Esoterism Academy: Η Ανώτερη Επίγνωση

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, July 10, 2022

Η Ανώτερη Επίγνωση

Όλοι οι μεγάλοι ιδρυτές θρησκειών, αλλά και μεγάλοι φιλόσοφοι κι άλλοι άνθρωποι στον χώρο της μεταφυσικής βίωσαν την Πραγματικότητα σαν Μία Διεύρυνση της συνείδησής τους (της απλής ανθρώπινης συνείδησης) προς Μία Ανώτερη Κατάσταση, σαν ένα ξεπέρασμα των στενών ορίων του εγώ προς Μία Αχανή Συνειδησιακή Κατάσταση που βρίσκεται στην βάση όλων των συνειδήσεων σαν ένα βύθισμα στην Άπειρη Συνείδηση.

.....

Ο «Λαβύρινθος» της Συνειδητότητας (της Επίγνωσης): Φαίνεται (για όποιον γνωρίζει να «διαβάζει»):

1) Η Μοναδικότητα της Συνείδησης,

2) Η Ολότητα, η Ενότητα κι η «Συνέχεια» της Συνειδητότητας,

3) Η Φαινομενική Διάκριση των Επιπέδων Επίγνωσης (των κοσμικών πεδίων, των κόσμων),

4) Η Εσωτερική Οδός της Ανάδυσης της Επίγνωσης στην Ολότητά της,

5) Τα Εννέα Επίπεδα της Κοσμικής Συνείδησης (Υλικό, Δυναμικό, Νοητικό, Μη-Δυαδικό, Παγκόσμιο, Ενοποιημένο, Κοσμικό, Ολικό, Μοναδικό).

.....

Παραδείγματα: 1) Ο Βούδας βίωσε την Φώτιση σαν ένα σβήσιμο (νιρβάνα) της υπαρξιακής ροής (των σκάντα), σαν Μία Κατάσταση που χαρακτήρισε σαν Ασαμσκρίτα.

2) Ο Σανκάρα κι άλλοι οπαδοί της Βεδάντα βίωσαν το Μόκσα σαν ξεπέρασμα όλων των περιφερειακών εκδηλώσεων του όντος, της νόησης, πέρα από τις εσωτερικές καταστάσεις του άτμαν, σαν συνειδητοποίηση του Απολύτου Υπόβαθρου, του Βράχμαν.

3) Ο Πανταζάλι κι οι οπαδοί του Σαμκύα Γιόγκα βίωσαν την Απελευθέρωση (Καϊβαλγία), σαν το σταμάτημα όλης της δραστηριότητας του νου (σιττά), σαν την συγκράτηση του νου από του να παίρνει διάφορες μορφές (βρίττις).

4) Οι χριστιανοί νηπτικοί κι άλλοι χριστιανοί μυστικιστές βίωσαν την Θέωση σαν το τελικό στάδιο κάθαρσης του νου μέχρι που ο νους να γίνει άμορφος: τότε μόνο ο νους μπορεί να αντιληφθεί το Άπειρο Θείο Είναι, να Ενωθεί με τον Θεό, να Θεωθεί.

5) Όλοι οι μεγάλοι σούφι στον χώρο του ισλαμισμού βιωσαν την Τελική Πραγματικότητα (Αλ-Χακ) σαν σβήσιμο της απατηλής προσωπικότητας, σαν διεύρυνση της συνείδησης ως το Άπειρο (Φανά Φι’ λλαχ).

6) Ο Πλάτωνας και οι πλατωνικοί βίωσαν την Πραγματικότητα σαν ανύψωση ως το «καθολικό είναι» (πέρα από τις νοητικές διεργασίες) και πέρα από αυτό ως το «τελείως είναι» (όραση του Αγαθού).

7) Ο Πλωτίνος που κωδικοποίησε την πλατωνική θεωρία και οι νεοπλατωνικοί βίωσαν την Ανύψωση ως το Ένα σαν «άπλωσι» (απλούστευση, συστολή σε απόλυτη απλότητα του καθολικού νου), σαν «έκστασι» (έξοδος εκ του «εαυτού»).

Όλοι αυτοί που ήταν άνθρωποι σαν όλους τους ανθρώπους (σαν όλους εμάς) μετέφεραν το Βίωμα με απλό και καθαρό τρόπο (οι μετέπειτα σχολιαστές τους μπέρδεψαν τα πράγματα). Μίλησαν λοιπόν για τα εξής:

1) Μίλησαν για την Υπέρτατη Πραγματικότητα που βρίσκεται στην βάση κάθε συνείδησης, σαν Ένα Υπερσύνολο της συνείδησης, σαν την Πραγματική Ουσία μας.

2) Προσδιόρισαν έτσι την σχέση μεταξύ Πραγματικότητας και της δοσμένης συνείδησης, αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν εαυτό, σαν εγώ (ένα σύμπλεγμα αντιλήψεων, συμπεριφορών και εμπειριών).

3) Καθόρισαν ακόλουθα τον τρόπο που μπορούμε να βιώσουμε την Εσώτερη Πραγματικότητα, που είναι η υπέρβαση των περιφερειακών εκδηλώσεων, των δράσεων του εγώ. Περιέγραψαν αναλυτικά τα στάδια, από το χαμηλότερο, τον έλεγχο του σώματος, ως το υψηλότερο, τον έλεγχο της εξωτερικής νοητικής δραστηριότητας, τον έλεγχο των εσωτερικών καταστάσεων του νου... ως την Ολοκλήρωση.

Σε όλες τις παραδόσεις λένε πάνω-κάτω τα ίδια. Το βουδιστικό ντυάνα (σαμαπάττι), το αστάνγκα γιόγκα του Πανταζάλι, η χριστιανική «νήψις» και το σουφικό «αμάλ» και η «ξεχασμένη» διαλεκτική του Πλάτωνα, όλα περιγράφουν (στα πλαίσια βέβαια μίας ιδιαίτερης κουλτούρας και με μία ιδιαίτερη ορολογία) τον ίδιο δρόμο και δείχνουν προς την Ίδια Πραγματικότητα.

Η Πραγματικότητα Είναι Μία, Όχι μόνο γιατί το λένε όλες οι εσωτερικές παραδόσεις αλλά γιατί είναι η Βάση όλων των ανθρώπινων όντων, όλων των όντων, Μία Αντικειμενική Πραγματικότητα.

Βέβαια οι οπαδοί των θρησκειών πρεσβεύουν ο καθένας για λογαριασμό του την απόλυτη αλήθεια. Αν ρίξουμε μία ματιά στις στατιστικές όλος ο πλανήτης «θρησκεύεται». Αλλά δείξτε μας ένα βουδιστή που έφτασε στην φώτιση, ένα χριστιανό που έφτασε στην θέωση, ένα σούφι που έφτασε στο φανά φι’ λλαχ. Πάντως δεν βρίσκονται μέσα στις επίσημες εκκλησίες και οργανώσεις.

Μπορούμε, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε κάποια εσωτερική παράδοση (όχι τις επίσημες εκκλησίες που συγκεντρώνουν μόνο σχολαστικούς, εύπιστους κι ανόητους), η να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο. Η Αλήθεια, αφού κατακτήθηκε μία φορά από τον άνθρωπο (τον Βούδα, τον Λάο Τσε, τον Ιησού, τον Σανκάρα, τον Πλάτωνα, τον Πλωτίνο, τον Έκχαρτ κι άλλους) μπορεί να κατακτηθεί ξανά και ξανά, από τον κάθε άνθρωπο. Η Αλήθεια δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, είναι δυνατότητα, δικαίωμα και υποχρέωση όλων. Θρησκευτικά συστήματα μπορούμε να δημιουργήσουμε ξανά και ξανά (όπως για παράδειγμα η Θεοσοφική Διδασκαλία τον 19^ο και τον 20^ο αιώνα).

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει και μας αφορά όλους, τον καθένα μας είναι το εξής: Η ίδια μας η φύση που Εδράζεται στην Άπειρη Συνείδηση μας δημιουργεί την υποχρέωση να βιώσουμε την Αλήθεια. Το τι σημαίνει αυτό και τι συνέπειες έχει πρέπει να το ανακαλύψουμε στην πράξη. Μπορούμε να το κάνουμε; Μπορούμε να βιώσουμε τον Αληθινό Εαυτό μας; το Άπειρο; το Απόλυτο;

Η «ανώτερη επίγνωση» που πραγματοποιούμε είναι μία άμεση, υπερνοητική, εξωδιανοητική, αντίληψη της Πραγματικότητας.

Αυτό που λέμε είναι τελείως απλό και φυσικό. Ξεκινάμε από αυτό που είμαστε, διευρύνουμε αυτό που είμαστε, βιώνουμε αυτό που είμαστε στο Βάθος. Δεν μιλάμε ούτε για θεωρίες, ούτε για εκκλησίες και σκοπιμότητες, ούτε για εκμετάλλευση, είτε ιδεολογική, είτε οικονομική, ούτε για τίποτα άλλο.

Ο καθένας πρέπει μόνος του, μέσα του να βρει την Αλήθεια. Κι αν υπάρχει ανάγκη να συζητήσουμε ας συζητήσουμε. Αλλά ας το κάνουμε σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, πέρα από θεωρίες, πέρα από προσωπικές συγχίσεις και μέσα σε ένα ευπρεπές κλίμα.

Λοιπόν αγαπητοί φίλοι: Μπορούμε να δούμε την μεταφυσική σαν προσωπικό βίωμα; Μπορούμε να βιώσουμε τον Αληθινό Εαυτό μας; Το Απόλυτο;

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, July 10, 2022

Η Ανώτερη Επίγνωση

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright