CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

 

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

 

The Nature of Consciousness

 

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

 

The Duality of Perception: Objective and Subjective

 

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

 

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

 

The One Unique Reality

 

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

 

The Path to Objective Awareness

 

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

 

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

 

Breaking the Walls of Subjectivity

 

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

 

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

 

The Eternal Now

 

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

 

Conclusion: Embracing the Great Space

 

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

 

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

 

 

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

 

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

 

Η Φύση της Συνείδησης

 

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

 

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

 

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

 

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

 

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

 

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

 

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

 

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

 

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

 

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

 

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

 

Το Αιώνιο Τώρα

 

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

 

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

 

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

 

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 6 July, 2025

Sunday, October 20, 2013

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ 3. Η Οδός των Μυστών


Η Αληθινή Οδός των Μυστών
Ας δούμε , αγαπητοί φίλοι, τι έκαναν οι Μεγάλοι Σοφοί της Ανθρωπότητας, οι Μεγάλοι Μύστες της Πραγματικότητας, που ήταν άνθρωποι, κοινοί άνθρωποι σαν όλους, σαν τον καθένα μας…
Ας δούμε τι έκανε ο Ορφέας (που δεν ήταν ανύπαρκτο πρόσωπο όπως διακήρυξε η ηλιθιότητα του χριστιανικού παροξυσμού)…
Ας δούμε τι έκανε ο Λάο Τσε, ο αληθινός άνθρωπος, όχι ο Λάο Τσε των θρύλων…
Ας δούμε τι έκαναν οι Δάσκαλοι των Ουπανισάδ, που «κρύφτηκαν» στην ανωνυμία για να αποφύγουν την «εκμετάλλευση» των αμαθών…
Ας δούμε τι έκανε ο Βούδας, ο Αληθινός Βούδας, ο Άνθρωπος Βούδας, όχι ο Βούδας των θρησκευτικών οργανισμών και της φαντασίας…
Ας δούμε τι έκανε ο Ιησούς, ο Αληθινός Ιησούς, ο Άνθρωπος Ιησούς, όχι ο Ιησούς της εκκλησίας (των εκκλησιών) που είναι μια ονειρική θρησκευτική φιγούρα και μια προβληματική φιλοσοφική έννοια…
Τι έκαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Διαβάστε αγαπητοί φίλοι προσεκτικά την ιστορία τους…
Δημιούργησαν κύκλους ανθρώπων που αποκόπηκαν από την «κοινωνία» (όχι από τους ανθρώπους) – ιδεολογικά, ψυχολογικά, πρακτικά, στη συμπεριφορά. Δεν απομακρύνθηκαν. Ήταν μέσα στον κόσμο αλλά όχι εκ του κόσμου (όπως έλεγε ο Ιησούς)… Ξεπέρασαν την Κοινωνική Μάγια, ξεπέρασαν την Φυσική Μάγια, Βίωσαν την Αλήθεια Μέσα τους και Δημιούργησαν Μια Νέα Κοινωνία με όσους τους καταλάβαιναν, από τους ανθρώπους γύρω τους… δημιούργησαν τους Ορφικούς Θιάσους, την Βουδιστική Σάμγκα, τις Πρωτοχριστιανικές Κοινότητες (που δεν ήταν η σημερινή εκκλησία, ή οι εκατοντάδες εκκλησίες)…
Σε αυτές τις Κοινότητες, στην αρχή, για να εισέλθεις, θα έπρεπε να Βιώσεις την Πραγματικότητα, την Αλήθεια, δεν έμπαινες «τυπικά», με κάποια δήλωση πίστης, ή κάποια τελετουργική διαδικασία. Και για να αποδείξεις ότι είσαι άξιος να βρίσκεσαι εκεί έπρεπε να το αποδείξεις με την Προσωπική Εμπειρία σου, με την Κατανόησή σου (της Πραγματικότητας) κι όχι με λόγια…
Τι δίδασκαν αυτοί οι άνθρωποι; Δύσκολα θα το βρείτε στους θρησκευτικούς οργανισμούς που εκμεταλλεύονται (με τις «ευλογίες» του κοινωνικού κατεστημένου) το Όνομά τους, δύσκολα θα το βρείτε στα βιβλία (όσα δεν «κάηκαν»)… Δεν δίδασκαν θεωρίες… Μάθαιναν στους ανθρώπους να ζουν, να ζουν αληθινά, να παίρνουν από την ζωή όλη την ουσία της κι όχι να ζουν με ιδεολογίες, νοοτροπίες που τους επέβαλε η κοινωνία, ή να σπαταλούν το χρόνο τους σε ηλίθιες κοινωνικές δραστηριότητες… Με ένα λόγο τους έδειχναν πώς να Ζουν Ελεύθεροι!
Μολονότι όμως όλοι, ο Ορφέας, ο Βούδας , ο Ιησούς, (κι οι Άλλοι) άσκησαν έντονη κριτική πολιτισμού, μολονότι έκαναν μια πραγματική επανάσταση, το έκαναν ειρηνικά… αποσύρθηκαν για να φτιάξουν μια «δική τους κοινωνία». Απέφυγαν να συγκρουστούν (πρακτικά, αιματηρά) με τους άρχοντες του κόσμου τούτου και με την «ηλίθια κοινωνία», απλά αδιαφόρησαν, τους «χάρισαν τον ωραίο κόσμο» τους, κι έφτιαξαν τον «Δικό τους Αληθινό Κόσμο», το «Δικό τους Βασίλειο της Αλήθειας» (όπως έλεγε ο Βούδας), το «Δικό τους Βασίλειο των Ουρανών» (όπως έλεγε ο Ιησούς)…
Δείτε ακόμα (εδώ στον Ιερό Χώρο της Ελλάδας) την Ιστορία της Ελληνικής Φιλοσοφίας, από τον Μύστη Ορφέα, τον Μεγάλο Πυθαγόρα, τον Παρμενίδη, τον Ηράκλειτο, τον Πλάτωνα μέχρι τους Αναρχικούς Κυνικούς, τους Σοφούς Σοφιστές, τον Ευτυχισμένο Επίκουρο, τους Βαθυστόχαστους Στωικούς και μέχρι τους Ύστερους Φωτισμένους Νεοπλατωνικούς… Όλη η Ελληνική Φιλοσοφία είναι μια Κριτική Πολιτισμού, μια Διαρκής Επανάσταση ενάντια στον δήθεν πολιτισμό… Όλη η Προσπάθεια των Μεγάλων Ελλήνων Φιλοσόφων ήταν να «φτιάξουν» (να αναδείξουν, όχι να χειραγωγήσουν) ανθρώπους φωτισμένους, αληθινούς πολίτες, άξιους να δημιουργήσουν μια Καλύτερη Κοινωνία… Φαντασθείτε! Οι Πρόγονοί μας δεν ήταν ευχαριστημένοι ούτε με την Αληθινή Άμεση Δημοκρατία (της Αθήνας)… Δηλαδή αν ζούσαν στην σημερινή «παγκόσμια κόλαση» (που μας έσυραν κάποιοι) τι έπρεπε να κάνουν ή να πουν;…
Το ζήτημα (το ιστορικό αποτέλεσμα) είναι ότι όλες αυτές οι Προσπάθειες, του Ορφέα και των Φιλοσόφων στην Ελλάδα, του Λάο Τσε στην Κίνα, των Δασκάλων των Ουπανισάδ και του Βούδα στην Ινδία, του Ιησού στην Παλαιστίνη… βούλιαξαν στο Σκοτάδι της Ιστορίας, στη Σιωπή του Χρόνου…

Η Διαφθορά των Θρησκειών
Τελικά τι συνέβη στην Ιστορία των ανθρώπων; Που χάσαμε το Δρόμο;
Όλες οι Θρησκευτικές (Φιλοσοφικές) Επαναστάσεις (κι έγιναν πολλές μέσα στην Ιστορία) τελικά αντιμετωπίστηκαν από την άρχουσα τάξη (παντού) ιδεολογικά και πολιτικά, όχι κατασταλτικά (αν και έγινε κι αυτό κάποιες φορές), με ένα άλλο πολύ χειρότερο τρόπο: τις «αφομοίωσαν», τις μετέτρεψαν σε «κοινωνικούς θεσμούς» και τις «στραγγάλισαν» κυριολεκτικά.
Διαβάστε πραγματικά (δηλαδή ανάποδα από ό,τι λέει η τρέχουσα κοινωνική ερμηνεία) ένα πολύ απλό γεγονός που συνέβη στα μέρη μας. Οι χριστιανοί θεωρούν τον Κωνσταντίνο (ένα παράφρονα, αποδεδειγμένα με ιστορικά στοιχεία, άνθρωπο) σαν Μεγάλο Αυτοκράτορα και Ευεργέτη του χριστιανισμού γιατί θεμελίωσε την ανεξιθρησκεία στην τότε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κι έδωσε την ευκαιρία στους χριστιανούς να γίνουν επίσημη θρησκεία του Κράτους και να γκρεμίσουν τους Αρχαιοελληνικούς Ναούς, να Κάψουν τις Βιβλιοθήκες που ανήκαν στην ανθρωπότητα και να δολοφονήσουν τους εχθρούς τους χειρότερα από ζώα όπως την Υπατία στην Αλεξάνδρεια (μολονότι κάποιοι ψευτο-ιστορικοί χριστιανοί αρνούνται πεισματικά την ανάμειξη του Κύριλλου) … έτσι είχαν ακούσει από τον Ειρηνικό και Γλυκύ Ιησού, τον Ιησού που ακόμα και μη χριστιανοί - όπως εγώ – λατρεύουν και τιμούν;… Στην πραγματικότητα τι έκανε ο Κωνσταντίνος; Κατέστρεψε τον Αληθινό Χριστιανισμό, σαν Θρησκευτικό Κίνημα, σαν Γνήσιο Θρησκευτικό Ρεύμα, σαν Αληθινή Ιερή Κοινότητα, τον μετέτρεψε σε ιδεολογία, τον αφομοίωσε στην οικονομική-πολιτική-κοινωνική πραγματικότητα, τον έκανε «θεσμό» του Κράτους, τον «εξουδετέρωσε»… Βέβαια οι (επαγγελματίες, γιατί έχουν κρατικό μισθό) επιφανείς χριστιανοί όλα αυτά τα θεωρούν καλά… Αλλά τι πέτυχαν; Μόνο στην «Έρημο» υπήρχαν άγιοι, μόνο εκεί υπήρχε λίγο φως, εκεί που ζούσαν οι μυστικοί πατέρες, μακριά από την κοσμική (πλέον) εκκλησία… και τελικά έσβησε κι εκεί το λίγο χριστιανικό φως… Από τότε πόσοι χριστιανοί έφτασαν στην Θέωση; (Δείξτε μας έναν, μόνο έναν)…
Αυτό είναι ένα παράδειγμα από τα κοντινά μας μέρη, όχι την Ελληνική Ιστορία, γιατί το Βυζάντιο δεν είναι Ελληνική Ιστορία, επειδή απλά είχε υιοθετηθεί η «ελληνική» στην ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Λένε ψέματα στα ελληνόπουλα που τα διδάσκουν την βυζαντινή ιστορία σαν Ελληνική Ιστορία…
Το ίδιο πράγμα συνέβη λίγο-πολύ σε όλα τα θρησκευτικά κινήματα. Ο Ορφισμός έσβησε με το ξεψύχισμα του Ελληνισμού μέσα στην Κοσμοκρατορία των Μακεδόνων (ελληνικής φυλής επίσης) και «βγήκε» βίαια από την ιστορία (παρόλες τις προσπάθειες των Νεοπλατωνικών) στα χρόνια του Βυζαντινού Μεγαλείου(;).
Ο Ταοϊσμός κρατήθηκε απομονωμένος αιώνες μέχρι που, με το συναπάντημα του Βουδισμού, δημιούργησε το Τσαν (το Ζεν στην Ιαπωνία) που είναι ζωντανό μέχρι σήμερα.
Ο Βουδισμός αντέχει πολύ λίγο σε κάποια «κέντρα», λόγω της οργανωτικής δομής του.
Το Ρεύμα της Βεδάντα επιβιώνει χάρις στις ατομικές προσπάθειες ανθρώπων σαν  τον Ορομπίντο, τον Μαχάρσι κι άλλους…
Τελικά,  λίγο πολύ, όλες οι Μεγάλες Θρησκείες, που είχαν σαν Εμπνευστές τους Εξαιρετικούς Ανθρώπους (αλλά παρ’ όλα αυτά ανθρώπους με σάρκα και οστά), σαν τον Ορφέα, τον Λάο Τσε, τον Βούδα, τον Ιησού, ξέφτισαν σιγά-σιγά, περιθωριοποιήθηκαν ή έγιναν «κρατικοί θεσμοί».
Σήμερα, αν θέλεις να βρεις την Αλήθεια (των Θρησκειών) ασφαλώς δεν θα την βρεις στις πληροφορίες που θα σου δώσουν οι επίσημοι κοινωνικοί οργανισμοί που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους Μεγάλους Θρησκευτικούς Ηγέτες (ενώ στην πραγματικότητα εκμεταλλεύονται το Όνομά τους για δικό τους όφελος)… Θα πρέπει μέσα από προσωπική έρευνα να ανακαλύψεις την Αλήθεια, μέσα από μύρια ψέματα. Αν τελικά κάνεις αυτό το «ταξίδι» σίγουρα δεν θα βγεις χαμένος… Αλλά αν ζούσαμε σε μια «αληθινή κοινωνία» όπου η Αλήθεια δεν θα διώκονταν και δεν θα κρυβόταν σίγουρα θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα… Αν… Αλλά δεν…

Ο Λαβύρινθος της Πραγματικότητας και των Μύθων
Ξέρετε, αγαπητοί φίλοι, οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήταν σοφοί άνθρωποι. Ολόκληρη η «Μυθολογία» είναι γεμάτη μυστικούς συμβολισμούς… δεν είναι ένα συνοθύλευμα από ακαταλαβίστικα παραμύθια.
Λένε… Ο Θησέας ταξίδεψε στην Κρήτη και πέρασε από μια δοκιμασία, μπήκε στο Λαβύρινθο, σκότωσε τον Μινώταυρο, βγήκε από τον Λαβύρινθο κι επέστρεψε στην Αθήνα… κερδίζοντας ένα «βασίλειο»…
Στην πραγματικότητα, στον παρόντα μύθο, ο «Φόνος του Μινώταυρου» είναι μια «Μυητική Διαδικασία» μέσα από την οποία μπορεί ο άνθρωπος να βγει από τον «λαβύρινθο  του μυαλού», από τον «λαβύρινθο του κόσμου», έξω στο Φως της Πραγματικότητας. Κι ο Θησέας το έκανε. Έτσι Κέρδισε ένα Βασίλειο. Αλλά δεν είναι το Βασίλειο της Αθήνας (του μύθου), είναι το Αιώνιο Βασίλειο της Πραγματικότητας…. Την ίδια «Μυητική Διαδικασία» θα περιγράψει αργότερα ο Πλάτωνας στην «Αλληγορία του Σπηλαίου».
Ζούμε σε ένα «Λαβύρινθο». Ζούμε στον Λαβύρινθο της Αντίληψης, του νου, του «διαμορφωμένου νου»… Δεν χρειάζεται να το αποδείξουμε. Είμαστε όλοι δεμένοι, μπερδεμένοι, δεν ξέρουμε που να πάμε, τι να κάνουμε και καταναλωνόμαστε σε άσκοπες δραστηριότητες…
Ο Λαβύρινθος δεν γίνεται κατοικήσιμος και ο «Μινώταυρος», το «θηρίο του πολιτισμού» (θα εξηγήσουμε παρακάτω τι είναι το «θηρίο του πολιτισμού») πρέπει να «σκοτωθεί» για να ελευθερωθούμε και να βρούμε διέξοδο…
Είδατε τι «ωραία παραμύθια» λέγανε οι προπάπποι των προπάππων, των προπάππων μας; Δεν υπάρχει μόνο ο Φυσικός Λαβύρινθος υπάρχει κι ένα «θηρίο» που μας τρομοκρατεί ότι θα μας καταπιεί, κάπου στα μπερδεμένα μονοπάτια του Λαβύρινθου.
Για όσους έχουν το Κλειδί του Αρχαίου Μύθου η ιστορία (του Θησέα) περιγράφει την πραγματικότητα, τότε και τώρα και πάντα.
Ποιοι είμαστε εμείς (ο Θησέας); Η Πραγματική Ύπαρξη, η Επίγνωση, η Συνείδηση, (πείτε το όπως θέλετε).
Ο Λαβύρινθος είναι η Φυσική  Αντίληψή μας, το μυαλό μας (μαζί με τις αισθήσεις).
Ο Μινώταυρος είναι το «θηρίο», το «διαμορφωμένο μυαλό» μας που έφτιαξαν οι άνθρωποι, η κοινωνία, ο πολιτισμός, όλες αυτές οι ανοησίες που μας έχουν φορτώσει και φορτώνουν κάθε παιδί που έρχεται σε αυτό τον ηλίθιο πλανήτη, δηλαδή η «ψεύτικη προσωπικότητά» μας, το «ψεύτικο εγώ» μέσα στο οποίο (περίτεχνα) μας παγιδεύουν…
Κι έτσι, αγαπητοί φίλοι, ξαναγυρίζουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε.
Η Πραγματική Ηρωική Πράξη του Θησέα είναι «Υποχρέωση του Καθενός» μας: Αν  δεν εξοντώσουμε τον «μινώταυρο της ηλιθιότητας» (του «ψεύτικου εγώ» που μας έχουν «φορτώσει») κι αν δεν βγούμε από τον «Λαβύρινθο του Μυαλού» μας (του Συλλογικού Μυαλού μας, σαν ανθρώπινης κοινωνίας), δεν είμαστε Άξιοι για Βασιλιάδες στο Βασίλειο του Πατέρα μας, στο Βασίλειο του Φωτός, στο Βασίλειο των Ουρανών, στο Βασίλειο της Πραγματικότητας.
Αν μείνουμε στον Λαβύρινθο στο τέλος θα μας καταπιεί ο Μινώταυρος, το «ψεύτικο εγώ» μας (γιατί υπάρχει ένας Μινώταυρος για τον καθένα μας) και θα μείνουμε εκεί να αλληλοσπαραζόμαστε με τους άλλους Μινώταυρους, χωρίς ελπίδα διαφυγής από τη  ψεύτικη ζωή,  από το κοινωνικό αιματηρό παιχνίδι, από την δυστυχία μας.
Και μην πείτε, ο Θησέας είναι Κάποιος εμείς τι είμαστε. Ο Θησέας είναι ο Καθένας. Θησέας ήταν ο Ορφέας, ο Λάο Τσε, ο Βούδας, ο Ιησούς και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι μέσα στην ιστορία που το Έκαναν… γιατί αν δεν Είμαστε ο Θησέας τότε θα γίνουμε Μινώταυροι καταστρέφοντας τον Εαυτό μας και κατασπαράζοντας τους άλλους… γιατί, αγαπητοί φίλοι, μπορεί και να μην το έχετε καταλάβει αλλά «ζούμε στη Χώρα των Ανθρωποφάγων»… Από εμάς εξαρτάται.
Και μην πείτε και πως; Και τι; Και αν; Και γιατί;… Αφήστε το! Ή Τα «αφήνουμε όλα πίσω» και κάνουμε ένα Βήμα στο Άγνωστο ή μένουμε εκεί που είμαστε. Και ποιος σας είπε ότι το Άγνωστο δεν είναι «Φιλόξενο» κι ότι είναι «φιλόξενη» η πραγματικότητα του ανθρώπινου πολιτισμού; Το «Μόνο Φιλόξενο» είναι το Άγνωστο γιατί Ταυτίζεται με την Ελευθερία, γιατί έχεις την Πλήρη Ελευθερία να Ξαναδημιουργήσεις τον Κόσμο (την Κοινωνία) από την Αρχή.
Και ποιος σας είπε ότι Βγαίνετε από τον Λαβύρινθο τρέχοντας στους δρόμους του Λαβύρινθου; Χιλιάδες χρόνια να τρέχουμε (δηλαδή να προσπαθούμε να φτιάξουμε αυτή την κοινωνία) πάλι εκεί μέσα θα είμαστε (στα αδιέξοδα της ανθρώπινης κοινωνίας, έτσι όπως την έφτιαξαν κι  έτσι όπως την διατηρούμε εμείς λόγω της αδυναμίας μας).
Αλλά μην απελπιζόμαστε! Υπάρχει στην ιστορία μας και μια Αριάδνη (δεν την ξεχάσαμε).
Τι ήταν αυτό που έδωσε η Αριάδνη στο Θησέα; Τι ήταν αυτός ο «Μίτος» (το «Νήμα της Ζωής»);
Είναι «η Ίδια η Φύση μας» η «Θεϊκή Φύση» μας, το «Ίδιο το Νήμα της Αρχαίας Ζωής», που μας Δένει με Αυτό που Είμαστε Πραγματικά, Αυτό που, αν και έχει «Απωθηθεί» στο Ασυνείδητο, Υπάρχει και Λειτουργεί Ακόμα Μέσα μας.
Δεν χρειάζεται να τρέχουμε στο Λαβύρινθο, δεν υπάρχει διέξοδος εκεί. Απλά εγκαταλείπουμε το Λαβύρινθο γιατί δεν οδηγεί πλέον πουθενά κι είμαστε Ελεύθεροι. Πολύ απλά (όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω)… Γιατί η Φύση μας Είναι Ελεύθερη, Είναι Ελευθερία. Την Ελευθερία την Έχουμε Μέσα μας από την Αρχή και για πάντα. Εμείς την «παραχωρούμε» στην κοινωνία να μας κάνει σκλάβους. Και την Ελευθερία δεν την κατακτάμε μέσα στο Λαβύρινθο. Λένε ψέματα όσοι το λένε αυτό, θέλουν να γίνουμε σαν τον Δον Κιχώτη που πολεμούσε «ανεμόμυλους», να πολεμάμε δήθεν τα στραβά της κοινωνίας για να την κάνουμε καλύτερη. Μα όλη η κοινωνία είναι στραβή κι όλη η κοινωνία θέλει «ξερίζωμα». Αν δεν γκρεμίσεις δεν μπορείς να χτίσεις… έτσι απλά…

Η Έξοδος από τον Λαβύρινθο
Ας τα ξαναπούμε, αγαπητοί φίλοι, για να τα καταλάβουμε.
Ποιος είναι ο Θησέας; Η Αληθινή Ύπαρξή μας (η Αιώνια, Ελεύθερη, Ουσία μας), η Επίγνωση, η Συνείδηση, ο Ανώτερος Ψυχισμός μας, η Ψυχή μας.
Τι είναι ο Λαβύρινθος; Είναι η Φυσική Αντίληψη, η Λειτουργία του Μυαλού (συλλογικού και ατομικού μαζί) μια περιορισμένη και περιοριστική λειτουργία που θα μπορούσε να ξεπεραστεί αν δεν παρέμβαινε ο «ανθρώπινος πολιτισμός» για να την περιπλέξει.
Τι είναι ο Μινώταυρος; Δεν λέμε «ποιος», αλλά «τι», γιατί δεν πρόκειται για οντότητα αλλά για «αντιληπτική λειτουργία». Είναι το «σχηματισμένο μυαλό», το «περιεχόμενο του μυαλού».
Η Αριάδνη Είναι η Φύση, η Φύση μας, η Ζωή, η Ιέρεια της Αλήθειας… είναι ο «Μίτος της Ζωής»… κι Αυτό που μας Συνδέει Με το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον μας, με την Αιωνιότητα.
Πως Ελευθερώνεσαι; Ένας άλυτος κόμπος δεν λύνεται, απλά κόβεται. Κι Είσαι Έξω. Σκεφθείτε το λίγο! (Θα επανέλθουμε σ’ αυτό).
Η αντίφαση του «κοινωνικού εγώ»: Σε βάζουν να παίξεις ένα ρόλο, σε υποχρεώνουν, σε θεωρούν υπεύθυνο για τις πράξεις σου (απέναντι στην κοινωνία) αλλά δεν σου δίνουν το δικαίωμα να αρνηθείς τον ρόλο. Αν δεν είναι αυτό σκλαβιά τι είναι;
Από την άλλη πρέπει να δεχτείς το στάτους (καθεστώς, υφιστάμενη κατάσταση, παρούσα κατάσταση) της κοινωνίας. Αν η κοινωνία σε ωθεί στην αποτυχία (για την οποία μπορεί και να μην φταις εσύ), στο περιθώριο, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, πρέπει να το «δεχθείς» σαν μοίρα. Αν δεν είναι αυτό σχιζοφρένεια τι είναι;
Αυτή είναι η «βασική αντίφαση του κοινωνικού εγώ». Είναι μια σχιζοφρενική κατάσταση. Τι θεωρείται υγιές από την «κοινωνία»; Να συνδυάσεις τον «προσποιητό ρόλο» (το «κοινωνικό εγώ», τη «ψεύτικη προσωπικότητα») με τις επιταγές της κοινωνίας. Αν αποτύχεις οδηγείσαι στη νεύρωση, στη σχιζοφρένεια, στην αυτοκτονία, «ψυχολογική» ή πραγματική, ή «προσαρμόζεσαι» και καταφεύγεις σε διάφορα μέσα για να «ξεχαστείς», στη κοινωνική κριτική,  στα χόμπυ, στις διασκεδάσεις, στην «δουλειά», στην φιλανθρωπία, ό,τι μπορείς να φανταστείς…
Ο Φωτισμένος βγαίνει από το (αισχρό) παιχνίδι της κοινωνίας. Αλλά το κάνει συνειδητά. Και μπορεί να ξαναμπεί στο Λαβύρινθο, αλλά με δικούς του όρους τώρα. Δεν ταυτίζει την Αληθινή Ύπαρξή του με τον «ρόλο» που θα υποδυθεί χάριν του κοινωνικού παιχνιδιού. Μπορεί να παριστάνει τώρα ό,τι θέλει, τον «Σοφό», τον «τρελό του χωριού», τον «πολίτη»… όλα κωμωδία είναι! Ζήτω ο Αριστοφάνης!
Αλλά για να ξαναγυρίσουμε στα σοβαρά. Ποιος είναι ο Ορισμός του Φωτισμένου; Ότι είναι «Άνους», «Βου-χσιν», «Μη-νους»… Σοφός κι Ανόητος (για τα πρότυπα της κοινωνίας) μαζί. Η σκέψη λειτουργεί ελεύθερα κι όχι με το «περιεχόμενο» που προγραμματίζει η κοινωνία..
Τι είναι η Αληθινή Ουσία του Ανθρώπου; Ουσία, Πνεύμα, Ενέργεια, Κάτι; Δεν είναι το σώμα, δεν είναι οι δραστηριότητες, δεν είναι η (ελεύθερη) σκέψη, δεν είναι η Φυσική Αντίληψη, δεν είναι Τίποτα από όλα αυτά. Η Ύστατη Ουσία Είναι η Ελεύθερη Ανοιχτή Συνείδηση, το Μη-Οργανωμένο, το Πρώτιστο Χάος των σοφών προγόνων μας, από το Οποίο Προέρχονται Όλα και στο Οποίο Καταλήγουν Όλα…
(συνέχεια)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~