Προς την Θεογνωσία

Στην πραγματικότητα, σαν «πνευματικές οντότητες» υπάρχουμε ήδη αυτόνομα μέσα στην Θεία Πραγματικότητα, στον Υπερβατικό Χώρο, στον Χώρο της Αιωνιότητας...

Όταν διερευνούμε ένα φαινόμενο, θα πρέπει να εξετάζουμε το φαινόμενο, σε όλες τις λειτουργίες του... διαφορετικά η «αντίληψη» που αποκομίζουμε είναι περιορισμένη, αποσπασματική, και σε τελευταία ανάλυση μη-αληθής...

Πως θα «ορίσουμε» τον άνθρωπο; Συνείδηση, οργανισμός (ύλη)... Τι είναι αυτά; Πως συσχετίζονται;... Όλοι οι μεγάλοι στοχαστές διερεύνησαν βιωματικά τα φαινόμενα αυτά και μετά «διατύπωσαν» θεωρίες... Οι άλλοι υιοθέτησαν ή διατύπωσαν θεωρίες, για να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα...

Ποια είναι όμως η αλήθεια; η λογική αλήθεια;... Έτσι καταλήγουμε σε τρία πολύ βασικά συμπεράσματα (κατ’ αρχήν)...

Πρέπει να διερευνούμε το φαινόμενο άνθρωπος σε όλη την «έκτασή» του...

Πρέπει να διερευνούμε σε μία «πραγματική βάση» τα φαινόμενα κι όχι μέσα από θεωρίες...

Η αλήθεια είναι προσωπική κατάκτηση, πράξη, του καθενός... στην οποία καλούμαστε να κατακτήσουμε την ίδια την ύπαρξή μας, την ζωή, την δραστηριότητά μας...

Τι είναι τελικά ο άνθρωπος; Μήπως θα έπρεπε να ορίσουμε τον άνθρωπο σαν μία «Δυναμική Ύπαρξη», «Εξελισσόμενη Ύπαρξη», που μπορεί να «είναι» και να «βιώνει» πολλές καταστάσεις;

Ο άνθρωπος είναι:

1. Καθαρή Συνείδηση (πνεύμα) και μπορεί να επιβιώνει σαν καθαρά συνείδηση, αυτόνομα, (στο τέλος μίας πνευματικής εξέλιξης, ολοκλήρωσης...)...

2. Συνείδηση σε «σύνδεση» με ένα βιολογικό οργανισμό... οπότε έχει εμπειρία ενός «ψυχοβιολογικού όλου»...

3. Συνείδηση που μπορεί να «απορροφιέται» μέσα στην υλική δραστηριότητα... και να αντιλαμβάνεται («ψευδώς») ότι «είναι» επιφαινόμενο της ύλης, που την κυβερνά και την παρασέρνει μέσα στην «υλική ύπαρξη».

Ο άνθρωπος είναι και μπορεί να είναι όλα αυτά, και ταυτόχρονα και ξεχωριστά... ανάλογα με το «που» στρέφεται κι αποροφιέται η συνειδητότητα (ανάλογα δηλαδή από το από «που» παίρνει η Συνείδηση πληροφορίες...)...

Η πνευματική άνοδος, η πνευματική γέννηση στους Κόλπους της Θείας Πραγματικότητας, οδηγεί στην «αντίληψη μίας νέας πνευματικής ύπαρξης»... Όσο «πλαταίνει η συνειδητότητα», τόσο αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή μας σαν «πνευματική οντότητα» (χωρίς να αποκοβόμαστε από την σύνδεσή μας με το σώμα, με την αντίληψη του ψυχοβιολογικού όλου και της υλικής ύπαρξης... που όμως «υποβαθμίζονται σαν πηγές βιώματος και πληροφόρησης... αφού «ζούμε σαν «πνεύμα» μέσα στο σώμα, κι όχι σαν «ψυχοβιολογικό όλο» μέσα από τις ψυχονοητικές λειτουργίες και τις αισθήσεις...)... Στην πραγματικότητα, σαν «πνευματικές οντότητες» υπάρχουμε ήδη αυτόνομα μέσα στην Θεία Πραγματικότητα, στον Υπερβατικό Χώρο, στον Χώρο της Αιωνιότητας... Η «ύπαρξή» μας έχει μετατεθεί στην Συνείδηση και δεν στηρίζεται πιά στην «σύνδεσή» μας με το σώμα (Αυτή είναι η «πνευματική μεταμόρφωση», η «πνευματοποίηση» του ανθρώπου)...

Η «πνευματική ύπαρξη», στην οποία αναδυόμαστε όταν ανυψωνόμαστε ως την Καθαρή Συνείδηση, είναι «ύπαρξη μέσα στην Θεία Πραγματικότητα». Η πνευματική οντότητα είναι «ο άνθρωπος Εντός του Θεού», στους Κόλπους του Θεού... Αυτή η Κατάσταση Είναι η Αληθινή Ζωή, η Αιώνια Ζωή... Θα πρέπει κάποιος, μόνος του, να βιώσει αυτή την Κατάσταση, για να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του... κι όχι να βασίζεται είτε σε ιδέες που παρουσιάζονται εδώ, είτε σε θεωρίες κι απόψεις...

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει στην Αληθινή Αυτογνωσία, «της Ύπαρξής του, σαν πνευματικής οντότητας μέσα στους Κόλπους του Θεού», αν δεν «ανυψωθεί» ως την Καθαρή Ουσία του. Η πνευματική ύπαρξη, η πνευματική ζωή μέσα στην Θεία Πραγματικότητα, η αντίληψη ότι ζούμε αυτόνομα μέσα στον πνευματικό χώρο κι ότι θα ζούμε για πάντα (ακόμα κι όταν πάψει να υπάρχει το σώμα) δεν είναι απλά το πέρασμα στην Αληθινή Ζωή, στην Αιώνια Ζωή ενόσω είμαστε ζωντανοί (πέρα από την ζωή και τον θάνατο του σώματος)... είναι και η μόνη αληθινή «σωτηρία» που υποσχέθηκε ο Ιησούς στους μαθητές του (και σε όσους θα γίνονταν μαθητές του)...

Τι Είναι Ζωή; Το να Γνωρίσουμε τον Θεό, να Ανυψωθούμε ως τον Θεό... Κι αυτό μπορούμε να το κάνουμε μόνο «εν πνεύματι», όταν μεταμορφωθούμε πνευματικά, όταν γίνουμε πνευματικές οντότητες, όταν αρχίσουμε να υπάρχουμε σαν πνευματικές οντότητες στους Κόλπους του Θεού (πνευματική μεταμόρφωση, που εξαγιάζει και τις κατώτερες ψυχονοητικές λειτουργίς και το σώμα)... Διαφορετικά, χωρίς πνευματική γέννηση μέσα στη Θεία Πραγματικότητα, ο Θεός «Μένει» Μακριά και Ξένος...

Μέσα στον Χριστιανισμό δεν ακολουθούν όλοι την γραμμή του Ιησού, των μαθητών, των μυστικών πατέρων... Κάποιοι, ανήμποροι να ανυψωθούν ως το Πνεύμα, ως την πνευματική γέννηση, υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι «παρά μόνο ψυχοβιολογικό όλο»... Αυτό δεν το είπε ποτέ ο Ιησούς, οι μαθητές του, οι μυστικοί πατέρες, η αληθινή ορθοδοξία... Αυτοί λοιπόν οι κάποιοι (που θέλουν να ονομάζονται χριστιανοί, και αυτοπροσδιορίζονται σαν οι μόνοι εκφραστές της «ορθοδοξίας») υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να διασωθεί μόνο σαν ψυχοβιολογικό όλο... Έτσι πιστεύουν, ότι μέσω της «πίστης» τους και της εσχατολογικής ανάστασης (οπότε θα λάβουν άφθαρτα σώματα), θα διασωθούν... Γι’ αυτούς, αυτή είναι η αληθινή σωτηρία... Αλλά η «εσχατολογική μεταμόρφωση» του κόσμου, πέρα από τις όποιες ερμηνείες της, είναι κάτι που Γνωρίζει μόνο ο Θεός, και για μας τους ανθρώπους, έχει ελάχιστη πρακτική σημασία...

Αν κάποιος δεν Γνωρίσει Αληθινά τον Θεό, εν ζωή... αν μένει «πνευματικά» ξένος... πως θα Τον γνωρίσει σε μία εσχατολογική ανάσταση;... Η «πνευματική ένωση με τον Θεό», η «πνευματική μεταμόρφωση του ανθρώπου», πρέπει να γίνει Τώρα, Εδώ, ενόσω ζούμε... Αλλιώς...