Esoterism Academy: ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 3

Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Sunday, October 29, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 3

1. Οντολογία της Ψυχής

2. Φαινομενολογία της Ψυχής

3. Τα Μυστήρια, η Εσωτερική Παράδοση κι η εξωτερική διδασκαλία　

Σύμφωνα με τα “Λεγόμενα” του Ιησού “Αυτό που Είμαστε Πραγματικά”, η Ουσία, ο Λόγος, η Ψυχή, (δεν έχει σημασία η ονομασία), είναι μια Άκτιστη (Μη δημιουργημένη) Πραγματικότητα, ανοιχτή Παρουσία, Απεριόριστη, Ελεύθερη. Από την άλλη μεριά αυτό που γίνεται αντιληπτό σαν Δημιουργία είναι ένας κλειστός περιορισμένος χώρος. Η “Είσοδος” στην Δημιουργία δεν μεταβάλλει την Ίδια την Ουσία της Ψυχής αλλά της προσδίδει πρόσθετες ιδιότητες αντίληψης για να συλλάβει, να έχει εμπειρία του περιορισμένου χώρου, της δημιουργίας. Και μέσα στην Δημιουργία η Αντίληψη μπορεί να είναι Αντικειμενική (και να χαρακτηρίζεται σαν μια Καθαρή Φωτεινή Αντίληψη, ο Φωτεινός Κόσμος όπου αντιλαμβανόμαστε τη Δημιουργία σαν “Χώρο”) ή μπορεί να “αλλοιώνεται” υποκειμενικά και να λειτουργεί μέσα από την σύνδεση με ένα φορέα εκδήλωσης (και να χαρακτηρίζεται σαν η συσκοτισμένη αντίληψη, ο Κόσμος της Σκιάς όπου αντιλαμβανόμαστε την αλλαγή των πραγμάτων, το γίγνεσθαι, την εξέλιξη, τον χρόνο).

Αυτό που ο Ιησούς ονόμαζε Θεό, Πατέρα, Ένωση με τον Θεό, Αιώνια Ζωή, είναι η Ζωή στους Κόλπους του Πατέρα. Η Βασιλεία του Ιησού, η Βασιλεία των Ουρανών είναι (σαν υπέρτατο βίωμα) στους Κόλπους της Θεότητας, δεν είναι μέσα στην Δημιουργία, ούτε στους Ανώτερους Φωτεινούς Ουρανούς, ούτε στους κατώτερους Κόσμους της Σκιάς (στον νοητικό κόσμο, στον ψυχοσυναισθηματικό κόσμο ή στον υλικό κόσμο). Κι η Χαρμόσυνη Αγγελία στους ανθρώπους είναι ότι μπορούν μέσα τους να Γνωρίσουν τον Θεό, να “μετουσιωθούν” από “αυτό που νομίζουν ότι είναι” σε ‘αυτό που είναι πραγματικά” (δηλαδή να Κατανοήσουν τη Αληθινή Φύση τους). Και το να Γνωρίσεις τον Θεό ή να Αναγνωρίσεις τον Θεό Μέσα σου σαν τη υπέρτατη κατάσταση της συνείδησης, αυτό είναι η Αληθινή Ζωή κι η Αληθινή Κατοικία των όντων, το Βασίλειο του Θεού, στους Κόλπους του Πατέρα.

Στην πραγματικότητα η Διδασκαλία του Ιησού, επειδή ήταν Πρακτική Καθοδήγηση για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην βίωση αυτής της εσωτερικής κατάστασης, δεν εκτέθηκε ποτέ σαν μια συγκροτημένη θεωρία περί του όντος (της ουσίας του, της εξέλιξής του, του προορισμού του), ή περί της οδού της ελευθερίας. Κι ο Ιωάννης (ο πιο κοντινός στον Ιησού αδελφός) εντάσσει αυτή τη Εμπειρία της Πραγματικότητας που αποκαλύπτει η πνευματική προσέγγιση του Θεού, της Αλήθειας, στη διήγηση των τελευταίων ημερών του Ιησού στην γη. Αποσπασματικά αναφέρεται σε όλα αυτά τα θέματα (δεν κάνει συστηματική θεολογική έκθεση). Πάντως όσα εκθέτουμε εδώ υπάρχουν όλα μέσα στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη για όποιον θέλει να μελετήσει προσεκτικά το Κείμενο, χωρίς να παραπλανάται από τις εξωτερικές ερμηνείες της εξωτερικής κοσμικής εκκλησίας.

Το γεγονός είναι ότι όταν η Ψυχή εισέρχεται στον περιορισμένο χώρο της Δημιουργίας αποκτά άλλες ιδιότητες, άλλη αίσθηση του Χώρου και άλλη αντίληψη για τα συμβαίνοντα. Γίνεται έτσι Αντικειμενική Ψυχή ή Υποκειμενική (Εμπειρική, “Προσωπική”) Ψυχή, πρόσωπο, προσωπικότητα. Κι ανάλογα με τον Βαθμό Επίγνωσής της αντιλαμβάνεται και περιγράφει τον κόσμο. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον Εαυτό τους όχι στη Αληθινή Εσωτερική Ουσία αλλά στις εξωτερικές καταστάσεις και με εξωτερικές ιδιότητες, σαν ύπαρξη που διανοείται, συναισθάνεται και επιθυμεί, αισθάνεται κι έχει εμπειρία του σώματος και μέσω του σώματος του εξωτερικού κόσμου. Χωρίς Βαθύτερη Εμπειρία της Ουσίας, μένοντας μόνο στην εξωτερική διανόηση αντιλαμβάνονται τα πράγματα τελείως σχηματικά, σαν αντιλήψεις, ιδέες. Αδυνατώντας να Βιώσουν τον Θεό σαν Εσωτερική Κατάσταση υποστασιοποιούν την αντίληψη του Θεού, θεωρούν τον Θεό σαν Αντικείμενο Ον, Δημιουργό, κλπ. Όμως όλα αυτά που συλλαμβάνουν είναι απλά συλλήψεις της διανόησης,, “είδωλα”, κι όχι ο Ζωντανός Θεός. Κάνοντας όμως τον Θεό ιδέα, το “είδωλο”, που φτιάχνουν με τη διανόησή τους, τον “καθιστούν” “μικρότερο” από τη διανόηση. Αλλά ο Θεός Είναι Πολύ Πέρα από όλα. Είναι “Αυτό που τα Περιέχει όλα”, και την διανόηση των ανθρώπων και τους ανθρώπους. Έτσι για να Προσεγγίσουμε τον Θεό πρέπει να πάμε πέραν της διανόησης, πέραν κάθε αντίληψης. Προφανώς αυτό που συλλαμβάνουν οι άνθρωποι, είναι ένα είδωλο του μικρού εγωιστικού “νου” τους, μια κατασκευή της σκέψης τους, ένα ψέμα και πάντως όχι ο Θεός. Με τον ίδιο τρόπο αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, τον άνθρωπο, σαν περιορισμένη ψυχή, πρόσωπο, προσωπικότητα με τις όποιες ιδιότητες, σαν ψυχόσωμα (που είναι η πιο παράλογη και αντιθεολογική ιδέα). Δεν μπορούν να κατανοήσουν τον Εαυτό τους έτσι όπως είναι πραγματικά, μια Πνευματική Δυναμική Πραγματικότητα που μπορεί να βιώνει καταστάσεις ανώτερες( αντικειμενικές) και κατώτερες (υποκειμενικές) και πάντως καταστάσεις ανώτερες από αυτό που βιώνουν που πιστεύουν και περιγράφουν μέσα στη τυφλή θεολογία τους. Έτσι αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται με λανθασμένο τρόπο και την Παρουσία του Θεού και τον εαυτό τους τον ίδιο και τη σχέση τους με τον Θεό, ερμηνεύοντας λανθασμένα τα λόγια του Ιησού για τη Ζωή, για τη Βασιλεία των Ουρανών. Θεωρούν ότι η Βασιλεία των Ουρανών οφείλει να πραγματοποιηθεί μέσα στο γίγνεσθαι, με τη αφθαρτοποίηση των σωμάτων και των πραγμάτων. Μην κατανοώντας την Πνευματική Ουσία του Θεού, την Πνευματική Φύση της Ψυχής, και τι είναι πραγματικά η Δημιουργία κι η εμπειρία στους κόσμους της Δημιουργίας, έχουν τη τελείως παράλογη αντίληψη να θέλουν να αποκρυσταλλώσουν το γίγνεσθαι, τη μεταβολή. Είναι τρελό. Δεν κατανοούν ότι το Βασίλειο της Αιωνιότητας είναι πέρα από το γίγνεσθαι, πέρα από τον Χώρο, Εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε γίγνεσθαι ούτε Χώρος αλλά μονάχα Απέραντη Ελευθερία στους Κόλπους του Πατέρα. Ο Ιησούς το λέει συνέχεια μέσα στον Ιωάννη αλλά οι άνθρωποι δεν ακολουθούν την διδασκαλία του Ιησού, ακολουθούν τους περιορισμούς της αντίληψής τους, παράλογους πόθους τους για μια αιώνια ζωή στη γη, στην ύλη, έστω και αφθαρτοποιημένη) και τη βίαιη δραστηριότητά τους.

…

Είναι ολοφάνερο από όσα είπαμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να μιλήσεις στους ανθρώπους για τα Μυστήρια του Θεού. Ο Ιησούς Βίωνε αυτές τις ανώτερες καταστάσεις της συνείδησης κι ό,τι έλεγε ήταν από βιωματική εμπειρία κι όχι πράγματα που στοχάστηκε ή έλαβε σαν (διανοητικές) πληροφορίες. Παρόλα αυτά το να μιλάς στους ανθρώπους για καταστάσεις που δεν έχουν βιώσει (κι αρνούνται ότι μπορούν να βιώσουν ή δεν θέλουν να βιώσουν) μοιάζει αδύνατο. Για αυτό και ο Ιησούς όταν δικαιωματικά μιλούσε για τη Αλήθεια, επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν προκαλούσε σύγχυση και αντιδράσεις στην σκέψη των ανθρώπων. Από εδώ πηγάζουν οι συγκρούσεις του με τους πνευματικούς άρχοντες της εποχής που περιγράφονται στα Ευαγγέλια και κυρίως στο Ιωάννη (που περιγράφει τις τελευταίες ημέρες του Ιησού στην γη).

Κατανοώντας ο Ιησούς ότι πολλοί άνθρωποι δεν ήταν σε θέση όχι να Βιώσουν το Μυστήριο της Ένωσης με τον Πατέρα αλλά ούτε καν να βιώσουν τις ουράνιες φωτεινές καταστάσεις της συνείδησης (δηλαδή τις αντικειμενικές καταστάσεις της συνείδησης όπου η αντίληψη λειτουργεί χωρίς τις παρεμβάσεις της εγωικής παραμόρφωσης) περιορίστηκε να Μιλά για τα Μυστήρια στους λιγοστούς αδελφούς του ενώ στους άλλους ανθρώπους μιλούσε συμβολικά με παραβολές και νουθεσίες. Έτσι εκ των πραγμάτων ξεκίνησε μια Εσωτερική Μυστική Παράδοση και μια εξωτερική διδασκαλία για την θρησκευτική ζωή.

Μιλώντας ο Ιησούς για τα Μυστήρια της Βασιλείας δεν εξέθετε κάτι θεωρητικό, με θεωρητικό τρόπο, αλλά υπεδείκνυε πρακτικά πως μπορεί ο άνθρωπος, αυτός ο ίδιος, να βιώσει μέσα του την Αλήθεια. Αφυπνιζόμενος ο άνθρωπος στην παρούσα κατάστασή του, στην πραγματικότητα που συμβαίνει μπορούσε να ξεπεράσει την εξωτερική εγωιστική δραστηριότητα και να ανυψωθεί στην αντικειμενική λειτουργία της Ψυχής. Για να το κάνεις αυτό απλά πρέπει να αγαπάς πραγματικά τον Θεό και να είσαι αποφασισμένος να εγκαταλείψεις τις αυταπάτες σου και την εγωιστική δραστηριότητά σου, τις προσκολλήσεις σου στον εξωτερικό κόσμο. Οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει. Αλλά ελάχιστοι το κάνουν.

Παράλληλα με την Εσωτερική Μετάδοση της Ζωής, της Αλήθειας, ο Ιησούς κράτησε και καθιέρωσε ανάμεσα στους ακολούθους του κάποιες εξωτερικές δραστηριότητες που πάντα θεωρούνταν ιερές τελετουργικές πράξεις και έχουν βαθύ θρησκευτικό συμβολισμό, όπως το βάπτισμα στο ύδωρ (πανάρχαια και παγκόσμια μαγικο-θρησκευτική πράξη), την χειροθεσία (χειροτονία, χρίσμα) για τη “μετάδοση” του “πνεύματος” της “έγκρισης” της Ομάδας προς τον νεοφώτιστο, και τα κοινά δείπνα (σαν το μυστικό δείπνο που έκανε ο Ιησούς με τους αδελφούς του λίγο πριν τον συλλάβουν και τον σύρουν στον σταυρό).

Η Εσωτερική Παράδοση κι η πραγματική βίωση των Αληθινών Μυστηρίων διατηρήθηκε από ελάχιστους, μέχρι σήμερα. Η θρησκευτική κοινότητα που δημιουργήθηκε μετά τη ανάληψη του Ιησού και ιδιαίτερα αυτή η κοινότητα που καθοδηγήθηκε από τον Παύλο στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και επεκράτησε τελικά, πολιτικά, κράτησε μόνο την εξωτερική διδασκαλία και την εξωτερική λατρεία ονομάζοντας “μυστήρια” απλές εξωτερικές τελετουργικές πράξεις. Είναι αμφίβολο ιστορικά αν ο Παύλος, ο απόστολος των εθνών “βοήθησε” τελικά τον χριστιανισμό ή “κατέστρεψε” το εσωτερικό περιεχόμενο του Μηνύματος του Ιησού. Η εξωτερική εκκλησία πιστεύει το πρώτο, εμείς είμαστε βέβαιοι για το δεύτερο.

Όταν ο Ιησούς μιλούσε για τον Θεό, για την Εν Θεώ Ζωή μιλούσε για την εσωτερική πνευματική προσέγγιση της Θείας Πραγματικότητας. Άλλωστε το διευκρίνισε στον Νικόδημο, σε μια από τις συνομιλίες τους, “Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αλήθεια δει προσκυνείν” , (Ιωάννης 4:24). Οι άνθρωποι όμως αδυνατούν να βιώσουν εσωτερικά τη Αλήθεια. Περιορίζονται απλά στη εξωτερική λατρεία και σε τελετουργικές πράξεις, κινήσεις, υμνωδίες, ιερές πράξεις (όλα εξωτερικές πράξεις και συχνά μηχανικές πράξεις, χωρίς ουσία). Στην πραγματικότητα από το Έργο και την Πνευματική Εργασία που Παρέδωσε ο Ιησούς οι άνθρωποι κράτησαν (στους εκκλησιαστικούς οργανισμούς που δημιούργησαν κι αναγνωρίστηκαν σαν πολιτικοί θεσμοί) μονάχα τα “τσόφλια” του Μηνύματος, ό,τι κατάλαβαν κι ό,τι μπορούσαν να κάνουν. Ο Αληθινός Χριστιανισμός βρίσκεται στη Πνευματική Ζωή (δηλαδή στην Εσωτερική Βίωση της Παρουσίας του Θεού κι όχι σε εξωτερικές δραστηριότητες (στην “πνευματική ζωή” όπως τη εννοούν και την ορίζουν στις εξωτερικές εκκλησίες). Η Πνευματική Ζωή είναι κάτι Εσωτερικό, Εσωτερική Εμπειρία της Συνείδησης, Βίωση Καταστάσεων Ανώτερων από την εξωτερική δραστηριότητα και την επαφή με τον εξωτερικό κόσμο. Η Πνευματική Ζωή είναι κάτι τελείως εσωτερικό.

…

Τελικά τι δίδασκε ο Ιησούς μυστικά στους αδελφούς του; Ποιο ήταν το αντικείμενο των μυστικών συναντήσεών τους; και ποιο ήταν το περιεχόμενο της Αληθινής Διδασκαλίας του; Ο Ιησούς Γνώριζε (βίωνε, κατανοούσε και μπορούσε να βεβαιώσει) ότι η Ψυχή έχει Θεία Προέλευση και Ουσία και η Αληθινή Κατοικία όλων τω Ψυχών (των ψυχών που βιώνουν τον διαχωρισμό από τη Μια Παγκόσμια Πηγή τους) είναι στους Κόλπους του Πατέρα. Η είσοδος στην Δημιουργία θα μπορούσε να έχει μια λογική από τη στιγμή που διατηρούμε τη Επίγνωση της Αληθινής Φύσης μας και μπορούμε ταυτόχρονα να βιώνουμε ορθά την ζωή στον κόσμο και να ερμηνεύουμε ορθά την εμπειρία στον χώρο της περιορισμένης δημιουργίας και του γίγνεσθαι, των μεταβολών και του χρόνου. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της ‘δημιουργίας του ανθρώπου” που περιγράφεται συμβολικά στην Γέννεση. Ο άνθρωπος είναι εξαρχής “Πνεύμα Ζωής” που εμφυσάται μέσα στο κοσμικό σώμα έχοντας επίγνωση της Παρουσίας του Θεού (σαν Ουσίας των Πάντων) και της Σχέσης του με το Θείο λόγω ακριβώς της Ίδιας Ουσίας με το Θείο. Η “πτώση” δεν είναι παρά η “λησμονιά” της Αληθινής Φύσης μας και του αληθινού νοήματος της εμπειρίας του κόσμου. Ο άνθρωπος “απωθώντας” την Επίγνωση της Αληθινής Φύσης του στρέφεται προς τα έξω, απορροφάται στην εξωτερική δραστηριότητα και από την νέα “πνευματική θέση” του ερμηνεύει τα πάντα. Τα κάνει όλα αντικείμενα της διανόησής του, τα κάνει ιδέες. Αλλά οι ιδέες δεν είναι παρά είδωλα των αληθινών πραγμάτων.

Ο Ιησούς κατανοούσε ότι η ίδια η αντίληψη του ανθρώπου για τον εαυτό τους είναι εξαρχής λάθος. Αν ο άνθρωπος είναι (σύμφωνα με την πίστη των ανθρώπων) ένα απλό δημιούργημα ξέχωρο από τον Θεό είναι καταδικασμένος να Παραμένει για πάντα χωριστός από τον Θεό. Αλλά αυτό είναι μια λανθασμένη αντίληψη που δεν διασώζεται με την δήθεν “θεία επέμβαση” (πόσοι από αυτούς που υιοθετούν αυτοί τη αντίληψη έχουν διασωθεί πραγματικά; όλα είναι μέσα στην φαντασία τους). Ο άνθρωπος είναι πολύ περισσότερο από τη διανόησή του. Από τη άλλη μεριά η θρησκεία των ανθρώπων, ο δρόμος των ανθρώπων να συλλαμβάνουν τον Θεό σαν Αντικείμενο, να λατρεύουν τον Θεό σαν Αντικείμενο με εξωτερικές πράξεις, δράση που πηγάζει από τον λανθασμένο τρόπο που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, είναι αδιέξοδος δρόμος. Το πρώτο πράγμα που έχει να κάνει ο άνθρωπος είναι απλά να ξανακοιτάξει τα πράγματα. Απλά να ξανακοιτάξει και να αρχίσει να ζει πραγματικά, την πραγματικότητα (κι όχι μέσα από τη σκέψη του, αυτά που σκέφτεται). Έτσι κι αλλιώς ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι άσχετα από το τι νομίζει πως είναι. Κι η Φύση μας λειτουργεί αυθόρμητα, σύμφωνα με αυτό που είναι, όταν την αφήνουμε να λειτουργήσει. Έτσι το μήνυμα είναι πολύ απλό και μπορεί να το κατανοήσει κι ο πιο απλός άνθρωπος, αν θέλει. Κάποιοι θέλουν, κάποιοι όχι.

Ο Δρόμος της Επιστροφής στο Θεό είναι απλός κι εύκολος για όποιον το θέλει αλλά γίνεται δυσνόητος και δύσκολος για όσους είναι προσκολλημένοι στον κόσμο. Η Αληθινή προσευχή για τη οποία μιλούσε ο Ιησούς δεν είναι παρά η Φυσική Επιστροφή στον Θεό (κι όχι κάποια περίπλοκη τεχνική). Πως προσευχόμαστε αληθινά; Καταρχήν πρέπει κάποιος να κατανοήσει ότι ο Θεός δεν μπορεί να βρεθεί ούτε με τις αισθήσεις, ούτε με τη σκέψη, ούτε με την αντίληψη. Στην Ησυχία αυτής της κατανόησης “γεννιέται” η Αληθινή Παρουσία του Θεού, σαν αυτό που τα Αγκαλιάζει όλα, που Είναι Πέρα από όλα. Για να μπορέσουμε ακριβώς να νοιώσουμε Αυτή τη Παρουσία, το Βάθος της πρέπει να στραφούμε σε Αυτή την Παρουσία, να προσευχηθούμε αληθινά. Πως γίνεται αυτό; Αν θέλεις λέει ο Ιησούς να προσευχηθείς αληθινά, αφού “ταχτοποιήσεις” όλες τις εξωτερικές υποθέσεις σου πρέπει να αποσυρθείς στο “οίκο” σου κι εδώ προσευχήσου, δώσε όλη σου την προσοχή και νοιώσε αυτό που συμβαίνει. (Σύ δέ ὅταν προσεύχη, εἴσελθε εἰς τό ταμιεῖον σου, καί κλείσας τήν θύραν σου προσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ», Ματθαίος 6:6). Τόσο απλά. Κι όλα θα γίνουν μόνα τους.

Η Ψυχή εγκαταλείποντας την εξωτερική δραστηριότητα και εισερχόμενη στον εαυτό της αρχίζει να νοιώθει αυτό που είναι πραγματικά. Χωρίς την διανόηση, τους λογισμούς κι όλες τις προσωπικές δράσεις η Ψυχή μένει Καθαρή. Χωρίς “πληροφορίες” από έξω ζωντανεύει η Εσωτερική Παρουσία κι Αναγνωρίζεται και Βιώνεται. Η Ψυχή είναι ελεύθερη από το σώμα. Η Ψυχή είναι ελεύθερη παντού. Η Ψυχή είναι η ίδια η Αντίληψη. Η Ψυχή είναι Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, η Απεραντοσύνη της Ουσίας, ο Πατέρας. Όλες αυτές οι Εσωτερικές Καταστάσεις ξεδιπλώνονται τελείως αυθόρμητα και φυσικά. Από τη στιγμή που Εισερχόμαστε στη Οδό όλα μας καθοδηγούν προς το Φως, προς τη Αλήθεια, προς τον Θεό. Σε όλη αυτή τη Πορεία δεν υπάρχει καμιά προσωπική προσπάθεια αφού το εγώ έχει εγκαταλειφθεί έξω στον κόσμο. Εισέρχεσαι στον “οίκο” σου μόνο εσύ, ο Αληθινός Άνθρωπος, όχι οι αυταπάτες κι οι εγωισμοί και τα λάθη σου. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα και καμία δυσκολία.

Δείχνοντας ο Ιησούς στους αδελφούς του που είναι ο “οίκος” και πως να προσεύχονται αληθινά απλά τους άνοιγε τη Πύλη της Βασιλείας των Ουρανών. Αλλά καθένας θα έπρεπε να έχει εμπειρία της Εσωτερικής Πραγματικότητας και να βιώσει αυτός ο ίδιος τον Θεό μέσα του. Σε αυτή τη Πορεία ο άνθρωπος νοιώθει να αλλάζει συνειδησιακά, να διευρύνεται η επίγνωση της Θείας Παρουσίας μέχρι τη Ανώτερη Κατάσταση της Ένωσης με τον Θεό, μέχρι τη Απέραντη Ελευθερία στους Κόλπους του Πατέρα. Ασφαλώς ούτε όλοι οι άνθρωποι (γύρω από τον Ιησού) μπορούσαν να προχωρήσουν ως Αυτό το Βάθος της Θεότητας, ούτε είχαν όλοι ταυτόχρονα την ίδια εξέλιξη. Αλλά το ουσιαστικό είναι οι άνθρωποι να Εισέλθουν στη Οδό, να Περάσουν τη Πύλη των Ουρανών μέσα τους. Μετά όλα ξεδιπλώνονται από μόνα τους. Κι όπου κι αν είμαστε νοιώθουμε πια πως πέρα από όλους τους ορίζοντες που μπορούμε να αντιληφθούμε υπάρχει η Ίδια η Πραγματικότητα, η Απεραντοσύνη της Ελευθερίας.

...
4. Η Διδασκαλία, ο Νόμος, η Εντολή κι ο άνθρωπος

5. Το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς, τα Τρία Εσωτερικά Κέντρα κι άλλες παραδόσεις

6. Η Είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών, κι η Άνοδος στους Τρεις Ουρανούς

7. Η Άβυσσος, (η Ένωση με τον Πατέρα)

　

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, October 29, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 3

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright