Η Ένωση Με Τον Θεό

(ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ)

Η Ένωση Με Τον Θεό

Η Ένωση με τον Θεό είναι δυνατή μέσα από την Σχέση που Εγκαθιδρύει ο Θεός, Διά του Λόγου, Εν Πνεύματι, μέσα στην Ιερή Κοινότητα και μέσα από τον Εξαγιασμό της ύπαρξης…

Η Ένωση με τον Θεό είναι για την ύπαρξη η Έσχατη Πραγματικότητα. Ο Θεός η Παρουσία του Θεού, η Ζωοποιός Δραστηριότητά Του, Είναι Μία Υπερβατική Κατάσταση. Δεν ανήκει στο χώρο και στον χρόνο. Δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή ούτε από την νόηση, ούτε από την αισθητηριακή δραστηριότητα…

Η Ένωση με τον Θεό έρχεται αιφνίδια, διά μιάς, χωρίς διαδικασία. Δεν υπάρχει δρόμος να οδηγεί Εδώ, τρόπος, προσπάθεια, τίποτα…

Η Ένωση με τον Θεό Έρχεται «Εντός του νου», σαν Εμπειρία του Απείρου, πέρα από όλα τα όρια, σαν Εμπειρία της Ελευθερίας, πέρα από όλους τους περιορισμούς, σαν Εμπειρία της Μακαριότητας, πέρα από την ζωή… Δεν υπάρχει σαν εξωτερικό φαινόμενο…

Η Ένωση με τον Θεό έρχεται όταν ο νους «ανοίγεται» προς τον Θεό, ενώ απελευθερώνεται από τους λογισμούς (κι όχι μόνο τους εμπαθείς λογισμούς αλλά και τους αγγελικούς λογισμούς και την ίδια την λειτουργία του λογισμού). Επιτυγχάνεται έτσι ο «καθαρός νους» που μπορεί να Ενωθεί με τον Θεό…

Η Καθαρά Προσευχή δεν είναι διαδικασία. Η Καθαρά Προσευχή επιτυγχάνεται όταν σταματήσει κάθε διαδικασία μέσα στο νου. Σ’ αυτή την κατάσταση της Καθαράς Προσευχής ο νους είναι άμορφος και μετέχει του Απείρου, της Αιωνιότητας, της Μακαριότητας, του Θείου…

Η Κατάσταση της Ένωσης με τον Θεό, η Ένωση του Απείρου με το πεπερασμένο είναι εκτός χώρου και χρόνου, δεν συμβαίνει σε ορισμένο τόπο ή εντός του «περιορισμένου νου»…

Σ’ αυτή την Ένωση η κτιστή ύπαρξη μετέχει με την Χάρη του Θεού, στα Μυστήρια της Ύπαρξής Του, Βυθίζεται στο Άπειρο, στο Αιώνιο, στο Μακάριο, στην Βασιλεία του Θείου, Θεώνεται (όχι κατ’ ουσίαν αλλά κατά χάριν)…

Η Καθαρά Προσευχή

Η ύπαρξη μπορεί να προσεγγίσει τον Θεό «εσωτερικά» κι όχι με την νόηση ή άλλη δραστηριότητα. Ο νους πρέπει να απορρίψει κάθε αντιληπτική διαδικασία, να αδειάσει από κάθε αντίληψη, να γίνει άμορφος. Τότε μόνο γίνεται αντιληπτό το «Άπειρο Βάθος του Είναι» στο Οποίο η κτιστή ύπαρξη Αναφέρεται, από το Οποίο δημιουργήθηκε, του Οποίου είναι Εικόνα και με το Οποίο μπορεί να Ενωθεί, να Θεωθεί μέσα στην Χάρη Του (όχι κατ’ ουσίαν αλλά κατά Χάριν), να συμμετάσχει στην Θεία Ζωή, στα Μυστήρια του Θεού, στην Αιωνιότητα, στην Βασιλεία των Ουρανών…

Με αυτή την έννοια η Ένωση με τον Θεό, η Αντίληψη του Θεού (του «Απείρου Βάθους του Είναι»), η Γνώση του Θεού, η Όραση του Θεού, η Συμμετοχή στον Θεό, είναι βιωματική εμπειρία που δεν «επιτυγχάνεται» με νοητικές ενέργειες, ούτε προσδιορίζεται με λογικούς προσδιορισμούς…

Η Ένωση με τον Θεό είναι μία Κατάσταση Υπερβατική, πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. Δεν είναι μια διαδικασία. Αντίθετα, είναι η εξάντληση κάθε διαδικασίας (που ρίχνει τον νου στον εξωτερικό κόσμο). Όσο ο νους βρίσκεται σε κάποια διαδικασία δεν είναι Πέραν, δεν έχει Ενωθεί με το Θεό…

Εννοείται ότι όσο ο νους βρίσκεται εντός της διαδικασίας, όσο λειτουργεί στο επίπεδο των λογισμών, όσο είναι προσκολλημένος στον εξωτερικό κόσμο υπάρχει η ανάγκη να ξεπερασθεί αυτή η κατάσταση. Με αυτή την έννοια εννοείται η Πνευματική Άσκηση και έτσι παίρνει περιεχόμενο η Καθαρά Προσευχή σαν Άσκηση, σαν Διαδικασία, σαν ξεπέρασμα των λειτουργιών της αισθήσεων, των λογισμών, κλπ., μέχρι να φτάσουμε στον καθαρό νου, που είναι σε θέση να Αντιληφθεί τον Θεό. Με αυτή την έννοια υπάρχουν Βαθμίδες στον Δρόμο Προς την Τελείωση και με αυτή την έννοια η Θέωση είναι αποτέλεσμα και κατάληξη της Πνευματικής Άσκησης, της Καθαράς Προσευχής…

(Γίνεται έτσι φανερό ότι η Καθαρά Προσευχή νοείται διαφορετικά, ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο λειτουργούμε)…

Διακρίνουμε έτσι διάφορες βαθμίδες Τελείωσης:

1)    Θέωση

2)    Καθαρός νους, εσωτερική πνευματική κατάσταση (Τρεις βαθμίδες).

1)  Ανείδεος (ή μονοειδής) νους, χωρίς εσωτερική, μορφοποιητική, ενέργεια, που

αντανακλά το Θείο Άπειρο.

2)   Ασχημάτιστος, ήρεμος, χωρίς δραστηριότητες, νους, μία παγκόσμια συνείδηση

3)   Άμορφος, σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο των μορφών, νους. Μία ευρύτερη

του Ατομικού εγώ συνείδηση, που απλώνεται σε όλο τον «χώρο»

3)   Εξάντληση της λειτουργίας του λογισμού, (Τρεις βαθμίδες)

1)   Εξάλειψη των αγγελικών λογισμών (νόηση)

2)   Εξάλειψη των ψιλών λογισμών (διανόηση).

3)   Εξάλειψη των σύνθετων, εμπαθών, λογισμών (αντίληψη)

4) Έλεγχος των αισθήσεων

5) Απάρνηση του εξωτερικού κόσμου.

Η Καθαρά Προσευχή είτε στην Βαθύτερη Έννοιά της, είτε σαν Διαδικασία, δεν έχει Στόχο απλά να μας φέρει σε Επαφή με το Άπειρο αλλά αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μια Μόνιμη Πνευματική Κατάσταση κατά την οποία θα βρισκόμαστε σε Αδιάλειπτη Ένωση με τον Θεό (χωρίς να αποκοπούμε από τον εξωτερικό κόσμο – που βλέπουμε τώρα με άλλα μάτια).

Το Βασίλειο του Θείου 

Σύμφωνα με την Χριστιανική Κοσμοθεωρία Ο Θεός Είναι Παρών. Ζούμε μέσα στην Παρουσία Του. Μέσα από την Ζωντανή Επικοινωνία Μαζί Του, μπορούμε να Εξαγιασθούμε και να Ομοιωθούμε με τον Θεό. Η Κατάσταση της Ένωσης με τον Θεό είναι η Ουσία της Αιωνιότητας, η Περιοχή της Απόλυτης Κυριαρχίας του Θεού, το Βασίλειο του Θεού, το Βασίλειο των Ουρανών. Η Προσέγγιση του Θεού και η Ένωση με τον Θεό, η Είσοδος στην Περιοχή της Απόλυτης Κυριαρχίας του Θεού, στο Βασίλειο των Ουρανών, είναι μία Κατάσταση Υπερβατική, άμεση άχρονη. Η Είσοδος σ’ αυτή την Κατάσταση έρχεται μετά από μια εσωτερική διαδικασία προσέγγισης του Θεού κι όταν ο νους αφήνεται στον Θεό τελειωτικά για να γλιστρήσει στο Άπειρο. Έρχεται σαν ένα άμεσο, ξαφνικό πέρασμα σε μια άλλη πνευματική περιοχή όταν ο νους εγκαταλείπει την νοητική του λειτουργία και γλιστρά στο Άπειρο. Είναι μια Κατάσταση που είναι πέρα από τον χρόνο γι’ αυτό και συμβαίνει χωρίς καμιά ιστορική προϋπόθεση, μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε, μπορεί να συμβεί τώρα, εδώ, είναι παντελώς έξω από την ιστορία…

Η Προσέγγιση και η Ένωση με τον Θεό, η Είσοδος στην Πνευματική Περιοχή του Θείου είναι μια Υπερβατική Κατάσταση αλλά και Ένας Τόπος Ζωής, της Αληθινής Ζωής, πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, πέρα από την ιστορία.

Ο Θεός, οι Ενωμένοι με τον Θεό Άνθρωποι, οι Συμμετέχοντες στην Θεία Ζωή, είναι η Ιερή Κοινότητα… Η Βασιλεία των Ουρανών Είναι Τόπος Ιερός και Απαραβίαστος, δεν μπορεί να εισέλθει κανένας, αν δεν είναι άξιος… Η Είσοδος στην Βασιλεία των Ουρανών δεν είναι αποτέλεσμα εξωτερικής δραστηριότητας ή εξωτερικών τελετουργικών πράξεων. Κατά συνέπεια στην Ιερή Κοινότητα εισέρχονται μόνο όσοι Ενώνονται Πραγματικά με τον Θεό κι όχι όλοι οι «κατ’ όνομα χριστιανοί». Είναι φανερό λοιπόν ότι η Ιερή Κοινότητα δεν ταυτίζεται με τις κοσμικές εκκλησίες…

Η Ένωση με τον Θεό, η Είσοδος στον Ιερό Τόπο, στα Άγια των Αγίων, το Πέρασμα στην Αιωνιότητα, είναι η Ουσία της χριστιανικής ζωής…

(Η Βίωση της Βασιλείας των Ουρανών, η δυνατότητα να την πραγματοποιήσει κάποιος εδώ, τώρα, άμεσα… η ύπαρξη μίας Άλλης Κατάστασης, πέρα από την ιστορική ζωή που ζούμε… υπερβαίνει την ιστορία, την καταργεί. Από εδώ πηγάζει η αντίληψη ότι ζούμε τους έσχατους χρόνους. Οι άνθρωποι μπορούν να διαλέξουν αν θα εισέλθουν στην Βασιλεία των Ουρανών ή αν θα πορευθούν στην απώλεια… Η Βασιλεία των Ουρανών δεν είναι απλά μία κατάσταση που υπερβαίνει την ιστορία, αλλά καθώς υπάρχει η δυνατότητα να κυριαρχήσει σαν κατάσταση μπορεί να καταργήσει ολοκληρωτικά την ιστορία. Αυτή είναι η έννοια της συντέλειας του κόσμου…)