Η Μόνη Πραγματικότητα που μπορεί να συλλάβει η
Αντίληψη είναι η Στιγμή που Ρέει, το Περιεχόμενο της Αντίληψης που μεταβάλλεται
συνεχώς, η ροή των φαινομένων, η διαρκής αλλαγή. Συνεπώς η πραγματικότητα είναι
το ίδιο το φαινόμενο της ροής, η Διαρκής Ροή, όχι τα φαινόμενα που έρχονται και
φεύγουν. Αλλά πίσω από την ίδια τη Ροή είναι Αυτός που Αντιλαμβάνεται. Αυτός
που αντιλαμβάνεται, η ροή των φαινομένων, τα φαινόμενα, δεν είναι κάτι
διαφορετικό: Είναι μονάχα Δραστηριότητα της Αντίληψης.
Η Ηρεμία (η Απουσία Κίνησης, εξέλιξης, φαινομένων)
κι η Δραστηριότητα Εδράζονται στην Αντίληψη, είναι Αντίληψη, δεν είναι κάτι
διαφορετικό. Η Ίδια η Αντίληψη, Ελεύθερη, Ανεμπόδιστη, Έξω από τη Ροή της
Δημιουργίας, ή μέσα στη ροή των φαινομένων, είναι Πέρα από όλα αυτά, πέρα από
τον χρόνο, στην Αιωνιότητα που Ρέει έξω από τον χρόνο, αφού περιλαμβάνει τα
πάντα, το πριν το τώρα, το μετά… έξω από το όνειρο μιας ξεχωριστής,
«αντικειμενικής» δημιουργίας.
Μια Αντίληψη που Υψώθηκε πάνω από το όνειρο, είναι
Μια Απεριόριστη Αντίληψη, Μια Αντίληψη που Είναι, αλλά ούτε έρχεται, ούτε
πηγαίνει, γιατί είναι παντού, πάντα.
Αυτή η Αντίληψη είναι η ίδια η Δική σου Αντίληψη.
Εσύ είσαι ο Απόλυτος Κυρίαρχος της Δράσης σου. Μπορείς να Ελευθερωθείς από όλες
τις περιοριστικές δραστηριότητες, ή να καθυστερείς, ή να χάνεσαι σε αυτές τις
δραστηριότητες. Οι Επιλογές είναι δικές σου. Κανένας δεν μπορεί να σου σταθεί
εμπόδιο. Αλλά και κανένας δεν μπορεί να σε απαλλάξει από τις συνέπειες των επιλογών σου.
Μόνο αντίληψη Υπάρχει. Όλα είναι Αντίληψη. Όλοι
είναι Αυτή η Αντίληψη… κανένα ονειρικό εγώ δεν μπορεί να ορθωθεί σε
πραγματικότητα… αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει.
Αν η Φύση της Συνείδησης Είναι Άπειρη, Ελεύθερη κι
Αιώνια τότε έχουν δίκηο οι Σοφοί που μας το λένε από χρόνια… Αν η Αφύπνιση, η
Φώτιση είναι Έμφυτη Δυνατότητα που Πηγάζει από τη Φύση μας τότε, αργά ή γρήγορα
θα εκδηλωθεί… Αν είναι έτσι, τότε αυτό
που μας εμποδίζει από το σκοτάδι να Αναδυθούμε στο Φως, είναι μονάχα η άγνοια,
που υψώνει τείχη ή λοξοδρομεί από τον Δρόμο της Φύσης χαράζοντας δύσβατα
μονοπάτια στην ερημιά της ύπαρξης, μόνο και μόνο γιατί πιστεύει πως αυτό είναι
ελευθερία…
Αν είναι αλήθεια όλα αυτά τότε η Αποδοχή της Φύσης
μας, που ανθίζει μόνη της και χαράζει το δικό της δρόμο είναι Σοφία κι όχι
μοίρα… Αν η Ταπεινότητα μας δείχνει την πορεία στο δρόμο που ανοίγει μόνος του
τότε είναι Αληθινή Δράση κι όχι δουλικότητα… Αν η Βεβαιότητα ότι Βαδίζουμε το
Δρόμο μας Ενώνει με Όλο το Σύμπαν, τότε είναι Εμπειρία κι όχι τυφλή πίστη…
Αν Βαδίζουμε το Δρόμο τότε έχουμε Φτάσει ήδη, οι
Ορίζοντες είναι ανοιχτοί και τα μάτια μας αναπαύονται στην Απεραντοσύνη…
