Esoterism Academy: ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 1

Sunday, October 15, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 1

1. Οντολογία της Ψυχής

2. Φαινομενολογία της Ψυχής

3. Τα Μυστήρια, η Εσωτερική Παράδοση κι η εξωτερική διδασκαλία

4. Η Διδασκαλία, ο Νόμος, η Εντολή κι ο άνθρωπος

5. Το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς, τα Τρία Εσωτερικά Κέντρα κι άλλες παραδόσεις

6. Η Είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών, κι η Άνοδος στους Τρεις Ουρανούς

7. Η Άβυσσος, (η Ένωση με τον Πατέρα)

~~~

1. Οντολογία της Ψυχής

Ο Αληθινός Ιησούς, Αυτός που περπάτησε στην γη, υπήρξε μια Ψυχή που ενσαρκώθηκε σε ένα ανθρώπινο σώμα (σαν κάθε Ψυχή που ενσαρκώνεται σε ένα σώμα) και μέσα από την Εσωτερική Κατανόηση και τη Πνευματική Ανάπτυξη Έφτασε να Ενωθεί με τον Πατέρα, την Πηγή του Παντός. Τι σημαίνει πραγματικά αυτό, πέρα από μια διανοητική διατύπωση και μια λεκτική έκφραση που εκφράζει μια αλήθεια, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να διερευνήσουμε. Να δούμε το ίδιο το “γεγονός”.

Όταν ο Ιησούς, σταδιακά, συνειδητοποίησε “αυτό που ήταν (πάντα) πραγματικά,” την Ίδια του τη Φύση, σαν Ψυχή που ενσαρκώθηκε, σαν Άνθρωπος (σαν κάθε άνθρωπο), μέσα στη Πνευματική Περισυλλογή της Ερήμου, στο Άνοιγμα προς τον Εσωτερικό Κόσμο της Ψυχής, ένοιωσε ότι η Ψυχή δεν έχει κανένα λόγο (καμιά λογική αιτία) να σκορπίζεται σε εξωτερικές δραστηριότητες, στην ψευδαίσθηση ενός χωριστού εγώ, στην ανούσια δυαδικότητα και στις χωρίς (πνευματικό) νόημα εξωτερικές πράξεις. Η Ψυχή που Είναι Εδώ (σαν κάθε Ψυχή που Είναι Εδώ), Τώρα, στο σώμα, στις παρούσες συγκεκριμένες συνθήκες, δεν είναι δεσμευμένη να είναι εδώ παρούσα παρά μόνο από την δική της θέληση. Είναι αποκλειστικά δική της απόφαση πως θα “δράσει”. Οπωσδήποτε δεν είναι υποχρεωμένη να εμμένει στην εδώ παρουσία, σε μια φανταστική (κατασκευασμένη) προσωπικότητα και σε παροδικές δραστηριότητες. Η Ψυχή Είναι Ελεύθερη (εγκαταλείποντας τις αυταπάτες) να Απλωθεί και να Αγκαλιάσει τα Πάντα, μέσα σε μια Αίσθηση Ενότητας της Ύπαρξης, σε μια Χωρίς Όρια Αγάπη, που διαλύει όλους τους διαχωρισμούς. Εδώ μιλάμε για μια πραγματική απελευθέρωση της Ψυχής, η οποία Ψυχή “αποδεσμευμένη” από το σώμα αποκτά, αναπτύσσει και βιώνει μια άλλη αντίληψη, μια άλλη αίσθηση της πραγματικότητας. Προφανώς πρόκειται για μια Αντικειμενική Κατάσταση (που βιώνεται με τη διάλυση της αυταπάτης του εγώ) κι όχι για ένα υποκειμενικό αίσθημα κάποιας προσωπικότητας. Είναι η απόλυτη ταπείνωση (διάλυση) του εγώ μέσα στη πραγματικότητα.

Αυτό που Ένοιωσε ο Ιησούς δεν ήταν απλά κατανόηση της “Φύσης της Ψυχής” ήταν μια πραγματική συνειδησιακή κατάσταση ενότητας που εκφραζόταν έμπρακτα και στην “αίσθηση” της πραγματικότητας και στην νέα σχέση της Ψυχής με το σώμα που αποκαλυπτόταν μέσα ακριβώς από αυτό το σώμα. Η Ψυχή Είναι Ελεύθερη και δεν ταυτίζεται με το σώμα και τις δραστηριότητες μέσα στο σώμα και τις δραστηριότητες του σώματος (σκέψη, συναισθήματα, σωματικές αισθήσεις). Ήταν απλά Ελεύθερη (να δράσει όπως θέλει) και ταυτόχρονα παρούσα κι εδώ, στο σώμα. Αυτή ακριβώς η Κατανόηση (το Εσωτερικό Βίωμα Αυτού που Είμαστε) όχι μόνο διαφωτίζει τη σχέση με το σώμα αλλά και καθοδηγεί στη ορθή σχέση με το σώμα, στο Ορθό Πνευματικό Προσανατολισμό και στην Ορθή Εξωτερική Συμπεριφορά. Το σώμα είναι (κι ο Ιησούς το ένοιωσε απόλυτα) ο ιερός ναός της Φωτισμένης Ψυχής και πρέπει ακριβώς να χρησιμοποιείται σαν ναός, όσο περπατάμε στη γη. Πρέπει να νοιώθουμε την ιερότητα της παρουσίας μας εδώ και στον τόπο που χρησιμοποιούμε το σώμα και στον απέραντο σεβασμό προς όλα, επιβάλλοντας ακριβώς το εσωτερικό φως που αναβλύζει μέσα μας στο εξωτερικό σκοτάδι του κόσμου. Δεν είμαστε (όταν βιώνουμε μια τέτοια κατάσταση) παρά εκφραστές του Θείου Πνεύματος και του Φωτός της Αλήθειας. Αυτή η Κατάσταση στον Εσωτερικό Κοσμολογικό Συμβολισμό αντιστοιχεί στον Πρώτο Εσωτερικό Ουρανό (του Τρίτου Λόγου ή του “υιού του ανθρώπου”) για τον οποίο μιλά η θεολογία και οι γραφές. Λειτουργικά μέσα στην Θρησκευτική Πρακτική, της Θρησκείας του Βιώματος, αυτή η Κατάσταση αντιστοιχεί στο Αληθινό Πνευματικό Βάπτισμα.

Πολύ Βαθύτερα ο Ιησούς ένοιωσε, εγκαταλείποντας τη εδώ παρουσία και κάθε “σχέση” με το σώμα (με το “σβήσιμο” όλων των εξωτερικών πληροφοριών) ότι η Ψυχή Είναι Ελεύθερη από κάθε “περιεχόμενο”, κάθε αντίληψη εξωτερικής εξέλιξης και κάθε έννοια εσωτερικού χώρου. Ο Ιησούς βίωσε, συνειδητοποίησε, κατανόησε ότι η Ίδια η Ψυχή είναι μόνο Χώρος εντός του Οποίου συμβαίνουν όλα. Κι όταν όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες “σβήνουν” η Ψυχή αποκαλύπτεται σαν Άμορφος Χώρος . Η Ίδια η Ψυχή Είναι ο Χώρος. Αυτή η Κατάσταση όπου η Ψυχή Μένει Μόνη, στον Εαυτό της, στην Ίδια τη Φύση της, Χωρίς Διακρίσεις είναι ο Δεύτερος Εσωτερικός Ουρανός, (του Δεύτερου Λόγου ή του “Υιού του Θεού”). Είναι το Αληθινό Χρίσμα.

Ακόμα πιο Βαθιά ο Ιησούς ένοιωσε ότι η Ψυχή, στην Απόλυτη “Ακινησία” της είναι Χωρίς Ιδιότητες, Χωρίς Δραστηριότητες, Ένας Τέλειος Καθρέφτης της Πραγματικότητας. Αντανακλά απλά Αυτό που Υπάρχει, το Όλο. Το Όλο σαν την Απόλυτη Αίσθηση της Ενότητας, Χωρίς Διακρίσεις (κι όχι ο Όλο σαν το Πλαίσιο των Πάντων ή σαν το Σύνολο των Πραγμάτων). Αυτή η “Αίσθηση” είναι Πολύ Βαθύτερη από οποιαδήποτε εξωτερική αντίληψη του Όλου. Είναι η Τέλεια Εικόνα της Πραγματικότητας, η Κατάσταση της Ολότητας όπου δεν χωρά κανένας διαχωρισμός (καμιά ψευδαίσθηση, ούτε καν σαν ψευδαίσθηση), μια Κατάσταση Πανταχού Παρουσίας που είναι Πέρα από όλα, όπου όλα σβήνουν μέσα στη Απόλυτη Ενότητα. Με άλλα λόγια Αυτή η Κατάσταση Αντανακλά Αυτό που Είναι Άνωθεν, όχι αυτό που είναι κάτω, σαν “περιεχόμενο”. Αυτός είναι ο Τρίτος Εσωτερικός Ουρανός (του Πρώτου Λόγου, του “Αληθινού Λόγου” που Είναι κοντά στο Θεό) Αυτή είναι η Αληθινή Θεία Κοινωνία, χωρίς να είναι ακόμα η Τέλεια Ένωση.

Αλλά όλα αυτά παραμένουν ακόμα “εξωτερικά” ως προς τον Θεό. Δεν είναι παρά καταστάσεις της Ψυχής (της Συνείδησης) που Προσεγγίζει το Θεό. Πέρα από όλα αυτά γεννιέται η Απόλυτη και Χωρίς Όρια Αίσθηση Αγάπης προς το Θεό. Η Απόλυτη Εγκατάλειψη στον Θεό (η Παράδοση του “Πνεύματος” στα Χέρια του Θεού), μια Κατάσταση που Βιώνεται σαν Άβυσσος, σαν Διάλυση Μέσα στην Ακατάληπτη Φοβερή Ιερή Ενέργεια που Δημιουργεί τα Πάντα, Είναι η Συγχώνευση με την Πηγή , με τον Πατέρα Θεό. Η Ψυχή που Προσεγγίζει την Άβυσσο (αφού Υψώθηκε στη Κατάσταση του Λόγου) “Χάνεται” Μέσα στη Άβυσσο. Εδώ ο Λόγος κι ο Θεός Είναι Ένα. Είναι ο Αιώνιος Λόγος που Γεννάται Συνεχώς από τον Πατέρα Μέσα στο Πνεύμα της Απόλυτης Ενότητας, της Ουσίας που Είναι Αγάπη. Αυτή η Υπέρτατη Κατάσταση, το Αληθινό Μυστικό Βίωμα είναι το Μεγάλο Μυστήριο της Αληθινής Φύσης της Ψυχής. Η Ψυχή Είναι Ένα με τον Θεό. Εξαρχής και Διαπαντός. Η Ψυχή Είναι Άκτιστη Ενέργεια. Μπροστά σε αυτή την Τρομερή Αποκάλυψη όλη η Δημιουργία (οι αόρατοι ουρανοί του Είναι κι οι εξωτερικοί κόσμοι του γίγνεσθαι και της παροδικότητας) δεν φαντάζουν παρά σαν όνειρο.

Η Αλήθεια είναι Εδώ, όχι εκεί έξω. Ανεβαίνοντας σε αυτά τα Δυσθεώρητα Ύψη η Ψυχή Ιησούς έχασε κάθε “προσωπικό” χαρακτήρα. Δεν ήταν πια ούτε ένας απλός άνθρωπος, ούτε ο “υιός του ανθρώπου”, ούτε ο “Χριστός”, ο “Υιός του Θεού, ούτε ο “Λόγος” που ήταν εξαρχής κοντά στον Πατέρα, (Θεός αλλά όχι ο Θεός). Εδώ ο Ιησούς, μέσα στην Απόλυτη Ταύτισή του με τον Πατέρα ένοιωσε να είναι ο Προαιώνιος Λόγος Μέσα στους Κόλπους του Πατέρα. Ένοιωσε να Είναι Αυτό που δεν Περιγράφεται, το Χωρίς Ιδιότητες, η Ζωή από Όπου Ξεπηδούν Όλα, η Άβυσσος. Αυτό ακριβώς το Υπέρτατο Βίωμα, της Ψυχής αυτή την Υπέρτατη Κατάσταση της Συνείδησης, προσπαθεί να εκφράσει ο Ιησούς με τον λόγο του “εγώ και ο πατήρ εν εσμέν”. Αυτό που Βίωσε, Συνειδητοποίησε και Κατανόησε ο Ιησούς είναι το Αληθινό Μυστήριο του Θεου που είναι ταυτόχρονα και Μυστήριο της Ψυχής, το Μυστήριο που Αποκαλύπτει την Αληθινή Σχέση μας με τον Πατέρα, την Πηγή, την Άβυσσο. Η Ψυχή Έχει την Φύση της Αβύσσου. Είναι η Άβυσσος. Η Ψυχή Είναι Άκτιστη (και μόνο οι εμπειρίες της μέσα στο Κτιστό είναι κτιστές, δημιουργημένες και παροδικές).

Αυτό το Μυστήριο της Ένωσης με τον Πατέρα πρέπει κάποιος να το Βιώσει για να το Κατανοήσει. Ο Ιησούς το Βίωσε στη Έρημο, κοντά στους Εσσαίους, τα Τέκνα του Φωτός. Όλοι οι Μυστικοί το Βιώνουν και το Ομολογούν. Κι όλοι αυτοί που το βιώνουν διώκονται από τη εξωτερική εκκλησία που δεν κατανοεί τα Εσωτερικά Μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών. Αντιμετωπίζοντας εξωτερικά μέσα από τη διανοητική θεολογία και τη εξωτερική λατρευτική παράδοση τη Αλήθεια, τις αλήθειες που πηγάζουν από το Μυστικό Βίωμα της Ένωσης με τον Πατέρα, αφορίζουν και καταδικάζουν και σταυρώνουν τη Αλήθεια. Αλλά η Αλήθεια πάντα Ανασταίνεται. Όχι μόνο οι Μυστικοί της Ανατολικής εκκλησίας καταδιώχτηκαν από αμόρφωτους αυτοκράτορες και παθιασμένους ιεράρχες αλλά και Σοφοί στη Δυτική εκκλησία, είχαν την ίδια μοίρα, όπως ο Μάιστερ Έκκαρτ. Όταν ο Έκκαρτ τόλμησε να πει πως η Ψυχή Έχει Άκτιστη Φύση (πράγμα που ο ίδιος βίωσε, τρομάζοντας κι αυτός ο ίδιος από την αποκάλυψη του Μυστηρίου) τον έσυρα στα δικαστήρια και τον καταδίκασαν μετά θάνατον.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, αν θέλουμε να δούμε την Αλήθεια, είναι ότι όλα αυτά, οι Εσωτερικές Καταστάσεις της Ψυχής, που περιγράφουμε, που λέμε ότι Βίωσε ο Ιησούς, κι Ανυψώθηκε Ως το Πατέρα, είναι Αντικειμενικές Καταστάσεις της Συνείδησης κι όχι προσωπικές εμπειρίες κάποιου όντος. Πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι όταν λέμε, άνθρωπος, “υιός ανθρώπου”, “Χριστός ή Υιός Θεού’, “Λόγος”, “Προαιώνιος Λόγος” εννοούμε Αντικειμενικές Καταστάσεις που Βιώνει η Ψυχή, Εσωτερικές Καταστάσεις της Ψυχής. Όταν ο Ιησούς Βίωσε αυτές τις Καταστάσεις Βίωσε τη Αντικειμενική Φύση της Ψυχής του, δεν βίωσε προσωπικές εμπειρίες. Όλα αυτά δεν ήτα εμπειρίες κάποιου προσώπου. Το “εγώ” του Ιησού είχε ήδη διαλυθεί στη Περισυλλογή της Ερήμου όταν Ανυψώθηκε στη Αντικειμενική Πραγματικότητα της Ψυχής. Αυτό που Κατανόησε ο Ιησούς και Δήλωσε και Δίδαξε είναι ότι η Αληθινή Φύση της Ψυχής είναι πέρα από προσωπικές εμπειρίες σε Αντικειμενικές Συνειδησιακές Καταστάσεις. Αυτό σημαίνει πως η Ψυχή, Κάθε Ψυχή, Έχει Αυτή την Φύση. Κάθε Ψυχή μπορεί να Βιώσει Αυτές τις Καταστάσεις. Ο Ιησούς Είναι ο Πρότυπος Άνθρωπος που Βίωσε την Αλήθεια. Έλεγε είμαι Υιός Θεού και πάντα έλεγε πως όλοι οι άνθρωποι είναι “υιοί θεού” Αυτό που υποστήριζε ο Ιησούς και αρνούνται να δεχτούν οι άνθρωποι της σκιάς και του ψέματος είναι ότι η Ψυχή έχει μια Άκτιστη Ουσία, μια Αντικειμενική Φύση (που Βιώνεται Εσωτερικά) και εξωτερικές προσωπικές εμπειρίες μέσα στη παροδική δημιουργία. Τελικά αυτό που δίδασκε ο Ιησούς είναι ότι ΄πως Αυτός ο ϊδιος έτσι Κάθε Άνθρωπος μπορεί α Ανυψωθεί Ως τον Πατέρα, να Βιώσει το Μυστήριο της Ένωσης με τον Πατέρα.

Αυτή ακριβώς η Βιωματική Εμπειρία του Ιησού, πως η Ψυχή Είναι Άκτιστη Ενέργεια, με Αντικειμενική Φύση, πέρα από προσωπικές εμπειρίες τον ώθησε να αναλάβει το Έργο της Διδασκαλίας των ανθρώπων. Όταν στη Έρημο των Εσσαίων αποφασίστηκε να βγει έξω στην κοινωνία της σκιάς, ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό που ήθελε να δείξει στους ανθρώπους είναι ο Πρακτικός Δρόμος προς την Βασιλεία των Ουρανών, μια Πράξη Ζωής, η Αληθινή Οδός της Ζωής, η Αληθινή Ζωή. Δεν έφερνε θεωρίες στους ανθρώπους, ούτε διδασκαλίες διανοητικές, ούτε λεκτικές πληροφορίες. Ο λόγος του ήταν πάντα λόγος ζωής, λόγος πρακτικός. Ιδού η Βασιλεία των Ουρανών, Απλά Εισέλθετε. Αλά ούτε τότε, ούτε τώρα, είναι εύκολο να δεχτούν οι άνθρωποι τη Αλήθεια. Η Αλήθεια Φωτίζει αυτούς που αποζητούν το Φως, τον Θεό, αλλά τυφλώνει τους ανθρώπους που έμαθαν να ζουν στην σκιά και να δικαιολογούν τα σκοτεινά έργα τους με την εξουσία του κόσμου, την σοφία της φαντασίας τους και τη αυτοσυντήρηση του εγωισμού τους. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς μιλούσε με σύμβολα και παραβολές στους ανθρώπους αλλά εξηγούσε με κάθε λεπτομέρεια τα Μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών στους αγαπημένους του αδελφούς.

Αυτός ο Ιησούς είναι ο Δικός μας Αληθινός Ιησούς, κι όχι ο Ιησούς της χριστιανικής μυθολογίας που δημιούργησαν κάποιοι και επέβαλλαν με την βία.

~~~

2. Φαινομενολογία της Ψυχής

3. Τα Μυστήρια, η Εσωτερική Παράδοση κι η εξωτερική διδασκαλία

4. Η Διδασκαλία, ο Νόμος, η Εντολή κι ο άνθρωπος

5. Το Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς, τα Τρία Εσωτερικά Κέντρα κι άλλες παραδόσεις

6. Η Είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών, κι η Άνοδος στους Τρεις Ουρανούς

7. Η Άβυσσος, (η Ένωση με τον Πατέρα)

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, October 15, 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ 1

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

14. The Flame of True Learning

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright