CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time
Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

 

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

 

The Illusion of Time

 

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

 

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

 

The Art of Observation

 

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

 

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

 

The Transparency of Phenomena

 

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

 

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

 

The Eternal Present

 

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

 

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

 

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

 

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

 

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

 

Living in the Infinity of Existence

 

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

 

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

 

Conclusion: The Invitation to Eternity

 

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

 

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

 

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

 

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

 

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

 

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

 

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

 

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

 

Η Τέχνη της Παρατήρησης

 

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

 

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

 

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

 

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

 

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

 

Το Αιώνιο Παρόν

 

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

 

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

 

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

 

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

 

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

 

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

 

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

 

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

 

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

 

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

 

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

 

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 14 September, 2025

Sunday, November 24, 2019

Πραγματικότητα και σκέψη


Προσπαθούμε όσο πιο απλά μπορούμε και μέσω της σκέψης, των εννοιών των λέξεων, να εξηγήσουμε ότι στην πραγματικότητα η σκέψη είναι απλά μια συμβολική γλώσσα, δεν συλλαμβάνει την Πραγματικότητα. Χρειάζεται να πάμε πέρα από την σκέψη για να Αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά φυσικά περιστατικά. Με άλλα λόγια μόνο στην σιωπή της σκέψης αρχίζει η Αληθινή Εμπειρία της Ζωής, η Αληθινή Ζωή.
Αυτό που έχει σημασία είναι να Ζούμε, να Βιώνουμε την Πραγματικότητα, τα Φυσικά Περιστατικά… όχι να σκεφτόμαστε την Πραγματικότητα, μέσω των διανοητικών συμβόλων…
Από όσο αντιλαμβάνομαι (σε καθαρά βιωματικό επίπεδο κι όχι διανοητικό), Πραγματικότητα, Συνείδηση, Ύπαρξη, Ζωή, Επικοινωνία, Αγάπη, Πραγματική Επαφή (υπαρξιακή) με τους άλλους, όλα Αυτά είναι Συνώνυμα, Δείχνουν το Ίδιο Πράγμα… Είναι η σκέψη που τα ξεχωρίζει.
Και για να το εξηγήσω: Η Συνείδηση που Αντιλαμβάνεται είναι Μία. Αυτή η Συνείδηση δεν είναι κάτι διαφορετικό από την πραγματική συνείδηση του καθενός μας. Είμαστε Αυτό, είτε (σαν εγώ) το θέλουμε είτε όχι. Κι όταν η Συνείδηση (η συνείδηση του καθενός μας) λειτουργεί απλά, αντιλαμβάνεται ό,τι υπάρχει, ό,τι συμβαίνει. Σε Αυτή την Αντίληψη Όλα είναι Ένα, δεν υπάρχουν διαχωρισμοί… Όταν όμως λειτουργούμε μέσω της σκέψης τα πράγματα «φαίνονται» διαφορετικά. Κατ’ αρχήν η σκέψη δημιουργεί την αντίληψη ενός εγώ, διαχωρίζει το εγώ από τον κόσμο και βιώνουμε τη ζωή μέσα από αυτή την αντίθεση Σε αυτή την αντίληψη όλα γίνονται αντιληπτά μέσω της δυαδικότητας… Το εγώ διαχωρίζει τον εαυτό του από την Πραγματικότητα, από τον κόσμο, τους άλλους… Έτσι σιγά-σιγά γλιστράμε στην «πραγματικότητα της σκέψης», αντιλαμβανόμαστε πως αυτό που σκεφτόμαστε είναι η Πραγματικότητα.
Δεν αντιλαμβανόμαστε την παγίδα, ότι έχουμε γλιστρήσει από την Πραγματικότητα (την Αντίληψη των Φυσικών Περιστατικών), στον εικονικό κόσμο των εννοιών. Μπερδεύουμε το σύμβολο με το πράγμα, τον χάρτη με το έδαφος.
Όταν κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου, 11.30 το πρωί, τη βροχή, αντιλαμβάνομαι το φυσικό περιστατικό, να πέφτει νερό από ψηλά, τίποτα άλλο: το φυσικό περιστατικό είναι το νερό που πέφτει, μια εικόνα, μια αίσθηση, μια αντίληψη αυτού που γίνεται. Μέχρις εδώ, τίποτα άλλο… Όταν όμως αρχίζω να σκέφτομαι ότι βρέχει, ότι η βροχή μου διέκοψε κάποια εργασία στη ταράτσα του σπιτιού, όταν σκέφτομαι το φαινόμενο της βροχής, την εξάτμιση του νερού, την δημιουργία των συννέφων, τη βροχή, κι ένα σωρό άλλα πράγματα, έχω γλιστρήσει στην «πραγματικότητα της σκέψης». Εδώ το φυσικό περιστατικό δεν είναι πλέον η βροχή, αλλά η σκέψη. Δεν ζω απλά το φυσικό περιστατικό. Το έχω μεταφέρει στο συμβολικό επίπεδο της σκέψης, αντιλαμβάνομαι το ιδεολογικό σύμβολο, όχι το φυσικό πράγμα.
Όταν αντιλαμβάνομαι την παγίδα στην οποία έπεσα, ότι το φυσικό γεγονός είναι η σκέψη κι όχι το φυσικό πράγμα, όταν καταλαβαίνω ότι σκέφτομαι και δεν ζω το φυσικό περιστατικό (της βροχής), απλά παύω να σκέφτομαι και ιδού, αντιλαμβάνομαι πάλι το νερό που πέφτει από ψηλά, τίποτα άλλο. Ανάμεσα σε μένα και την βροχή δεν υπάρχει διαχωρισμός, σύγκρουση, αποδέχομαι απλά το φυσικό περιστατικό.
Όταν βλέπω απλά βλέπω με την Μια Συνείδηση (που Είναι Όλα, όλοι μας, ο καθένας), όταν σκέφτομαι την πραγματικότητα, το γεγονός, τη βροχή, βλέπω μέσα από την σκέψη, βλέπω την σκέψη, το σύμβολο, όχι την Πραγματικότητα.


Τώρα, αν αυτό έγινε κατανοητό (έστω και διανοητικά) μπορούμε να κατανοήσουμε ότι αφού η Συνείδηση Είναι Μία κι  Όλα Είναι Ένα κι ότι ο διαχωρισμός είναι μια λειτουργία, κάτι τεχνητό, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι απλά να «εγκαταλείψουμε» την σκέψη, την παραποίηση της Πραγματικότητας. Πως; Μα δεν χρειάζεται προσπάθεια, κάθε προσπάθεια είναι επίσης σκέψη, επίσης παραποίηση της Πραγματικότητας. Τότε; Τίποτα, απλά τίποτα… Είναι όπως όταν μπαίνουμε στην θάλασσα, κάνοντας μυϊκή προσπάθεια βουλιάζουμε, εγκαταλείποντας τον εαυτό μας στην αγκαλιά της θάλασσας, το νερό μας ανυψώνει στην επιφάνεια… όλοι μας το έχουμε κάνει… Το ίδιο πράγμα γίνεται και στο ψυχολογικό επίπεδο. Όσο κάνουμε προσπάθεια μπλεκόμαστε στο δίχτυ της σκέψης… όταν τα «εγκαταλείπομε όλα», Αναδυόμαστε Στην Μοναδική Ουσία που Είναι Ουσία Όλων μας, έτσι απλά.
Στην πραγματικότητα είναι η σκέψη που διαχωρίζει τον (πλαστό) εαυτό, από την Πραγματικότητα, τον κόσμο, τους άλλους… είναι η σκέψη που ζητά την εξέλιξη, την φώτιση, την πραγματοποίηση κι όλα αυτά… αλλά όλα αυτά είναι φανταστικά, εκδηλώνονται στο χώρο της σκέψης.
Η Πραγματικότητα Είναι Αυτή Που Είναι, Είμαστε Αυτή η Πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να πραγματοποιήσουμε κάτι. Η Πραγματικότητα, Υπάρχει, Είναι. Δεν γίνεται, δεν εξελίσσεται, δεν πραγματοποιείται.
Στην πραγματικότητα όλοι οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι μιλούν για την Ίδια Πραγματικότητα και Δείχνουν την Ίδια Πραγματικότητα, την υπέρβαση της παραμορφωτικής σκέψης… όταν εξοικειωθεί κάποιος με την φιλοσοφική σκέψη και τους φιλοσοφικούς όρους στις διάφορες παραδόσεις το καταλαβαίνει αυτό. Θέλω να πω πως δεν υπάρχει δυσκολία να επικοινωνήσουμε και να συνεννοηθούμε σε μια κοινή (φιλοσοφική) γλώσσα.
Όλα Είναι Ένα κι Όλα (στο Χώρο της Πραγματικότητας, όχι της σκέψης) είναι Συνώνυμα, Πραγματικότητα, Ύπαρξη, Ζωή, Επικοινωνία… Η Επικοινωνία είναι ακριβώς Εκδήλωση της Κοινής Ουσίας κι η Αγάπη η Πρακτική Έκφρασή της… οι άνθρωποι όμως που βιώνουν την Πραγματικότητα μέσα από την σκέψη, το εγώ, το προσωπικό συμφέρον κι όλες αυτές τις ανοησίες δεν κατανοούν την Ουσία της Αγάπης, βρίσκονται σε διαμάχη, σύγκρουση, σε πόλεμο.


Όσοι Αναδύονται στην Πραγματικότητα, στην Εμπειρία της Πραγματικότητας (όπου αντιλαμβάνονται πλέον καθαρά το τι συμβαίνει φτάνουν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: «έτσι απλή είναι η πραγματικότητα γι' αυτό μας διαφεύγει».
Αν οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την Πραγματικότητα είναι γιατί μετατοπίζουν την Αντίληψή τους προς την σκέψη, νομίζουν ότι μέσα από την σκέψη προσεγγίζουν την Πραγματικότητα…
Είναι σαν κάποιος να κοιτά με τα μάτια του τον κόσμο και μετά να φοράει γυαλιά χρωματιστά και να κοιτάει… ασφαλώς όλα θα του φαίνονται διαφορετικά. Το να φοράς γυαλιά – αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός – δεν είναι κακό, αρκεί να γνωρίζεις ότι φοράς γυαλιά. Όταν όμως τα φοράς χωρίς να το συνειδητοποιείς αναρωτιέσαι γιατί ο κόσμος έγινε ξαφνικά κόκκινος ή πράσινος ή κίτρινος…
Έτσι και με την σκέψη. Το να σκεφτόμαστε όταν χρειάζεται - αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός – δεν είναι κακό, μπορεί και να είναι χρήσιμο… αλλά πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι σκεφτόμαστε, γιατί αλλιώς βλέπουμε πράγματα που δεν υπάρχουν και πράγματα που υπάρχουν δεν τα αντιλαμβανόμαστε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 15. The Masters of the Ineffable Way: A Journey into Sacred Stillness
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 15. Happiness
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
Viveka Chudamani, by Adi Sankaracharya, 1-5
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / India: 15. The Timeless Gaze: A Journey into Pure Contemplation
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
15. The Ineffable Path: Toward the Experiential Heart of Reality
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~