Esoterism Academy: Unmediated Experience of Reality

Wednesday, October 4, 2023

Unmediated Experience of Reality

What is the nature of reality? How do we know what is real and what is not? These are some of the fundamental questions that have occupied philosophers and mystics throughout history. In this essay, we will explore the concept of non-conceptual content, which is a type of mental content that does not depend on concepts or language to represent reality. We will argue that non-conceptual content is a key feature of mystical experiences, which are direct and unmediated encounters with the ultimate nature of reality.

Non-conceptual content is a term used in philosophy to describe a kind of mental content that is not structured by concepts or categories. Concepts are mental representations that allow us to classify, categorize, and communicate our experiences. For example, when we see a red apple, we apply the concept of "red" and the concept of "apple" to our perception, and we can communicate this experience to others using language. However, concepts also limit and distort our perception of reality, because they impose a certain structure and interpretation on what we experience. Concepts are based on our previous knowledge, expectations, and assumptions, which may not correspond to the actual nature of reality.

Non-conceptual content, on the other hand, is a type of mental content that does not rely on concepts or language to represent reality. Non-conceptual content is more direct, immediate, and intuitive than conceptual content. It captures the raw and unfiltered aspects of our experience, without imposing any structure or interpretation on them. Non-conceptual content is often associated with sensory perception, such as seeing colors, shapes, sounds, smells, etc., but it can also include more abstract and complex forms of mental content, such as emotions, feelings, intuitions, etc.

Non-conceptual content is important for philosophy because it challenges the idea that all knowledge is based on concepts and language. If there is a type of mental content that does not depend on concepts or language, then there may be a way of knowing reality that is more direct and accurate than conceptual thought. Non-conceptual content may also reveal aspects of reality that are hidden or inaccessible to conceptual thought, such as the intrinsic nature of things, the unity of all phenomena, the source of existence, etc.

Non-conceptual content is also important for mysticism because it is a key feature of mystical experiences. Mystical experiences are defined as direct and unmediated encounters with the ultimate nature of reality. Mystical experiences are often described as transcending the ordinary boundaries of perception and cognition, and opening up new dimensions of reality beyond the conceptual mind. Mystical experiences are also characterized by a state of pure awareness or consciousness, which does not involve any thoughts, concepts, or judgments.

Mystical traditions from different cultures and religions have emphasized the importance of cultivating non-conceptual content in order to achieve mystical experiences.

One example of a mystical tradition that focuses on non-conceptual content is Advaita Vedanta, a school of Hindu philosophy that teaches the identity of the individual self (atman) and the universal self (brahman). According to Advaita Vedanta, the ultimate reality is brahman, which is pure consciousness, bliss, and being. However, due to ignorance (avidya), we mistake ourselves for separate entities that are subject to birth, death, and suffering. The goal of Advaita Vedanta is to realize our true nature as brahman, which can only be done by transcending the dualistic mode of thinking and perceiving that relies on concepts and categories. This requires cultivating a state of pure awareness (nirvikalpa samadhi) that is free from any mental activity or content.

Another example of a mystical tradition that emphasizes non-conceptual content is Zen Buddhism, a school of Mahayana Buddhism that originated in China and spread to Japan and other parts of Asia. Zen Buddhism teaches that the essence of Buddhism is not found in scriptures, doctrines, or rituals, but in the direct realization of one's true nature (buddha-nature). This realization is called enlightenment (satori) or awakening (bodhi), and it involves seeing things as they are, without any distortion or attachment. Zen Buddhism uses various methods to induce this realization, such as meditation (zazen), koans (paradoxical questions or statements), and dialogues with masters (mondo). The aim of these methods is to cut through the conceptual mind and reveal the non-conceptual reality that is always present.

A third example of a mystical tradition that values non-conceptual content is Sufism, a form of Islamic mysticism that seeks to attain a direct experience of God (Allah). Sufis believe that God is the only reality, and everything else is an illusion (maya). However, due to our ego (nafs), we are unaware of God's presence and love. The goal of Sufism is to overcome the ego and achieve a state of annihilation (fana) in God, where there is no distinction between the lover and the beloved. Sufis practice various disciplines to achieve this state, such as prayer (salat), fasting (sawm), charity (zakat), pilgrimage (hajj), recitation of God's names (dhikr), music and poetry (sama), and love and service to others (ishq).

These are just some examples of how mystical traditions have used non-conceptual content as a means to achieve mystical experiences. There are many other examples from different cultures and religions that share similar features and goals.

What do these mystical traditions have in common? They all share a vision of reality that goes beyond the conceptual mind and its categories. They all seek to experience reality as it is, without any mediation or interpretation. They all cultivate a state of pure awareness that is not limited by any mental content or activity. They all claim to access a dimension of reality that is more real, more profound, and more blissful than the ordinary world.

What can we learn from these mystical traditions? We can learn that there is more to reality than what we can grasp with our rational faculties. We can learn that there are other ways of knowing and communicating that are more direct, intuitive, and holistic. We can learn that there are other states of consciousness that are more expansive, more peaceful, and more joyful than our normal state. We can learn that there is a possibility of experiencing the divine or ultimate nature of reality within ourselves.

Non-conceptual content as a mystical experience can be described as transcending the boundaries of ordinary perception and opening up new dimensions of reality beyond the conceptual mind. In this state of pure awareness or consciousness, one can experience the divine or ultimate nature of reality directly and intimately. One can also experience a sense of unity with all phenomena, as well as a sense of bliss, peace, joy, and love. Non-conceptual content as a mystical experience can also have profound effects on one's life, such as transforming one's worldview, values, and behavior, as well as enhancing one's creativity, compassion, and wisdom.

In conclusion, non-conceptual content is a concept that has been explored by both philosophy and mysticism. Non-conceptual content is a type of mental content that does not depend on concepts or language to represent reality. Non-conceptual content is important for philosophy because it challenges the idea that all knowledge is based on concepts and language. Non-conceptual content is also important for mysticism because it is a key feature of mystical experiences, which are direct and unmediated encounters with the ultimate nature of reality. Non-conceptual content as a mystical experience can be described as transcending the boundaries of ordinary perception and opening up new dimensions of reality beyond the conceptual mind. Non-conceptual content as a mystical experience can also have profound effects on one's life, such as transforming one's worldview, values, and behavior, as well as enhancing one's creativity, compassion, and wisdom.

...

Αδιαμεσολάβητη εμπειρία της πραγματικότητας

Ποια είναι η φύση της πραγματικότητας; Πώς ξέρουμε τι είναι πραγματικό και τι όχι; Αυτά είναι μερικά από τα θεμελιώδη ερωτήματα που απασχόλησαν φιλοσόφους και μύστες σε όλη την ιστορία. Σε αυτό το δοκίμιο, θα διερευνήσουμε την έννοια του μη εννοιολογικού περιεχομένου, που είναι ένας τύπος νοητικού περιεχομένου που δεν εξαρτάται από έννοιες ή γλώσσα για να αναπαραστήσει την πραγματικότητα. Θα υποστηρίξουμε ότι το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι βασικό χαρακτηριστικό των μυστικιστικών εμπειριών, οι οποίες είναι άμεσες και αδιαμεσολάβητες συναντήσεις με την έσχατη φύση της πραγματικότητας.

Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στη φιλοσοφία για να περιγράψει ένα είδος νοητικού περιεχομένου που δεν δομείται από έννοιες ή κατηγορίες. Οι έννοιες είναι νοητικές αναπαραστάσεις που μας επιτρέπουν να ταξινομήσουμε, να κατηγοριοποιήσουμε και να επικοινωνήσουμε τις εμπειρίες μας. Για παράδειγμα, όταν βλέπουμε ένα κόκκινο μήλο, εφαρμόζουμε την έννοια του «κόκκινου» και την έννοια του «μήλου» στην αντίληψή μας και μπορούμε να επικοινωνήσουμε αυτή την εμπειρία σε άλλους χρησιμοποιώντας τη γλώσσα. Ωστόσο, οι έννοιες περιορίζουν και διαστρεβλώνουν την αντίληψή μας για την πραγματικότητα, επειδή επιβάλλουν μια συγκεκριμένη δομή και ερμηνεία σε αυτό που βιώνουμε. Οι έννοιες βασίζονται σε προηγούμενες γνώσεις, προσδοκίες και υποθέσεις μας, οι οποίες μπορεί να μην αντιστοιχούν στην πραγματική φύση της πραγματικότητας.

Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο, από την άλλη πλευρά, είναι ένας τύπος νοητικού περιεχομένου που δεν βασίζεται σε έννοιες ή γλώσσα για να αναπαραστήσει την πραγματικότητα. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι πιο απευθείας, άμεσο και διαισθητικό από το εννοιολογικό περιεχόμενο. Αποτυπώνει τις ωμές και αφιλτράριστες πτυχές της εμπειρίας μας, χωρίς να τους επιβάλλει καμία δομή ή ερμηνεία. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο συνδέεται συχνά με την αισθητηριακή αντίληψη, όπως η θέαση χρωμάτων, σχημάτων, ήχων, μυρωδιών κ.λπ., αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνει πιο αφηρημένες και σύνθετες μορφές νοητικού περιεχομένου, όπως συγκινήσεις, συναισθήματα, διαισθήσεις κ.λπ.

Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι σημαντικό για τη φιλοσοφία επειδή αμφισβητεί την ιδέα ότι όλη η γνώση βασίζεται σε έννοιες και γλώσσα. Εάν υπάρχει ένας τύπος νοητικού περιεχομένου που δεν εξαρτάται από έννοιες ή γλώσσα, τότε μπορεί να υπάρχει ένας τρόπος γνώσης της πραγματικότητας που είναι πιο άμεσος και ακριβής από την εννοιολογική σκέψη. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο μπορεί επίσης να αποκαλύψει πτυχές της πραγματικότητας που είναι κρυμμένες ή απρόσιτες στην εννοιολογική σκέψη, όπως η εγγενής φύση των πραγμάτων, η ενότητα όλων των φαινομένων, η πηγή της ύπαρξης κ.λπ.

Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι επίσης σημαντικό για τον μυστικισμό επειδή είναι βασικό χαρακτηριστικό των μυστικιστικών εμπειριών. Οι μυστικιστικές εμπειρίες ορίζονται ως άμεσες και αδιαμεσολάβητες συναντήσεις με την έσχατη φύση της πραγματικότητας. Οι μυστικιστικές εμπειρίες συχνά περιγράφονται ως υπέρβαση των συνηθισμένων ορίων της αντίληψης και της γνώσης και άνοιγμα σε νέες διαστάσεις της πραγματικότητας πέρα από τον εννοιολογικό νου. Οι μυστικιστικές εμπειρίες χαρακτηρίζονται επίσης από μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης ή συνείδησης, η οποία δεν περιλαμβάνει σκέψεις, έννοιες ή κρίσεις.

Οι μυστικιστικές παραδόσεις από διαφορετικούς πολιτισμούς και θρησκείες έχουν τονίσει τη σημασία της καλλιέργειας μη εννοιολογικού περιεχομένου για την επίτευξη μυστικιστικών εμπειριών.

Ένα παράδειγμα μυστικιστικής παράδοσης που εστιάζει σε μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι η Advaita Vedanta, μια σχολή ινδουιστικής φιλοσοφίας που διδάσκει την ταυτότητα του ατομικού εαυτού (atman) και του παγκόσμιου εαυτού (brahman). Σύμφωνα με την Advaita Vedanta, η απόλυτη πραγματικότητα είναι το μπράχμαν, το οποίο είναι η καθαρή συνείδηση, η ευδαιμονία και η ύπαρξη. Ωστόσο, λόγω άγνοιας (avidya), θεωρούμε εσφαλμένα ξεχωριστές οντότητες που υπόκεινται σε γέννηση, θάνατο και ταλαιπωρία. Ο στόχος του Advaita Vedanta είναι να συνειδητοποιήσουμε την αληθινή μας φύση ως μπράχμαν, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με την υπέρβαση του δυιστικού τρόπου σκέψης και αντίληψης που βασίζεται σε έννοιες και κατηγορίες. Αυτό απαιτεί την καλλιέργεια μιας κατάστασης καθαρής επίγνωσης (nirvikalpa samadhi) που είναι απαλλαγμένη από οποιαδήποτε νοητική δραστηριότητα ή περιεχόμενο.

Ένα άλλο παράδειγμα μυστικιστικής παράδοσης που δίνει έμφαση σε μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι ο Βουδισμός Ζεν, μια σχολή του Βουδισμού Μαχαγιάνα που ξεκίνησε από την Κίνα και εξαπλώθηκε στην Ιαπωνία και σε άλλα μέρη της Ασίας. Ο Βουδισμός Ζεν διδάσκει ότι η ουσία του Βουδισμού δεν βρίσκεται σε γραφές, δόγματα ή τελετουργίες, αλλά στην άμεση συνειδητοποίηση της αληθινής φύσης κάποιου (φύση του Βούδα). Αυτή η συνειδητοποίηση ονομάζεται φώτιση (satori) ή αφύπνιση (bodhi) και περιλαμβάνει το να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, χωρίς καμία παραμόρφωση ή προσκόλληση. Ο Βουδισμός Ζεν χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους για να προκαλέσει αυτή τη συνειδητοποίηση, όπως ο διαλογισμός (ζαζέν), τα κοάν (παράδοξες ερωτήσεις ή δηλώσεις) και οι διάλογοι με τους δασκάλους (μόντο). Ο στόχος αυτών των μεθόδων είναι να διασχίσουν τον εννοιολογικό νου και να αποκαλύψουν τη μη εννοιολογική πραγματικότητα που είναι πάντα παρούσα.

Ένα τρίτο παράδειγμα μυστικιστικής παράδοσης που εκτιμά το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι ο σουφισμός, μια μορφή ισλαμικού μυστικισμού που επιδιώκει να αποκτήσει μια άμεση εμπειρία του Θεού (Αλλάχ). Οι Σούφι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η μόνη πραγματικότητα, και οτιδήποτε άλλο είναι μια ψευδαίσθηση (μάγια). Ωστόσο, λόγω του εγώ μας (ναφς), αγνοούμε την παρουσία και την αγάπη του Θεού. Ο στόχος του σουφισμού είναι να υπερνικήσει το εγώ και να επιτύχει μια κατάσταση εκμηδένισης (φανα) στον Θεό, όπου δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ του εραστή και του αγαπημένου. Οι Σούφι εξασκούν διάφορους κλάδους για να επιτύχουν αυτή την κατάσταση, όπως προσευχή (σαλάτ), νηστεία (sawm), φιλανθρωπία (zakat), προσκύνημα (hajj), απαγγελία των ονομάτων του Θεού (dhikr), μουσική και ποίηση (sama), και αγάπη και υπηρεσία σε άλλους (ishq).

Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα του πώς οι μυστικιστικές παραδόσεις έχουν χρησιμοποιήσει μη εννοιολογικό περιεχόμενο ως μέσο για την επίτευξη μυστικιστικών εμπειριών. Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα από διαφορετικούς πολιτισμούς και θρησκείες που μοιράζονται παρόμοια χαρακτηριστικά και στόχους.

Τι κοινό έχουν αυτές οι μυστικιστικές παραδόσεις; Όλες μοιράζονται ένα όραμα της πραγματικότητας που υπερβαίνει τον εννοιολογικό νου και τις κατηγορίες του. Όλες επιδιώκουν να βιώσουν την πραγματικότητα όπως είναι, χωρίς καμία μεσολάβηση ή ερμηνεία. Όλες τους καλλιεργούν μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης που δεν περιορίζεται από κανένα νοητικό περιεχόμενο ή δραστηριότητα. Όλες ισχυρίζονται ότι έχουν πρόσβαση σε μια διάσταση της πραγματικότητας που είναι πιο πραγματική, πιο βαθιά και πιο ευτυχισμένη από τον συνηθισμένο κόσμο.

Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτές τις μυστικιστικές παραδόσεις; Μπορούμε να μάθουμε ότι υπάρχουν περισσότερα στην πραγματικότητα από αυτά που μπορούμε να κατανοήσουμε με τις λογικές μας ικανότητες. Μπορούμε να μάθουμε ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι γνώσης και επικοινωνίας που είναι πιο άμεσοι, διαισθητικοί και ολιστικοί. Μπορούμε να μάθουμε ότι υπάρχουν άλλες καταστάσεις συνείδησης που είναι πιο επεκτατικές, πιο ειρηνικές και πιο χαρούμενες από την κανονική μας κατάσταση. Μπορούμε να μάθουμε ότι υπάρχει η πιθανότητα να βιώσουμε τη θεϊκή ή την έσχατη φύση της πραγματικότητας μέσα μας.

Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο ως μυστικιστική εμπειρία μπορεί να περιγραφεί ότι υπερβαίνει τα όρια της συνηθισμένης αντίληψης και ανοίγει νέες διαστάσεις της πραγματικότητας πέρα από τον εννοιολογικό νου. Σε αυτή την κατάσταση καθαρής επίγνωσης ή συνείδησης, μπορεί κανείς να βιώσει τη θεϊκή ή την έσχατη φύση της πραγματικότητας άμεσα και οικεία. Μπορεί κανείς επίσης να βιώσει μια αίσθηση ενότητας με όλα τα φαινόμενα, καθώς και μια αίσθηση ευδαιμονίας, γαλήνης, χαράς και αγάπης. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο ως μυστικιστική εμπειρία μπορεί επίσης να έχει βαθιές επιπτώσεις στη ζωή κάποιου, όπως να μεταμορφώσει την κοσμοθεωρία, τις αξίες και τη συμπεριφορά κάποιου, καθώς και να ενισχύσει τη δημιουργικότητα, τη συμπόνια και τη σοφία του.

Συμπερασματικά, το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι μια έννοια που έχει διερευνηθεί τόσο από τη φιλοσοφία όσο και από τον μυστικισμό. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι ένας τύπος νοητικού περιεχομένου που δεν εξαρτάται από έννοιες ή γλώσσα για να αναπαραστήσει την πραγματικότητα. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι σημαντικό για τη φιλοσοφία επειδή αμφισβητεί την ιδέα ότι όλη η γνώση βασίζεται σε έννοιες και γλώσσα. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο είναι επίσης σημαντικό για τον μυστικισμό γιατί είναι βασικό χαρακτηριστικό των μυστικιστικών εμπειριών, οι οποίες είναι άμεσες και αδιαμεσολάβητες συναντήσεις με την έσχατη φύση της πραγματικότητας. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο ως μυστικιστική εμπειρία μπορεί να περιγραφεί ότι υπερβαίνει τα όρια της συνηθισμένης αντίληψης και ανοίγει νέες διαστάσεις της πραγματικότητας πέρα από τον εννοιολογικό νου. Το μη εννοιολογικό περιεχόμενο ως μυστικιστική εμπειρία μπορεί επίσης να έχει βαθιές επιπτώσεις στη ζωή κάποιου, όπως να μεταμορφώσει την κοσμοθεωρία, τις αξίες και τη συμπεριφορά κάποιου, καθώς και να ενισχύσει τη δημιουργικότητα, τη συμπόνια και τη σοφία του.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Wednesday, October 4, 2023

Unmediated Experience of Reality

Unmediated Experience of Reality

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

14. The Flame of True Learning

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright