Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Friday, August 25, 2023

The Heaven of Eternity: A Mystical Journey in our own divine nature

The dance of existence waltzes to a tune as ancient as time itself. It finds its rhythm in the heartbeats of all life, in the pulsating thrum of the universe. The dance of evolution, from the most humble beginnings, has woven a tapestry of unfathomable complexity and beauty. Yet, what if this tapestry is not yet complete? What if evolution has not ended with man – a creature of intellect and emotion, yet also a creature of animalistic instinct and desire?

We stand as products of evolution, yet we look upon ourselves and see more than mere animals. We perceive consciousness, morality, and spirituality, elements that seem to elevate us above the rest of the animal kingdom. But are these not also the hallmarks of evolving beings? If evolution can lead to God, to a being of ultimate love, wisdom, and power, then we must acknowledge our ongoing transformation. We are both the animal and the divine, the physical and the spiritual, forever intertwined.

Indeed, the Almighty does not manipulate or exploit. This is a trait of humanity, of those who consider themselves strong. They flex their strength in the physical world, using it to control and subjugate. Yet, in the grand scheme of the universe, in the face of eternity, such power is but a fleeting illusion. It is a false power, one that breeds chaos and disharmony, a stark contrast to the divine power that guides the cosmos with love and wisdom.

Just as the old seafarers believed in the existence of new lands, so too must we believe in a life beyond the material world. If they had not held the conviction of undiscovered continents, they would never have embarked on their voyages. Similarly, if we do not believe in a higher existence beyond this world, we will never muster the courage to break free from the chains of materialism and self-centeredness, to embark on our spiritual voyage.

Yet, how can we discover this higher existence? How can we know for sure that enlightened beings like Buddha or Jesus spoke the truth? The answer lies within us. To see the divine, to understand the teachings of these enlightened beings, we must first awaken the divine within ourselves. We must realize our own inner truth, our own divine nature. Only then will we truly understand their words, for we will see them not as external truths, but as reflections of our own inner reality.

The journey to this understanding, to this enlightenment, is a secret road open in all seasons. It begins in the plains of our ordinary lives, winds through the foothills of self-discovery and self-improvement, scales the slopes of self-realization, and finally culminates at the peaks of vision. From these lofty heights, we touch the sky of eternity, experiencing a unity with the divine, with the universe, with all existence.

This is the heaven of eternity, not a place in some distant, ethereal realm, but a state of consciousness, a state of being. It is the realization that we are more than mere animals, that we are spiritual beings on a journey of evolution towards the divine. It is the realization that the Almighty does not manipulate us, but lovingly guides us. It is the realization that a life beyond the material world exists, one that is filled with peace, love, and wisdom. It is the realization that the divine is within us, that we are the divine.

And from this realization, we touch the sky of eternity, becoming one with the divine, one with the universe, one with all existence. This is the heaven of eternity, and it is within each and every one of us. It is our ultimate destination, the end of our evolutionary journey. It is the dance of existence, waltzing to the tune of the universe, forever and always.

...

Ο Παράδεισος της Αιωνιότητας: Ένα Μυστικό Ταξίδι στην θεϊκή φύση μας

Ο χορός της ύπαρξης χορεύει βαλς σε μια μελωδία τόσο αρχαία όσο ο ίδιος ο χρόνος. Βρίσκει τον ρυθμό του στους χτύπους της καρδιάς όλης της ζωής, στον παλλόμενο θόρυβο του σύμπαντος. Ο χορός της εξέλιξης, από τις πιο ταπεινές απαρχές, έχει πλέξει μια ταπετσαρία ανεξιχνίαστης πολυπλοκότητας και ομορφιάς. Ωστόσο, τι γίνεται αν αυτή η ταπισερί δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη; Τι κι αν η εξέλιξη δεν έχει τελειώσει με τον άνθρωπο – ένα πλάσμα της νόησης και των συναισθημάτων, αλλά και ένα πλάσμα ζωώδους ενστίκτου και επιθυμίας;

Στεκόμαστε ως προϊόντα της εξέλιξης, ωστόσο κοιτάμε τον εαυτό μας και βλέπουμε περισσότερα από απλά ζώα. Αντιλαμβανόμαστε τη συνείδηση, την ηθική και την πνευματικότητα, στοιχεία που φαίνεται να μας εξυψώνουν πάνω από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Δεν είναι όμως αυτά τα χαρακτηριστικά των εξελισσόμενων όντων; Εάν η εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει στον Θεό, σε ένα ον με απόλυτη αγάπη, σοφία και δύναμη, τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε τη συνεχιζόμενη μεταμόρφωσή μας. Είμαστε και το ζωικό και το θεϊκό, το φυσικό και το πνευματικό, για πάντα αλληλένδετα.

Πράγματι, ο Παντοδύναμος δεν χειραγωγεί ούτε εκμεταλλεύεται. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας, αυτών που θεωρούν τους εαυτούς τους δυνατούς. Λυγίζουν τη δύναμή τους στον φυσικό κόσμο, χρησιμοποιώντας τον για να ελέγχουν και να υποτάσσουν. Ωστόσο, στο μεγάλο σχέδιο του σύμπαντος, μπροστά στην αιωνιότητα, μια τέτοια δύναμη δεν είναι παρά μια φευγαλέα ψευδαίσθηση. Είναι μια ψεύτικη δύναμη, μια δύναμη που γεννά χάος και δυσαρμονία, μια έντονη αντίθεση με τη θεϊκή δύναμη που καθοδηγεί τον κόσμο με αγάπη και σοφία.

Όπως οι παλιοί ναυτικοί πίστευαν στην ύπαρξη νέων εδαφών, έτσι και εμείς πρέπει να πιστεύουμε σε μια ζωή πέρα από τον υλικό κόσμο. Αν δεν είχαν την πεποίθηση των άγνωστων ηπείρων, δεν θα είχαν ξεκινήσει ποτέ τα ταξίδια τους. Ομοίως, εάν δεν πιστεύουμε σε μια ανώτερη ύπαρξη πέρα από αυτόν τον κόσμο, δεν θα συγκεντρώσουμε ποτέ το θάρρος να απελευθερωθούμε από τις αλυσίδες του υλισμού και του εγωκεντρισμού, για να ξεκινήσουμε το πνευματικό μας ταξίδι.

Ωστόσο, πώς μπορούμε να ανακαλύψουμε αυτήν την ανώτερη ύπαρξη; Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι φωτισμένα όντα όπως ο Βούδας ή ο Ιησούς έλεγαν την αλήθεια; Η απάντηση βρίσκεται μέσα μας. Για να δούμε το θείο, για να κατανοήσουμε τις διδασκαλίες αυτών των φωτισμένων όντων, πρέπει πρώτα να ξυπνήσουμε το θείο μέσα μας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη δική μας εσωτερική αλήθεια, τη δική μας θεϊκή φύση. Μόνο τότε θα κατανοήσουμε αληθινά τα λόγια τους, γιατί θα τα δούμε όχι ως εξωτερικές αλήθειες, αλλά ως αντανακλάσεις της δικής μας εσωτερικής πραγματικότητας.

Το ταξίδι προς αυτή την κατανόηση, προς αυτή τη φώτιση, είναι ένας μυστικός δρόμος ανοιχτός όλες τις εποχές. Ξεκινά στις πεδιάδες της συνηθισμένης μας ζωής, διασχίζει τους πρόποδες της αυτο-ανακάλυψης και της αυτοβελτίωσης, κλιμακώνει τις πλαγιές της αυτοπραγμάτωσης και τελικά κορυφώνεται στις κορυφές του οράματος. Από αυτά τα ψηλά ύψη, αγγίζουμε τον ουρανό της αιωνιότητας, βιώνοντας μια ενότητα με το θείο, με το σύμπαν, με όλη την ύπαρξη.

Αυτός είναι ο παράδεισος της αιωνιότητας, όχι ένα μέρος σε κάποιο μακρινό, αιθέριο βασίλειο, αλλά μια κατάσταση συνείδησης, μια κατάσταση ύπαρξης. Είναι η συνειδητοποίηση ότι είμαστε κάτι περισσότερο από απλά ζώα, ότι είμαστε πνευματικά όντα σε ένα ταξίδι εξέλιξης προς το θείο. Είναι η συνειδητοποίηση ότι ο Παντοδύναμος δεν μας χειραγωγεί, αλλά μας καθοδηγεί με αγάπη. Είναι η συνειδητοποίηση ότι υπάρχει μια ζωή πέρα από τον υλικό κόσμο, μια ζωή που είναι γεμάτη ειρήνη, αγάπη και σοφία. Είναι η συνειδητοποίηση ότι το θείο είναι μέσα μας, ότι εμείς είμαστε το θείο.

Και από αυτή τη συνειδητοποίηση, αγγίζουμε τον ουρανό της αιωνιότητας, γινόμαστε ένα με το θείο, ένα με το σύμπαν, ένα με όλη την ύπαρξη. Αυτός είναι ο παράδεισος της αιωνιότητας, και είναι μέσα στον καθένα μας. Είναι ο απόλυτος προορισμός μας, το τέλος του εξελικτικού μας ταξιδιού. Είναι ο χορός της ύπαρξης, που κάνει βαλς στη μελωδία του σύμπαντος, για πάντα και πάντα.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES