Η συνείδηση, η συνειδητότητα, υφίσταται
μόνο στο παρόν... μπορεί να μετακινηθεί μόνο μέσα στο χώρο. Χρόνος δεν υπάρχει.
Υπάρχει μόνο «παρόν που ρέει». Το παρελθόν είναι απλά καταγραμμένη μνήμη. Το
μέλλον είναι μόνο φαντασία.
Αυτός
που Αντιλαμβάνεται τι είναι η κίνηση, τι «μένει» από την κίνηση, έχει
Ανακαλύψει το Μυστικό της Ύπαρξης.
Το αμερικάνικο
τηλεοπτικό δίκτυο «Discovery Channel» στην εκπομπή του, της 9/5/2010, με τίτλο
«Στο Σύμπαν με τον Στίβεν Χόκινγκ», ασχολείται με την πιθανότητα ενός ταξιδιού
στο χρόνο... Γίνεται μάλιστα αναφορά στην θεωρία του Αϊνστάιν και την φυσική
έννοια της «Γέφυρας Αϊνστάιν-Ρόζεν» (1935)... Την δυνατότητα ενός τέτοιου
ταξιδιού υποστηρίζουν και Ρώσοι μαθηματικοί επιστήμονες (Αρέφεβα, Βόλοβιτς)...
Δεν
καταλαβαίνουμε αν πρόκειται για «επιστημονική ανοησία» ή αν πρόκειται για
ανοησία που επικαλείται μία «δήθεν επιστήμη»... Για να σεβαστούμε τον Χόκινγκ
και τους άλλους επιστήμονες θα πρέπει πρώτα αυτοί οι ίδιοι να σέβονται τον
εαυτό τους, το επιστημονικό κύρος τους, και την σοβαρότητά τους... Κι αυτοί
(δεν ξέρουμε για ποιο λόγο) δεν το κάνουν... Ίσως τέτοιου είδους «επιστήμονες»
θα πρέπει να μετακινηθούν από τις πανεπιστημιακές έδρες τους, στην βιομηχανία
του Χόλυγουντ…
Αγαπητοί
κύριοι («επιστήμονες»), ο χωρόχρονος που μπορείτε να αντιληφθείτε είναι μία
«σύνθετη αντίληψη», όπου το πρώτο συνθετικό είναι η συνειδητότητα και το
δεύτερο το αντικειμενικό σύμπαν. Με άλλα λόγια πρόκειται για «αντιληπτικό
μέγεθος» κι όχι για αντικειμενική, ανεξάρτητη πραγματικότητα. Η συνειδητότητα
υφίσταται μόνο στο παρόν... μπορεί να μετακινηθεί μόνο μέσα στο χώρο. Χρόνος
δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο «παρόν που ρέει». Το παρελθόν είναι απλά καταγραμμένη
μνήμη. Το μέλλον είναι μόνο φαντασία. Δεν υπάρχει χρόνος, για ποιο ταξίδι στο
χρόνο μιλάνε;
Προφανώς
οι «επιστήμονες» δεν εκφράζονται προσεκτικά. Ταξίδι στον χωρόχρονο εννοούν,
αλλά ποιο χωρόχρονο. Η έξοδος από ένα «τοπικό σύστημα» (όπως για παράδειγμα, το
ηλιακό σύστημα, ο πλανήτης γη) και η μετακίνηση σε ένα άλλο «τοπικό σύστημα»
(στην άλλη άκρη του σύμπαντος), είναι επιστημονική φαντασία. Δεν μπορούν να κατασκευαστούν
τα τεχνικά μέσα. Αλλά κι αν υποθέσουμε ότι αυτό γίνεται (που δεν γίνεται), η
συνειδητότητα (ο άνθρωπος) που θα μεταφερθεί σε άλλο «τοπικό σύστημα» και θα
επιστρέψει πάλι στο «τοπικό σύστημα» της γης, θα βρίσκεται πάντα στο παρόν κι ο
χρόνος θα κυλά κανονικά γι’ αυτόν. «Επιστρέφοντας» θα διαπιστώσει ότι στο
«τοπικό σύστημα» της γης έχει περάσει περισσότερος χρόνος... Και τι αποδεικνύει
αυτό; Τίποτα! Η συστολή ή η διαστολή του χρόνου με την μετακίνηση στα διάφορα
«τοπικά συστήματα» δεν αποδεικνύει τίποτα, ούτε έχει καμία πρακτική
χρησιμότητα.
Η
συνειδητότητα υπάρχει και ζει στο παρόν που ρέει. Δεν υπάρχει χρόνος (με την
έννοια μίας ακολουθίας, παρελθόν-παρόν-μέλλον, αυτό είναι μία νοητική
κατασκευή), για να μετακινηθεί στο χρόνο... Ούτε η μεταφορά (με την ταχύτητα
του φωτός ή μεγαλύτερη;) από τον ένα χωρόχρονο στον άλλο αλλάζει την φύση της
συνειδητότητας που έχουμε για τον κόσμο. Απλά, οι «επιστήμονες» προσπαθούν να
συγκρίνουν ένα χωροχρονικό σύστημα με ένα άλλο. Υπάρχουν αναλογίες και γίνονται
συγκρίσεις. Για κάθε χωροχρονικό σύστημα, καθ’ εαυτό, ο χρόνος (το παρόν) ρέει
το ίδιο. Συγκρίνοντάς τα βλέπουμε, (όταν τα βλέπουμε ταυτόχρονα), ότι ρέει
διαφορετικά στο ένα σύστημα από ό,τι στο άλλο, ανάλογα με τις ιδιαίτερες
συνθήκες. Το θέμα όμως είναι ότι δεν μπορούμε να συσχετίσουμε (να αναμείξουμε)
δύο συστήματα, ή να επωφεληθούμε από την παράλληλη ύπαρξη πολλών τοπικών
συστημάτων...
Είτε το
θέλουμε, είτε όχι, υπάρχει πάντα η συνειδητότητα πίσω από τον αντικειμενικό
κόσμο. Η συνειδητότητα έχει νόημα (σαν αντίληψη της ύπαρξης), αλλά ένας
αντικειμενικός κόσμος χωρίς κάποια συνειδητότητα να τον αντιλαμβάνεται δεν έχει
νόημα... Η συνειδητότητα αναδύεται σε θεμέλιο της ύπαρξης, αλλά ο
αντικειμενικός κόσμος έχει νόημα μόνο σαν περιεχόμενο κάποιας συνειδητότητας...
Η «ανάδυση» της συνειδητότητας από μία υλική οργανική βάση είναι νοητικός
μύθος... Αντίθετα είναι πολύ πιο λογικό να ερμηνεύσουμε την προέλευση της ύλης
από «κάποια» πνευματική (μεταφυσική) ενέργεια...
Η μόνη
μετακίνηση, αγαπητοί φίλοι, που μπορεί να κάνει η συνειδητότητα είναι όχι στον
αντικειμενικό κόσμο, στο χρόνο (που δεν υπάρχει), ή στον χώρο (που δεν
χρησιμεύει σε τίποτα), αλλά εσωτερικά... Κατανοώντας η συνείδηση την σχέση της
με την ύλη (που είναι ένα υποπροϊόν της) μπορεί να απελευθερωθεί προς το
Εσωτερικό Σύμπαν, προς τον «μεταφυσικό χώρο» της συνειδητότητας... κι εδώ
μπαίνουμε στο χώρο της «θρησκευτικής φαντασίας»... Είναι ελάχιστοι αυτοί που
διερεύνησαν αυτό τον «μεταφυσικό χώρο»... οι περισσότεροι ακολουθούν απλά
νοητικές θεωρίες...
