Esoterism Academy: FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 1

Sunday, June 4, 2023

FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 1

FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS

(The Real Meditation, Unification of Existence, Observing without an "observer")

(From Individual Mind to Non-Dual Mind)

…..

1. Introduction to Meditation

2. Alertness during the perception of the external world

3. Overcoming the thought process

4. Transcending the ego

5. Non-Dual Awareness

…..

1. Introduction to Meditation

When I say (when we say) "I sit to meditate," what exactly does that mean? Who sits to meditate? And what exactly does it do? (or doesn't it?). In fact, what we call Meditation, if we apply it in the right way (and not superficially or casually, as most people do) does not come without "preparation". It is a continuation of the previous Basic Exercises that were given and is essentially the Third Stage in our Journey towards Emergence in the Awareness of Reality.

The First Basic Exercise of the body, if done correctly, essentially leads us to overcoming the body (as an obstacle). We are freed from the body (from attachments to the body) which now lives according to biological needs, and its activity is regulated. Awareness is no longer involved with the functioning of the body and external activities. We let life guide us.

The Second Basic Exercise of managing psychic energy (Contemplative Introspection, into "who we are," starting from external activities to trace the motivations of our desires and reach the self, the self from which all springs) reveals , if done right, that after all we are "mere presence", here, now. Any self-concept is a construction of thought, held in memory. Through this construction we function, at the level of memory, we live, and we are partly awake.

…

Therefore, in order to sit down to really meditate, we must have already prepared (from the previous two Basic Exercises) because otherwise we will not be able to properly understand the workings of the mind, of thinking, and so we will continue to fail. If we have not realized that thought is constantly constructing images of reality, of self, of our position in life, of needs, of required actions, etc., we will not be able to avoid the trap of constantly falling into the function of thought (and of memory)... Acting casually (like ego) we will run after imaginary situations, imaginary goals, and dead-end activities.

…

The Awakened Man who is Alert, in Full Attention, lives in Real Time, Here, Now, and perceives exactly "what is happening", the flow of reality, the flow of life... he lives in Real Space, in the Space of Reality , in Real Life. He practically uses his whole brain, from a Position of Balance (in the main brain) and at the same time uses the frontal brain of the intellect and the basis of memory. His brain waves are mainly type "alpha" (8-12 Hz ) and less type "beta" (12-30 Hz ), and "gamma" (30-70 Hz ), or type "theta" (4-8 Hz ). Only when he "withdraws" from the world (when the information from the external world stops, in the senses), the brain waves are reduced even more to type "theta" (4-8 Hz) and in moments of deep inner concentration they can become type " delta" (1-4 Hz ). All this has been proven by Experimental Psychology, in university laboratories, for 30, 40 years, and papers have been published on these experiments.

…

But the common man doesn't work like that. Instead of being Alert, Constant Full Attention, and following the flow of events every moment, in the Flowing Moment (which is the only Real Time), he constructs and memorizes mental images of reality and "things", all "things". What does this mean? It means that awareness "is blunted down", goes out of (full) operation and retains only a small part of awareness in the frontal brain, which relies for its operation on the broad base of memory (which continuously accumulates information, from the moment of birth, is formed during socialization and builds stable mental structures). What people call wakefulness, "I am awake," living, active, doing deeds, is actually lucid dreaming. The main brain is "out" of operation, only the memory that is the basis of perception works, and the intelligence that controls and corrects the perception of memory and directs (depending on the needs) to goals and behaviors. The brain waves of such a person are mainly type "beta" (13-30 Hz ), and sometimes "gamma" (30-70 Hz ) in moments of mental "excitement". Only when sleeping does the brain quiet down and waves of other lower types (but without "consciousness") are produced.

Thus, man operates with "half" brain, half awareness, like a dormouse, based on accumulated memory, using only a small part of awareness to repair memory perception, set goals and shape (based on this data) behaviors. Essentially, then, man does not live here, now, in the Real Space, of Reality, in the True Life of flowing events, he lives in his memory, through his half-conscious memory, in a construct of thought and memory, like an automaton ... he does not live consciously, with full consciousness ... and this happens to almost everyone. Man dreams awake. When you say "look" to him, he doesn't see. He does not see. He already perceives through a constructed separated self, the things "opposite" him. He does not see what happens, what happens to him, what happens further, he "sees" the mental impressions he has (in memory), of reality, of himself, of "objects", all that reaches the frontal brain from memory, "bypassing" the information coming from "outside", and perceiving it as real. Man lives in his memory, in his constructions, which he simply reconstructs from time to time with the limited awareness he has in operation. Man lives in the virtual reality of his thought (and memory), in his dream.

…

Meditation is to See, to See Clearly, what is happening, how thought works, and how to avoid the trap of thought. When we have a blurred sense of self, when we operate through an ego, and we want, as an ego, to meditate, or to accomplish anything, what we are doing is operating at the level of thought and perpetuating the thought process . This is not meditation, but self-deception, that we are supposedly doing something, that we will achieve something... whatever we achieve will be the achievement of an ego, that is, thinking, at the level of thought, at the level of duality, duality, that is something fake… Meditation is Action. It is Clear Vision of what is happening, which means it requires Full Attention, Here, Now, in Real Time, in the Flowing Moment. And this very Right Vision (with Full Attention) is the Essential Action, the True Meditation, which reveals to us what is happening, the Reality. Meditation is not acting like ego, within the already imaginary space of duality, to achieve something. These are childish games... so, when we say "I sit down to meditate" we must already feel "who" is the one meditating, how he sees, how he acts correctly. We are "Mere Presence", No Attributes. Whatever we "put" into this perception will be a construction of thought. So, we must come to this Basic Sense of our Being, Here, Now, Without Attributes, and See (See) what is happening.

GOES ON

2. Alertness during the perception of the external world

3. Overcoming the thought process

4. Transcending the ego

5. Non-Dual Awareness

…..

Από τον Διαλογισμό στην ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ

1. Εισαγωγή στον Διαλογισμό

2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου

3. Ξεπερνώντας τη διαδικασία της σκέψης

4. Υπέρβαση του εγώ

5. Μη Διπλή Επίγνωση

…..

1. Εισαγωγή στον Διαλογισμό

Όταν λέω (όταν λέμε) «κάθομαι να διαλογιστώ», τι σημαίνει ακριβώς αυτό; Ποιος κάθεται να διαλογιστεί; Και τι ακριβώς κάνει; (ή δεν κάνει;). Στην πραγματικότητα αυτό που ονομάζουμε Διαλογισμό, αν το εφαρμόσουμε με τον σωστό τρόπο (κι όχι επιφανειακά ή επιπόλαια, όπως κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι) δεν γίνεται χωρίς «προετοιμασία». Αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων Βασικών Ασκήσεων που δόθηκαν κι είναι ουσιαστικά το Τρίτο Στάδιο στην Πορεία μας προς την Ανάδυση στην Επίγνωση της Πραγματικότητας.

Η Πρώτη Βασική Άσκηση του σώματος, αν γίνει σωστά μας οδηγεί ουσιαστικά στο ξεπέρασμα του σώματος (σαν εμποδίου). Απελευθερωνόμαστε από το σώμα (από τις προσκολλήσεις στο σώμα) το οποίο ζει πλέον σύμφωνα με τις βιολογικές ανάγκες, κι η δραστηριότητά του είναι διευθετημένη. Η επίγνωση δεν εμπλέκεται πλέον με την λειτουργία του σώματος και με τις εξωτερικές δραστηριότητες. Αφήνουμε την ζωή να μας καθοδηγεί.

Η Δεύτερη Βασική Άσκηση της διαχείρισης της ψυχικής ενέργειας (η Στοχαστική Ενδοσκόπηση, στο «ποιοι είμαστε», που εκκινεί από τις εξωτερικές δραστηριότητες για να ανιχνεύσει τα κίνητρα των επιθυμιών μας και να φτάσουμε στον εαυτό, στον κάποιο εαυτό από τον οποίο πηγάζουν όλα) αποκαλύπτει, αν γίνει σωστά, ότι τελικά είμαστε «απλή παρουσία», εδώ, τώρα. Οποιαδήποτε αντίληψη εαυτού είναι μια κατασκευή της σκέψης, που διατηρείται στην μνήμη. Μέσα από αυτή την κατασκευή λειτουργούμε, στο επίπεδο της μνήμης, ζούμε, κι είμαστε εν μέρει σε εγρήγορση.

…

Για να καθίσουμε λοιπόν να διαλογιστούμε πραγματικά, πρέπει ήδη να έχουμε προετοιμαστεί (από τις προηγούμενες δύο Βασικές Ασκήσεις) γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε σωστά την λειτουργία του νου, της σκέψης, κι έτσι συνέχεια θα αποτυχαίνουμε. Αν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η σκέψη συνεχώς κατασκευάζει εικόνες της πραγματικότητας, του εαυτού, της θέσης μας στη ζωή, των αναγκών, των απαιτούμενων πράξεων, κλπ., δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την παγίδα να πέφτουμε, συνεχώς, στην λειτουργία της σκέψης (και της μνήμης)… Λειτουργώντας επιπόλαια (σαν εγώ) θα τρέχουμε πίσω από φανταστικές καταστάσεις, φανταστικούς στόχους, και αδιέξοδες δραστηριότητες.

…

Ο Αφυπνισμένος Άνθρωπος που είναι σε Εγρήγορση, σε Πλήρη Προσοχή, ζει σε Πραγματικό Χρόνο, Εδώ, Τώρα, κι αντιλαμβάνεται ακριβώς «αυτό που συμβαίνει», την ροή της πραγματικότητας, την ροή της ζωής… ζει στον Πραγματικό Χώρο, στον Χώρο της Πραγματικότητας, στην Αληθινή Ζωή. Πρακτικά χρησιμοποιεί ολόκληρο τον εγκέφαλό του, από μια Θέση Ισορροπίας (στον κυρίως εγκέφαλο) και ταυτόχρονα χρησιμοποιεί τον μετωπιαίο εγκέφαλο της διανόησης και την βάση της μνήμης. Τα εγκεφαλικά κύματά του είναι κυρίως τύπου «α» (8-13 Hz) και λιγότερο τύπου «β» (13-30 Hz), και «γ» (30-70 Hz), ή τύπου «θ» (4-8 Hz). Μονάχα όταν «αποσύρεται» από τον κόσμο (όταν σταματούν οι πληροφορίες από τον εξωτερικό κόσμο, στις αισθήσεις), τα εγκεφαλικά κύματα μειώνονται ακόμα παραπάνω σε τύπου «θ» (4-8 Hz) και σε στιγμές βαθιάς εσωτερικής συγκέντρωσης μπορεί να γίνουν τύπο «δ» (1-4 Hz). Όλα αυτά τα έχει αποδείξει η Πειραματική Ψυχολογία, σε πανεπιστημιακά εργαστήρια, εδώ και 30, 40, χρόνια, κι έχουν δημοσιευθεί κι εργασίες πάνω σε αυτά τα πειράματα.

…

Ο συνηθισμένος άνθρωπος όμως δεν λειτουργεί έτσι. Αντί να είναι σε Εγρήγορση, Συνεχή Πλήρη Προσοχή, και να ακολουθεί την ροή των γεγονότων κάθε στιγμή, στην Στιγμή που Ρέει (που είναι ο μόνος Πραγματικός Χρόνος) κατασκευάζει κι απομνημονεύει νοητικές εικόνες της πραγματικότητας και των «πραγμάτων», όλων των «πραγμάτων». Τι σημαίνει αυτό; Ότι η επίγνωση «αμβλύνεται», βγαίνει εκτός (πλήρους) λειτουργίας και διατηρεί μόνο ένα μικρό μέρος επίγνωσης στον μετωπιαίο εγκέφαλο, που βασίζεται για την λειτουργία του στην πλατιά βάση της μνήμης (που συσσωρεύει συνεχώς πληροφορίες, από την στιγμή της γέννησης, διαμορφώνεται κατά την κοινωνικοποίηση και φτιάχνει σταθερά νοητικά οικοδομήματα). Αυτό που λένε οι άνθρωποι εγρήγορση, «είμαι ξύπνιος», ζω, δραστηριοποιούμαι, κάνω πράξεις, στην πραγματικότητα είναι συνειδητό ονείρεμα. Ο κυρίως εγκέφαλος είναι «εκτός» λειτουργίας, λειτουργεί μόνο η μνήμη που είναι η βάση της αντίληψης, κι η διανόηση που ελέγχει και επιδιορθώνει την αντίληψη της μνήμης και κατευθύνει (ανάλογα τις ανάγκες) σε στόχους και συμπεριφορές. Τα εγκεφαλικά κύματα ενός τέτοιου ανθρώπου είναι κυρίως τύπου «β» (13-30 Hz), και κάποτε «γ» (30070 Hz) σε στιγμές διανοητικής «έξαρσης». Μόνο όταν κοιμάται ο εγκέφαλος ησυχάζει και παράγονται και κύματα άλλων χαμηλότερων τύπων (όμως χωρίς «συνείδηση»).

Έτσι ο άνθρωπος λειτουργεί με «μισό» εγκέφαλο, μισή επίγνωση, σαν τυφλοπόντικας, βάσει της συσσωρευμένης μνήμης, χρησιμοποιώντας μόνο ένα μικρό μέρος επίγνωσης για να επιδιορθώνει την αντίληψη της μνήμης, να θέτει στόχους και να διαμορφώνει (βάσει αυτών των δεδομένων) συμπεριφορές. Ουσιαστικά λοιπόν ο άνθρωπος δεν ζει εδώ, τώρα, στον Πραγματικό Χώρο, της Πραγματικότητας, στην Αληθινή Ζωή των συμβάντων που ρέουν, ζει μέσα στην μνήμη του, μέσω της μνήμης του με μισή επίγνωση, σε ένα κατασκεύασμα της σκέψης και της μνήμης, σαν αυτόματο… δεν ζει συνειδητά, με πλήρη συνείδηση… κι αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλους. Ο άνθρωπος ονειρεύεται ξύπνιος. Όταν του λες «δες», δεν βλέπει. Δεν Βλέπει. Αντιλαμβάνεται ήδη μέσα από ένα κατασκευασμένο διαχωρισμένο εαυτό, τα πράγματα «απέναντί» του. Δεν βλέπει αυτό που συμβαίνει, αυτό που του συμβαίνει, αυτά που συμβαίνουν παραπέρα, «βλέπει» τα νοητικά εντυπώματα που έχει (στη μνήμη), της πραγματικότητας, του εαυτού, των «αντικειμένων», όλα αυτά που φτάνουν στον μετωπιαίο εγκέφαλο από την μνήμη, «παρακάμπτοντας» τις πληροφορίες που έρχονται από «έξω», και εκλαμβάνονται αυτά σαν πραγματικά. Ο άνθρωπος ζει στην μνήμη του, στις κατασκευές του, που απλά ανασκευάζει από καιρό σε καιρό με την περιορισμένη επίγνωση που έχει σε λειτουργία. Ο άνθρωπος ζει στην εικονική πραγματικότητα της σκέψης (και της μνήμης) του, στο όνειρό του.

…

Διαλογισμός είναι να Βλέπουμε, να Βλέπουμε Καθαρά, τι συμβαίνει, πως λειτουργεί η σκέψη, και πως θα αποφύγουμε την παγίδα της σκέψης. Όταν έχουμε μια θολή αντίληψη εαυτού, όταν λειτουργούμε μέσα από ένα εγώ, και θέλουμε, σαν εγώ, να διαλογιστούμε, ή να πραγματοποιήσουμε οτιδήποτε, αυτό που κάνουμε είναι να λειτουργούμε στο επίπεδο της σκέψης και να διαιωνίζουμε την διαδικασία της σκέψης. Αυτό δεν είναι διαλογισμός, αλλά εξαπάτηση του εαυτού μας, ότι δήθεν κάτι κάνουμε, ότι κάτι θα επιτύχουμε… ό,τι κι αν επιτύχουμε θα είναι επίτευξη ενός εγώ, δηλαδή σκέψη, στο επίπεδο της σκέψης, στο επίπεδο της δυαδικότητας, της διττότητας, δηλαδή κάτι ψεύτικο… Ο Διαλογισμός είναι Δράση. Είναι Καθαρή Όραση αυτού που συμβαίνει, που σημαίνει ότι απαιτεί Πλήρη Προσοχή, Εδώ, Τώρα, στον Πραγματικό Χρόνο, στην Στιγμή που Ρέει. Κι αυτή ακριβώς η Ορθή Όραση (με Πλήρη Προσοχή) είναι η Ουσιαστική Δράση, ο Αληθινός Διαλογισμός, που μας αποκαλύπτει αυτό που συμβαίνει, την Πραγματικότητα. Ο Διαλογισμός δεν είναι να δρούμε σαν εγώ, μέσα στον ήδη φανταστικό χώρο της διττότητας, για να επιτύχουμε κάτι. Αυτά είναι παιδιάστικα παιχνίδια… άρα όταν λέμε «κάθομαι να διαλογιστώ» πρέπει ήδη να νοιώθουμε «ποιος» είναι αυτός που διαλογίζεται, πως βλέπει, πως δρα ορθά. Είμαστε «Απλή Παρουσία», Χωρίς Ιδιότητες. Ό,τι κι αν «βάλουμε» μέσα σε αυτή την αντίληψη θα είναι κατασκευή της σκέψης. Πρέπει λοιπόν να έρθουμε σε αυτή την Βασική Αίσθηση της Ύπαρξής μας, Εδώ, Τώρα, Χωρίς Ιδιότητες, και να Δούμε (να Βλέπουμε) τι συμβαίνει.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου

3. Ξεπερνώντας τη διαδικασία της σκέψης

4. Υπέρβαση του εγώ

5. Μη Διπλή Επίγνωση

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, June 4, 2023

FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 1

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright