Esoterism Academy: Λανκαβατάρα Σούτρα

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Saturday, June 13, 2015

Λανκαβατάρα Σούτρα

Αυτό που δίδαξε πραγματικά ο Βούδας, στο πιο στενό κύκλο των έμπιστων μαθητών του, αιώνες λεγόταν δημόσια έμμεσα, με μισόλογα. Η Αληθινή Εμπειρία όμως μεταδίδονταν, με βιωματικό τρόπο, από Δάσκαλο σε Μαθητή… Αιώνες μετά άρχισε να δίνεται δημόσια η Διδασκαλία Καθαρά, με ολοκληρωμένο λόγο (όσο μπορεί ο λόγος να υποδείξει την Αλήθεια)… αλλά και πάλι ήταν ελάχιστοι αυτοί που μπορούσαν να Κατανοήσουν Άμεσα… Τελικά τι Δίδαξε ο Βούδας; Ο Βούδας Δίδαξε ότι:
Η Πραγματικότητα Είναι Μία.
Η μεταφυσική του αφώτιστου νου δεν έχει καμία αξία.
Η Αλήθεια δεν υποδεικνύεται, υποδεικνύεται μόνο η άγνοια, το λάθος.
Η Ορθή Διδασκαλία γίνεται χωρίς διδασκαλία, άμεσα.
Όλα είναι Φως.
*
Υπάρχει Μια Μοναδική Πραγματικότητα. Μπορεί να της Αποδοθεί «Οντολογικός» Χαρακτήρας, ή και όχι.
Στην πρώτη περίπτωση χρησιμοποιείται ο όρος Cittamatra, (Τhe One and Only Αbsolute Mind, The Absolute Consciousness, Consciousness-Only ), και Ταυτίζεται με το Νταρμακάγια. Τσιτταμάτρα σημαίνει Απόλυτος Νους, Μόνον Νους. Αυτός ο Ένας Νους δεν είναι κάτι διαφορετικό από τον νου των όντων (το Ταθαγκαταγκάρμπα). Αυτός ο Ένας Νους, αν και έχει οντολογικό χαρακτήρα, στην Ουσία του είναι Ταθάτα (Ως Έχει), Σουνυάτα (Κενότητα, Χωρίς Ιδιότητες). Μέσα σε Αυτόν τον Υπαρκτό και Ανύπαρκτο Ταυτόχρονα Νου, που Είναι η Μόνη Πραγματικότητα, ό,τι εμφανίζεται είναι μόνο φαινόμενο, φαινόμενα.
Από την άλλη μεριά δεν υπάρχει Κανένας Νους, (Κάτι που μπορούμε να ανιχνεύσουμε). Αυτό αποδίδεται με τον όρο Vijnaptimatra (Representation-Only). Υπάρχουν μόνο τα απατηλά φαινόμενα. Κι όλα αυτά πρέπει να απορριφθούν. Τότε; Τότε τίποτα. Υπάρχει Αυτό που Βιώνουμε, που ούτε μπορούμε να ανιχνεύσουμε, ούτε να κοινοποιήσουμε.
Πέρα από Αυτή την Μοναδική Πραγματικότητα, είτε την Προσεγγίσουμε Οντολογικά, είτε επιστημολογικά, κάθε άλλη αντίληψη, κατάσταση, εμπειρία, είναι απατηλή. Δεν υπάρχει τίποτα να φανερωθεί, τίποτα να πραγματοποιηθεί, (όλα αυτά ανήκουν στον χώρο της φαντασίας).
*
Οτιδήποτε έξω από την Μια Πραγματικότητα, την Κατανόησή Της, το Φως Της, είναι απατηλό. Είναι απατηλός ο τρόπος που το «αντιλαμβανόμαστε», όχι αυτό καθεαυτό το φαινόμενο, το οποίο υφίσταται σύμφωνα με τους όρους του. Όλη η μεταφυσική που δημιουργεί ο αφώτιστος νους, είναι απλά η παραχώρηση προς την ανθρώπινη αδυναμία. Ο Δρόμος των Αληθινών Βουδιστών δεν είναι αυτός… Στα πλαίσια αυτής της μεταφυσικής γίνεται λόγος για το Ταθάτα (το Απόλυτο Ως Έχει), το Αλάγια Βιτζνάνα (με την Απόλυτη και την Σχετική του Όψη) το Μάνας, το μάνοβιτζνάνα και τα υπόλοιπα βιτζνάνας που σχετίζονται με τις πέντε αισθήσεις.
*
Η Φώτιση, το Περιεχόμενο της Φώτισης, είναι κάτι ασύλληπτο. Μπορείς μόνο να το Βιώσεις, τίποτα περισσότερο. Έτσι ουσιαστικά, πρακτικά, από ανθρώπινη άποψη, υπάρχει μονάχα η άγνοια που πρέπει να παραμεριστεί. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Βούδα όλοι οι Μεγάλοι Δάσκαλοι αποφεύγουν να θεωρητικολογήσουν περί του Απολύτου κι απλά αρκούνται να υποδείξουν την λανθασμένη αντιμετώπιση της Πραγματικότητας… Αυτό που επαναλαμβάνεται στο Λανκαβατάρα Σούτρα είναι ο λόγος του Βούδα: «Μαχαμάτι, εσύ και άλλοι Μποντισάττβα-Μαχασάττβας πρέπει να αποφύγετε τους λανθασμένους συλλογισμούς των φιλοσόφων και να αναζητήσετε αυτήν την αυτοπραγμάτωση της Ευγενούς Σοφίας»… Εκ των πραγμάτων ο Δρόμος Είναι Μόνο Πρακτικός κι έχει να κάνει με αυτό που ζούμε στην Στιγμή που Ρέει, στον Μόνο Πραγματικό Χρόνο.
*
Πάνω σε αυτή την Μη-μεταφυσική Μεταφυσική Βάση αναπτύσσεται όλη η Εμπειρία του Βουδισμού, κι αργότερα του Ζεν. Μη Διδασκαλία, Μη Πρακτική, Μη Βουδισμός ακόμα… Όλα καταλύονται μέσα Κατανόηση της Πραγματικότητας. Η Βίωση της Πραγματικότητας χαρακτηρίζεται σαν Αρυαζνάνα, Υπερβατική Σοφία, Υπέρτατη Γνώση, που είναι συνώνυμο και με το Νιρβικάλπα, το πέραν της χωριστικότητας.
*
Η Πραγματικότητα Είναι Μια, Πλήρης, Ολοκληρωμένη στον Εαυτό Της, για αυτό χαρακτηρίζεται σαν Βιβικταντάρμα, Μοναχικότητα, με την έννοια Αυτού που Στέκει Από Μόνο Του, κι Είναι Επαρκές για τον Εαυτό Του. Η Ουσία Αυτής της Πραγματικότητας Είναι Φως… Φως Ουσίας, Φως Κατανόησης, Φως Αντίληψης, Φως Ενέργειας, Φως Μορφής… Κι Όλα Συγχωνεύονται στο Αγέννητο Πρωταρχικό κι Αιώνιο Φως.

***

«Κύριε της Λάνκα, οδηγώντας τον εαυτό σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξαγνίσου περαιτέρω στον δρόμο που έχεις επιτύχει. Πειθαρχώντας καλά τον εαυτό σου στο Σαμάντι και το Σαμαπάττι, αποφεύγοντας την κατάσταση που πραγματοποιείται και απολαμβάνεται από τους Σραβάκας, τους Πρατυεκαβούδδας και τους φιλοσόφους, η οποία προκύπτει από τη φαντασίωση εκείνων που πειθαρχούν τον εαυτόν τους σύμφωνα με τις πρακτικές των παιδαριωδών φιλοσόφων. Αυτοί προσκολλώνται στις υποκειμενικές μορφές του κόσμου του δημιουργημένου από τις εγωιστικές τους ιδέες. Υποστηρίζουν τέτοιες έννοιες όπως στοιχείο, ποιότης και ουσία. Προσκολλώνται πεισματικά σε απόψεις προερχόμενες από την άγνοια. Συγχίζονται από την προσκόλληση στην ιδέα της γέννησης που υπερισχύει της κενότητας, εμμένουν στη χωριστικότητα σαν να είναι αληθινή. Συνταυτίζονται με τον τρόπο της σκέψης όπου αποκτούν τη διττότητα, του να δίδουν ιδιότητες και να αποκτούν ιδιότητες.
Κύριε της Λάνκα, αυτό είναι εκείνο που οδηγεί σε διάφορες θαυμάσιες επιτεύξεις, αυτό είναι που καθιστά κάποιον ικανό να αποκτά την επίγνωση της εσώτατης επίτευξης, αυτό είναι η πραγμάτωση της Μαχαγιάνα. Αυτό θα προκύψει με την απόκτηση μίας θαυμάσιας προϋπόθεσης της ύπαρξης.
Κύριε της Λάνκα, εισερχόμενος στην πειθάρχηση της Μαχαγιάνα, τα πέπλα της άγνοιας καταστρέφονται και αποστρέφεται κανείς τα πολλαπλά κύματα της Βιζνάνα και δεν συνταυτίζεται με την καταφυγή και τις πρακτικές των φιλοσόφων.
Κύριε της Λάνκα, η πρακτική των φιλοσόφων ξεκινάει από τις εγωιστικές τους προσκολλήσεις. Η άσχημη πρακτική τους προκύπτει από την προσχώρησή τους σε δυαδιστικές απόψεις όσον αφορά την καθεαυτό φύση της βιζνάνα».

Λανκαβατάρα Σούτρα, Κεφάλαιο I

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Saturday, June 13, 2015

Λανκαβατάρα Σούτρα

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright