Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ

Η Αληθινή Γνώση

Να Ζούμε στην Πραγματικότητα σημαίνει να αντιλαμβανόμαστε άμεσα, καθαρά, αληθινά κι ολοκληρωμένα, ό,τι συμβαίνει. Λογικά αυτό σημαίνει ότι εδώ πρωτεύοντα ρόλο παίζει η δική μας (οντολογική) κατάσταση, δηλαδή το από «που» βλέπουμε κι όχι το «πως» ή το «τι» βλέπουμε. Με άλλα λόγια, για να ζούμε πραγματικά, για να έχουμε αληθινή γνώση, πρέπει εμείς οι ίδιοι να είμαστε σε «θέση» να βλέπουμε, να αντιλαμβανόμαστε ορθά, να κατανοούμε πλήρως. Για να έρθουμε σε αυτή την κατάσταση της Αληθινής Όρασης, της Πραγματικής Αντίληψης, χρειάζεται ακριβώς να Αφήσουμε την Φυσική Αντίληψη να Λειτουργήσει ανηπερέαστη από εξωτερικές δραστηριότητες, χωρίς παρεμβάσεις. Αυτή η Κατάσταση Αφύπνισης, Εσωτερικής Αντίληψης και Κατανόησης, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν Άμεση, Καθαρή, Φυσική, χωρίς παρεμβάσεις, Όραση. Μια Κατάσταση Πλήρους Αντίληψης όπου δεν υπάρχει επεξεργασία της σκέψης ούτε άλλη παρέμβαση. Είναι η πραγματική κατάσταση του Αληθινού Διαλογισμού (της Εσωτερικής Παράδοσης), η Πλήρης Αντίληψη.

Αν λοιπόν θέλουμε να γνωρίσουμε, να γνωρίσουμε αληθινά, αυτό που συμβαίνει, την Φύση μας, το Βάθος, την Έκταση της Ύπαρξης, να γνωρίσουμε τι είναι Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό, τι είναι η Ύπαρξη, τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος, αν θέλουμε με άλλα λόγια να ζούμε πραγματικά, στον πραγματικό κόσμο κι όχι στους κόσμους της σκέψης ή της φαντασίας, χρειάζεται να δούμε με αυτόν τον τρόπο. Όταν λες όμως στους ανθρώπους να δουν με αυτόν τον τρόπο τους φαίνεται τρομερά δύσκολο γιατί έχουν μάθει να λειτουργούν μέσα από τη σκέψη. Το να
«βγουν» τελείως έξω από όλη αυτή την ανθρώπινη δραστηριότητα, αντίληψη και ζωή, μοιάζει με ένα βήμα στο υπαρξιακό κενό. Τι θα συμβεί όταν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε; Τι θα συμβεί στο εγώ; Είναι δυνατή μια κατάσταση όπου δεν υπάρχει σκέψη, εγώ, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει αντίληψη ύπαρξης; Τι είδους ύπαρξης; Αν δεν είμαστε εγώ τότε τι αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει; Στην πραγματικότητα όλα αυτά τα ερωτήματα κι οι αγωνίες είναι ανόητες σκέψεις του εγώ. Η αλήθεια είναι ότι όταν το «Κάνεις» αυτό το υπαρξιακό βήμα δεν βυθίζεσαι στο υπαρξιακό χάος αλλά «Αναδύεσαι» σε μια Νέα Αντίληψη της Ύπαρξης, χωρίς εγώ. Απλά το κάνεις. Απλά μεταβαίνεις στην άλλη κατάσταση. Χρειάζεται εδώ να εμπιστευθείς, να πιστέψεις, στην Φύση σου, στην Αλήθεια, στο Θεό. Αυτό είναι το νόημα και το περιεχόμενο της Πίστης για την οποία μιλούσε ο Ιησούς. Πίστεψε και θα μπορείς να μετακινείς βουνά.

Ο Αληθινός Ιησούς

Ποιος ήταν πραγματικά ο Ιησούς; Τι ήταν; Τι είναι ο Ιησούς; Ποιος θα απαντήσει; Μπορούμε να γνωρίσουμε τον Αληθινό Ιησού μόνο με τον τρόπο που αναλύσαμε πιο πάνω. Με μια Εσωτερική Μετατόπιση της Αντίληψης πέρα από την σκέψη και το εγώ, Άμεσα, Φυσικά, Ήσυχα, Αντικειμενικά κι Ολοκληρωμένα. Μια τέτοια Όραση της Πραγματικότητας (ο Εσωτερικός Οφθαλμός) χαρακτηρίζεται σαν Εσωτερική σε σχέση με την εξωτερική προσέγγιση των ανθρώπων μέσω της σκέψης. Η σκέψη  είναι μια ανθρώπινη δυνατότητα που έχουν όλοι οι άνθρωποι, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Είναι εύκολο να σκεφτείς, να θεωρήσεις κάτι σαν αντικείμενο της σκέψης, να το ορίσεις, να μιλήσεις για αυτό, με λέξεις. Αυτή όμως η προσέγγιση είναι παιδιάστικη όταν μιλάμε για σημαντικά πράγματα όπως είναι η Αληθινή Φύση, η Ανθρώπινη φύση, ο Θεός, ο Ιησούς, η Θρησκευτική εμπειρία, η Αλήθεια. Την Αλήθεια, τον Ιησού, μπορούμε να τον γνωρίσουμε πραγματικά μόνο εσωτερικά, άμεσα.

Ο Ιησούς ο Ίδιος, Ήταν, Είναι, σε μια τέτοια Πνευματική Κατάσταση που δεν έχει εγώ, δεν έχει «πρόσωπο». Ήδη από την Εποχή που περπατούσε στην γη Είναι Ανυψωμένος σε μια Αντικειμενική Πνευματική Κατάσταση. Ο Ιησούς Είναι Θεία Ενέργεια, Πνεύμα, Θεός (όχι κάποιο πρόσωπο). Αυτή είναι ή Ύψωση του Ιησού (του υιού του ανθρώπου, του Υιού του Θεού) προς τον Πατέρα. Μπορούμε λοιπόν να γνωρίσουμε τον Ιησού ακριβώς σαν Αυτό που Ήταν, που Είναι, σαν μια Αντικειμενική Κατάσταση της Ψυχής (της Ψυχής που Είμαστε Εμείς οι Ίδιοι), σαν Πνευματική Κατάσταση, σαν Πνευματική Ενέργεια, σαν Ζωή. Με αυτή την έννοια ο Ιησούς Είναι η Οδός προς την Θεότητα. Να Προσεγγίσουμε Ορθά, Εσωτερικά, Άμεσα, τον Ιησού, σημαίνει να Γίνουμε Ένα Μαζί Του, να Γίνουμε Αυτός, να Αποκτήσουμε «Νου Χριστού», Συνείδηση Χριστού, να μην ζούμε πλέον εμείς (το παλιό εγώ) αλλά να Ζει Αυτός Μέσα μας. Αν ο Παύλος, ο Απόστολος των Εθνών, με την δράση του οργάνωνε μια εξωτερική εκκλησία, όμως με τις «Επιστολές» του αποκάλυπτε το Απέραντο Βάθος της Θεότητας, πως να γίνει ο άνθρωπος Θεός (ή πιο σωστά πως να κατανοήσει, να συνειδητοποιήσει, ότι Πάντα Ήταν στους Κόλπους του Πατέρα, ότι η αληθινή ζωή είναι η Ζωή του Θεού, Εντός του Θεού).

Η Αληθινή Προσευχή

Πρακτικά μιλώντας, πέρα από τις εξωτερικές λατρείες και την διανοητική πίστη και γνώση και θεολογία κι όλες τις ανθρώπινες ματαιότητες, οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθήσουν μόνο έναν δρόμο προς την Αλήθεια. Αυτόν τον Δρόμο Μέσα τους, την Οδό του Ιησού, γιατί η Βασιλεία των Ουρανών είναι μέσα μας. Εισερχόμαστε Μέσα μας με την Περισυλλογή, δηλαδή την απόρριψη όλων των εξωτερικών δραστηριοτήτων. Κι Εδώ, Μέσα μας, Συναντάμε μέσα στην Ίδια μας την Φύση, τον Χριστό, τον Εσωτερικό Διδάσκαλο, τον Υιό του Θεού, τον Προαιώνιο Λόγο, που είναι Εικόνα του Θεού  του Αοράτου, Θεός. Και Μέσω του Λόγου και της Ανύψωσης Φτάνουμε στον Πατέρα Θεό. Αυτή είναι η Εσωτερική Οδός του Ιησού. Αυτό Δίδαξε στους ανθρώπους.

Τελικά τι Είναι ο Ιησούς; Τι Δίδαξε για τον Θεό, για τον Άνθρωπο, για τον Εαυτό του; Αυτό που Αποκάλυψε ο Ιησούς είναι ότι ο Άνθρωπος (κι ο Ιησούς ο Ίδιος Είναι το Ζωντανό Παράδειγμα) Έχει Πνευματική Φύση, Είναι Ελεύθερη Ψυχή, που δεν έχει σχέση με τις εξωτερικές δραστηριότητες, την εξωτερική ζωή, τον εξωτερικό κόσμο. Η Αληθινή Κατοικία μας, όπως Δίδασκε ο Ιησούς, Είναι στους Κόλπους του Πατέρα, έξω από την Δημιουργία, Μέσα στο Φως που Αγκαλιάζει την «Δημιουργία» που ζει κι αναπνέει στους Κόλπους του Πατέρα, στην Αληθινή Ζωή, στην Αιώνια Ζωή.

Η Αληθινή Προσευχή του Ιησού είναι η Προσευχή της Ησυχίας, της Σιωπής (των λογισμών) της Διαρκούς Νήψης , της Εγρήγορσης, της Αφυπνισμένης Αντίληψης που Βιώνει Εδώ, Τώρα, ό,τι συμβαίνει, που Λειτουργεί δηλαδή Φυσικά, Άμεσα, χωρίς «προσπάθειες» (της διανόησης, του εγώ), ή παρεμβολές. Στην πραγματικότητα απαιτείται μεγάλη ένταση κι αποφασιστικότητα (λόγω ακριβώς των περιορισμών μας και των προσκολλήσεων) για να Αφεθούμε στην Φύση μας, στην Θεϊκή Φύση μας, στον Θεό. Φαίνεται σαν τεράστια προσπάθεια (να απαλλαγούμε από τις αυταπάτες μας) ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή η απόρριψη κάθε «προσπάθειας». Είναι η Απόλυτη Πνευματική Χαλάρωση, που μας Οδηγεί στην Εσωτερική Ζωή, στην Αληθινή Ύπαρξη. Η Αληθινή Προσευχή του Ιησού σημαίνει την Μετάβαση από την εξωτερική δραστηριοποίηση στην Εσωτερική Αντίληψη. Αυτό φαίνεται ακόμα και στην δράση μας στο σώμα. Από τον εξωτερικό εγκέφαλο (και την σκέψη και τις αισθήσεις και την δραστηριότητα στον εξωτερικό κόσμο) Μεταβαίνουμε προς το «Εσωτερικό», στην «Καρδιά του Εγκεφάλου», στην «Καρδιά» μας. Κι Εδώ έχουμε την Εμπειρία του Χριστού, των Τριών Καταστάσεων του Λόγου, του Θεού. Μετά από μια Τέτοια Μυστική Εμπειρία Αντιλαμβανόμαστε από Αυτή την Ανώτερη Πνευματική Θέση και τον εξωτερικό κόσμο. Το Πνεύμα Αγκαλιάζει τον κόσμο κι ο κόσμος είναι «μέσα» μας, σαν εμπειρία της Συνείδησής μας.

Αν λοιπόν θέλουμε να βρούμε τον Αληθινό Ιησού υπάρχει μόνο ένας τρόπος, να τον Βρούμε σαν την Αληθινή Φύση μας, Μέσα μας, μέσα στην «Καρδιά» μας, μέσα στην «Καρδιά της Ύπαρξης». Αυτός Είναι ο Ιησούς της «Καρδιάς» μας. Ο Ιησούς δεν είναι πουθενά αλλού, ούτε εκεί έξω στον κόσμο ή στους χειροποίητους ναούς, ούτε στα θεατρικά μυστήρια των ανθρώπων, ούτε σε κάποιους φανταστικούς ουρανούς (που «έφτιαξαν» οι άνθρωποι με την σκέψη τους). Ο Αληθινός Ιησούς Είναι Πνευματική Εμπειρία, Είναι Ζωή, Είναι η Αλήθεια, Είναι η Ελευθερία. Ο Αληθινός Ιησούς Είμαστε Εμείς, ο καθένας μας (ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουμε). Κι όπως μας Δίδαξε ο Αληθινός Ιησούς (που κάποτε «περπάτησε» στη γη) Αυτός ο Ιησούς Είναι Ένα Με Τον Πατέρα. Είμαστε Ένα Με Τον Πατέρα. Πάντα. Για Πάντα. Δεν Υπάρχει Τίποτα Άλλο, Μονάχα Θεός.