Esoterism Academy: ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 3

Sunday, October 29, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 3

1. Οντολογία της Ψυχής

2. Φαινομενολογία της Ψυχής

3. Τα Μυστήρια, η Εσωτερική Παράδοση κι η εξωτερική διδασκαλία　

Σύμφωνα με τα “Λεγόμενα” του Ιησού “Αυτό που Είμαστε Πραγματικά”, η Ουσία, ο Λόγος, η Ψυχή, (δεν έχει σημασία η ονομασία), είναι μια Άκτιστη (Μη δημιουργημένη) Πραγματικότητα, ανοιχτή Παρουσία, Απεριόριστη, Ελεύθερη. Από την άλλη μεριά αυτό που γίνεται αντιληπτό σαν Δημιουργία είναι ένας κλειστός περιορισμένος χώρος. Η “Είσοδος” στην Δημιουργία δεν μεταβάλλει την Ίδια την Ουσία της Ψυχής αλλά της προσδίδει πρόσθετες ιδιότητες αντίληψης για να συλλάβει, να έχει εμπειρία του περιορισμένου χώρου, της δημιουργίας. Και μέσα στην Δημιουργία η Αντίληψη μπορεί να είναι Αντικειμενική (και να χαρακτηρίζεται σαν μια Καθαρή Φωτεινή Αντίληψη, ο Φωτεινός Κόσμος όπου αντιλαμβανόμαστε τη Δημιουργία σαν “Χώρο”) ή μπορεί να “αλλοιώνεται” υποκειμενικά και να λειτουργεί μέσα από την σύνδεση με ένα φορέα εκδήλωσης (και να χαρακτηρίζεται σαν η συσκοτισμένη αντίληψη, ο Κόσμος της Σκιάς όπου αντιλαμβανόμαστε την αλλαγή των πραγμάτων, το γίγνεσθαι, την εξέλιξη, τον χρόνο).

Αυτό που ο Ιησούς ονόμαζε Θεό, Πατέρα, Ένωση με τον Θεό, Αιώνια Ζωή, είναι η Ζωή στους Κόλπους του Πατέρα. Η Βασιλεία του Ιησού, η Βασιλεία των Ουρανών είναι (σαν υπέρτατο βίωμα) στους Κόλπους της Θεότητας, δεν είναι μέσα στην Δημιουργία, ούτε στους Ανώτερους Φωτεινούς Ουρανούς, ούτε στους κατώτερους Κόσμους της Σκιάς (στον νοητικό κόσμο, στον ψυχοσυναισθηματικό κόσμο ή στον υλικό κόσμο). Κι η Χαρμόσυνη Αγγελία στους ανθρώπους είναι ότι μπορούν μέσα τους να Γνωρίσουν τον Θεό, να “μετουσιωθούν” από “αυτό που νομίζουν ότι είναι” σε ‘αυτό που είναι πραγματικά” (δηλαδή να Κατανοήσουν τη Αληθινή Φύση τους). Και το να Γνωρίσεις τον Θεό ή να Αναγνωρίσεις τον Θεό Μέσα σου σαν τη υπέρτατη κατάσταση της συνείδησης, αυτό είναι η Αληθινή Ζωή κι η Αληθινή Κατοικία των όντων, το Βασίλειο του Θεού, στους Κόλπους του Πατέρα.

Στην πραγματικότητα η Διδασκαλία του Ιησού, επειδή ήταν Πρακτική Καθοδήγηση για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην βίωση αυτής της εσωτερικής κατάστασης, δεν εκτέθηκε ποτέ σαν μια συγκροτημένη θεωρία περί του όντος (της ουσίας του, της εξέλιξής του, του προορισμού του), ή περί της οδού της ελευθερίας. Κι ο Ιωάννης (ο πιο κοντινός στον Ιησού αδελφός) εντάσσει αυτή τη Εμπειρία της Πραγματικότητας που αποκαλύπτει η πνευματική προσέγγιση του Θεού, της Αλήθειας, στη διήγηση των τελευταίων ημερών του Ιησού στην γη. Αποσπασματικά αναφέρεται σε όλα αυτά τα θέματα (δεν κάνει συστηματική θεολογική έκθεση). Πάντως όσα εκθέτουμε εδώ υπάρχουν όλα μέσα στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη για όποιον θέλει να μελετήσει προσεκτικά το Κείμενο, χωρίς να παραπλανάται από τις εξωτερικές ερμηνείες της εξωτερικής κοσμικής εκκλησίας.

Το γεγονός είναι ότι όταν η Ψυχή εισέρχεται στον περιορισμένο χώρο της Δημιουργίας αποκτά άλλες ιδιότητες, άλλη αίσθηση του Χώρου και άλλη αντίληψη για τα συμβαίνοντα. Γίνεται έτσι Αντικειμενική Ψυχή ή Υποκειμενική (Εμπειρική, “Προσωπική”) Ψυχή, πρόσωπο, προσωπικότητα. Κι ανάλογα με τον Βαθμό Επίγνωσής της αντιλαμβάνεται και περιγράφει τον κόσμο. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον Εαυτό τους όχι στη Αληθινή Εσωτερική Ουσία αλλά στις εξωτερικές καταστάσεις και με εξωτερικές ιδιότητες, σαν ύπαρξη που διανοείται, συναισθάνεται και επιθυμεί, αισθάνεται κι έχει εμπειρία του σώματος και μέσω του σώματος του εξωτερικού κόσμου. Χωρίς Βαθύτερη Εμπειρία της Ουσίας, μένοντας μόνο στην εξωτερική διανόηση αντιλαμβάνονται τα πράγματα τελείως σχηματικά, σαν αντιλήψεις, ιδέες. Αδυνατώντας να Βιώσουν τον Θεό σαν Εσωτερική Κατάσταση υποστασιοποιούν την αντίληψη του Θεού, θεωρούν τον Θεό σαν Αντικείμενο Ον, Δημιουργό, κλπ. Όμως όλα αυτά που συλλαμβάνουν είναι απλά συλλήψεις της διανόησης,, “είδωλα”, κι όχι ο Ζωντανός Θεός. Κάνοντας όμως τον Θεό ιδέα, το “είδωλο”, που φτιάχνουν με τη διανόησή τους, τον “καθιστούν” “μικρότερο” από τη διανόηση. Αλλά ο Θεός Είναι Πολύ Πέρα από όλα. Είναι “Αυτό που τα Περιέχει όλα”, και την διανόηση των ανθρώπων και τους ανθρώπους. Έτσι για να Προσεγγίσουμε τον Θεό πρέπει να πάμε πέραν της διανόησης, πέραν κάθε αντίληψης. Προφανώς αυτό που συλλαμβάνουν οι άνθρωποι, είναι ένα είδωλο του μικρού εγωιστικού “νου” τους, μια κατασκευή της σκέψης τους, ένα ψέμα και πάντως όχι ο Θεός. Με τον ίδιο τρόπο αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, τον άνθρωπο, σαν περιορισμένη ψυχή, πρόσωπο, προσωπικότητα με τις όποιες ιδιότητες, σαν ψυχόσωμα (που είναι η πιο παράλογη και αντιθεολογική ιδέα). Δεν μπορούν να κατανοήσουν τον Εαυτό τους έτσι όπως είναι πραγματικά, μια Πνευματική Δυναμική Πραγματικότητα που μπορεί να βιώνει καταστάσεις ανώτερες( αντικειμενικές) και κατώτερες (υποκειμενικές) και πάντως καταστάσεις ανώτερες από αυτό που βιώνουν που πιστεύουν και περιγράφουν μέσα στη τυφλή θεολογία τους. Έτσι αυτοί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται με λανθασμένο τρόπο και την Παρουσία του Θεού και τον εαυτό τους τον ίδιο και τη σχέση τους με τον Θεό, ερμηνεύοντας λανθασμένα τα λόγια του Ιησού για τη Ζωή, για τη Βασιλεία των Ουρανών. Θεωρούν ότι η Βασιλεία των Ουρανών οφείλει να πραγματοποιηθεί μέσα στο γίγνεσθαι, με τη αφθαρτοποίηση των σωμάτων και των πραγμάτων. Μην κατανοώντας την Πνευματική Ουσία του Θεού, την Πνευματική Φύση της Ψυχής, και τι είναι πραγματικά η Δημιουργία κι η εμπειρία στους κόσμους της Δημιουργίας, έχουν τη τελείως παράλογη αντίληψη να θέλουν να αποκρυσταλλώσουν το γίγνεσθαι, τη μεταβολή. Είναι τρελό. Δεν κατανοούν ότι το Βασίλειο της Αιωνιότητας είναι πέρα από το γίγνεσθαι, πέρα από τον Χώρο, Εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε γίγνεσθαι ούτε Χώρος αλλά μονάχα Απέραντη Ελευθερία στους Κόλπους του Πατέρα. Ο Ιησούς το λέει συνέχεια μέσα στον Ιωάννη αλλά οι άνθρωποι δεν ακολουθούν την διδασκαλία του Ιησού, ακολουθούν τους περιορισμούς της αντίληψής τους, παράλογους πόθους τους για μια αιώνια ζωή στη γη, στην ύλη, έστω και αφθαρτοποιημένη) και τη βίαιη δραστηριότητά τους.

…

Είναι ολοφάνερο από όσα είπαμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να μιλήσεις στους ανθρώπους για τα Μυστήρια του Θεού. Ο Ιησούς Βίωνε αυτές τις ανώτερες καταστάσεις της συνείδησης κι ό,τι έλεγε ήταν από βιωματική εμπειρία κι όχι πράγματα που στοχάστηκε ή έλαβε σαν (διανοητικές) πληροφορίες. Παρόλα αυτά το να μιλάς στους ανθρώπους για καταστάσεις που δεν έχουν βιώσει (κι αρνούνται ότι μπορούν να βιώσουν ή δεν θέλουν να βιώσουν) μοιάζει αδύνατο. Για αυτό και ο Ιησούς όταν δικαιωματικά μιλούσε για τη Αλήθεια, επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν προκαλούσε σύγχυση και αντιδράσεις στην σκέψη των ανθρώπων. Από εδώ πηγάζουν οι συγκρούσεις του με τους πνευματικούς άρχοντες της εποχής που περιγράφονται στα Ευαγγέλια και κυρίως στο Ιωάννη (που περιγράφει τις τελευταίες ημέρες του Ιησού στην γη).

Κατανοώντας ο Ιησούς ότι πολλοί άνθρωποι δεν ήταν σε θέση όχι να Βιώσουν το Μυστήριο της Ένωσης με τον Πατέρα αλλά ούτε καν να βιώσουν τις ουράνιες φωτεινές καταστάσεις της συνείδησης (δηλαδή τις αντικειμενικές καταστάσεις της συνείδησης όπου η αντίληψη λειτουργεί χωρίς τις παρεμβάσεις της εγωικής παραμόρφωσης) περιορίστηκε να Μιλά για τα Μυστήρια στους λιγοστούς αδελφούς του ενώ στους άλλους ανθρώπους μιλούσε συμβολικά με παραβολές και νουθεσίες. Έτσι εκ των πραγμάτων ξεκίνησε μια Εσωτερική Μυστική Παράδοση και μια εξωτερική διδασκαλία για την θρησκευτική ζωή.

Μιλώντας ο Ιησούς για τα Μυστήρια της Βασιλείας δεν εξέθετε κάτι θεωρητικό, με θεωρητικό τρόπο, αλλά υπεδείκνυε πρακτικά πως μπορεί ο άνθρωπος, αυτός ο ίδιος, να βιώσει μέσα του την Αλήθεια. Αφυπνιζόμενος ο άνθρωπος στην παρούσα κατάστασή του, στην πραγματικότητα που συμβαίνει μπορούσε να ξεπεράσει την εξωτερική εγωιστική δραστηριότητα και να ανυψωθεί στην αντικειμενική λειτουργία της Ψυχής. Για να το κάνεις αυτό απλά πρέπει να αγαπάς πραγματικά τον Θεό και να είσαι αποφασισμένος να εγκαταλείψεις τις αυταπάτες σου και την εγωιστική δραστηριότητά σου, τις προσκολλήσεις σου στον εξωτερικό κόσμο. Οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει. Αλλά ελάχιστοι το κάνουν.

Παράλληλα με την Εσωτερική Μετάδοση της Ζωής, της Αλήθειας, ο Ιησούς κράτησε και καθιέρωσε ανάμεσα στους ακολούθους του κάποιες εξωτερικές δραστηριότητες που πάντα θεωρούνταν ιερές τελετουργικές πράξεις και έχουν βαθύ θρησκευτικό συμβολισμό, όπως το βάπτισμα στο ύδωρ (πανάρχαια και παγκόσμια μαγικο-θρησκευτική πράξη), την χειροθεσία (χειροτονία, χρίσμα) για τη “μετάδοση” του “πνεύματος” της “έγκρισης” της Ομάδας προς τον νεοφώτιστο, και τα κοινά δείπνα (σαν το μυστικό δείπνο που έκανε ο Ιησούς με τους αδελφούς του λίγο πριν τον συλλάβουν και τον σύρουν στον σταυρό).

Η Εσωτερική Παράδοση κι η πραγματική βίωση των Αληθινών Μυστηρίων διατηρήθηκε από ελάχιστους, μέχρι σήμερα. Η θρησκευτική κοινότητα που δημιουργήθηκε μετά τη ανάληψη του Ιησού και ιδιαίτερα αυτή η κοινότητα που καθοδηγήθηκε από τον Παύλο στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και επεκράτησε τελικά, πολιτικά, κράτησε μόνο την εξωτερική διδασκαλία και την εξωτερική λατρεία ονομάζοντας “μυστήρια” απλές εξωτερικές τελετουργικές πράξεις. Είναι αμφίβολο ιστορικά αν ο Παύλος, ο απόστολος των εθνών “βοήθησε” τελικά τον χριστιανισμό ή “κατέστρεψε” το εσωτερικό περιεχόμενο του Μηνύματος του Ιησού. Η εξωτερική εκκλησία πιστεύει το πρώτο, εμείς είμαστε βέβαιοι για το δεύτερο.

Όταν ο Ιησούς μιλούσε για τον Θεό, για την Εν Θεώ Ζωή μιλούσε για την εσωτερική πνευματική προσέγγιση της Θείας Πραγματικότητας. Άλλωστε το διευκρίνισε στον Νικόδημο, σε μια από τις συνομιλίες τους, “Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αλήθεια δει προσκυνείν” , (Ιωάννης 4:24). Οι άνθρωποι όμως αδυνατούν να βιώσουν εσωτερικά τη Αλήθεια. Περιορίζονται απλά στη εξωτερική λατρεία και σε τελετουργικές πράξεις, κινήσεις, υμνωδίες, ιερές πράξεις (όλα εξωτερικές πράξεις και συχνά μηχανικές πράξεις, χωρίς ουσία). Στην πραγματικότητα από το Έργο και την Πνευματική Εργασία που Παρέδωσε ο Ιησούς οι άνθρωποι κράτησαν (στους εκκλησιαστικούς οργανισμούς που δημιούργησαν κι αναγνωρίστηκαν σαν πολιτικοί θεσμοί) μονάχα τα “τσόφλια” του Μηνύματος, ό,τι κατάλαβαν κι ό,τι μπορούσαν να κάνουν. Ο Αληθινός Χριστιανισμός βρίσκεται στη Πνευματική Ζωή (δηλαδή στην Εσωτερική Βίωση της Παρουσίας του Θεού κι όχι σε εξωτερικές δραστηριότητες (στην “πνευματική ζωή” όπως τη εννοούν και την ορίζουν στις εξωτερικές εκκλησίες). Η Πνευματική Ζωή είναι κάτι Εσωτερικό, Εσωτερική Εμπειρία της Συνείδησης, Βίωση Καταστάσεων Ανώτερων από την εξωτερική δραστηριότητα και την επαφή με τον εξωτερικό κόσμο. Η Πνευματική Ζωή είναι κάτι τελείως εσωτερικό.

…

Τελικά τι δίδασκε ο Ιησούς μυστικά στους αδελφούς του; Ποιο ήταν το αντικείμενο των μυστικών συναντήσεών τους; και ποιο ήταν το περιεχόμενο της Αληθινής Διδασκαλίας του; Ο Ιησούς Γνώριζε (βίωνε, κατανοούσε και μπορούσε να βεβαιώσει) ότι η Ψυχή έχει Θεία Προέλευση και Ουσία και η Αληθινή Κατοικία όλων τω Ψυχών (των ψυχών που βιώνουν τον διαχωρισμό από τη Μια Παγκόσμια Πηγή τους) είναι στους Κόλπους του Πατέρα. Η είσοδος στην Δημιουργία θα μπορούσε να έχει μια λογική από τη στιγμή που διατηρούμε τη Επίγνωση της Αληθινής Φύσης μας και μπορούμε ταυτόχρονα να βιώνουμε ορθά την ζωή στον κόσμο και να ερμηνεύουμε ορθά την εμπειρία στον χώρο της περιορισμένης δημιουργίας και του γίγνεσθαι, των μεταβολών και του χρόνου. Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της ‘δημιουργίας του ανθρώπου” που περιγράφεται συμβολικά στην Γέννεση. Ο άνθρωπος είναι εξαρχής “Πνεύμα Ζωής” που εμφυσάται μέσα στο κοσμικό σώμα έχοντας επίγνωση της Παρουσίας του Θεού (σαν Ουσίας των Πάντων) και της Σχέσης του με το Θείο λόγω ακριβώς της Ίδιας Ουσίας με το Θείο. Η “πτώση” δεν είναι παρά η “λησμονιά” της Αληθινής Φύσης μας και του αληθινού νοήματος της εμπειρίας του κόσμου. Ο άνθρωπος “απωθώντας” την Επίγνωση της Αληθινής Φύσης του στρέφεται προς τα έξω, απορροφάται στην εξωτερική δραστηριότητα και από την νέα “πνευματική θέση” του ερμηνεύει τα πάντα. Τα κάνει όλα αντικείμενα της διανόησής του, τα κάνει ιδέες. Αλλά οι ιδέες δεν είναι παρά είδωλα των αληθινών πραγμάτων.

Ο Ιησούς κατανοούσε ότι η ίδια η αντίληψη του ανθρώπου για τον εαυτό τους είναι εξαρχής λάθος. Αν ο άνθρωπος είναι (σύμφωνα με την πίστη των ανθρώπων) ένα απλό δημιούργημα ξέχωρο από τον Θεό είναι καταδικασμένος να Παραμένει για πάντα χωριστός από τον Θεό. Αλλά αυτό είναι μια λανθασμένη αντίληψη που δεν διασώζεται με την δήθεν “θεία επέμβαση” (πόσοι από αυτούς που υιοθετούν αυτοί τη αντίληψη έχουν διασωθεί πραγματικά; όλα είναι μέσα στην φαντασία τους). Ο άνθρωπος είναι πολύ περισσότερο από τη διανόησή του. Από τη άλλη μεριά η θρησκεία των ανθρώπων, ο δρόμος των ανθρώπων να συλλαμβάνουν τον Θεό σαν Αντικείμενο, να λατρεύουν τον Θεό σαν Αντικείμενο με εξωτερικές πράξεις, δράση που πηγάζει από τον λανθασμένο τρόπο που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, είναι αδιέξοδος δρόμος. Το πρώτο πράγμα που έχει να κάνει ο άνθρωπος είναι απλά να ξανακοιτάξει τα πράγματα. Απλά να ξανακοιτάξει και να αρχίσει να ζει πραγματικά, την πραγματικότητα (κι όχι μέσα από τη σκέψη του, αυτά που σκέφτεται). Έτσι κι αλλιώς ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι άσχετα από το τι νομίζει πως είναι. Κι η Φύση μας λειτουργεί αυθόρμητα, σύμφωνα με αυτό που είναι, όταν την αφήνουμε να λειτουργήσει. Έτσι το μήνυμα είναι πολύ απλό και μπορεί να το κατανοήσει κι ο πιο απλός άνθρωπος, αν θέλει. Κάποιοι θέλουν, κάποιοι όχι.

Ο Δρόμος της Επιστροφής στο Θεό είναι απλός κι εύκολος για όποιον το θέλει αλλά γίνεται δυσνόητος και δύσκολος για όσους είναι προσκολλημένοι στον κόσμο. Η Αληθινή προσευχή για τη οποία μιλούσε ο Ιησούς δεν είναι παρά η Φυσική Επιστροφή στον Θεό (κι όχι κάποια περίπλοκη τεχνική). Πως προσευχόμαστε αληθινά; Καταρχήν πρέπει κάποιος να κατανοήσει ότι ο Θεός δεν μπορεί να βρεθεί ούτε με τις αισθήσεις, ούτε με τη σκέψη, ούτε με την αντίληψη. Στην Ησυχία αυτής της κατανόησης “γεννιέται” η Αληθινή Παρουσία του Θεού, σαν αυτό που τα Αγκαλιάζει όλα, που Είναι Πέρα από όλα. Για να μπορέσουμε ακριβώς να νοιώσουμε Αυτή τη Παρουσία, το Βάθος της πρέπει να στραφούμε σε Αυτή την Παρουσία, να προσευχηθούμε αληθινά. Πως γίνεται αυτό; Αν θέλεις λέει ο Ιησούς να προσευχηθείς αληθινά, αφού “ταχτοποιήσεις” όλες τις εξωτερικές υποθέσεις σου πρέπει να αποσυρθείς στο “οίκο” σου κι εδώ προσευχήσου, δώσε όλη σου την προσοχή και νοιώσε αυτό που συμβαίνει. (Σύ δέ ὅταν προσεύχη, εἴσελθε εἰς τό ταμιεῖον σου, καί κλείσας τήν θύραν σου προσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ», Ματθαίος 6:6). Τόσο απλά. Κι όλα θα γίνουν μόνα τους.

Η Ψυχή εγκαταλείποντας την εξωτερική δραστηριότητα και εισερχόμενη στον εαυτό της αρχίζει να νοιώθει αυτό που είναι πραγματικά. Χωρίς την διανόηση, τους λογισμούς κι όλες τις προσωπικές δράσεις η Ψυχή μένει Καθαρή. Χωρίς “πληροφορίες” από έξω ζωντανεύει η Εσωτερική Παρουσία κι Αναγνωρίζεται και Βιώνεται. Η Ψυχή είναι ελεύθερη από το σώμα. Η Ψυχή είναι ελεύθερη παντού. Η Ψυχή είναι η ίδια η Αντίληψη. Η Ψυχή είναι Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, η Απεραντοσύνη της Ουσίας, ο Πατέρας. Όλες αυτές οι Εσωτερικές Καταστάσεις ξεδιπλώνονται τελείως αυθόρμητα και φυσικά. Από τη στιγμή που Εισερχόμαστε στη Οδό όλα μας καθοδηγούν προς το Φως, προς τη Αλήθεια, προς τον Θεό. Σε όλη αυτή τη Πορεία δεν υπάρχει καμιά προσωπική προσπάθεια αφού το εγώ έχει εγκαταλειφθεί έξω στον κόσμο. Εισέρχεσαι στον “οίκο” σου μόνο εσύ, ο Αληθινός Άνθρωπος, όχι οι αυταπάτες κι οι εγωισμοί και τα λάθη σου. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα και καμία δυσκολία.

Δείχνοντας ο Ιησούς στους αδελφούς του που είναι ο “οίκος” και πως να προσεύχονται αληθινά απλά τους άνοιγε τη Πύλη της Βασιλείας των Ουρανών. Αλλά καθένας θα έπρεπε να έχει εμπειρία της Εσωτερικής Πραγματικότητας και να βιώσει αυτός ο ίδιος τον Θεό μέσα του. Σε αυτή τη Πορεία ο άνθρωπος νοιώθει να αλλάζει συνειδησιακά, να διευρύνεται η επίγνωση της Θείας Παρουσίας μέχρι τη Ανώτερη Κατάσταση της Ένωσης με τον Θεό, μέχρι τη Απέραντη Ελευθερία στους Κόλπους του Πατέρα. Ασφαλώς ούτε όλοι οι άνθρωποι (γύρω από τον Ιησού) μπορούσαν να προχωρήσουν ως Αυτό το Βάθος της Θεότητας, ούτε είχαν όλοι ταυτόχρονα την ίδια εξέλιξη. Αλλά το ουσιαστικό είναι οι άνθρωποι να Εισέλθουν στη Οδό, να Περάσουν τη Πύλη των Ουρανών μέσα τους. Μετά όλα ξεδιπλώνονται από μόνα τους. Κι όπου κι αν είμαστε νοιώθουμε πια πως πέρα από όλους τους ορίζοντες που μπορούμε να αντιληφθούμε υπάρχει η Ίδια η Πραγματικότητα, η Απεραντοσύνη της Ελευθερίας.

...
4. Η Διδασκαλία, ο Νόμος, η Εντολή κι ο άνθρωπος

5. Το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς, τα Τρία Εσωτερικά Κέντρα κι άλλες παραδόσεις

6. Η Είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών, κι η Άνοδος στους Τρεις Ουρανούς

7. Η Άβυσσος, (η Ένωση με τον Πατέρα)

　

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, October 29, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 3

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright