Τελικά, τι
είναι Θρησκεία; Χιλιάδες χρόνια τώρα οι άνθρωποι μιλούν για την Πραγματικότητα,
για τον Θεό, έχουν διδασκαλίες, χτίζουν ναούς, ακολουθούν θρησκευτικές
συμπεριφορές, αλλά τελικά, τι νόημα έχουν όλα αυτά; Μέχρι που οδηγούν;
Φαίνεται
πως, τελικά, η Αλήθεια, δεν έχει να κάνει με την Αντίληψη, με όσα πιστεύουμε,
με όσα κάνουμε ή δεν κάνουμε, με όσα πραγματοποιούμε, αλλά με αυτό που είμαστε.
Η Αλήθεια δεν είναι γνώση, πληροφορίες, αλλά κατανόηση αυτού που είμαστε.
Συνεπώς η
Αληθινή Θρησκεία δεν είναι γνώση για την Πραγματικότητα, για την Αληθινή Ουσία,
για αυτό που είμαστε, αλλά είναι μάλλον να Είμαστε Αυτό, να το Ζούμε. Η Αληθινή
Θρησκεία είναι η Αληθινή Ζωή, η Φωτισμένη Ζωή, η Αιώνια Ζωή, είναι Τρόπος
Ύπαρξης.
Στην
πραγματικότητα, η Πραγματικότητα, ο Θεός, η Αληθινή Ουσία, η Ζωή, σαν Εμπειρία
Ύπαρξης, σαν Αίσθηση Παρουσίας, είναι Κάτι Ακατάληπτο, Ασύλληπτο. Όσο κι αν
προσπαθεί η Αντίληψη να το «χωρέσει» μέσα της Αυτό Ξεπερνά Όλα τα Όρια. Άρα η
Αλήθεια, σαν Εμπειρία Αληθινής Ύπαρξης, Ζωής δεν είναι γνώση, εμβάθυνση γνώσης,
διαπλάτυνση γνώσης, διαφώτιση, κατάληψη, «εμπειρία». Είναι μάλλον η Άμεση, Ζωντανή,
Ρέουσα, Επαφή με το Πραγματικό. Είναι η
Αληθινή Ζωή, σαν Ζωή Χωρίς Όρους και Όρια, πέρα από τα φαινόμενα και πέρα από
τον χρόνο.
Σε τελευταία
ανάλυση όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι εξωτερικές και παραμένουν σε
επιφανειακό επίπεδο. Ακόμα κι όταν η Αντίληψη στρέφεται στον Εαυτό, στην Ουσία,
στην πραγματικότητα τα αντιμετωπίζει σαν «αντικείμενο». Κι αυτή η δραστηριότητα
παραμένει επιφανειακή.
Όλοι οι
Μεγάλοι Μυστικοί, οι Μεγάλοι Μύστες, οι Εσωτερικοί Διδάσκαλοι, (δεν έχει
σημασία πως θα τους ονομάσουμε), οι Διδάσκαλοι της Ανθρωπότητας, Ακολούθησαν
έναν Άλλο Δρόμο, μια Μυστική Οδό, που δεν είναι εξωτερική διαδικασία αντίληψης
κι επιφανειακή γνώση, αλλά Άμεση Επαφή με το Πραγματικό. Αυτό μεταδόθηκε πάντα
από Δάσκαλο σε Μαθητή, σαν Μετάδοση Ζωής. Δεν μπορεί να γίνει διδασκαλία, ούτε
να μεταδοθεί θεωρητικά, σαν πληροφορία, (αυτού του είδους η γνώση είναι πάντα
εξωτερική κι επιφανειακή). Αυτή είναι η Αληθινή Μύηση. Αυτή είναι η Αληθινή
Οδός όλων των Μυστών.
Όταν ο
Ιησούς μιλά για την Ζωή στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο αναφέρεται στην Αληθινή
Γνώση, στην Άμεση Επαφή με το Πραγματικό, στην Αληθινή Ζωή. «Αύτη
εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί Σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας
Ιησούν Χριστόν» (Ιωάννης ιζ΄ 3). Με
κανένα τρόπο δεν αναφέρεται στην επιφανειακή γνώση της αντίληψης, σε
πληροφορίες, που είναι όλα διανοητικές συλλήψεις και κατασκευές. Κι ο Κρίσνα
μιλά για την Αληθινή Γνώση στο Δωδέκατο Κεφάλαιο της Μπαγκαβάτ Γκιτά. Και σε
όλα τα μοναστήρια του Τσαν ( και του Ζεν), εδώ και αιώνες, υποδεικνύεται η
Άμεση Επαφή με το Πραγματικό.
Υπάρχει εδώ ένα Μυστικό που
δεν μεταδίδεται θεωρητικά, σαν πληροφορία, αλλά μεταδίδεται με άμεσο πρακτικό
τρόπο, σαν αληθινή δράση, που μας φέρνει σε Άμεση Επαφή με το Πραγματικό. Αυτό
που πάντα επεδίωκαν όλοι οι Μυστικοί, σε όλους τους αιώνες, σε όλες τις παραδόσεις
είχε σχέση με την Κατανόηση της Ουσίας μας. Κι αυτό δεν μπορούσαν παρά να το
βρουν Μέσα τους. Στην Ησυχία. Στην Σιωπή. Γιατί άραγε; Στοχαστείτε το λίγο
αγαπητοί αδελφοί.
Τελικά, τι είναι Θρησκεία;
Είναι η Ίδια η Ουσία της Ζωής, η Αληθινή Ζωή. Δεν έχει να κάνει ούτε με
θρησκεύματα, ούτε με διδασκαλίες, ούτε με Βούδες, Κρίσνες ή Χριστούς. Δεν έχει
καμία σχέση με χειροποίητους ναούς, ούτε με εξωτερικές θρησκευτικές
δραστηριότητες. Η Αληθινή Θρησκεία είναι η Ζωή Μέσα μας, η Ζωή κάτω από την
επιφάνεια αυτών που φανταζόμαστε, που επιδιώκουμε και πραγματοποιούμε, η
Αληθινή Ζωή, η Αιώνια Παρουσία πέρα από τα φαινόμενα και τον χρόνο. Αυτή η
Αληθινή Ουσία Μέσα μας, η Θεία Ουσία, παραμένει Ανέγγιχτη, Άγνωστη, για τους πιο
πολλούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι καταναλώνονται σε άλλα σημαντικότερα έργα, στον
εγωισμό τους, στην φαντασία τους, στα συμφέροντά τους, στην μίζερη ζωούλα τους,
που ροκανίζει υπομονετικά ο χρόνος. Αλλά στην Ζωή δεν υπάρχουν κέρδη κι
απώλειες. Υπάρχει μόνο Εγρήγορση και ύπνος της φαντασίας. Και το όνειρο του
κόσμου είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ, απλά επειδή είναι μονάχα όνειρο.
