Esoterism Academy: The Stream of Life

Sunday, November 12, 2023

The Stream of Life

The only way to drive out the darkness is to Be Light… not just to “gaze” at Light, or to “taste” Light… but to be Light Constantly.

Hard way, when you cling to the world... Easy way, when you have Absolute Trust in the Ultimate (however you "see" it as you walk towards It).

In the end, you move forward, even if "injured"... but you never care about anything... you just do what you can (and it's up to everyone's responsibility and strength, how much they can).

We have to learn to Go with the Current of Life... and if we sometimes dream of a better world... maybe it is one of the last illusions, which we don't want to "let go"...

True Freedom is beyond all, perception, thought, senses, experiences of the world.

...

The Journey of the Soul

What is the purpose of our existence? Why are we here, in this world of suffering and illusion? What is the ultimate goal of our journey?

These are some of the questions that have haunted humanity since the dawn of time. Many religions, philosophies and spiritual traditions have tried to answer them, offering different paths and methods to reach enlightenment, salvation, liberation or whatever name they give to the supreme state of being.

But what if there is no single answer, no fixed destination, no final outcome? What if the journey itself is the purpose, the goal and the reward?

This is the perspective of esotericism, a hidden wisdom that transcends the exoteric forms of religion and science. Esotericism is not a dogma or a doctrine, but a way of seeing and living. It is a quest for the inner meaning of life, for the essence of reality, for the source of all things.

Esotericism teaches that we are not mere physical beings, but spiritual entities, sparks of the divine fire, souls on a pilgrimage. We are here to learn, to grow, to evolve, to experience, to create, to love. We are here to manifest our true nature, which is light.

But we are not alone on this journey. We are part of a cosmic stream of life, a flow of consciousness that connects us with all that is. We are part of a divine plan, a cosmic order, a universal harmony. We are part of a greater whole, a higher self, a supreme reality.

The stream of life is not a linear or deterministic process. It is a dynamic and creative one. It is not a fixed or predetermined path. It is an open and infinite one. It is not a passive or mechanical one. It is an active and conscious one.

The stream of life is not something that happens to us. It is something that we participate in. It is not something that we follow blindly. It is something that we co-create freely. It is not something that we resist or escape from. It is something that we embrace and enjoy.

The stream of life is not a source of suffering or illusion. It is a source of joy and wisdom. It is not a trap or a prison. It is an opportunity and a freedom. It is not a problem or a challenge. It is an adventure and a gift.

The stream of life is not a matter of fate or chance. It is a matter of choice and responsibility. It is not a matter of fear or doubt. It is a matter of trust and faith. It is not a matter of ignorance or delusion. It is a matter of knowledge and vision.

The stream of life is not a matter of external conditions or circumstances. It is a matter of internal states and attitudes. It is not a matter of what happens to us. It is a matter of how we react to it. It is not a matter of what we have or lack. It is a matter of what we are or become.

The stream of life is not something that we can control or manipulate. It is something that we can align with or diverge from. It is not something that we can predict or plan. It is something that we can discover or ignore. It is not something that we can judge or criticize. It is something that we can appreciate or neglect.

The stream of life is not something that we can explain or understand fully. It is something that we can experience or miss out on. It is not something that we can define or limit. It is something that we can explore or overlook. It is not something that we can prove or disprove. It is something that we can believe or doubt.

The stream of life invites us to embark on an esoteric journey, a journey of the soul, a journey towards the light.

...

Spiritual Ideas

Being Light Constantly:

To overcome darkness, one must go beyond merely observing or experiencing light. The true path lies in becoming the light itself. By embodying the qualities of light, individuals can drive out the darkness that surrounds them. This is a challenging journey that requires a deep commitment to letting go of attachments to the material world.

Absolute Trust in the Ultimate:

The journey towards embracing light becomes easier when one possesses unwavering trust in the ultimate. Regardless of how each person perceives the ultimate, cultivating absolute trust in it can offer solace and guidance. This trust serves as a beacon, leading individuals towards their spiritual destination.

Moving Forward:

Life inevitably presents challenges, and sometimes we may face injuries along the way. Despite these setbacks, it is crucial to keep moving forward. Each person is responsible for their own actions and strengths, determining how far they can go. By focusing on what can be done rather than dwelling on limitations, progress can be made.

Going with the Current of Life:

The stream of life flows incessantly, and we must learn to navigate its currents. This means accepting the ebb and flow of circumstances and adapting accordingly. Resisting the natural flow of life can lead to unnecessary struggles, while embracing it allows for a smoother journey. It is essential to find harmony within the constant movement of life.

The Illusion of a Better World:

At times, we may dream of a utopian world, free from the imperfections of our current reality. However, it is important to recognize that such dreams may be one of the last illusions we hold onto. Instead of clinging to these illusions, we must focus on being present in the moment and contributing positively to the world around us.

True Freedom:

Ultimately, true freedom lies beyond the confines of perception, thought, senses, and worldly experiences. It is a state of being that transcends the limitations of the physical realm. By detaching ourselves from the illusions and attachments of the world, we can access a profound sense of liberation and interconnectedness with the greater whole.

Embodying Light

We must go beyond passive observation and become active participants in our spiritual journey. By embodying light, cultivating trust in the ultimate, and flowing with the currents of life, we can attain true freedom. Let us release the illusions that hold us back and embrace the transformative power of light and trust as we navigate the stream of life.

...

Το Ρεύμα της Ζωής

Ο μόνος τρόπος να διώξεις το σκοτάδι είναι να Είσαι Φως… όχι απλά να «ατενίζεις» το Φως, ή να «γεύεσαι» το Φως… αλλά να είσαι Φως Συνεχώς.

Δύσκολος δρόμος, όταν αγκιστρώνεσαι στον κόσμο… Εύκολος δρόμος, όταν Έχεις Απόλυτη Εμπιστοσύνη στο Έσχατο (όπως κι αν το «θεωρείς» καθώς πορεύεσαι προς Αυτό).

Τελικά, Προχωράς, έστω και «τραυματισμένος»… αλλά ποτέ δεν αδιαφορείς, για τίποτα… απλά κάνεις όσα μπορείς (κι εναπόκειται στην ευθύνη και τις δυνάμεις του καθενός, πόσα μπορεί).

Πρέπει να μάθουμε να Πορευόμαστε με το Ρεύμα της Ζωής… κι αν καμιά φορά ονειρευόμαστε ένα καλύτερο κόσμο… ίσως να είναι από τις τελευταίες αυταπάτες, που δεν θέλουμε να «αφήσουμε»…

Η Αληθινή Ελευθερία είναι πέρα από όλα, αντίληψη, σκέψη, αισθήσεις, εμπειρίες του κόσμου.

...

Το Ταξίδι της Ψυχής

Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής μας; Γιατί βρισκόμαστε εδώ, σε αυτόν τον κόσμο του πόνου και της ψευδαίσθησης; Ποιος είναι ο απώτερος στόχος του ταξιδιού μας;

Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που στοιχειώνουν την ανθρωπότητα από την αυγή του χρόνου. Πολλές θρησκείες, φιλοσοφίες και πνευματικές παραδόσεις προσπάθησαν να τους απαντήσουν, προσφέροντας διαφορετικά μονοπάτια και μεθόδους για να φτάσουν στη φώτιση, τη σωτηρία, την απελευθέρωση ή οποιοδήποτε όνομα δίνουν στην υπέρτατη κατάσταση της ύπαρξης.

Τι γίνεται όμως αν δεν υπάρχει μια ενιαία απάντηση, κανένας σταθερός προορισμός, κανένα τελικό αποτέλεσμα; Τι κι αν το ίδιο το ταξίδι είναι ο σκοπός, ο στόχος και η ανταμοιβή;

Αυτή είναι η προοπτική του εσωτερισμού, μιας κρυμμένης σοφίας που υπερβαίνει τις εξωτερικές μορφές της θρησκείας και της επιστήμης. Ο εσωτερισμός δεν είναι δόγμα ή θεώρηση, αλλά τρόπος θέασης και ζωής. Είναι μια αναζήτηση για το εσωτερικό νόημα της ζωής, για την ουσία της πραγματικότητας, για την πηγή όλων των πραγμάτων.

Ο εσωτερισμός διδάσκει ότι δεν είμαστε απλά φυσικά όντα, αλλά πνευματικές οντότητες, σπίθες της θείας φωτιάς, ψυχές σε προσκύνημα. Είμαστε εδώ για να μάθουμε, να αναπτυχθούμε, να εξελιχθούμε, να βιώσουμε, να δημιουργήσουμε, να αγαπήσουμε. Είμαστε εδώ για να εκδηλώσουμε την αληθινή μας φύση, που είναι το φως.

Αλλά δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το ταξίδι. Είμαστε μέρος ενός κοσμικού ρεύματος ζωής, μιας ροής συνείδησης που μας συνδέει με ό,τι είναι. Είμαστε μέρος ενός θεϊκού σχεδίου, μιας κοσμικής τάξης, μιας παγκόσμιας αρμονίας. Είμαστε μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, ενός ανώτερου εαυτού, μιας υπέρτατης πραγματικότητας.

Το ρεύμα της ζωής δεν είναι μια γραμμική ή ντετερμινιστική διαδικασία. Είναι δυναμικό και δημιουργικό. Δεν είναι μια σταθερή ή προκαθορισμένη διαδρομή. Είναι ανοιχτό και άπειρο. Δεν είναι παθητικό ή μηχανικό. Είναι ενεργό και συνειδητό.

Το ρεύμα της ζωής δεν είναι κάτι που μας συμβαίνει. Είναι κάτι στο οποίο συμμετέχουμε. Δεν είναι κάτι που ακολουθούμε στα τυφλά. Είναι κάτι που συνδημιουργούμε ελεύθερα. Δεν είναι κάτι από το οποίο αντιστεκόμαστε ή ξεφεύγουμε. Είναι κάτι που το αγκαλιάζουμε και το απολαμβάνουμε.

Το ρεύμα της ζωής δεν είναι πηγή βασάνων ή ψευδαισθήσεων. Είναι πηγή χαράς και σοφίας. Δεν είναι παγίδα ή φυλακή. Είναι ευκαιρία και ελευθερία. Δεν είναι πρόβλημα ή πρόκληση. Είναι μια περιπέτεια και ένα δώρο.

Το ρεύμα της ζωής δεν είναι θέμα τύχης ή σύμπτωσης. Είναι θέμα επιλογής και ευθύνης. Δεν είναι θέμα φόβου ή αμφιβολίας. Είναι θέμα εμπιστοσύνης και πίστης. Δεν είναι θέμα άγνοιας ή αυταπάτης. Είναι θέμα γνώσης και οράματος.

Το ρεύμα της ζωής δεν είναι θέμα εξωτερικών συνθηκών ή περιστάσεων. Είναι θέμα εσωτερικών καταστάσεων και στάσεων. Δεν είναι θέμα τι θα συμβεί σε εμάς. Είναι θέμα πώς αντιδρούμε σε αυτό. Δεν είναι θέμα τι έχουμε ή τι λείπει. Είναι θέμα τι είμαστε ή τι γινόμαστε.

Η ροή της ζωής δεν είναι κάτι που μπορούμε να ελέγξουμε ή να χειριστούμε. Είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να ευθυγραμμιστούμε ή να αποκλίνουμε. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να προβλέψουμε ή να σχεδιάσουμε. Είναι κάτι που μπορούμε να ανακαλύψουμε ή να αγνοήσουμε. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε. Είναι κάτι που μπορούμε να εκτιμήσουμε ή να παραμελήσουμε.

Η ροή της ζωής δεν είναι κάτι που μπορούμε να εξηγήσουμε ή να κατανοήσουμε πλήρως. Είναι κάτι που μπορούμε να βιώσουμε ή να χάσουμε. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να ορίσουμε ή να περιορίσουμε. Είναι κάτι που μπορούμε να εξερευνήσουμε ή να παραβλέψουμε. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να αποδείξουμε ή να διαψεύσουμε. Είναι κάτι που μπορούμε να πιστέψουμε ή να αμφιβάλλουμε.

Το ρεύμα της ζωής μας καλεί να ξεκινήσουμε ένα εσωτερικό ταξίδι, ένα ταξίδι ψυχής, ένα ταξίδι προς το φως.

...

Πνευματικές Ιδέες

Το να είσαι συνεχώς Φως:

Για να ξεπεράσει κανείς το σκοτάδι, πρέπει να προχωρήσει πέρα από την απλή παρατήρηση ή την εμπειρία του φωτός. Ο αληθινός δρόμος έγκειται στο να γίνεις το ίδιο το φως. Ενσωματώνοντας τις ιδιότητες του φωτός, τα άτομα μπορούν να διώξουν το σκοτάδι που τα περιβάλλει. Αυτό είναι ένα δύσκολο ταξίδι που απαιτεί μια βαθιά δέσμευση για την αφαίρεση των προσκολλήσεων στον υλικό κόσμο.

Απόλυτη εμπιστοσύνη στο Απόλυτο:

Το ταξίδι προς την αγκαλιά του φωτός γίνεται ευκολότερο όταν κάποιος έχει ακλόνητη εμπιστοσύνη στο Απόλυτο. Ανεξάρτητα από το πώς αντιλαμβάνεται κάθε άτομο το Απόλυτο, η καλλιέργεια της απόλυτης εμπιστοσύνης σε αυτό μπορεί να προσφέρει παρηγοριά και καθοδήγηση. Αυτή η εμπιστοσύνη λειτουργεί ως φάρος, οδηγώντας τα άτομα προς τον πνευματικό τους προορισμό.

Προχωρώντας μπροστά:

Η ζωή αναπόφευκτα παρουσιάζει προκλήσεις και μερικές φορές μπορεί να αντιμετωπίσουμε τραυματισμούς στην πορεία. Παρά αυτές τις αποτυχίες, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να προχωράμε. Κάθε άτομο είναι υπεύθυνο για τις δικές του ενέργειες και δυνάμεις, καθορίζοντας πόσο μακριά μπορεί να φτάσει. Εστιάζοντας σε αυτό που μπορεί να γίνει αντί να στέκεστε στους περιορισμούς, μπορεί να σημειωθεί πρόοδος.

Πηγαίνοντας με το ρεύμα της ζωής:

Το ρεύμα της ζωής ρέει ασταμάτητα και πρέπει να μάθουμε να πλοηγούμαστε στα ρεύματά του. Αυτό σημαίνει αποδοχή της άμπωτης και ροής των περιστάσεων και προσαρμογή ανάλογα. Η αντίσταση στη φυσική ροή της ζωής μπορεί να οδηγήσει σε περιττούς αγώνες, ενώ η αγκαλιά της επιτρέπει ένα πιο ομαλό ταξίδι. Είναι απαραίτητο να βρείτε αρμονία μέσα στη συνεχή κίνηση της ζωής.

Η ψευδαίσθηση ενός καλύτερου κόσμου:

Μερικές φορές, μπορεί να ονειρευόμαστε έναν ουτοπικό κόσμο, απαλλαγμένο από τις ατέλειες της σημερινής μας πραγματικότητας. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τέτοια όνειρα μπορεί να είναι μια από τις τελευταίες ψευδαισθήσεις που κρατάμε. Αντί να κολλάμε σε αυτές τις ψευδαισθήσεις, πρέπει να επικεντρωθούμε στο να είμαστε παρόντες τη στιγμή και να συνεισφέρουμε θετικά στον κόσμο γύρω μας.

Αληθινή Ελευθερία:

Τελικά, η αληθινή ελευθερία βρίσκεται πέρα από τα όρια της αντίληψης, της σκέψης, των αισθήσεων και των εγκόσμιων εμπειριών. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει τους περιορισμούς του φυσικού πεδίου. Αποσπώντας τον εαυτό μας από τις ψευδαισθήσεις και τις προσκολλήσεις του κόσμου, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε μια βαθιά αίσθηση απελευθέρωσης και διασύνδεσης με το ευρύτερο σύνολο.

Ενσαρκώνοντας το Φως

Πρέπει να υπερβούμε την παθητική παρατήρηση και να γίνουμε ενεργοί συμμετέχοντες στο πνευματικό μας ταξίδι. Ενσαρκώνοντας το φως, καλλιεργώντας την εμπιστοσύνη στο απόλυτο και ρέοντας με τα ρεύματα της ζωής, μπορούμε να επιτύχουμε την αληθινή ελευθερία. Ας απελευθερώσουμε τις ψευδαισθήσεις που μας κρατούν πίσω και ας αγκαλιάσουμε τη μεταμορφωτική δύναμη του φωτός και της εμπιστοσύνης καθώς περιηγούμαστε στο ρεύμα της ζωής.

The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection

In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn.

This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation.

Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving.

The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole

The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence.

The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced.

Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers.

The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within.

Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding.

In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation.

The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self.

A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other.

And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom.

For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul.

…

Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός

Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη.

Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης.

Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας.

Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου.

Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης.

Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας.

Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας.

Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης.

Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό.

Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού.

Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο.

Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία.

Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, November 12, 2023

The Stream of Life

The Stream of Life

The Journey of the Soul

Spiritual Ideas

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright