Esoterism Academy: Supreme Wisdom: A Philosophical Essay

Saturday, September 30, 2023

Supreme Wisdom: A Philosophical Essay

What is the nature of reality? What is the source of knowledge? What is the meaning of life? These are some of the questions that have fascinated philosophers for centuries, and that still challenge us today. In this essay, I will explore a perspective that claims to offer a radical answer to these questions, based on the concept of Supreme Wisdom.

Supreme Wisdom, according to this perspective, is not a set of doctrines, principles, or rules that can be learned, taught, or applied. It is not a product of reason, logic, or evidence. It is not a goal to be achieved, a state to be attained, or a quality to be possessed. It is not even a word that can be defined or explained.

Supreme Wisdom is an experience of stillness, of silence, of emptiness. It is an awareness of the ultimate reality that transcends all forms, names, and distinctions. It is an intuition of the oneness of consciousness that underlies all phenomena. It is a realization of the nothingness that is the source and substance of everything.

Supreme Wisdom is not something that can be acquired or lost, gained or given up, increased or decreased. It is always present, always available, always accessible. It is our true nature, our original face, our essential being. It is what we are before we think we are anything else.

But how can we experience Supreme Wisdom? How can we recognize it in ourselves and in others? How can we express it in words and actions? These are the questions that this perspective tries to address, using various methods, techniques, and practices. Some of these methods are:

- Meditation: A practice of focusing the mind on a single object, such as the breath, a mantra, a sound, or an image, in order to calm the thoughts and emotions and cultivate concentration and awareness.

- Contemplation: A practice of reflecting on a certain topic, such as the nature of reality, the origin of suffering, the meaning of existence, or the qualities of wisdom, in order to deepen the understanding and insight.

- Inquiry: A practice of questioning oneself and others about one's beliefs, assumptions, opinions, and experiences, in order to challenge the ego and reveal the truth.

- Dialogue: A practice of engaging in a respectful and honest conversation with others who share a similar interest in exploring Supreme Wisdom, in order to exchange ideas and perspectives and learn from each other.

- Paradox: A practice of using seemingly contradictory or absurd statements or stories, such as koans, riddles, or anecdotes, in order to provoke the mind and break through the limitations of logic and language.

- Poetry: A practice of using creative and expressive language, such as metaphors, similes, symbols, or images, in order to convey the beauty and mystery of Supreme Wisdom.

- Art: A practice of using various forms of visual or auditory expression, such as painting, sculpture, music, or dance, in order to manifest the harmony and diversity of Supreme Wisdom.

These methods are not mutually exclusive or exhaustive. They are not meant to be followed rigidly or dogmatically. They are not ends in themselves or guarantees of success. They are only tools that can help us approach Supreme Wisdom from different angles and dimensions. They are only pointers that can direct us to the ultimate reality that cannot be pointed at.

The experience of Supreme Wisdom is not dependent on any method or technique. It is not restricted by any time or place. It is not limited by any culture or tradition. It is not exclusive to any religion or philosophy. It is not reserved for any person or group. It is open to anyone who has the sincere desire and willingness to seek it.

But why should we seek Supreme Wisdom? What benefits does it offer? What implications does it have? These are some of the questions that this perspective tries to answer by highlighting some aspects of Supreme Wisdom:

- Peace: Supreme Wisdom brings peace to the mind and heart by dissolving all conflicts and contradictions within oneself and with others. It frees one from attachment to desires and aversions, from identification with thoughts and emotions, from dependence on conditions and circumstances. It allows one to accept what is, to appreciate what one has, to enjoy what one does. It enables one to live in harmony with oneself, with others, with nature, with reality.

- Joy: Supreme Wisdom brings joy to the soul by revealing all beauty and wonder within oneself and around oneself. It fills one with gratitude for the gift of life, with awe for the mystery of existence, with love for the essence of everything. It inspires one to create what is good, to share what is valuable, to celebrate what is meaningful. It empowers one to express oneself fully, to connect with others deeply, to contribute to reality positively.

- Freedom: Supreme Wisdom brings freedom to the spirit by transcending all boundaries and limitations imposed by oneself and by others. It liberates one from ignorance and delusion, from fear and doubt, from guilt and shame. It allows one to see what is true, to know what is real, to be what one is. It enables one to choose what is right, to act what is wise, to change what is possible.

- Compassion: Supreme Wisdom brings compassion to the world by awakening all empathy and kindness within oneself and towards oneself. It heals one from pain and suffering, from anger and hatred, from greed and selfishness. It allows one to feel what others feel, to understand what others think, to respect what others are. It enables one to help what others need, to support what others want, to serve what others deserve.

These aspects of Supreme Wisdom are not separate or independent. They are interrelated and interdependent. They are expressions and manifestations of the same reality. They are facets and dimensions of the same experience. They are qualities and characteristics of the same being.

Supreme Wisdom is not a concept or a theory. It is not a doctrine or a dogma. It is not a belief or a faith.

"Supreme Wisdom" is a profound spiritual or metaphysical experience:

- Stillness, Silence, Emptiness: Supreme Wisdom is characterized by qualities such as stillness, silence, and emptiness. These qualities are often associated with meditation and contemplative practices in various spiritual traditions. They signify a state of inner peace, mental clarity, and freedom from distraction, allowing one to connect with a deeper reality.

- Transcendence of Forms and Names: Supreme Wisdom goes beyond conventional categories and labels. This implies that it transcends the limitations of language and conceptual thinking. In many spiritual and philosophical traditions, this idea relates to the notion that the ultimate truth cannot be fully described or defined using ordinary language.

- Oneness of Consciousness: Supreme Wisdom involves an intuition or realization of the oneness of consciousness underlying all phenomena. This is a common theme in many mystical and spiritual teachings, where it is believed that individual consciousness merges with a universal or cosmic consciousness, resulting in a profound sense of unity and interconnectedness.

- Nothingness as Source: Supreme Wisdom is a realization of the nothingness that is the source and substance of everything. This concept aligns with philosophical and spiritual ideas about the void or emptiness as the primordial source of existence, as seen in concepts like the Tao in Taoism or the Void in certain Buddhist traditions. It suggests that from this apparent nothingness, all things arise.

Supreme Wisdom is not something that can be described or explained. It can only be experienced and realized. It can only be pointed at and hinted at. It can only be approached and approximated. It can only be sought and found.

Supreme Wisdom is the ultimate goal of philosophy, the highest aim of life, the deepest meaning of existence. Supreme Wisdom is the essence of who we are, the core of what we are, the heart of why we are.

Supreme Wisdom is here and now, within and without, everywhere and nowhere.

Supreme Wisdom is this.

...

Υπέρτατη Σοφία: Ένα Φιλοσοφικό Δοκίμιο

Ποια είναι η φύση της πραγματικότητας; Ποια είναι η πηγή της γνώσης; Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που γοήτευαν τους φιλοσόφους εδώ και αιώνες, και που μας προκαλούν ακόμα και σήμερα. Σε αυτό το δοκίμιο, θα διερευνήσουμε μια προοπτική που ισχυρίζεται ότι προσφέρει μια ριζική απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, βασισμένη στην έννοια της Υπέρτατης Σοφίας.

Η Υπέρτατη Σοφία, σύμφωνα με αυτή την προοπτική, δεν είναι ένα σύνολο δογμάτων, αρχών ή κανόνων που μπορούν να μαθευτούν, να διδαχθούν ή να εφαρμοστούν. Δεν είναι προϊόν λόγου, λογικής ή αποδείξεων. Δεν είναι ένας στόχος που πρέπει να επιτευχθεί, μια κατάσταση που πρέπει να επιτευχθεί ή μια ποιότητα που πρέπει να κατέχετε. Δεν είναι καν μια λέξη που μπορεί να οριστεί ή να εξηγηθεί.

Η Υπέρτατη Σοφία είναι μια εμπειρία ακινησίας, σιωπής, κενού. Είναι μια επίγνωση της απόλυτης πραγματικότητας που ξεπερνά κάθε μορφή, ονόματα και διακρίσεις. Είναι μια διαίσθηση της ενότητας της συνείδησης που βρίσκεται κάτω από όλα τα φαινόμενα. Είναι η συνειδητοποίηση του τίποτα που είναι η πηγή και η ουσία των πάντων.

Η Υπέρτατη Σοφία δεν είναι κάτι που μπορεί να αποκτηθεί ή να χαθεί, να αποκτηθεί ή να αποριφθεί, να αυξηθεί ή να μειωθεί. Είναι πάντα παρόν, πάντα διαθέσιμο, πάντα προσβάσιμο. Είναι η αληθινή μας φύση, το αρχικό μας πρόσωπο, η ουσιαστική μας ύπαρξη. Είναι αυτό που είμαστε πριν σκεφτούμε ότι είμαστε οτιδήποτε άλλο.

Αλλά πώς μπορούμε να βιώσουμε την Υπέρτατη Σοφία; Πώς μπορούμε να το αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας και στους άλλους; Πώς μπορούμε να το εκφράσουμε με λόγια και πράξεις; Αυτά είναι τα ερωτήματα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει αυτή η προοπτική, χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους, τεχνικές και πρακτικές. Μερικές από αυτές τις μεθόδους είναι:

- Διαλογισμός: Μια πρακτική εστίασης του νου σε ένα μεμονωμένο αντικείμενο, όπως η αναπνοή, ένα μάντρα, ένας ήχος ή μια εικόνα, προκειμένου να ηρεμήσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα και να καλλιεργήσει συγκέντρωση και επίγνωση.

- Ενατένιση: Μια πρακτική στοχασμού για ένα συγκεκριμένο θέμα, όπως η φύση της πραγματικότητας, η προέλευση του πόνου, το νόημα της ύπαρξης ή οι ιδιότητες της σοφίας, προκειμένου να εμβαθύνει την κατανόηση και τη διορατικότητα.

- Έρευνα: Μια πρακτική αμφισβήτησης του εαυτού και των άλλων σχετικά με τις πεποιθήσεις, τις υποθέσεις, τις απόψεις και τις εμπειρίες του, προκειμένου να αμφισβητήσει το εγώ και να αποκαλύψει την αλήθεια.

- Διάλογος: Μια πρακτική συμμετοχής σε μια σεβαστή και ειλικρινή συζήτηση με άλλους που μοιράζονται το ίδιο ενδιαφέρον για την εξερεύνηση της Υπέρτατης Σοφίας, προκειμένου να ανταλλάξουν ιδέες και προοπτικές και να μάθουν ο ένας από τον άλλο.

- Παράδοξο: Μια πρακτική χρήσης φαινομενικά αντιφατικών ή παράλογων δηλώσεων ή ιστοριών, όπως κοάν, αινίγματα ή ανέκδοτα, προκειμένου να προκαλέσει το μυαλό και να ξεπεράσει τους περιορισμούς της λογικής και της γλώσσας.

- Ποίηση: Μια πρακτική χρήσης δημιουργικής και εκφραστικής γλώσσας, όπως μεταφορές, παρομοιώσεις, σύμβολα ή εικόνες, προκειμένου να μεταδοθεί η ομορφιά και το μυστήριο της Υπέρτατης Σοφίας.

- Τέχνη: Μια πρακτική χρήσης διαφόρων μορφών οπτικής ή ακουστικής έκφρασης, όπως ζωγραφική, γλυπτική, μουσική ή χορός, προκειμένου να εκδηλωθεί η αρμονία και η διαφορετικότητα της Υπέρτατης Σοφίας.

Αυτές οι μέθοδοι δεν είναι αμοιβαία αποκλειστικές ή εξαντλητικές. Δεν προορίζονται να ακολουθούνται αυστηρά ή δογματικά. Δεν είναι αυτοσκοποί ούτε εγγυήσεις επιτυχίας. Είναι μόνο εργαλεία που μπορούν να μας βοηθήσουν να προσεγγίσουμε την Υπέρτατη Σοφία από διαφορετικές οπτικές γωνίες και διαστάσεις. Είναι μόνο δείκτες που μπορούν να μας κατευθύνουν στην απόλυτη πραγματικότητα, στην οποία δεν μπορούμε να δείξουμε.

Η εμπειρία της Υπέρτατης Σοφίας δεν εξαρτάται από καμία μέθοδο ή τεχνική. Δεν περιορίζεται από κανέναν χρόνο ή τόπο. Δεν περιορίζεται από κανένα πολιτισμό ή παράδοση. Δεν είναι αποκλειστικό σε καμία θρησκεία ή φιλοσοφία. Δεν προορίζεται για κανένα άτομο ή ομάδα. Είναι ανοιχτό σε όποιον έχει την ειλικρινή επιθυμία και διάθεση να το αναζητήσει.

Αλλά γιατί πρέπει να αναζητήσουμε την Υπέρτατη Σοφία; Τι οφέλη προσφέρει; Τι επιπτώσεις έχει; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία αυτή η προοπτική προσπαθεί να απαντήσει, επισημαίνοντας ορισμένες πτυχές της Υπέρτατης Σοφίας:

- Ειρήνη: Η Υπέρτατη Σοφία φέρνει ειρήνη στο μυαλό και την καρδιά διαλύοντας όλες τις συγκρούσεις και αντιφάσεις μέσα στον εαυτό του και με τους άλλους. Απαλλάσσει κάποιον από την προσκόλληση στις επιθυμίες και τις αποστροφές, από την ταύτιση με τις σκέψεις και τα συναισθήματα, από την εξάρτηση από συνθήκες και περιστάσεις. Επιτρέπει σε κάποιον να αποδεχτεί αυτό που είναι, να εκτιμήσει αυτό που έχει, να απολαύσει αυτό που κάνει. Δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να ζήσει σε αρμονία με τον εαυτό του, με τους άλλους, με τη φύση, με την πραγματικότητα.

- Χαρά: Η Υπέρτατη Σοφία φέρνει χαρά στην ψυχή αποκαλύπτοντας όλη την ομορφιά και το θαύμα μέσα στον εαυτό του και γύρω από τον εαυτό του. Γεμίζει με ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής, με δέος για το μυστήριο της ύπαρξης, με αγάπη για την ουσία των πάντων. Εμπνέει κάποιον να δημιουργεί ό,τι είναι καλό, να μοιράζεται ό,τι είναι πολύτιμο, να γιορτάζει αυτό που έχει νόημα. Δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να εκφραστεί πλήρως, να συνδεθεί βαθιά με τους άλλους, να συνεισφέρει θετικά στην πραγματικότητα.

- Ελευθερία: Η Υπέρτατη Σοφία φέρνει ελευθερία στο πνεύμα υπερβαίνοντας όλα τα όρια και τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τον εαυτό του και από τους άλλους. Απελευθερώνει κάποιον από την άγνοια και την αυταπάτη, από τον φόβο και την αμφιβολία, από την ενοχή και την ντροπή. Επιτρέπει σε κάποιον να δει τι είναι αληθινό, να μάθει τι είναι πραγματικό, να είναι αυτό που είναι. Δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να επιλέξει αυτό που είναι σωστό, να ενεργήσει αυτό που είναι σοφό, να αλλάξει αυτό που είναι δυνατό.

- Συμπόνια: Η Υπέρτατη Σοφία φέρνει συμπόνια στον κόσμο ξυπνώντας όλη την ενσυναίσθηση και την καλοσύνη μέσα στον εαυτό του και προς τον εαυτό του. Θεραπεύει κάποιον από πόνο και βάσανα, από θυμό και μίσος, από απληστία και εγωισμό. Επιτρέπει σε κάποιον να νιώσει αυτό που νιώθουν οι άλλοι, να καταλάβει τι σκέφτονται οι άλλοι, να σεβαστεί αυτό που είναι οι άλλοι. Δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να βοηθήσει αυτό που χρειάζονται οι άλλοι, να υποστηρίξει αυτό που θέλουν οι άλλοι, να υπηρετήσει αυτό που αξίζουν οι άλλοι.

Αυτές οι πτυχές της Υπέρτατης Σοφίας δεν είναι ξεχωριστές ή ανεξάρτητες. Είναι αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα. Είναι εκφράσεις και εκδηλώσεις της ίδιας πραγματικότητας. Είναι όψεις και διαστάσεις της ίδιας εμπειρίας. Είναι ιδιότητες και χαρακτηριστικά του ίδιου όντος.

Η Υπέρτατη Σοφία δεν είναι έννοια ή θεωρία. Δεν είναι θεώρηση ή δόγμα. Δεν είναι πεποίθηση ή πίστη.

Η «Υπέρτατη Σοφία» είναι μια βαθιά πνευματική ή μεταφυσική εμπειρία:

- Ακινησία, Σιωπή, Κενότητα: Η Υπέρτατη Σοφία χαρακτηρίζεται από ιδιότητες όπως η ησυχία, η σιωπή και το κενό. Αυτές οι ιδιότητες συνδέονται συχνά με το διαλογισμό και τις στοχαστικές πρακτικές σε διάφορες πνευματικές παραδόσεις. Σηματοδοτούν μια κατάσταση εσωτερικής γαλήνης, διανοητικής διαύγειας και ελευθερίας από περισπασμούς, επιτρέποντας σε κάποιον να συνδεθεί με μια βαθύτερη πραγματικότητα.

- Υπέρβαση των μορφών και των ονομάτων: Η Υπέρτατη Σοφία υπερβαίνει τις συμβατικές κατηγορίες και ετικέτες. Αυτό σημαίνει ότι υπερβαίνει τους περιορισμούς της γλώσσας και της εννοιολογικής σκέψης. Σε πολλές πνευματικές και φιλοσοφικές παραδόσεις, αυτή η ιδέα σχετίζεται με την ιδέα ότι η απόλυτη αλήθεια δεν μπορεί να περιγραφεί ή να οριστεί πλήρως χρησιμοποιώντας τη συνηθισμένη γλώσσα.

- Ενότητα Συνείδησης: Η Υπέρτατη Σοφία περιλαμβάνει μια διαίσθηση ή συνειδητοποίηση της ενότητας της συνείδησης που βρίσκεται κάτω από όλα τα φαινόμενα. Αυτό είναι ένα κοινό θέμα σε πολλές μυστικιστικές και πνευματικές διδασκαλίες, όπου πιστεύεται ότι η ατομική συνείδηση συγχωνεύεται με μια καθολική ή κοσμική συνείδηση, με αποτέλεσμα μια βαθιά αίσθηση ενότητας και διασύνδεσης.

- Το τίποτα ως Πηγή: Η Υπέρτατη Σοφία είναι μια συνειδητοποίηση του τίποτα που είναι η πηγή και η ουσία των πάντων. Αυτή η έννοια ευθυγραμμίζεται με τις φιλοσοφικές και πνευματικές ιδέες για το κενό ή την αδειοσύνη ως την αρχέγονη πηγή ύπαρξης, όπως φαίνεται σε έννοιες όπως το Τάο στον Ταοϊσμό ή το Κενό σε ορισμένες βουδιστικές παραδόσεις. Υποδηλώνει ότι από αυτό το φαινομενικό τίποτα, προκύπτουν όλα τα πράγματα.

Η Υπέρτατη Σοφία δεν είναι κάτι που μπορεί να περιγραφεί ή να εξηγηθεί. Μπορεί μόνο να βιωθεί και να πραγματοποιηθεί. Μπορεί μόνο να υποδειχθεί και να υπονοηθεί. Μπορεί μόνο να πλησιαστεί και να προσεγγιστεί. Μπορεί μόνο να αναζητηθεί και να βρεθεί.

Η Υπέρτατη Σοφία είναι ο απώτερος στόχος της φιλοσοφίας, ο υψηλότερος σκοπός της ζωής, το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης. Η Υπέρτατη Σοφία είναι η ουσία αυτού που είμαστε, ο πυρήνας αυτού που είμαστε, η καρδιά του γιατί είμαστε.

Η Υπέρτατη Σοφία είναι εδώ και τώρα, μέσα και έξω, παντού και πουθενά.

Η Υπέρτατη Σοφία είναι αυτό!

The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection

In the Vast Tapestry of Existence, where the Universe breathes life into all beings and bestows each with an essence of the divine, there exists a subtle force—one that appears not as an entity of its own but as a shadow. This is the shadow of selfishness, a veil that, once cast over our soul, obscures the radiance of our true nature. It is not a sin to fall into its embrace; it is not an inherent flaw or moral failing. No, selfishness is something more profound, more tragic. It is an infinite sadness—a sorrow for the life that could have been but is not, for the joy that could have blossomed but withered instead, for the love that could have embraced the world but turned inward, cold and withdrawn.

This shadow is the antithesis of our innermost essence. Each of us, at the core, is an emanation of light, a unique and vibrant note in the grand symphony of creation. Our souls yearn to express the fullness of life, to experience the world through a prism of interconnectedness. But when consciousness slips into ego, when we focus solely on our own desires and needs, the shadow of selfishness begins to take form. And like a black hole in the cosmic expanse, it swallows the light, drawing our thoughts, emotions, and actions into an ever-tightening spiral of isolation.

Selfishness is not mere self-interest. It is not the healthy pursuit of personal well-being or the mindful tending to one’s own garden. Instead, it is the forsaking of the shared and the universal in favor of the narrow and the personal. It is a contraction of the soul, a withdrawal from the boundless ocean of existence into a small, arid island of “me” and “mine.” When selfishness reigns, the world beyond ourselves becomes irrelevant, the needs of others become secondary, and the call of our true essence—one that seeks unity and wholeness—is muted, drowned out by the cries of egoic craving.

The Nature of the Shadow

Selfishness manifests as a desert within the soul—a barren place devoid of growth, where seeds of compassion and empathy lie dormant beneath parched soil. It casts a frost upon the heart, numbing our senses to the beauty and suffering around us. Like a shadow that spreads at twilight, it creeps slowly and almost imperceptibly, until we are ensnared in darkness. Yet, despite its chilling grip, selfishness is not inherently evil. It is, at its root, a form of ignorance—a forgetting of our deeper self, a forgetting that we are not separate but part of an interconnected whole

The shadow of selfishness is like a cloud that obscures the sun. The sun’s brilliance does not diminish; it remains constant, unchanging. But for those beneath the cloud’s shadow, the world becomes dim, the colors muted. So it is with our soul. When selfishness takes hold, our vision becomes clouded, and we see only through the narrow lens of self-importance. Our perception of the world becomes distorted, and we move through life blind to the possibilities for connection and transcendence.

The Infinite Sadness of Selfishness

This slipping into the shadow is not a crime against morality but a tragedy of being—a loss of potential. For every moment spent in selfish pursuits, there is a corresponding moment of lost opportunity: an opportunity to extend kindness, to create beauty, to experience the sublime joy that arises from being a part of something greater than oneself. The sadness of selfishness is the sadness of watching a flower wither without ever knowing it could have bloomed. It is the sadness of a melody that goes unsung, a dance that is never danced.

Imagine a world where every soul radiates with the light of generosity and love, where each being moves not as a solitary figure but as part of a celestial dance, interweaving and intermingling. In such a world, the boundaries between self and other dissolve, and the very concept of selfishness would seem alien, inconceivable. But in the world as we know it, selfishness is all too familiar. It is a shadow that lurks in every heart, a temptation that whispers of gain at the cost of others’ loss. And when we succumb, it is as though a small part of our spirit withers.

The pain of selfishness is not always immediately apparent. It may appear to bring gain—wealth, power, status—but these are hollow victories. The deeper truth is that with every selfish act, with every thought that narrows to “I” and “me,” we distance ourselves from the source of true fulfillment. We become strangers in the house of our own being, unaware that the riches we seek externally pale in comparison to the boundless treasure that lies within.

Beyond the Shadow: A Path to Awakening

To move beyond the shadow of selfishness is not a matter of self-denial or asceticism. It is, rather, a journey of remembrance—remembering who we truly are. We are not isolated individuals, struggling against the world and one another. We are the world; we are one another. Our essence is a drop of the same ocean, a spark of the same divine fire. When we remember this, the shadow loses its grip. The ego relaxes, and selfishness fades, not through force or suppression, but through the gentle unfolding of understanding.

In the depths of our being, beneath the layers of conditioning and habit, there is a wellspring of compassion and love that seeks to flow outward, to touch others, to create and to nurture. This is our true nature, our highest potential. The practice of selflessness, then, is not a moral obligation or a duty; it is a liberation. It is the freeing of our spirit from the confines of the small self, the breaking of the chains that bind us to suffering and separation.

The journey from selfishness to selflessness is not easy. It requires vigilance, for the shadow is subtle and persistent. It disguises itself as prudence, as self-preservation, as reason. It tells us that to give is to lose, that to serve is to submit, that to open our hearts is to invite pain. But these are illusions born of fear. The truth is that in giving, we receive; in serving, we are uplifted; in opening our hearts, we become invulnerable, for we no longer cling to the fragile ego but rest in the strength of the universal self.

A World Transformed

If each of us were to turn away from the shadow, if we were to cast off the cloak of selfishness and stand once more in the light of our true nature, the world itself would be transformed. The deserts of the soul would bloom, the frost would melt, and the black shadows that once marred the beauty of existence would dissolve into nothingness. What would remain is a world of shared joy, a world of unity in diversity, a world where each being recognizes itself in the other.

And so, the call is not to wage war against selfishness but to awaken from its dream. The call is to remember, to return to the source, to reclaim the light that is our birthright. In doing so, we do not merely transcend the shadow of selfishness; we transcend all shadows. We become the radiant beings we were always meant to be—expressions of the infinite, shining forth in love, compassion, and wisdom.

For the shadow of selfishness is, in the end, but a temporary obscuration. The light it conceals is eternal. And it is this light that, once uncovered, will guide us back to the fullness of life, to the joy that never fades, to the warmth that no frost can touch. In that light, we will find not just ourselves, but the entire universe, reflected in the mirror of our soul.

…

Η Σκιά του εγωισμού: Ένας Μυστικιστικός Προβληματισμός

Στην Απέραντη Ταπισερί της Ύπαρξης, όπου το Σύμπαν αναπνέει ζωή σε όλα τα όντα και χαρίζει στο καθένα μια ουσία του θείου, υπάρχει μια λεπτή δύναμη - μια που εμφανίζεται όχι ως δική της οντότητα αλλά ως σκιά. Αυτή είναι η σκιά του εγωισμού, ένα πέπλο που, μόλις ρίξει την ψυχή μας, κρύβει τη λάμψη της αληθινής μας φύσης. Δεν είναι αμαρτία να πέφτεις στην αγκαλιά του. δεν είναι εγγενές ελάττωμα ή ηθική αποτυχία. Όχι, ο εγωισμός είναι κάτι πιο βαθύ, πιο τραγικό. Είναι μια απέραντη θλίψη - μια λύπη για τη ζωή που θα μπορούσε να ήταν αλλά δεν είναι, για τη χαρά που θα μπορούσε να είχε ανθίσει αλλά μαραίνεται αντ 'αυτού, για την αγάπη που θα μπορούσε να έχει αγκαλιάσει τον κόσμο αλλά στρέφεται προς τα μέσα, ψυχρή και αποτραβηγμένη.

Αυτή η σκιά είναι η αντίθεση της πιο εσώτερης ουσίας μας. Ο καθένας από εμάς, στον πυρήνα, είναι μια εκπομπή φωτός, μια μοναδική και ζωντανή νότα στη μεγαλειώδη συμφωνία της δημιουργίας. Οι ψυχές μας λαχταρούν να εκφράσουν την πληρότητα της ζωής, να βιώσουν τον κόσμο μέσα από ένα πρίσμα διασύνδεσης. Αλλά όταν η συνείδηση γλιστρά στο εγώ, όταν εστιάζουμε αποκλειστικά στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, η σκιά του εγωισμού αρχίζει να σχηματίζεται. Και σαν μια μαύρη τρύπα στην κοσμική έκταση, καταπίνει το φως, παρασύροντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις μας σε μια διαρκώς σφιγμένη σπείρα απομόνωσης.

Ο εγωισμός δεν είναι απλό συμφέρον. Δεν είναι η υγιής επιδίωξη της προσωπικής ευημερίας ή η προσεκτική φροντίδα στον δικό του κήπο. Αντίθετα, είναι η εγκατάλειψη του κοινού και του καθολικού υπέρ του στενού και του προσωπικού. Είναι μια συστολή της ψυχής, μια απόσυρση από τον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης σε ένα μικρό, άνυδρο νησί του «εγώ» και του «δικού μου». Όταν βασιλεύει ο εγωισμός, ο κόσμος πέρα από τον εαυτό μας γίνεται άσχετος, οι ανάγκες των άλλων γίνονται δευτερεύουσες και το κάλεσμα της αληθινής μας ουσίας -που αναζητά ενότητα και ολότητα- σβήνει, πνίγεται από τις κραυγές της εγωικής λαχτάρας.

Η Φύση της Σκιάς

Ο εγωισμός εκδηλώνεται ως μια έρημος μέσα στην ψυχή - ένα άγονο μέρος χωρίς ανάπτυξη, όπου οι σπόροι συμπόνιας και ενσυναίσθησης βρίσκονται κοιμισμένοι κάτω από το ξεραμένο χώμα. Ρίχνει παγωνιά στην καρδιά, μουδιάζοντας τις αισθήσεις μας στην ομορφιά και την ταλαιπωρία γύρω μας. Σαν σκιά που απλώνεται στο λυκόφως, σέρνεται αργά και σχεδόν ανεπαίσθητα, μέχρι που παγιδευόμαστε στο σκοτάδι. Ωστόσο, παρά την ανατριχιαστική λαβή του, ο εγωισμός δεν είναι εγγενώς κακός. Είναι, στη ρίζα του, μια μορφή άγνοιας - μια λήθη του βαθύτερου εαυτού μας, μια λήθη ότι δεν είμαστε ξεχωριστοί αλλά μέρος ενός αλληλένδετου συνόλου.

Η σκιά του εγωισμού είναι σαν ένα σύννεφο που κρύβει τον ήλιο. Η λάμψη του ήλιου δεν μειώνεται. παραμένει σταθερή, αμετάβλητη. Αλλά για όσους βρίσκονται κάτω από τη σκιά του σύννεφου, ο κόσμος γίνεται θαμπός, τα χρώματα σβησμένα. Έτσι είναι και με την ψυχή μας. Όταν επικρατεί ο εγωισμός, το όραμά μας θολώνει και βλέπουμε μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της αυτο-σημασίας. Η αντίληψή μας για τον κόσμο παραμορφώνεται και κινούμαστε στη ζωή τυφλοί απέναντι στις δυνατότητες σύνδεσης και υπέρβασης.

Η απέραντη θλίψη του εγωισμού

Αυτό το γλίστρημα στη σκιά δεν είναι έγκλημα κατά της ηθικής, αλλά μια τραγωδία της ύπαρξης - απώλεια δυνατοτήτων. Για κάθε στιγμή που δαπανάται σε εγωιστικές επιδιώξεις, υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμή χαμένης ευκαιρίας: μια ευκαιρία να επεκτείνεις την καλοσύνη, να δημιουργήσεις ομορφιά, να βιώσεις την υπέροχη χαρά που προκύπτει από το να είσαι μέρος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Η θλίψη του εγωισμού είναι η θλίψη του να βλέπεις ένα λουλούδι να μαραίνεται χωρίς ποτέ να ξέρεις ότι θα μπορούσε να έχει ανθίσει. Είναι η θλίψη μιας μελωδίας που δεν τραγουδιέται, ενός χορού που δεν χορεύεται ποτέ.

Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε ψυχή ακτινοβολεί με το φως της γενναιοδωρίας και της αγάπης, όπου κάθε ον κινείται όχι ως μοναχική φιγούρα αλλά ως μέρος ενός ουράνιου χορού, που συνυφαίνεται και αναμιγνύεται. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τα όρια μεταξύ του εαυτού και του άλλου διαλύονται και η ίδια η έννοια του εγωισμού θα φαινόταν ξένη, ασύλληπτη. Αλλά στον κόσμο όπως τον ξέρουμε, ο εγωισμός είναι πολύ οικείος. Είναι μια σκιά που κρύβεται σε κάθε καρδιά, ένας πειρασμός που ψιθυρίζει το κέρδος σε βάρος της απώλειας των άλλων. Και όταν υποκύπτουμε, είναι σαν να μαραίνεται ένα μικρό μέρος του πνεύματός μας.

Ο πόνος του εγωισμού δεν είναι πάντα άμεσα εμφανής. Μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει κέρδος - πλούτο, δύναμη, θέση - αλλά αυτές είναι κούφιες νίκες. Η βαθύτερη αλήθεια είναι ότι με κάθε εγωιστική πράξη, με κάθε σκέψη που περιορίζεται στο «εγώ» και στο «δικό μου», αποστασιοποιούμαστε από την πηγή της αληθινής εκπλήρωσης. Γινόμαστε ξένοι στο σπίτι της ύπαρξής μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι τα πλούτη που αναζητούμε εξωτερικά ωχριούν σε σύγκριση με τον απεριόριστο θησαυρό που κρύβεται μέσα μας.

Πέρα από τη Σκιά: Ένα Μονοπάτι προς την Αφύπνιση

Το να προχωρήσουμε πέρα από τη σκιά του εγωισμού δεν είναι θέμα αυταπάρνησης ή ασκητισμού. Είναι, μάλλον, ένα ταξίδι ανάμνησης - να θυμόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά. Δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα, που παλεύουμε ενάντια στον κόσμο και ο ένας στον άλλο. Είμαστε ο κόσμος. είμαστε ο ένας κι ο άλλος. Η ουσία μας είναι μια σταγόνα του ίδιου ωκεανού, μια σπίθα της ίδιας θεϊκής φωτιάς. Όταν το θυμόμαστε αυτό, η σκιά χάνει τη λαβή της. Το εγώ χαλαρώνει και ο εγωισμός εξασθενεί, όχι μέσω της βίας ή της καταστολής, αλλά μέσω του απαλού ξεδιπλώματος της κατανόησης.

Στα βάθη της ύπαρξής μας, κάτω από τα στρώματα της προετοιμασίας και της συνήθειας, υπάρχει μια πηγή συμπόνιας και αγάπης που επιδιώκει να ρέει προς τα έξω, να αγγίξει τους άλλους, να δημιουργήσει και να γαλουχήσει. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, οι υψηλότερες δυνατότητές μας. Η πρακτική της ανιδιοτέλειας, λοιπόν, δεν είναι ηθική υποχρέωση ή καθήκον. είναι μια απελευθέρωση. Είναι η απελευθέρωση του πνεύματός μας από τα όρια του μικρού εαυτού, το σπάσιμο των αλυσίδων που μας δένουν με τα βάσανα και τον χωρισμό.

Το ταξίδι από τον εγωισμό στην ανιδιοτέλεια δεν είναι εύκολο. Απαιτεί επαγρύπνηση, γιατί η σκιά είναι λεπτή και επίμονη. Μεταμφιέζεται σε σύνεση, ως αυτοσυντήρηση, ως λογική. Μας λέει ότι το να δίνουμε σημαίνει να χάνουμε, ότι το να υπηρετούμε σημαίνει να υποτασσόμαστε, ότι το να ανοίγουμε την καρδιά μας είναι να προσκαλούμε πόνο. Αλλά αυτές είναι ψευδαισθήσεις που γεννιούνται από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι δίνοντας, λαμβάνουμε. στην υπηρεσία, είμαστε ανεβασμένοι. ανοίγοντας τις καρδιές μας, γινόμαστε άτρωτοι, γιατί δεν κολλάμε πια στο εύθραυστο εγώ, αλλά αναπαυόμαστε στη δύναμη του συμπαντικού εαυτού.

Ένας κόσμος που μεταμορφώθηκε

Αν ο καθένας από εμάς απομακρυνόταν από τη σκιά, αν πετάγαμε τον μανδύα του εγωισμού και στεκόμασταν ξανά στο φως της αληθινής μας φύσης, ο ίδιος ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Οι έρημοι της ψυχής θα άνθιζαν, η παγωνιά θα έλιωνε και οι μαύρες σκιές που κάποτε στιγμάτιζαν την ομορφιά της ύπαρξης θα διαλύονταν στο τίποτα. Αυτό που θα έμενε είναι ένας κόσμος κοινής χαράς, ένας κόσμος ενότητας στη διαφορετικότητα, ένας κόσμος όπου το κάθε ον αναγνωρίζει τον εαυτό του στο άλλο.

Και έτσι, το κάλεσμα δεν είναι να πολεμήσουμε τον εγωισμό αλλά να αφυπνιστούμε από το όνειρό του. Το κάλεσμα είναι να θυμηθούμε, να επιστρέψουμε στην πηγή, να διεκδικήσουμε ξανά το φως που είναι το εκ γενετής δικαίωμα μας. Κάνοντας αυτό, δεν ξεπερνάμε απλώς τη σκιά του εγωισμού. ξεπερνάμε όλες τις σκιές. Γινόμαστε τα λαμπερά όντα που έπρεπε πάντα να είμαστε – εκφράσεις του απείρου, που λάμπουν με αγάπη, συμπόνια και σοφία.

Γιατί η σκιά του εγωισμού δεν είναι τελικά παρά μια προσωρινή συσκότιση. Το φως που κρύβει είναι αιώνιο. Και είναι αυτό το φως που, μόλις αποκαλυφθεί, θα μας οδηγήσει πίσω στην πληρότητα της ζωής, στη χαρά που δεν σβήνει ποτέ, στη ζεστασιά που κανένας παγετός δεν μπορεί να αγγίξει. Υπό αυτό το φως, θα βρούμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά ολόκληρο το σύμπαν, να αντανακλάται στον καθρέφτη της ψυχής μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Saturday, September 30, 2023

Supreme Wisdom: A Philosophical Essay

Supreme Wisdom: A Philosophical Essay

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright