Esoterism Academy: Επίγνωση του «Είναι»

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, July 31, 2022

Επίγνωση του «Είναι»

ΑΡΧΗ, Είναι και Γίγνεσθαι

Η Εσωτερική Θεώρηση: Η Μοναδική Πραγματικότητα

Η Πραγματικότητα – όταν μιλάμε κυριολεκτικά, κατανοώντας, βιώνοντας, το πλήρες νόημα του όρου – δεν μπορεί παρά να είναι Μία. Οτιδήποτε άλλο είναι μια άλλη αντίληψη της Πραγματικότητας, μια άλλη «πραγματικότητα», ένα όραμα, μια κατασκευή της αντίληψης. Υπάρχουν Αντικειμενικά Πεδία που εκδηλώνεται η Αντίληψη και Υποκειμενικά επίπεδα που λειτουργεί η αντίληψη της πραγματικότητας. Οτιδήποτε όμως πέρα από την Μία Πραγματικότητα δεν είναι η Πραγματικότητα, είναι ένα όραμα της Πραγματικότητας.

Όλες αυτές οι αντιλήψεις, τα οράματα της Πραγματικότητας λειτουργούν σε ένα Δευτερογενές Πεδίο της Αντίληψης, της «Οργάνωσης», της «κατασκευής».

Στην πραγματικότητα μόνο η Ύστατη Αντίληψη της Πραγματικότητας είναι Αληθινή. Όλα τα άλλα Οράματα της Πραγματικότητας, η Δημιουργία, οι Κόσμοι, η Παγκόσμια Συνείδηση, η Ατομική Μη-Δυαδική Συνείδηση, η Δυαδική Συνείδηση, της Νόησης, της Αίσθησης και της Μορφής, όλα, δεν είναι παρά Δραστηριότητες, Παροδικά Φαινόμενα, που αργά ή γρήγορα «διαλύονται». Ολόκληρη οι Δημιουργία με τους Κόσμους και τις Καταστάσεις της δεν είναι παρά μια Κίνηση στο Παρόν που μετασχηματίζεται, μέχρι την διάλυσή της.

Η Κατανόηση ότι μόνο η Μία Πραγματικότητα του Καθαρού Είναι είναι Αληθινή κι ότι όλα τα Οράματα είναι Παροδικά Φαινόμενα οδηγεί στην Διάλυση των Οραμάτων. Ακριβώς όπως το Φως της Μέρας διαλύει την ομίχλη της νύχτας.

Αυτό που Υπάρχει είναι μια Απεραντοσύνη Χωρίς Ιδιότητες, ένα Αναλλοίωτο Παρόν που ανανεώνεται χωρίς να αλλάζει. Μια Ομοιογενής Κατάσταση όπου όλα τα Οράματα έχουν διαλυθεί, μια Πανταχού Παρουσία χωρίς διαφοροποιήσεις. Η Αντίληψη Βιώνει την Αληθινή Αντικειμενική Βάση της, Βιώνει την Πραγματικότητα κι όχι Φαινόμενα. Αυτή η Κατάσταση της Αντίληψης είναι ουσιαστικά πέρα από το «περιεχόμενο» είναι η Ουσία της Κενότητας, είναι το Αληθινό Περιεχόμενο της Ύπαρξης που είναι πέρα από την Δημιουργία.

Το Καθαρό Είναι στην πραγματικότητα είναι Εικόνα του Παντός, του Ενός που Κρατεί τα Πάντα, της Πηγής των Πραγμάτων, της Θείας Οντολογικής Αρχής. Διαφέρει μόνο στο ότι έχει Γνωσιολογικό Χαρακτήρα. Όλο το «Περιεχόμενο» του Είναι είναι ένα Γίγνεσθαι, ένα Παροδικό Φαινόμενο.

Στην πραγματικότητα το Καθαρό Είναι είναι η Αντικειμενική Βάση κάθε Δραστηριότητας, κάθε Φαινομένου, κάθε Οράματος, κάθε Κατάστασης, κάθε εμπειρίας. Δεν πραγματοποιείται, δεν συνειδητοποιείται, απλά Αποκαλύπτεται όταν διαλύονται οι Δευτερογενείς Δραστηριότητες, τα Οράματα του Γίγνεσθαι, το γίγνεσθαι. Αυτή η Κατάσταση είναι η Πλήρης Ζωή, η Πλήρης Αληθινή Δράση της Ύπαρξης, δεν είναι η Ακινησία του Θανάτου, όπως αντιλαμβάνεται η σχετική συνείδηση.

Όταν βρίσκεσαι σε κίνηση και θέλεις να βιώσεις την Ακινησία απλά σταματάς να κινείσαι. Με άλλα λόγια λειτουργείς στο καθαρά αντικειμενικό πραγματικό πρακτικό επίπεδο. Αν μέσα στην κίνηση επιδιώκεις την Ακινησία είσαι ακόμα σε κίνηση κι αυτό που πραγματοποιείς είναι μια πλαστή ακινησία. Δεν λειτουργείς στο αντικειμενικό πραγματικό πρακτικό επίπεδο, λειτουργείς στο επίπεδο της κίνησης, της οργανωμένης δραστηριότητας, της νόησης, της αίσθησης, της εξωτερικής εμπειρίας.

Τελικά το θέμα είναι από που (άρα πως) βλέπεις. Όταν είσαι μέσα στην κίνηση υπάρχει το έξω, το υπερβατικό. Όταν είσαι στην Ακινησία υπάρχει επίσης το μέσα στην κίνηση. Στην Τελική Κατανόηση απλά Βλέπεις το Πραγματικό και το Οραματικό χωρίς να «ενοχλείσαι. Έτσι αποκαθίσταται η Αίσθηση του Όλου. Όλα, το Όλον, τα πράγματα «είναι αυτό που είναι», τίποτα περισσότερο, τίποτα άλλο. Αυτή είναι η πραγματική σημασία του Βουδιστικού «Ταθάτα».

Τελικά μόνο το Πραγματικό υπάρχει. Δεν υπάρχει το Πραγματικό και το «Κατασκευασμένο» , όπως λέει ο δυαδικός νους. Υπάρχει μόνο το Πραγματικό. Κι Αυτό, το Πραγματικό είναι η Πραγματικότητα του Φαινομένου. Είναι η Σταθερή Βάση όπου εμφανίζονται όλα. Άρα δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες, όπως ισχυρίζεται ο δυαδικός νους. Η «διαφορά» ανάμεσα στην Αντίληψη του Πραγματικού που τα περιλαμβάνει όλα και στην δυαδική αντίληψη που ξεχωρίζει Πραγματικό και «κατασκευασμένο» είναι γνωσιολογική. Πάνω σε αυτή την εσφαλμένη αντίληψη θεμελιώνεται η δυαδική γλώσσα που περιγράφει δυαδικά τον κόσμο.

Πως όμως (αναρωτιέται ο δυαδικός νους) μπορούμε να πάμε πέρα από την απατηλή αντίληψη, της δυαδικότητας, στην Αντίληψη του Πραγματικού; Δεν πρέπει να υποθέσουμε ότι υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα πέρα από την δυαδική αντίληψη. Το Πραγματικό περιλαμβάνει ήδη τον δυαδικό νου, την δυαδική αντίληψη, σαν δραστηριότητα, σαν δομική λειτουργία, του κατασκευασμένου. Απλά σταματάμε να υφαίνουμε το πέπλο της αυταπάτης. Το Πραγματικό Αποκαλύπτεται. Όχι σαν μια άλλη πραγματικότητα αλλά σαν η πραγματικότητα του απατηλού.

Να το εξηγήσουμε με άλλα λόγια. Κατανοήστε την Σχέση και την «διαφορά» του Απεριόριστου Χώρου και του καθορισμένου και περιορισμένου (από όρια) τόπου. Αυτός που είναι τοπικά περιορισμένος (ο δυαδικός νους) ξεχωρίζει αναγκαστικά τα όριά του από το Απεριόριστο (Μη-Δυαδικό). Στην πραγματικότητα μόνο το Απεριόριστο (Πραγματικό) υπάρχει που περιλαμβάνει οποιονδήποτε τοπικό περιορισμό. Το Απεριόριστο είναι η πραγματικότητα του τοπικού. Δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες, το Απεριόριστο και το τοπικό. Υπάρχει μόνο το Απεριόριστο που είναι ταυτόχρονα και η πραγματικότητα κάθε τοπικού. Πως μεταβαίνουμε από το τοπικό στο Απεριόριστο.; Η ερώτηση είναι μόνο γλωσσική. Η απάντηση όπως είναι στο αντικειμενικό πραγματικό πρακτικό πεδίο. Το Απεριόριστο περιλαμβάνει ήδη το τοπικό. Αρκεί να διαλύσουμε τα όρια που περιορίζουν το τοπικό και ιδού, το Απεριόριστο Αποκαλύπτεται σαν η πραγματικότητα του τοπικού. Τελικά ο Χώρος είναι πάντα Απεριόριστος. Οι τοπικοί περιορισμοί είναι πάντα σχετικοί και προσωρινοί. Αρκεί να μην «παγιδευόμαστε» στα όριά τους και στην «λογική» τους.

Η Κατανόηση της Αληθινής Φύσης του Όλου, όπου υπάρχουν όλα, ανεμπόδιστα και χωρίς να δημιουργούν «προβλήματα» βρίσκεται πέρα από το Ορίζοντα του Κύκλου Ολοκλήρωσης, στο Βάθος, στην Αρχική Πηγή.

Η Ερμηνεία της Εικόνας

Το Χωρίς Ιδιότητες (Λευκό) είναι η Οντολογική Πηγή των Πάντων.

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η Γυμνή Αντίληψη, το Καθαρό Είναι έχει τον Γνωσιολογικό Χαρακτήρα της Βάσης Διάρθρωσης πάνω στην Οποία «Υφαίνονται» Όλα. Η Αντικειμενική Αντίληψη, το Καθαρό Είναι είναι στην Ουσία του Κενότητα (διαφοροποιήσεων), Ομοιογενής Επίγνωση που δεν έχει μετασχηματιστεί. Από την άποψη του δυαδικού νου ο Κύκλος της Ολοκλήρωσης, η Αντικειμενικότητα, το Καθαρό Είναι είναι ο Ορίζοντας του Γίγνεσθαι, εκεί που «χάνονται» όλα.

Το Όραμα, η Δημιουργία, οι κόσμοι, η ζωή κι οι εμπειρίες δεν είναι παρά μια κίνηση στο τίποτα, μια εμφάνιση, μια όψη, που δεν αφήνει ίχνη αλλά μεταλλάσσεται συνεχώς στο Στιγμιαίο Παρόν, μέχρι το τέλος της Δημιουργίας.

Η Θρησκειολογική Ανάλυση: Επίγνωση του «Είναι»

Είτε το θέλουμε, αγαπητοί φίλοι, είτε όχι, είμαστε ριγμένοι χωρίς την παρούσα θέλησή μας, στο Είναι. Όλοι μας, ακόμα κι ο αμόρφωτος βοσκός πάνω στον Όλυμπο, έχουμε επίγνωση του Είναι. Έχουμε επίγνωση ότι υπάρχουμε, ότι ζούμε κι ότι δρούμε μέσα στο όποιο περιβάλλον...

Όλοι όσοι θέλησαν, χιλιετηρίδες τώρα, να φιλοσοφήσουν, απλά προσπάθησαν να διαφωτίσουν αυτή την επίγνωση του Είναι... Αυτό είναι μία τελείως φυσική πορεία (αναγκαιότητα) και δεν υπάρχει πουθενά «πρέπει»...

Αν ο Πλάτωνας θεμελίωσε την «Θεωρία περί του είναι» (του «τελείως είναι»), ή αν ο Βούδας μίλησε για το Ασαμσκρίτα (που πραγματοποιείται με το νιρβάνα), κι άλλοι μίλησαν αλλιώς για την Πραγματικότητα, απλά προσπάθησαν να διαφωτίσουν αυτή την επίγνωση του Είναι, που υπάρχει μέσα σε όλους τους ανθρώπους...

Δεν μιλάμε για θεωρίες λοιπόν, μιλάμε για το πως, εμείς προσωπικά, μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό το Είναι... Η επίγνωση του Είναι, μέσα στον καθένα μας, είναι η πύλη, ο δρόμος, και η ολοκλήρωση, προς την Πλήρη Αντίληψη του Είναι, όχι του προσωπικού, ατομικού είναι, αλλά του Είναι σαν Καθαρού Είναι...

Από εδώ αρχίζει η αληθινή φιλοσοφία, η αληθινή θρησκεία, η αληθινή ζωή...

Το Είναι (σαν Καθαρό, Αντικειμενικό Είναι), δεν το δημιουργήσαμε εμείς, δεν είναι προϊόν προσωπικής αντίληψης. Είμαστε εξ’ αρχής ριγμένοι στο Είναι, Είμαστε, υπάρχουμε, αντιλαμβανόμαστε ένα αντικειμενικό γεγονός (έστω κι αν δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε παρά μόνο μέσα από προσωπικές προοπτικές και δεν μπορούμε να το «ερμηνεύσουμε» προς το παρόν). Αντιλαμβανόμαστε ένα αντικειμενικό γεγονός... εκτός κι αν είμαστε πλάσματα της φαντασίας μας, οπότε είμαστε ανύπαρκτοι...

Τώρα: Πως αντιλαμβανόμαστε αυτό το αντικειμενικό κατ’ αρχήν Είναι; Μέσα από κάποιες προσωπικές λειτουργίες (εγώ, διανόηση, αντίληψη, κλπ.), που έχουν το φυσικό τους αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας... Όταν η επίγνωση διοχετεύεται και λειτουργεί μέσα από αυτούς τους προσωπικούς μηχανισμούς (που έχουν το φυσικό τους αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας), έχουμε απλά επίγνωση των καταστάσεων του Είναι... Αναγκαστικά αυτό οδηγεί σε μία προσωπική αντίληψη της πραγματικότητας (κι ο καθένας ζει στον δικό του κόσμο)... Αυτός είναι ο απλός δρόμος, του φυσικού, απλού, ανθρώπου. Με αυτό τον τρόπο όμως δεν διαφωτίζεται το Είναι σαν Είναι, αλλά απλά βιώνονται κάποιες καταστάσεις του Είναι, στην παρούσα ζωή...

Προφανώς ο δρόμος που δίδαξαν όλοι οι μεγάλοι σοφοί του πλανήτη ήταν άλλος... Μίλησαν για επίγνωση που θα απελευθερωνόταν από όλους τους προσωπικούς μηχανισμούς που «παραμορφώνουν» την πραγματικότητα:

Το αν είναι δυνατόν αυτό μπορεί να συζητηθεί.

Το που οδηγεί αυτό επίσης συζητείται.

Το τι σημαίνει ακριβώς αυτό διερευνάται.

Αγαπητοί φίλοι, όλοι αυτοί που μίλησαν για μία ανώτερη επίγνωση της Πραγματικότητας, μίλησαν για Επίγνωση του Είναι (σαν Καθαρού Είναι)... δεν μίλησαν για κάποια κατάσταση του Είναι... Για να το καταλάβει κάποιος πρέπει να το βιώσει...

Μετά, αυτή η επίγνωση δεν έχει υποκειμενικά στοιχεία, παραμορφώσεις, γι’ αυτό είναι η βάση της αντικειμενικής αντίληψης της Πραγματικότητας..

Μετά, σε αυτή την ανώτερη επίγνωση, η αντίληψη της ατομικότητας έχει μεταμορφωθεί πλήρως.

Η ανώτερη επίγνωση σχετίζεται με το Ευρύτερο Είναι. Αυτό το Ευρύτερο Είναι, που αποκαλύπτεται εδώ, είναι Αντικειμενικό κι ασφαλώς υπερβαίνει τα όρια της επίγνωσής μας (που έχει το φυσικό της αντίστοιχο στον εγκέφαλό μας). Το Αντικειμενικό Είναι, δεν εξαρτάται από φυσικούς φορείς... Κι είναι η Εξωτερική Όψη Αυτού που οι άνθρωποι αποκαλούν Θεό...

Με άλλα λόγια οδηγούμαστε έτσι στην αντίληψη της Υποκρυπτόμενης Πραγματικότητας πίσω από τον φυσικό κόσμο... Εδώ είναι η Αρχή της Υπερβατικότητας...

Όποιος θέλει μπορεί να το δοκιμάσει.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, July 31, 2022

Επίγνωση του «Είναι»

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright