Esoterism Academy: God and Man

Saturday, December 23, 2023

God and Man

God is Limitless Consciousness that Pervades everywhere, Active in everything. Limitless Consciousness is the Background of all existence. God is the Support, the Essence, the Limit, and the Destination of every evolutionary course of existence.

This Infinite Consciousness Is the Real Being within every being. This Infinite Consciousness Is the Real Essence of Man, of every man. All creatures are manifestations (and embodiments) of this Infinite Consciousness. This Infinite Consciousness is your Essence, You, when You Experience Your Real Being.

This "statement" is the Message of all the Great Teachers to men. It is the Supreme Secret of creation. They are not "blasphemies" against God. "I and God are one" (which Jesus used to say), is about human nature, the human species, not a specific "person". This is how we were taught by Jesus, our secret fathers, our teachers.

When That Limitless Consciousness which men call God is "Limited" within the terms of relative existence, space, action, form... the "I" is born... a Universal “I” in the world of Spirit, an Expanded “I” in the higher worlds, a psychosomatic ego in the world of form.

When This Limitless Consciousness Manifests in the material world, as a psychosomatic entity, it does not Work as Pure Nature, but through the limitations of the psychosomatic ego.

Although Man in his Real Being is Unlimited Consciousness, he manifests through the limited ego, which expresses itself through psychological processes and bodily actions and deeds.

The "I", beyond its metaphysical existence and function, is a "psychological complex", it functions in the world of form as a "psychological center" around which are gathered conceptions of existence, conceptions of personal existence and distinction from the world, thoughts, feelings and desires, physical sensations, survival needs in the world, actions and events that flow into perception, earthly time...

The ego is the "fortress" of man. Through the ego he defends his limited existence, his "own" persons, his "own" things, whatever he thinks is necessary and useful.

In the end… the ego becomes the prison of man.

Oneness, “Society”, communication, “relationship”, is possible when the ego is overcome. When everyone is entrenched in their ego it is impossible to feel "Oneness with all", to "commune" with others, to communicate, to have meaningful relationships. And so everything ends up in "controversy".

Thus, neither societies are "built", nor true relationships exist. People "cohabit" by necessity, group according to their narrow interests, exploit each other, and drag themselves in the dance of misery... like a dance in an ancient Hellenic drama, sometimes like a dance in an ancient Hellenic comedy.

Man! Look inside "how" you work. Look around you in what society you live. Is this what you deserve? Is this what you need? Don't you want to live differently? Better? Don't you want to live with Knowledge? with love? With meaningful communication? May you and everyone around you be happy? Don't you want to get out of the nightmare you are experiencing?

What is True Knowledge? Jesus used to say that "true knowledge is to know God", which means (as he explained privately to his disciples, whom he commanded them to know the "mysteries of the kingdom of heaven") "to know your True Essence, in the depth of your being".

What is the Way for God? What is the narrow and sad way that leads us to the Immensity of True Life? Jesus used to say that "the kingdom of heaven is within us, it does not come in time, one way or another, but suddenly, within us, like a lightning bolt of inspiration, when overcoming the ego we open ourselves to the Immensity of Existence, to God’s Reality".

What is True Virtue? To Experience God Within Us, to Experience Oneness with everything, to transform the experience into Love, unlimited communion with others, sincere communication, kindness, and offering and meaningful action for the good of all.

God is Unlimited Consciousness and there is no "I" in God.

God Is Unity, there is no conflict.

God is Love, there is no discrimination.

God is a Society, it cannot accommodate conflicts.

God We Are All, Everything, how come we walk on different paths?

Man! If you do not rise above limitations, you will never Face the Immensity of Existence, the Heaven of Truth, the Reality of God.

Man! Break the shell of the ego, to be "born from above", to be born into Light, Infinity, Life... For, this is True Life, Eternal Life, "to be With God, Essence from His Essence, Light from His Light, True God"

…

Θεός και Άνθρωπος

Ο Θεός Είναι Απεριόριστη Συνείδηση που Απλώνεται παντού, Δραστηριοποιείται μέσα στο κάθε τι. Η Απεριόριστη Συνείδηση Αποτελεί το Υπόβαθρο κάθε μορφής ύπαρξης. Ο Θεός Είναι το Στήριγμα, η Ουσία,, το Όριο, κι ο Προορισμός κάθε εξελικτικής πορείας της ύπαρξης.

Αυτή η Απεριόριστη Συνείδηση Είναι η Πραγματική Οντότητα μέσα σε κάθε ον. Αυτή η Απεριόριστη Συνείδηση Είναι η Πραγματική Ουσία του Ανθρώπου, κάθε ανθρώπου. Όλα τα πλάσματα είναι εκδηλώσεις (κι ενσαρκώσεις) Αυτής της Απεριόριστης Συνείδησης. Αυτή η Απεριόριστη Συνείδηση είναι η Ουσία σου, Εσύ, όταν Βιώνεις την Πραγματική Ύπαρξή σου.

Αυτή η «δήλωση» είναι το Μήνυμα όλων των Μεγάλων Διδασκάλων προς τους ανθρώπους. Είναι το Υπέρτατο Μυστικό της δημιουργίας. Δεν είναι «βλαστήμια» ενάντια στο Θεό. Το «εγώ κι ο Θεός είμαστε ένα» (που έλεγε παλιά ο Ιησούς), αφορά την ανθρώπινη φύση, το ανθρώπινο είδος, όχι κάποιο συγκεκριμένο «πρόσωπο». Έτσι διδαχτήκαμε από τον Ιησού, τους μυστικούς πατέρες, τους διδασκάλους μας.

Όταν Αυτή η Απεριόριστη Συνείδηση που οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό «Περιορίζεται» μέσα στους όρους της σχετικής ύπαρξης, του χώρου, της δράσης, της μορφής… γεννιέται το «Εγώ»… ένα Παγκόσμιο Εγώ στο κόσμο του Πνεύματος, ένα Διευρυμένο Εγώ στους ανώτερους κόσμους, ένα ψυχοσωματικό εγώ στον κόσμο της μορφής.

Όταν Αυτή η Απεριόριστη Συνείδηση Εκδηλώνεται στον υλικό κόσμο, σαν ψυχοσωματική οντότητα, δεν Λειτουργεί σαν Καθαρή Φύση, αλλά μέσα από τους περιορισμούς του ψυχοσωματικού εγώ.

Αν και ο Άνθρωπος στην Πραγματική Οντότητά του είναι Απεριόριστη Συνείδηση, εκδηλώνεται μέσα από το περιορισμένο εγώ, που εκφράζεται μέσα από ψυχολογικές διαδικασίες και σωματικές δράσεις και πράξεις.

Το «εγώ», πέρα από την μεταφυσική του υπόσταση και λειτουργία, είναι ένα «ψυχολογικό σύμπλεγμα», λειτουργεί στον κόσμο της μορφής σαν ένα «ψυχολογικό κέντρο» γύρω από το οποίο συγκεντρώνονται αντιλήψεις της ύπαρξης, αντιλήψεις της προσωπικής ύπαρξης και διάκρισης από τον κόσμο, σκέψεις, συναισθήματα κι επιθυμίες, σωματικές αισθήσεις, ανάγκες επιβίωσης στο κόσμο, πράξεις και γεγονότα που εισρέουν στην αντίληψη, ο γήινος χρόνος…

Το εγώ είναι το «οχυρό» του ανθρώπου. Μέσα από το εγώ υπερασπίζεται την περιορισμένη ύπαρξή του, τους «δικούς» του, τα «δικά» του, ό,τι νομίζει απαραίτητο και χρήσιμο.

Στο τέλος… το εγώ γίνεται η φυλακή του ανθρώπου.

Η Ενότητα, η «Κοινωνία», η επικοινωνία, η «σχέση», είναι δυνατή όταν ξεπερνιέται το εγώ. Όταν όλοι είναι οχυρωμένοι στο εγώ τους είναι αδύνατο να νοιώσουν την «Ενότητα με όλα», να «κοινωνήσουν» με τους άλλους, να επικοινωνήσουν, να έχουν ουσιαστικές σχέσεις. Κι έτσι όλα καταλήγουν σε «διαμάχη».

Έτσι, ούτε κοινωνίες «χτίζονται», ούτε σχέσεις αληθινές υπάρχουν. Οι άνθρωποι «συμβιώνουν» αναγκαστικά, ομαδοποιούνται ανάλογα με τα περιορισμένα συμφέροντά τους, εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλο, και σέρνονται στο χορό της δυστυχίας… σαν χορός σε αρχαίο δράμα, καμιά φορά σαν χορός σε αρχαία κωμωδία.

Άνθρωπε! Κοίταξε μέσα σου «πως» λειτουργείς. Κοίταξε γύρω σου σε τι κοινωνία ζεις. Αυτό σου αξίζει; Αυτό σου πρέπει; Δεν θέλεις να ζήσεις διαφορετικά; καλύτερα; Δεν θέλεις να ζήσεις με Γνώση; με Αγάπη; Με ουσιαστική επικοινωνία; Να είσαι ευτυχισμένος κι εσύ κι όλοι γύρω σου; Δεν θέλεις να βγεις από τον εφιάλτη που βιώνεις;

Ποια είναι η Αληθινή Γνώση; Ο Ιησούς συνήθιζε να λέει πως «αληθινή γνώση είναι να γνωρίσεις τον Θεό», που πάει να πει (όπως εξηγούσε κατ’ ιδίαν στους μαθητές του, στους οποίους έλαχε να γνωρίσουν τη «μυστήρια της βασιλείας των ουρανών») «να γνωρίσεις την Αληθινή Ουσία σου, στο βάθος της ύπαρξής σου».

Ποιος είναι ο Δρόμος για τον Θεό; Ποια είναι η στενή και τεθλιμμένη οδός που μας οδηγεί στην Απεραντοσύνη της Αληθινής Ζωής; Ο Ιησούς συνήθιζε να λέει πως « η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα μας, δεν έρχεται στον χρόνο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά ξαφνικά, μέσα μας, σαν αστραπή έμπνευσης, όταν ξεπερνώντας το εγώ ανοιγόμαστε στην Απεραντοσύνη της Ύπαρξης, στην Πραγματικότητα του Θεού».

Ποια είναι η Αληθινή Αρετή; Να Βιώνουμε Μέσα μας τον Θεό, να Βιώνουμε την Ενότητα με όλα, να μετουσιώνουμε το βίωμα σε Αγάπη, απεριόριστη κοινωνία με τους άλλους, ειλικρινή επικοινωνία, καλοσύνη, και προσφορά και ουσιαστική δράση για το καλό όλων.

Ο Θεός Είναι Απεριόριστη Συνείδηση και Μέσα στον Θεό δεν χωράει «εγώ».

Ο Θεός Είναι Ενότητα, δεν υπάρχει διαμάχη.

Ο Θεός Είναι Αγάπη, δεν χωράει διακρίσεις.

Ο Θεός Είναι Κοινωνία, δεν χωράει συγκρούσεις.

Ο Θεός Είμαστε Όλοι, Όλα, πως γίνεται να βαδίζουμε σε διαφορετικούς δρόμους;

Άνθρωπε! Αν δεν Ανυψωθείς πάνω από τους περιορισμούς, δεν θα Αντικρύσεις ποτέ την Απεραντοσύνη της Ύπαρξης, τον Ουρανό της Αλήθειας, την Πραγματικότητα του Θεού.

Άνθρωπε! Σπάσε το τσόφλι του εγώ, για να «γεννηθείς άνωθεν», για να γεννηθείς στο Φως, στην Απεραντοσύνη, στη Ζωή… Γιατί αυτή είναι η Αληθινή Ζωή, η Αιώνια Ζωή, «να είσαι Μαζί Με Τον Θεό, Ουσία από την Ουσία Του, Φως από το Φως Του, Θεός Αληθινός»

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Saturday, December 23, 2023

God and Man

God and Man

Θεός και Άνθρωπος

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

14. The Flame of True Learning

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright