Thursday, November 9, 2023

God Is

God is the Infinite Reality that Exists, which has, that is, an Ontological Character. As Infinite Reality He Transcends and Encompasses All – even the perception that tries to grasp Him.

God is not and cannot be an object of thought, to Whom any attribute is ascribed, of existence, omnipresence, omnipotence, etc., etc., because the object of thought (as "content" of thought) is less than thought. Such a conception of God is a manufactured idea, an idol.

The Only Way to God is the Transcendence of individual perception, the abandonment of individual perception, which leads to a Free Open Boundless Perception, which can Expand into the Real, Experience the Real.

God Is the Ultimate Reality. God Is Everywhere, "Embraces" and "Pervades" Everything. We exist because we take Substance from His Substance. We live, think, feel, "use" the body, Thanks to His Own Power... We Exist and Live in God, as we exist and live in the air, which we understand its existence indirectly, from our breath, the wind, and others activities.

When we Let God Lead Us (God Becomes "Nature"), and trust our "Nature", then all that is required is Direct Active Constant Attention to what is "Happening", Living in Real Time, in the Absolute Present, and to react where our "Nature" calls us. This means Following the Ancient Stream of Life. This is the Ancient Path of the Wise, the Path of Light, in all religions.

...

The Way to God

God is not a concept, but a reality. A reality that transcends and encompasses all that exists, all that is perceived, and all that is thought. A reality that is infinite, eternal, and ineffable. A reality that is the source and the goal of all existence.

But how can we know God? How can we approach the infinite reality that is beyond our finite perception and comprehension? How can we experience the reality that is not an object of thought, but the very ground of thought?

The answer is not in thinking, but in transcending. Not in reasoning, but in realizing. Not in defining, but in dissolving. Not in grasping, but in letting go.

To know God, we have to transcend our individual perception, which is limited by our senses, our mind, our ego, and our culture. We have to abandon our attachment to our personal identity, our opinions, our beliefs, and our preferences. We have to open ourselves to a free, open, boundless perception, which can expand into the real, experience the real.

To know God, we have to realize that we are not separate from God, but one with God. We are not creatures of God, but expressions of God. We are not parts of God, but manifestations of God. We are not images of God, but reflections of God.

To know God, we have to dissolve our sense of duality, which creates the illusion of separation between us and God, between us and others, between us and nature. We have to recognize that there is only one reality, one substance, one power, one life, one love. We have to see that everything is God, and God is everything.

To know God, we have to let go of our will, our desire, our ambition, and our agenda. We have to surrender to the will of God, which is the natural order of things. We have to trust our nature, which is the expression of God's nature. We have to follow the ancient stream of life, which is the path of wisdom.

To know God, we have to live in the present moment, which is the only reality. We have to be attentive to what is happening here and now, without judgment or expectation. We have to respond to what our nature calls us to do, without fear or hesitation. We have to be spontaneous, authentic, and creative.

This is the way to God. This is the way to truth. This is the way to joy. This is the way to peace.

...

Spiritual Ideas

The Essence of God, Exploring Infinite Reality:

We must delve into the concept of God as an Infinite Reality. In this objective exploration, we must understand the nature of God, the transcendence of individual perception, and the profound connection between humanity and the Ultimate Reality.

Defining God's Existence:

God, as the Infinite Reality, defies being reduced to an object of thought. It is crucial to acknowledge that God cannot be confined to human attributes or conceptualized in a limited manner. Any attempt to define God through such attributions would amount to creating an idol, a manufactured idea. Instead, God exists as the Ontological Character, infinitely transcending and encompassing all, including our attempts to comprehend Him.

The Transcendence of Perception:

To truly experience God, one must transcend individual perception. By abandoning the limitations of personal perception, one opens the door to a Free Open Boundless Perception. This expanded perception allows us to connect with the Real, to experience God in His true essence. It is through this transcendence that we can embark on a profound spiritual journey.

God's Ubiquity and Influence:

God is omnipresent, embracing and pervading everything within creation. We exist because we draw our substance from His Substance. Every aspect of our existence, from our thoughts and emotions to the functioning of our bodies, is made possible by His Power. Just as we exist and live in the air, perceiving its existence indirectly through our breath and the wind, we exist and live in God. His presence is all-encompassing, sustaining and guiding our lives.

Walking the Ancient Path:

When we allow God to lead us, He becomes our "Nature." Trusting in this inherent nature, we need only maintain Direct Active Constant Attention to the present moment. By living in real-time, fully immersed in the Absolute Present, we can respond to the call of our true nature. This practice aligns with the Ancient Stream of Life, the timeless path of wisdom found in various religions. It is a path illuminated by light, leading us towards spiritual enlightenment and fulfillment.

Infinite Reality:

By transcending individual perception and embracing a deeper understanding, we can connect with the Ultimate Reality. God's omnipresence and influence are evident in every facet of our existence. By trusting in our inherent nature and living in the present, we align ourselves with the Ancient Path of the Wise. May this knowledge inspire us on our spiritual journeys, as we seek to deepen our connection with the Infinite Reality that is God.

...

Ο Θεός Είναι

Ο Θεός Είναι η Απεριόριστη Πραγματικότητα που Υπάρχει, που έχει, δηλαδή, Οντολογικό Χαρακτήρα. Σαν Απεριόριστη Πραγματικότητα Υπερβαίνει κι Περιλαμβάνει τα Πάντα – ακόμα και την αντίληψη που προσπαθεί να Τον συλλάβει.

Ο Θεός δεν είναι και δεν μπορεί να είναι αντικείμενο σκέψης, στο Οποίο αποδίδεται οποιαδήποτε ιδιότητα, της ύπαρξης, της πανταχού παρουσίας, της παντοδυναμίας, κλπ., κλπ., επειδή το αντικείμενο ης σκέψης (σαν περιεχόμενο» της σκέψης) είναι μικρότερο της σκέψης. Μια τέτοια αντίληψη του Θεού είναι μια κατασκευασμένη ιδέα, ένα είδωλο.

Η Μόνη Οδός Προς Τον Θεό είναι η Υπέρβαση της ατομικής αντίληψης, η εγκατάλειψη της ατομικής αντίληψης, που Οδηγεί σε Μια Ελεύθερη Ανοιχτή Χωρίς Όρια Αντίληψη, που μπορεί να Επεκταθεί στο Πραγματικό, να Βιώσει το Αληθινό.

Ο Θεός Είναι η Ύστατη Πραγματικότητα. Ο Θεός Υπάρχει Παντού, τα «Αγκαλιάζει» και τα «Διαπερνά» Όλα. Υπάρχουμε επειδή παίρνουμε Ουσία από την Ουσία Του. Ζούμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, «χρησιμοποιούμε» το σώμα, Χάρις στην Δική Του Δύναμη… Υπάρχουμε και Ζούμε Μέσα στο Θεό, όπως υπάρχουμε και ζούμε μέσα στον αέρα, που κατανοούμε την ύπαρξή του έμμεσα, από την ανάσα μας, τον άνεμο, κι άλλες δραστηριότητες.

Όταν Αφηνόμαστε στον Θεό να μας Οδηγεί (ο Θεός Γίνεται «Φύση»), κι Εμπιστευόμαστε την «Φύση» μας, τότε το μόνο που απαιτείται είναι Άμεση Ενεργός Συνεχής Προσοχή σε αυτό που «Συμβαίνει», να Ζούμε στον Πραγματικό Χρόνο, στο Απόλυτο Παρόν, και να αντιδρούμε όπου μας καλεί η «Φύση» μας. Αυτό σημαίνει να Ακολουθούμε το Αρχαίο Ρεύμα της Ζωής. Αυτός είναι ο Πανάρχαιος Δρόμος των Σοφών, ο Δρόμος του Φωτός, σε όλες τις θρησκείες.

...

Ο Δρόμος προς τον Θεό

Ο Θεός δεν είναι έννοια, αλλά πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που υπερβαίνει και περικλείει ό,τι υπάρχει, ό,τι γίνεται αντιληπτό και ό,τι νοείται. Μια πραγματικότητα άπειρη, αιώνια και άφατη. Μια πραγματικότητα που είναι η πηγή και ο στόχος κάθε ύπαρξης.

Πώς όμως μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό; Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε την άπειρη πραγματικότητα που είναι πέρα από την πεπερασμένη αντίληψη και κατανόησή μας; Πώς μπορούμε να βιώσουμε την πραγματικότητα που δεν είναι αντικείμενο σκέψης, αλλά το ίδιο το έδαφος της σκέψης;

Η απάντηση δεν είναι στη σκέψη, αλλά στην υπέρβαση. Όχι στο συλλογισμό, αλλά στη συνειδητοποίηση. Όχι στον καθορισμό, αλλά στη διάλυση. Όχι στο να πιάσεις, αλλά στο να αφήσεις.

Για να γνωρίσουμε τον Θεό, πρέπει να υπερβούμε την ατομική μας αντίληψη, η οποία περιορίζεται από τις αισθήσεις μας, το μυαλό μας, το εγώ μας και τον πολιτισμό μας. Πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσκόλληση στην προσωπική μας ταυτότητα, τις απόψεις μας, τις πεποιθήσεις μας και τις προτιμήσεις μας. Πρέπει να ανοιχτούμε σε μια ελεύθερη, ανοιχτή, απεριόριστη αντίληψη, η οποία μπορεί να επεκταθεί στο πραγματικό, να βιώσει το πραγματικό.

Για να γνωρίσουμε τον Θεό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε χωρισμένοι από τον Θεό, αλλά ένα με τον Θεό. Δεν είμαστε πλάσματα του Θεού, αλλά εκφράσεις του Θεού. Δεν είμαστε μέρη του Θεού, αλλά εκδηλώσεις του Θεού. Δεν είμαστε εικόνες του Θεού, αλλά αντανακλάσεις του Θεού.

Για να γνωρίσουμε τον Θεό, πρέπει να διαλύσουμε την αίσθηση της δυαδικότητας, η οποία δημιουργεί την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού μεταξύ μας και του Θεού, μεταξύ μας και των άλλων, μεταξύ μας και της φύσης. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μόνο μία πραγματικότητα, μία ουσία, μία δύναμη, μία ζωή, μία αγάπη. Πρέπει να δούμε ότι τα πάντα είναι Θεός, και ο Θεός είναι τα πάντα.

Για να γνωρίσουμε τον Θεό, πρέπει να αφήσουμε τη θέλησή μας, την επιθυμία μας, τις φιλοδοξίες μας και την ατζέντα μας. Πρέπει να παραδοθούμε στο θέλημα του Θεού, που είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων. Πρέπει να εμπιστευόμαστε τη φύση μας, που είναι η έκφραση της φύσης του Θεού. Πρέπει να ακολουθήσουμε το αρχαίο ρεύμα της ζωής, που είναι το μονοπάτι της σοφίας.

Για να γνωρίσουμε τον Θεό, πρέπει να ζούμε την παρούσα στιγμή, που είναι η μόνη πραγματικότητα. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα, χωρίς κρίση ή προσδοκίες. Πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτό που μας καλεί η φύση μας να κάνουμε, χωρίς φόβο ή δισταγμό. Πρέπει να είμαστε αυθόρμητοι, αυθεντικοί και δημιουργικοί.

Αυτός είναι ο δρόμος προς τον Θεό. Αυτός είναι ο δρόμος προς την αλήθεια. Αυτός είναι ο δρόμος προς τη χαρά. Αυτός είναι ο δρόμος προς την ειρήνη.

...

Πνευματικές Ιδέες

Η Ουσία του Θεού, Εξερευνώντας την Άπειρη Πραγματικότητα:

Πρέπει να εμβαθύνουμε στην έννοια του Θεού ως Άπειρη Πραγματικότητα. Σε αυτήν την αντικειμενική εξερεύνηση, πρέπει να κατανοήσουμε τη φύση του Θεού, την υπέρβαση της ατομικής αντίληψης και τη βαθιά σύνδεση μεταξύ της ανθρωπότητας και της Τελικής Πραγματικότητας.

Καθορισμός της Ύπαρξης του Θεού:

Ο Θεός, ως η Άπειρη Πραγματικότητα, δεν μπορεί να αναχθεί σε αντικείμενο σκέψης. Είναι κρίσιμο να αναγνωρίσουμε ότι ο Θεός δεν μπορεί να περιοριστεί σε ανθρώπινες ιδιότητες ή να εννοηθεί με περιορισμένο τρόπο. Οποιαδήποτε προσπάθεια να οριστεί ο Θεός μέσω τέτοιων αποδόσεων θα ισοδυναμούσε με τη δημιουργία ενός ειδώλου, μιας κατασκευασμένης ιδέας. Αντίθετα, ο Θεός υπάρχει ως ο Οντολογικός Χαρακτήρας, που υπερβαίνει απεριόριστα και περικλείει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών μας να Τον κατανοήσουμε.

Η υπέρβαση της αντίληψης:

Για να βιώσει κανείς αληθινά τον Θεό, πρέπει να υπερβεί την ατομική αντίληψη. Εγκαταλείποντας τους περιορισμούς της προσωπικής αντίληψης, ανοίγει κανείς την πόρτα σε μια Ελεύθερη Ανοιχτή Απεριόριστη Αντίληψη. Αυτή η διευρυμένη αντίληψη μας επιτρέπει να συνδεθούμε με το Πραγματικό, να βιώσουμε τον Θεό στην αληθινή Του ουσία. Είναι μέσα από αυτή την υπέρβαση που μπορούμε να ξεκινήσουμε ένα βαθύ πνευματικό ταξίδι.

Πανταχού παρουσία και επιρροή του Θεού:

Ο Θεός είναι πανταχού παρών, αγκαλιάζει και διαπερνά τα πάντα μέσα στη δημιουργία. Υπάρχουμε γιατί αντλούμε την ουσία μας από την Ουσία Του. Κάθε πτυχή της ύπαρξής μας, από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας μέχρι τη λειτουργία του σώματός μας, γίνεται δυνατή από τη Δύναμή Του. Όπως υπάρχουμε και ζούμε στον αέρα, αντιλαμβανόμενοι την ύπαρξή του έμμεσα μέσω της αναπνοής μας και του ανέμου, υπάρχουμε και ζούμε στον Θεό. Η παρουσία του είναι καθολική, συντηρεί και καθοδηγεί τη ζωή μας.

Περπατώντας στο αρχαίο μονοπάτι:

Όταν επιτρέπουμε στον Θεό να μας οδηγήσει, γίνεται η «Φύση» μας. Έχοντας εμπιστοσύνη σε αυτήν την εγγενή φύση, χρειάζεται μόνο να διατηρήσουμε την Άμεση Ενεργή Σταθερή Προσοχή στην παρούσα στιγμή. Ζώντας σε πραγματικό χρόνο, πλήρως βυθισμένοι στο Απόλυτο Παρόν, μπορούμε να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της αληθινής μας φύσης. Αυτή η πρακτική ευθυγραμμίζεται με το Αρχαίο Ρεύμα της Ζωής, το διαχρονικό μονοπάτι της σοφίας που βρίσκεται σε διάφορες θρησκείες. Είναι ένα μονοπάτι που φωτίζεται από το φως, που μας οδηγεί προς την πνευματική φώτιση και την ολοκλήρωση.

Άπειρη πραγματικότητα:

Υπερβαίνοντας την ατομική αντίληψη και αγκαλιάζοντας μια βαθύτερη κατανόηση, μπορούμε να συνδεθούμε με την Απόλυτη Πραγματικότητα. Η πανταχού παρουσία και η επιρροή του Θεού είναι εμφανείς σε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας. Εμπιστευόμενοι στην εγγενή μας φύση και ζώντας στο παρόν, ευθυγραμμιζόμαστε με το Αρχαίο Μονοπάτι του Σοφού. Είθε αυτή η γνώση να μας εμπνεύσει στα πνευματικά μας ταξίδια, καθώς επιδιώκουμε να εμβαθύνουμε τη σύνδεσή μας με την Άπειρη Πραγματικότητα που είναι ο Θεός.

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES