How we communicate with God: The True Divine Communion
As far as I perceive (with whatever little powers of understanding I
have) GOD is a Living Presence that Embraces All and on Whom (Presence) Rests
Everything, every being, every living presence. GOD Reveals Himself Within us
as an Omnipresence that Embraces us, Transcends us and Spreads Without
Limits... He is revealed when we abandon the divisive thinking and all the
activities that "distance" us...
GOD is not outside of us, "opposite" us, an
"object" - this is only a mental conception, an image of our
thought... This is not the way to "Find" GOD.
So, if we feel "like this" the Presence of GOD, as This
Living Power that Surrounds us, Supports us and Leads us to Completion... then
what is the problem?
It is simply a matter of choice whether we will turn to GOD or whether
we will turn to "other activities".
It is not possible on the one hand to want to approach GOD and on the
other hand to be consumed in vain activities.
We must face the problem with absolute honesty and without evasion.
Let's see what we really want. It is not possible to Ascend to GOD, to the Holy
Space of Reality where THERE IS ONLY GOD, where there is no ego, selfish
activity and on the other hand we want to "preserve" the ego.
Isn't it written? He who wants to save his life IN GOD will lose it on
the "earth"... and he who will save his life in the "world"
will lose it before GOD.
If We Approach GOD Simply, Humbly, With Sincerity, everything falls
into Order, the Way Opens, and Eternity Spreads before us. If we want to Find
GOD through the ego - while maintaining our ego - we will not get far, because
whatever we find will be nothing more than a "projection" of our
thinking, our desires, our imagination.
When we Approach God truly, as the Living Presence that Surrounds us,
Embraces us, Now, Here, then there is TRUE DIVINE COMMUNION, Living Communication, LOVE, that unites All, REAL
CONTACT WITH GOD, TRUE EXPERIENCE OF GOD... then All the Prayers, even the
"sigh of the soul" that says "My God", dissolve into
SILENCE... We need not say anything, we need not do anything, WE ARE ONE WITH
THE BELOVED FATHER... every thought, every word, is unnecessary noise. …
There is no "Way" to GOD, no spiritual efforts, techniques,
nothing... all is unnecessary. ONLY LOVE IS NEEDED... It is LOVE that Bridges,
that Unites, that Communicates... THERE IS NOTHING BUT LOVE...
…
Πώς επικοινωνούμε με τον Θεό: Η Αληθινή Θεία Κοινωνία
Από όσο αντιλαμβάνομαι (με τις όποιες μικρές
δυνάμεις κατανόησης έχω) ο ΘΕΟΣ Είναι Ζωντανή Παρουσία που τα Αγκαλιάζει Όλα
και στην Οποία (Παρουσία) Στηρίζονται Όλα, κάθε ον, κάθε ζωντανή παρουσία. Ο
ΘΕΟΣ Αποκαλύπτεται Μέσα μας σαν Πανταχού Παρουσία που μας Αγκαλιάζει, μας
Υπερβαίνει κι Απλώνεται Χωρίς Όρια… Αποκαλύπτεται όταν εγκαταλείπουμε την
διαχωριστική σκέψη κι όλες τις δραστηριότητες που μας «απομακρύνουν»…
Ο ΘΕΟΣ Δεν Είναι έξω από εμάς, «απέναντί» μας, ένα
«αντικείμενο» - αυτό είναι μόνον νοητική σύλληψη, ένα είδωλο της σκέψης μας…
Δεν είναι αυτός ο δρόμος να «Βρούμε» τον ΘΕΟ.
Αν λοιπόν νοιώθουμε «έτσι» την Παρουσία του ΘΕΟΥ,
σαν Αυτή την Ζωντανή Δύναμη που μας Περιβάλει, μας Στηρίζει και μας Οδηγεί στην
Ολοκλήρωση… τότε ποιο είναι το πρόβλημα;
Είναι απλά θέμα επιλογής αν θα Στραφούμε στον ΘΕΟ
ή αν θα στραφούμε σε «άλλες δραστηριότητες».
Δεν είναι δυνατόν από την μια να θέλουμε να
Προσεγγίσουμε τον ΘΕΟ κι από την άλλη μεριά να καταναλωνόμαστε σε μάταιες
δραστηριότητες.
Πρέπει να σταθούμε απέναντι στο πρόβλημα με
απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς υπεκφυγές. Να δούμε τι θέλουμε πραγματικά. Δεν
γίνεται να Ανυψωθούμε στο ΘΕΟ, στον Ιερό Χώρο της Πραγματικότητας όπου ΥΠΑΡΧΕΙ
ΜΟΝΟΝ ΘΕΟΣ, όπου δεν υπάρχει εγώ, εγωιστική δραστηριότητα κι από την άλλη να
θέλουμε να «διατηρήσουμε» το εγώ.
Τάχα δεν είναι γραμμένο; Αυτός που θέλει να σώσει
την ζωή του Μέσα στον ΘΕΟ θα την χάσει στη «γη»… κι αυτός που θα σώσει την ζωή
του στο «κόσμο» θα την χάσει μπροστά στο ΘΕΟ.
Αν Προσεγγίζουμε τον ΘΕΟ Απλά, Ταπεινά, με
Ειλικρίνεια, όλα μπαίνουν σε Τάξη, ο Δρόμος Ανοίγει, κι η Αιωνιότητα Απλώνεται
μπροστά μας. Αν θέλουμε να Βρούμε τον ΘΕΟ μέσα από το εγώ - διατηρώντας το εγώ
μας – δεν θα φτάσουμε μακριά, γιατί ό,τι κι αν βρούμε δεν θα είναι παρά μια
«προβολή» της σκέψης μας, των επιθυμιών μας, της φαντασίας μας.
Όταν Προσεγγίζουμε τον Θεό πραγματικά, σαν την
Ζωντανή Παρουσία που μας Περιβάλει, μας Αγκαλιάζει, Τώρα, Εδώ, τότε υπάρχει
ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, Ζωντανή Επικοινωνία, ΑΓΑΠΗ, που τα Ενώνει Όλα,
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ… τότε Όλες οι
Προσευχές, ακόμη κι ο «αναστεναγμός της
ψυχής» που λέει «Θεέ μου», διαλύονται στην ΣΙΩΠΗ… Δεν χρειάζεται να πούμε
τίποτα, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΑΤΕΡΑ…
κάθε σκέψη, κάθε λέξη, είναι περιττή φασαρία…
Δεν Υπάρχει «Δρόμος» προς τον ΘΕΟ, δεν υπάρχουν
πνευματικές προσπάθειες, τεχνικές, τίποτα… όλα είναι περιττά. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ
ΑΓΑΠΗ… Είναι η ΑΓΑΠΗ που Γεφυρώνει, που Ενώνει, που Κοινωνεί… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ…