Ο μετα-ιστορικός Ιησούς

 (ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ)

Ποιός είναι ο Ιησούς; Ποιός Ήταν; Αυτός που μιλούσε γιά τον Ζωντανό Θεό, που Ταύτιζε τον Εαυτό Του με τον Ζωντανό Θεό, ο Ζωντανός Θεός...

Ποιός Είναι ο Ιησούς; Ποιός Ήταν; Υπήρξε σαν ιστορικό πρόσωπο; Ήταν Θεός; Ήταν άνθρωπος;... Τι είναι τα Ευαγγέλια; Τι είναι ο χριστιανισμός; Τα δόγματα; Η παράδοση;... Είναι όλα αυτά η «ανατροπή της ιστορίας»; Ή μήπως είναι η «μεγαλύτερη απάτη» της ιστορίας;

Πριν απαντήσει κάποιος (όπως σε κάθε σοβαρή επιστημονική έρευνα) θα πρέπει πρώτα να θέσει αυστηρούς όρους έρευνας, αντικειμενικούς, εκτός αν απλά «κάνει συζήτηση» (αν απλά βάζει λέξεις στην σειρά...)... Σε κάθε επιστημονική έρευνα (ερώτημα) υπάρχουν τρεις όροι: 1) ο ερευνητής, σαν συνείδηση, ύπαρξη, κλπ., 2) ο τρόπος του ερωτήματος, τα μέσα έρευνας, κλπ., και 3) το «αντικείμενο του ερωτήματος»... Ακόμα και σε μία φυσική έρευνα, που έχουμε να κάνουμε με «υλικά» αντικείμενα, που είναι τα πιό απλά αντικείμενα, με αυτό τον τρόπο γίνεται η αληθινή επιστημονική έρευνα (γιατί όπως απέδειξε ο Αϊνστάιν, όλα είναι σχετικά), και πάλι τα συμπεράσματα είναι παρακινδυνευμένα...

...

Ποιός Είναι ο Ιησούς; Ποιός Ήταν;... Ποιός, λοιπόν, ρωτά; Με τον ίδιο τρόπο ρωτά ένας «φωτισμένος», ένας διανοούμενος, ένας απλός βοσκός στα βουνά, ένας χριστιανός, ένας μη-χριστιανός, ένας έλληνας, ένας αφρικανός; Ποιός ρωτά; Μία «συνείδηση ανοιχτή» που ψάχνει απαντήσεις, ή «ένα διαμορφωμένο μυαλό» με έτοιμες ιδέες, πράγμα που προδικάζει την απάντηση;... Πριν λοιπόν κάνουμε την ερώτηση πρέπει να ρωτήσουμε «ποιός κάνει την ερώτηση»; Με άλλα λόγια, η έρευνα, το ερώτημα, είναι αντικειμενικό (κατά το δυνατόν) , ή είναι υποκειμενικό, επιφανειακό, κι επιπόλαιο; Στην δεύτερη περίπτωση, όπου είμαστε ήδη διαμορφωμένοι, προκατειλημμένοι, και η απάντηση έχει δοθεί (γιατί οι άνθρωποι «βλέπουν» αυτά που «θέλουν» να δουν), αυτή η απάντηση δεν έχει καμία αξία... Άρα το ερώτημα πρέπει να τεθεί από μία «ανοιχτή συνείδηση», ένα ανοιχτό, αντικειμενικό μυαλό, χωρίς εκ των προτέρων ιδέες... Μόνο τότε μπορούμε να φτάσουμε στην Αλήθεια (όποια κι αν είναι αυτή)...

...

Ποιός Είναι ο Ιησούς; Ποιός Ήταν;... Σημασία έχει επίσης να εξετάσουμε τον τρόπο, τα μέσα, με τα οποία ζητάμε την απάντηση... Άραγε μπορούμε (σε φυσιολογικές συνθήκες) να ακούσουμε ένα ηλιοβασίλεμα; Μπορούμε να δούμε μία μουσική σύνθεση; Μπορούμε μήπως να γευτούμε τα χρώματα του οράνιου τόξου, ή να γευτούμε το γέλιο ενός παιδιού; Μπορούμε να αγγίξουμε μία σκέψης, μία ανάμνηση;... Προσεγγίζουμε, αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με ορισμένο τρόπο, με την όραση τα ορατά, με την ακοή τα ηχητικά κύματα, κλπ...

Με ποιό τρόπο λοιπόν θα προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τον Ιησού; Με τις αισθήσεις; Ήταν εδώ πριν 2000 χρόνια, τώρα δεν είναι....

Υπάρχει ο άλλος τρόπος, να ερευνήσουμε μέσω του μυαλού, της μνήμης, της ιστορικής μνήμης, της ιστορίας, (Κι έτσι έχουμε να κάνουμε με σκέψη, με κατασκευές του μυαλού, με θεωρίες, με ιδέες, με «είδωλα»...)... Κάποιοι λένε ότι ο Ιησούς είναι ο Προαιώνιος Θεός που ενσαρκώθηκε... (σύμφωνα με τα δόγματα)... Κάποιοι λένε ήταν απλά ένα ιστορικό πρόσωπο, ένας απλός άνθρωπος που δίδαξε την αλήθεια (κι αυτό θεωρία είναι...)... Κάποιοι αρνούνται την ιστορικότητα του Ιησού αφού δεν υπάρχουν αξιόπιστες ιστορικές μαρτυρίες, πέρα από τα «ιερά κείμενα» που όμως δεν είναι αξιόπιστα, (Αλλά βέβαια, η έλλειψη ιστορικών μαρτυριών, δεν αποδεικνύει τίποτα... Αφορά την πληροφόρησή μας, την έλλειψη πληροφοριών, γιά ένα πρόσωπο ή γεγονός, όχι το πρόσωπο ή το γεγονός, αυτό καθεαυτό)... Όλη αυτή η έρευνα ανήκει στον χώρο της σκέψης, είναι κατασκευασμένη (από τον νου), δεν είναι ζωντανή και δεν αναφέρεται στην ζωντανή πραγματικότητα... Όλα αυτά ασχολούνται με σκέψεις με ιδέες, κι ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποδεικνύει κάτι, ή ότι η συλλογιστική του δικαιώνεται...). Όλα αυτά δεν έχουν καμία σοβαρότητα.

Υπάρχει, βέβαια, κι ο τρόπος να δούμε απλά, τον Ιησού, σαν ένα ιστορικό πρόσωπο, πριν 2000 χρόνια, που τώρα δεν είναι εδώ γιά να τον συναντήσουμε και να μιλήσουμε μαζί του... Είναι απλά μία ιστορική μνήμη, γιά την οποία λέγονται πολλά και διάφορα...

Ο Ίδιος ο Ιησούς μιλούσε γιά τον Ζωντανό Θεό, Ταύτιζε τον Εαυτό Του, με τον Ζωντανό Θεό, μιλούσε γιά την Βασιλεία, μία «Πνευματική Κατάσταση Επικοινωνίας με τον Ζωντανό Θεό», μιλούσε γιά την «πνευματική γέννηση» του ανθρώπου, γιά την Αιώνια Ζωή, κλπ... Ένας άλλος τρόπος λοιπόν είναι να ψάξουμε γιά τον Ιησού σαν τον Ζωντανό Θεό. Με ποιό τρόπο; Υπερβαίνοντας τις ψυχονοητικές διεργασίες που είναι στραμένες έξω, και να ερευνήσουμε μέσα μας, στο βάθος της ύπαρξης, της ψυχής, της συνείδησης, να περάσουμε την Πύλη, προς το Εσωτερικό Σύμπαν Της Πραγματικότητας, του Θεού... Ο μόνος δρόμος γιά να απαντήσουμε σοβαρά στο ερώτημα «Ποιός Είναι ο Ιησούς;», είναι να Τον Αναζητήσουμε σαν Ζωντανό Θεό, με την υπέρβαση της νόησης... όχι μέσα από θεωρίες, όχι σαν ιστορική μνήμη, ούτε μέσα από μία στείρα λειτουργική ζωή, με εξωτερικές τελετουργίες, σε χειροποίητους ναούς... Ο μόνος δρόμος είναι ο βιωματικός, να Τον Αναζητήσουμε σαν Ζωντανή Ύπαρξη, σαν Πρόσωπο Υπερβατικό, που Είναι Παρών αλλά Αποκαλύπτεται με ειδικό τρόπο (όπως τα ορατό αποκαλύπτονται με την όραση, οι ήχοι με την ακοή, κλπ)... Όλα τα άλλα είναι ανοησίες...

...

Ποιός Είναι ο Ιησούς; Ποιός Ήταν; Οι αληθινοί μαθητές Του, οι μυστικοί πατέρες, κι όσοι ακόμα και σήμερα, Τον Προσεγγίζουν με τον σωστό τρόπο, Τον Αντιλαμβάνομται σαν τον Ζωντανό Θεό, που Είναι Αόρατος στις Αισθήσεις, αλλά Παρών... σαν τον ζωντανό Θεό που Υπάρχει Πραγματικά, δηλαδή Ενεργεί και Επικοινωνεί... και δεν βρίσκεται απλά στον φανταστικό χώρο της σκέψης, της δογματικής, της θεωρίας (μία ιδέα, ένα «είδωλο»), ή μέσα στον χώρο της μνήμης (μία σύνθεση μνήμης, πληροφοριών)... Πέρα από τις αισθήσεις, πέρα από την νόηση και την μνήμη Υπάρχει το Ζωντανό Πρόσωπο...

Πως όμως (δικαιολογημένα) θα ρωτήσει κάποιος γνωρίζουμε, ότι πέρα τις κατώτερες ψυχονοητικές λειτουργίες, ξεπερνώντας τις κατώτερες ψυχονοητικές λειτουργίες (αίσθηση- αντίληψη, διανόηση, εγώ) δεν βυθιζόμαστε στον απόλυτο υποκειμενισμό;...

Υπάρχει μία πολύ μεγάλη παρεξήγηση γιά το τι είναι η μυστική εμπειρία, η θεοπτία, γιά το αν Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι Αντικειμενική Πραγματικότητα , ή απλά ένα υποκειμενικό (δηλαδή φανταστικό) όραμα... Κι η παρεξήγηση δημιουργήθηκε γιατί όσοι είχαν μυστική εμπειρία δεν μίλησαν ποτέ πολύ καθαρά (λόγω και της δυσκολίας του θέματος, γιατί δεν μπορείς να μεταφέρεις εύκολα μυστικά μεταφυσικά βιώματα, σε μία λογική κατανοητή γλώσσα, που χειρίζεται μόνο συγκεκριμένες έννοιες και παραστάσεις...), ή όσοι έγραψαν δεν είχαν ποτέ εμπειρία (κι έγραψαν γιά κάτι που δεν γνώριζαν)... Ποιά είναι λοιπόν η αλήθεια;

Η αλήθεια είναι ότι η Επίγνωση, στην πνευματική της πρόοδο, μέσα σην μυστική άσκηση, υπερβαίνει τις κατώτερες λειτουργίες, βλέπει δηλαδή με πλατύτερο τρόπο, πέρα από τις κατώτερες λειτουργίες (πράγματα που δεν αντιλαμβάνονται οι κατώτερες, περιορισμένες, λειτουργίες), και δεν τις «καταργεί». Βλέπει πλατύτερα, αλλά οι κατώτερες λειτουργίες εξακολουθούν να λειτουργούν υπό το φως όμως της ανώτερης επίγνωσης και πάντα μέσα στον περιορισμένο χώρο τους... Με αυτή την έννοια η χρήση της διανόησης, δεν καταργεί τις αισθήσεις... Επίσης η «αναφορά» όλης της γνώσης, της διανόησης, της αντίληψης (και της αίσθησης) σε ένα ανώτερο συνειδησιακό κέντρο ελέγχου (το εγώ), δεν καταργεί την διανόηση και την αντίληψη και την αίσθηση... Αντιλαμβανόμαστε όλο και με πιό πλατύ, πλατύτερο, τρόπο, ενώ οι κατώτερες λειτοργίες λειτουργούν τώρα υπό το φως της νέας αντίληψης...

Με τον ίδιο τρόπο, η υπέρβαση των κατώτερων ψυχονοητικών λειτουργιών μας οδηγεί σε μία πλατύτερη επίγνωση, σε μία «ανώτερη επίγνωση», χωρίς να καταργούνται αυτές καθεαυτές οι κατώτερες λειτουργίες... Ασφαλώς, χρειάζεται να βάλουμε σε τάξη όλες αυτές τις λειτουργίες (που λειτουργούν απειθάρχητα, χωρίς προσανατολισμό...). Κι εδώ αναδύεται η ανάγκη της πνευματικής άσκησης. Μετά την «διευθέτηση» της αίσθησης, πρέπει να «διευθετηθούν» οι ανώτερες (της αίσθησης) νοητικές λειτουργίες, η αντίληψη, η διανόηση, και το «εγώ» που είναι ένα συνειδησιακό σύμπλεγμα, (γι’ αυτό οι μυσυικοί πατέρες μιλούν γιά τα τρία είδη, στάδια, του λογισμού). Η υπέρβαση του υποκειμενιστικού μηχανισμού (του εγώ) δεν οδηγεί την Επίγνωση σε ένα «υποκειμενισμό» (γιατί αυτός ακριβώς ο μηχανισμός διευθετείται), το αντίθετο, οδηγεί σε μία πλατύτερη επίγνωση που δεν στηρίζεται μόνο σε όσα γίνονται αισθητά, σε όσα γίνονται αντιληπτά ή σε όσα διανοούμαστε, ούτε στην αναφορά σε ένα «εγώ»... η Ανώτερη Επίγνωση απελευθερωμένη από τους κατώτερους μηχανισμούς Αντιλαμβάνεται την «Υποκρυπτόμενη Πνευματική Πραγματικότητα» που βρίσκεται πίσω από τον ορατό κόσμο (και που δεν αντιλαμβάνονται οι κατώτεροι μηχανισμοί), Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά πίσω από τον κόσμο, το Οποίο Υπάρχει και δεν το «κατασκευάζουμε εμείς... Κι Αυτό που Υπάρχει Είναι Κάτι Ζωντανό, Πρόσωπο (όχι προσωπικότητα, «εγώ»), Ένα Παγκόσμιο Πρόσωπο, Θεϊκό Πρόσωπο...

Έτσι η ανθρώπινη συνείδηση, ξεπερνώντας τους κατώτερους μηχανισμούς (του υποκειμενισμού) γίνεται αντικειμενική κι Αντιλαμβάνεται το Πραγματικά Υπάρχον, το Παγκόσμιο Αντικειμενικό... Αυτή είναι η «πνευματική γέννηση» γιά την οποία μιλούσε ο Ιησούς στον Νικόδημο (Ιωάννης Γ΄). Κι από εδώ αρχίζει η Επικοινωνία με τον Ζωντανό Θεό... που οδηγεί στα Ανεξερεύνητα Βάθη της Θείας Επίγνωσης... Εδώ καταργούνται τα όρια ανάμεσα στον κτιστό άνθρωπο και τον Άκτιστο Θεό και κάθε «διαφορά» Φύσεων «λιώνει» μέσα στο «Πυρ της Αγάπης», μέσα στην Απέραντη Θεία Χάρη, μέσα στο Ουράνιο Φως, σε μία «Μυστική Ένωση» που τίποτα δεν μπορεί να «σπάσει»... Εδώ καταργείται ο χρόνος, εδώ αρχίζει η Αιώνια Ζωή, η Εν Θεώ Ζωή...

Ποιός είναι ο Ιησούς; Ποιός Ήταν; Αυτός που μιλούσε γιά τον Ζωντανό Θεό, που Ταύτιζε τον Εαυτό Του με τον Ζωντανό Θεό, ο Ζωντανός Θεός... Δεν λέμε ότι πρέπει κάποιος να δεχτεί μία «πίστη», μία θεωρία... λέμε ότι πρέπει να απελευθερώσει την επίγνωσή του (τον νου, το πνεύμα, οι όροι δεν έχουν σημασία...) από τους κατώτερους υποκειμενικούς μηχανισμούς και να «αναδυθεί» στην «αντικειμενική συνείδηση» του Παγκόσμιου Αντικειμενικού (να γεννηθεί «πνευματικά»), να Επικοινωνήσει με τον Ζωντανό Θεό (σε «Αληθινή Θεία Κοινωνία»), και να «δει» μόνος του αν ο Ιησούς, αν οι μαθητές, αν οι μυστικοί πατέρες, λένε αλήθεια... Μόνος του, χωρίς μεσολαβητές, χωρίς οδηγούς, να απευθυνθεί στον Ζωντανό Θεό κατευθείαν. Ο Ζωντανός Θεός Είναι Πάντα Εδώ, πιό κοντά από όλα...

Ποιός Είναι ο Ιησούς; Ποιός Ήταν; Ας δώσει ο καθένας την απάντησή του. Αλλά η μόνη αληθινή απάντηση είναι μία. Ο Ιησούς Είναι ο Ιησούς, Εδώ, Τώρα... τίποτα άλλο...