The First Question

Reality Is What Is, What Exists, What Happens. If someone has direct contact with Reality, i.e. he perceives without "distorting", then we can say that he Experiences Reality, that what he perceives is True. But if someone does not know how to perceive correctly and uses ways of perception that distort and give a false image of Reality, he is obviously in confusion, ignorance and a dead end.

We mean to say that there are two ways of Approaching Reality. There is the Way of Experiencing, of direct contact with Reality that does not even need to be transferred to an external-mental-linguistic level. And what is conveyed in "speech" are only traces of experience, symbolic signs that refer to the real and alive.

On the other side there is the path that people have followed, thousands of years now, the Path of Intelligence. By conveying the experience of things, whether they come from the transcendental field or from the external world, where people usually live, on the mental level they create ideas, images of things, concepts, and all these are also expressed verbally (so mind-language is two aspects of the same activity). In this case, we do not have direct contact with Reality, for any conclusions to follow afterward. We operate through the system of thought-concepts, which we are introduced to by experience, society, personal research, etc.

From the above it becomes clear that we can approach any subject in one way or another.

God Exists! Those who experience His Presence, who live in His Presence, feel what it is, how it works... and can say something about their experience. Their word is experiential, alive, and is checked and proven true only by those who can have the corresponding experience.

People who do not experience the Presence of God, but have learned to operate on the intellectual level, treat God as a conception of their perception, as an idea. In this way, by putting God into their mind as a concept, they make him small and limited, smaller than their mind. This, obviously, is not God, it is only the perception these people have of God. God Is Always What It Contains  not the content. It cannot become the content of any perception. Obviously this road is a dead end.

Therefore? How should we approach God? Will We Approach What Really Is? And which transcends the intellect? Or will we talk about God as perceived by the various theologies, theories, that people have constructed with their thoughts? And does researching theories make sense, who is right , who is wrong? Will intelligence give us the answer? We get entangled in the imaginary space of thought, of words, while the Truth Is All Living outside of it all. We must touch it, experience it. And from this experience we will later draw many conclusions.

God Is Here. We live in Him. If He is Trinitarian and how He is, how He works, or if He is not, we must find out for ourselves. What Relation we have to God we must Find it. What we really are, how to have true self-awareness is something we have to do.

Ultimately, the First Question we must answer, before we answer anything else, is this: Do we want to Approach Living Reality, God, Absolute, really? Or do we want to deal with people's perceptions, ideas, beliefs or prejudices? Do we want to function in real life at the level of experience? Or do we just want to think and to cross thoughts? They are two completely different things. So, what do we want to do?

…

Το Πρώτο Ερώτημα

Η Πραγματικότητα Είναι Αυτό που Είναι, Αυτό που Υπάρχει, Αυτό που Συμβαίνει. Αν κάποιος έχει άμεση επαφή με την Πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται δηλαδή χωρίς να «παραμορφώνει», τότε μπορούμε να πούμε ότι Βιώνει την Πραγματικότητα, ότι αυτό που αντιλαμβάνεται είναι Αληθινό. Αν όμως κάποιος δεν γνωρίζει πώς να αντιλαμβάνεται ορθά και χρησιμοποιεί τρόπους αντίληψης που παραμορφώνουν και δίνουν μια πλαστή εικόνα για την Πραγματικότητα προφανώς βρίσκεται σε σύγχυση, άγνοια κι αδιέξοδο.

Θέλουμε να πούμε ότι υπάρχουν δύο τρόποι Προσέγγισης της Πραγματικότητας. Υπάρχει ο Δρόμος του Βιώματος, της άμεσης επαφής με την Πραγματικότητα που δεν χρειάζεται καν να μεταφερθεί σε εξωτερικό-διανοητικό-γλωσσικό επίπεδο. Κι ό,τι μεταφέρεται σε «λόγο» είναι μονάχα ίχνη από το βίωμα, συμβολικά σημάδια που παραπέμπουν στο πραγματικό και ζωντανό.

Από την άλλη μεριά υπάρχει ο δρόμος που ακολούθησαν οι άνθρωποι, χιλιάδες χρόνια τώρα, ο Δρόμος της Διανόησης. Μεταφέροντας την εμπειρία των πραγμάτων, είτε προέρχονται από το υπερβατικό πεδίο, είτε από τον εξωτερικό κόσμο, όπου ζουν συνήθως οι άνθρωποι, στο νοητικό επίπεδο δημιουργούν ιδέες, εικόνες των πραγμάτων, έννοιες, κι όλα αυτά εκφράζονται και λεκτικά (έτσι νόηση-γλώσσα είναι δυο όψεις της ίδιας δραστηριότητας). Σε αυτή την περίπτωση δεν έχουμε άμεση επαφή με την Πραγματικότητα, για να ακολουθήσουν τα όποια συμπεράσματα μετά. Λειτουργούμε μέσα από το σύστημα σκέψης-εννοιών, στο οποίο μυούμαστε από την εμπειρία, την κοινωνία, την προσωπική έρευνα, κλπ.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι μπορούμε να προσεγγίσουμε οποιοδήποτε θέμα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Ο Θεός Υπάρχει! Αυτοί που Βιώνουν την Παρουσία Του, που Ζουν Μέσα στην Παρουσία Του νοιώθουν Τι Είναι, Πως Λειτουργεί… και μπορούν κάτι να πουν για το βίωμά τους. Ο λόγος τους είναι βιωματικός, ζωντανός, κι ελέγχεται κι αποδεικνύεται αληθινός μόνο από αυτούς που μπορούν να έχουν την ανάλογη εμπειρία.

Άνθρωποι που δεν Βιώνουν την Παρουσία του Θεού, αλλά έμαθαν να λειτουργούν σε διανοητικό επίπεδο αντιμετωπίζουν τον Θεό σαν μια σύλληψη της αντίληψής τους, σαν μια ιδέα. Με αυτόν τον τρόπο, βάζοντας τον Θεό μέσα στην νόησή τους σαν μια αντίληψη, τον κάνουν μικρό και περιορισμένο, πιο μικρό από την νόησή τους. Αυτό, προφανώς δεν είναι Θεός, είναι μόνο η αντίληψη που έχουν αυτοί οι άνθρωποι για τον Θεό. Ο Θεός Είναι Πάντα το Περιέχον. Δεν μπορεί να γίνει περιεχόμενο καμίας αντίληψης. Προφανώς αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος.

Άρα; Πως πρέπει να Προσεγγίσουμε τον Θεό; Θα Προσεγγίσουμε Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά; Και που υπερβαίνει την διανόηση; Ή θα μιλήσουμε για τον Θεό όπως τον αντιλαμβάνονται οι διάφορες θεολογίες, θεωρίες, που έχουν κατασκευάσει οι άνθρωποι με την σκέψη τους; Κι έχει νόημα η έρευνα θεωριών, ποιος έχει δίκηο, ποιος δεν έχει; Θα μας δώσει η διανόηση την απάντηση; Μπλεκόμαστε στον φανταστικό χώρο της σκέψης, των λέξεων, ενώ η Αλήθεια Είναι Ολοζώντανη έξω από όλα αυτά. Πρέπει να την αγγίξουμε, να την Βιώσουμε. Κι από αυτό το βίωμα θα βγάλουμε μετά πολλά συμπεράσματα.

Ο Θεός Είναι Εδώ. Ζούμε Μέσα Του. Αν Είναι Τριαδικός και Πως Είναι, Πως Λειτουργεί, ή αν δεν είναι έτσι πρέπει να το Διαπιστώσουμε εμείς οι ίδιοι. Τι Σχέση έχουμε με τον Θεό πρέπει να το Βρούμε. Τι είμαστε πραγματικά, πως θα έχουμε αληθινή αυτογνωσία είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε.

Τελικά το Πρώτο Ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουμε, πριν απαντήσουμε σε οτιδήποτε άλλο, είναι αυτό: Θέλουμε να Προσεγγίσουμε την Ζωντανή Πραγματικότητα, Θεό, Απόλυτο, πραγματικά; Ή θέλουμε να ασχολούμαστε με αντιλήψεις, ιδέες, πεποιθήσεις ή προλήψεις των ανθρώπων; Θέλουμε να λειτουργήσουμε στην αληθινή ζωή στο επίπεδο του βιώματος; Ή θέλουμε απλά να σκεφτόμαστε και να διασταυρώνουμε σκέψεις; Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Τι θέλουμε λοιπόν να κάνουμε;