Esoterism Academy: The Communion of God... and the society of chaos

Friday, April 14, 2023

The Communion of God... and the society of chaos

God above all is One Unity and One Unifying Power since He unites everything in Himself. And those who come to God and Unite with Him and become One, within the Divine Reality, Experience this Unifying Action and Activity and State... In such a State there is Unity. In the Divine Life, in the Life in God, there is Unity...

"Communion With The Living God" (the "True Divine Communion") is possible when a man truly experiences what Jesus said when he was asked about the greatest commandment. The answer was: "Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind and with all your strength"... Only when a man turns with all his power (and all it's psycho-mental -psycho-somatic and physical powers) towards God... when all the lower psycho-mental powers are oriented towards God and absorbed in God until they are "annihilated" in the Divine Presence... when with all the soul (the psychosomatic ego) man turns to God and "empties" himself of every "ego"... when with his whole heart (that is, with his real metaphysical essence, which is God Himself - as Divine Energy - that " substances " him) man "opens" to God...that is when a man is completely emptied (as consciousness, as mind) of every individual (psycho-somatic) element and functions as a pure mind (pure soul, without being separated from the body now properly arranged) can Receive God within it, in a Real Living Divine Communion (and not theoretical or imaginary...)...

This Real Living Holy Communion that occurs in real, "living time" (outside of standard time, in a transcendent space of experience...) has nothing to do with "holy communion" (the partaking of "bread and wine ») that they give to the churches. Jesus was talking about Living Communion and not receiving a physical symbol. In the outer churches, two thousand years now, they cannot "distinguish" the Living Reality, which Exists and Works in Real, Transcendent, Eternal, Time, and the symbol, the symbolic language used by the "mystics."

Man can reach deification only by the Living Partaking of the Living God and not by partaking of material things (even if in the imagination of some people these "materials" are transformed into the "body and blood" of God...)... No one has come to deification with bread and wine... but many have come by loving God with all their might, by turning to God with all their (psychological) powers, by cleansing themselves (the soul) of the (psycho-somatic) egoic element, by "opening" their "heart" (i.e. their very existence, their ontological essence) and Accepting within themselves the "Divine Presence" ...

Actually, God Is Alive, and Only Those Who Come Alive to Him Partake of God... In the outer churches they simply "mock" the "naive"... All the outer worship life and rituals and exorcisms are all in vain: God, Love wants, and not sacrifice...

The Real Living Communion With God (the "True Divine Communion") transfigures man, and transforms him into a true eternal man, in the Image of God (Real and not in power)... The purification of the soul (the pure mind ), the elevation above the lower mental functions and the world, is but a Condition and a Preparation and an Entrance into the Divine Reality. We empty the space of the soul from every individual element, We fill our Soul with the Divine Presence that truly, consciously, substances us in the Eternal Living Time, and thus we become "God-bearing"... Our exit to God, or the Entrance of God in us (it doesn't matter how we describe it), it is not a loss of the person we were and fainting and disappearance but a "transformation" an "expansion of consciousness" that becomes Divine (since it is sustained by God). This good alteration of existence means an elevation, an ascent, an improvement, an expansion of perception and life... and not a retreat of existence... In fact, when we commune with God and become one with Him, we benefit since our Consciousness Expands, Sharpens, and Deepens to Embrace the Universe... God Enlightens us on Unknown Paths of Evolution, Wider Horizons of Existence, and Richer Life, which is Eternal Life in the Gulfs of God... Conversely, retreat into the ego is truly a decline and a degeneration...

Union With God (in a Real Living Fellowship With Him) Expands and Broadens our being. To be Absorbed in the Divine Reality, to Experience the Divine Presence within us (to become God-bearing), overcoming the lower individual elements, is a Higher Evolution of Man that transforms into a True Eternal Universal Man (according to the Model of Jesus).. All the mystical fathers, and John, and Origen, and Evagrius, and Gregory of Nyssa, and Dionysius, and Maximus, and Simeon, and others, spoke of the same evolution towards God Within God ( which Jesus had taught)... The deified man, the god-bearer, is an Enlightened, Expanded Universal Man and not an automaton, or a puppet of God. The Person (the Existence), having overcome the psycho-mental limitations, the body, the world, is transformed into the True Person of God (who Animates all his "own"). It is the One God who Acts in all divine men so that there is One Shepherd, one flock, and One Real Inner Spiritual Unity... and not an artificial outer union, like the outer churches...

God in all His true believers, who come to Him in a Real Living Communion (in a "True Divine Communion") in a Living (but Eternal and Transcendent) Time constitutes the Essence of Unity, the Consummation of Love as Union... When the many Unite in the Gulfs of One, with The One Living God, then truly There Is the "State of God". This "State of God", the Community of Saints, Exists but is not outwardly manifested by external organizations, gatherings, and cults... Those who Enter into the Divine Reality, Experience it, but it is futile to try to describe it to others ... It is enough that We Experience the Truth, it is enough that all this is True and Happening... Blessed are those who Enter the Kingdom of God...

This Living State of God, the Kingdom of God, is a Place of Living, Holy, and Inviolable to the profane... and certainly has nothing to do with external churches and organizations and human things... The Kingdom of God Is Here, Now. Its Gate is everyone's Consciousness. It is up to each one to pass the Gate either inwards, towards God, or outwards, towards the ego, the world, and the false power of loss...

But things are different for people who "turn away" from God... Those who follow a centrifugal activity, away from God, focus on the perception of individual existence, an ego (with its own perceptions, needs, and interests) ...

A world of many such egos is a chaotic world since each ego has its own course. The effort to unify, and organize common, oriented activities (societies, groups, social life, etc.), whether it comes from biological organizational structures of human societies, or from cultural and political development, remains in reality, and in its essence, artificial and cannot overcome (except in a violent way) the chaotic activities of the many people who make up the social groups... The result is that human societies (for 500,000 years since man began to distinguish himself from the animal) have never evolved to be peaceful, just, with social and economic equality... Human societies are always problematic.

Even religious communities never experience the religious ideal, Transcendent Reality, and Unity... and usually, selfish and imperfect people, destroy every attempt to Unify beings, in the Gulfs of a Higher Reality... Even in small religious communities, (monasteries of all religions) the ideal of God's Ideal State is never realized... they are always human communities, associations of many egos, always creating trouble with their disorderly and chaotic behavior...

Η Κοινωνία του Θεού… κι η κοινωνία του χάους

Ο Θεός πάνω από όλα Αποτελεί Μία Ενότητα και Μία Ενοποιητική Δύναμη αφού τα Ενώνει όλα Μέσα Του. Κι όσοι Προσέρχονται στο Θεό κι Ενώνονται Μαζί Του και γίνονται Ένα, μέσα στη Θεία Πραγματικότητα, Βιώνουν αυτή την Ενοποιητική Δράση και Δραστηριότητα και Κατάσταση... Σε μία τέτοια Κατάσταση υπάρχει Ενότητα. Στην Θεία Ζωή, στην Εν Θεώ Ζωή υπάρχει Ενότητα...

Η «Κοινωνία Με Τον Ζωντανό Θεό» (η «Αληθινή Θεία Κοινωνία») είναι δυνατή όταν ο άνθρωπος βιώσει πραγματικά αυτό που είπε ο Ιησούς όταν τον ρώτησαν για την μεγαλύτερη εντολή. Η απάντηση ήταν: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ’ όλης της καρδίας σου και εξ’ όλης της ψυχής σου και εξ’ όλης της διανοίας σου και εξ’ όλης της ισχύος σου»... Μονάχα όταν ο άνθρωπος στραφεί με όλη του την δύναμη (κι όλες τις ψυχονοητικές-ψυχοσωματικές και σωματικές δυνάμεις του) προς τον Θεό... όταν όλες οι κατώτερες ψυχονοητικές δυνάμεις προσανατολιστούν προς τον Θεό κι απορροφηθούν στον Θεό μέχρι να «εκμηδενιστούν» μέσα στην Θεία Παρουσία... όταν με όλη την ψυχή του (το ψυχοσωματικό εγώ) ο άνθρωπος στραφεί προς τον Θεό κι «αδειάσει» από κάθε «εγώ»... όταν με όλη του την καρδιά (δηλαδή με την πραγματική μεταφυσική ουσία του, που είναι ο Ίδιος ο Θεός – σαν Θεία Ενέργεια – που τον «ουσιώνει») ο άνθρωπος «ανοιχτεί» προς τον Θεό... όταν δηλαδή ο άνθρωπος αδειάσει τελείως (σαν συνείδηση, σαν νους) από κάθε ατομικό (ψυχοσωματικό) στοιχείο και λειτουργεί σαν καθαρός νους (καθαρή ψυχή, χωρίς να αποχωρίζεται από το σώμα που διευθετείται σωστά τώρα) μπορεί να Δεχτεί τον Θεό μέσα του, σε μία Πραγματική Ζωντανή Θεία Κοινωνία (κι όχι θεωρητική ή φανταστική...)...

Αυτή η Πραγματική Ζωντανή Θεία Κοινωνία που συμβαίνει σε πραγματικό, «ζωντανό χρόνο» (έξω από τον τυπικό χρόνο, σε ένα υπερβατικό χώρο εμπειρίας...) δεν έχει καμία σχέση με την «θεία κοινωνία» (την μετάληψη «του άρτου και του οίνου») που δίνουν στις εκκλησίες. Ο Ιησούς Μιλούσε για Ζωντανή Μετάληψη κι όχι για λήψη ενός υλικού συμβόλου. Στις εξωτερικές εκκλησίες, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, δεν μπορούν να «ξεχωρίσουν» την Ζωντανή Πραγματικότητα, που Υφίσταται και Λειτουργεί σε Πραγματικό, Υπερβατικό, Αιώνιο, Χρόνο, και το σύμβολο, την συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιούν οι «μύστες».

Ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στην θέωση μόνο με την Ζωντανή Μετάληψη του Ζωντανού Θεού κι όχι με μετάληψη υλικών πραγμάτων (όσο κι αν στην φαντασία κάποιων ανθρώπων αυτά τα «υλικά» μετουσιώνονται σε «σώμα και αίμα» του Θεού...)... Κανένας δεν έχει φτάσει στην θέωση με τον άρτο και τον οίνο... πολλοί όμως έχουν φτάσει με το να αγαπήσουν τον Θεό με όλη τους την Δύναμη, με το να στραφούν προς τον Θεό με όλες τους τις (ψυχονοητικές) δυνάμεις, με το να καθαρίσουν τον εαυτό τους (την ψυχή) από το (ψυχοσωματικό) εγωικό στοιχείο, με το να «ανοίξουν» την «καρδιά» τους (δηλαδή την ίδια τους την ύπαρξη, την οντολογική ουσία τους) και να Δεχτούν μέσα τους την «Θεία Παρουσία»...

Στην πραγματικότητα ο Θεός Είναι Ζωντανός και Μεταλαμβάνουν του Θεού μόνο όσοι Προσέρχονται Ζωντανά προς Αυτόν... Στις εξωτερικές εκκλησίες απλά «κοροϊδεύουν» τους «αφελείς»... Όλη η εξωτερική λατρευτική ζωή κι οι τελετουργίες κι οι εξορκισμοί είναι όλα μάταια: Ο Θεός Αγάπη Θέλει κι όχι θυσία...

Η Πραγματική Ζωντανή Κοινωνία Με Τον Θεό (η «Αληθινή Θεία Κοινωνία») μετουσιώνει τον άνθρωπο, τον μεταμορφώνει σε αληθινό αιώνιο άνθρωπο, κατ΄ Εικόνα του Θεού (Πραγματική κι όχι εν-δυνάμει)... Η κάθαρση της ψυχής (ο καθαρός νους), η ανύψωση πάνω από τις κατώτερες ψυχονοητικές λειτουργίες και τον κόσμο, δεν είναι παρά μία Προϋπόθεση και μία Προετοιμασία και μία Είσοδος στην Θεία Πραγματικότητα. Αδειάζουμε τον χώρο της ψυχής από κάθε ατομικό στοιχείο, Γεμίζουμε την Ψυχή μας με την Θεία Παρουσία που μας ουσιώνει πραγματικά, συνειδητά, στον Αιώνιο Ζωντανό Χρόνο και γινόμαστε έτσι «θεοφόροι»... Η έξοδός μας προς τον Θεό, ή η Είσοδος του Θεού μέσα μας (δεν έχει σημασία πως θα το περιγράψουμε), δεν είναι μία απώλεια του προσώπου που είμασταν και μία λιγοθυμιά και μία εξαφάνιση αλλά μία «μεταμόρφωση» μία «διεύρυνση της συνείδησης» που γίνεται Θεϊκή (αφού ουσιώνεται από τον Θεό). Η καλή αυτή αλλοίωση της ύπαρξης σημαίνει μία ανύψωση, μία άνοδο, μία βελτίωση, μία διαπλάτυνση της αντίληψης και της ζωής... κι όχι μία υποχώρηση της ύπαρξης... Στην πραγματικότητα όταν Κοινωνούμε Με Τον Θεό και Γινόμαστε Ένα Μαζί Του, εμείς επωφελούμαστε αφού η Συνείδησή μας Διευρύνεται, Οξύνεται και Βαθαίνει για να Συμπεριλάβει το Παν... Ο Θεός μας Φωτίζει Άγνωστους Δρόμους Εξέλιξης, Πλατύτερους Ορίζοντες Ύπαρξης, Πλουσιότερη Ζωή, που είναι Αιώνια Ζωή στους Κόλπους του Θεού... Αντίθετα, η οπισθοχώρηση στο εγώ είναι πραγματικά μία κατάπτωση κι ένας εκφυλισμός...

Η Ένωση Με Τον Θεό (σε μία Πραγματική Ζωντανή Κοινωνία Μαζί Του) Διευρύνει και Πλαταίνει την ύπαρξή μας. Το να Απορροφιόμαστε στην Θεία Πραγματικότητα, το να Βιώνουμε την Θεία Παρουσία μέσα μας (το να γινόμαστε θεοφόροι), ξεπερνώντας τα κατώτερα ατομικά στοιχεία, είναι μία Ανώτερη Εξέλιξη του Ανθρώπου που μεταμορφώνεται σε Αληθινό Αιώνιο Παγκόσμιο Άνθρωπο (κατά το Πρότυπο του Ιησού)... Όλοι οι μυστικοί πατέρες, κι ο Ιωάννης, κι ο Ωριγένης, κι ο Ευάγριος, κι ο Γρηγόριος Νύσσης, κι ο Διονύσιος, κι ο Μάξιμος, κι ο Συμεών, κι άλλοι, μίλησαν για την ίδια εξέλιξη προς τον Θεό Μέσα Στο Θεό (που είχε διδάξει ο Ιησούς)... Ο θεωμένος άνθρωπος, ο θεοφόρος, είναι ένας Φωτισμένος, Διευρυμένος Παγκόσμιος Άνθρωπος κι όχι ένα αυτόματο, ή μία μαριονέτα του Θεού. Το Πρόσωπο (η Ύπαρξη), έχοντας ξεπεράσει τους ψυχονοητικούς περιορισμούς, το σώμα, τον κόσμο, μεταμορφώνεται στο Αληθινό Πρόσωπο του Θεού (που Ζωοποιεί όλους τους «δικούς» του). Είναι ο Ένας Θεός που Ενεργεί μέσα σε όλους τους θεωμένους ανθρώπους, έτσι που υπάρχει Ένας Ποιμήν, μία ποίμνη, και Μία Πραγματική Εσωτερική Πνευματική Ενότητα... κι όχι μία τεχνητή εξωτερική ένωση, όπως οι εξωτερικές εκκλησίες...

Ο Θεός μέσα σε όλους τους πραγματικούς πιστούς Του, που Προσέρχονται σε Αυτόν σε Μία Πραγματική Ζωντανή Κοινωνία (σε μία «Αληθινή Θεία Κοινωνία») σε ένα Ζωντανό (αλλά Αιώνιο κι Υπερβατικό) Χρόνο αποτελεί την Ουσία της Ενότητας, την Ολοκλήρωση της Αγάπης Ως Την Ένωση... Όταν τα πολλά Ενώνονται στους Κόλπους του Ενός, με Τον Ένα Ζωντανό Θεό, τότε πραγματικά Υπάρχει η «Πολιτεία του Θεού». Αυτή η «Πολιτεία του Θεού», η Κοινότητα των Αγίων, Υπάρχει, αλλά δεν εκδηλώνεται εξωτερικά με εξωτερικές οργανώσεις, οργανισμούς, συνάξεις και λατρείες... Όσοι Εισέρχονται στην Θεία Πραγματικότητα, την Βιώνουν, αλλά είναι μάταιο να προσπαθούν να την περιγράψουν σε άλλους... Αρκεί που Βιώνουμε την Αλήθεια, αρκεί που όλα αυτά είναι Αληθινά και Συμβαίνουν... Μακάριοι όσοι Εισέρχονται στην Βασιλεία του Θεού...

Αυτή η Ζωντανή Πολιτεία του Θεού, το Βασίλειο του Θεού, είναι Ένας Χώρος Βιώματος, Ιερός κι Απαραβίαστος για τους βέβηλους... κι ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με εξωτερικές εκκλησίες κι οργανισμούς κι ανθρώπινα πράγματα... Το Βασίλειο του Θεού Είναι Εδώ, Τώρα. Η Πύλη του είναι η Συνείδηση του καθενός. Στον καθένα εναπόκειται να περάσει την Πύλη ή προς τα Έσω, προς τον Θεό, ή προς τα έξω, προς το εγώ, τον κόσμο και την ψεύτικη δύναμη της απώλειας...

Τα πράγματα είναι διαφορετικά όμως για τους ανθρώπους που «απομακρύνονται» από τον Θεό... Όσοι ακολουθούν μία κεντρόφυγο δραστηριότητα, μακριά από τον Θεό, επικεντρώνονται στην αντίληψη μίας ατομικής ύπαρξης, ενός εγώ (με δικές του αντιλήψεις, ανάγκες, ενδιαφέροντα, συμφέροντα)...

Ένας κόσμος από πολλά τέτοια εγώ είναι ένας κόσμος χαοτικός αφού κάθε εγώ έχει την δική του πορεία. Η προσπάθεια ενοποίησης, οργάνωσης κοινών, προσανατολισμένων, δραστηριοτήτων, (κοινωνίες, ομάδες, κοινωνική ζωή, κλπ.), είτε προέρχεται από βιολογικές οργανωτικές δομές των ανθρώπινων κοινωνιών, είτε από πολιτισμική και πολιτική ανάπτυξη, παραμένει στην πραγματικότητα, και στην ουσία της, τεχνητή και δεν μπορεί να ξεπεράσει (παρά μόνο με βίαιο τρόπο) τις χαοτικές δραστηριότητες των πολλών ανθρώπων που αποτελούν τις κοινωνικές ομάδες...Το αποτέλεσμα είναι ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες (εδώ και 500.000 χρόνια που ο άνθρωπος άρχισε να ξεχωρίζει από το ζώο) ποτέ δεν αναπτύχθηκαν τόσο ώστε να είναι ειρηνικές, δίκαιες, με κοινωνική και οικονομική ισότητα... Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι πάντα προβληματικές.

Ακόμα και κοινότητες θρησκευτικές ποτέ δεν βιώνουν το θρησκευτικό ιδανικό, την Υπερβατική Πραγματικότητα κι Ενότητα... και συνήθως, άνθρωποι εγωιστές κι ατελείς, καταστρέφουν κάθε προσπάθεια Ενοποίησης των όντων, στους Κόλπους Μίας Ανώτερης Πραγματικότητας... Ακόμα και σε μικρές θρησκευτικές κοινότητες (μοναστήρια όλων των θρησκειών) δεν πραγματοποιείται ποτέ το ιδανικό της Ιδανικής Πολιτείας του Θεού... είναι πάντα ανθρώπινες κοινότητες, ενώσεις πολλών εγώ, που πάντα δημιουργούν πρόβλημα με την χαώδη και χαοτική συμπεριφορά τους...

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Friday, April 14, 2023

The Communion of God... and the society of chaos

Η Κοινωνία του Θεού… κι η κοινωνία του χάους

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright