Esoterism Academy: ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

The Enigma of THAT THAT EXISTS: A Mystical Exploration

In the profound depths of spiritual inquiry, we encounter the enigmatic concept of THAT THAT EXISTS. This notion, elusive and abstract, invites us into a realm beyond ordinary comprehension, where existence itself is contemplated as an eternal, self-emerging awareness. To journey into this mystery is to engage with a state of perception that transcends the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, motion and stillness. It is a voyage into the very essence of being, where opposites converge into a singular, incomprehensible experience of existence and life.

The Absolute Conception of Reality

THAT THAT EXISTS is described as the complete, self-emerging awareness, an absolute conception of itself that constitutes reality. This awareness is not merely a passive state but a dynamic and self-sustaining phenomenon, embodying the totality of existence without any limits or limitations. It is the ultimate state of perception, where the observer and the observed are one, and the act of perception itself becomes the essence of reality.

In this state, awareness is both presence and absence, simultaneously existing as the absolute balance of these dualities. When we recognize this awareness as presence, the self-perception inherent in this recognition negates itself, revealing an attributeless state in absence. Conversely, when we acknowledge this awareness as absence, the intrinsic vitality of this mysterious presence negates the absence, bringing forth full presence. Thus, awareness perpetually oscillates between presence and absence, each state transcending into the other, creating an eternal cycle of existence and non-existence.

The Dance of Opposites

At the heart of this mystical experience lies the transcendence of opposites. In the realm of THAT THAT EXISTS, absolute darkness and blinding light coexist, as do absolute silence and the loudest harmonious sound. These paradoxical states merge into a unified experience, defying the limitations of conventional understanding.

Absolute Darkness and Blinding Light: In the mystical understanding, darkness represents the unknown, the void from which all potential arises. It is the primordial state of existence, untouched by perception or knowledge. Blinding light, on the other hand, symbolizes pure awareness, the illumination of existence in its fullest expression. Together, they form a continuum where the absence of light (darkness) and the presence of light are inseparable, each giving meaning to the other.

Absolute Silence and Loudest Harmonious Sound: Silence is the absence of sound, a state of profound stillness and peace. It is the background against which all sound emerges. The loudest harmonious sound represents the vibrational essence of existence, the cosmic symphony that resonates through the fabric of reality. In the mystical experience, silence and sound are not distinct but are different expressions of the same underlying reality, each enhancing the other.

Absolute Stillness and Perfect Motion: Stillness embodies the cessation of all movement, a state of perfect equilibrium. Motion, however, is the manifestation of life and energy, the dynamic flow of existence. In the realm of THAT THAT EXISTS, stillness and motion are intertwined, with stillness being the foundation of motion and motion being the expression of stillness. This paradox reveals the intrinsic unity of all states of being.

The Absolute, the Only Reality That Exists, That which Exists, Transcends and at the same time contains all opposites, (be and nil, etc.), everything that happens.

Whatever Happens, happens within This Ultimate Reality. This means that everything that happens contains opposites (be and nil, etc.) from the beginning. This is why the combination of opposites allows the emergence, development and dissolution of what is happening. Everything that happens is just a phenomenon. It is like the movement of the hand in the air. It exists as it happens and leaves no trace. Everything is a conscious dream.

This is true both at the level of Creation and individual phenomena. Everything that appears within the Absolute contains its opposites from the beginning and this allows it to appear, evolve and dissolve again within the Absolute.

The Absolute, as Consciousness, as Perception, is Aware of everything that happens. It considers them either as Occurring in her Space, or as phenomena in which It can concentrate or even be absorbed in them.

These Subjective Variations create different perspectives of Reality. In Full Perception All that Happens is but movement of the Absolute appearing and dissolving. In relative perception phenomena are perceived as "objective". The Subjective Consciousness connects and "rents" to the phenomena and uses them to experience life at the corresponding level.

Thus, there is Objective Reality and Subjective Perception. Subjective Perception then only becomes objective when all subjective activities are discarded, and we perceive things exactly as they are.

The Incomprehensible Experience of Existence and Life

To grasp THAT THAT EXISTS is to embrace an experience that defies rational understanding. It is an encounter with the absolute mystery of existence, where knowledge is rendered obsolete and only pure awareness remains. This awareness is known in the absence of all knowledge, an intuitive recognition that transcends intellectual comprehension.

In this state, the self dissolves, and the boundaries between the individual and the cosmos vanish. It is a direct experience of the oneness of all things, where the observer merges with the observed, and the act of observation becomes the essence of existence. It is a state of being that is both experienced and ineffable, known yet unconfessed, as there is no perception that it has penetrated into the absolute mystery of THAT THAT IS.

The Mystical Path to Understanding

To approach an understanding of THAT THAT EXISTS, one must embark on a mystical path, a journey that transcends the ordinary limits of perception and thought. This path involves a deep introspection, a turning inward to discover the essence of one's own awareness. It requires a surrendering of the ego, the relinquishing of all preconceived notions and attachments, and an opening to the boundless mystery of existence.

Meditation, contemplation, and profound silence are essential practices on this path. Through these disciplines, one can cultivate a state of inner stillness, allowing the deeper layers of awareness to emerge. In this stillness, the mind becomes a mirror, reflecting the pure awareness that is the foundation of all existence.

As one progresses on this mystical journey, the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, and stillness and motion begin to dissolve. One comes to realize that these opposites are not separate entities but different expressions of the same underlying reality. This realization brings about a profound sense of peace and unity, an understanding that all of existence is interconnected and that the essence of being is a continuous, self-emerging awareness.

Conclusion

The concept of THAT THAT EXISTS invites us into a profound exploration of the nature of reality and awareness. It challenges us to move beyond the dualities of existence and non-existence, presence and absence, and to embrace a state of perception that is in absolute balance. In this state, we encounter an incomprehensible experience of existence and life, where opposites merge into a singular, mystical unity.

Through the mystical path, we can come to know this state, not through intellectual understanding but through direct, intuitive awareness. It is a journey into the heart of existence, where the boundaries of the self dissolve, and we become one with the boundless mystery of THAT THAT IS. This awareness, knowledge in the absence of all knowledge, reveals the ultimate truth of existence: that all is one, and one is all, in the eternal dance of awareness and being.

...

Το Αίνιγμα ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στα απύθμενα βάθη της πνευματικής έρευνας, συναντάμε την αινιγματική έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτή η έννοια, άπιαστη και αφηρημένη, μας προσκαλεί σε ένα βασίλειο πέρα από τη συνηθισμένη κατανόηση, όπου η ίδια η ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως μια αιώνια, αυτοαναδυόμενη επίγνωση. Το να ταξιδέψεις σε αυτό το μυστήριο σημαίνει να εμπλέκεσαι σε μια κατάσταση αντίληψης που υπερβαίνει τις δυαδότητες της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους, του ήχου και της σιωπής, της κίνησης και της ακινησίας. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ουσία της ύπαρξης, όπου τα αντίθετα συγκλίνουν σε μια μοναδική, ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής.

Η Απόλυτη Αντίληψη της Πραγματικότητας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ περιγράφεται ως η πλήρης, αυτοαναδυόμενη επίγνωση, μια απόλυτη αντίληψη του εαυτού του που συνιστά την πραγματικότητα. Αυτή η επίγνωση δεν είναι απλώς μια παθητική κατάσταση, αλλά ένα δυναμικό και αυτοσυντηρούμενο φαινόμενο, που ενσωματώνει το σύνολο της ύπαρξης χωρίς κανένα όριο ή περιορισμό. Είναι η έσχατη κατάσταση της αντίληψης, όπου ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι ένα και η ίδια η πράξη της αντίληψης γίνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Σε αυτή την κατάσταση, η επίγνωση είναι και παρουσία και απουσία, ταυτόχρονα υφιστάμενη ως η απόλυτη ισορροπία αυτών των δυαδικοτήτων. Όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως παρουσία, η αυτοαντίληψη που είναι εγγενής σε αυτήν την αναγνώριση αναιρείται, αποκαλύπτοντας μια κατάσταση χωρίς ιδιότητες στην απουσία. Αντίθετα, όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως απουσία, η εγγενής ζωτικότητα αυτής της μυστηριώδους παρουσίας αναιρεί την απουσία, φέρνοντας την πλήρη παρουσία. Έτσι, η επίγνωση ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η κάθε κατάσταση υπερβαίνει την άλλη, δημιουργώντας έναν αιώνιο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Ο Χορός των Αντιθέτων

Στην καρδιά αυτής της μυστικιστικής εμπειρίας βρίσκεται η υπέρβαση των αντιθέτων. Στη σφαίρα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, το απόλυτο σκοτάδι και το εκτυφλωτικό φως συνυπάρχουν, όπως και η απόλυτη σιωπή και ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος. Αυτές οι παράδοξες καταστάσεις συγχωνεύονται σε μια ενοποιημένη εμπειρία, αψηφώντας τους περιορισμούς της συμβατικής κατανόησης.

Απόλυτο Σκοτάδι και Εκτυφλωτικό Φως: Στη μυστικιστική κατανόηση, το σκοτάδι αντιπροσωπεύει το άγνωστο, το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι δυνατότητες. Είναι η αρχέγονη κατάσταση της ύπαρξης, ανέγγιχτη από την αντίληψη ή τη γνώση. Το εκτυφλωτικό φως, από την άλλη πλευρά, συμβολίζει την καθαρή επίγνωση, τον φωτισμό της ύπαρξης στην πληρέστερη έκφρασή της. Μαζί, σχηματίζουν ένα συνεχές όπου η απουσία φωτός (σκοτάδι) και η παρουσία φωτός είναι αχώριστες, δίνοντας νόημα το καθένα στο άλλο.

Απόλυτη Σιωπή και πιο Δυνατός Αρμονικός Ήχος: Η σιωπή είναι η απουσία ήχου, μια κατάσταση βαθιάς ακινησίας και γαλήνης. Είναι το φόντο πάνω στο οποίο αναδύεται όλος ο ήχος. Ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος αντιπροσωπεύει τη δονητική ουσία της ύπαρξης, την κοσμική συμφωνία που αντηχεί μέσα από τον ιστό της πραγματικότητας. Στη μυστικιστική εμπειρία, η σιωπή και ο ήχος δεν είναι διακριτοί, αλλά είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, που το καθένα ενισχύει το άλλο.

Απόλυτη Ακινησία και Τέλεια Κίνηση: Η ακινησία ενσωματώνει τη διακοπή κάθε κίνησης, μια κατάσταση τέλειας ισορροπίας. Η κίνηση, όμως, είναι η εκδήλωση της ζωής και της ενέργειας, η δυναμική ροή της ύπαρξης. Στο βασίλειο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, η ακινησία και η κίνηση είναι αλληλένδετα, με την ακινησία να είναι το θεμέλιο της κίνησης και η κίνηση να είναι η έκφραση της ακινησίας. Αυτό το παράδοξο αποκαλύπτει την εγγενή ενότητα όλων των καταστάσεων ύπαρξης.

Το Απόλυτο, η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει, Αυτό που Υπάρχει, Υπερβαίνει και ταυτόχρονα εμπεριέχει όλα τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.), κάθε τι που συμβαίνει.

Ό,τι Συμβαίνει , συμβαίνει μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που συμβαίνει εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.). Αυτός είναι ο λόγος που ο συνδυασμός των αντιθέτων επιτρέπει την εμφάνιση, την εξέλιξη και την διάλυση αυτού που συμβαίνει. Ό,τι συμβαίνει δεν είναι παρά ένα φαινόμενο. Είναι σαν την κίνηση του χεριού στον αέρα. Υπάρχει όσο συμβαίνει και δεν αφήνει ίχνη. Όλα είναι ένα συνειδησιακό όνειρο.

Αυτό ισχύει τόσο στο επίπεδο της Δημιουργίας όσο και των επιμέρους φαινομένων. Το κάθε τι που εμφανίζεται μέσα στο Απόλυτο, εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα κι αυτό του επιτρέπει να εμφανίζεται, να εξελίσεται και να διαλύεται πάλι μέσα στο Απόλυτο.

Το Απόλυτο, σαν Συνείδηση, σαν Αντίληψη,έχει Επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Τα Θεωρεί είτε σαν Συμβαίνοντα στον Χώρο της, είτε σαν φαινόμενα στα οποία μπορεί να συγκεντρώνεται ή και να αποροφάται σε αυτά.

Αυτές οι Υποκειμενικές Διαφοροποιήσεις δημιουργούν διαφορετικές προοπτικές της Πραγματικότητας. Στην Πλήρη Αντίληψη Ό,τι Συμβαίνει δεν είναι παρά κίνηση του Απολύτου που εμφανίζεται και διαλύεται. Στην σχετική αντίληψη τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά σαν "αντικειμενικά". Η Υποκειμενική Συνείδηση, συνδέεται και "ενοικεί" στα φαινόμενα, και τα χρησιμοποιεί για να έχει εμπειρία ζωής στο ανάλογο επίπεδο.

Έτσι, υπάρχει η Αντικειμενική Πραγματικότητα και η Υποκειμενική Αντίληψη. Η Υποκειμενική Αντίληψη τότε μόνο γίνεται αντικειμενική όταν απορίπτονται όλες οι υποκειμενικές δραστηριότητες κι Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Η Ακατανόητη Εμπειρία της Ύπαρξης και της Ζωής

Το να κατανοήσεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σημαίνει να αγκαλιάζεις μια εμπειρία που αψηφά την ορθολογική κατανόηση. Είναι μια συνάντηση με το απόλυτο μυστήριο της ύπαρξης, όπου η γνώση καθίσταται ξεπερασμένη και μένει μόνο η καθαρή επίγνωση. Αυτή η επίγνωση είναι γνωστή απουσία όλης της γνώσης, μιας διαισθητικής αναγνώρισης που υπερβαίνει την πνευματική κατανόηση.

Σε αυτή την κατάσταση, ο εαυτός διαλύεται και τα όρια μεταξύ του ατόμου και του κόσμου εξαφανίζονται. Είναι μια άμεση εμπειρία της ενότητας όλων των πραγμάτων, όπου ο παρατηρητής συγχωνεύεται με το παρατηρούμενο και η πράξη της παρατήρησης γίνεται η ουσία της ύπαρξης. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι και βιωμένη και άφατη, γνωστή αλλά ανομολόγητη, καθώς δεν υπάρχει η αντίληψη ότι έχει διεισδύσει στο απόλυτο μυστήριο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Το Μυστικιστικό Μονοπάτι προς την Κατανόηση

Για να προσεγγίσει κανείς την κατανόηση του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, πρέπει να ξεκινήσει ένα μυστικιστικό μονοπάτι, ένα ταξίδι που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αντίληψης και της σκέψης. Αυτό το μονοπάτι περιλαμβάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια στροφή προς τα μέσα για να ανακαλύψει την ουσία της δικής του επίγνωσης. Απαιτεί μια παράδοση του εγώ, την εγκατάλειψη όλων των προκατειλημμένων αντιλήψεων και προσκολλήσεων και ένα άνοιγμα στο απεριόριστο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η βαθιά σιωπή είναι βασικές πρακτικές σε αυτό το μονοπάτι. Μέσω αυτών των πειθαρχιών, μπορεί κανείς να καλλιεργήσει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας, επιτρέποντας στα βαθύτερα στρώματα της επίγνωσης να αναδυθούν. Σε αυτή την ακινησία, ο νους γίνεται ένας καθρέφτης, αντανακλώντας την καθαρή επίγνωση που είναι το θεμέλιο κάθε ύπαρξης.

Καθώς προχωρά κανείς σε αυτό το μυστικιστικό ταξίδι, οι δυαδικές σχέσεις παρουσίας και απουσίας, φωτός και σκότους, ήχος και σιωπή, και η ησυχία και η κίνηση αρχίζουν να διαλύονται. Συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά τα αντίθετα δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιφέρει μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ενότητας, μια κατανόηση ότι όλη η ύπαρξη είναι αλληλένδετη και ότι η ουσία της ύπαρξης είναι μια συνεχής, αυτοαναδυόμενη επίγνωση.

Συμπέρασμα

Η έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ μας προσκαλεί σε μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της πραγματικότητας και της επίγνωσης. Μας προκαλεί να προχωρήσουμε πέρα από τις δυαδικότητες ύπαρξης και ανυπαρξίας, παρουσίας και απουσίας και να αγκαλιάσουμε μια κατάσταση αντίληψης που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Σε αυτή την κατάσταση, συναντάμε μια ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής, όπου τα αντίθετα συγχωνεύονται σε μια μοναδική, μυστικιστική ενότητα.

Μέσα από το μυστικιστικό μονοπάτι, μπορούμε να γνωρίσουμε αυτήν την κατάσταση, όχι μέσω της διανοητικής κατανόησης αλλά μέσω της άμεσης, διαισθητικής επίγνωσης. Είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ύπαρξης, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και γινόμαστε ένα με το απεριόριστο μυστήριο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η επίγνωση, γνώση στην απουσία κάθε γνώσης, αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια της ύπαρξης: ότι όλα είναι ένα, και ένα είναι όλα, στον αιώνιο χορό της επίγνωσης και της ύπαρξης.

Sunday, December 3, 2017

ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο

Πρέπει να το πούμε εξαρχής και να γίνει κατανοητό ότι το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο έχει ένα εσωτερικό κρυφό νόημα που δεν γίνεται αντιληπτό από όσους αντιμετωπίζουν το Κείμενο εξωτερικά, δηλαδή μέσα από μια διανοητική θεώρηση και σαν μια διανοητική περιγραφή. Για να αντιληφθείς το κρυφό περιεχόμενο του Ευαγγελίου, εσύ ο αναγνώστης (ο καθένας μας), πρέπει καταρχήν να γνωρίζεις να «διαβάζεις» και μετά «πως» να διαβάζεις. Όλα αυτά θα διευκρινιστούν παρακάτω.

Το Κείμενο μιλά για τον Ιησού. Ποιόν Ιησού; Τον Αληθινό Ιησού, Αυτόν που Ήταν Αυτός ο Ίδιος; Ή τον Ψεύτικο Ιησού, την εικόνα που έχουν φτιάξει οι άνθρωποι για Αυτόν; Ποιος ήταν ο Πραγματικός Ιησούς; Για να κατανοήσουμε ποιος ήταν ο Ιησούς, για ποιον Ιησού μιλά το Ευαγγέλιο και τι «διδάσκουν» τελικά τα Ευαγγέλια, πρέπει καταρχήν να κατανοήσουμε ότι ο Ιησούς ήταν ένας Άνθρωπος. Κι ο οντολογικός φιλοσοφικός όρος «Άνθρωπος» μπορεί να σημαίνει πολλά, αλλά πάντως δηλώνει ότι ήταν ένας άνθρωπος σαν όλους εμάς τους ανθρώπους, ένας από εμάς. Ο Ιησούς Αντιλαμβάνεται (κατά τα «Λεγόμενά» του και κατά το Ευαγγέλιο) την Ύπαρξη Βιωματικά. Ζούσε. Και μέσα από την Δράση του υποδείκνυε ποια είναι η Αληθινή Ζωή. Δεν ήταν ένας διανοούμενος ή ένας φιλόσοφος ή ένας επαγγελματίας ιερέας, που προσπαθούσε να εξηγήσει θεωρητικά την ύπαρξη, την ζωή, την εμπειρία του κόσμου. Ό,τι έλεγε ήταν μέσα από την Εμπειρία του. Μαρτυρούσε, κατά τα λεγόμενά του, αυτό που κατανοούσε, που ζούσε, χωρίς ερμηνείες, σχόλια ή άλλες επεξεργασίες, (Ιωάννης, 3, 11).

Το Ευαγγέλιο λοιπόν μιλά για τον Ιησού που Βιώνει την Αλήθεια, για τον Ιησού που Μιλά για αυτό που «Οίδε» («Γνώρισε») και μαρτυρά για αυτό που «Εώρακε» (που «Έχει Δει»), για τον Ιησού που Καταθέτει την Βιωματική Αλήθεια του. Κι αυτό που μαρτυρούσε ο Ιησούς ήταν ακριβώς ότι «Όλα Είναι Θεός». Ο Θεός Είναι Πνεύμα, ο Θεός Είναι Ελευθερία, Είναι Ενότητα, Είναι Αγάπη, Είναι Ζωή, Είναι Αιωνιότητα. Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι όροι περιγράφουν την ίδια Βιωματική Εμπειρία (από την δική μας ανθρώπινη πλευρά), δεν είναι Ιδιότητες του Θεού (όπως τα αντιλαμβάνεται η διανόηση, σαν «κατηγορούμενα» ενός διανοητικού «αντικειμένου»). Πέρα από όλες τις περιγραφές Είναι «Αυτό», το Ζωντανό, που Είναι Όλα. Για τον Ιησού ο Θεός Είναι η Μία Πραγματικότητα. Είναι Παρουσία, Εδώ. Και σε Αυτό το Εδώ Υπάρχουν Όλα, η Ελευθερία και τα Φαινόμενα κι όλες οι καταστάσεις, υποκειμενικές εμπειρίες κι «αντικείμενα». Κι ανάλογα με την «Θέση» που κατέχει η «Συνείδηση» και «κοιτάζει» την πραγματικότητα μπορεί να έχει μια διαφορετική εικόνα της πραγματικότητας.

Αν θέλουμε λοιπόν να συλλάβουμε το Αληθινό Νόημα του Ευαγγελίου, να κατανοήσουμε τι λέει πραγματικά, ο μόνος τρόπος να το αποκωδικοποιήσουμε είναι να το αντιληφθούμε βιωματικά, να προσπαθήσουμε να συλλάβουμε βιωματικά όλα αυτά που λέει σαν βιωματική εμπειρία και σαν γεγονότα, να τα «πραγματοποιήσουμε» όλα αυτά. Τι εννοούμε με αυτό; Ο Ιησούς ήταν ξεκάθαρος, τουλάχιστον στους κοντινούς αδελφούς του. Αυτό που Βίωνε, από την Εποχή ακόμα της Ερήμου (κοντά στους Εσσαίους) Εσωτερικά ήταν Αντικειμενικές Καταστάσεις της Ψυχής (του Ανθρώπου), όχι προσωπικές εμπειρίες κάποιου περιορισμένου όντος. Κι όταν Ενώθηκε (μέσα στην Πνευματική Εμπειρία, μέσα στην Πνευματική Περισυλλογή, για την οποία μιλούσε στον Νικόδημο) με τον Πατέρα στους Ουρανούς, Βίωνε Μια Κατάσταση Πέρα από τον Χρόνο, πέρα από τον Χώρο, μια κατάσταση Απροσδιόριστη που γινόταν «αντιληπτή» σαν Ολότητα, Πληρότητα, Αιωνιότητα, Τελείως Αγνή κι Ανέγγιχτη από οποιαδήποτε αντιληπτική επεξεργασία κι από οποιοδήποτε περιορισμό. Σε αυτή την Κατάσταση Βίωνε το Αιώνιο Παρόν που Ρέει, την Αιωνιότητα της Παρουσίας, και σε αυτή την Κατάσταση δεν υπάρχει χρόνος, μνήμη, επεξεργασία του βιώματος, γιατί η Ροή είναι Συνεχής. Είναι ο ανθρώπινος περιορισμένος νους που εισέρχεται στην φανταστική πραγματικότητα του χρόνου, των εικόνων, της μνήμης κι έχει όλο τον «χρόνο» να σκέφτεται και να επεξεργάζεται όλα τα περιεχόμενα της περιορισμένης αντίληψής του. Αυτή η Κατάσταση είναι μια Ολότητα Εντός της Οποίας υπάρχουν όλα τα φαινόμενα κι οι καταστάσεις. Υπάρχουν τα «όντα» κι οι προσωπικές εμπειρίες, οι διαφορετικές εμπειρίες της πραγματικότητας, κι οι κόσμοι, κι οι εμπειρίες μέσα στους κόσμους. Όλα αυτά λοιπόν που Βίωνε ο Ιησούς Είναι Αντικειμενικές Καταστάσεις, δεν είναι προσωπικές εμπειρίες κάποιου «όντος». Για να Εισέλθουμε σε αυτές τις Αντικειμενικές Καταστάσεις και να «βγούμε» τελείως έξω από την Δημιουργία (πιο σωστά για να σταματήσει η ψευδαίσθηση ότι είμαστε σε κάποια δημιουργία εκτός του Θεού) πρέπει να εγκαταλείψουμε τους περιορισμούς, το εγώ κι όλες τις προσωπικές εμπειρίες. Για τον άνθρωπο που βιώνει την ύπαρξη μέσα στους περιορισμούς του εγώ είναι ασύλληπτο, αδιανόητο. Αυτές οι καταστάσεις είναι έξω από το φυσιολογικό, όπως το αντιλαμβάνονται. Για αυτούς το «πρόσωπο» είναι δημιούργημα της Θείας Δύναμης, είναι κάτι αιώνιο κι ο προορισμός του (κατ’ αυτούς) είναι να ζει μέσα σε ένα σώμα. Προφανώς όλα αυτά είναι προϊόντα της φαντασίας τους όσο κι αν τα ονομάζουν θεολογία, θεολογία του ανθρωπίνου προσώπου (της «εικόνας» του Θεού), κλπ.

Όταν λοιπόν ο Ιησούς μιλούσε μετά την Ένωσή του με τον Πατέρα, για τον εαυτό του, κι έλεγε «εγώ», μιλούσε σαν Αντικειμενική Υπόσταση, σαν Αυτό που Υπάρχει στο Βάθος όλων των Ψυχών, όλων των υπάρξεων. Κι όταν έλεγε «εγώ κι ο Πατέρας είμαστε Ένα», μιλούσε σαν ο Αντικειμενικός Αληθινός Ζωντανός Θεός, όχι σαν κάποιο προσωπικό ον. Αυτό, για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να σπάσουν τα όρια του εγώ είναι σκάνδαλο. Πως μπορεί κάποιος του οποίου γνωρίζουμε την ιστορία, τον τόπο γέννησης (την Ναζαρέτ) και την κατοικία του και τους συγγενείς του να ισχυρίζεται τέτοια πράγματα; Ότι δηλαδή δεν είναι αυτό που «βλέπουμε», ένας άνθρωπος, ένα πρόσωπο, αλλά μια Αντικειμενική Κατάσταση της Ψυχής, κάτι Υπερβατικό που εκδηλώνεται εδώ, τώρα, μέσα από αυτό το σώμα; Αυτοί οι άνθρωποι έβλεπαν την εικόνα που μπορούσαν να συλλάβουν από τον Ιησού (το δικό τους διανοητικό δημιούργημα, το δικό τους κατασκεύασμα) κι όχι αυτό που Βίωνε ο Ιησούς, την Αντικειμενική Ύπαρξη, τον Χωρίς Όρια Θεό. Κι από εδώ πηγάζουν όλες οι παρεξηγήσεις.

Στην πραγματικότητα όχι μόνο οι άνθρωποι της Σκιάς (της διανόησης) δεν κατανοούσαν τον Ιησού αλλά ούτε καν οι «δικοί» του, όταν τον έβλεπαν σαν «Θεό», έξω από αυτούς, αντικειμενικά. Όσο κι αν διαισθάνονταν ότι ο Ιησούς είναι «Θεός» δεν κατανοούσαν ότι έπρεπε να εισέλθουν «μέσα» τους, με την προσευχή για να νοιώσουν εσωτερικά τον Ιησού, αυτό που Εκπροσωπούσε, τον Θεό. Γνώριζαν τον Ιησού «εξωτερικά» αλλά δεν τον βίωναν εσωτερικά σαν Αντικειμενική Κατάσταση της Συνείδησής τους. Ίσως μονάχα ο Ιωάννης είχε προχωρήσει «μέσα». Κι ίσως για αυτό ήταν ο «αγαπημένος μαθητής» του Ιησού. Και τελικά ήταν ο μόνος που διέσωσε κάτι από το Εσωτερικό Περιεχόμενο της Διδασκαλίας και της Δράσης του Ιησού. Κ αυτό το λέμε γιατί και στον Ιωάννη, τον μόνο Εσωτερικό Ευαγγελιστή, υπάρχουν «ασάφειες».

Όταν ο Ιησούς λέει στους ανθρώπους «εγώ ειμί» εννοεί την Αντικειμενική Φύση της Ψυχής, κι ότι Αυτή την Αντικειμενική Φύση που μιλάει εδώ, τώρα, στους ανθρώπους, μπορεί ο καθένας να την «Αναγνωρίσει» Εσωτερικά, μέσα του, σαν Θεία Φύση, σαν Εμπειρία Θεού, σαν Βασιλεία των Ουρανών. Είναι η Μόνη Οδός, η Αλήθεια, η Ζωή. Ο Ιησούς, στην πραγματικότητα, έλεγε Είμαι Αυτό που θα Βρείτε Μέσα σας, με την Περισυλλογή, με την Αληθινή Προσευχή της Απόσυρσης, μέσα στην σιωπή των λογισμών. Ο Ιησούς όταν έλεγε «εγώ ειμί» εννοούσε ότι είναι Αυτό που όλοι μπορούν να Βιώσουν Μέσα τους σαν Αντικειμενική Φύση τους, χωρίς εγώ. Κι Αυτή είναι η Χριστική Συνείδηση (ή η Συνείδηση Χριστός, ο Ουράνιος Λόγος, η Εικόνα του Πατέρα του Αιώνιου). Ο Ιησούς, εφόσον Βίωνε την Θεότητα, κι ήταν Ένα με τον Πατέρα, είχε κάθε δικαίωμα να Μιλά για τον Θεό και να Ταυτίζει τον εαυτό του με όλες τις Αντικειμενικές Καταστάσεις της Ψυχής και με τον Πατέρα. Εγώ (η Αντικειμενική Κατάσταση της Ψυχής, που εκδηλώνεται εξωτερικά σαν Ιησούς) Είμαι η Οδός, η Αλήθεια, η Ζωή. Εγώ είμαι η Πύλη, εγώ είμαι Όλα, εγώ είμαι η Βασιλεία των Ουρανών, όχι σαν κάτι έξω από εσάς (τους ανθρώπους) αλλά ακριβώς Μέσα σας, πιο κοντά σε εσάς από τον ίδιο σας τον εαυτό (από ό,τι νομίζετε για εαυτό), η Ίδια σας η Ουσία, γιατί Όλα Είναι Ένα. Κατανοήστε το, Βιώστε το. Εγώ είμαι η Ελευθερία, εγώ είμαι η Απόλυτη Αγάπη που Μέσα της Λιώνουν Όλα σε Ένα. Εγώ είμαι Όλα. Ο Ιησούς Είναι ο Θεός. Αλλά όχι ένας εξωτερικός Θεός, Είναι ο Θεός που Βρίσκουμε Μέσα μας. Γιατί δεν το καταλαβαίνουμε;

Η Ανάγνωση του Ευαγγελίου

Αν λοιπόν κάποιος θέλει να κατανοήσει πραγματικά, βαθιά κι αληθινά ποιος είναι ο Ιησούς του Ιωάννη, πρέπει να Νοιώσει τον Ιησού σαν την Αντικειμενική Κατάσταση της Ίδιας του της Ψυχής, να Βρει τον Ιησού του, σαν την Θεία Ουσία που Είναι στο Βάθος Όλων των Υπάρξεων. Τότε μόνο θα καταλάβει τι εννοούσε ο Ιησούς με το «εγώ ειμί», τότε θα κατανοήσει τι σημαίνει εγώ κι ο Πατέρας είμαστε Ένα, τότε θα Νοιώσει ότι Υπάρχει Μόνο Θεός, και δεν υπάρχει τίποτα άλλο έξω από τον Θεό, ότι Όλα Είναι Θεός, και τότε θα αγκαλιάσει την δημιουργία με Αληθινή Αγάπη.

Το λάθος που κάνουν οι άνθρωποι που είναι περιορισμένοι στο εγώ είναι ότι λειτουργούν μέσα από την διανόηση, ότι σκέφτονται τα πάντα, ότι αντικειμενοποιούν τα πάντα. Για αυτούς που είναι περιορισμένοι στο εγώ ο Θεός είναι ένα «Αντικείμενο» (της αντίληψής τους), ο Ιησούς είναι ένα «αντικείμενο» έξω από αυτούς. Όλα όσα γράφουν τα Ευαγγέλια είναι όχι Εσωτερικές Καταστάσεις, Εσωτερικά Βιώματα του Ιησού, Αντικειμενικές Καταστάσεις, αλλά αντικειμενικά γεγονότα. Τα Ευαγγέλια περιγράφουν την Βιωματική Εμπειρία του Ιησού από την Ύπαρξη, από την Ζωή, από τον κόσμο κι όχι απλά εξωτερικά γεγονότα. Ο Ιησούς τα Βίωνε όλα αυτά. Οι θεατές απλά βλέπουν τα εξωτερικά γεγονότα. Αλλά ποτέ κάποιος που βλέπει εξωτερικά και δεν συμμετέχει στα βιώματα δεν μπορεί να έχει πραγματική βαθιά κι αληθινή εικόνα της πραγματικότητας. Αντιλαμβάνεται μόνο όσα μπορεί να δει, να σκεφτεί, να κατανοήσει.

Αν λοιπόν κάποιος θέλει πραγματικά να κατανοήσει τα Ευαγγέλια, τον Ιωάννη, πρέπει να εγκαταλείψει το εγώ και, σαν μικρό παιδί, με καθαρό νου, με Αγνή Καρδιά, να αρχίσει να κατανοεί ότι ο Ιησούς μιλά για τον Εσωτερικό Κόσμο, για την Πραγματικότητα που Βιώνουμε Μέσα μας (Λουκάς, 17, 20-21). Γιατί λοιπόν οι άνθρωποι ψάχνουν εδώ ή εκεί ή εξωτερικά; Ιδού! Αφήνοντας όλους τους λάθους εξωτερικούς τρόπους, μένοντας ήσυχοι, Αποσυρόμενοι μέσα τους θα Βρουν την Αλήθεια, την Βασιλεία των Ουρανών. Άδικα οι άνθρωποι ψάχνουν με τον νου, άδικα ερευνούν τον εξωτερικό κόσμο. Όπως Δίδαξε ο Ιησούς η Αλήθεια Είναι Μέσα Μας, είναι η Εσωτερική Εμπειρία της Θείας Ουσίας που Είναι το Βάθρο των πάντων. Αυτό που μας εμποδίζει να το Νοιώσουμε είναι μονάχα η ανθρώπινη ανοησία.

Απομύθευση, αντικειμενική απομυθοποίηση του Ευαγγελίου

Μπορεί η εξωτερική εκκλησία να ακολουθεί την δική της παράδοση σχετικά με τον Ιησού, τα ευαγγέλια, την θρησκευτική ζωή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα αυτά είναι αλήθεια. Το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο αποδίδεται στον Ιωάννη, τον «αγαπημένο μαθητή» του Ιησού. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε ποιος έγραψε το Ευαγγέλιο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Κείμενο «περιέχει» ένα μέρος της Διδασκαλίας του Ιησού και της Παράδοσης του Ιωάννη, αλλά χρειάζεται προσοχή στην «ανάγνωση». Τα «Λόγια» του Ιησού πρέπει να βιωθούν στο εσωτερικό τους νόημα και περιεχόμενο κι όχι σαν εξωτερικές δηλώσεις ή σαν αντικειμενικά εξωτερικά γεγονότα. Μερικές φορές κι ο ίδιος ο Ιωάννης (ο συγγραφέας) δεν φαίνεται να κατανοεί το βαθύτερο περιεχόμενο των δηλώσεών του ή τις μεταφυσικές προεκτάσεις των περιγραφών του. Όμως και η γενική «τοποθέτηση (ή η υπαρκτική θέαση των πραγμάτων) και η χρήση των θεολογικών, μεταφυσικών και φιλοσοφικών όρων, δείχνουν τον Βιωματικό Χαρακτήρα του Κειμένου κι υποδεικνύουν το Απέραντο Βάθος της Εσωτερικής Εμπειρίας. Επίσης είναι σίγουρο ότι οι «Επιστολές» ανήκουν όχι σε ένα συγγραφέα αλλά μάλλον σε κάποια «Ιωάννεια Σχολή». Η «Αποκάλυψη» δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιωάννη ή την «Ιωάννεια Σχολή.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν Βιωματικά Κείμενα, που μπορεί να εκφράζονται με απλούς βιωματικούς όρους κι όχι με βαθιές φιλοσοφικές αναλύσεις και Διανοητικά Κείμενα που να αναλύουν με βαθυστόχαστο τρόπο τα πιο βαθιά ή πιο υψηλά θεολογικά θέματα χωρίς όμως να περιέχουν βιωματικό περιεχόμενο. Το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ανήκει στα Βιωματικά Κείμενα. Η ανάγνωση τέτοιων κειμένων πρέπει να είναι «βιωματική» κι όχι «διανοητική».

Ο συγγραφέας του Ευαγγελίου δεν μετέφερε απλά τα «Λόγια» του Ιησού, ή την «Παράδοση» του Ιωάννη. Έγραψε ένα κείμενο για να κηρύξει την αλήθεια (κατά την αντίληψή του). Είναι προβληματικό το ότι (για τις ανάγκες του κηρύγματος) ενέταξε στην διήγησή του, θαύματα, πεποιθήσεις της εκκλησίας και γεγονότα που δεν έχουν σχέση με το Αληθινό Μήνυμα του Ιησού. Ο Ιησούς δεν χρειαζόταν να κάνει θαύματα, να κάνει το νερό κρασί, να γιατρέψει αρρώστους ή να αναστήσει νεκρούς. Όλα αυτά ανήκουν στην μυθολογία του Ιησού, σε θρύλους και παραδόσεις και δεν έχουν σχέση με τα αληθινά γεγονότα.

Χρειάζεται επίσης προσοχή στο πως θα «ερμηνεύσουμε» την Σταύρωση και την «Ανάσταση» του Ιησού. Η Αληθινή Ανάσταση της Ψυχής Συμβαίνει όταν η Ψυχή Συνειδητοποιεί την Πνευματική Φύση της κι Απελευθερώνεται από τους περιορισμούς Μέσα στην Εσωτερική (για την αντίληψή μας) Θεία Ουσία, Μέσα στον Θεό που Βρίσκουμε Μέσα μας. Η ανάσταση του σώματος δεν έχει νόημα σε μια τέτοια Διδασκαλία, σαν αυτή, την Διδασκαλία του Ιησού. Οι εξωτερικοί άνθρωποι που θεωρούν τον άνθρωπο ψυχόσωμα και θέλουν να ζήσουν αιώνια στην γη (έστω, μια μετουσιωμένη γη) είναι αυτοί που μιλούν για την ανάσταση του σώματος. Απλά οι άνθρωποι ζουν μέσα στην φαντασία τους.

Επίσης χρειάζεται πολύ προσοχή για να μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε σωστά την αντίληψη του κόσμου που «συμπεραίνεται» από την διήγηση του Κειμένου. Ο Ιησούς μιλά για τον Πατέρα Θεό, για τους Ουρανούς (το Κόσμο του Φωτός, όπου όλα Διακρίνονται), για το Κόσμο της Σκιάς (τους κατώτερους κόσμους) και τους «κατοίκους» τους και για την Εσωτερική Οδό της Αλήθειας και της Ζωής και της Αιωνιότητας. Η Χαρμόσυνη Αγγελία της Βασιλείας είναι στην πραγματικότητα το πιο απλό, το πιο προσιτό και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο. Αυτό που μας εμποδίζει να Νοιώσουμε τον Θεό Μέσα μας, να Βιώσουμε την Αληθινή Φύση μας, να Ενωθούμε με την Πραγματικότητα είναι μονάχα η δική μας θέληση. Το πρόβλημά μας δεν είναι φυσικό, είναι ηθικό. Είναι πρόβλημα «επιλογής». Όποιος θέλει να Βρει τον Θεό τον Βρίσκει Μέσα του, σύμφωνα με τις Υποδείξεις και την Διδασκαλία του Ιησού. Όποιος δεν θέλει απλά υφίσταται τις συνέπειες των επιλογών του και μόνος του καταδικάζει τον εαυτό του στους κόσμους της Σκιάς. Μακάρι ο Θεός να Φωτίσει όλους τους ανθρώπους, ή αλλιώς μακάρι να ανοίξουν οι άνθρωποι την Πόρτα της Καρδιάς τους για να Μπει το Φως.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, December 3, 2017

ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright