CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Mystical Unity of Reality and Consciousness
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 22 June, 2025

Wednesday, July 26, 2023

The True World of Eternity

 


The True World of Eternity 

In the True World of Eternity

There is a profound paradox that lies at the heart of human experience. We are bound by our physical bodies and the perceptive apparatus that is the brain, and yet, we are capable of touching upon experiences and realities that seem to transcend these limitations, that seem to exist in a realm that we might call the "True World of Eternity".

In this True World, we are not limited by the constraints of time and space. We don't perceive reality through the limited lens of the five senses, but rather, we perceive it directly, without the need for interpretation or abstraction. It's a realm where experience is immediate and direct, unmediated by concepts or ideas.

The True World of Eternity is not a place that can be reached by following a map or a guide. It's not a destination at the end of a path, but rather, it's a state of being, a mode of perception that can be accessed when we let go of our attachment to the ego, to the idea of the self as a separate and distinct entity. This state of being is characterized by a sense of unity and interconnectedness, a realization of the fundamental oneness of all things.

When we enter this state of being, we find that our individual experiences dissolve into a singular, encompassing experience that flows into eternity. The boundaries of the self are erased, and we become one with the universe, one with the infinite expanse of reality.

This is perhaps why many of us have similar experiences when we transcend the ego. When we let go of our attachment to the self, we touch upon a reality that is universal and timeless, a reality that is the same regardless of who we are or where we come from.

This reality, this Truth, is untouchable. It cannot be grasped or understood in the same way that we understand the physical world. It's not something that can be broken down into components or analyzed in terms of concepts or ideas. It's a reality that is beyond the reach of the intellect, beyond the realm of thought. It's a reality that can only be experienced directly, in the immediacy of the present moment.

So, how can we touch upon this Untouchable Truth? How can we access this True World of Eternity? The answer lies not in seeking, but in letting go. It lies not in effort or conquest, but in surrender and acceptance. It lies not in thinking, but in being. In the silence of the mind, in the stillness of the heart, we can find a doorway into the True World of Eternity, into the infinite expanse of the Untouchable Truth.

Implications 

The ultimate pursuit of human consciousness is to realize this universal oneness. This realization is not a conquest or an effort but an organic evolution of consciousness. It suggests that the beauty of life lies in its inherent unity and interconnectedness, which remains untouched by human activities.

We must cultivate of empathy, compassion, and understanding, emphasizing the intrinsic connection between all entities. We must understand the importance of personal spiritual experiences, advocating for introspection and self-realization over dogmatic adherence to externally imposed truths.

However, it is crucial to note that this theory, while providing a philosophical and spiritual framework, is not a definitive model of reality. It is a perspective, an interpretation of the vast and complex nature of existence. As with all theories, it's open to interpretation, evolution, and refutation as our understanding of consciousness and reality evolves.

Aspects of the Journey

Realization

The journey to the True World of Eternity is a journey of realization. It's not about acquiring new knowledge or experiences, but about realizing the truth that has always been present within us – the truth of our oneness with the Infinite.

No Guides, Paths, Maps

In this journey, there are no guides, paths, or maps. Each individual must find their own way. This does not involve effort or conquest, but surrender – surrender to the truth of our oneness with the Infinite.

Experience Beyond Words

The experience of the True World of Eternity is beyond words. It's beyond the realm of thought and mental conception. When we try to describe it with words, we inevitably fall short, because words are tools of the mind and the physical world, and they cannot capture the reality of the Infinite.

.

Conclusion

The Mystical Theory of Eternal Oneness offers a perspective on existence that transcends the limitations of the human ego and the physical world. It invites us to realize the truth of our oneness with the Infinite, and to experience the joy, peace, and freedom that comes with this realization.

…

Ο Αληθινός Κόσμος της Αιωνιότητας

Στον Αληθινό Κόσμο της Αιωνιότητας

Υπάρχει ένα βαθύ παράδοξο που βρίσκεται στην καρδιά της ανθρώπινης εμπειρίας. Δεσμευόμαστε από τα φυσικά μας σώματα και την αντιληπτική συσκευή που είναι ο εγκέφαλος, και όμως, είμαστε σε θέση να αγγίξουμε εμπειρίες και πραγματικότητες που φαίνεται να υπερβαίνουν αυτούς τους περιορισμούς, που φαίνεται να υπάρχουν σε ένα βασίλειο που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Αληθινό Κόσμο της Αιωνιότητας».

Σε αυτόν τον Αληθινό Κόσμο, δεν περιοριζόμαστε από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα μέσα από τον περιορισμένο φακό των πέντε αισθήσεων, αλλά μάλλον την αντιλαμβανόμαστε άμεσα, χωρίς την ανάγκη ερμηνείας ή αφαίρεσης. Είναι ένα βασίλειο όπου η εμπειρία είναι άμεση και απευθείας, χωρίς να διαμεσολαβείται από έννοιες ή ιδέες.

Ο Αληθινός Κόσμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα μέρος στο οποίο μπορείτε να φτάσετε ακολουθώντας έναν χάρτη ή έναν οδηγό. Δεν είναι ένας προορισμός στο τέλος ενός μονοπατιού, αλλά μάλλον, είναι μια κατάσταση ύπαρξης, ένας τρόπος αντίληψης που μπορούμε να προσεγγίσουμε όταν αφήσουμε την προσκόλλησή μας στο εγώ, στην ιδέα του εαυτού ως ξεχωριστής και διακριτής οντότητας. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση ενότητας και διασύνδεσης, μια συνειδητοποίηση της θεμελιώδους ενότητας όλων των πραγμάτων.

Όταν μπαίνουμε σε αυτή την κατάσταση ύπαρξης, διαπιστώνουμε ότι οι ατομικές μας εμπειρίες διαλύονται σε μια μοναδική, περιεκτική εμπειρία που ρέει στην αιωνιότητα. Τα όρια του εαυτού διαγράφονται και γινόμαστε ένα με το σύμπαν, ένα με την απέραντη έκταση της πραγματικότητας.

Αυτός είναι ίσως ο λόγος που πολλοί από εμάς έχουμε παρόμοιες εμπειρίες όταν ξεπερνάμε το εγώ. Όταν αφήνουμε την προσκόλλησή μας στον εαυτό μας, αγγίζουμε μια πραγματικότητα που είναι καθολική και διαχρονική, μια πραγματικότητα που είναι η ίδια ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε ή από πού προερχόμαστε.

Αυτή η πραγματικότητα, αυτή η Αλήθεια, είναι ανέγγιχτη. Δεν μπορεί να συλληφθεί ή να γίνει κατανοητή με τον ίδιο τρόπο που κατανοούμε τον φυσικό κόσμο. Δεν είναι κάτι που μπορεί να αναλυθεί σε στοιχεία ή να αναλυθεί ως προς τις έννοιες ή τις ιδέες. Είναι μια πραγματικότητα που είναι πέρα από τη διάνοια, πέρα από τη σφαίρα της σκέψης. Είναι μια πραγματικότητα που μπορεί να βιωθεί μόνο άμεσα, στην αμεσότητα της παρούσας στιγμής.

Πώς μπορούμε λοιπόν να αγγίξουμε αυτήν την Άθικτη Αλήθεια; Πώς μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτόν τον Αληθινό Κόσμο της Αιωνιότητας; Η απάντηση δεν βρίσκεται στην αναζήτηση, αλλά στην αποχώρηση. Δεν βρίσκεται στην προσπάθεια ή την κατάκτηση, αλλά στην παράδοση και την αποδοχή. Δεν βρίσκεται στη σκέψη, αλλά στην ύπαρξη. Στη σιωπή του μυαλού, στην ησυχία της καρδιάς, μπορούμε να βρούμε μια πόρτα στον Αληθινό Κόσμο της Αιωνιότητας, στην απέραντη έκταση της Άθικτης Αλήθειας.

Επιπτώσεις

Η απόλυτη επιδίωξη της ανθρώπινης συνείδησης είναι να συνειδητοποιήσει αυτή την καθολική ενότητα. Αυτή η συνειδητοποίηση δεν είναι μια κατάκτηση ή μια προσπάθεια αλλά μια οργανική εξέλιξη της συνείδησης. Υποδηλώνει ότι η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην εγγενή ενότητα και διασύνδεσή της, η οποία παραμένει ανέγγιχτη από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Πρέπει να καλλιεργήσουμε ενσυναίσθηση, συμπόνια και κατανόηση, δίνοντας έμφαση στην εγγενή σύνδεση μεταξύ όλων των οντοτήτων. Πρέπει να κατανοήσουμε τη σημασία των προσωπικών πνευματικών εμπειριών, που υποστηρίζουν την ενδοσκόπηση και την αυτοπραγμάτωση έναντι της δογματικής προσκόλλησης σε εξωτερικά επιβεβλημένες αλήθειες.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτή η θεωρία, ενώ παρέχει ένα φιλοσοφικό και πνευματικό πλαίσιο, δεν είναι ένα οριστικό μοντέλο της πραγματικότητας. Είναι μια προοπτική, μια ερμηνεία της τεράστιας και πολύπλοκης φύσης της ύπαρξης. Όπως συμβαίνει με όλες τις θεωρίες, είναι ανοιχτό σε ερμηνεία, εξέλιξη και διάψευση καθώς εξελίσσεται η κατανόησή μας για τη συνείδηση και την πραγματικότητα.

Όψεις του Ταξιδιού

Πραγματοποίηση

Το ταξίδι στον Αληθινό Κόσμο της Αιωνιότητας είναι ένα ταξίδι συνειδητοποίησης. Δεν πρόκειται για την απόκτηση νέων γνώσεων ή εμπειριών, αλλά για την συνειδητοποίηση της αλήθειας που ήταν πάντα παρούσα μέσα μας – την αλήθεια της ενότητάς μας με το Άπειρο.

Χωρίς οδηγούς, μονοπάτια, χάρτες

Σε αυτό το ταξίδι, δεν υπάρχουν οδηγοί, μονοπάτια ή χάρτες. Κάθε άτομο πρέπει να βρει τον δικό του δρόμο. Αυτό δεν περιλαμβάνει προσπάθεια ή κατάκτηση, αλλά παράδοση – παράδοση στην αλήθεια της ενότητάς μας με το Άπειρο.

Εμπειρία πέρα από τις λέξεις

Η εμπειρία του Αληθινού Κόσμου της Αιωνιότητας είναι πέρα από λόγια. Είναι πέρα από τη σφαίρα της σκέψης και της νοητικής σύλληψης. Όταν προσπαθούμε να το περιγράψουμε με λέξεις, αναπόφευκτα υστερούμε, γιατί οι λέξεις είναι εργαλεία του νου και του φυσικού κόσμου και δεν μπορούν να συλλάβουν την πραγματικότητα του Άπειρου.

.

Συμπέρασμα 

Η Μυστική Θεωρία της Αιώνιας Ενότητας προσφέρει μια προοπτική για την ύπαρξη που υπερβαίνει τους περιορισμούς του ανθρώπινου εγώ και του φυσικού κόσμου. Μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια της ενότητάς μας με το Άπειρο και να βιώσουμε τη χαρά, την ειρήνη και την ελευθερία που έρχεται με αυτή τη συνειδητοποίηση.

 


Posted by at
Labels:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning

14. The Flame of True Learning

 

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

 

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

 

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

 

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

 

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

 

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

 

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

 

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

 

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

 

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

 

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

 

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

 

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

 

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

 

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

 

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

 

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

 

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

 

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~