The Right Approach to "Is": God is the IS, the Source of Being
The formulation of a question, a question, already presupposes a worldview, a logical framework within which the reason, the question, is articulated. Many times the questions formulated by man are wrong, they lead to wrong conclusions and they base life and action on not solid foundations. But why are questions phrased the wrong way? Because the worldview framework is flawed the reason is weak and the logical consequence is not real but typological. A question, a question that people have been asking for thousands of years: Is there a God? What Is God? How do we know Him? how do we approach Him? With this question as a starting point, religions, systems, philosophies have been created and hundreds of thousands of volumes have been written. And yet it is a wrong question that starts from a wrong perception, position. So, everything is up in the air, history, religions, philosophies, activities, it's all intellectual rubbish. Why? Here's why: We start from the mistaken notion that God is Something, Something outside of us, an Object that we can know, perhaps by intuition, mental processes, or possibly by sensation. But God is not Something. God is the IS, the Source of Being. We ourselves (as Consciousness, Consciousness of Existence, of "Being") belong to IS. Therefore, in order to approach the IS, we must do it through Experiencing of the IS and not by considering the IS in front of us, an Object. To regard God as Something outside of us, of our Being, of IS, is the worst idolatry.
In order to approach the IS we must do so through the IS that we are. The IS, the Consciousness of Being, the Consciousness, must be cleansed of all mental misinterpretations, of all mental activities, in order to Reveal the IS. Such a position that considers IS as the Superset of "the being we are" and we approach it through the Experiencing of IS, is completely different from the other perception, from the perception that considers that IS, is outside of us and leads to other conclusions and founds life and activity on other bases. It directs us to the Experiencing of IS, of Existence, to an inner perception, and not to an outer activity. It establishes from the beginning our Relationship with IS, our Destiny, our Wholeness.
So, more useful than formulating questions and giving answers on which we base our Existence is to see from which theoretical base we start. The perception that connects our Being with IS and directs us to the inner life is clearly stronger logically. Whereas the perception that starts from a small, weak, unlearned, consciousness that perceives everything outside itself is immature and belongs to obsolete times. Unfortunately, humanity perceives Existence completely lightly.
…
Η Ορθή Προσέγγιση του “Είναι”: Ο Θεός Είναι το ΕΙΝΑΙ, η Πηγή του Είναι
Η διατύπωση μίας απορίας, μίας ερώτησης, προϋποθέτει ήδη μία κοσμοαντίληψη, ένα λογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αρθρώνεται ο λόγος, η ερώτηση. Πολλές φορές οι απορίες που διατυπώνονται από τον άνθρωπο είναι λανθασμένες, οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα και θεμελιώνουν την ζωή και την δράση σε όχι στέρεες βάσεις. Γιατί όμως διατυπώνονται απορίες με λάθος τρόπο; Επειδή το κοσμοθεωρητικό πλαίσιο είναι εσφαλμένο ο λόγος είναι αδύναμος και η λογική συνέπεια είναι όχι πραγματική αλλά τυπολογική. Απορία, ερώτηση που κάνουν οι άνθρωποι χιλιάδες χρόνια: Υπάρχει Θεός; Τι Είναι Θεός; Πως Τον γνωρίζουμε; πως Τον προσεγγίζουμε; Με αφετηρία αυτή την απορία έχουν δημιουργηθεί θρησκείες, συστήματα, φιλοσοφίες κι έχουν γραφτεί εκατοντάδες χιλιάδες τόμοι. Κι όμως είναι μία λανθασμένη ερώτηση που ξεκινά από μία λανθασμένη αντίληψη, τοποθέτηση. Έτσι όλα είναι στον αέρα, ιστορία, θρησκείες, φιλοσοφίες, δραστηριότητες, είναι όλα διανοητικά σκουπίδια. Γιατί; Ιδού γιατί: Ξεκινάμε από την λανθασμένη αντίληψη ότι ο Θεός Είναι Κάτι, Κάτι έξω από εμάς, ένα Αντικείμενο που μπορούμε να γνωρίσουμε, ίσως με την διαίσθηση, τις διανοητικές ενέργειες, ή ενδεχομένως με την αίσθηση. Αλλά όμως ο Θεός δεν είναι Κάτι. Ο Θεός Είναι το ΕΙΝΑΙ, η Πηγή του Είναι. Εμείς οι ίδιοι (σαν Συνείδηση, Συνείδηση της Ύπαρξης, του «Είναι») ανήκουμε στο ΕΙΝΑΙ. Για να προσεγγίσουμε λοιπόν το ΕΙΝΑΙ πρέπει να το κάνουμε μέσα από την Βίωση του ΕΙΝΑΙ κι όχι θεωρώντας το ΕΙΝΑΙ απέναντί μας, ένα Αντικείμενο. Η θεώρηση του Θεού σαν Κάτι έξω από εμάς, από το Είναι μας, από το ΕΙΝΑΙ, είναι η χειρότερη ειδωλολατρία.
Για να προσεγγίσουμε το ΕΙΝΑΙ πρέπει να το κάνουμε λοιπόν μέσω του ΕΙΝΑΙ που Είμαστε. Το ΕΙΝΑΙ, η Συνείδηση του Είναι, η Συνείδηση, πρέπει να καθαρισθεί από όλες τις διανοητικές παρερμηνείες, από όλες τις διανοητικές δραστηριότητες, για να Αποκαλυφθεί το ΕΙΝΑΙ. Μία τέτοια τοποθέτηση που θεωρεί το ΕΙΝΑΙ σαν το Υπερσύνολο του «όποιου είναι είμαστε» και το προσεγγίζουμε μέσα από την Βίωση του ΕΙΝΑΙ, είναι τελείως διαφορετική από την άλλη αντίληψη, από την αντίληψη που θεωρεί ότι το ΕΙΝΑΙ Είναι έξω από εμάς κι οδηγεί σε άλλα συμπεράσματα και θεμελιώνει την ζωή και την δραστηριότητα σε άλλες βάσεις. Μας κατευθύνει στην Βίωση του ΕΙΝΑΙ, της Ύπαρξης, σε μία εσωτερική αντίληψη κι όχι σε μία εξωτερική δραστηριότητα. Θέτει εξαρχής την Σχέση μας με το ΕΙΝΑΙ, τον Προορισμό μας, την Ολοκλήρωσή μας.
Περισσότερο λοιπόν χρήσιμο από το να διατυπώνουμε απορίες και να δίνουμε απαντήσεις πάνω στις οποίες θεμελιώνουμε την Ύπαρξή μας είναι να δούμε από ποια θεωρητική βάση ξεκινάμε. Η αντίληψη που συνδέει το Είναι μας με το ΕΙΝΑΙ και μας κατευθύνει στην εσωτερική ζωή είναι σαφώς πιο ισχυρή λογικά. Ενώ η αντίληψη που ξεκινά από μία μικρή, αδύναμη, αμαθή, συνείδηση που τα αντιλαμβάνεται όλα έξω από τον εαυτό της είναι ανώριμη κι ανήκει σε παρωχημένες εποχές. Δυστυχώς όμως η ανθρωπότητα αντιλαμβάνεται την Ύπαρξη εντελώς επιπόλαια.
