Esoterism Academy: Ο Λόγος σαν Σύγχρονη Έκφραση του Μύθου

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Wednesday, October 21, 2015

Ο Λόγος σαν Σύγχρονη Έκφραση του Μύθου

By Brimful

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, από τότε που ο άνθρωπος, οι άνθρωποι, συνειδητοποίησαν την παρουσία τους, την «ύπαρξή τους», συνειηδητοποίησαν ταυτόχρονα το περιβάλλον, σαν το άλλο, που δεν ανήκει στον εαυτό αλλά ζουν μέσα του. Οι πρώτες παραστάσεις για το περιβάλλον προέρχονταν βέβαια από αυτό που αντιλαμβάνονταν οι αισθήσεις. Σιγά-σιγά όμως, και καθώς ο άνθρωπος πλούτιζε σε συνείδηση και εμπειρίες, άρχισε να φτιάχνει έννοιες των πραγμάτων και να δημιουργεί τις πρώτες ερμηνείες για το υπαρξιακό περιβάλλον του. Αυτό ξεκίνησε εδώ και ,τουλάχιστον, 50.000 χρόνια. Είναι φυσικό, εφόσον η ανθρώπινη αντίληψη δεν μπορούσε να προχωρήσει σε βάθος και άγνοια να υπάρχει και κενά να υπάρχουν, κενά που συμπλήρωνε η φαντασία. Ο άνθρωπος πάντα ένοιωθε, από την φύση του, εκ των πραγμάτων, την ανάγκη να έχει μια ολοκληρωμένη αντίληψη για το περιβάλλον, για να αισθάνεται ασφαλής. Έτσι αφού δεν υπήρχε επαρκής γνώση αναγκαστικά κατέφευγε στην φαντασία για να ερμηνεύσει τα φαινόμενα ή να συμπληρώσει τα κενά όταν αντιμετώπιζε «περιοχές» της πραγματικότητας που δεν μπορούσε να εισχωρήσει.

Όλη αυτή η προσπάθεια, αυτό το ταξίδι γνώσης, το κατανοούμε, ήταν «διανοητικό». Ο άνθρωπος προσπαθούσε να δώσει μια θεωρητική (διανοητική) ερμηνεία της πραγματικότητας. Έτσι σιγά σιγά δημιουργήθηκε μια Παγκόσμια Μυθολογία. Στην αρχή υπήρχαν απλά μυθικές αντιλήψεις, για την Ύπαρξη, τον εαυτό (την ψυχή), το περιβάλλον την ζωή, που συνδέονταν χαλαρά σε μια θολή κοσμοαντίληψη. Αργότερα και πάντως μετά την δημιουργία των πρώτων αστικών κοινωνιών, δηλαδή εδώ και 10.000 χρόνια, άρχισαν να διατυπώνονται οργανωμένες κοσμοθεωρίες κι έτσι δημιουργήθηκαν οι Μεγάλοι Κοσμογονικοί Μύθοι, στην Μεσοποταμία, στην Αίγυπτο, κι αργότερα στην Ελλάδα κι αλλού. Στην αρχή λοιπόν της σύγχρονης ιστορίας τους οι άνθρωποι ερμήνευαν τον κόσμο μέσω του Μύθου. Ήδη έχουμε περιγράψει τα χαρακτηριστικά της μυθικής σκέψης. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε βγει από την περιοχή του Μύθου, ακόμα και σήμερα. Σχεδόν το σύνολο των κατοίκων της γης που νομίζει ότι έχει μια πλήρη εικόνα της πραγματικότητας, έχει μια διανοητική εικόνα που και άγνοια εμπεριέχει και κενά έχει και πολλή φαντασία. Αυτό δεν ενοχλεί τους ανθρώπους που συνήθως είναι απασχολημένοι στην καθημερινή ζωή τους με πιο γήινα και «πραγματικά» πράγματα. Δίνει όμως την δυνατότητα σε κάποιες ομάδες εξουσίας που κατέχουν τον πλούτο, την κοινωνική εξουσία κι ελέγχουν την οικονομία, να συντηρούν, να ανανεώνουν ή να τροφοδοτούν την Σύγχρονη Μυθολογία, χειραγωγώντας έτσι τους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα και η επίσημη πανεπιστημιακή γνώση που πιστοποιείται με «πτυχία» και οι θρησκείες και οι φιλοσοφίες και οι πολιτικές θεωρίες βρίσκονται στην Περιοχή του Μύθου.

Δείτε το. Κατανοήστε το. Υποτίθεται ότι ο άνθρωπος, ο σύγχρονος άνθρωπος, έχει περάσει από την Περιοχή του Μύθου στην Περιοχή του Λόγου, της Λογικής. Είναι όμως έτσι; Αυτό το διακήρυξαν κάποιοι επίσημοι σοφοί. Αλλά μπορεί να αποτελεί και μέρος της επίσημης κοινωνικής προπαγάνδας. Μπορούμε να δούμε το θέμα και στην πραγματική ουσία του αλλά και πως πραγματοποιείται στην ζωή, στην ζωή όλων μας.

Καταρχήν μιλάμε για διανοητική διαδικασία. Τόσο ο Μύθος όσο και η Λογική Ερμηνεία, αποτελούν διανοητικές κατασκευές, γίνονται με την σκέψη. Από την άποψη της λειτουργείας λοιπόν είναι η ίδια διαδικασία. Συνεπώς σε τι διαφέρει ο Μύθος από τον Λόγο, την Λογική Ερμηνεία; Πολλοί θα πουν διαφέρουν στο «περιεχόμενο». Ενώ ο Μύθος χρησιμοποιεί μια προλογική-διαισθητική-φανταστική-ποιητική γλώσσα και συμπληρώνει τα κενά με πολλές αυθαίρετες εμπνεύσεις, υποτίθεται ότι ο λόγος, η λογική , η λογική ερμηνεία, έχει αποβάλλει όλα αυτά τα φανταστικά στοιχεία. Είναι όμως έτσι; Στην πραγματικότητα ο λογικός-επιστημονικός-νους έχει περιορίσει δραματικά την περιοχή γνώσης, σε αυτό που μπορεί άμεσα, πειραματικά, να επιβεβαιώσει, αφήνοντας έξω σχεδόν το σύνολο της ύπαρξης. Πέρα από κάποιες λογικές ερμηνείες της φύσης που κι αυτές μπορούν να αμφισβητηθούν, τι ακριβώς γνωρίζει ο άνθρωπος; Γνωρίζει τι είναι το Κοσμικό Περιβάλλον; Τι είναι Ψυχή (πέρα από «συμπεριφορές»); Τι είναι Θεός; Όλα αυτά είναι έξω από την γνώση του ανθρώπου. Ακόμα λοιπόν και οι άνθρωποι που έχουν «επιστημονική σκέψη» είναι αναγκασμένοι για να έχουν μια «πλήρη εικόνα» της πραγματικότητας να υιοθετήσουν πολλά υποθετικά-φανταστικά στοιχεία που σχετίζονται με τις περιοχές που είναι έξω από την επιστημονική ανθρώπινη γνώση. Συνεπώς για ποια Λογική Ερμηνεία μιλάμε; Σε τι διαφέρει ο Σύγχρονος Λόγος από τον Μύθο; Στην πραγματικότητα και ο Σύγχρονος Λόγος, η Λογική Ερμηνεία (που περιέχει μια πολύ μικρή «φωτισμένη» περιοχή μέσα στο γενικότερο σκοτάδι) είναι Μύθος, δεν διαφέρει από τον Μύθο. Όσο κι αν θέλουν οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι ζουν στην Περιοχή της Λογικής στην πραγματικότητα λειτουργούν στον Χώρο του Μύθου, της Μυθικής Σκέψης.

Συνεπώς τόσο ο Μύθος όσο και αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν Λόγος, Λογική Ερμηνεία, εκτός του ότι σαν λειτουργίες (σαν σκέψη, σαν σκεπτοδιαδικασία) είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα αποδεικνύονται σαν ελλιπείς διαδικασίες, δεν μπορούν να φτάσουν στην Αλήθεια. Η Αλήθεια Βρίσκεται πέρα από τον Μύθο και τον Λογο-Μύθο, στην Περιοχή της Άμεσης Επαφής με την Πραγματικότητα. Αυτόν τον Δρόμο Ακολούθησαν κάποιοι εξαιρετικοί άνθρωποι που Βίωσαν την Πραγματικότητα και Μίλησαν για την Οδό προς την Αλήθεια. Αυτό που Βίωναν αυτοί οι άνθρωποι και που είναι η Αληθινή Θρησκεία δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με την Επίσημη Μυθική Θρησκεία που κυριαρχεί στις κοινωνίες εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια. Στην πραγματικότητα αυτό που Βίωνε ο Βούδας και «μετέδωσε» σαν υπόδειξη για να βιώσουμε την Αλήθεια δεν έχει καμία σχέση με την επίσημη βουδιστική σάνγκα και τις βουδιστικές σχολές και τις βουδιστικές διδασκαλίες. Κι αυτό που Βίωνε ο Ιησούς σαν Ένωση με τον Πατέρα, σαν το Θείο Βασίλειο, δεν έχει καμία σχέση με τις επίσημες χριστιανικές εκκλησίες, που είναι ανθρώπινα δημιουργήματα, άσχετα με το τι ισχυρίζονται οι εκπρόσωποί τους. Γιατί το λέμε αυτό; Μπορείτε να το δείτε. Ενώ η Αλήθεια είναι Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα, έχει Βιωματικό Χαρακτήρα που υφίσταται μόνο στον απόλυτα πραγματικό χρόνο, δηλαδή στο Παρόν, στην Στιγμή που Ρέει μέσα στην Αιωνιότητα, κι αυτό είναι η Αληθινή Θρησκεία, οι «θρησκείες» των ανθρώπων είναι διανοητικά κατασκευάσματα, λειτουργούν στην Περιοχή της Μυθικής Σκέψης (ακόμα κι όταν χρησιμοποιούν ένα δήθεν «επιστημονικό» λόγο) και δεν μπορούν να οδηγήσουν πέρα από την διανοητική δραστηριότητα και την εξωτερική σωματική-υλική πράξη. Η Αληθινή Θρησκεία είναι «κάτι που κάνουμε». Οι «θρησκείες» των ανθρώπων είναι «διανόηση», θεωρίες, θεολογίες, θεωρητικές ερμηνείες, σκέψη, έννοιες, λόγια, λόγια, λόγια και εξωτερικές πράξεις. Πρόκειται για δύο διαφορετικά Επίπεδα Ύπαρξης, ζωής.

Όταν μιλάμε για Θρησκεία, τουλάχιστον στους Κύκλους των Μυημένων, μιλάμε για την Αληθινή Θρησκεία του Βιώματος, Αυτήν που Δίδαξε ο Ορφέας, ο ΛάοΤσε, ο Βούδας, οι Δάσκαλοι των Ουπανισάδ, ο Ιησούς, κι άλλοι. Οι «θρησκείες» των ανθρώπων είναι διανοητικά απολιθώματα, χωρίς πραγματική ζωή μέσα τους, που απλά τροφοδοτούν την σκέψη κι ανακυκλώνουν τις μυθικές γνώσεις κι εμπειρίες των ανθρώπων. Η Αλήθεια Είναι Έξω από όλα αυτά. Κι η Αρχή της Αλήθειας Είναι Εδώ, στην Παρούσα Συνείδηση, στην Συνείδηση του Καθενός. Ακολουθώντας τον Μίτο του Πραγματικού μπορούμε να Βγούμε από τον Λαβύρινθο της Σκέψης, του Μύθου του Θησέα, μπορούμε να «δραπετεύσουμε» από το Σπήλαιο των σκιών-εννοιών-λέξεων, που περιέγραφε ο Πλάτωνας, Έξω, στον Ανοιχτό Χώρο της Ελευθερίας, του Φωτός που Αποκαλύπτει την Αληθινή Ύπαρξη, της Θείας Πραγματικότητας. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι θέλουμε να Κάνουμε Αυτό το Ταξίδι που από τις φανταστικές χώρες της Σκύλας και της Χάρυβδης, των Λωτοφάγων και των άλλων εξωτικών ακτών της φαντασίας, Εδώ, Πίσω, σε Αυτό που δεν Άλλαξε Ποτέ, σε Αυτό που Είμαστε Πάντα, στην Αληθινή Φύση μας, στην Θεία Φύση μας;

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Wednesday, October 21, 2015

Ο Λόγος σαν Σύγχρονη Έκφραση του Μύθου

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright