ΑΡΧΗ, Είναι και Γίγνεσθαι
Η Εσωτερική Θεώρηση: Η Μοναδική Πραγματικότητα
Η Πραγματικότητα – όταν μιλάμε κυριολεκτικά, κατανοώντας, βιώνοντας, το
πλήρες νόημα του όρου – δεν μπορεί παρά να είναι Μία. Οτιδήποτε άλλο είναι μια
άλλη αντίληψη της Πραγματικότητας, μια άλλη «πραγματικότητα», ένα όραμα, μια
κατασκευή της αντίληψης. Υπάρχουν Αντικειμενικά Πεδία που εκδηλώνεται η
Αντίληψη και Υποκειμενικά επίπεδα που λειτουργεί η αντίληψη της
πραγματικότητας. Οτιδήποτε όμως πέρα από την Μία Πραγματικότητα δεν είναι η
Πραγματικότητα, είναι ένα όραμα της Πραγματικότητας.
Όλες αυτές οι αντιλήψεις, τα οράματα της Πραγματικότητας λειτουργούν σε ένα
Δευτερογενές Πεδίο της Αντίληψης, της «Οργάνωσης», της «κατασκευής».
Στην πραγματικότητα μόνο η Ύστατη Αντίληψη της Πραγματικότητας είναι
Αληθινή. Όλα τα άλλα Οράματα της Πραγματικότητας, η Δημιουργία, οι Κόσμοι, η
Παγκόσμια Συνείδηση, η Ατομική Μη-Δυαδική Συνείδηση, η Δυαδική Συνείδηση, της
Νόησης, της Αίσθησης και της Μορφής, όλα, δεν είναι παρά Δραστηριότητες, Παροδικά
Φαινόμενα, που αργά ή γρήγορα «διαλύονται». Ολόκληρη οι Δημιουργία με τους
Κόσμους και τις Καταστάσεις της δεν είναι παρά μια Κίνηση στο Παρόν που
μετασχηματίζεται, μέχρι την διάλυσή της.
Η Κατανόηση ότι μόνο η Μία Πραγματικότητα του Καθαρού Είναι είναι Αληθινή
κι ότι όλα τα Οράματα είναι Παροδικά Φαινόμενα οδηγεί στην Διάλυση των
Οραμάτων. Ακριβώς όπως το Φως της Μέρας διαλύει την ομίχλη της νύχτας.
Αυτό που Υπάρχει είναι μια Απεραντοσύνη Χωρίς Ιδιότητες, ένα Αναλλοίωτο
Παρόν που ανανεώνεται χωρίς να αλλάζει. Μια Ομοιογενής Κατάσταση όπου όλα τα
Οράματα έχουν διαλυθεί, μια Πανταχού Παρουσία χωρίς διαφοροποιήσεις. Η Αντίληψη
Βιώνει την Αληθινή Αντικειμενική Βάση της, Βιώνει την Πραγματικότητα κι όχι
Φαινόμενα. Αυτή η Κατάσταση της Αντίληψης είναι ουσιαστικά πέρα από το
«περιεχόμενο» είναι η Ουσία της Κενότητας, είναι το Αληθινό Περιεχόμενο της
Ύπαρξης που είναι πέρα από την Δημιουργία.
Το Καθαρό Είναι στην πραγματικότητα είναι Εικόνα του Παντός, του Ενός που
Κρατεί τα Πάντα, της Πηγής των Πραγμάτων, της Θείας Οντολογικής Αρχής. Διαφέρει
μόνο στο ότι έχει Γνωσιολογικό Χαρακτήρα. Όλο το «Περιεχόμενο» του Είναι είναι
ένα Γίγνεσθαι, ένα Παροδικό Φαινόμενο.
Στην πραγματικότητα το Καθαρό Είναι είναι η Αντικειμενική Βάση κάθε
Δραστηριότητας, κάθε Φαινομένου, κάθε Οράματος, κάθε Κατάστασης, κάθε
εμπειρίας. Δεν πραγματοποιείται, δεν συνειδητοποιείται, απλά Αποκαλύπτεται όταν
διαλύονται οι Δευτερογενείς Δραστηριότητες, τα Οράματα του Γίγνεσθαι, το
γίγνεσθαι. Αυτή η Κατάσταση είναι η Πλήρης Ζωή, η Πλήρης Αληθινή Δράση της
Ύπαρξης, δεν είναι η Ακινησία του Θανάτου, όπως αντιλαμβάνεται η σχετική
συνείδηση.
Όταν βρίσκεσαι σε κίνηση και θέλεις να βιώσεις την Ακινησία απλά σταματάς
να κινείσαι. Με άλλα λόγια λειτουργείς στο καθαρά αντικειμενικό πραγματικό
πρακτικό επίπεδο. Αν μέσα στην κίνηση επιδιώκεις την Ακινησία είσαι ακόμα σε
κίνηση κι αυτό που πραγματοποιείς είναι μια πλαστή ακινησία. Δεν λειτουργείς
στο αντικειμενικό πραγματικό πρακτικό επίπεδο, λειτουργείς στο επίπεδο της
κίνησης, της οργανωμένης δραστηριότητας, της νόησης, της αίσθησης, της
εξωτερικής εμπειρίας.
Τελικά το θέμα είναι από που (άρα πως) βλέπεις. Όταν είσαι μέσα στην κίνηση
υπάρχει το έξω, το υπερβατικό. Όταν είσαι στην Ακινησία υπάρχει επίσης το μέσα
στην κίνηση. Στην Τελική Κατανόηση απλά Βλέπεις το Πραγματικό και το Οραματικό
χωρίς να «ενοχλείσαι. Έτσι αποκαθίσταται η Αίσθηση του Όλου. Όλα, το Όλον, τα
πράγματα «είναι αυτό που είναι», τίποτα περισσότερο, τίποτα άλλο. Αυτή είναι η
πραγματική σημασία του Βουδιστικού «Ταθάτα».
Τελικά μόνο το Πραγματικό υπάρχει. Δεν υπάρχει το Πραγματικό και το
«Κατασκευασμένο» , όπως λέει ο δυαδικός νους. Υπάρχει μόνο το Πραγματικό. Κι
Αυτό, το Πραγματικό είναι η Πραγματικότητα του Φαινομένου. Είναι η Σταθερή Βάση
όπου εμφανίζονται όλα. Άρα δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες, όπως ισχυρίζεται ο
δυαδικός νους. Η «διαφορά» ανάμεσα στην Αντίληψη του Πραγματικού που τα
περιλαμβάνει όλα και στην δυαδική αντίληψη που ξεχωρίζει Πραγματικό και
«κατασκευασμένο» είναι γνωσιολογική. Πάνω σε αυτή την εσφαλμένη αντίληψη
θεμελιώνεται η δυαδική γλώσσα που περιγράφει δυαδικά τον κόσμο.
Πως όμως (αναρωτιέται ο δυαδικός νους) μπορούμε να πάμε πέρα από την
απατηλή αντίληψη, της δυαδικότητας, στην Αντίληψη του Πραγματικού; Δεν πρέπει
να υποθέσουμε ότι υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα πέρα από την δυαδική
αντίληψη. Το Πραγματικό περιλαμβάνει ήδη τον δυαδικό νου, την δυαδική αντίληψη,
σαν δραστηριότητα, σαν δομική λειτουργία, του κατασκευασμένου. Απλά σταματάμε
να υφαίνουμε το πέπλο της αυταπάτης. Το Πραγματικό Αποκαλύπτεται. Όχι σαν μια
άλλη πραγματικότητα αλλά σαν η πραγματικότητα του απατηλού.
Να το εξηγήσουμε με άλλα λόγια. Κατανοήστε την Σχέση και την «διαφορά» του
Απεριόριστου Χώρου και του καθορισμένου και περιορισμένου (από όρια) τόπου.
Αυτός που είναι τοπικά περιορισμένος (ο δυαδικός νους) ξεχωρίζει αναγκαστικά τα
όριά του από το Απεριόριστο (Μη-Δυαδικό). Στην πραγματικότητα μόνο το
Απεριόριστο (Πραγματικό) υπάρχει που περιλαμβάνει οποιονδήποτε τοπικό
περιορισμό. Το Απεριόριστο είναι η πραγματικότητα του τοπικού. Δεν υπάρχουν δύο
πραγματικότητες, το Απεριόριστο και το τοπικό. Υπάρχει μόνο το Απεριόριστο που
είναι ταυτόχρονα και η πραγματικότητα κάθε τοπικού. Πως μεταβαίνουμε από το
τοπικό στο Απεριόριστο.; Η ερώτηση είναι μόνο γλωσσική. Η απάντηση όπως είναι
στο αντικειμενικό πραγματικό πρακτικό πεδίο. Το Απεριόριστο περιλαμβάνει ήδη το
τοπικό. Αρκεί να διαλύσουμε τα όρια που περιορίζουν το τοπικό και ιδού, το
Απεριόριστο Αποκαλύπτεται σαν η πραγματικότητα του τοπικού. Τελικά ο Χώρος
είναι πάντα Απεριόριστος. Οι τοπικοί περιορισμοί είναι πάντα σχετικοί και
προσωρινοί. Αρκεί να μην «παγιδευόμαστε» στα όριά τους και στην «λογική» τους.
Η Κατανόηση της Αληθινής Φύσης του Όλου, όπου υπάρχουν όλα, ανεμπόδιστα και
χωρίς να δημιουργούν «προβλήματα» βρίσκεται πέρα από το Ορίζοντα του Κύκλου Ολοκλήρωσης,
στο Βάθος, στην Αρχική Πηγή.
Η Ερμηνεία της Εικόνας
Το Χωρίς Ιδιότητες (Λευκό) είναι η Οντολογική Πηγή των Πάντων.
Η Αντικειμενική Αντίληψη, η Γυμνή Αντίληψη, το Καθαρό Είναι έχει τον
Γνωσιολογικό Χαρακτήρα της Βάσης Διάρθρωσης πάνω στην Οποία «Υφαίνονται» Όλα. Η
Αντικειμενική Αντίληψη, το Καθαρό Είναι είναι στην Ουσία του Κενότητα
(διαφοροποιήσεων), Ομοιογενής Επίγνωση που δεν έχει μετασχηματιστεί. Από την
άποψη του δυαδικού νου ο Κύκλος της Ολοκλήρωσης, η Αντικειμενικότητα, το Καθαρό
Είναι είναι ο Ορίζοντας του Γίγνεσθαι, εκεί που «χάνονται» όλα.
Το Όραμα, η Δημιουργία, οι κόσμοι, η ζωή κι οι εμπειρίες δεν είναι παρά μια
κίνηση στο τίποτα, μια εμφάνιση, μια όψη, που δεν αφήνει ίχνη αλλά
μεταλλάσσεται συνεχώς στο Στιγμιαίο Παρόν, μέχρι το τέλος της Δημιουργίας.
Η Θρησκειολογική Ανάλυση: Επίγνωση του «Είναι»
Είτε
το θέλουμε, αγαπητοί φίλοι, είτε όχι, είμαστε ριγμένοι χωρίς την παρούσα θέλησή
μας, στο Είναι. Όλοι μας, ακόμα κι ο αμόρφωτος βοσκός πάνω στον Όλυμπο, έχουμε
επίγνωση του Είναι. Έχουμε επίγνωση ότι υπάρχουμε, ότι ζούμε κι ότι δρούμε μέσα
στο όποιο περιβάλλον...
Όλοι
όσοι θέλησαν, χιλιετηρίδες τώρα, να φιλοσοφήσουν, απλά προσπάθησαν να
διαφωτίσουν αυτή την επίγνωση του Είναι... Αυτό είναι μία τελείως φυσική πορεία
(αναγκαιότητα) και δεν υπάρχει πουθενά «πρέπει»...
Αν
ο Πλάτωνας θεμελίωσε την «Θεωρία περί του είναι» (του «τελείως είναι»), ή αν ο
Βούδας μίλησε για το Ασαμσκρίτα (που πραγματοποιείται με το νιρβάνα), κι άλλοι
μίλησαν αλλιώς για την Πραγματικότητα, απλά προσπάθησαν να διαφωτίσουν αυτή την
επίγνωση του Είναι, που υπάρχει μέσα σε όλους τους ανθρώπους...
Δεν
μιλάμε για θεωρίες λοιπόν, μιλάμε για το πως, εμείς προσωπικά, μπορούμε να
κατανοήσουμε αυτό το Είναι... Η επίγνωση του Είναι, μέσα στον καθένα μας, είναι
η πύλη, ο δρόμος, και η ολοκλήρωση, προς την Πλήρη Αντίληψη του Είναι, όχι του
προσωπικού, ατομικού είναι, αλλά του Είναι σαν Καθαρού Είναι...
Από
εδώ αρχίζει η αληθινή φιλοσοφία, η αληθινή θρησκεία, η αληθινή ζωή...
Το
Είναι (σαν Καθαρό, Αντικειμενικό Είναι), δεν το δημιουργήσαμε εμείς, δεν είναι
προϊόν προσωπικής αντίληψης. Είμαστε εξ’ αρχής ριγμένοι στο Είναι, Είμαστε,
υπάρχουμε, αντιλαμβανόμαστε ένα αντικειμενικό γεγονός (έστω κι αν δεν μπορούμε
να το αντιληφθούμε παρά μόνο μέσα από προσωπικές προοπτικές και δεν μπορούμε να
το «ερμηνεύσουμε» προς το παρόν). Αντιλαμβανόμαστε ένα αντικειμενικό γεγονός...
εκτός κι αν είμαστε πλάσματα της φαντασίας μας, οπότε είμαστε ανύπαρκτοι...
Τώρα:
Πως αντιλαμβανόμαστε αυτό το αντικειμενικό κατ’ αρχήν Είναι; Μέσα από κάποιες
προσωπικές λειτουργίες (εγώ, διανόηση, αντίληψη, κλπ.), που έχουν το φυσικό
τους αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας... Όταν η επίγνωση διοχετεύεται και
λειτουργεί μέσα από αυτούς τους προσωπικούς μηχανισμούς (που έχουν το φυσικό
τους αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας), έχουμε απλά επίγνωση των καταστάσεων του
Είναι... Αναγκαστικά αυτό οδηγεί σε μία προσωπική αντίληψη της πραγματικότητας
(κι ο καθένας ζει στον δικό του κόσμο)... Αυτός είναι ο απλός δρόμος, του
φυσικού, απλού, ανθρώπου. Με αυτό τον τρόπο όμως δεν διαφωτίζεται το Είναι σαν
Είναι, αλλά απλά βιώνονται κάποιες καταστάσεις του Είναι, στην παρούσα ζωή...
Προφανώς
ο δρόμος που δίδαξαν όλοι οι μεγάλοι σοφοί του πλανήτη ήταν άλλος... Μίλησαν για
επίγνωση που θα απελευθερωνόταν από όλους τους προσωπικούς μηχανισμούς που
«παραμορφώνουν» την πραγματικότητα:
Το
αν είναι δυνατόν αυτό μπορεί να συζητηθεί.
Το
που οδηγεί αυτό επίσης συζητείται.
Το
τι σημαίνει ακριβώς αυτό διερευνάται.
Αγαπητοί
φίλοι, όλοι αυτοί που μίλησαν για μία ανώτερη επίγνωση της Πραγματικότητας,
μίλησαν για Επίγνωση του Είναι (σαν Καθαρού Είναι)... δεν μίλησαν για κάποια
κατάσταση του Είναι... Για να το καταλάβει κάποιος πρέπει να το βιώσει...
Μετά,
αυτή η επίγνωση δεν έχει υποκειμενικά στοιχεία, παραμορφώσεις, γι’ αυτό είναι η
βάση της αντικειμενικής αντίληψης της Πραγματικότητας..
Μετά,
σε αυτή την ανώτερη επίγνωση, η αντίληψη της ατομικότητας έχει μεταμορφωθεί
πλήρως.
Η
ανώτερη επίγνωση σχετίζεται με το Ευρύτερο Είναι. Αυτό το Ευρύτερο Είναι, που
αποκαλύπτεται εδώ, είναι Αντικειμενικό κι ασφαλώς υπερβαίνει τα όρια της
επίγνωσής μας (που έχει το φυσικό της αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας). Το
Αντικειμενικό Είναι, δεν εξαρτάται από φυσικούς φορείς... Κι είναι η Εξωτερική
Όψη Αυτού που οι άνθρωποι αποκαλούν Θεό...
Με
άλλα λόγια οδηγούμαστε έτσι στην αντίληψη της Υποκρυπτόμενης Πραγματικότητας
πίσω από τον φυσικό κόσμο... Εδώ είναι η Αρχή της Υπερβατικότητας...
Όποιος
θέλει μπορεί να το δοκιμάσει.