Thursday, November 7, 2024

The Invisible Gate: Entering the Realm of True Stillness

In the journey of life, we often seek peace through various forms of discipline—meditation, prayer, or spiritual effort. These practices, though beneficial, are fundamentally different from the Natural Stillness that arises spontaneously, unbidden, and uncontrived. This Natural Stillness emerges not through pursuit, but through the exhaustion and cessation of thought, desire, and unnecessary movements of life. It is a profound silence, an emptiness, a state of being that simply flows and reacts to conditions without effort or intention.

The Nature of Natural Stillness

Natural Stillness is a state of leave-taking, a profound emptiness that forms the Absolute Plinth of Silence. In this state, even the slightest whisper of life, thought, or action is perceived. The very effort to achieve this stillness is itself a movement that disrupts it. Unlike the "disciplined silence" attained through meditation or prayer, Natural Stillness is not a result of any process. It is a state of being that happens naturally, without pursuit, desire, or realization. The more we chase it, the more it recedes, like the ever-distant horizon.

The Impervious Gate

This elusive state of Natural Stillness is symbolized by the concept of the Invisible Gate. The Gate represents the true way out of confusion and problems, yet it is impervious to any physical effort or mental pursuit. It is an actual exit into a deeper reality, but one that cannot be penetrated through conventional means. It must simply happen. If you grasp the true meaning of this Gate, you have already passed through it. The key lies in understanding that the Gate, while real, is inaccessible to any form of physical or mental exertion.

Understanding the Gate

The words "Impervious Gate" say it all, if you know how to read them. There is indeed a Gate—a pathway to a deeper, more profound reality. However, this Gate cannot be accessed through force, desire, or effort. It is impervious to any form of pursuit or realization. The realization of this truth is itself the passage through the Gate. It is a profound understanding that releases us from the cycle of striving and allows us to enter into the realm of true stillness.

Embracing True Stillness

To embrace true stillness, we must let go of our efforts to attain it. We must relinquish our desires, thoughts, and movements, allowing ourselves to be drawn into the Natural Stillness that lies beyond them. This state of being cannot be achieved through any conventional means; it must simply occur. It is an organic process, a natural unfolding that happens when we cease to struggle and simply be.

Conclusion

The journey to true stillness is a mystical path that transcends conventional practices and efforts. It requires a deep understanding of the Invisible Gate, the impervious passage that leads to a profound state of Natural Stillness. By letting go of our desires, thoughts, and movements, we can enter this realm of absolute silence and emptiness. In this state, we find true peace, a profound stillness that is beyond the reach of any effort or pursuit. This is the true essence of the mystical journey, the ultimate destination of our spiritual quest.

…

Η Αόρατη Πύλη: Μπαίνοντας στο Βασίλειο της Αληθινής Ακινησίας

Στο ταξίδι της ζωής, συχνά αναζητούμε ειρήνη μέσω διαφόρων μορφών πειθαρχίας—διαλογισμού, προσευχής ή πνευματικής προσπάθειας. Αυτές οι πρακτικές, αν και ωφέλιμες, διαφέρουν θεμελιωδώς από τη Φυσική Ακινησία που προκύπτει αυθόρμητα, απρόκλητα και ανεπίτρεπτα. Αυτή η Φυσική Ακινησία δεν αναδύεται μέσω της επιδίωξης, αλλά μέσω της εξάντλησης και της παύσης της σκέψης, της επιθυμίας και των περιττών κινήσεων της ζωής. Είναι μια βαθιά σιωπή, ένα κενό, μια κατάσταση ύπαρξης που απλά ρέει και αντιδρά στις συνθήκες χωρίς προσπάθεια ή πρόθεση.

Η Φύση της Φυσικής Ακινησίας

Η φυσική ακινησία είναι μια κατάσταση αφήματος, ένα βαθύ κενό που σχηματίζει την Απόλυτη Βάση της Σιωπής. Σε αυτή την κατάσταση, γίνεται αντιληπτός ακόμη και ο παραμικρός ψίθυρος ζωής, σκέψης ή πράξης. Η ίδια η προσπάθεια να επιτευχθεί αυτή η ακινησία είναι από μόνη της μια κίνηση που τη διαταράσσει. Σε αντίθεση με την «πειθαρχημένη σιωπή» που επιτυγχάνεται μέσω του διαλογισμού ή της προσευχής, η Φυσική Ακινησία δεν είναι αποτέλεσμα οποιασδήποτε διαδικασίας. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που συμβαίνει φυσικά, χωρίς επιδίωξη, επιθυμία ή συνειδητοποίηση. Όσο το κυνηγάμε, τόσο υποχωρεί, όπως ο πάντα μακρινός ορίζοντας.

Η Αδιαπέραστη Πύλη

Αυτή η άπιαστη κατάσταση της Φυσικής Ακινησίας συμβολίζεται από την έννοια της Αόρατης Πύλης. Η Πύλη αντιπροσωπεύει την αληθινή διέξοδο από τη σύγχυση και τα προβλήματα, ωστόσο είναι αδιαπέραστη από οποιαδήποτε σωματική προσπάθεια ή διανοητική επιδίωξη. Είναι μια πραγματική έξοδος σε μια βαθύτερη πραγματικότητα, η οποία όμως δεν μπορεί να διεισδύσει με συμβατικά μέσα. Πρέπει απλά να συμβεί. Αν κατανοήσετε το αληθινό νόημα αυτής της Πύλης, έχετε ήδη περάσει από αυτήν. Το κλειδί έγκειται στην κατανόηση ότι η Πύλη, ενώ είναι πραγματική, είναι απρόσιτη σε οποιαδήποτε μορφή σωματικής ή πνευματικής προσπάθειας.

Κατανόηση της Πύλης

Οι λέξεις «Αδιαπέραστη Πύλη» τα λένε όλα, αν ξέρεις να τις διαβάζεις. Υπάρχει πράγματι μια Πύλη—ένα μονοπάτι προς μια βαθύτερη, πιο βαθιά πραγματικότητα. Ωστόσο, αυτή η Πύλη δεν μπορεί να προσεγγιστεί με δύναμη, επιθυμία ή προσπάθεια. Είναι αδιαπέραστο από οποιαδήποτε μορφή επιδίωξης ή υλοποίησης. Η συνειδητοποίηση αυτής της αλήθειας είναι η ίδια η διέλευση από την Πύλη. Είναι μια βαθιά κατανόηση που μας απελευθερώνει από τον κύκλο της προσπάθειας και μας επιτρέπει να εισέλθουμε στο βασίλειο της αληθινής ακινησίας.

Αγκαλιάζοντας την Αληθινή Ακινησία

Για να αγκαλιάσουμε την αληθινή ακινησία, πρέπει να αφήσουμε τις προσπάθειές μας για να την επιτύχουμε. Πρέπει να εγκαταλείψουμε τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τις κινήσεις μας, επιτρέποντας στον εαυτό μας να παρασυρθούμε στη Φυσική Ακινησία που βρίσκεται πέρα από αυτά. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να επιτευχθεί με κανένα συμβατικό μέσο. πρέπει απλώς να συμβεί. Είναι μια οργανική διαδικασία, μια φυσική εξέλιξη που συμβαίνει όταν παύουμε να αγωνιζόμαστε και απλά να είμαστε.

Συμπέρασμα

Το ταξίδι στην αληθινή ακινησία είναι ένα μυστικιστικό μονοπάτι που υπερβαίνει τις συμβατικές πρακτικές και προσπάθειες. Απαιτεί μια βαθιά κατανόηση της Αόρατης Πύλης, του αδιαπέραστου περάσματος που οδηγεί σε μια βαθιά κατάσταση Φυσικής Ακινησίας. Αφήνοντας τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τις κινήσεις μας, μπορούμε να μπούμε σε αυτό το βασίλειο της απόλυτης σιωπής και κενού. Σε αυτή την κατάσταση, βρίσκουμε αληθινή γαλήνη, μια βαθιά ησυχία που είναι πέρα από κάθε προσπάθεια ή επιδίωξη. Αυτή είναι η αληθινή ουσία του μυστικιστικού ταξιδιού, ο απόλυτος προορισμός της πνευματικής μας αναζήτησης.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES