The Religious Concept: The theory of Absolute Reality
CONSCIOUSNESS (any consciousness), from the moment it "exists" (perceives that it "exists"), automatically forms a perception of the "environment" (as a total and "instantaneous" image) within which it perceives that there is and works and is active. This perception of the surrounding world (which may include various elements) is always the reference system for our existence and our action.
It stands to reason that an imperfect consciousness cannot form a complete perception of Reality. Thus, often the Image, which must be "complete" in order for us to exist and function, is filled in with inaccurate or imaginary elements. However, this (it may be illusory from a metaphysical and logical point of view, but) for everyday life is not so important. When we attribute lightning to “lightning, thunder, thunderbolt Jupiter (and not to an atmospheric, electrical discharge) we perhaps commit a metaphysical, logical, scientific error, but for everyday life and the role of rain in our lives this has little importance. Even when we use inaccurate or imaginary evidence to give moral authority to some perceptions—as long as those perceptions are in some logical and moral context—it matters little. What does it matter if the tablets of Moses were dictated by Someone, Something, or if he inspired them based on previous evidence, or if they are the creation of some priesthood?
We cannot have a complete picture of the world. For thousands of years we have walked this way. And today's scientific thinking cannot have a complete unified theory of the universe (and of what, possibly, exists beyond the universe). There will always be missing elements that we will either leave blank or fill in with imaginary, made-up elements. From the point of view of Absolute Truth this is certainly an error but from the point of view of practical life it is unavoidable. What matters is that we are not grossly mocked and taken advantage of. For example using the idea of God to say that Something exists, Something that defines us a purpose in life and values, however much it is a logical fallacy is legitimate from a practical point of view. Just what people think they attribute to an imaginary source. However, using this idea to have power over others, exploit them and generally mislead them is another matter. All religions start from the first place but end at the last stop.
Throughout history there have been some inspired "spirits" who have created, if not a complete picture of Reality, but nonetheless a remarkable perception. Such worldviews were created by Buddha, Lao Tzu, Plato, Jesus and other religious leaders or philosophers. Of course, all of them were brought up in the context of a certain society, used the logic and metaphysical language of this society, took elements from this society and formulated their own more special point of view. In this sense, Buddhism, Taoism, Platonism , Christianity, etc., are not the exclusive creation of individual consciousnesses but of a society, a group of people.
These distinct views of the universe, religions, worldviews, influenced large populations, marked history. They were used as guides for people but often misused them to mislead or exploit people.
Even today and always man needs a complete image of his environment. So, we still use such worldviews today because they are the most complete. As we said above, science (physical science in particular) cannot yet formulate a unified theory of the universe. By its nature, science has some limitations since it always wants to be specific and confirm what it says. Thus, metaphysics remains outside the realm of science. However, what is important is to know exactly our subject, the Buddhist or Christian worldview for example, to know what we are talking about and whether this can serve us, or derail us from the path to Truth.
Let us finally note that all these theories are mental maps that lead to some conclusions and some activity, they are not the Truth in itself. The theory of Absolute Reality, or of God, is useless if we cannot experience it. So, the Truth is not in the theory but in what the theory indicates, in what we discover, that we experience through the theory. Truth is an experience. Today, however, religions have worn out and are of little help to modern man.
...
Η Θρησκευτική Αντίληψη: Η θεωρία περί της Απόλυτης Πραγματικότητας
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (η οποιαδήποτε συνείδηση), από την στιγμή που «υπάρχει» (που έχει αντίληψη ότι «υπάρχει»), σχηματίζει αυτόματα μία αντίληψη του «περιβάλλοντος» (σαν μία ολική κι «ακαριαία» εικόνα) εντός του οποίου αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει και λειτουργεί και δραστηριοποιείται. Αυτή η αντίληψη του περιβάλλοντος κόσμου (που μπορεί να συμπεριλαμβάνει διάφορα στοιχεία) είναι πάντα το σύστημα αναφοράς για την ύπαρξή μας και την δράση μας.
Είναι λογικό ότι μία ατελής συνείδηση δεν μπορεί να σχηματίσει πλήρη αντίληψη της Πραγματικότητας. Έτσι, συχνά, η Εικόνα, που πρέπει να είναι «πλήρης» για να μπορούμε να υπάρξουμε και να λειτουργήσουμε συμπληρώνεται με ανακριβή ή φανταστικά στοιχεία. Αυτό όμως (μπορεί από μεταφυσική και λογική άποψη να είναι απατηλό αλλά) για την καθημερινή ζωή δεν έχει και τόση σημασία. Όταν αποδίδουμε τον κεραυνό στον αστραπαίο, βρονταίο, κεραύνιο, Δία (κι όχι σε μία ατμοσφαιρική, ηλεκτρική εκκένωση) διαπράττουμε ίσως ένα μεταφυσικό, λογικό, επιστημονικό σφάλμα, αλλά για την καθημερινή ζωή και τον ρόλο της βροχής στην ζωή μας αυτό έχει ελάχιστη σημασία. Ακόμη κι όταν χρησιμοποιούμε ανακριβή ή φανταστικά στοιχεία για να αποδώσουμε ηθικό κύρος σε κάποιες αντιλήψεις - από την στιγμή που αυτές οι αντιλήψεις είναι σε κάποια λογικά και ηθικά πλαίσια - ελάχιστη σημασία έχει. Τι σημασία έχει αν τις πλάκες του Μωυσή τις υπαγόρευσε Κάποιος, Κάτι, ή αν τις εμπνεύστηκε αυτός με βάση προηγούμενα στοιχεία ή αν είναι δημιούργημα κάποιου ιερατείου;
Εικόνα πλήρη του κόσμου δεν μπορούμε να έχουμε. Χιλιετηρίδες πορευτήκαμε έτσι. Και η σημερινή επιστημονική σκέψη δεν μπορεί να έχει μία πλήρη ενοποιημένη θεωρία για το σύμπαν (και για ό,τι, ενδεχομένως, υπάρχει πέρα από το σύμπαν). Πάντα θα λείπουν στοιχεία που ή θα τα αφήνουμε κενά ή θα τα συμπληρώνουμε με φανταστικά, φτιαχτά, στοιχεία. Από την άποψη της Απόλυτης Αλήθειας αυτό αποτελεί ασφαλώς σφάλμα αλλά από την άποψη της πρακτικής ζωής είναι αναπόφευκτο. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην μας κοροϊδεύουν με χονδροειδή τρόπο και να μην μας εκμεταλλεύονται. Για παράδειγμα το να χρησιμοποιούν την ιδέα του Θεού για να πουν ότι Κάτι υπάρχει, Κάτι που μας προσδιορίζει ένα σκοπό στην ζωή και αξίες, όσο κι αν αποτελεί λογικό σφάλμα είναι θεμιτό από πρακτική άποψη. Απλά αυτό που σκέπτονται οι άνθρωποι το αποδίδουν σε μία φανταστική πηγή. Το να χρησιμοποιούμε όμως αυτή την ιδέα για να έχουμε εξουσία πάνω στους άλλους, να τους εκμεταλλευόμαστε και γενικά να τους παραπλανούμε αυτό είναι μία άλλη υπόθεση. Όλες οι θρησκείες ξεκινούν από την πρώτη θέση αλλά καταλήγουν στην τελευταία στάση.
Στην διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν κάποια εμπνευσμένα «πνεύματα» που δημιούργησαν αν όχι μία πλήρη εικόνα για την Πραγματικότητα αλλά πάντως μία αξιοσημείωτη αντίληψη. Τέτοιες κοσμοθεωρίες δημιούργησαν ο Βούδας, ο Λάο Τσε, ο Πλάτων, ο Ιησούς κι άλλοι θρησκευτικοί ηγέτες ή φιλόσοφοι. Βέβαια όλοι αυτοί ανατράφηκαν στα πλαίσια κάποιας κοινωνίας, χρησιμοποίησαν την λογική και την μεταφυσική γλώσσα αυτής της κοινωνίας, πήραν στοιχεία από αυτήν την κοινωνία και διατύπωσαν μία δική τους πιο ειδική άποψη. Με αυτή την έννοια ο βουδισμός, ο ταοϊσμός, ο πλατωνισμός, ο χριστιανισμός, κλπ., δεν είναι αποκλειστικό δημιούργημα ατομικών συνειδήσεων αλλά μίας κοινωνίας, μίας ομάδας ανθρώπων.
Αυτές οι ξεχωριστές απόψεις για τον σύμπαντα κόσμο, θρησκείες, κοσμοθεωρίες, επηρέασαν μεγάλους πληθυσμούς, σημάδεψαν την ιστορία. Χρησιμοποιήθηκαν σαν οδηγοί για τους ανθρώπους αλλά συχνά τις χρησιμοποίησαν άσχημα ή για να παραπλανήσουν ή για να εκμεταλλευτούν τους ανθρώπους.
Ακόμη και σήμερα και πάντα ο άνθρωπος χρειάζεται μία πλήρη εικόνα για το περιβάλλον του. Χρησιμοποιούμε λοιπόν ακόμη και σήμερα τέτοιες κοσμοθεωρίες γιατί είναι οι πιο πλήρεις. Όπως είπαμε και πιο πάνω η επιστήμη (η φυσική επιστήμη συγκεκριμένα) δεν μπορεί ακόμα να διατυπώσει μία ενοποιημένη θεωρία για το σύμπαν. Μετά από την φύση της η επιστήμη έχει κάποιους περιορισμούς αφού θέλει πάντα να είναι συγκεκριμένη και να επιβεβαιώνει ό,τι λέει. Έτσι η μεταφυσική μένει έξω από τον χώρο της επιστήμης. Πάντως αυτό που έχει σημασία είναι να γνωρίζουμε ακριβώς το αντικείμενό μας, την βουδιστική, ή την χριστιανική κοσμοθεωρία για παράδειγμα, να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε κι αν αυτό μπορεί να μας χρησιμεύσει, ή μας ξεστρατίζει από τον δρόμο προς την Αλήθεια.
Ας σημειώσουμε τέλος ότι όλες αυτές οι θεωρίες είναι διανοητικοί χάρτες που οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα και σε κάποια δραστηριότητα, δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η Αλήθεια. Η θεωρία περί της Απόλυτης Πραγματικότητας, ή περί του Θεού, είναι άχρηστη αν δεν μπορούμε αυτό να το βιώσουμε. Η Αλήθεια λοιπόν δεν βρίσκεται στην θεωρία αλλά σε αυτό που η θεωρία υποδεικνύει, σε αυτό που ανακαλύπτουμε, που βιώνουμε μέσω της θεωρίας. Η Αλήθεια είναι βίωμα. Πάντως σήμερα οι θρησκείες έχουν ξεφτίσει κι ελάχιστα βοηθούν τον σύγχρονο άνθρωπο.