CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Mystical Unity of Reality and Consciousness
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 29 June, 2025

Sunday, December 10, 2017

Jesus of Our Heart

The True Knowledge

To Live in Reality means to perceive immediately, clearly, truly and completely, everything that happens. Logically, this means that our own (ontological) situation plays a primary role here, i.e. "from where" we see and not "how" or "what" we see. In other words, to truly live, to have true knowledge, we ourselves must be in a "position" to see, to perceive correctly, to fully understand. To come to this state of True Seeing, of Real Perception, we need to just Let Natural Perception Work unimpeded by external activities, without interference. This State of Awakening, Inner Perception and Understanding, can be described as Direct, Clear, Natural, uninterfered, Vision. A State of Full Awareness where there is no thought processing or other interference. It is the real state of True Meditation (of Inner Tradition), Full Realization.

So, if we want to know, to know truly, what is happening, our Nature, the Depth, the Extent of Existence, to know what is What people call God, what is Existence, what is really man, if we want in other words to really live, in the real world and not in the worlds of thought or imagination, we need to see this way. But when you tell people to see in this way it seems terribly difficult for them because they have learned to operate through thought. To “step out” completely from all this human activity, perception and life, is like a step into the existential void. What happens when we stop thinking? What will happen to the ego? Is a state possible where there is no thought, ego, but still a perception of existence? What kind of existence? If we are not me then what do we perceive to be? In reality all these questions and anxieties are foolish thoughts of the ego. The truth is that when you "Take" this existential step you do not sink into existential chaos but "Emerge" into a New Perception of Existence, without ego. You just do it. You just switch to the other state. It is necessary here to trust, to believe, in your Nature, in the Truth, in God. This is the meaning and content of the Faith that Jesus was talking about. Believe and you will be able to move mountains.

The Real Jesus

Who Was Jesus Really? What was? What is Jesus? Who will answer? We can know the True Jesus only in the way we have discussed above. With an Inner Shift of Perception beyond thought and ego, Directly, Naturally, Quietly, Objectively and Integrally. Such a Vision of Reality (the Inner Eye) is characterized as Inner in relation to the outer approach of men through thought. Thinking is a human ability that all people have, to a greater or lesser extent. It is easy to think, to consider something as an object of thought, to define it, to talk about it, in words. But this approach is childish when we talk about important things such as True Nature, Human nature, God, Jesus, Religious experience, Truth. The Truth, Jesus, we can only truly know him internally, directly.

Jesus Himself, Was, Is, in such a Spiritual State that He has no ego, He has no "person". Ever since He walked the earth He has been Elevated to an Objective Spiritual State. Jesus is Divine Energy, Spirit, God (not a person). This is the Ascension of Jesus (the son of man, the Son of God) to the Father. So we can know Jesus exactly as What He Was, as He Is, as an Objective State of the Soul (of the Soul that We Are Ourselves), as a Spiritual State, as Spiritual Energy, as Life. In this sense Jesus is the Way to Divinity. To Approach Jesus Rightly, Internally, Directly, means to Become One with Him, to Become Him, to Acquire "Christ's Mind", Christ Consciousness, to no longer live we (the old self) but for Him to Live in us. If Paul, the Apostle of the Gentiles, with his action organized an external church, but with his "Epistles" he revealed the Infinite Depth of the Godhead, how man can become God (or more correctly, how he can understand, realize, that It has always been in the Bays of the Father, that true life is the Life of God, Within God).

The True Prayer

Practically speaking, beyond external cults and intellectual faith and knowledge and theology and all human vanities, men can only follow one path to Truth. This Way Within them, the Way of Jesus, for the Kingdom of Heaven is within us. We enter within ourselves with Recollection, that is, the rejection of all external activities. And Here, Within Us, We Meet Within Our Own Nature, Christ, the Inner Master, the Son of God, the Pre-Eternal Logos, who is the Image of the Invisible God, God. And Through the Logos and Ascension We Reach Father God. This is the Inner Way of Jesus. This He taught the people.

After all, what is Jesus? What did He Teach About God, About Man, About Himself? What Jesus Revealed is that Man (and Jesus Himself Is the Living Example) Has a Spiritual Nature, He is a Free Soul, which has no relation to external activities, external life, the external world. Our True Home, as Jesus Taught, Is in the Bays of the Father, outside of Creation, Within the Light Embracing "Creation" that lives and breathes in the Bays of the Father, in True Life, in Eternal Life.

The True Prayer of Jesus is the Prayer of Silence, of Silence of thoughts, of Perpetual Awakening (Nepsis, or wakefulness or watchfulness), of Vigilance, of Awakened Perception that Experiences Here, Now, everything that happens, that is, that Works Naturally, Immediately, without "efforts" (of the intellect, of the ego), or interference. In fact, it takes a lot of intensity and determination (because of our limitations and attachments) to Surrender to our Nature, to our Divine Nature, to God. It seems like a huge effort (to get rid of our delusions) when it is just the opposite, namely the rejection of all "effort". It is Absolute Spiritual Relaxation, which Leads us to the Inner Life, to True Existence. The True Jesus Prayer means the Transition from external activity to Internal Perception. This is even seen in our action in the body. From the outer brain (and thought and senses and activity in the outer world) We move to the “Inner”, to the “Heart of the Brain', to our “Heart”. And here we have the Experience of Christ, of the Three States of the Logos, of God. After Such a Mystical Experience We Are Realized by This Higher Spiritual Position and the Outer World. The Spirit Embraces the world and the world is "within" us, as an experience of our Consciousness.

So, if we want to find the True Jesus there is only one way, to Find Him as our True Nature, Within us, within our "Heart", within the "Heart of Existence". This is the Jesus of our "Heart". Jesus is nowhere else, not out there in the world or in the man-made temples, not in the theatrical mysteries of men, not in some imaginary heavens (that men "made" with their thinking). The Real Jesus Is Spiritual Experience, Is Life, Is Truth, Is Freedom. The Real Jesus Is Us, each of us (even if we don't know it). And as the True Jesus (who once "walked" the earth) taught us, this Jesus is One with the Father. We are One with the Father. Always. Forever. There Is Nothing Else, Only God.

...
Η Αληθινή Γνώση

Να Ζούμε στην Πραγματικότητα σημαίνει να αντιλαμβανόμαστε άμεσα, καθαρά, αληθινά κι ολοκληρωμένα, ό,τι συμβαίνει. Λογικά αυτό σημαίνει ότι εδώ πρωτεύοντα ρόλο παίζει η δική μας (οντολογική) κατάσταση, δηλαδή το από «που» βλέπουμε κι όχι το «πως» ή το «τι» βλέπουμε. Με άλλα λόγια, για να ζούμε πραγματικά, για να έχουμε αληθινή γνώση, πρέπει εμείς οι ίδιοι να είμαστε σε «θέση» να βλέπουμε, να αντιλαμβανόμαστε ορθά, να κατανοούμε πλήρως. Για να έρθουμε σε αυτή την κατάσταση της Αληθινής Όρασης, της Πραγματικής Αντίληψης, χρειάζεται ακριβώς να Αφήσουμε την Φυσική Αντίληψη να Λειτουργήσει ανηπερέαστη από εξωτερικές δραστηριότητες, χωρίς παρεμβάσεις. Αυτή η Κατάσταση Αφύπνισης, Εσωτερικής Αντίληψης και Κατανόησης, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν Άμεση, Καθαρή, Φυσική, χωρίς παρεμβάσεις, Όραση. Μια Κατάσταση Πλήρους Αντίληψης όπου δεν υπάρχει επεξεργασία της σκέψης ούτε άλλη παρέμβαση. Είναι η πραγματική κατάσταση του Αληθινού Διαλογισμού (της Εσωτερικής Παράδοσης), η Πλήρης Αντίληψη.
Αν λοιπόν θέλουμε να γνωρίσουμε, να γνωρίσουμε αληθινά, αυτό που συμβαίνει, την Φύση μας, το Βάθος, την Έκταση της Ύπαρξης, να γνωρίσουμε τι είναι Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν Θεό, τι είναι η Ύπαρξη, τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος, αν θέλουμε με άλλα λόγια να ζούμε πραγματικά, στον πραγματικό κόσμο κι όχι στους κόσμους της σκέψης ή της φαντασίας, χρειάζεται να δούμε με αυτόν τον τρόπο. Όταν λες όμως στους ανθρώπους να δουν με αυτόν τον τρόπο τους φαίνεται τρομερά δύσκολο γιατί έχουν μάθει να λειτουργούν μέσα από τη σκέψη. Το να
«βγουν» τελείως έξω από όλη αυτή την ανθρώπινη δραστηριότητα, αντίληψη και ζωή, μοιάζει με ένα βήμα στο υπαρξιακό κενό. Τι θα συμβεί όταν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε; Τι θα συμβεί στο εγώ; Είναι δυνατή μια κατάσταση όπου δεν υπάρχει σκέψη, εγώ, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει αντίληψη ύπαρξης; Τι είδους ύπαρξης; Αν δεν είμαστε εγώ τότε τι αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει; Στην πραγματικότητα όλα αυτά τα ερωτήματα κι οι αγωνίες είναι ανόητες σκέψεις του εγώ. Η αλήθεια είναι ότι όταν το «Κάνεις» αυτό το υπαρξιακό βήμα δεν βυθίζεσαι στο υπαρξιακό χάος αλλά «Αναδύεσαι» σε μια Νέα Αντίληψη της Ύπαρξης, χωρίς εγώ. Απλά το κάνεις. Απλά μεταβαίνεις στην άλλη κατάσταση. Χρειάζεται εδώ να εμπιστευθείς, να πιστέψεις, στην Φύση σου, στην Αλήθεια, στο Θεό. Αυτό είναι το νόημα και το περιεχόμενο της Πίστης για την οποία μιλούσε ο Ιησούς. Πίστεψε και θα μπορείς να μετακινείς βουνά.

Ο Αληθινός Ιησούς
Ποιος ήταν πραγματικά ο Ιησούς; Τι ήταν; Τι είναι ο Ιησούς; Ποιος θα απαντήσει; Μπορούμε να γνωρίσουμε τον Αληθινό Ιησού μόνο με τον τρόπο που αναλύσαμε πιο πάνω. Με μια Εσωτερική Μετατόπιση της Αντίληψης πέρα από την σκέψη και το εγώ, Άμεσα, Φυσικά, Ήσυχα, Αντικειμενικά κι Ολοκληρωμένα. Μια τέτοια Όραση της Πραγματικότητας (ο Εσωτερικός Οφθαλμός) χαρακτηρίζεται σαν Εσωτερική σε σχέση με την εξωτερική προσέγγιση των ανθρώπων μέσω της σκέψης. Η σκέψη  είναι μια ανθρώπινη δυνατότητα που έχουν όλοι οι άνθρωποι, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Είναι εύκολο να σκεφτείς, να θεωρήσεις κάτι σαν αντικείμενο της σκέψης, να το ορίσεις, να μιλήσεις για αυτό, με λέξεις. Αυτή όμως η προσέγγιση είναι παιδιάστικη όταν μιλάμε για σημαντικά πράγματα όπως είναι η Αληθινή Φύση, η Ανθρώπινη φύση, ο Θεός, ο Ιησούς, η Θρησκευτική εμπειρία, η Αλήθεια. Την Αλήθεια, τον Ιησού, μπορούμε να τον γνωρίσουμε πραγματικά μόνο εσωτερικά, άμεσα.
Ο Ιησούς ο Ίδιος, Ήταν, Είναι, σε μια τέτοια Πνευματική Κατάσταση που δεν έχει εγώ, δεν έχει «πρόσωπο». Ήδη από την Εποχή που περπατούσε στην γη Είναι Ανυψωμένος σε μια Αντικειμενική Πνευματική Κατάσταση. Ο Ιησούς Είναι Θεία Ενέργεια, Πνεύμα, Θεός (όχι κάποιο πρόσωπο). Αυτή είναι ή Ύψωση του Ιησού (του υιού του ανθρώπου, του Υιού του Θεού) προς τον Πατέρα. Μπορούμε λοιπόν να γνωρίσουμε τον Ιησού ακριβώς σαν Αυτό που Ήταν, που Είναι, σαν μια Αντικειμενική Κατάσταση της Ψυχής (της Ψυχής που Είμαστε Εμείς οι Ίδιοι), σαν Πνευματική Κατάσταση, σαν Πνευματική Ενέργεια, σαν Ζωή. Με αυτή την έννοια ο Ιησούς Είναι η Οδός προς την Θεότητα. Να Προσεγγίσουμε Ορθά, Εσωτερικά, Άμεσα, τον Ιησού, σημαίνει να Γίνουμε Ένα Μαζί Του, να Γίνουμε Αυτός, να Αποκτήσουμε «Νου Χριστού», Συνείδηση Χριστού, να μην ζούμε πλέον εμείς (το παλιό εγώ) αλλά να Ζει Αυτός Μέσα μας. Αν ο Παύλος, ο Απόστολος των Εθνών, με την δράση του οργάνωνε μια εξωτερική εκκλησία, όμως με τις «Επιστολές» του αποκάλυπτε το Απέραντο Βάθος της Θεότητας, πως να γίνει ο άνθρωπος Θεός (ή πιο σωστά πως να κατανοήσει, να συνειδητοποιήσει, ότι Πάντα Ήταν στους Κόλπους του Πατέρα, ότι η αληθινή ζωή είναι η Ζωή του Θεού, Εντός του Θεού).

Η Αληθινή Προσευχή
Πρακτικά μιλώντας, πέρα από τις εξωτερικές λατρείες και την διανοητική πίστη και γνώση και θεολογία κι όλες τις ανθρώπινες ματαιότητες, οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθήσουν μόνο έναν δρόμο προς την Αλήθεια. Αυτόν τον Δρόμο Μέσα τους, την Οδό του Ιησού, γιατί η Βασιλεία των Ουρανών είναι μέσα μας. Εισερχόμαστε Μέσα μας με την Περισυλλογή, δηλαδή την απόρριψη όλων των εξωτερικών δραστηριοτήτων. Κι Εδώ, Μέσα μας, Συναντάμε μέσα στην Ίδια μας την Φύση, τον Χριστό, τον Εσωτερικό Διδάσκαλο, τον Υιό του Θεού, τον Προαιώνιο Λόγο, που είναι Εικόνα του Θεού  του Αοράτου, Θεός. Και Μέσω του Λόγου και της Ανύψωσης Φτάνουμε στον Πατέρα Θεό. Αυτή είναι η Εσωτερική Οδός του Ιησού. Αυτό Δίδαξε στους ανθρώπους.
Τελικά τι Είναι ο Ιησούς; Τι Δίδαξε για τον Θεό, για τον Άνθρωπο, για τον Εαυτό του; Αυτό που Αποκάλυψε ο Ιησούς είναι ότι ο Άνθρωπος (κι ο Ιησούς ο Ίδιος Είναι το Ζωντανό Παράδειγμα) Έχει Πνευματική Φύση, Είναι Ελεύθερη Ψυχή, που δεν έχει σχέση με τις εξωτερικές δραστηριότητες, την εξωτερική ζωή, τον εξωτερικό κόσμο. Η Αληθινή Κατοικία μας, όπως Δίδασκε ο Ιησούς, Είναι στους Κόλπους του Πατέρα, έξω από την Δημιουργία, Μέσα στο Φως που Αγκαλιάζει την «Δημιουργία» που ζει κι αναπνέει στους Κόλπους του Πατέρα, στην Αληθινή Ζωή, στην Αιώνια Ζωή.
Η Αληθινή Προσευχή του Ιησού είναι η Προσευχή της Ησυχίας, της Σιωπής (των λογισμών) της Διαρκούς Νήψης , της Εγρήγορσης, της Αφυπνισμένης Αντίληψης που Βιώνει Εδώ, Τώρα, ό,τι συμβαίνει, που Λειτουργεί δηλαδή Φυσικά, Άμεσα, χωρίς «προσπάθειες» (της διανόησης, του εγώ), ή παρεμβολές. Στην πραγματικότητα απαιτείται μεγάλη ένταση κι αποφασιστικότητα (λόγω ακριβώς των περιορισμών μας και των προσκολλήσεων) για να Αφεθούμε στην Φύση μας, στην Θεϊκή Φύση μας, στον Θεό. Φαίνεται σαν τεράστια προσπάθεια (να απαλλαγούμε από τις αυταπάτες μας) ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή η απόρριψη κάθε «προσπάθειας». Είναι η Απόλυτη Πνευματική Χαλάρωση, που μας Οδηγεί στην Εσωτερική Ζωή, στην Αληθινή Ύπαρξη. Η Αληθινή Προσευχή του Ιησού σημαίνει την Μετάβαση από την εξωτερική δραστηριοποίηση στην Εσωτερική Αντίληψη. Αυτό φαίνεται ακόμα και στην δράση μας στο σώμα. Από τον εξωτερικό εγκέφαλο (και την σκέψη και τις αισθήσεις και την δραστηριότητα στον εξωτερικό κόσμο) Μεταβαίνουμε προς το «Εσωτερικό», στην «Καρδιά του Εγκεφάλου», στην «Καρδιά» μας. Κι Εδώ έχουμε την Εμπειρία του Χριστού, των Τριών Καταστάσεων του Λόγου, του Θεού. Μετά από μια Τέτοια Μυστική Εμπειρία Αντιλαμβανόμαστε από Αυτή την Ανώτερη Πνευματική Θέση και τον εξωτερικό κόσμο. Το Πνεύμα Αγκαλιάζει τον κόσμο κι ο κόσμος είναι «μέσα» μας, σαν εμπειρία της Συνείδησής μας.
Αν λοιπόν θέλουμε να βρούμε τον Αληθινό Ιησού υπάρχει μόνο ένας τρόπος, να τον Βρούμε σαν την Αληθινή Φύση μας, Μέσα μας, μέσα στην «Καρδιά» μας, μέσα στην «Καρδιά της Ύπαρξης». Αυτός Είναι ο Ιησούς της «Καρδιάς» μας. Ο Ιησούς δεν είναι πουθενά αλλού, ούτε εκεί έξω στον κόσμο ή στους χειροποίητους ναούς, ούτε στα θεατρικά μυστήρια των ανθρώπων, ούτε σε κάποιους φανταστικούς ουρανούς (που «έφτιαξαν» οι άνθρωποι με την σκέψη τους). Ο Αληθινός Ιησούς Είναι Πνευματική Εμπειρία, Είναι Ζωή, Είναι η Αλήθεια, Είναι η Ελευθερία. Ο Αληθινός Ιησούς Είμαστε Εμείς, ο καθένας μας (ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουμε). Κι όπως μας Δίδαξε ο Αληθινός Ιησούς (που κάποτε «περπάτησε» στη γη) Αυτός ο Ιησούς Είναι Ένα Με Τον Πατέρα. Είμαστε Ένα Με Τον Πατέρα. Πάντα. Για Πάντα. Δεν Υπάρχει Τίποτα Άλλο, Μονάχα Θεός.

 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

 

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

 

The Ruins That Stand Beyond Time

 

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

 

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

 

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

 

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

 

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

 

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

 

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

 

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

 

The Ancient Secrets Unveiled

 

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

 

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

 

A Pilgrimage of the Spirit

 

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

 

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

 

The Temple’s Legacy

 

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

 

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

 

 

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

 

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

 

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

 

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

 

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

 

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

 

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

 

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

 

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

 

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

 

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

 

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

 

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

 

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

 

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

 

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

 

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

 

Η Κληρονομιά του Ναού

 

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

 

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~