Consciousness in the depth of being

 

Consciousness in the depth of being

CONSCIOUSNESS, PURE PERCEPTION, AWARENESS, (these Three are One), is the Common Element of all that exists (universally and individually). It is the Simple Background of all that "manifests", functions and evolves. It is the One and Only Support of every event.

Because of its Simple and Empty Nature, CONSCIOUSNESS is not perceived since the "content", the "secondary phenomenon" is "projected". This happens both at the level of creation where the Support is not perceived but creation, birth, evolution, phenomenon are “projected”, and at the level of the individual being where the Support is not perceived but existence is “projected”', the thought, the perception, the phenomenon, the body in this case, and the perception of the external world.

If we sit and think (every one of us), AWARENESS is What Is behind everything: we are aware of our existence, we are aware of our thinking, we are aware of our body and what we perceive and feel from the external world. CONSCIOUSNESS is what supports all this, what makes it "manifest".

CONSCIOUSNESS Itself has no content of its own by its Nature; in its Nature is Emptiness: But it illuminates "Movement", existence, thought, phenomenon.

Beings, every being, does not pay attention to "That which Is the Support (to That which Supports)", which "Manifests what happens", but to "that which happens": When the being perceives and understands that "there is something” always looks forward to “that which happens”: It identifies being with “becoming”, with “phenomenon”. But this is, literally, an "inversion of reality".

CONSCIOUSNESS Is the Source and Essence of the "phenomenon". "From it, through it and to it everything is done". CONSCIOUSNESS is not simply an inherent property of phenomena, it is not a simple predicate of the phenomenon, as perceived by human thought and formulated by human speech. Existence is conscious, thought is conscious, the body and its processes, and sense of external world, is conscious, etc.

CONSCIOUSNESS by its Nature is Everywhere, Pervades everything, is Present in everything (sometimes overt, sometimes "hidden"). It is Pure Awareness, Empty of Content, but it gives essence and substance to every manifestation, every phenomenon. It is Always, in all fields (in all worlds) the Depth of being, its essence, its "soul".

Precisely because of its (Empty) Nature and Latent Presence it is not directly perceived by conscious beings who identify existence with their "individual presence", their individual processes and activities.

CONSCIOUSNESS always constitutes the Source, the Support, the Essence, the Depth, the "Soul", of the "individual presence". It is simply Here, Present, Now, it has no other qualities. But it is (compared to the individual entity) the Transcendence of the limits of the ego, the Freedom, the Immensity of Perception, the Timeless, the Universal. It is That Transcendent, Complete, Omnipresent (in time and space), Perception that men call God: It is the God Within us.

We cannot find, experience, realize This Inner Nature of ours, our True Essence, by operating in external activities...it is not existence, not apprehended by thought, nor an object of our senses.

Certainly for a being that is oriented towards external existence (which only considers existence within creation, thought, senses, life in the external world) it is not understandable that True Existence is beyond and above all "phenomena". And to speak to such beings is an unfair toil.

Only a being who seeks the Source of phenomena, the Essence of being, True Existence, can Understand the Truth. Let's not kid ourselves, all the Great Masters, like Lao Che, Buddha, Jesus, spoke of an Inner Reality that we can Reach beyond all surface activities, they spoke of the Inner Realm of Absolute Silence, True Existence, True of life.

Experiencing the Inner Reality is the Integral Existence Including both CONSCIOUSNESS and "Content" (the "phenomenon"). In no sense is Pure Awareness the "opposite" of existence within creation (as those engrossed in phenomenal existence think).

Whoever Experiences the Absolute State Is Full Consciousness Embracing All Phenomena. Experiencing the Absolute is not isolation in some other, transcendent, separate from creation, state. Reality is One, Indivisible, and All-encompassing. It is not only CONSCIOUSNESS, nor only apparent existence. Both of them. Enlightenment and apparent existence are not separate. But a Consciousness can have full perception of Reality, or have partial perception of Reality. But it is different to Experience with Full Consciousness the phenomenal existence (which thus constitutes an epiphenomenon, does not mislead you, and does not bind you), and it is completely different (while you are CONSCIOUSNESS) to be absorbed in the phenomenal existence as if it were the full, true, and unique existence.

And if we speak of the Inner, the Deep, the Enlightenment, in relation to the unenlightened state, we refer to the Whole (the Enlightened State) in relation to the partial (the unenlightened state), not as opposites.

How does the Enlightened differ from the unenlightened? The Enlightened One Lives Consciously, Here, Now. He does not come, he does not go, he does not evolve, he does not materialize. He is already. He experiences Being (which embraces the phenomenon). The unenlightened is (individual) existence, is thought, is sensation, is body, (i.e. half existence).

Enlightenment is Realization of our True Nature (which is PURE CONSCIOUSNESS that embraces all), it is not realization, it does not happen by processes, it does not happen in time, it does not exist in time. Enlightenment comes suddenly when you realize that you are (only) CONSCIOUSNESS embracing the phenomenon, you are not simple phenomenon, only the phenomenon.

Enlightenment is Full Life, True Life, Eternal Life, all-embracing. The life of creation is not Life, (this is half life). That's why Jesus used to say " he who wants to save his soul will lose it; If he loses his own soul, he owes it to me and to the gospel to save it." ("Whoever wants to save his soul, his life in the world, will lose it. But whoever loses his soul, his life in the world, because of me and the gospel, he will gain true, eternal life"). And for Jesus, True, Eternal Life, it is exactly, the Life in God, the Full Life here on earth, and "after the earth", a Life that we Find Within us, according to the "sayings" of Jesus.

Our True Nature, True Life, is Who We Really Are (beyond apparent existence and outward activity). We just need to "realize" it. There is no external way to get Here, it cannot be realized (by external means), it does not belong to time. This Kingdom is not of the world, but embraces the world.

The Fully Awakened State is Real Complete Existence, True Life. And this is the Essence of all, of everyone, of every being, however humble or "perverted" it may be. There are only "unenlightened beings", not "evil beings".

Reality is Truth, it is Knowledge, it is Virtue, it is Justice, and Equality, towards everyone and everything. This is the First and Only Rule of Real Life. There is no other life.

…

Η Συνειδητότητα στο βάθος του όντος 

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ, η ΕΠΙΓΝΩΣΗ, (αυτά τα Τρία είναι Ένα), είναι το Κοινό Στοιχείο όσων υπάρχουν (σε παγκόσμιο και σε ατομικό επίπεδο). Είναι το Απλό Υπόβαθρο όλων όσων «φανερώνονται», λειτουργούν κι εξελίσσονται. Είναι το Ένα και Μοναδικό Υποστήριγμα  κάθε εκδήλωσης.

Εξ’ αιτίας της Απλής και Κενής Φύσης της, η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ δεν γίνεται αντιληπτή αφού «προβάλλεται» το «περιεχόμενο», το «δευτερεύον φαινόμενο». Αυτό συμβαίνει τόσο στο επίπεδο της δημιουργίας όπου το Υποστήριγμα  δεν γίνεται αντιληπτό αλλά «προβάλλεται» η δημιουργία, η γέννηση, η εξέλιξη, το φαινόμενο, όσο και στο επίπεδο του ατομικού όντος όπου το Υποστήριγμα  δεν γίνεται αντιληπτό αλλά «προβάλλεται» η ύπαρξη, η σκέψη, η αντίληψη, το φαινόμενο, το σώμα στην προκειμένη περίπτωση, κι η αντίληψη του εξωτερικού κόσμου.

Αν καθίσουμε και στοχαστούμε (ο καθένας μας), η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ είναι Αυτό που Υπάρχει πίσω από όλα: έχουμε επίγνωση της ύπαρξής μας, έχουμε επίγνωση της σκέψης μας, έχουμε επίγνωση του σώματός μας κι όσων αντιλαμβανόμαστε κι αισθανόμαστε από τον εξωτερικό κόσμο. Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ είναι που τα Υποστηρίζει όλα αυτά, που τα κάνει «φανερά».

Η Ίδια η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ δεν έχει δικό της περιεχόμενο από την Φύση της, στην Φύση της, Είναι Κενή: Φωτίζει όμως την «Κίνηση», την ύπαρξη, την σκέψη, το φαινόμενο.

Τα όντα, το κάθε ον, δεν δίνει σημασία σε «Αυτό που Είναι το Υποστήριγμα ( σε Αυτό που Υποστηρίζει)», που «Φανερώνει ό,τι συμβαίνει», αλλά σε «αυτό που συμβαίνει»: Όταν το ον αντιλαμβάνεται και κατανοεί ότι «υπάρχει κάτι» προσβλέπει πάντα σε «αυτό που συμβαίνει»: Ταυτίζει την ύπαρξη με το «γίγνεσθαι», με το «φαινόμενο». Αυτό όμως είναι, στην κυριολεξία, μία «αντιστροφή της πραγματικότητας».

Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ Αποτελεί την Πηγή και την Ουσία του «φαινομένου». «Εξ’ Αυτής, Δι’ Αυτής και Εις Αυτήν γίνονται τα πάντα». Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ δεν αποτελεί απλά μία εγγενή ιδιότητα των φαινομένων, δεν αποτελεί ένα απλό κατηγόρημα του φαινομένου, όπως αντιλαμβάνεται η ανθρώπινη σκέψη και διατυπώνει ο ανθρώπινος λόγος.Η ύπαρξη είναι συνειδητή, η σκέψη είναι συνειδητή, το σώμα κι οι διεργασίες του, κι αίσθηση του εξωτερικού κόσμου, είναι συνειδητά, κλπ.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ λόγω της Φύσης της Είναι Παντού, Διαπερνά τα πάντα, είναι Παρούσα στα πάντα (άλλοτε φανερά, άλλοτε «υποκρυπτόμενη»). Είναι Καθαρή Επίγνωση, Κενή Περιεχομένου, αλλά δίνει ουσία και υπόσταση σε κάθε εκδήλωση, σε κάθε φαινόμενο. Είναι Πάντα, σε όλα τα πεδία (σε όλους τους κόσμους) το Βάθος του όντος, η ουσία του, η «ψυχή» του.

Εξ’ αιτίας ακριβώς της (Κενής) Φύσης της και της Λανθάνουσας Παρουσίας της δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή από τα συνειδητά όντα που ταυτίζουν την ύπαρξη με την «ατομική παρουσία» τους, τις ατομικές διαδικασίες τους και δραστηριότητές τους.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ πάντα αποτελεί την Πηγή, το Υποστήριγμα, την Ουσία, το Βάθος, την «Ψυχή», της «ατομικής παρουσίας». Είναι απλά Εδώ, Παρούσα, Τώρα, δεν έχει άλλες ιδιότητες. Αποτελεί όμως (σε σύγκριση με την ατομική οντότητα) την Υπέρβαση των ορίων του εγώ, την Ελευθερία, την Απεραντοσύνη της Αντίληψης, το Άχρονο, το Παν. Είναι Αυτή η Υπερβατική, Πλήρης, Πανταχού Παρούσα (σε χρόνο και χώρο), Αντίληψη που οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό: Είναι ο Εντός μας Θεός.

Δεν μπορούμε να βρούμε, να βιώσουμε, να συνειδητοποιήσουμε Αυτή την Εσώτερη Φύση μας, την Αληθινή Ουσία μας, λειτουργώντας σε εξωτερικές δραστηριότητες… δεν είναι ύπαρξη, δεν συλλαμβάνεται με την σκέψη, ούτε είναι αντικείμενο των αισθήσεών μας.

Ασφαλώς για ένα ον που προσανατολίζεται στην εξωτερική ύπαρξη (που θεωρεί ύπαρξη μόνο την ύπαρξη μέσα στην δημιουργία, την σκέψη, τις αισθήσεις, την ζωή στον εξωτερικό κόσμο) δεν γίνεται κατανοητό πως η Αληθινή Ύπαρξη είναι πέρα και πάνω από όλα τα «φαινόμενα». Και το να μιλάς σε τέτοια όντα είναι άδικος κόπος.

Μπορεί να Κατανοήσει την Αλήθεια μόνο κάποιο ον που Αναζητά την Πηγή των φαινομένων, την Ουσία του γίγνεσθαι, την Αληθινή Ύπαρξη. Ας μην κοροϊδευόμαστε, όλοι οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι, σαν τον Λάο Τσε, τον Βούδα, τον Ιησού, μιλούσαν για μια Εσωτερική Πραγματικότητα που μπορούμε να Προσεγγίσουμε ξεπερνώντας όλες τις επιφανειακές δραστηριότητες, μιλούσαν για το Εσωτερικό Βασίλειο της Απόλυτης Σιγής, της Αληθινής Ύπαρξης, της Αληθινής Ζωής.

Η Βίωση της Εσωτερικής Πραγματικότητας είναι η Ολοκληρωμένη Ύπαρξη που Συμπεριλαμβάνει τόσο την ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ όσο και το «Περιεχόμενο» (το «φαινόμενο»). Με καμία έννοια η Καθαρή Επίγνωση δεν είναι το «αντίθετο» της ύπαρξης μέσα στην δημιουργία (όπως νομίζουν όσοι είναι απορροφημένοι στην φαινομενική ύπαρξη).

Όποιος Βιώνει την Απόλυτη Κατάσταση Είναι Πλήρης Συνειδητότητα που Αγκαλιάζει το σύνολο των φαινομένων. Η Βίωση του Απολύτου δεν είναι απομόνωση σε κάποια άλλη, υπερβατική, ξέχωρη από την δημιουργία, κατάσταση. Η Πραγματικότητα είναι Μία, Αξεχώριστη, και τα Συμπεριλαμβάνει όλα. Δεν είναι μόνο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ, ούτε μόνο φαινομενική ύπαρξη. Είναι και τα Δύο. Φώτιση και φαινομενική ύπαρξη δεν είναι ξεχωριστά. Όμως μία Συνείδηση μπορεί να έχει πλήρη αντίληψη της Πραγματικότητας, ή να έχει μερική αντίληψη της Πραγματικότητας. Είναι διαφορετικό όμως να Βιώνεις με Πλήρη Συνειδητότητα  την φαινομενική ύπαρξη (που έτσι αποτελεί ένα επιφαινόμενο, δεν σε παραπλανά, και δεν σε δεσμεύει), κι είναι τελείως διαφορετικό (ενώ είσαι ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ) να απορροφιέσαι στην φαινομενική ύπαρξη σαν να είναι η πλήρης, αληθινή, και μοναδική ύπαρξη.

Κι αν μιλάμε για το Έσω, το Βάθος, την Φώτιση, σε σχέση με την αφώτιστη κατάσταση, αναφερόμαστε στο Όλο (την Φωτισμένη Κατάσταση) σε σχέση με το μερικό (την αφώτιστη κατάσταση), όχι σαν αντίθετα.

Ο Φωτισμένος σε τι διαφέρει από τον αφώτιστο; Ο Φωτισμένος Ζει Συνειδητά, Εδώ, Τώρα. Δεν έρχεται, δεν πηγαίνει, δεν εξελίσσεται, δεν πραγματοποιεί. Είναι Ήδη. Βιώνει το Είναι (που αγκαλιάζει το φαινόμενο). Ο αφώτιστος είναι (ατομική) ύπαρξη, είναι σκέψη, είναι αίσθηση, είναι σώμα, (δηλαδή μισή ύπαρξη).

Η Φώτιση είναι Συνειδητοποίηση της Αληθινής Φύσης μας (που είναι ΚΑΘΑΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ που αγκαλιάζει τα πάντα), δεν είναι πραγματοποίηση, δεν συμβαίνει με διαδικασίες, δεν συμβαίνει στο χρόνο, δεν υφίσταται μέσα στον χρόνο. Η Φώτιση έρχεται ξαφνικά όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι (μόνο) ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ που αγκαλιάζει το φαινόμενο, όχι σκέτο φαινόμενο, μόνο το φαινόμενο.

Η Φώτιση είναι Πλήρης Ζωή, Αληθινή Ζωή, Αιώνια Ζωή, που αγκαλιάζει τα πάντα. Δεν είναι Ζωή η ζωή της δημιουργίας, (αυτή είναι μισή ζωή). Γι’ αυτό ο Ιησούς συνήθιζε να λέει «ος γαρ αν θέλει την ψυχὴν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ᾿ αν απολέσει την εαυτού ψυχὴν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου ούτος σώσει αυτήν». («Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του, την ζωή του στον κόσμο, θα την χάσει. Όποιος όμως χάσει την ψυχή του, την ζωή του στον κόσμο, για μένα και το ευαγγέλιο αυτός θα κερδίσει την αληθινή, την αιώνια ζωή»). Και για τον Ιησού Αληθινή, Αιώνια Ζωή, είναι ακριβώς, η εν Θεώ Ζωή, η Πλήρης Ζωή κι εδώ στη γη, και «μετά την γη», μια Ζωή που Βρίσκουμε Μέσα μας, κατά τα «λεγόμενα» του Ιησού.

Η Αληθινή Φύση μας, η Αληθινή Ζωή, είναι Αυτό που Είμαστε πραγματικά (πέρα από την φαινομενική ύπαρξη και την εξωτερική δραστηριότητα). Χρειάζεται μόνο να το «συνειδητοποιήσουμε». Δεν υπάρχει εξωτερικός δρόμος να φτάσεις Εδώ, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί (με εξωτερικά μέσα), δεν ανήκει στο χρόνο. Το Βασίλειο  αυτό δεν είναι εκ του κόσμου, αλλά αγκαλιάζει τον κόσμο.

Η Πλήρως Αφυπνισμένη Κατάσταση είναι η Πραγματική Ολοκληρωμένη Ύπαρξη, η Αληθινή Ζωή. Κι αυτό είναι η Ουσία όλων, του κάθε όντος, του καθενός, όσο ταπεινό, ή «διεστραμμένο» κι αν είναι. Υπάρχουν μόνο «αφώτιστα όντα», όχι «κακά όντα».

Η Πραγματικότητα είναι Αλήθεια, είναι Γνώση, είναι Αρετή, είναι Δικαιοσύνη, και Ισότητα, απέναντι σε όλους κι όλα. Αυτός είναι ο Πρώτος και Μοναδικός Κανόνας της Πραγματικής Ζωής. Άλλη Ζωή δεν υπάρχει.