ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

 

 

 

 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

 

1

 

 

 

 

Ο «Λαβύρινθος» της Συνειδητότητας (της Επίγνωσης): Φαίνεται (για όποιον γνωρίζει να «διαβάζει»):

1) Η Μοναδικότητα της Συνείδησης,

2) Η Ολότητα, η Ενότητα κι η «Συνέχεια» της Συνειδητότητας,

3) Η Φαινομενική Διάκριση των Επιπέδων Επίγνωσης (των κοσμικών πεδίων, των κόσμων),

4) Η Εσωτερική Οδός της Ανάδυσης της Επίγνωσης στην Ολότητά της,

5) Τα Εννέα Επίπεδα της Κοσμικής Συνείδησης (Υλικό, Δυναμικό, Νοητικό, Μη-Δυαδικό, Παγκόσμιο, Ενοποιημένο, Κοσμικό, Ολικό, Μοναδικό).

 

2

 

 

 

 

Η Πραγματικότητα: Η Συνείδηση Είναι Μία, Η Αντίληψη Είναι Συνεχής και Περιέχει Όλα τα Φαινόμενα.

Η Συνείδηση σαν η Μία Πραγματικότητα είναι Πάντα το Υπόβαθρο κάθε Δραστηριότητας και κάθε Αντιληπτικής Κατάστασης, Κάθε Φαινομένου.

Όταν η Συνείδηση Δραστηριοποιείται Αναδύεται η Παροδική Δημιουργία. Η Μία Πραγματικότητα Παραμένει Πάντα το Ενιαίο Υπόβαθρο της Δημιουργίας ενώ Ταυτόχρονα Διακρίνονται Δύο Περιοχές του Φαινομένου της Δημιουργίας:

Η Περιοχή των Ανώτερων Ουρανών,

Η Περιοχή των Κάτω Κόσμων (του Νοητικού Κόσμου, του Δυναμικού Κόσμου και του Υλικού Κόσμου).

….. 

Στρόβιλος είναι μια Δυναμική Διαδικασία ( «μηχανισμός», «μηχάνημα») που μετατρέπει την «Ενέργεια» σε άλλες μορφές ενέργειας ή «ενεργήματα». Στην Εικόνα η Αντίληψη Απεικονίζεται σαν «Στρόβιλος». Η «Βούληση» που «Διοχετεύεται» στην Αντίληψη «Μετατρέπεται» σε Κοσμικά Ενεργήματα, σε όλα τα Αντικειμενικά και Υποκειμενικά Φαινόμενα.

Το Δυναμικό Φαινόμενο  της Δημιουργίας που  Απεικονίζεται στην Εικόνα είναι ένα Ανοικτό Σύστημα που φανερώνει ότι η Πραγματικότητα Είναι Μία και δεν υπάρχει πραγματικός Διαχωρισμός στην Δημιουργία. Όλοι οι Κόσμοι είναι Μέσα στην Μία Συνείδηση.

Η Οδός της Κατανόησης οδηγεί στην συνειδητοποίηση ότι η Συνείδηση (η Κάθε Συνείδηση) λειτουργεί σε όλη την Πραγματικότητα, σε όλες της Περιοχές. Η «Εστίαση», ο Περιορισμός της Αντίληψης σε μια Περιοχή (σε μια Κατάσταση Επίγνωσης) είναι (όχι Οντολογικός αλλά) Γνωσιολογικός. Η Απελευθέρωση της Αντίληψης από «παγιωμένες καταστάσεις» οδηγεί στην Ποιοτική Ανάδυση της Συνειδητότητας προς την Πλήρη Αντίληψη της Πραγματικότητας.

Η Βίωση της Απόλυτης Ενότητας του Όντος είναι η Πλήρης Αφύπνιση.

…..

 

3

 

 

 

 

Στην Εικόνα Φαίνεται:

Το ΛΕΥΚΟ ΒΑΘΟΣ,

Ο Μαύρος Κύκλος της Ολοκληρωμένης Αντικειμενικής Συνείδησης που Περικλείνει τα Πάντα, που Υφαίνει τα Πάντα, που Στηρίζει τα Πάντα, που είναι η Εσωτερική Ουσία των Πάντων, πέρα από τις επιφανειακές οργανώσεις που λειτουργούν στο Δευτερογενές  Επιφανειακό Πεδίο της Εξωτερικής Δράσης.

Οι «Οργανώσεις» πάνω στο Βάθρο του Αντικειμενικού, η Παγκόσμια Συνείδηση (Ιώδες, Μπλε, Γαλανό), η Μη-Δυαδική Συνείδηση (Πράσινο), ο νους-νόηση (κίτρινο), η αίσθηση-ενέργεια (πορτοκαλί), η μορφή-σώμα (ερυθρό). Όλα αυτά είναι «οργανώσεις» πάνω στην Βάση του Αντικειμενικού, Πεδία ή κόσμοι, Επίπεδα Συνειδητότητας, Καταστάσεις Επίγνωσης.

Η Εικόνα (για όποιον γνωρίζει να «διαβάζει») δείχνει πολύ περισσότερα. Την Σχέση Αντικειμενικού-υποκειμενικής οργάνωσης. Την Οδό της Εσωτερικής Κατανόησης και την Ανάδυση στο Αντικειμενικό, την Τελική Ολοκλήρωση Στο Χωρίς Ιδιότητες. Αρκεί να «κατανοήσουμε» το «πως», το «γιατί» το «τι» της «υποκειμενικής οργάνωσης», το αληθινό περιεχόμενο και το πραγματικό νόημα όλης αυτής της επιφανειακής ύπαρξης. Μακάριοι όσοι κατανοούν, όσοι βλέπουν, όσοι βιώνουν την ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΥΣΙΑ τους.

 

4

 

 

 

 

Το Χωρίς Ιδιότητες (Λευκό) είναι η Οντολογική Πηγή των Πάντων.

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η Γυμνή Αντίληψη, το Καθαρό Είναι έχει τον Γνωσιολογικό Χαρακτήρα της Βάσης Διάρθρωσης πάνω στην Οποία «Υφαίνονται» Όλα. Η Αντικειμενική Αντίληψη, το Καθαρό Είναι είναι στην Ουσία του Κενότητα (διαφοροποιήσεων), Ομοιογενής Επίγνωση που δεν έχει μετασχηματιστεί. Από την άποψη του δυαδικού νου ο Κύκλος της Ολοκλήρωσης, η Αντικειμενικότητα, το Καθαρό Είναι είναι ο Ορίζοντας του Γίγνεσθαι, εκεί που «χάνονται» όλα.

Το Όραμα, η Δημιουργία, οι κόσμοι, η ζωή κι οι εμπειρίες δεν είναι παρά μια κίνηση στο τίποτα, μια εμφάνιση, μια όψη, που δεν αφήνει ίχνη αλλά μεταλλάσσεται συνεχώς στο Στιγμιαίο Παρόν, μέχρι το τέλος της Δημιουργίας.

 

5

 

 

 

 

Υπάρχει Μία Μόνο Πραγματικότητα. Το «Φαινόμενο» έχει μόνο μία ουσία, μία αλήθεια που διαλύεται στην Πραγματικότητα.

Η Πραγματικότητα Είναι Χωρίς Ιδιότητες, για αυτό η Λευκότητα, που Συμβολίζει πάντα το Αγνό, το Καθαρό, το Ανόθευτο,  το Ανοιχτό, το Ελεύθερο, το Ανεμπόδιστο, το Πλήρες  και Ολοκληρωμένο, την Μακαριότητα.

Το «Φαινόμενο» παριστάνεται σαν Ανοιχτός Κύκλος για να δείξει ακριβώς ότι ο Ορίζοντας του Φαινομένου Διαλύεται στο Πραγματικό. Το «Όριο» κι η «Ολοκλήρωση» του Φαινομένου είναι η Πραγματικότητα.

Ταυτόχρονα ο Κύκλος υποδεικνύει ότι η Ζωή του Φαινομενικού Πηγάζει από την Απεραντοσύνη της Πραγματικότητας και «Καταλήγει» πίσω στην Πηγή της.

Συνάμα φανερώνεται η εξελικτική πορεία του Φαινομενικού προς την Ολοκλήρωση μέσα στο Πραγματικό και Αποσαφηνίζεται η Οδός της Κατανόησης, η Πρακτική Οδός για όσους εμπλέκονται ακόμα μέσα στην δυαδικότητα.

Τελικά η Πραγματικότητα Είναι Μία, Όλα. Δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες (η Πραγματικότητα κι η Αυταπάτη) παρά μόνο για τον δυαδικό νου.

 

6

 

 

 

 

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (Λευκό) είναι η Μόνη Σταθερή Πραγματικότητα, Θεμέλιο των Πάντων, Πηγή, Υποστήριγμα και Καταφύγιο όλων των πραγμάτων.

Όλα Όσα Εμφανίζονται μέσα στον Ορίζοντα του ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ (Μαύρος Κύκλος) είναι Φαινόμενα που Έρχονται και Φεύγουν.

Τα Φαινόμενα που Αποκαλύπτονται στα Όρια της ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ είναι Παροδικά και δεν αφήνουν ίχνη αλλά «συνεχίζονται» στα φαινόμενα που τα αντικαθιστούν.

Η Μεγάλη «Διάρκεια» του Φαινομένου της «Δημιουργίας» δίνει την αίσθηση της αντικειμενικής υπόστασης (που όμως είναι ψεύτικη). Το Γεγονός όμως ότι όλα τα Φαινόμενα (Αντικειμενικές Καταστάσεις ή Υποκειμενικές Εμπειρίες) Υφίστανται Μόνο στο Απόλυτο Παρόν που Ρέει Μετασχηματίζοντας τα Φαινόμενα κι αφήνοντας την Ζωή να Πηγαίνει προς τον Προορισμό της,  αποκαλύπτει τον παροδικό χαρακτήρα τους. Ισορροπούμε, κυριολεκτικά, στην Κόψη της Στιγμής, δεν μπορούμε να «κρατηθούμε» από «πουθενά».

Διακρίνονται, τέλος, οι Τρεις Κόσμοι, ο Ευρύτερος Πνευματικός Κόσμος (Μπλε), ο Διευρυμένος Κόσμος της Μη-Δυαδικής Συνειδητότητας (Πράσινο) κι ο Κατώτερος Κόσμος, της Νόησης-Ενέργειας-Μορφής ((Κίτρινο, Πορτοκαλί, Κόκκινο), Η Ίδια Εικόνα της Πραγματικότητας, που συνεχώς «διευρύνεται» (ή «περιορίζεται»).

 

7

 

 

 

 

 

Η Συνείδηση: Η Πραγματικότητα που τα Περιλαμβάνει Όλα, Το Απόλυτο Υπόβαθρο Κάθε «Δραστηριότητας» (κάθε «Αντικειμενικής» Κατάστασης ή «Υποκειμενικής» Αντίληψης).

…

Το Συνειδέναι Αποτελεί ένα Ενεργό Όριο (κι ένα «Κλειστό» Σύστημα Αντίληψης ταυτόχρονα). Είναι μια Δυνατότητα Εκδήλωσης που Λειτουργεί σε Διάφορα «Πεδία» κι «επίπεδα».

Αποτελεί επίσης, για κάθε περιορισμένη κλειστή αντίληψη τον Ορίζοντα της Πραγματικότητας και την «Γη» της Ελευθερίας.

Όλες οι Καταστάσεις στο Όριο του Συνειδέναι είναι «Παροδικά Φαινόμενα».

Η Απελευθέρωση από το Όριο είναι δυνατή μόνο με την «διάλυση» κάθε «συνειδέναι» ή λειτουργικής οργανωτικής δομής.

Στην Τελική Πραγματικότητα Όλα Λειτουργούν «Ανεμπόδιστα».

 

8

 

 

 

 

Η Πραγματικότητα Είναι το ΟΛΟΝ που τα Εμπεριέχει Όλα, όλες τις Ιδιαιτερότητες, κάθε Ιδιαιτερότητα.

Το Λευκό Φως της Πραγματικότητας Εμπεριέχει Όλες τις Ακτινοβολίες του Κόσμου, Όλους τους Κόσμους, τους Ανώτερους Ουρανούς του Απείρου και τους Κατώτερους Κόσμους της Μορφής.

Η Ολογραφική Ανθρώπινη Συνείδηση (Πράσινος Κύκλος) Έχει την Δυνατότητα να Εκδηλωθεί σε όλες τις Πραγματικότητες (το Εξάκτινο Λουλούδι στον Πράσινο Κύκλο). Η Ανθρώπινη Συνείδηση Επεκτείνεται στο Εξάκτινο Λουλούδι Έξω από ον Πράσινο Κύκλο, στους Κόσμους, στην Πραγματικότητα.

Η Ανάδυση της Ανθρώπινης Συνείδησης στην Πραγματικότητά της, στην Αληθινή Φύση της, στον Πραγματικό Εαυτό, Γίνεται Μόνο με την «Διάλυση» Όλων των Ακτινοβολιών στο Λευκό Φως της Πραγματικότητας. Τότε το Λουλούδι της Πραγματικότητας Ανθίζει μέσα στην Λαμπρότητα της Αλήθειας.

Η Ελευθερία Είναι η Αληθινή Φύση της Συνείδησης. Τότε Όλα Είναι Δυνατά. Όλα Είναι Ανεμπόδιστα.

 

9

 

 

 

 

Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Είναι η Πραγματικότητα κάθε «Αντικειμενικής» Κατάστασης, κάθε «Υποκειμενικής» Διαφοροποίησης. Πάνω στην Υπαρξιακή Βάση της Κοσμικής Πραγματικότητας «Χτίζονται» όλα τα Παροδικά Φαινόμενα, που είναι Αληθινά μόνο όσο «Διαρκούν» και δεν Αφήνουν Ίχνη όταν «Διαλύονται» μέσα στην Υπαρξιακή Πραγματικότητά τους.

Η Κοσμική Συνείδηση είναι η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει. Περιέχει Μέσα της, σε Επαλληλία, όλα τα Παροδικά Φαινόμενα, όσο διαρκούν. Έτσι, Αυτό που «Εμφανίζεται» σαν «Δημιουργία» έχει Ολογραφικό Χαρακτήρα. Όλα τα Φαινόμενα, Αντικειμενικές Καταστάσεις, Υποκειμενικές «Δομές», είναι η Πραγματικότητα του Όλου που «Εμφανίζεται» σε ένα «Μέρος» της μόνο. Όλα, Εν Δυνάμει, Είναι το Όλον. Ακόμα κι ένα μόριο σκόνης. Το «Σύμπαν» είναι Ιερό σε όλες τις «Εκδηλώσεις του.

Όλα Είναι Παροδικά κι όλα «Ολοκληρώνονται» στην Ύστατη Πραγματικότητα. Το Μόνο «Σταθερό» Στοιχείο που Επιβιώνει της Παροδικότητας είναι η Αυτογνωσία (στον Όποιο Βαθμό Υπάρχει). Αυτή η «Αυτογνωσία» Βαθαίνει Συνεχώς μέσα στην Ροή της Φαινομενικής Πραγματικότητας κι όταν «Ολοκληρώνεται» Ταυτίζεται με την Πραγματικότητά της, την Κοσμική Συνείδηση.

Ο Μόνος Αληθινός Υπαρξιακός Πυρήνας είναι η «Αυτογνωσία». Κι Αυτή η «Αυτογνωσία» δεν είναι παρά το «Ταξίδι» της Κοσμικής Συνείδησης μέσα στην «Φαντασία» της Πραγματικότητας. Ένα «Ταξίδι» καθαρά «Γνωσιολογικό. Από όλα τα άλλα Φαινόμενα δεν μένει Τίποτα.

 

10

 

 

 

 

Τα Σύμβολα δεν περιγράφουν με ακρίβεια μία κατάσταση ένα γεγονός ή ένα πράγμα. Χρησιμεύουν για την ενεργοποίηση της κατανόησης, της διαδικασίας αντίληψης και αποσαφήνισης της πραγματικότητας. Υπονοούν. Πρέπει κάποιος ο ίδιος μόνος του να αναδυθεί στην κατανόηση της πραγματικότητας.

 Μπορεί να χρησιμοποιηθούν πολλά διαφορετικά σύμβολα για ένα «αντικείμενο». Η χρησιμότητα του Συμβόλου, κάθε φορά, είναι να μας οδηγήσει στην αλήθεια, όχι σε μία αποκρυσταλλωμένη αντίληψη ή περιγραφή της πραγματικότητας. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούνται πολλά σύμβολα, πολλές προσεγγίσεις. Γιατί πρέπει να δούμε την ουσία του Συμβόλου, το μήνυμα που φέρνει, όχι την εξωτερική όψη.

 Η Συνείδηση είναι ένα Μυστήριο γιατί είναι (σαν Ουσία σαν Ύπαρξη) πέρα από την Αντίληψη. Η Συνείδηση είναι Αντίληψη. Και η Φυσική Κατάσταση της Αντίληψης είναι Κενότητα, δηλαδή ένας Αδόμητος Ωκεανός Επίγνωσης χωρίς ιδιότητες. Η Συνείδηση διατρέχει τα πάντα. Είναι (σαν Αντίληψη) το υποστήριγμα των πάντων.

Το Πρώτο Όριο της Αντίληψης (ο εξωτερικός λευκός κύκλος) είναι η Κοσμική Νύχτα που αγκαλιάζει όλη τη δημιουργία.

 Το Δεύτερο Όριο (ο εσωτερικός λευκός κύκλος) είναι το Όλον, ο Ήλιος, ο Δημιουργός του κόσμου, που τα εμπεριέχει όλα, πεδία, κόσμους, καταστάσεις, συμβάντα και όντα

 Τα δύο λευκά τρίγωνα αναπαριστούν τους Ανωτέρους Ουράνιους Κόσμους και τους κατώτερους κόσμους της μορφής. Εδώ φαίνεται όχι μόνο η διάταξη των κόσμων αλλά και η οδός της καθόδου και της ανόδου.

 Η ατομικότητα του ανθρώπου παριστάνεται από τις οριζόντιες γραμμές. Η οριζόντια γραμμή του ανοδικού τριγώνου είναι ο Μη-δυαδικός Νους, ο Παγκόσμιος Νους. Η οριζόντια γραμμή του καθοδικού τριγώνου είναι ο κοινός-νους που διοχετεύει την ενέργειά του μέσω του δυναμισμού του τριγώνου προς την υλική μορφή.

Η Συνείδηση (σαν Αντίληψη και Επίγνωση) στην πορεία της προς τα Άνω (η προς τα Έσω) χάνεται στον Κύκλο του Όλου. Μετά είναι το κοσμικό άπειρο, το Όριο της Ύπαρξης, που χάνεται στο Ατελείωτο Μυστήριο της Συνείδησης.

11

 

Στην εικόνα απεικονίζεται η Συνείδηση με όλες τις Περιοχές της Συνειδητότητας (Επίγνωσης).

Ο Εσωτερικός Κύκλος αντιπροσωπεύει τον «περιορισμό. Είναι η Ατομικότητα που λειτουργεί σαν ένα «κέντρο» αντίληψης και αντιλαμβάνεται δυαδικά (το «περιβάλλον» απέναντι).

Το Τετράγωνο (της Λογικής, της Ορθής Κρίσης) αντιπροσωπεύει την Σταθερότητα, την Ισορροπία, τον Δυναμισμό.

Είναι η «Μη-δυαδική» Συνείδηση (Συνειδητότητα, Επίγνωση) η οποία κατανοεί την Ενότητα της Πραγματικότητας και σαν Ανοιχτή Επίγνωση αγκαλιάζει τα πάντα (χωρίς διαχωρισμούς).

Το Ανοδικό Τρίγωνο αναπαριστάνει την Παγκόσμια Συνείδηση η Οποία «Χάνεται» στην Απεραντοσύνη του Μεγάλου Υποκειμένου, της Κοσμικής  (Δημιουργικής) Συνείδησης (της Θείας Εικόνας).

Ο Εσωτερικός Κύκλος είναι το «Όριο» ανάμεσα στην Συνειδητότητα της Δημιουργίας και το Απόλυτο Μυστήριο της Λευκής Συνείδησης, που Είναι Χωρίς Όρια ή Προσδιορισμούς, Χωρίς Χώρο, Χρόνο, Ιδιότητες, η Ανοιχτή Απεραντοσύνη της Θεότητας.

Το Λευκό Φόντο είναι η Συνείδηση που Στηρίζει τα Πάντα.

Όλα Είναι Εδώ κι είναι Πραγματικά, η Απεραντοσύνη της Συνείδησης κι οι Περιορισμοί, η Συνείδηση κι οι Συνειδητότητες (κι η Επίγνωση), η  Συνείδηση κι ο Κόσμος, όλα Μέσα στην Ενότητα της Πραγματικότητας.

Στην εικόνα απεικονίζεται η Συνείδηση με όλες τις Περιοχές της Συνειδητότητας (Επίγνωσης).

Ο Εσωτερικός Κύκλος αντιπροσωπεύει τον «περιορισμό. Είναι η Ατομικότητα που λειτουργεί σαν ένα «κέντρο» αντίληψης και αντιλαμβάνεται δυαδικά (το «περιβάλλον» απέναντι).

Το Τετράγωνο (της Λογικής, της Ορθής Κρίσης) αντιπροσωπεύει την Σταθερότητα, την Ισορροπία, τον Δυναμισμό.

Είναι η «Μη-δυαδική» Συνείδηση (Συνειδητότητα, Επίγνωση) η οποία κατανοεί την Ενότητα της Πραγματικότητας και σαν Ανοιχτή Επίγνωση αγκαλιάζει τα πάντα (χωρίς διαχωρισμούς).

Το Ανοδικό Τρίγωνο αναπαριστάνει την Παγκόσμια Συνείδηση η Οποία «Χάνεται» στην Απεραντοσύνη του Μεγάλου Υποκειμένου, της Κοσμικής  (Δημιουργικής) Συνείδησης (της Θείας Εικόνας).

Ο Εσωτερικός Κύκλος είναι το «Όριο» ανάμεσα στην Συνειδητότητα της Δημιουργίας και το Απόλυτο Μυστήριο της Λευκής Συνείδησης, που Είναι Χωρίς Όρια ή Προσδιορισμούς, Χωρίς Χώρο, Χρόνο, Ιδιότητες, η Ανοιχτή Απεραντοσύνη της Θεότητας.

Το Λευκό Φόντο είναι η Συνείδηση που Στηρίζει τα Πάντα.

Όλα Είναι Εδώ κι είναι Πραγματικά, η Απεραντοσύνη της Συνείδησης κι οι Περιορισμοί, η Συνείδηση κι οι Συνειδητότητες (κι η Επίγνωση), η  Συνείδηση κι ο Κόσμος, όλα Μέσα στην Ενότητα της Πραγματικότητας.

12

Η Εικόνα δεν παριστάνει απλά τον Βούδα. Στην πραγματικότητα δεν παριστάνει καθόλου τον Βούδα. Παριστάνει την Συνείδηση (Λευκό) που εισέρχεται στο όριο της δημιουργίας (Κύκλος) και περιορίζεται σε υποκείμενο σε Τρία Στάδια (Ιώδες, Μπλε, Γαλανό) και καθίσταται ατομικότητα (Πράσινο), νοητικότητα (Κίτρινο), που ενσωματώνεται σε ένα ανθρώπινο σώμα. 

Όλα υπάρχουν ταυτόχρονα. Μόνο η Προσοχή μετατοπίζεται και διαφοροποιεί την εμπειρία. 

Ο Βούδας είναι ο Άνθρωπος, το Πρότυπο του Ανθρώπου. Βρίσκει μέσα του, στην Εσωτερική Αντίληψη (Ενόραση), τον Δρόμο της Απελευθέρωσης από την φυλακή του σώματος και του κόσμου, προς τις Απεριόριστες Περιοχές της Συνείδησης. 

Οι Ανώτερες Περιοχές είναι: 

Η Περιοχή της Νοητικότητας που Κατανοεί και Απελευθερώνεται στην Μη Δυαδική-Συνείδηση, (Πράσινο). 

Η Περιοχή όπου η Συνείδηση γίνεται Παγκόσμια και Αγκαλιάζει (και διακρίνει) τα πάντα, (Γαλανό). 

Η Περιοχή όπου η Συνείδηση Κατανοεί ότι είναι ο Μοναδικός Χώρος Ύπαρξης, (Μπλε). 

Η Περιοχή όπου η Συνείδηση είναι Καθρέφτης της Ουσίας, (Ιώδες). 

Η Περιοχή του Κύκλου που είναι το Όριο της Δημιουργίας.  

Πέραν του Ορίου η Συνείδηση Ακτινοβολεί μέσα στη δική της Ύπαρξη, Αντίληψη και Ζωή, (Λευκό).