Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Monday, May 27, 2024

In the Silence of Life: The Journey Beyond the Ego

In the hustle and bustle of modern life, conversations about Higher Awareness, transcending thought, and moving beyond the psychological constructs of the ego often fall on deaf ears. For those who seek a deeper understanding, who yearn to transcend the limitations of ego, this path is not just misunderstood—it is actively resisted. The world, enmeshed in egoic pursuits, often turns these seekers into outliers, if not outright enemies.

The Ego's Fortress

Our society is built on the foundation of the ego. From early childhood, we are conditioned to identify with our thoughts, achievements, and social roles. This identification forms a psychological complex that becomes the core of our existence. Friends, family, and colleagues—people who have built their lives around these constructs—find comfort in their well-defined identities. The idea of moving beyond this familiarity into an uncharted realm is not just unsettling; it is terrifying.

When someone starts talking about transcending the ego, it challenges this foundational belief system. The prospect of dismantling the ego’s intricate architecture is seen as a threat to personal security. For many, the choice between venturing into the unknown or clinging to their established identity is a clear one. They choose the latter, preferring the safety of their little existence over the vast, unpredictable ocean of Higher Awareness.

The Dilemma: To Transcend or Stay Put

This ultimate dilemma—whether to go beyond the ego or remain within its confines—defines the spiritual journey. To transcend the ego is to embrace uncertainty, to step into a realm where old certainties dissolve. It requires a leap of faith into the Unknown, an acceptance of the transient nature of existence, and a willingness to face the Self beyond the egoic facade.

Most people, when faced with this choice, prefer to stay put. The ego, despite its limitations, offers a semblance of control and familiarity. The unknown, with its infinite possibilities, appears as a void, a vastness that could engulf and annihilate the individual self. Thus, the majority choose to remain in the safety of their known existence, even if it means continuing to sleepwalk through life.

The Terribly Beautiful Silence

For those who choose the path of transcendence, the journey is akin to walking through a city at night where everyone else is asleep. The silence, the peace, is both beautiful and terrible. It is beautiful because it signifies freedom from the incessant chatter of the mind, the ceaseless demands of the ego. In this silence, one can touch the essence of life, feel the pulse of existence unencumbered by personal projections and fears.

However, this silence is also terrible because it is profoundly lonely. The steps of the seeker echo in the emptiness, a reminder that they are walking a path few dare to tread. In this solitude, they face their own vulnerabilities and fears without the comforting noise of the familiar world.

Embracing the Silence

To embrace the silence of life is to accept the duality of its beauty and terror. It is to recognize that true peace lies not in external circumstances but in an internal state of being. It is to understand that the journey towards Higher Awareness is a solitary one, yet it is also the path that leads to the most profound connection—with oneself, with others, and with the universe.

In the silence, one discovers the vast, uncharted territory of the Self. It is a space of pure potential, where the limitations of the ego dissolve, and the true nature of existence reveals itself. This is the ultimate truth that the ego fears and resists, but it is also the truth that sets the seeker free.

Conclusion

In the end, the journey beyond the ego is not about escaping life but embracing it fully. It is about waking up from the collective slumber and walking into the light of awareness. Yes, the path is challenging, and yes, it can be lonely. But for those who dare to take the steps, the silence of life becomes not a void but a space filled with infinite possibilities, profound peace, and the undeniable truth of existence. It is in this silence that one truly hears the song of life and finds the ultimate freedom.

…

Στην Σιωπή της Ζωής: Το Ταξίδι πέρα από το εγώ

Στη φασαρία και τη φασαρία της σύγχρονης ζωής, οι συζητήσεις για την Ανώτερη Επίγνωση, την υπέρβαση της σκέψης και την κίνηση πέρα από τις ψυχολογικές κατασκευές του εγώ πέφτουν συχνά στο κενό. Για όσους αναζητούν μια βαθύτερη κατανόηση, που λαχταρούν να υπερβούν τους περιορισμούς του εγώ, αυτό το μονοπάτι δεν είναι απλώς παρεξηγημένο - αντιστέκεται ενεργά. Ο κόσμος, μπλεγμένος σε εγωικές επιδιώξεις, συχνά μετατρέπει αυτούς τους αναζητητές σε ακραίους, αν όχι άμεσους εχθρούς.

Το Φρούριο του Εγώ

Η κοινωνία μας είναι χτισμένη στα θεμέλια του εγώ. Από την πρώιμη παιδική ηλικία, είμαστε προετοιμασμένοι να ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις, τα επιτεύγματα και τους κοινωνικούς μας ρόλους. Αυτή η ταύτιση σχηματίζει ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα που γίνεται ο πυρήνας της ύπαρξής μας. Οι φίλοι, η οικογένεια και οι συνάδελφοι -άνθρωποι που έχουν χτίσει τη ζωή τους γύρω από αυτές τις κατασκευές- βρίσκουν άνεση στις σαφώς καθορισμένες ταυτότητές τους. Η ιδέα της μετάβασης πέρα από αυτή την εξοικείωση σε μια αχαρτογράφητη σφαίρα δεν είναι απλώς ανησυχητική. είναι τρομακτικό.

Όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει για υπέρβαση του εγώ, αμφισβητεί αυτό το θεμελιώδες σύστημα πεποιθήσεων. Η προοπτική της διάλυσης της περίπλοκης αρχιτεκτονικής του εγώ θεωρείται απειλή για την προσωπική ασφάλεια. Για πολλούς, η επιλογή ανάμεσα στο να αποτολμήσουν το άγνωστο ή να προσκολληθούν στην καθιερωμένη ταυτότητά τους είναι ξεκάθαρη. Επιλέγουν το δεύτερο, προτιμώντας την ασφάλεια της μικρής τους ύπαρξης από τον απέραντο, απρόβλεπτο ωκεανό της Ανώτερης Επίγνωσης.

Το δίλημμα: Να ξεπεράσεις ή να μείνεις

Αυτό το απόλυτο δίλημμα - αν πρέπει να υπερβούμε το εγώ ή να παραμείνουμε εντός των ορίων του - ορίζει το πνευματικό ταξίδι. Το να ξεπεράσεις το εγώ σημαίνει να αγκαλιάσεις την αβεβαιότητα, να μπεις σε ένα βασίλειο όπου οι παλιές βεβαιότητες διαλύονται. Απαιτεί ένα άλμα πίστης στο Άγνωστο, μια αποδοχή της παροδικής φύσης της ύπαρξης και μια προθυμία να αντιμετωπίσουμε τον Εαυτό πέρα από την εγωική πρόσοψη.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν την επιλογή, προτιμούν να μείνουν στη θέση τους. Το εγώ, παρά τους περιορισμούς του, προσφέρει ένα φαινομενικό έλεγχο και εξοικείωση. Το άγνωστο, με τις άπειρες δυνατότητές του, εμφανίζεται ως ένα κενό, μια απεραντοσύνη που θα μπορούσε να καταβροχθίσει και να εκμηδενίσει τον ατομικό εαυτό. Έτσι, η πλειονότητα επιλέγει να παραμείνει στην ασφάλεια της γνωστής ύπαρξής τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα συνεχίσει να υπνοβατεί στη ζωή.

Η τρομερά όμορφη σιωπή

Για όσους επιλέγουν το μονοπάτι της υπέρβασης, το ταξίδι μοιάζει με το περπάτημα μέσα σε μια πόλη τη νύχτα όπου όλοι οι άλλοι κοιμούνται. Η σιωπή, η γαλήνη, είναι και όμορφη και τρομερή. Είναι όμορφο γιατί σημαίνει ελευθερία από την αδιάκοπη φλυαρία του νου, τις αδιάκοπες απαιτήσεις του εγώ. Μέσα σε αυτή τη σιωπή, μπορεί κανείς να αγγίξει την ουσία της ζωής, να νιώσει τον παλμό της ύπαρξης απεριόριστος από προσωπικές προβολές και φόβους.

Ωστόσο, αυτή η σιωπή είναι επίσης τρομερή γιατί είναι βαθιά μοναχική. Τα βήματα του αναζητητή αντηχούν στο κενό, μια υπενθύμιση ότι βαδίζουν ένα μονοπάτι που λίγοι τολμούν να περπατήσουν. Σε αυτή τη μοναξιά, αντιμετωπίζουν τα δικά τους τρωτά σημεία και φόβους χωρίς τον παρήγορο θόρυβο του οικείου κόσμου.

Αγκαλιάζοντας τη Σιωπή

Το να αγκαλιάζεις τη σιωπή της ζωής σημαίνει να αποδέχεσαι τη δυαδικότητα της ομορφιάς και του τρόμου της. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η αληθινή ειρήνη δεν βρίσκεται σε εξωτερικές συνθήκες αλλά σε μια εσωτερική κατάσταση ύπαρξης. Είναι να καταλάβουμε ότι το ταξίδι προς την Ανώτερη Επίγνωση είναι μοναχικό, αλλά είναι επίσης το μονοπάτι που οδηγεί στην πιο βαθιά σύνδεση – με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με το σύμπαν.

Μέσα στη σιωπή, ανακαλύπτει κανείς την τεράστια, αχαρτογράφητη περιοχή του Εαυτού. Είναι ένας χώρος καθαρού δυναμικού, όπου οι περιορισμοί του εγώ διαλύονται και η αληθινή φύση της ύπαρξης αποκαλύπτεται. Αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια που φοβάται και αντιστέκεται το εγώ, αλλά είναι και η αλήθεια που απελευθερώνει τον αναζητητή.

Συμπέρασμα

Τελικά, το ταξίδι πέρα από το εγώ δεν είναι να ξεφύγεις από τη ζωή αλλά να την αγκαλιάσεις πλήρως. Πρόκειται για την αφύπνιση από τον συλλογικό λήθαργο και το περπάτημα στο φως της επίγνωσης. Ναι, το μονοπάτι είναι προκλητικό, και ναι, μπορεί να είναι μοναχικό. Αλλά για όσους τολμούν να κάνουν τα βήματα, η σιωπή της ζωής δεν γίνεται ένα κενό, αλλά ένας χώρος γεμάτος με άπειρες δυνατότητες, βαθιά γαλήνη και την αδιαμφισβήτητη αλήθεια της ύπαρξης. Μέσα σε αυτή τη σιωπή ακούει κανείς αληθινά το τραγούδι της ζωής και βρίσκει την απόλυτη ελευθερία.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES