Esoterism Academy: Η ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΣΤΟ ΜΥΗΤΙΚΟ ΕΤΟΣ

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, March 14, 2021

Η ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΣΤΟ ΜΥΗΤΙΚΟ ΕΤΟΣ

Είναι γνωστό ότι η κίνηση της γης γύρω από τον Ήλιο με αποκλίνοντα άξονα δημιουργεί τα φαινόμενα των Εποχών, Ηλιοστάσια και Ισημερίες. Το Ηλιακό Έτος, λόγω των κυκλικών επαναλαμβανόμενων φαινομένων θεωρήθηκε πριν από πολλές χιλιετηρίδες σαν το χαρακτηριστικότερο σύμβολο του Κύκλου της Ύπαρξης, της Δημιουργίας, της Ζωής, της ανθρώπινης ζωής, της ετήσιας δραστηριότητας του ανθρώπου. Πολύ σοφά οι άνθρωποι «ταύτισαν» την ανθρώπινη πνευματική εξέλιξη με το Μυητικό Έτος, επαναλαμβάνοντας κάθε έτος την Μυητική Διαδικασία, με τα Στάδια και τους Βαθμούς της, δίνοντας την «ευκαιρία» σε όποιον επιθυμούσε κι είχε την φυσική ικανότητα να ακολουθήσει την Οδό της Μυήσεως μέχρι την Πλήρη Αφύπνιση.

Η Πραγματικότητα Είναι Μία. Η Πλήρης Αντίληψή της είναι η Πραγματική Αλήθεια. Αλλά υπάρχουν πολλοί βαθμοί Αντίληψης. Έτσι υπάρχουν πολλές Αντιλήψεις της Πραγματικότητας, πολλές Αλήθειες. Εξαρτάται από «που» βλέπει κάποιος. Η Απελευθέρωση της Ψυχής (Συνείδησης), είναι ταυτόσημη με την Διεύρυνση της Επίγνωσης, με το Βάθεμα της Αντίληψης, μέχρι την Πλήρη Αφύπνιση. Η «Πνευματική Εξέλιξη» μοιάζει με το ανέβασμα στο Συμβολικό Ιερό Όρος που υψώνεται στην μέση της πεδιάδας της ζωής. Όταν κινείσαι στην επίπεδη πεδιάδα της κοινής αντίληψης ο ορίζοντας είναι περιορισμένος. Όσο σκαρφαλώνεις στις πλαγιές της Επίγνωσης ο ορίζοντας ανοίγει αποκαλύπτοντάς σου μεγαλύτερο μέρος της Πραγματικότητας και διαφορετική θέα. Και σε κάθε στροφή του Όρους της Γνώσης η θέα είναι τελείως διαφορετική, σαν να βλέπεις άλλο κόσμο. Μονάχα όταν φτάσεις στην Κορυφή της Πλήρους Αφύπνισης έχεις ολοκληρωτική θέα του περιβάλλοντος, αληθινή εμπειρία της Πραγματικότητας, βλέπεις την Πραγματική Αλήθεια.

Πως σκαρφαλώνεις στην Κορυφή της Πλήρους Αφύπνισης; Με την Αληθινή Μύηση όπως «δίνονταν» στα Ιερά της Αρχαίας Ελλάδας. Στο Ιερό των Ιερών, στους Ουράνιους Δελφούς, στην Μυστική Ελευσίνα (όχι την Ελευσίνα των Γιορτών), και σε άλλα Ιερά. Η Μύηση ήταν Σταδιακή. Και κάθε έτος δίνονταν η «ευκαιρία» σε όποιον ήθελε και «άντεχε» να συνεχίσει την άνοδο στο Όρος της Αφύπνισης από το σημείο που ήταν η επίγνωσή του. Ακόμα κι αν είχαν περάσει χρόνια από την προηγούμενη μύησή του. Πέντε ήταν οι Μεγάλες Μυήσεις (το «Ε» των Δελφών) και Τέσσερις οι Μυητικές περίοδοι του Μυητικού Έτους, τα Ηλιοστάσια κι οι Ισημερίες.

Τι συμβολίζει η Εαρινή Ισημερία; Είναι η Εποχή της Αρχαίας Δημιουργίας του Κόσμου. Είναι ακόμα η Κάθοδος της Ζωής από τον Αόρατο Κόσμο στην υλική δημιουργία του σύμπαντος πριν δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι ακόμα η «Εποχή» της Καθόδου των Ψυχών στον Υλικό Κάτω Κόσμο. Γενικά είναι η Εποχή της Εξωτερίκευσης, της Επέκτασης Έξω, στον Υλικό κόσμο. Στο ίδιο Μυστικό Σύμβολο συσσωρεύονται πολλές «έννοιες». Το Σύμβολο συμβολίζει πολλά πράγματα.

Στην Αρχαία Αθήνα, στην Εαρινή Ισημερία δίνονταν η Πρώτη Μεγάλη Μύηση στο Ιερό της Περσεφόνης, στους πρόποδες του Αρδηττού, στις κατάφυτες όχθες του Ιλισού όπου ήταν «χαμένο» το Ιερό της Μυήτριας Θεάς.

Ο Ιλισός το 1900, πριν καταστραφεί απο τους "νοήμονες" νεοέλληνες

Τότε το «Τοπίο» ήταν τελείως διαφορετικό. Στις δυτικές πλαγιές του Υμηττού υπήρχαν πολλές πηγές και ρυάκια που κατηφορίζοντας σχημάτιζαν τον Ιλισό ποταμό. Ο Ιλισός κυλούσε ανάμεσα στις Πλαγιές του Υμηττού που κατέληγε στους λόφους του Αρδηττού και της Άγρας από την μια και τον λόφο της Ακρόπολης από την άλλη, του κέντρου της Αρχαίας Αθήνας κι ενωνόταν με τον Κηφισό κάπου στην περιοχή του σημερινού Μοσχάτου. Η περιοχή ανατολικά του Ιλισού, στο ύψος της Αθήνας ήταν ο δήμος της Άγρας. Ο οικισμός ήταν στους πρόποδες του λόφου της Άγρας και λίγο νοτιότερα. Έξω από τον οικισμό και προς τα βόρεια ήταν απέραντος πευκώνας με πολλά πλατάνια στις όχθες του Ιλισού και λυγαριές. Το καλοκαίρι το νερό του Ιλισού μειωνόταν (μέχρι το γόνατο) αλλά ποτέ δεν σταμάταγε. Ήταν πολλοί που έρχονταν εδώ, στις όχθες του Ιλισού, στις πηγές και στα πλατάνια, στις ανθισμένες λυγαριές, που το μεθυστικό άρωμά τους ταξίδευε με τον αέρα μακριά, μαζί με τις φωνές από τα τζιτζίκια, τα κελαϊδίσματα των πουλιών και το δροσερό θρόισμα του δάσους. Το κρυστάλλινο νερό που κελλάριζε ήταν η ίδια η ζωή που έρεε αβίαστα για τον προορισμό της. Εδώ, σε ένα πλατάνι, δίπλα στην πηγή, κάμποσο βόρεια του Ιερού της Περσεφόνης είχε έρθει ο Σωκράτης με τον Φαίδρο (σύμφωνα με τον Πλάτωνα) για να συζητήσουν, (κάπου ανάμεσα στο 386-367 γράφτηκε ο Διάλογος), για την Ψυχή, τον Έρωτα και τον άνθρωπο. Ο Σωκράτης περιγράφει το μέρος σαν τόπο παραμυθένιο που γαληνεύει την ψυχή κι ανοίγει τους ορίζοντες του νου στην Απεραντοσύνη.

Σε αυτό το Αρχαίο Τοπίο Ζωής, στις όχθες του Ιερού Ιλισού, στο Ιερό της Θεάς Περσεφόνης (Ψυχής), δίνονταν η Μύηση. Αποκαλύπτονταν στον μύστη το «Δράμα» της Θεάς (Ψυχής) που από τις Ουράνιες Πεδιάδες της Δήμητρας «αρπαζόταν» και «κατέβαινε» στο Βασίλειο του Πλούτωνα, στον Άδη της γήινης ζωής. Αποκαλυπτόταν στον μύστη πως η Ψυχή Κατέρχεται στο κόσμο, στο σώμα, πως «συνδέεται» με το σώμα και πως «κυβερνά» το σώμα μέσω του νοητικού κέντρου, της ζωτικής δύναμης των αισθήσεων και του ίδιου του σώματος. Ο μύστης «συνειδητοποιούσε» την Αληθινή Άχρονη Φύση του, σαν Ψυχής και βίωνε το βάθος της ύπαρξής του που διαχωριζόταν από την σκέψη του εγκεφάλου, από τις ζωτικές αισθήσεις του νευρικού συστήματος, από το σώμα. «Μάθαινε» να «περισυλλέγει» την δύναμη της ψυχής από τις εξωτερικές δραστηριότητες, να «αποσύρεται» πίσω στον Εαυτό, στην Αληθινή Ουσία. Είναι η Εσωτερική Ιερά Οδός των Αρχαίων (Ορφικών, Πυθαγόρειων, Μυστών), όπως το «περιγράφει» ο Πλάτωνας στον Φαίδωνα, που Οδηγεί στο Ιερό της Ουράνιας Φύσης μας.

Το κυριότερο που κατανοούσε κάποιος όταν λάμβανε την Πρώτη Μύηση είναι ότι είναι Ψυχή που «συνδέεται» με ένα σώμα και αποσυνδέεται όταν κλείσει ο κύκλος της ζωής. Αυτός, ο ίδιος ο άνθρωπος είναι Ψυχή, Άχρονη, Απέραντη Ουσία, που μόνο «προσωρινά» περιορίζεται και δεσμεύεται με το σώμα. Δεν είναι σώμα, δεν είναι το σώμα. Έτσι η γήινη ζωή αποκτά μια άλλη προοπτική. Δεν είναι ο τελικός προορισμός, ούτε η μόνη ζωή που μπορούμε να ζήσουμε. Υπάρχουν ουράνιοι κόσμοι και ψηλά η Αληθινή Γη της Δήμητρας, τα Ηλύσια Πεδία. Ο Αληθινός Προορισμός του ανθρώπου είναι να «ελευθερωθεί» από τον «Κύκλο της Περσεφόνης», από τον Κύκλο της Μετενσωμάτωσης στον οποίο είναι δεσμευμένος, ακολουθώντας την Μυητική Οδό της Θεάς (Ψυχής).

Ακόμα κι αν ο άνθρωπος της Αρχαίας Εποχής λάμβανε μόνο αυτή την Πρώτη Μύηση το όφελος ήταν τεράστιο γιατί άλλαζε τελείως η μεταφυσική προοπτική του και ο υπαρξιακός προορισμός του. Γνώριζε πλέον ότι η ζωή δεν είναι στη γη.

Ασφαλώς, τίποτα, πέρα από τις ίδιες του τις δυνάμεις, δεν εμπόδιζε τον μύστη να λάβει και τις επόμενες Μυήσεις, όποτε έκρινε ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος και να ενωθεί με τον Ιερό Κύκλο («Ε»), τον Κύκλο των Πέντε Μεγάλων Δελφικών Μυστών του Χειμερινού Ηλιοστασίου.

Αγαπητοί, θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για την Αρχαία Εποχή, τις Μυήσεις στα Ιερά, τις Φιλοσοφικές Αναζητήσεις των Σοφών της Παλιάς Εποχής, για τους «Τόπους» της Αρχαίας Αθήνας. Κι είναι ένα αγαπημένο θέμα για εμάς. Όμως οι Εποχές αλλάζουν, τα χρόνια περνούν κι η Αιώνια Αλήθεια αναζητά άλλες εκφράσεις, καινούργιους τρόπους να εκφρασθεί.

Και σήμερα, σε άλλους Τόπους, σε άλλα τοπία, η Μύηση είναι Ζωντανή κι η Φλόγα της Ζωής φωτίζει τα μονοπάτια της πορείας μας προς την Μία Αλήθεια. Ψηλά, Ψηλά στον Ουρανό της Κατανόησης, είναι η Κατοικία μας, στα Ηλύσια Πεδία της Δήμητρας. Η γη είναι μονάχα ένα «επεισόδιο» στην ζωή μας. Ευλογημένοι όσοι βρίσκουν την Οδό. Κι ακόμα πιο ευλογημένοι όσοι την ακολουθούν ως το Τέλος.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, March 14, 2021

Η ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΣΤΟ ΜΥΗΤΙΚΟ ΕΤΟΣ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright