Thursday, February 13, 2025

The Mystical Essence of Zen: A Journey Beyond the Mind

Introduction

In an age where the incessant noise of modern life often drowns out the whispers of our inner selves, the ancient practice of Zen stands as a beacon of tranquility and enlightenment. Rooted in the rich soil of Eastern philosophy, Zen transcends mere meditation or mindfulness practices; it embodies a profound way of being that invites individuals to delve into the mysteries of existence, perception, and the self. This article explores the mystical essence of Zen, uncovering its principles, practices, and the transformative journey it offers to those brave enough to embark upon it.

The Origins of Zen

Zen Buddhism traces its origins back to the teachings of Siddhartha Gautama, known as the Buddha, who lived around the 5th century BCE. However, it was not until the 6th century CE that Zen began to take shape as a distinct tradition in China, where it was referred to as Chan. This form of Buddhism emphasized direct experience over doctrinal knowledge, valuing personal insight and the present moment.

The word "Zen" itself is derived from the Japanese pronunciation of the Chinese word "Chan," which is rooted in the Sanskrit term "dhyana," meaning meditation. This etymology highlights the core practice of Zen: a deep, contemplative engagement with the present moment that leads to a greater understanding of oneself and the nature of reality.

The Mystical Dimensions of Zen

At its heart, Zen is a mystical path that invites practitioners to explore the depths of consciousness, the nature of existence, and the interconnectedness of all things. The following elements highlight the mystical dimensions of Zen:

1. The Nature of Reality:

Zen teaches that reality is not a fixed, objective entity but a fluid interplay of perceptions and experiences. This perspective echoes the teachings of quantum physics, where the observer plays a crucial role in shaping reality. Zen invites us to question our assumptions about the world, encouraging us to see beyond the dualities of subject and object, self and other, existence and non-existence. In doing so, practitioners begin to experience the world as an intricate tapestry of interconnected moments, each imbued with its own essence.

2. The Concept of Satori:

Satori, or sudden enlightenment, is a central concept in Zen. It represents a moment of profound insight that transcends ordinary thought and perception. This experience is often described as an awakening to the true nature of reality, where the boundaries of self dissolve, and one experiences a deep sense of unity with the universe. Satori can occur unexpectedly, during meditation, or even in the midst of daily activities, highlighting the unpredictable nature of spiritual awakening.

3. The Practice of Zazen:

Zazen, or seated meditation, is the cornerstone of Zen practice. It is a discipline that cultivates stillness and presence, allowing practitioners to observe their thoughts without attachment. In this state of deep concentration, the mind begins to quiet, revealing the underlying stillness that permeates all existence. The act of sitting in silence becomes a mystical journey inward, where the layers of ego and distraction peel away, revealing the essence of being.

4. Koans: The Mystical Paradoxes:

Zen utilizes koans—seemingly paradoxical riddles or statements—to challenge conventional thinking and provoke deeper understanding. A famous example is the question, "What is the sound of one hand clapping?" Koans are not meant to be solved in the traditional sense; rather, they serve as gateways to profound insights that transcend logical reasoning. Engaging with a koan invites the practitioner to enter a mystical realm of intuition, where the mind's limitations dissolve, and new perspectives emerge.

The Transformative Journey

The journey into Zen is not merely an intellectual pursuit; it is a transformative process that touches every aspect of life. As practitioners immerse themselves in Zen, they often experience a shift in their perceptions, leading to profound insights about themselves and the world around them.

1. Mindfulness in Everyday Life:

Zen encourages mindfulness, the practice of being fully present in each moment. This awareness extends beyond formal meditation, permeating daily activities such as eating, walking, or even washing dishes. By engaging with life in a mindful way, practitioners cultivate a deeper appreciation for the ordinary, discovering the extraordinary within the mundane.

2. Letting Go of Attachments:

A core teaching of Zen is the importance of letting go—of attachments, expectations, and the relentless pursuit of desires. This act of surrender opens the door to liberation, allowing individuals to experience life as it is, free from the burdens of judgment and craving. In this state of acceptance, a sense of peace and freedom emerges, illuminating the path to self-discovery.

3. Cultivating Compassion:

Zen emphasizes compassion, not only towards oneself but also towards others. As practitioners deepen their understanding of interconnectedness, they naturally develop a sense of empathy and kindness. This compassion extends beyond human relationships, encompassing all living beings, and fosters a sense of responsibility for the well-being of the world.

Conclusion

The mystical essence of Zen invites us to embark on a journey of self-exploration, challenging our perceptions and beliefs about reality. Through practices like zazen, the contemplation of koans, and the cultivation of mindfulness, we can peel away the layers of illusion, revealing the profound truth of our existence. Zen is not merely a philosophy; it is a way of life that encourages us to embrace the present moment, to awaken to the interconnectedness of all things, and to experience the beauty of existence in its purest form.

As we navigate the complexities of modern life, the teachings of Zen offer a timeless refuge—a reminder that within the chaos, there lies a deep well of peace and wisdom, waiting to be uncovered by those willing to embark on the mystical journey of self-discovery.

…

Η Μυστικιστική Ουσία του Ζεν: Ένα Ταξίδι Πέρα από το Μυαλό

Εισαγωγή

Σε μια εποχή όπου ο αδιάκοπος θόρυβος της σύγχρονης ζωής συχνά πνίγει τους ψιθύρους του εσωτερικού μας εαυτού, η αρχαία πρακτική του Ζεν στέκεται ως φάρος ηρεμίας και φώτισης. Με τις ρίζες του στο πλούσιο έδαφος της ανατολικής φιλοσοφίας, το Ζεν υπερβαίνει τις απλές πρακτικές διαλογισμού ή επίγνωσης. ενσωματώνει έναν βαθύ τρόπο ύπαρξης που καλεί τα άτομα να εμβαθύνουν στα μυστήρια της ύπαρξης, της αντίληψης και του εαυτού. Αυτό το άρθρο διερευνά τη μυστικιστική ουσία του Ζεν, αποκαλύπτοντας τις αρχές, τις πρακτικές του και το μεταμορφωτικό ταξίδι που προσφέρει σε όσους είναι αρκετά γενναίοι για να το ξεκινήσουν.

Η Προέλευση του Ζεν

Ο Βουδισμός Ζεν εντοπίζει τις ρίζες του στις διδασκαλίες του Σιντάρτα Γκαουτάμα, γνωστού ως Βούδας, ο οποίος έζησε περίπου τον 5ο αιώνα π.Χ. Ωστόσο, μόλις τον 6ο αιώνα μ.Χ., το Ζεν άρχισε να διαμορφώνεται ως ξεχωριστή παράδοση στην Κίνα, όπου αναφερόταν ως Τσαν. Αυτή η μορφή του Βουδισμού έδωσε έμφαση στην άμεση εμπειρία πάνω από τη δογματική γνώση, εκτιμώντας την προσωπική ενόραση και την παρούσα στιγμή.

Η ίδια η λέξη "Zen" προέρχεται από την ιαπωνική προφορά της κινεζικής λέξης "Chan", η οποία έχει τις ρίζες της στον σανσκριτικό όρο "dhyana", που σημαίνει διαλογισμός. Αυτή η ετυμολογία υπογραμμίζει τη βασική πρακτική του Ζεν: μια βαθιά, στοχαστική εμπλοκή με την παρούσα στιγμή που οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανόηση του εαυτού και της φύσης της πραγματικότητας.

Οι μυστικιστικές διαστάσεις του Ζεν

Στην καρδιά του, το Ζεν είναι ένα μυστικιστικό μονοπάτι που προσκαλεί τους ασκούμενους να εξερευνήσουν τα βάθη της συνείδησης, τη φύση της ύπαρξης και τη διασύνδεση όλων των πραγμάτων. Τα ακόλουθα στοιχεία αναδεικνύουν τις μυστικιστικές διαστάσεις του Ζεν:

1. Η φύση της πραγματικότητας:

Το Ζεν διδάσκει ότι η πραγματικότητα δεν είναι μια σταθερή, αντικειμενική οντότητα αλλά μια ρευστή αλληλεπίδραση αντιλήψεων και εμπειριών. Αυτή η προοπτική απηχεί τις διδασκαλίες της κβαντικής φυσικής, όπου ο παρατηρητής παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πραγματικότητας. Το Ζεν μας προσκαλεί να αμφισβητήσουμε τις υποθέσεις μας για τον κόσμο, ενθαρρύνοντάς μας να δούμε πέρα από τις δυαδικότητες του υποκειμένου και του αντικειμένου, του εαυτού και του άλλου, της ύπαρξης και της ανυπαρξίας. Κάνοντας αυτό, οι ασκούμενοι αρχίζουν να βιώνουν τον κόσμο ως μια περίπλοκη ταπετσαρία αλληλένδετων στιγμών, καθεμία εμποτισμένη με τη δική της ουσία.

2. Η έννοια του Σατόρι:

Το Satori, ή ξαφνική φώτιση, είναι μια κεντρική έννοια στο Ζεν. Αντιπροσωπεύει μια στιγμή βαθιάς ενόρασης που υπερβαίνει τη συνηθισμένη σκέψη και αντίληψη. Αυτή η εμπειρία περιγράφεται συχνά ως μια αφύπνιση για την αληθινή φύση της πραγματικότητας, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και κάποιος βιώνει μια βαθιά αίσθηση ενότητας με το σύμπαν. Το Satori μπορεί να συμβεί απροσδόκητα, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, ή ακόμα και στη μέση των καθημερινών δραστηριοτήτων, υπογραμμίζοντας την απρόβλεπτη φύση της πνευματικής αφύπνισης.

3. Η πρακτική του Ζαζέν:

Το Ζαζέν, ή ο καθιστός διαλογισμός, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πρακτικής του Ζεν. Είναι μια πειθαρχία που καλλιεργεί την ακινησία και την παρουσία, επιτρέποντας στους ασκούμενους να παρατηρούν τις σκέψεις τους χωρίς προσκόλληση. Σε αυτή την κατάσταση βαθιάς συγκέντρωσης, το μυαλό αρχίζει να ησυχάζει, αποκαλύπτοντας την υποκείμενη ακινησία που διαπερνά όλη την ύπαρξη. Η πράξη του να κάθεσαι στη σιωπή γίνεται ένα μυστικιστικό ταξίδι προς τα μέσα, όπου τα στρώματα του εγώ και της απόσπασης της προσοχής ξεφλουδίζουν, αποκαλύπτοντας την ουσία της ύπαρξης.

4. Koans:Τα μυστικιστικά Παράδοξα:

Το Ζεν χρησιμοποιεί κοάν - φαινομενικά παράδοξους γρίφους ή δηλώσεις - για να αμφισβητήσει τη συμβατική σκέψη και να προκαλέσει βαθύτερη κατανόηση. Ένα διάσημο παράδειγμα είναι η ερώτηση, "Ποιος είναι ο ήχος του ενός χεριού που χτυπάει;" Τα Koans δεν προορίζονται να λυθούν με την παραδοσιακή έννοια. Μάλλον, χρησιμεύουν ως πύλες για βαθιές ιδέες που υπερβαίνουν το λογικό συλλογισμό. Η ενασχόληση με ένα κοάν προσκαλεί τον ασκούμενο να εισέλθει σε ένα μυστικιστικό βασίλειο της διαίσθησης, όπου οι περιορισμοί του νου διαλύονται και αναδύονται νέες προοπτικές.

Το Μετασχηματιστικό Ταξίδ

Το ταξίδι στο Ζεν δεν είναι απλώς μια πνευματική αναζήτηση. είναι μια μεταμορφωτική διαδικασία που αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής. Καθώς οι ασκούμενοι βυθίζονται στο Ζεν, συχνά βιώνουν μια αλλαγή στις αντιλήψεις τους, που οδηγεί σε βαθιές γνώσεις για τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους.

1. Ενσυνειδητότητα στην Καθημερινή Ζωή:

Το Ζεν ενθαρρύνει την ενσυνειδητότητα, την πρακτική του να είσαι πλήρως παρών σε κάθε στιγμή. Αυτή η επίγνωση εκτείνεται πέρα από τον επίσημο διαλογισμό, διαπερνώντας καθημερινές δραστηριότητες όπως το φαγητό, το περπάτημα ή ακόμα και το πλύσιμο των πιάτων. Ασχολούμενοι με τη ζωή με έναν συνειδητό τρόπο, οι ασκούμενοι καλλιεργούν μια βαθύτερη εκτίμηση για το συνηθισμένο, ανακαλύπτοντας το εξαιρετικό μέσα στο εγκόσμιο.

2. Αφήνοντας τα Συνημμένα:

Μια βασική διδασκαλία του Ζεν είναι η σημασία της απελευθέρωσης—των προσκολλήσεων, των προσδοκιών και της αδυσώπητης επιδίωξης των επιθυμιών. Αυτή η πράξη παράδοσης ανοίγει την πόρτα στην απελευθέρωση, επιτρέποντας στα άτομα να βιώσουν τη ζωή όπως είναι, απαλλαγμένα από τα βάρη της κρίσης και της λαχτάρας. Σε αυτή την κατάσταση αποδοχής, αναδύεται μια αίσθηση ειρήνης και ελευθερίας, φωτίζοντας το δρόμο προς την αυτοανακάλυψη

3. Καλλιέργεια συμπόνιας:

Το Ζεν δίνει έμφαση στη συμπόνια, όχι μόνο προς τον εαυτό του αλλά και προς τους άλλους. Καθώς οι ασκούμενοι βαθαίνουν την κατανόησή τους για τη διασύνδεση, αναπτύσσουν φυσικά μια αίσθηση ενσυναίσθησης και καλοσύνης. Αυτή η συμπόνια εκτείνεται πέρα από τις ανθρώπινες σχέσεις, περικλείοντας όλα τα έμβια όντα και καλλιεργεί μια αίσθηση ευθύνης για την ευημερία του κόσμου.

Συμπέρασμα

Η μυστικιστική ουσία του Ζεν μας προσκαλεί να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι αυτοεξερεύνησης, αμφισβητώντας τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις μας για την πραγματικότητα. Μέσω πρακτικών όπως το ζαζέν, η ενατένιση των κοάν και η καλλιέργεια της επίγνωσης, μπορούμε να ξεφλουδίσουμε τα στρώματα της ψευδαίσθησης, αποκαλύπτοντας τη βαθιά αλήθεια της ύπαρξής μας. Το Ζεν δεν είναι απλώς μια φιλοσοφία. Είναι ένας τρόπος ζωής που μας ενθαρρύνει να αγκαλιάσουμε την παρούσα στιγμή, να αφυπνιστούμε στη διασύνδεση όλων των πραγμάτων και να βιώσουμε την ομορφιά της ύπαρξης στην πιο αγνή της μορφή.

Καθώς περιηγούμαστε στην πολυπλοκότητα της σύγχρονης ζωής, οι διδασκαλίες του Ζεν προσφέρουν ένα διαχρονικό καταφύγιο - μια υπενθύμιση ότι μέσα στο χάος, υπάρχει ένα βαθύ πηγάδι ειρήνης και σοφίας, που περιμένει να αποκαλυφθεί από όσους θέλουν να ξεκινήσουν το μυστικιστικό ταξίδι του εαυτού -ανακάλυψη.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES