Esoterism Academy: Out of the Cosmic Egg

Tuesday, September 5, 2023

Out of the Cosmic Egg

The Global Delusion

Most people grow up and learn to live with a basic misconception, that they come, live, and evolve in a known, safe, and to some extent controllable world. This perception is cultivated by the society and adopted by the new members, almost without critical scrutiny. It is the clear or unclear worldview served by perceptions, beliefs, knowledge, and supported by language, the terms we use to think, to understand the world.

Almost everyone assumes that everything they know about human societies is true, sufficient, and capable of creating a stable, secure framework for us to exist, function, grow, and find our way out in any direction we desire. No one is seriously checking what exactly is going on.

In fact, to one who seriously inquires into the matter, this whole spiritual edifice is but a rough construction, a shaky system, even today, with the development of science. We illuminate with our alleged knowledge a small part of existence, of the universe, and we do not wonder whether this light is pure light or distorts and casts shadows that do not exist, nor to what depth of knowledge it reaches, nor to what width does it reach, not even if exists another way of perceiving to illuminate things... All the solutions proposed by professional philosophers to the problem of knowledge, those who deal with epistemology, range from inadequate to silly.

Everyone, but everyone, moves within this spiritual scenery that people have been building for millennia now, and there are very few true, original people, who break the shell of the human worldview, to see Reality with their own eyes, alive , as Reality is. And if we go even deeper we will find that in reality the world we come to is the Land of Ignorance, a chaotic world, which human thought tries in vain to put in order, and where we will have to find and follow our own Path to Truth.

For, think dear friends, from the point of view of Truth the artificial falsehood of human civilization is as if it did not exist. Or even worse it is an illusion of knowledge that can trap us, a worldly dream that allows us to dream and feel safe in a fluid world, which of course does not care about the deepest anxieties of our existence, or the desires hidden deep in our hearts, and which of course has nothing to do with Reality... It is like "Plato's Cave". The Real World is outside of all that.

The Real World

Within the Universal Human Tradition the Way out was indicated many times. It was indicated as a total transcendence of the cosmic dream, in which we are brought up and learn to live, as an Exit from the world of human thought, into the World of Truth. If we try to find a way out within the cosmic system we cannot go far. We stay in the thought system, there is no Exit Gate. We have to get out of it completely. Therefore the True Gate is not a gate, something existing for human thought, something we can think, feel, or do with the body. It is the Gate of Understanding, it is an Impregnable Gate (Gate-less Gate), for human action within the cosmic system.

There is only one way to get out of it all. Something that is simple, natural, easy, and immediate, because it is a human possibility. However for people who have learned in a distorted perception of Reality it seems impossible.

For human perception (otherwise it doesn't work) there is always a context to perceive something (the something differentiated from the context).

In the Light we distinguish the objects.

In the Silence the sound is heard.

A mark may form on a white paper.

Humans have learned to always be directed towards the concrete (and to consider only that as existent), ignoring, willingly or unwillingly, the Context of Existence.

But in reality, the Sustaining Condition must exist for existence to emerge. And the purer the Framework is, the better the specific emerges... Therefore, the Source of Everything, looks like Emptiness Void, Zero, Nothing... It is Absolute Purity, which allows creation...

So, You must shut up, be quiet, if you want to hear. Perception must set aside all disturbances; you must be quiet, calm the mind, if you want to perceive. This is the only natural way, simple, easy, to enter into the Stream of Life, into Real Time, into the Eternal Flowing Present, into the Flowing Moment, and reveals to you what is happening, Here, Now, and ever-flowing and ever-changing . This is the only True Life.

So, we need to decide, to stop all mental activities, to be quiet, to Give All Our Attention, to what is happening. This Inner Silence, this inner Emptiness, is a condition for us to begin to See. If we do, we find that our Perception is Alive, Fresh, Constantly Renewed, Flowing with the Moment, with Life, as it evolves... we don't need to think, memorize, process, because Life is All-Alive in front of us, and we live, we don't need to think about her.

The Immense Depth of Existence

If we do not escape from the false world of thought, if we do not enter into the Current of Life, of Living Renewed Perception, which is not based on thought, memory, time, if we do not enter into Real Time, which is the Eternal Flowing Present, in True Life, we cannot hope to get out of the worldly illusion... Let us invoke God, Buddha or Christ, let us consume thousands of lives in false meditation, let us read all the books in the world, we are not going to get out of the worldly illusion.

But if, completely quietly, simply, we decide to create the conditions to wake up, to Pay Attention, to Begin to Perceive, to Live in Real Time, then we Discover that Reality Is A Pure, Endless, Timeless, Country, where We Exist and Live and We Carve Our Own Path step by step.

You Live Truly, Whole, and Wherever You Are, You Are Here, in an All-Encompassing Here, in your Homeland, which you Explore Breath by Breath.

And This Land of Truth Is Infinite Within, and does not depend on phenomena... For in all that you live, phenomena come and go, and the only Real is Observation... You rely on the Only Real, on the Process of Perception, not on phenomena... And Even Deeper You Begin to Feel behind Perception, HIM who Perceives, the TRUE SELF, the TIMELESS, who is EMPTY, SILENT, WITHOUT ATTRIBUTES, the TRUE SELF who ONLY HE, can Rise as the FATHER, the UNKNOWN UNKNOWN SUBSTANCE THAT SUPPORTS EVERYTHING... WHERE EVERYTHING AND EVERYTHING DISSOLVE IS THIS, THE UNSPEAKABLE.

You are slowly discovering the IMMENSE DEPTH of your BEING, which is Beyond All, Without Attributes, the Support of All, the MYSTERIOUS GOD of men... HERE, in the TRUE HERE THAT INCLUDES ALL, ALL IS ONE... What else do you WANT?

…

Έξω από το κοσμικό αυγό

Οι περισσότεροι άνθρωποι μεγαλώνουν και μαθαίνουν να ζουν με μια βασική εσφαλμένη αντίληψη, ότι έρχονται, ζουν, κι εξελίσσονται σε ένα γνωστό, ασφαλή, κι ως ένα σημείο ελεγχόμενο κόσμο. Αυτή η αντίληψη καλλιεργείται από την κοινωνία κι υιοθετείται από τα νέα μέλη, σχεδόν χωρίς κριτικό έλεγχο. Είναι η σαφής ή ασαφής κοσμοθεωρία που υπηρετείται από αντιλήψεις, πεποιθήσεις, γνώσεις, κι υποστηρίζεται από την γλώσσα, τους όρους που χρησιμοποιούμε για να σκεφτόμαστε, να καταλαβαίνουμε τον κόσμο.

Σχεδόν όλοι υποθέτουν πως όλα αυτά που γνωρίζουν στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι αληθινά, επαρκή, και ικανά να δημιουργήσουν ένα σταθερό, ασφαλές πλαίσιο, να υπάρχουμε, να λειτουργούμε, να αναπτυσσόμαστε, και να βρίσκουμε διέξοδο προς οποιονδήποτε προσανατολισμό επιθυμούμε. Κανείς δεν ελέγχει σοβαρά τι ακριβώς συμβαίνει.

Στην πραγματικότητα, για κάποιον που ερευνά σοβαρά το ζήτημα, όλο αυτό το πνευματικό οικοδόμημα δεν είναι παρά μια πρόχειρη κατασκευή, ένα ετοιμόρροπο σύστημα, ακόμα και σήμερα, με την ανάπτυξη της επιστήμης. Φωτίζουμε με την δήθεν γνώση μας ένα μικρό μέρος της ύπαρξης, του σύμπαντος και δεν αναρωτιόμαστε ούτε αν αυτό το φως είναι καθαρό φως ή παραμορφώνει και ρίχνει σκιές ανύπαρκτες, ούτε σε ποιο βάθος γνώσης φτάνει, ούτε σε ποιο πλάτος φτάνει, ούτε καν αν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος αντίληψης για να φωτίσουμε τα πράγματα… Όλες οι λύσεις που προτείνουν οι επαγγελματίες φιλόσοφοι για το πρόβλημα της γνώσης, αυτοί που ασχολούνται με την γνωσιολογία, είναι από ανεπαρκείς ως ανόητες.

Όλοι, μα όλοι, κινούνται μέσα σε αυτό το πνευματικό σκηνικό που χτίζουν οι άνθρωποι χιλιετηρίδες τώρα, κι είναι ελάχιστοι οι αληθινοί, οι πρωτότυποι άνθρωποι, που σπάνε το τσόφλι της ανθρώπινης κοσμοθεωρίας, για να δουν την Πραγματικότητα με τα δικά τους μάτια, ζωντανά, έτσι όπως είναι η Πραγματικότητα. Κι αν προχωρήσουμε ακόμα βαθύτερα θα διαπιστώσουμε ότι στην πραγματικότητα ο κόσμος στον οποίο ερχόμαστε είναι η Χώρα της Άγνοιας, ένας χαώδης κόσμος, που μάταια προσπαθεί να τακτοποιήσει η ανθρώπινη σκέψη, κι όπου θα πρέπει να βρούμε και να ακολουθήσουμε τον Δικό μας Δρόμο προς την Αλήθεια

Γιατί – στοχαστείτε αγαπητοί φίλοι – από την άποψη της Αλήθειας το τεχνητό ψεύδος του ανθρώπινου πολιτισμού είναι σαν να μην υπάρχει. Ή ακόμα χειρότερα είναι μια ψευδαίσθηση γνώσης που μπορεί να μας παγιδέψει, ένα κοσμικό όνειρο που μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε και να αισθανόμαστε ασφαλείς σε ένα ρευστό κόσμο, που βεβαίως αδιαφορεί για τις βαθύτερες αγωνίες της ύπαρξής μας, ή τις βαθιά κρυμμένες στην καρδιά μας επιθυμίες, και που βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την Πραγματικότητα… Είναι σαν την «Σπηλιά του Πλάτωνα». Ο Αληθινός Κόσμος είναι έξω από όλο αυτό.

Μέσα στην Παγκόσμια Ανθρώπινη Παράδοση η Διέξοδος υποδείχθηκε πολλές φορές. Υποδείχθηκε σαν μια ολοκληρωτική υπέρβαση του κοσμικού ονείρου, μέσα στο οποίο ανατρεφόμαστε και μαθαίνουμε να ζούμε, σαν μια Έξοδος από τον κόσμο της ανθρώπινης σκέψης, στον Κόσμο της Αλήθειας. Αν επιχειρήσουμε να βρούμε διέξοδο μέσα στο κοσμικό σύστημα δεν μπορούμε να πάμε μακριά. Μένουμε στο σύστημα της σκέψης, δεν υπάρχει Πύλη Εξόδου. Πρέπει να Βγούμε τελείως έξω από αυτό. Για αυτό η Αληθινή Πύλη, δεν είναι πύλη, κάτι υπαρκτό για την ανθρώπινη σκέψη, κάτι που μπορούμε να σκεφτούμε, να αισθανθούμε, ή να κάνουμε με το σώμα. Είναι η Πύλη της Κατανόησης, είναι μια Άπυλη Πύλη, για την ανθρώπινη δράση μέσα στο κοσμικό σύστημα.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να Βγούμε τελείως έξω από όλο αυτό. Κάτι που είναι απλό, φυσικό, εύκολο, κι άμεσο, γιατί αποτελεί ανθρώπινη δυνατότητα. Εντούτοις για τους ανθρώπους που έχουν μάθει σε μια στρεβλωμένη αντίληψη της Πραγματικότητας φαντάζει ακατόρθωτο.

Για την ανθρώπινη αντίληψη (αλλιώς δεν λειτουργεί) υπάρχει πάντα ένα πλαίσιο για να αντιληφθεί κάτι (το κάτι που διαφοροποιείται από το πλαίσιο).

Μέσα στο Φως διακρίνουμε τα αντικείμενα.

Μέσα στην Σιωπή ακούγεται ο ήχος.

Σε ένα λευκό χαρτί μπορεί να σχηματιστεί ένα σημάδι.

Οι άνθρωποι έχουν μάθει να είναι στραμμένοι πάντα προς το συγκεκριμένο (και να θεωρούν μόνο αυτό υπαρκτό), αγνοώντας, αθέλητα ή ηθελημένα, το Πλαίσιο Ύπαρξης.

Στην πραγματικότητα όμως πρέπει να υπάρχει η Προϋπόθεση Στήριξης για να αναδυθεί η ύπαρξη. Κι όσο πιο Καθαρό Είναι το Πλαίσιο τόσο καλύτερα αναδύεται το συγκεκριμένο… Για αυτό, η Πηγή των Πάντων, μοιάζει με Κενό, Μηδέν, Τίποτα… Είναι η Απόλυτη Καθαρότητα, που επιτρέπει την δημιουργία…

Έτσι, Πρέπει να σωπάσεις, να κάνεις ησυχία, αν θέλεις να ακούσεις. Πρέπει η Αντίληψη να παραμερίσει όλες τις αναταραχές, να κάνεις ησυχία, να ηρεμήσεις το νου, αν θέλεις να αντιληφθείς. Αυτός είναι ο μόνος φυσικός τρόπος, απλός, εύκολος, να μπεις στο Ρεύμα της Ζωής, στον Πραγματικό Χρόνο, στο Αιώνιο Παρόν που Ρέει, στην Στιγμή που Ρέει, και σου αποκαλύπτει αυτό που συμβαίνει, Εδώ, Τώρα, και που ρέει κι αλλάζει συνεχώς. Αυτή είναι η μόνη Αληθινή Ζωή.

Χρειάζεται λοιπόν να αποφασίσουμε, να σταματήσουμε όλες τις νοητικές δραστηριότητες, να κάνουμε ησυχία, να Δώσουμε Όλη την Προσοχή μας, σε αυτό που συμβαίνει. Αυτή η Εσωτερική Σιωπή, αυτό το εσωτερικό Άδειασμα, είναι προϋπόθεση για να αρχίσουμε να Βλέπουμε. Αν το Κάνουμε, διαπιστώνουμε πως η Αντίληψή μας, είναι Ζωντανή, Φρέσκια, Ανανεώνεται συνεχώς, Ρέει μαζί με την Στιγμή, με την Ζωή, όπως εξελίσσεται… δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε, να απομνημονεύουμε, να επεξεργαζόμαστε, γιατί η Ζωή είναι Ολοζώντανη μπροστά μας, και την Ζούμε, δεν χρειάζεται να την σκεφτόμαστε.

Αν δεν ξεφύγουμε από τον πλαστό κόσμο της σκέψης, αν δεν μπούμε στο Ρεύμα της Ζωής, της Ζωντανής Ανανεούμενης Αντίληψης, που δεν στηρίζεται στην σκέψη, στην μνήμη, στον χρόνο, αν δεν μπούμε στον Πραγματικό Χρόνο, που είναι το Αιώνιο Παρόν που Ρέει, στην Αληθινή Ζωή, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βγούμε από την κοσμική ψευδαίσθηση… Ας επικαλούμαστε το Θεό, τον Βούδα ή το Χριστό, ας καταναλώνουμε χιλιάδες ζωές στον ψευτοδιαλογισμό, ας διαβάζουμε όλα τα βιβλία του κόσμου, δεν πρόκειται να βγούμε από την κοσμική ψευδαίσθηση.

Αν όμως, τελείως ήσυχα, απλά, αποφασίσουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να ξυπνήσουμε, να Δώσουμε Προσοχή, να Αρχίσουμε να Αντιλαμβανόμαστε, να Ζούμε σε Πραγματικό Χρόνο, τότε Ανακαλύπτουμε ότι η Πραγματικότητα Είναι Μια Αγνή, Ατέλειωτη, Άχρονη, Χώρα, όπου Υπάρχουμε και Ζούμε και Χαράζουμε τον Δικό μας Δρόμο βήμα, βήμα.

Ζεις Αληθινά, Ολοκληρωμένα, κι Όπου κι αν Είσαι, Είσαι Εδώ, σε ένα Εδώ που τα Περιλαμβάνει Όλα, στην Πατρίδα σου, που Εξερευνάς Ανάσα-Ανάσα.

Κι Αυτή η Χώρα της Αλήθειας Είναι Απέραντη Εσωτερικά, και δεν εξαρτάται από τα φαινόμενα… Γιατί σε όλο αυτό που ζεις, τα φαινόμενα έρχονται και φεύγουν, και το μόνο Αληθινό είναι η Παρατήρηση… Στηρίζεσαι στο Μόνο Πραγματικό, στην Διαδικασία της Αντίληψης, όχι στα φαινόμενα… Κι Ακόμα Βαθύτερα Αρχίζεις να Νοιώθεις πίσω από την Αντίληψη, ΑΥΤΟΝ που Αντιλαμβάνεται, τον ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ, τον ΆΧΡΟΝΟ, που είναι ΚΕΝΟ, ΣΙΩΠΗ, ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, τον ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ που Μόνο ΑΥΤΟΣ, μπορεί να Ανυψωθεί Ως τον ΠΑΤΕΡΑ, την ΑΧΑΝΗ ΑΓΝΩΣΤΗ ΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ… ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΚΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, το ΑΝΕΚΛΑΛΗΤΟ.

Ανακαλύπτεις σιγά-σιγά το ΑΧΑΝΕΣ ΒΑΘΟΣ της Ύπαρξής σου, που Είναι Πέρα από Όλα, Χωρίς Ιδιότητες, το Στήριγμα του Παντός, ο ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΘΕΟΣ των ανθρώπων… ΕΔΩ, στο ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΛΑ, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ… Τι ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΙΣ;

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Tuesday, September 5, 2023

Out of the Cosmic Egg

Out of the Cosmic Egg

The Global Delusion

The Real World

The Immense Depth of Existence

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright