Esoterism Academy: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Monday, 1 September, 2025

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

In the grand spectrum of existence, there lies a profound and enigmatic concept—one that defies the ordinary experience of reality and penetrates into the essence of what it means to be. This concept is the nature of Consciousness itself, which is simultaneously Non-Local and Local, and whose true nature cannot be captured by surface appearances or finite descriptions. To understand this dual aspect of Consciousness, we must embark on a mystical journey that delves deep into the nature of reality, beyond the constraints of mind and matter, to the very core of existence where Subjective Spirit dwells.

The Essence of Consciousness: Beyond Surface States

Consciousness, in its most authentic form, is not merely an epiphenomenon arising from brain activity, nor is it a simple state of awareness linked to sensory experience. Its essence lies far beyond the transient configurations of thought, emotion, and perception. It is, at its root, an undivided Space of Existence, a Pure Presence that exists prior to the emergence of form. To define Consciousness only by its surface states—such as thoughts, emotions, and sensory experiences—is akin to defining the vast ocean by the waves on its surface, or the boundless sky by the passing clouds.

This Pure Presence is Non-Local, unbounded by space or time. It is the existential background, the Ground of Being, from which all manifestations arise and into which they dissolve. It is the Space within which worlds of form, thought, and matter emerge like transient ripples on the surface of still waters. In this sense, Consciousness, when apprehended in its depth, transcends all particularities and becomes an Infinite Field—an expanse of Pure Awareness, unconditioned and indivisible. It is an awareness that is simultaneously within and beyond all things, for it is the very essence of all that is.

The Dual Nature: Local and Non-Local Consciousness

When Consciousness descends into the world of forms and takes on a particular embodiment, whether as a mind, a dynamic soul, or a material body, it assumes a Local aspect. It becomes situated, connected to a carrier of manifestation. This is the aspect of Consciousness that operates through the finite lenses of individuality—thinking thoughts, experiencing emotions, and engaging in actions within the temporal-spatial domain.

However, this localization does not negate its deeper nature as Non-Local. Even while it is enmeshed in the finite, the essence of Consciousness remains as the Infinite Space of Existence. It is like light passing through a prism: though it appears divided into various colors, it is still one light. In a similar manner, Consciousness is One and Non-Local, but it becomes expressed as Local through the prism of individuality and form.

Thus, Consciousness, when embodied, is both Non-Local and Local. It is Non-Local when it turns inward, withdrawing from its outward projections, and abides in its Existential Depth. In such a state, Consciousness experiences itself as the Space of Existence, as Pure Presence that is untouched by the flux of thoughts, feelings, or sensory experiences. This is the State of Non-Dual Consciousness, where the subject-object distinction dissolves, and the experiencer, the act of experiencing, and the experienced become one.

When Consciousness, through its embodied carrier, turns outward to engage with the world, it becomes Local. It thinks, feels, and acts through the confines of the body and mind. It becomes a subject that perceives an object, creating a sense of separation and duality. In this outward orientation, Consciousness experiences itself as bound to the temporal flow, subject to change and transformation. Yet, this localized aspect is but a fleeting expression, a surface appearance of the deeper, unchanging Reality.

The Experience of Simultaneity: The Timeless in Time

The true nature of Consciousness reveals itself when it experiences both its Non-Local and Local aspects simultaneously. This is the state of the Mystic, who, while perceiving the world and acting within it, abides in the Unchanging Presence that is the essence of Consciousness. It is a state where the Timeless and time coexist, where the Infinite is experienced within the finite, and where the Eternal Present flows without changing.

In this state of simultaneous Non-Local and Local awareness, Consciousness perceives all apparent changes and movements as mere transitory phenomena arising and dissolving within its boundless Self. The Eternal Present is not a static moment frozen in time, but a dynamic field of Presence that transcends the linear flow of past, present, and future. It is a Present that encompasses all temporal sequences while remaining itself unchanging.

The Mystic, abiding in this state, experiences a profound serenity and clarity. The intellect, senses, and body become transparent to the Light of Pure Awareness. Even as thoughts arise and dissipate, even as sensations and emotions pass through, there is an underlying awareness of the Non-Local Presence that remains untouched and unaffected. This awareness is not an abstraction or a concept; it is a living reality, a direct experience of the Unity of all that exists.

The Transcendental Reality: Non-Dual Consciousness

The realization of Non-Dual Consciousness is the culmination of the spiritual quest. It is a return to the Source, to the Ground of Being that underlies all manifestations. In this realization, the sense of separation between self and other, between subject and object, vanishes. There is only One Consciousness, manifesting as the multiplicity of forms yet remaining forever Whole and Unbroken.

To describe this state in words is challenging, for language is rooted in duality and cannot capture the non-dual reality of Pure Presence. Yet, through mystical symbols, metaphors, and paradoxes, we may attempt to point towards it. It is like the eye that cannot see itself, yet it is aware of all that it sees. It is like a mirror that reflects all things, yet remains unchanged by what it reflects. It is the Silent Witness that observes all experiences without being entangled in them.

This Non-Dual Consciousness is the true Self, the innermost essence of what we are. It is Non-Local, beyond space and time, yet it is also Local, present in every thought, sensation, and experience. It is the Stillness within movement, the Emptiness within form, and the Fullness within emptiness. It is the Timeless witnessing the flow of time, the Infinite abiding within the finite.

Conclusion: Embracing the Non-Local Local Consciousness

To live from the realization of Non-Local Local Consciousness is to live in harmony with the deepest truth of existence. It is to recognize that we are not merely finite beings bound by the limitations of body and mind, but are, in our essence, Infinite Presence expressing itself through the finite. It is to see all things as expressions of the One Consciousness, which is both immanent and transcendent.

In this realization, the Mystic is no longer caught in the web of duality, no longer swayed by the illusions of separation and division. He abides in the Eternal Present, witnessing the dance of life with equanimity and joy. He sees the world as a play of forms within the boundless Field of Consciousness and experiences all beings as reflections of the same Pure Awareness.

Thus, the journey into the depths of Consciousness is a journey into the heart of existence itself. It is a journey that transcends all boundaries, all dualities, and all limitations. It is the realization that Consciousness is both Non-Local and Local, Infinite and finite, Timeless and temporal—forever One, yet manifesting as the Many. This is the Mystical Truth, the essence of the Non-Local Local Consciousness.

...

Η Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στο μεγάλο φάσμα της ύπαρξης, υπάρχει μια βαθιά και αινιγματική έννοια - αυτή που αψηφά τη συνηθισμένη εμπειρία της πραγματικότητας και διεισδύει στην ουσία αυτού που σημαίνει να είσαι. Αυτή η έννοια είναι η φύση της ίδιας της Συνείδησης, η οποία είναι ταυτόχρονα Μη Τοπική και Τοπική, και της οποίας η αληθινή φύση δεν μπορεί να συλληφθεί από επιφανειακές εμφανίσεις ή πεπερασμένες περιγραφές. Για να κατανοήσουμε αυτή τη διπλή όψη της Συνείδησης, πρέπει να ξεκινήσουμε ένα μυστικιστικό ταξίδι που εμβαθύνει στη φύση της πραγματικότητας, πέρα από τους περιορισμούς του νου και της ύλης, στον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξης όπου κατοικεί το Υποκειμενικό Πνεύμα.

Η Ουσία της Συνείδησης: Πέρα από τις Επιφανειακές Καταστάσεις

Η Συνείδηση, στην πιο αυθεντική της μορφή, δεν είναι απλώς ένα επιφαινόμενο που προκύπτει από την εγκεφαλική δραστηριότητα, ούτε είναι μια απλή κατάσταση επίγνωσης που συνδέεται με την αισθητηριακή εμπειρία. Η ουσία του βρίσκεται πολύ πέρα από τις παροδικές διαμορφώσεις της σκέψης, του συναισθήματος και της αντίληψης. Είναι, στη ρίζα του, ένας αδιαίρετος Χώρος Ύπαρξης, μια Καθαρή Παρουσία που υπάρχει πριν από την εμφάνιση της μορφής. Ο ορισμός της Συνείδησης μόνο από τις επιφανειακές της καταστάσεις —όπως σκέψεις, συναισθήματα και αισθητηριακές εμπειρίες— μοιάζει με τον ορισμό του απέραντου ωκεανού από τα κύματα στην επιφάνειά του ή του απεριόριστου ουρανού από τα σύννεφα που περνούν.

Αυτή η Καθαρή Παρουσία είναι Μη Τοπική, απεριόριστη από χώρο ή χρόνο. Είναι το υπαρξιακό υπόβαθρο, το έδαφος του Είναι, από το οποίο προκύπτουν όλες οι εκδηλώσεις και στο οποίο διαλύονται. Είναι ο Χώρος μέσα στον οποίο οι κόσμοι της μορφής, της σκέψης και της ύλης αναδύονται σαν παροδικοί κυματισμοί στην επιφάνεια των ακίνητων υδάτων. Με αυτή την έννοια, η Συνείδηση, όταν συλληφθεί στο βάθος της, ξεπερνά όλες τις ιδιαιτερότητες και γίνεται ένα Άπειρο Πεδίο - μια έκταση Καθαρής Επίγνωσης, χωρίς όρους και αδιαίρετη. Είναι μια επίγνωση που βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα και πέρα από όλα τα πράγματα, γιατί είναι η ίδια η ουσία όλων όσων υπάρχουν.

Η Διπλή Φύση: Τοπική και Μη Τοπική Συνείδηση

Όταν η Συνείδηση κατεβαίνει στον κόσμο των μορφών και παίρνει μια συγκεκριμένη ενσάρκωση, είτε ως νους, είτε ως δυναμική ψυχή, είτε ως υλικό σώμα, προσλαμβάνει μια Τοπική όψη. Τοποθετείται, συνδέεται με έναν φορέα εκδήλωσης. Αυτή είναι η όψη της Συνείδησης που λειτουργεί μέσα από τους πεπερασμένους φακούς της ατομικότητας – σκέψης και σκέψεων, εμπειρίας συναισθημάτων και εμπλοκής σε ενέργειες εντός του χρονικού-χωρικού τομέα.

Ωστόσο, αυτός ο εντοπισμός δεν αναιρεί τη βαθύτερη φύση του ως Μη Τοπικού. Ακόμη και ενώ είναι εμπλεκόμενη στο πεπερασμένο, η ουσία της Συνείδησης παραμένει ως ο Άπειρος Χώρος της Ύπαρξης. Είναι σαν το φως που διέρχεται από ένα πρίσμα: αν και φαίνεται χωρισμένο σε διάφορα χρώματα, εξακολουθεί να είναι ένα φως. Με παρόμοιο τρόπο, η Συνείδηση είναι Μία και Μη Τοπική, αλλά εκφράζεται ως Τοπική μέσα από το πρίσμα της ατομικότητας και της μορφής.

Έτσι, η Συνείδηση, όταν ενσωματώνεται, είναι και Μη Τοπική και Τοπική. Είναι Μη Τοπική όταν στρέφεται προς τα μέσα, αποσύρεται από τις εξωτερικές προβολές της και μένει στο Υπαρξιακό της Βάθος. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως Χώρο Ύπαρξης, ως Καθαρή Παρουσία που είναι ανέγγιχτη από τη ροή των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των αισθητηριακών εμπειριών. Αυτή είναι η Κατάσταση της Μη Διπλής Συνείδησης, όπου η διάκριση υποκειμένου-αντικειμένου διαλύεται και ο βιωτής, η πράξη της εμπειρίας και ο βιωμένος γίνονται ένα.

Όταν η Συνείδηση, μέσω του ενσαρκωμένου φορέα της, στρέφεται προς τα έξω για να εμπλακεί με τον κόσμο, γίνεται Τοπική. Σκέφτεται, αισθάνεται και δρα μέσα από τα όρια του σώματος και του νου. Γίνεται ένα υποκείμενο που αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο, δημιουργώντας μια αίσθηση διαχωρισμού και δυαδικότητας. Σε αυτόν τον εξωτερικό προσανατολισμό, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως δεσμευμένη στη χρονική ροή, υπόκειται σε αλλαγές και μετασχηματισμούς. Ωστόσο, αυτή η εντοπισμένη πτυχή δεν είναι παρά μια φευγαλέα έκφραση, μια επιφανειακή εμφάνιση της βαθύτερης, Αμετάβλητης Πραγματικότητας.

Η Εμπειρία του Ταυτόχρονου: Το Άχρονο μέσα στον χρόνο

Η αληθινή φύση της Συνείδησης αποκαλύπτεται όταν βιώνει ταυτόχρονα τις Μη Τοπικές και Τοπικές της πτυχές. Αυτή είναι η κατάσταση του Μυστικού, ο οποίος, ενώ αντιλαμβάνεται τον κόσμο και ενεργεί μέσα του, μένει στην Αμετάβλητη Παρουσία που είναι η ουσία της Συνείδησης. Είναι μια κατάσταση όπου το Διαχρονικό και ο χρόνος συνυπάρχουν, όπου το Άπειρο βιώνεται μέσα στο πεπερασμένο και όπου το Αιώνιο Παρόν ρέει χωρίς να αλλάζει.

Σε αυτή την κατάσταση της ταυτόχρονης Μη Τοπικής και Τοπικής επίγνωσης, η Συνείδηση αντιλαμβάνεται όλες τις φαινομενικές αλλαγές και κινήσεις ως απλά παροδικά φαινόμενα που προκύπτουν και διαλύονται μέσα στον απεριόριστο Εαυτό της. Το Αιώνιο Παρόν δεν είναι μια στατική στιγμή παγωμένη στο χρόνο, αλλά ένα δυναμικό πεδίο Παρουσίας που υπερβαίνει τη γραμμική ροή του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι ένα Παρόν που περιλαμβάνει όλες τις χρονικές ακολουθίες ενώ παραμένει αμετάβλητο.

Ο Μύστης, μένοντας σε αυτή την κατάσταση, βιώνει μια βαθιά γαλήνη και διαύγεια. Η νόηση, οι αισθήσεις και το σώμα γίνονται διαφανή στο Φως της Καθαρής Επίγνωσης. Ακόμη και όταν οι σκέψεις προκύπτουν και διαλύονται, ακόμα και όταν περνούν αισθήσεις και συναισθήματα, υπάρχει μια υποκείμενη επίγνωση της Μη Τοπικής Παρουσίας που παραμένει ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη. Αυτή η επίγνωση δεν είναι μια αφαίρεση ή μια έννοια. είναι μια ζωντανή πραγματικότητα, μια άμεση εμπειρία της Ενότητας όλων όσων υπάρχουν.

Η Υπερβατική Πραγματικότητα: Μη Διττή Συνείδηση

Η συνειδητοποίηση της Μη Διπλής Συνείδησης είναι το αποκορύφωμα της πνευματικής αναζήτησης. Είναι μια επιστροφή στην Πηγή, στο Έδαφος του Είναι που βρίσκεται κάτω από όλες τις εκδηλώσεις. Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, η αίσθηση του διαχωρισμού μεταξύ εαυτού και άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, εξαφανίζεται. Υπάρχει μόνο Μία Συνείδηση, που εκδηλώνεται ως η πολλαπλότητα των μορφών που παραμένουν για πάντα Ολόκληρη και Αδιάσπαστη.

Η περιγραφή αυτής της κατάστασης με λέξεις είναι πρόκληση, γιατί η γλώσσα έχει τις ρίζες της στη δυαδικότητα και δεν μπορεί να συλλάβει τη μη διττή πραγματικότητα της Καθαρής Παρουσίας. Ωστόσο, μέσα από μυστικιστικά σύμβολα, μεταφορές και παράδοξα, μπορούμε να επιχειρήσουμε να το δείξουμε. Είναι σαν το μάτι που δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, αλλά έχει επίγνωση όλων αυτών που βλέπει. Είναι σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τα πάντα, αλλά παραμένει αναλλοίωτος από αυτό που αντανακλά. Είναι ο Σιωπηλός Μάρτυρας που παρατηρεί όλες τις εμπειρίες χωρίς να μπλέκεται σε αυτές.

Αυτή η Μη Διπλή Συνείδηση είναι ο Αληθινός Εαυτός, η πιο εσώτερη ουσία αυτού που είμαστε. Είναι Μη Τοπικό, πέρα από χώρο και χρόνο, αλλά είναι επίσης Τοπικό, παρόν σε κάθε σκέψη, αίσθηση και εμπειρία. Είναι η ακινησία μέσα στην κίνηση, το κενό μέσα στη μορφή και η πληρότητα μέσα στο κενό. Είναι ο Διαχρονικός που παρακολουθεί τη ροή του χρόνου, το Άπειρο που μένει μέσα στο πεπερασμένο.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τη Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση

Το να ζεις από την συνειδητοποίηση της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης σημαίνει να ζεις σε αρμονία με τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε απλώς πεπερασμένα όντα που δεσμεύονται από τους περιορισμούς του σώματος και του νου, αλλά είμαστε, στην ουσία μας, Άπειρη Παρουσία που εκφράζεται μέσω του πεπερασμένου. Είναι να βλέπεις όλα τα πράγματα ως εκφράσεις της Μίας Συνείδησης, η οποία είναι και έμφυτη και υπερβατική.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, ο Μύστης δεν είναι πλέον παγιδευμένος στον ιστό της δυαδικότητας, δεν επηρεάζεται πλέον από τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του διχασμού. Διαμένει στο Αιώνιο Παρόν, παρακολουθώντας τον χορό της ζωής με ηρεμία και χαρά. Βλέπει τον κόσμο ως ένα παιχνίδι μορφών μέσα στο απεριόριστο Πεδίο της Συνείδησης και βιώνει όλα τα όντα ως αντανακλάσεις της ίδιας Καθαρής Επίγνωσης.

Έτσι, το ταξίδι στα βάθη της Συνείδησης είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ίδιας της ύπαρξης. Είναι ένα ταξίδι που ξεπερνά όλα τα όρια, όλες τις δυαδικότητες και όλους τους περιορισμούς. Είναι η συνειδητοποίηση ότι η Συνείδηση είναι και Μη Τοπική και Τοπική, Άπειρη και πεπερασμένη, Διαχρονική και χρονική—για πάντα Μία, αλλά εκδηλώνεται ως τα Πολλά. Αυτή είναι η Μυστική Αλήθεια, η ουσία της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης.

Friday, January 6, 2017

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η «ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ» ούτε συλλαμβάνεται (με κάποιο αντιληπτικό όργανο ή κάποια αντιληπτική διαδικασία) στο ΒΑΘΟΣ της, ούτε προσδιορίζεται πραγματικά, ούτε μπορεί να αναλυθεί ουσιαστικά. Στην πραγματικότητα και «Είναι» και «Δεν είναι» ταυτόχρονα. Είναι Άπειρη και Πεπερασμένη. Είναι Παντού κι Εδώ. Είναι Χωρίς Ιδιότητες και ταυτόχρονα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Είναι Άχρονη και Έγχρονη επίσης. Το τι είναι (ή δεν είναι) εξαρτάται από την Κατάσταση της Συνειδητότητας που βρίσκεται, από το Περιεχόμενο της «Επίγνωσης» που έχει.

Μιλώντας διαφορετικά ο «ΑΝΘΡΩΠΟΣ» είναι μια Δυναμική Οντότητα που βιώνει διάφορες, διαφορετικές, καταστάσεις. Αυτό σημαίνει όχι μόνο ότι ο Άνθρωπος, οι άνθρωποι, μπορούν να βιώνουν την ύπαρξη, την ζωή (την έγχρονη ύπαρξη, την μεταφυσική ζωή, την εγκόσμια ζωή) με διαφορετικό τρόπο αλλά και ότι από την όποια κατάσταση βιώνουν, αντιλαμβάνονται διαφορετικά την ύπαρξη, την ζωή, τον κόσμο, την «καταγράφουν» διαφορετικά, την περιγράφουν (στον εαυτό τους ή στους άλλους) διαφορετικά. Αυτό οδηγεί αμέσως σε ένα άλλο συμπέρασμα. Ότι όλες οι αντιλήψεις είναι σχετικές ή αλλιώς ότι δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια όσο βρισκόμαστε μέσα σε μια διαδικασία «εξέλιξης». Προφανώς όσο πιο υψηλά βρισκόμαστε στην εξέλιξη ή αλλιώς όσο μεγαλύτερη είναι η επίγνωσή μας ή ευρύτερη είναι η συνειδητότητά μας, έχουμε μια πιο σαφή αντίληψη της πραγματικότητας (αν και όχι την απόλυτη αλήθεια). Μόνο με αυτή την έννοια έχει πραγματικό περιεχόμενο η «γνώση» (η όποια γνώση), ο λόγος, η επικοινωνία.

Εννοείται ότι είμαστε αρκετά υπεύθυνοι να έχουμε σχετική αυτογνωσία της κατάστασής μας και ότι είμαστε αρκετά τίμιοι να μιλάμε για ό,τι και όσα κατανοούμε κι όχι για πράγματα που δεν έχουμε εμπειρία. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν έχουν αυτή την ηθική ποιότητα ούτε την ακεραιότητα για να περιορίζονται μονάχα σε ό,τι έχουν οι ίδιοι επιβεβαιώσει με την εμπειρία τους. Καθώς ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός βασίζεται στην διανόηση, στην μνήμη και στην «πληροφορία», οι άνθρωποι ανατρέφονται με την αντίληψη ότι αρκεί να σκέφτεται ή να πληροφορείται κάποιος για κάτι για να είναι πεπεισμένος ότι το γνωρίζει. Αυτή η γνώση όμως είναι μόνο διανοητική σύλληψη. Προφανώς η διανοητική σύλληψη ενός πράγματος δεν έχει παρά ελάχιστη σχέση με την άμεση επαφή με το πράγμα. Ποτέ η περιγραφή της τροφής δεν χόρτασε κανέναν. Η διανόηση δεν είναι ζωή. Η πραγματική ζωή είναι άμεση επαφή με τα πράγματα, εμπειρία των πραγμάτων.

___

Για να μιλήσουμε για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, για τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, η Ηθική επιβάλλει να έχουμε βιώσει αυτή την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ κι η Τιμιότητα απαιτεί να φτάσουμε μέχρι εκεί που γνωρίζουμε από εμπειρία. Τι σημαίνει λοιπόν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; Να είναι κάποιος ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ; Ελεύθερος από τι; Προφανώς Ελευθερία σημαίνει να βιώνουμε την ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ μας, στο ΒΑΘΟΣ της, πέρα από τους όποιους περιορισμούς μπορεί να επιβάλλει η εμπειρική ύπαρξη, πέρα από όλα τα «επικαθήματα» της εμπειρικής ζωής, πέρα από όλες τις διαστρεβλώσεις που μπορεί να επιβάλλει ο περιορισμός της επίγνωσης, η άγνοια. Αυτό σημαίνει, με άλλα λόγια, την ανύψωση της επίγνωσης, την διεύρυνση της συνειδητότητας, μέχρι το σημείο να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε καθαρά, να έχουμε άμεση επαφή με την πραγματικότητα.

Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρέπει ακριβώς να είμαστε σε μια κατάσταση ανεπηρέαστης αντίληψης ή αλλιώς να λειτουργούμε από μια κατάσταση εσωτερικής ησυχίας, σιωπής, έτσι ώστε η αντίληψη, σαν πρωτογενές βίωμα της ύπαρξης να μένει ανόθευτο και ακέραιο και πλήρες, σαν αποκάλυψη της πραγματικότητας, χωρίς καμιά περαιτέρω επεξεργασία, ανάλυση ή διόρθωση. Αυτή η Άμεση Θέαση της Πραγματικότητας, στην πραγματικότητα, είναι αυθόρμητη, φυσική κι ολοκληρωμένη. Είναι μια Φυσική Δυνατότητα του Ανθρώπου. Δεν είναι κάτι Μυστηριώδες ή Μεταφυσικό. Είναι η Ίδια η Λειτουργία της Ζωής στην Φυσικότητά της. Το να είμαστε και να κρατιόμαστε σε αυτή την άμεση επαφή με την πραγματικότητα είναι κάτι αληθινό, κάτι που συμβαίνει πραγματικά. Κι αυτό γίνεται Τώρα, Εδώ, στο Απόλυτο Παρόν. Και σε αυτή την Εμπειρία της Πραγματικότητας, Εδώ, Τώρα, Συμπεριλαμβάνονται Όλα, Όλη η Ύπαρξη, Όλες οι Καταστάσεις που βιώνουμε ή μπορούμε να βιώσουμε. Στην πραγματικότητα σε αυτό το ΕΔΩ μπορούμε να Εμβαθύνουμε στην Ύπαρξή μας μέχρι το ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ κι ακόμα στο «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ», ή μπορούμε να στραφούμε προς ό,τι γίνεται αντιληπτό σαν κόσμος. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει Εσωτερικό, Εξωτερικό. Υπάρχουν μόνο αντιλήψεις. Αντίληψη του ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΒΑΘΟΥΣ του Είναι μας ή Διερεύνηση και σύλληψη του χώρου μας (του χώρου μέσα στον οποίο εκδηλωνόμαστε και ζούμε). Διατηρώντας την Αντίληψή μας σε αυτή την Αρχική Ανόθευτη Δράση της μπορούμε να έχουμε επίγνωση όλων όσων εμπίπτουν στην επίγνωσή μας σαν μιας ΕΝΟΤΗΤΑΣ, όπου δεν υπάρχει διαχωρισμός υποκειμένου-αντικειμένου.

Η αντίληψη ενός υποκειμένου αποκομμένου από τον κόσμο δεν είναι παρά μια αντίληψη, ένα «επικάθημα» στην αντίληψή μας που μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από μια άλλη προοπτική, μέσα από ένα αντιληπτικό κέντρο και μέσα από την δυαδικότητα και τον διαχωρισμό του εγώ από τον κόσμο γύρω μας. Μια τέτοια αντίληψη, εφόσον την υιοθετούμε και την τροφοδοτούμε, μας εισάγει σε μια άλλη αντίληψη της πραγματικότητας. Ουσιαστικά εισερχόμαστε στο πεδίο της προσωπικής δράσης, έχουμε εμπειρία ενός «εξωτερικού» κόσμου. Είναι ακριβώς ο σχηματισμός αυτού του υπαρξιακού πυρήνα που μας κρατά μέσα στην σφαίρα της εμπειρικής εξωτερικής ζωής κι είναι η επιθυμία για αυτή την εμπειρία που μας κρατά δέσμιους. Η άμεση επαφή με τον κόσμο των μορφών, η εξάρτηση από εμπειρίες, καταστάσεις, αντικείμενα, δεν μας αφήνουν να ξεφύγουμε από την υλική ζωή.

___

Πέρα όμως από μεταφυσικές θεωρήσεις οι άνθρωποι, χιλιάδες χρόνια τώρα, εκπαιδεύονται όχι να αντιλαμβάνονται πραγματικά ό,τι συμβαίνει γύρω τους, αλλά να αντιλαμβάνονται με ορισμένο τρόπο. Αυτή η διαμόρφωση της αντίληψης και του τρόπου της λειτουργίας της αντίληψης είναι για τους ανθρώπους «γνώση», σωστός τρόπος αντίληψης της ζωής. Όλος ο ανθρώπινος πολιτισμός βασίζεται σε αυτό. Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται (με καθαρό, ανόθευτο, φυσικό τρόπο), σκέπτονται, ερμηνεύουν την πραγματικότητα και μέσα από την γενική (και προσωπική) κοσμοθεωρία τους προσανατολίζουν την ζωή τους, τις επιθυμίες τους και καθορίζουν τις πράξεις τους, που υποτίθεται ότι θα τους οδηγήσουν στην ολοκλήρωση, στην ευτυχία, στην εξέλιξη, κλπ.

Μάλιστα, οι άνθρωποι, όχι μόνο εκπαιδεύονται μέσα από την κοινωνικοποίησή τους να αντιλαμβάνονται με ορισμένο τρόπο αλλά, μέσα στα πλαίσια αυτής της αντίληψης, θεμελιώνουν και θεωρητικές επιστήμες, όπως η Θεολογία, η Φιλοσοφία, η Ψυχολογία, για να υποστηρίξουν την άποψή τους ή να περιγράψουν την συμπεριφορά τους. Επιστήμες; Η ψευτοεπιστήμες; Η Ψυχολογία των ανθρώπων είναι επιστήμη; Γνωρίζουν τι είναι ΨΥΧΗ για να κάνουν λόγο περί ψυχής; Αυτό που εξετάζουν (με επιστημονική σοβαρότητα) είναι στην πραγματικότητα η διαμορφωμένη συνείδηση, η περιορισμένη επίγνωση και η καθορισμένη συμπεριφορά. Κι όλα αυτά που βρίσκουν, ως ένα σημείο, συμβαίνουν κι ο λόγος της Ψυχολογίας μπορεί να είναι επιστημονικός από αυτή την άποψη. Αλλά όλα αυτά είναι στον «αέρα». Το πρώτο που πρέπει να αναρωτηθεί μια Επιστήμη (η μια Αληθινή Γνώση) είναι η ίδια βάση της, το αντικείμενό της. Αν θέλουμε να βρούμε την Αλήθεια πρέπει να αναρωτηθούμε για την ίδια την ανθρώπινη συνείδηση. Γιατί διαμορφώνεται; Πως διαμορφώνεται; Πρέπει να διαμορφώνεται; Ποιοι και γιατί την διαμορφώνουν; Και που και πως καθοδηγούνται οι άνθρωποι; Μήπως οι άνθρωποι χειραγωγούνται όχι από κάποια αφηρημένη κοινωνία αλλά από ισχυρές ομάδες ή ανθρώπους για άλλους σκοπούς; Και η πορεία της κοινωνίας από ποιους καθορίζεται; Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι «κύριοι» (κυρίαρχοι) της ζωής τους; Γιατί αποφασίζουν άλλοι για αυτούς;

Τελικά, ο άνθρωπος δεν είναι απλά σε μεταφυσική ή υπαρξιακή άγνοια, ο άνθρωπος ζει μέσα σε μια παγκόσμια (και ταυτόχρονα προσωπική) αυταπάτη, μέσα σε μια κοινωνία που είναι ανώριμη κι ανέτοιμη να λύσει βασικά ανθρώπινα προβλήματα, όπως είναι η αληθινή γνώση (στο μέτρο που μπορεί να πραγματοποιηθεί), η πραγματική κοινωνική συμβίωση που να βασίζεται στην δικαιοσύνη, η αξιοπρεπής διαβίωση για όλους. Για ποιο πολιτισμό μιλούν οι άνθρωποι; Για ποια κοινωνία; Για ποια ζωή; Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται να είναι απομονωμένοι (απομονωμένα εγώ) και ταυτόχρονα καταδικάζονται να ζουν μαζί με άλλους. Στην πραγματικότητα η κατάσταση του ανθρώπου, χιλιάδες χρόνια τώρα, είναι σχιζοφρενική. Κι όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη είναι δυστυχισμένοι. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πλούτο κι άνθρωποι φτωχοί. Αλλά όλοι νοιώθουν μέσα τους «κενοί», άδειοι. Οι φυσικές απολαύσεις δεν οδηγούν πέρα από την ευχαρίστηση του ζώου. Αλλά ο άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο. Τι περισσότερο;

___

Πέρα από όλες τις ανθρώπινες αντιλήψεις, πέρα από όση ανοησία έχουμε συσσωρεύσει, σαν κοινωνία και σαν άνθρωποι, τι είναι τελικά ο άνθρωπος; Ποιος είναι ο προορισμός του; Ποια πρέπει να είναι η ζωή του; Στην πραγματικότητα, ο Άνθρωπος, σαν Άνθρωπος, στην Αληθινή Φύση του, είναι Υπερβατικός, Παγκόσμιος και Προσωπικός, Άχρονος κι Έγχρονος, Παντού κι Εδώ στο σώμα. Για να μπορέσει όμως ο άνθρωπος να κατανοήσει «αυτό που είναι πραγματικά» πρέπει ακριβώς να διευρύνει την συνειδητότητά του, να επεκτείνει την επίγνωσή του, να ελευθερωθεί από τους περιορισμούς που του επιβάλει η φύση, η κοινωνία, η ζωή. Να ελευθερωθεί. Να μάθει πώς να πετάξει, πως να απορρίψει, όλη την ανθρώπινη πολιτιστική σαβούρα που τον κρατά στο βάλτο της ανοησίας. Να αναδυθεί στο Φως της Πραγματικής Ζωής. Ο άνθρωπος πρέπει να ξαναβρεί μέσα του το Πρωταρχικό Βίωμα της Ζωής, την Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, την Καθαρότητα της Όρασης, την Αληθινή Ζωή.

Στην πραγματικότητα Όλοι οι Μεγάλοι Σοφοί της Ανθρωπότητας δεν δίδαξαν τίποτα περισσότερο στον άνθρωπο από το να είναι ο «αληθινός εαυτός» του, η «ανόθευτη ανθρώπινη φύση», που βλέπει, που γνωρίζει, που ζει σε αρμονία με όλα, μέσα στην «επίγνωση της ενότητας της ύπαρξης». Το να Ζεις με Ορθό Τρόπο είναι η Ίδια η Ζωή. Κι αυτή η Αληθινή Ζωή είναι ταυτόχρονα ο Σκοπός και το Τέρμα του Ανθρώπου. Το Τέρμα της έγχρονης ύπαρξής του και η Είσοδος στο Άχρονο, στο Αληθινό, στην Πραγματικότητα.

___

Κι άραγε χρειάζεται να ρωτήσει κάποιος πώς να ελευθερωθεί; Πώς να αρχίσει να ζει πραγματικά; Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να γίνεις αυτό που είσαι. Δεν χρειάζεται προσπάθεια. Το δυστύχημα είναι ότι δεν βιώνουμε αυτό που είμαστε αλλά όλες τις διαστρεβλώσεις που μας έχει φορτώσει ή έχουμε φορτωθεί. Αν πρέπει λοιπόν να κάνουμε κάτι είναι ακριβώς να απαλλαγούμε από όλες αυτές τις στρεβλώσεις. Προφανώς δεν έχει νόημα να λες σε κάποιον «δες» (δηλαδή έχε άμεση επαφή με αυτό που συμβαίνει) και να ρωτάει «πώς να το κάνω». Δεν έχει νόημα να λες σε κάποιον να «βλέπει χωρίς σκέψη» και να σκέφτεται «πώς να το κάνει». Κάπου δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να καταλάβει.

Και τελικά αναρωτιόμαστε. Πραγματικά, οι άνθρωποι δεν έχουν νοημοσύνη; Δεν καταλαβαίνουν; Ή μήπως δεν θέλουν να καταλάβουν; Μήπως το πρόβλημα των ανθρώπων είναι απλά ηθικό; Μήπως οι άνθρωποι μισούν την Αλήθεια, το Φως, το Καλό, όχι γιατί δεν το κατανοούν αλλά γιατί δεν το θέλουν;

Τελικά, μήπως Εκείνος ο Ταπεινός Σοφός της Ναζαρέτ είχε δίκηο όταν έλεγε ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν το φως, μισούν το φως, γιατί απλά είναι ή έμαθαν να είναι άνθρωποι της Σκιάς;

Βέβαια η πορεία του κόσμου δεν εξαρτάται από το τι θέλουν ή τι κάνουν οι άνθρωποι της γης. Στο κάτω-κάτω υπάρχουν εκατομμύρια κατοικημένοι πλανήτες στο σύμπαν. Μήπως νομίζετε ότι το σύμπαν είναι η γειτονιά μας; Ή μήπως νομίζετε ότι ο κόσμος είναι μονάχα ό,τι βλέπετε; Αδελφοί! Είναι καιρός να ανοίξουμε τα μάτια μας στην Αλήθεια!

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Friday, January 6, 2017

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright