Saturday, February 3, 2024

The Stream of Life

(In the Theater of Life)

If we wanted to give a real definition of Life that could include "every form of life", we would have to define Life as Movement Change, Evolution and Return (We will explain below why we include "return" in this definition) . This is not a blanket definition, so broad that it can fit all. Conversely, on the other hand, it can be limiting since it excludes from life what does not change: This means very simply three things:

First, Life is a complex phenomenon, a combination of elements and a constant change in their relationships that appears as evolution.

Second, Life is a Constant Change (at least as it appears).

Thirdly, All Existence (invisible and visible) is alive. The visible universe is all (almost) alive.

Life is a Constant Change with nothing fixed: We should speak of Life Stream and not of life phenomenon, beings, living creatures, etc. (because they are imprecise terms).

But where does the Stream of Life begin? And are there really watertight divisions between the various forms of Life? Change exists in Awareness Itself. Change exists in Thinking. Differentiation exists in the Life Force. And continuous flow and evolution exists in the phenomena of perception and the worlds of the senses: There are many Worlds and they communicate with each other and contain each other and influence each other.

Although religious traditions have spoken, for thousands of years, of Invisible Worlds, yet no one can prove or convince anyone (apart from the logic of argument) that these Worlds exist, the World of Unity of Cosmic Consciousness, the Mental Plato's World, the Astral World of the Occultists. Still even the Supernature of some scientists who see that life cannot be closed within narrow biological boundaries.

How Does Life Actually Manifest? Within a Homogeneous Active Environment there is a combination of elements in a part of the environment and a first separation from the environment, a "life center", an individual form that separates from the environment and interacts with the environment. This is the Basic Principle of Life upon which Life will again and again design all individual forms and create all individual beings. This happens both in the Higher Invisible Worlds and this also happens in the material universe, both on a macroscopic level and in the microcosm.

In the material universe there are theoretically (so logically, therefore possible) countless forms of life. The entire universe is in motion and in progress. The Ideal Environment that would allow the emergence of individual life forms is not necessarily the same as that of the earth. The material, energetic or biological basis and life may well be different from that of earthly life. There are "exotic" life forms. Perhaps beings of energy or made of different elements from those of the earth and living in a completely different environment... And if Awareness (Consciousness) has an extra-material origin why could not Consciousness manifest itself in such beings?...

There are still millions of planets in countless galaxies that have earth-like conditions. So why is life on Earth (as we define it) a unique phenomenon in the universe? It is mathematically certain that Earth-like life has developed on millions of planets. The fact that the size of the universe is very large and the possibilities of beings are very limited and do not allow communication does not mean that all these "civilizations" do not exist.

Thus, it seems, the least stupid for someone to claim that man is the unique creation of Some God, that human history is unrepeatable, that after all, everything that happens here on earth does not happen anywhere else. What a fantasy!

Also, the followers of religions saying that earth is the only living planet and that some Incarnation of God, Buddha, Christ came here to save the (supposedly unique) human species is also the greatest nonsense ever uttered by man . This has nothing to do, of course, with the Great Teachers of Mankind, Whom (all without exception) We Respect, Honor, and Follow (in What They Taught). We refer to those who take advantage of the Name of the Teachers, who consider God their Property and describe themselves as his representatives on earth. Come, He who is Omnipresent, need no "intercessors." What audacity!

Did Krishna, Buddha, Christ, also visit the millions of inhabited planets in the universe? Or are they going to visit them in the future? Or are all these planets unimportant to God and only the earth matters?… For God's sake, we are not disrespecting the Masters, we are just mocking the businessmen of religion who only stand for not the Truth but their privileges … Well is there any serious person who believes that the Dalai Lama or the Pope or any other religious leader represents more than his own little ego? Their action proves what these people are.

Sit down, dear friends, and consider, all these guardians of "Knowledge" in universities and schools and society, what nonsense they sit and teach the young people coming into life... Consider, what Natural History they teach, what History of Civilization, what Politics History, Which Justice, Which Religion... With universities and schools, with mass media, with misinformation and social propaganda, they manufacture docile idiots... Not that those who share power and wealth have more intelligence, but they certainly live better from the impoverished masses, whom they impoverish, precisely so that they can live better. Beautiful society, Legal, Democratic, Peaceful and Quiet! Like the corrals in the countryside!

Surely, Man Has An Incalculable Depth Of Existence (which He Must Explore To Realize His True Essence, His Real Nature)…

Certainly, Man Must Follow the Path of Self-Knowledge to learn not only what He Himself is but also what the external world is...

Certainly, Man and Beings accordingly in the millions of inhabited planets of the universe learn and evolve, some earlier, others later...

But to limit Life, history, civilization only to the insignificant planet earth is not just willful ignorance, it is really a challenge to our intelligence, a gross joke. Except we're not laughing!

…

Το Ρεύμα της Ζωής

(Στο Θέατρο της Ζωής)

Αν θέλαμε να δώσουμε ένα πραγματικό ορισμό της Ζωής, που να μπορεί να συμπεριλάβει «κάθε μορφή ζωής», θα έπρεπε να ορίσουμε την Ζωή σαν Κίνηση Μεταβολή, Εξέλιξη και Επιστροφή (Θα εξηγήσουμε πιο κάτω γιατί συμπεριλαμβάνουμε σε αυτό τον ορισμό την «επιστροφή»). Αυτό δεν είναι ένας γενικός ορισμός, τόσο ευρύς που μπορεί να τα χωρέσει όλα. Αντίθετα, από την άλλη μεριά μπορεί να είναι περιοριστικός αφού αποκλείει από την ζωή ό,τι δεν αλλάζει: Αυτό σημαίνει πολύ απλά τρία πράγματα:

Πρώτον η Ζωή είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, συνδυασμός στοιχείων και συνεχής αλλαγή των σχέσεών τους που εμφανίζεται σαν εξέλιξη.

Δεύτερον η Ζωή είναι μια Διαρκής Αλλαγή (τουλάχιστον όπως εμφανίζεται).

Τρίτον Ολόκληρη η Ύπαρξη (αόρατη και ορατή) είναι ζωντανή. Το ορατό σύμπαν είναι όλο (σχεδόν) ζωντανό.

Η Ζωή είναι Μια Διαρκής Αλλαγή χωρίς τίποτα σταθερό: Θα έπρεπε να μιλάμε για Ρεύμα Ζωής κι όχι για φαινόμενο ζωής, όντα, για ζωντανά πλάσματα, κλπ. (γιατί είναι ανακριβείς όροι).

Που όμως Ξεκινάει το Ρεύμα της Ζωής; Κι υπάρχουν πραγματικά στεγανά χωρίσματα ανάμεσα στις διάφορες μορφές της Ζωής; Μεταβολή υπάρχει στην Ίδια την Επίγνωση. Αλλαγή υπάρχει στην Σκέψη. Διαφοροποίηση υπάρχει στην Δύναμη της ζωής. Και συνεχής ροή και εξέλιξη υπάρχει στα φαινόμενα της αντίληψης και των κόσμο των αισθήσεων: Υπάρχουν πολλοί Κόσμοι κι Επικοινωνούν μεταξύ τους κι αλληλοπεριέχονται κι αλληλοεπιδρούν.

Αν και οι θρησκευτικές παραδόσεις μιλούν, εδώ και χιλιάδες χρόνια, για Αόρατους Κόσμους, εντούτοις κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ή να πείσει κάποιον (παρεκτός με την λογική των επιχειρημάτων) ότι υπάρχουν αυτοί οι Κόσμοι, ο Κόσμος της Ενότητας της Κοσμικής Συνείδησης, ο Νοητικός Κόσμος του Πλάτωνα, ο Αστρικός Κόσμος των Αποκρυφιστών. Ακόμα ακόμα και η Υπερφύση κάποιων επιστημόνων που βλέπουν ότι η ζωή δεν μπορεί να κλειστεί μέσα στα στενά βιολογικά όρια.

Πως Εκδηλώνεται στην πραγματικότητα η Ζωή; Μέσα σε ένα Ομοιογενές Ενεργό Περιβάλλον υπάρχει ένας συνδυασμός στοιχείων σε ένα μέρος του περιβάλλοντος κι ένας πρώτος διαχωρισμός από το περιβάλλον, ένα «κέντρο ζωής», μια ατομική μορφή που διαχωρίζεται από το περιβάλλον και αλληλοεπιδρά με το περιβάλλον. Αυτή είναι η Βασική Αρχή της Ζωής πάνω στην οποία θα σχεδιάσει η Ζωή ξανά και ξανά όλες τις ατομικές μορφές και θα δημιουργήσει όλα τα ατομικά όντα. Αυτό συμβαίνει τόσο στους Ανώτερους Αόρατους Κόσμους κι αυτό συμβαίνει και στο υλικό σύμπαν, τόσο σε μακροσκοπικό επίπεδο όσο και στον μικρόκοσμο.

Στο υλικό σύμπαν θεωρητικά (άρα λογικά, άρα πιθανά) υπάρχουν αμέτρητες μορφές ζωής. Ολόκληρο το σύμπαν είναι σε κίνηση και σε εξέλιξη. Το Ιδανικό Περιβάλλον που θα επέτρεπε την ανάδυση των ατομικών μορφών ζωής δεν είναι κατ’ ανάγκη το ίδιο με αυτό της γης. Η υλική, η ενεργειακή ή βιολογική βάση και ζωή κάλλιστα μπορεί να είναι διαφορετική από αυτή της γήινης ζωής. Υπάρχουν «εξωτικές» μορφές ζωής. Ίσως όντα από ενέργεια ή φτιαγμένα από διαφορετικά στοιχεία από αυτά της γης και που ζουν σε τελείως διαφορετικό περιβάλλον… Και αν η Επίγνωση (η Συνείδηση) έχει εξωυλική προέλευση γιατί δεν θα μπορούσε η Συνείδηση να εκδηλωθεί μέσα σε τέτοια όντα;…

Ακόμα-ακόμα υπάρχουν εκατομμύρια πλανήτες στους αμέτρητους γαλαξίες που έχουν συνθήκες παρόμοιες με αυτές της γης. Γιατί λοιπόν η γήινη ζωή (όπως την ορίζουμε) να αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στο σύμπαν; Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ζωή ανάλογη με την γήινη έχει αναπτυχθεί σε εκατομμύρια πλανήτες. Το γεγονός ότι το μέγεθος του σύμπαντος είναι πολύ μεγάλο και οι δυνατότητες των όντων πολύ περιορισμένες και δεν επιτρέπουν την επικοινωνία δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν όλοι αυτοί οι «πολιτισμοί».

Έτσι, φαντάζει, το λιγότερο ηλίθιο να ισχυρίζεται κάποιος ότι ο άνθρωπος είναι το μοναδικό δημιούργημα Κάποιου Θεού, ότι η ανθρώπινη ιστορία είναι ανεπανάληπτη, ότι τέλος πάντων όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ στη γη δεν συμβαίνουν πουθενά αλλού. Τι φαντασία!

Επίσης το να λένε οι οπαδοί των θρησκειών ότι η γη είναι ο μοναδικός ζωντανός πλανήτης κι ότι εδώ ήρθε Κάποια Ενσάρκωση του Θεού, ο Βούδας, ο Χριστός για να σώσουν το (μοναδικό υποτίθεται) ανθρώπινο είδος είναι επίσης η μεγαλύτερη ανοησία που διατυπώθηκε ποτέ από άνθρωπο. Αυτό δεν έχει να κάνει τίποτα, βεβαίως, με τους Μεγάλους Διδασκάλους της Ανθρωπότητας, τους Οποίους (όλους ανεξαιρέτως) Σεβόμαστε, Τιμούμε, κι Ακολουθούμε (σε Ό,τι Δίδαξαν). Αναφερόμαστε σε αυτούς που εκμεταλλεύονται το Όνομα των Διδασκάλων, που θεωρούν το Θεό Ιδιοκτησία τους και αυτοχαρακτηρίζονται σαν αντιπρόσωποί του στη γη. Σιγά, Αυτός που Είναι Πανταχού Παρών, να μην χρειάζεται «μεσολαβητές». Τι θράσος!

Άραγε ο Κρίσνα, ο Βούδας, ο Χριστός, επισκέφτηκαν και τα εκατομμύρια πλανήτες που κατοικούνται στο σύμπαν; Ή μήπως πρόκειται να τους επισκεφτούν στο μέλλον; Ή μήπως όλοι αυτοί οι πλανήτες δεν έχουν σημασία για τον Θεό και μόνο η γη έχει σημασία;… Για όνομα του Θεού, δεν ασεβούμε απέναντι στους Διδασκάλους, απλά ειρωνευόμαστε τους επιχειρηματίες της θρησκείας που το μόνο που υπερασπίζονται είναι όχι η Αλήθεια αλλά τα προνόμιά τους… Καλά υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Δαλάι Λάμα ή ο Πάπας η οποιοσδήποτε άλλος θρησκευτικός ηγέτης εκπροσωπεί κάτι περισσότερο από το μικρό εγώ του; Η δράση τους αποδεικνύει τι είναι αυτοί οι άνθρωποι.

Καθίστε, αγαπητοί φίλοι, κι αναλογιστείτε, όλοι αυτοί οι θεματοφύλακες της «Γνώσης» στα πανεπιστήμια και στα σχολεία και στην κοινωνία τι ανοησίες κάθονται και διδάσκουν τους νέους ανθρώπους που έρχονται στη ζωή… Αναλογιστείτε, ποια Φυσική Ιστορία διδάσκουν, ποια Ιστορία Πολιτισμού, ποια Πολιτική Ιστορία, Ποια Δικαιοσύνη, ποια Θρησκεία… Με τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, με τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης, με την παραπληροφόρηση και την κοινωνική προπαγάνδα κατασκευάζουν πειθήνιους ηλίθιους… Όχι ότι αυτοί που μετέχουν της εξουσίας και του πλούτου έχουν περισσότερη νοημοσύνη, αλλά σίγουρα ζουν καλύτερα από τις εξαθλιωμένες μάζες, που αυτοί εξαθλιώνουν, ακριβώς για να ζουν αυτοί καλύτερα. Όμορφη κοινωνία, Έννομη, Δημοκρατική, Ειρηνική και Ήσυχη! Σαν τα μαντριά στην επαρχία!

Ασφαλώς ο Άνθρωπος Έχει Ένα Βάθος Ύπαρξης Απροσμέτρητο (που Οφείλει να Διερευνήσει για να Συνειδητοποιήσει την Αληθινή Ουσία του, την Πραγματική Φύση του)…

Ασφαλώς ο Άνθρωπος Πρέπει να Ακολουθήσει το Μονοπάτι της Αυτογνωσίας για να μάθει όχι μόνο τι Είναι Αυτός ο Ίδιος αλλά και τι είναι ο εξωτερικός κόσμος…

Ασφαλώς ο Άνθρωπος και Όντα ανάλογα στα εκατομμύρια κατοικημένους πλανήτες του σύμπαντος μαθαίνουν και εξελίσσονται, άλλοι πιο μπροστά, άλλοι πιο μετά…

Αλλά το να περιορίζουμε την Ζωή την ιστορία, τον πολιτισμό μόνο στον ασήμαντο πλανήτη της γης αυτό δεν είναι απλά ηθελημένη άγνοια, καταντά πραγματικά πρόκληση στη νοημοσύνη μας, ένα χονδροειδές αστείο. Μόνο που δεν γελάμε!

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES