται στην καρδιά της ίδιας της ζωής.

Ακολουθούν μερικές συμβουλές που σχετίζονται με την πνευματική πορεία:

- Μείνετε συγκεντρωμένοι στην παρούσα στιγμή. Το παρελθόν έχει φύγει και το μέλλον δεν είναι ακόμα εδώ. Αυτή η στιγμή είναι το μόνο που έχουμε ποτέ.

- Αφήστε την προσκόλληση και την επιθυμία. Η προσκόλληση σε πράγματα και το να θέλεις περισσότερα οδηγεί σε βάσανα. Αποδεχτείτε αυτό που είναι.

- Εξασκηθείτε στη συγχώρεση. Η συγκράτηση του θυμού και της αγανάκτησης μπλοκάρει την εσωτερική γαλήνη. Συγχωρήστε τους άλλους και τον εαυτό σας.

- Καλλιεργήστε τη συμπόνια. Ευχηθείτε σε όλα τα όντα να είναι ευτυχισμένα και απαλλαγμένα από βάσανα. Το να βοηθάς τους άλλους βοηθάει τον εαυτό σου.

- Αναπτύξτε την ηρεμία. Αντιμετωπίστε όλες τις εμπειρίες με ομοιόμορφο μυαλό - χαρά και λύπη, επαίνους και κατηγορίες. Παραμείνετε ισορροπημένοι.

- Να έχετε πίστη στη δική σας εσωτερική σοφία. Εμπιστευτείτε τη διαίσθησή σας. Θα σας καθοδηγήσει αν το ακούσετε.

- Να είστε υπομονετικοί και επίμονοι. Η πνευματική ανάπτυξη απαιτεί χρόνο. Η πρόοδος μπορεί να φαίνεται αργή, αλλά κάθε βήμα προς τα εμπρός αξίζει τον κόπο.

- Βρείτε έναν πνευματικό δάσκαλο ή κοινότητα. Η σοφία και η υποστήριξή τους μπορούν να βοηθήσουν το ταξίδι σας. Αλλά θυμηθείτε να σκεφτείτε μόνοι σας.

- Ζήστε ηθικά και Ορθά. Οι επιβλαβείς ενέργειες δημιουργούν διαταραχές στο μυαλό. Η σωστή συμπεριφορά οδηγεί σε ηρεμία.

- Να στοχάζεστε και να διαλογίζεστε τακτικά. Βρείτε χρόνο για να μπείτε μέσα. Αυτό εμβαθύνει την αυτογνωσία και φέρνει διορατικότητα.

Το μονοπάτι απαιτεί προσπάθεια αλλά φέρνει διαρκή εκπλήρωση. Ακολουθήστε το με ειλικρίνεια αλλά με ανάλαφρη καρδιά. Ο προορισμός είναι μέσα σας.

The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection

In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn.

This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation.

Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving.

The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole

The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence.

The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced.

Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers.

The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within.

Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding.

In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation.

The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self.

A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other.

And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom.

For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul.

…

Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός

Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη.

Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης.

Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας.

Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου.

Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης.

Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας.

Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας.

Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης.

Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό.

Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού.

Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο.

Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία.

Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES