Η ΦΥΣΗ είναι Αγνή Διαδικασία Ύπαρξης, Χωρίς
Ιδιότητες (στην Υπερβατική Προσέγγισή της) ή με Διάφορες Ιδιότητες που
συνιστούν ακριβώς τον «Χαρακτήρα», τον Τρόπο Ύπαρξης, σαν διαδικασίες,
λειτουργίες, εμπειρίες ζωής. Προπάντων: Η ΦΥΣΗ δεν είναι Ουσία!
Έτσι, η ΦΥΣΗ Εκφράζεται σαν Αντίληψη, Βασική
Γνωστική Διαδικασία, κι είναι Ακριβώς αυτή η Βασική Διαδικασία που Αποτελεί το
Υπόστρωμα, το Πραγματικό Περιεχόμενο και την Ύστατη «Ουσία» κάθε
«Διαφοροποιημένης» Διαδικασίας.
Η ΦΥΣΗ, η Αντίληψη, Εκδηλώνεται έτσι, σαν Αντίληψη
(στην Πρωταρχική Αγνή της Εκδήλωση), Σκέψη, Συναίσθηση, Αίσθηση, Σωματική
Εμπειρία και Δραστηριότητα.
Η ΦΥΣΗ είναι Εξ’ Αρχής και για Πάντα Αγνή
Διαδικασία κι όλες οι «επιμέρους» διαδικασίες που «αναγνωρίζονται», Αντίληψη,
Σκέψη, Αίσθηση, κλπ., είναι το ίδιο Αγνές.
Συχνά λέγεται, από πνευματικούς ανθρώπους, ότι η
σκέψη, ή η αίσθηση, παραπλανά, δεν αποκαλύπτει την Πραγματικότητα. Η Αλήθεια
είναι ότι δεν είναι οι λειτουργίες (η σκέψη, η αίσθηση, κλπ.) που παραπλανούν
αλλά ο τρόπος που τις χρησιμοποιούμε (εμείς οι άνθρωποι).
Ακόμα και Μεγάλοι Διδάσκαλοι λένε συχνά πως πρέπει
να ξεπεραστεί η σκέψη, η μνήμη, όλη η διαδικασία, που «διαχωρίζει» και προκαλεί
σύγχυση, που μας κρατά δεσμευμένους σε μια πλαστή πραγματικότητα. Πιο σωστό θα
ήταν να διατυπωθεί αυτό διαφορετικά γιατί οι άνθρωποι συχνά δεν κατανοούν ακριβώς
αυτό που λέγεται και παρεξηγούν. Πρέπει να ξεπερασθεί όχι η σκέψη, σαν
λειτουργία, που είναι μια τελείως αγνή και χρήσιμη διαδικασία, αλλά ένας
συγκεκριμένος τρόπος σκέψης, που οι άνθρωποι εφαρμόζουν χιλιετηρίδες τώρα και
που τους οδηγεί τελικά σε αδιέξοδο.
Η Αντίληψη (όπως κι οι επιμέρους λειτουργίες,
σκέψη, αίσθηση, υλική εμπειρία…) πρέπει να είναι Ελεύθερες – δηλαδή Διαδικασίες
που ανιχνεύουν διαδικασίες, το γίγνεσθαι, το πανόραμα των φαινομένων της
ύπαρξης.
Η Αντίληψη δεν μπορεί να Ανυψωθεί, να Πετάξει στο
Απεριόριστο, όταν κλείνεται σε περιορισμούς, ή σε «οπτικές».
Η Σκέψη δεν μπορεί να παρακολουθήσει το γίγνεσθαι
όταν απολιθώνεται σε ιδέες – και φτιάχνει ένα φανταστικό τεχνητό κόσμο.
Η Αίσθηση δεν μπορεί να γνωρίσει και να
«απολαύσει» τον κόσμο όταν παγιδεύεται σε εμμονές, τεχνητές επαναλήψεις
αναγκών, ή λανθασμένες δραστηριότητες.
Θέλουμε να πούμε πως δεν είναι η ΦΥΣΗ, η ΦΥΣΗ ΜΑΣ,
που μας παραπλανά ή μας οδηγεί λάθος αλλά η λανθασμένη χρήση των δυνάμεων (με
τις οποίες μας «προίκισε» η ΦΥΣΗ) είναι που μας οδηγεί στην σύγχυση και στο
«χάος».
Η Απελευθέρωση, όπως γίνεται αντιληπτή από όλους
τους Μεγάλους Διδασκάλους, τους Διδασκάλους των Ουπανισάδ, τον Λάο Τσε, τον
Βούδα, τον Ορφέα, τον Ιησού, δεν είναι απελευθέρωση από την ΦΥΣΗ αλλά από τους
λανθασμένους τρόπους χρήσης της ΦΥΣΗΣ. Είναι Αποκατάσταση της ΦΥΣΗΣ, είναι
Επιστροφή στην Φυσική Λειτουργία μας. Είναι, με άλλα λόγια, το ξεπέρασμα των
διεστραμμένων τρόπων του ανθρώπου.
Ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός στηρίζεται σε
λανθασμένους τρόπους αντίληψης, στηρίζεται σε απαρχαιωμένους τρόπους σκέψης, σε
απολιθωμένες δράσεις.
Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται λανθασμένα.
Σκέπτονται λανθασμένα.
Δρουν λανθασμένα.
Η κοινωνία τους στηρίζεται σε αυτές τις
λανθασμένες ενέργειες. Το πολιτικό σύστημά τους είναι εξ’ αρχής λανθασμένο
γιατί στηρίζεται όχι στην ζωντανή πραγματικότητα αλλά σε παγιωμένες αντιλήψεις
περί εγώ, συμφέροντος, ιδιοκτησίας, συναλλαγής, κλπ… Το οικονομικό σύστημά τους
δεν είναι το φυσικό σύστημα παραγωγής-κατανάλωσης αλλά ένα τεχνητό σύστημα με
εικονικές αξίες, μη ελεγχόμενη ιδιοκτησία, ιδιοτελή και ύποπτα συμφέροντα,
διαμάχες, συγκρούσεις, κλπ… Όλα είναι λάθος!
Ασφαλώς, Αυτός που Αντιλαμβάνεται Πέρα από αυτούς
τους περιορισμένους τρόπους των ανθρώπων, Βιώνει Μια Ευρύτερη Πραγματικότητα.
Αντιλαμβάνεται το Βάθος της Ύπαρξης που είναι πέρα
από τα φαινόμενα. Στηρίζει την Ζωή του στην Ίδια την Αγνή Παρουσία (στο Χώρο
της Ύπαρξης) κι όχι στα φαινόμενα. Ζει σε ένα Ήσυχο, Ειρηνικό κι Ανέγγιχτο από
τους ανθρώπους, Κόσμο. Ζει στην Πραγματικότητα, δεν ζει στον φανταστικό κόσμο
των ανθρώπων.
Αυτό όμως το ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, της ΑΓΝΗΣ ΚΙ
ΥΓΙΟΥΣ ΦΥΣΗΣ, δεν είναι κάτι που θέλουν (ή ίσως δεν μπορούν να γνωρίζουν και να
θέλουν) οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι προτιμούν να ζουν στην σκοτεινή σπηλιά των
σκιών της σκέψης τους.
Εμείς όμως Ζούμε στο Φως, Χαιρόμαστε το Φως κι η
Συμπόνια μας για τους ανθρώπους έχει την Ουσία της Αγάπης κι όχι του εγωιστικού
συναισθηματισμού της ψευτοανωτερότητας, ή της «φιλανθρωπίας». Όλοι παιδιά της
ΦΥΣΗΣ είναι. Όλοι. Κι υποκλινόμαστε ταπεινά στις επιλογές των ανθρώπων. Ακόμα
κι όταν τους οδηγούν στην απώλεια. Είναι δικές τους επιλογές. Μόνο σεβασμό
οφείλουμε. Και να είμαστε Εδώ, Παρόντες.
