The Heaven of Eternity: A Mystical Journey
in our own divine nature
The dance of existence
waltzes to a tune as ancient as time itself. It finds its rhythm in the
heartbeats of all life, in the pulsating thrum of the universe. The dance of
evolution, from the most humble beginnings, has woven a tapestry of
unfathomable complexity and beauty. Yet, what if this tapestry is not yet
complete? What if evolution has not ended with man – a creature of intellect
and emotion, yet also a creature of animalistic instinct and desire?
We stand as products of
evolution, yet we look upon ourselves and see more than mere animals. We
perceive consciousness, morality, and spirituality, elements that seem to
elevate us above the rest of the animal kingdom. But are these not also the
hallmarks of evolving beings? If evolution can lead to God, to a being of
ultimate love, wisdom, and power, then we must acknowledge our ongoing
transformation. We are both the animal and the divine, the physical and the
spiritual, forever intertwined.
Indeed, the Almighty does
not manipulate or exploit. This is a trait of humanity, of those who consider
themselves strong. They flex their strength in the physical world, using it to
control and subjugate. Yet, in the grand scheme of the universe, in the face of
eternity, such power is but a fleeting illusion. It is a false power, one that
breeds chaos and disharmony, a stark contrast to the divine power that guides
the cosmos with love and wisdom.
Just as the old seafarers
believed in the existence of new lands, so too must we believe in a life beyond
the material world. If they had not held the conviction of undiscovered
continents, they would never have embarked on their voyages. Similarly, if we
do not believe in a higher existence beyond this world, we will never muster
the courage to break free from the chains of materialism and self-centeredness,
to embark on our spiritual voyage.
Yet, how can we discover
this higher existence? How can we know for sure that enlightened beings like
Buddha or Jesus spoke the truth? The answer lies within us. To see the divine,
to understand the teachings of these enlightened beings, we must first awaken
the divine within ourselves. We must realize our own inner truth, our own
divine nature. Only then will we truly understand their words, for we will see
them not as external truths, but as reflections of our own inner reality.
The journey to this
understanding, to this enlightenment, is a secret road open in all seasons. It
begins in the plains of our ordinary lives, winds through the foothills of
self-discovery and self-improvement, scales the slopes of self-realization, and
finally culminates at the peaks of vision. From these lofty heights, we touch
the sky of eternity, experiencing a unity with the divine, with the universe,
with all existence.
This is the heaven of
eternity, not a place in some distant, ethereal realm, but a state of
consciousness, a state of being. It is the realization that we are more than
mere animals, that we are spiritual beings on a journey of evolution towards
the divine. It is the realization that the Almighty does not manipulate us, but
lovingly guides us. It is the realization that a life beyond the material world
exists, one that is filled with peace, love, and wisdom. It is the realization
that the divine is within us, that we are the divine.
And from this
realization, we touch the sky of eternity, becoming one with the divine, one
with the universe, one with all existence. This is the heaven of eternity, and
it is within each and every one of us. It is our ultimate destination, the end
of our evolutionary journey. It is the dance of existence, waltzing to the tune
of the universe, forever and always.
...
Ο Παράδεισος της Αιωνιότητας: Ένα Μυστικό Ταξίδι στην θεϊκή φύση μας
Ο χορός της ύπαρξης χορεύει βαλς σε μια μελωδία τόσο αρχαία όσο ο ίδιος ο
χρόνος. Βρίσκει τον ρυθμό του στους χτύπους της καρδιάς όλης της ζωής, στον
παλλόμενο θόρυβο του σύμπαντος. Ο χορός της εξέλιξης, από τις πιο ταπεινές
απαρχές, έχει πλέξει μια ταπετσαρία ανεξιχνίαστης πολυπλοκότητας και ομορφιάς.
Ωστόσο, τι γίνεται αν αυτή η ταπισερί δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη; Τι κι αν η
εξέλιξη δεν έχει τελειώσει με τον άνθρωπο – ένα πλάσμα της νόησης και των
συναισθημάτων, αλλά και ένα πλάσμα ζωώδους ενστίκτου και επιθυμίας;
Στεκόμαστε ως προϊόντα της εξέλιξης, ωστόσο κοιτάμε τον εαυτό μας και
βλέπουμε περισσότερα από απλά ζώα. Αντιλαμβανόμαστε τη συνείδηση, την ηθική και
την πνευματικότητα, στοιχεία που φαίνεται να μας εξυψώνουν πάνω από το υπόλοιπο
ζωικό βασίλειο. Δεν είναι όμως αυτά τα χαρακτηριστικά των εξελισσόμενων όντων;
Εάν η εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει στον Θεό, σε ένα ον με απόλυτη αγάπη, σοφία
και δύναμη, τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε τη συνεχιζόμενη μεταμόρφωσή μας.
Είμαστε και το ζωικό και το θεϊκό, το φυσικό και το πνευματικό, για πάντα
αλληλένδετα.
Πράγματι, ο Παντοδύναμος δεν χειραγωγεί ούτε εκμεταλλεύεται. Αυτό είναι
χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας, αυτών που θεωρούν τους εαυτούς τους δυνατούς.
Λυγίζουν τη δύναμή τους στον φυσικό κόσμο, χρησιμοποιώντας τον για να ελέγχουν
και να υποτάσσουν. Ωστόσο, στο μεγάλο σχέδιο του σύμπαντος, μπροστά στην
αιωνιότητα, μια τέτοια δύναμη δεν είναι παρά μια φευγαλέα ψευδαίσθηση. Είναι
μια ψεύτικη δύναμη, μια δύναμη που γεννά χάος και δυσαρμονία, μια έντονη
αντίθεση με τη θεϊκή δύναμη που καθοδηγεί τον κόσμο με αγάπη και σοφία.
Όπως οι παλιοί ναυτικοί πίστευαν στην ύπαρξη νέων εδαφών, έτσι και εμείς
πρέπει να πιστεύουμε σε μια ζωή πέρα από τον υλικό κόσμο. Αν δεν είχαν την
πεποίθηση των άγνωστων ηπείρων, δεν θα είχαν ξεκινήσει ποτέ τα ταξίδια τους.
Ομοίως, εάν δεν πιστεύουμε σε μια ανώτερη ύπαρξη πέρα από αυτόν τον κόσμο, δεν θα
συγκεντρώσουμε ποτέ το θάρρος να απελευθερωθούμε από τις αλυσίδες του υλισμού
και του εγωκεντρισμού, για να ξεκινήσουμε το πνευματικό μας ταξίδι.
Ωστόσο, πώς μπορούμε να ανακαλύψουμε αυτήν την ανώτερη ύπαρξη; Πώς μπορούμε
να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι φωτισμένα όντα όπως ο Βούδας ή ο Ιησούς έλεγαν
την αλήθεια; Η απάντηση βρίσκεται μέσα μας. Για να δούμε το θείο, για να
κατανοήσουμε τις διδασκαλίες αυτών των φωτισμένων όντων, πρέπει πρώτα να
ξυπνήσουμε το θείο μέσα μας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη δική μας εσωτερική
αλήθεια, τη δική μας θεϊκή φύση. Μόνο τότε θα κατανοήσουμε αληθινά τα λόγια
τους, γιατί θα τα δούμε όχι ως εξωτερικές αλήθειες, αλλά ως αντανακλάσεις της
δικής μας εσωτερικής πραγματικότητας.
Το ταξίδι προς αυτή την κατανόηση, προς αυτή τη φώτιση, είναι ένας μυστικός
δρόμος ανοιχτός όλες τις εποχές. Ξεκινά στις πεδιάδες της συνηθισμένης μας
ζωής, διασχίζει τους πρόποδες της αυτο-ανακάλυψης και της αυτοβελτίωσης,
κλιμακώνει τις πλαγιές της αυτοπραγμάτωσης και τελικά κορυφώνεται στις κορυφές
του οράματος. Από αυτά τα ψηλά ύψη, αγγίζουμε τον ουρανό της αιωνιότητας,
βιώνοντας μια ενότητα με το θείο, με το σύμπαν, με όλη την ύπαρξη.
Αυτός είναι ο παράδεισος της αιωνιότητας, όχι ένα μέρος σε κάποιο μακρινό,
αιθέριο βασίλειο, αλλά μια κατάσταση συνείδησης, μια κατάσταση ύπαρξης. Είναι η
συνειδητοποίηση ότι είμαστε κάτι περισσότερο από απλά ζώα, ότι είμαστε
πνευματικά όντα σε ένα ταξίδι εξέλιξης προς το θείο. Είναι η συνειδητοποίηση
ότι ο Παντοδύναμος δεν μας χειραγωγεί, αλλά μας καθοδηγεί με αγάπη. Είναι η
συνειδητοποίηση ότι υπάρχει μια ζωή πέρα από τον υλικό κόσμο, μια ζωή που είναι
γεμάτη ειρήνη, αγάπη και σοφία. Είναι η συνειδητοποίηση ότι το θείο είναι μέσα
μας, ότι εμείς είμαστε το θείο.
Και από αυτή τη συνειδητοποίηση, αγγίζουμε τον ουρανό της αιωνιότητας,
γινόμαστε ένα με το θείο, ένα με το σύμπαν, ένα με όλη την ύπαρξη. Αυτός είναι
ο παράδεισος της αιωνιότητας, και είναι μέσα στον καθένα μας. Είναι ο απόλυτος
προορισμός μας, το τέλος του εξελικτικού μας ταξιδιού. Είναι ο χορός της
ύπαρξης, που κάνει βαλς στη μελωδία του σύμπαντος, για πάντα και πάντα.
