FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS
(The
Real Meditation, Unification of Existence, Observing without an
"observer")
(From
Individual Mind to Non-Dual Mind)
…..
1.
Introduction to Meditation
2.
Alertness during the perception of the external world
3.
Overcoming the thought process
4.
Transcending the ego
5.
Non-Dual Awareness
…..
When
I say (when we say) "I sit to meditate," what exactly does that mean?
Who sits to meditate? And what exactly does it do? (or doesn't it?). In fact,
what we call Meditation, if we apply it in the right way (and not superficially
or casually, as most people do) does not come without "preparation".
It is a continuation of the previous Basic Exercises that were given and is
essentially the Third Stage in our Journey towards Emergence in the Awareness
of Reality.
The
First Basic Exercise of the body, if done correctly, essentially leads us to
overcoming the body (as an obstacle). We are freed from the body (from
attachments to the body) which now lives according to biological needs, and its
activity is regulated. Awareness is no longer involved with the functioning of
the body and external activities. We let life guide us.
The
Second Basic Exercise of managing psychic energy (Contemplative Introspection,
into "who we are," starting from external activities to trace the
motivations of our desires and reach the self, the self from which all springs)
reveals , if done right, that after all we are "mere presence", here,
now. Any self-concept is a construction of thought, held in memory. Through
this construction we function, at the level of memory, we live, and we are
partly awake.
…
Therefore,
in order to sit down to really meditate, we must have already prepared (from
the previous two Basic Exercises) because otherwise we will not be able to
properly understand the workings of the mind, of thinking, and so we will
continue to fail. If we have not realized that thought is constantly
constructing images of reality, of self, of our position in life, of needs, of
required actions, etc., we will not be able to avoid the trap of constantly
falling into the function of thought (and of memory)... Acting casually (like
ego) we will run after imaginary situations, imaginary goals, and dead-end
activities.
…
The
Awakened Man who is Alert, in Full Attention, lives in Real Time, Here, Now,
and perceives exactly "what is happening", the flow of reality, the
flow of life... he lives in Real Space, in the Space of Reality , in Real Life.
He practically uses his whole brain, from a Position of Balance (in the main
brain) and at the same time uses the frontal brain of the intellect and the
basis of memory. His brain waves are mainly type "alpha" (8-12 Hz )
and less type "beta" (12-30 Hz ), and "gamma" (30-70 Hz ),
or type "theta" (4-8 Hz ). Only when he "withdraws" from
the world (when the information from the external world stops, in the senses),
the brain waves are reduced even more to type "theta" (4-8 Hz) and in
moments of deep inner concentration they can become type " delta"
(1-4 Hz ). All this has been proven by Experimental Psychology, in university
laboratories, for 30, 40 years, and papers have been published on these
experiments.
…
But
the common man doesn't work like that. Instead of being Alert, Constant Full
Attention, and following the flow of events every moment, in the Flowing Moment
(which is the only Real Time), he constructs and memorizes mental images of
reality and "things", all "things". What does this mean? It
means that awareness "is blunted down", goes out of (full) operation
and retains only a small part of awareness in the frontal brain, which relies
for its operation on the broad base of memory (which continuously accumulates
information, from the moment of birth, is formed during socialization and builds
stable mental structures). What people call wakefulness, "I am
awake," living, active, doing deeds, is actually lucid dreaming. The main
brain is "out" of operation, only the memory that is the basis of
perception works, and the intelligence that controls and corrects the
perception of memory and directs (depending on the needs) to goals and
behaviors. The brain waves of such a person are mainly type "beta"
(13-30 Hz ), and sometimes "gamma" (30-70 Hz ) in moments of mental "excitement".
Only when sleeping does the brain quiet down and waves of other lower types
(but without "consciousness") are produced.
Thus,
man operates with "half" brain, half awareness, like a dormouse,
based on accumulated memory, using only a small part of awareness to repair memory
perception, set goals and shape (based on this data) behaviors. Essentially,
then, man does not live here, now, in the Real Space, of Reality, in the True
Life of flowing events, he lives in his memory, through his half-conscious
memory, in a construct of thought and memory, like an automaton ... he does not
live consciously, with full consciousness ... and this happens to almost
everyone. Man dreams awake. When you say "look" to him, he doesn't
see. He does not see. He already perceives through a constructed separated
self, the things "opposite" him. He does not see what happens, what
happens to him, what happens further, he "sees" the mental
impressions he has (in memory), of reality, of himself, of "objects",
all that reaches the frontal brain from memory, "bypassing" the
information coming from "outside", and perceiving it as real. Man
lives in his memory, in his constructions, which he simply reconstructs from
time to time with the limited awareness he has in operation. Man lives in the
virtual reality of his thought (and memory), in his dream.
…
Meditation
is to See, to See Clearly, what is happening, how thought works, and how to
avoid the trap of thought. When we have a blurred sense of self, when we
operate through an ego, and we want, as an ego, to meditate, or to accomplish
anything, what we are doing is operating at the level of thought and
perpetuating the thought process . This is not meditation, but self-deception,
that we are supposedly doing something, that we will achieve something... whatever
we achieve will be the achievement of an ego, that is, thinking, at the level
of thought, at the level of duality, duality, that is something fake…
Meditation is Action. It is Clear Vision of what is happening, which means it
requires Full Attention, Here, Now, in Real Time, in the Flowing Moment. And
this very Right Vision (with Full Attention) is the Essential Action, the True
Meditation, which reveals to us what is happening, the Reality. Meditation is
not acting like ego, within the already imaginary space of duality, to achieve
something. These are childish games... so, when we say "I sit down to
meditate" we must already feel "who" is the one meditating, how
he sees, how he acts correctly. We are "Mere Presence", No
Attributes. Whatever we "put" into this perception will be a
construction of thought. So, we must come to this Basic Sense of our Being,
Here, Now, Without Attributes, and See (See) what is happening.
GOES
ON
2. Alertness during the perception of
the external world
3.
Overcoming the thought process
4.
Transcending the ego
5. Non-Dual Awareness
…..
Από τον Διαλογισμό στην ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ
1. Εισαγωγή στον Διαλογισμό
2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου
3. Ξεπερνώντας τη διαδικασία της σκέψης
4. Υπέρβαση του εγώ
5. Μη Διπλή Επίγνωση
…..
1. Εισαγωγή στον Διαλογισμό
Όταν λέω (όταν λέμε) «κάθομαι να διαλογιστώ», τι σημαίνει ακριβώς αυτό;
Ποιος κάθεται να διαλογιστεί; Και τι ακριβώς κάνει; (ή δεν κάνει;). Στην
πραγματικότητα αυτό που ονομάζουμε Διαλογισμό, αν το εφαρμόσουμε με τον σωστό
τρόπο (κι όχι επιφανειακά ή επιπόλαια, όπως κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι)
δεν γίνεται χωρίς «προετοιμασία». Αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων Βασικών
Ασκήσεων που δόθηκαν κι είναι ουσιαστικά το Τρίτο Στάδιο στην Πορεία μας προς
την Ανάδυση στην Επίγνωση της Πραγματικότητας.
Η Πρώτη Βασική Άσκηση του σώματος, αν γίνει σωστά μας οδηγεί ουσιαστικά στο
ξεπέρασμα του σώματος (σαν εμποδίου). Απελευθερωνόμαστε από το σώμα (από τις
προσκολλήσεις στο σώμα) το οποίο ζει πλέον σύμφωνα με τις βιολογικές ανάγκες,
κι η δραστηριότητά του είναι διευθετημένη. Η επίγνωση δεν εμπλέκεται πλέον με
την λειτουργία του σώματος και με τις εξωτερικές δραστηριότητες. Αφήνουμε την
ζωή να μας καθοδηγεί.
Η Δεύτερη Βασική Άσκηση της διαχείρισης της ψυχικής ενέργειας (η Στοχαστική
Ενδοσκόπηση, στο «ποιοι είμαστε», που εκκινεί από τις εξωτερικές δραστηριότητες
για να ανιχνεύσει τα κίνητρα των επιθυμιών μας και να φτάσουμε στον εαυτό, στον
κάποιο εαυτό από τον οποίο πηγάζουν όλα) αποκαλύπτει, αν γίνει σωστά, ότι
τελικά είμαστε «απλή παρουσία», εδώ, τώρα. Οποιαδήποτε αντίληψη εαυτού είναι
μια κατασκευή της σκέψης, που διατηρείται στην μνήμη. Μέσα από αυτή την
κατασκευή λειτουργούμε, στο επίπεδο της μνήμης, ζούμε, κι είμαστε εν μέρει σε
εγρήγορση.
…
Για να καθίσουμε λοιπόν να διαλογιστούμε πραγματικά, πρέπει ήδη να έχουμε
προετοιμαστεί (από τις προηγούμενες δύο Βασικές Ασκήσεις) γιατί διαφορετικά δεν
θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε σωστά την λειτουργία του νου, της σκέψης, κι έτσι
συνέχεια θα αποτυχαίνουμε. Αν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η σκέψη συνεχώς
κατασκευάζει εικόνες της πραγματικότητας, του εαυτού, της θέσης μας στη ζωή,
των αναγκών, των απαιτούμενων πράξεων, κλπ., δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε
την παγίδα να πέφτουμε, συνεχώς, στην λειτουργία της σκέψης (και της μνήμης)…
Λειτουργώντας επιπόλαια (σαν εγώ) θα τρέχουμε πίσω από φανταστικές καταστάσεις,
φανταστικούς στόχους, και αδιέξοδες δραστηριότητες.
…
Ο Αφυπνισμένος Άνθρωπος που είναι σε Εγρήγορση, σε Πλήρη Προσοχή, ζει σε
Πραγματικό Χρόνο, Εδώ, Τώρα, κι αντιλαμβάνεται ακριβώς «αυτό που συμβαίνει»,
την ροή της πραγματικότητας, την ροή της ζωής… ζει στον Πραγματικό Χώρο, στον
Χώρο της Πραγματικότητας, στην Αληθινή Ζωή. Πρακτικά χρησιμοποιεί ολόκληρο τον
εγκέφαλό του, από μια Θέση Ισορροπίας (στον κυρίως εγκέφαλο) και ταυτόχρονα
χρησιμοποιεί τον μετωπιαίο εγκέφαλο της διανόησης και την βάση της μνήμης. Τα
εγκεφαλικά κύματά του είναι κυρίως τύπου «α» (8-13 Hz) και λιγότερο τύπου «β» (13-30 Hz), και «γ» (30-70 Hz), ή τύπου «θ» (4-8 Hz). Μονάχα όταν «αποσύρεται» από τον κόσμο (όταν
σταματούν οι πληροφορίες από τον εξωτερικό κόσμο, στις αισθήσεις), τα
εγκεφαλικά κύματα μειώνονται ακόμα παραπάνω σε τύπου «θ» (4-8 Hz) και σε στιγμές βαθιάς εσωτερικής
συγκέντρωσης μπορεί να γίνουν τύπο «δ» (1-4 Hz). Όλα αυτά τα έχει αποδείξει η Πειραματική
Ψυχολογία, σε πανεπιστημιακά εργαστήρια, εδώ και 30, 40, χρόνια, κι έχουν
δημοσιευθεί κι εργασίες πάνω σε αυτά τα πειράματα.
…
Ο συνηθισμένος άνθρωπος όμως δεν λειτουργεί έτσι. Αντί να είναι σε
Εγρήγορση, Συνεχή Πλήρη Προσοχή, και να ακολουθεί την ροή των γεγονότων κάθε
στιγμή, στην Στιγμή που Ρέει (που είναι ο μόνος Πραγματικός Χρόνος)
κατασκευάζει κι απομνημονεύει νοητικές εικόνες της πραγματικότητας και των
«πραγμάτων», όλων των «πραγμάτων». Τι σημαίνει αυτό; Ότι η επίγνωση
«αμβλύνεται», βγαίνει εκτός (πλήρους) λειτουργίας και διατηρεί μόνο ένα μικρό
μέρος επίγνωσης στον μετωπιαίο εγκέφαλο, που βασίζεται για την λειτουργία του στην
πλατιά βάση της μνήμης (που συσσωρεύει συνεχώς πληροφορίες, από την στιγμή της
γέννησης, διαμορφώνεται κατά την κοινωνικοποίηση και φτιάχνει σταθερά νοητικά
οικοδομήματα). Αυτό που λένε οι άνθρωποι εγρήγορση, «είμαι ξύπνιος», ζω,
δραστηριοποιούμαι, κάνω πράξεις, στην πραγματικότητα είναι συνειδητό ονείρεμα.
Ο κυρίως εγκέφαλος είναι «εκτός» λειτουργίας, λειτουργεί μόνο η μνήμη που είναι
η βάση της αντίληψης, κι η διανόηση που ελέγχει και επιδιορθώνει την αντίληψη
της μνήμης και κατευθύνει (ανάλογα τις ανάγκες) σε στόχους και συμπεριφορές. Τα
εγκεφαλικά κύματα ενός τέτοιου ανθρώπου είναι κυρίως τύπου «β» (13-30 Hz), και κάποτε «γ» (30070 Hz) σε στιγμές διανοητικής «έξαρσης». Μόνο
όταν κοιμάται ο εγκέφαλος ησυχάζει και παράγονται και κύματα άλλων χαμηλότερων
τύπων (όμως χωρίς «συνείδηση»).
Έτσι ο άνθρωπος λειτουργεί με «μισό» εγκέφαλο, μισή επίγνωση, σαν
τυφλοπόντικας, βάσει της συσσωρευμένης μνήμης, χρησιμοποιώντας μόνο ένα μικρό
μέρος επίγνωσης για να επιδιορθώνει την αντίληψη της μνήμης, να θέτει στόχους και
να διαμορφώνει (βάσει αυτών των δεδομένων) συμπεριφορές. Ουσιαστικά λοιπόν ο
άνθρωπος δεν ζει εδώ, τώρα, στον Πραγματικό Χώρο, της Πραγματικότητας, στην
Αληθινή Ζωή των συμβάντων που ρέουν, ζει μέσα στην μνήμη του, μέσω της μνήμης
του με μισή επίγνωση, σε ένα κατασκεύασμα της σκέψης και της μνήμης, σαν
αυτόματο… δεν ζει συνειδητά, με πλήρη συνείδηση… κι αυτό συμβαίνει σχεδόν σε
όλους. Ο άνθρωπος ονειρεύεται ξύπνιος. Όταν του λες «δες», δεν βλέπει. Δεν
Βλέπει. Αντιλαμβάνεται ήδη μέσα από ένα κατασκευασμένο διαχωρισμένο εαυτό, τα
πράγματα «απέναντί» του. Δεν βλέπει αυτό που συμβαίνει, αυτό που του συμβαίνει,
αυτά που συμβαίνουν παραπέρα, «βλέπει» τα νοητικά εντυπώματα που έχει (στη
μνήμη), της πραγματικότητας, του εαυτού, των «αντικειμένων», όλα αυτά που φτάνουν
στον μετωπιαίο εγκέφαλο από την μνήμη, «παρακάμπτοντας» τις πληροφορίες που
έρχονται από «έξω», και εκλαμβάνονται αυτά σαν πραγματικά. Ο άνθρωπος ζει στην
μνήμη του, στις κατασκευές του, που απλά ανασκευάζει από καιρό σε καιρό με την
περιορισμένη επίγνωση που έχει σε λειτουργία. Ο άνθρωπος ζει στην εικονική
πραγματικότητα της σκέψης (και της μνήμης) του, στο όνειρό του.
…
Διαλογισμός είναι να Βλέπουμε, να Βλέπουμε Καθαρά, τι συμβαίνει, πως
λειτουργεί η σκέψη, και πως θα αποφύγουμε την παγίδα της σκέψης. Όταν έχουμε
μια θολή αντίληψη εαυτού, όταν λειτουργούμε μέσα από ένα εγώ, και θέλουμε, σαν
εγώ, να διαλογιστούμε, ή να πραγματοποιήσουμε οτιδήποτε, αυτό που κάνουμε είναι
να λειτουργούμε στο επίπεδο της σκέψης και να διαιωνίζουμε την διαδικασία της σκέψης.
Αυτό δεν είναι διαλογισμός, αλλά εξαπάτηση του εαυτού μας, ότι δήθεν κάτι
κάνουμε, ότι κάτι θα επιτύχουμε… ό,τι κι αν επιτύχουμε θα είναι επίτευξη ενός
εγώ, δηλαδή σκέψη, στο επίπεδο της σκέψης, στο επίπεδο της δυαδικότητας, της
διττότητας, δηλαδή κάτι ψεύτικο… Ο Διαλογισμός είναι Δράση. Είναι Καθαρή Όραση
αυτού που συμβαίνει, που σημαίνει ότι απαιτεί Πλήρη Προσοχή, Εδώ, Τώρα, στον
Πραγματικό Χρόνο, στην Στιγμή που Ρέει. Κι αυτή ακριβώς η Ορθή Όραση (με Πλήρη
Προσοχή) είναι η Ουσιαστική Δράση, ο Αληθινός Διαλογισμός, που μας αποκαλύπτει
αυτό που συμβαίνει, την Πραγματικότητα. Ο Διαλογισμός δεν είναι να δρούμε σαν
εγώ, μέσα στον ήδη φανταστικό χώρο της διττότητας, για να επιτύχουμε κάτι. Αυτά
είναι παιδιάστικα παιχνίδια… άρα όταν λέμε «κάθομαι να διαλογιστώ» πρέπει ήδη
να νοιώθουμε «ποιος» είναι αυτός που διαλογίζεται, πως βλέπει, πως δρα ορθά.
Είμαστε «Απλή Παρουσία», Χωρίς Ιδιότητες. Ό,τι κι αν «βάλουμε» μέσα σε αυτή την
αντίληψη θα είναι κατασκευή της σκέψης. Πρέπει λοιπόν να έρθουμε σε αυτή την
Βασική Αίσθηση της Ύπαρξής μας, Εδώ, Τώρα, Χωρίς Ιδιότητες, και να Δούμε (να
Βλέπουμε) τι συμβαίνει.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου
3. Ξεπερνώντας τη διαδικασία της σκέψης
4. Υπέρβαση του εγώ
5. Μη Διπλή Επίγνωση
